Park Bronsbergen 2014 - 2019 'Verlenen en gedogen met beleid'

Met de tijdelijke wet ‘Wet vergunning onrechtmatige bewoning recreatiewoningen’ heeft de minister beoogd om duidelijkheid af te dwingen voor permanente bewoners van recreatiewoningen. Uitgangspunt van de wet was dat gemeenten bewoners van recreatiewoningen voor 1 januari 2010 duidelijkheid moesten geven of die bewoner in zijn recreatiewoning mocht blijven wonen. Het gaat om bewoners die vóór of op 31 oktober 2003 de recreatiewoning als woning in gebruik had en deze sedertdien onafgebroken bewonen.

Wanneer de gemeente voor 1 januari 2010 geen onherroepelijke last onder bestuursdwang of dwangsom had opgelegd, kon een bewoner een persoonsgebonden omgevingsvergunning voor het bewonen van een recreatiewoning in strijd met het bestemmingsplan of beheersverordening aanvragen en was de gemeente op grond van deze wet verplicht om de omgevingsvergunning te verlenen.

Het wetsvoorstel is op 27 januari 2012 door de minister ingetrokken, omdat het wetsvoorstel door de Raad van State en de Eerste Kamer werd gekwalificeerd als: ‘schieten met een kanon op een mug’. Daarnaast werd het standpunt ingenomen dat het omgaan met permanente bewoning van recreatiewoningen een gemeentelijke taak is en die bevoegdheid daar hoort te blijven.

Intrekking heeft ook plaatsgevonden omdat door de Vereniging van Nederlandse Gemeenten een alternatief is aangedragen voor ‘oude’ onrechtmatige bewoning van recreatiewoningen. Later in deze notitie zal in paragraaf 10.3 op de beleidsregels van de VNG (Bijlage 1) worden ingegaan.

Op 1 oktober 2010 is de Wet algemene bepalingen omgevingsrecht (Wabo) in werking getreden. Op basis van de Wabo is het Besluit omgevingsrecht (Bor) tot stand gekomen.

Hierin is in Bijlage II, artikel 4, lid 10, de mogelijkheid opgenomen om een recreatiewoning, in afwijking van het bestemmingsplan, voor bewoning te gebruiken, mits wordt voldaan aan de volgende eisen:

• a.

  de recreatiewoning voldoet aan de bij of krachtens de Woningwet aan een bestaande woning gestelde eisen;

• b.

  de bewoning niet in strijd is met de bij of krachtens de Wet milieubeheer, de Wet geluidhinder, de Wet ammoniak en veehouderij en de Wet geurhinder en veehouderij gestelde regels of de Reconstructiewet concentratiegebieden,

• c.

  de bewoner op 31 oktober 2003 de recreatiewoning als woning in gebruik had en deze sedertdien onafgebroken bewoont, en

• d.

  de bewoner op 31 oktober 2003 meerderjarig was.

Er bestaat dus een wettelijke mogelijkheid om een (persoonsgebonden) beschikking te verkrijgen voor bewoning van een recreatiewoning. De criteria van deze wettelijke mogelijkheid zijn in paragraaf 10 in deze notitie uitgewerkt.

Voor recreatiepark Bronsbergen geldt het bestemmingsplan 'Bronsbergenmeer'. Dit bestemmingsplan is door de gemeenteraad vastgesteld op 10 februari 1997 en op 16 september 1997 door Gedeputeerde Staten goedgekeurd. Dit bestemmingsplan gaat uit van een bedrijfsmatige exploitatie ten behoeve van recreatiewoningen.

Wat onder bedrijfsmatige exploitatie moet worden verstaan is niet in het bestemmingsplan gedefinieerd.

Er is sprake van een bedrijfsmatige exploitatie van een park als via een bedrijf, stichting of andere rechtspersoon een zodanig beheer of exploitatie wordt gevoerd dat in de recreatiewoningen daadwerkelijk recreatief nachtverblijf wordt geboden en plaatsvindt.

Er is géén sprake van bedrijfsmatige exploitatie als het complex is verkaveld en de eigenaren van de recreatiewoningen zonder belemmeringen (bijvoorbeeld: verhuurverplichtingen) over hun verblijf kunnen beschikken.

Op recreatiepark Bronsbergen vindt geen bedrijfsmatige exploitatie van recreatiewoningen plaats, omdat het recreatiepark is verkaveld en er geen verhuurverplichting geldt.

In het bestemmingsplan 'Bronsbergenmeer' is permanente bewoning van recreatiewoningen expliciet als een verboden gebruik gekwalificeerd.

In verband met het permanent bewonen van recreatiewoningen op recreatiepark Bronsbergen is op 17 december 2001 door de gemeenteraad het beleid ‘Tegengaan van permanente bewoning van recreatiewoningen binnen de gemeente Zutphen’ vastgesteld. Dit beleid is op 17 januari 2002 bekendgemaakt en op 18 januari 2002 in werking getreden.

In dit beleid is een ‘gedoogconstructie’ opgenomen voor het tijdelijk permanent bewonen van recreatiewoningen op recreatiepark Bronsbergen. Op grond van dit beleid mag een recreatiewoning voor de duur van maximaal één jaar 'tijdelijk' permanent worden bewoond in het geval van o.a. echtscheiding, overbruggingshuisvesting in het geval van verkoop van de woning, terugkeer vanuit het buitenland naar Nederland.

Dit beleid is nog steeds van kracht, maar zal bij inwerkingtreding van het gedoogbeleid voor recreatiepark Bronsbergen moeten worden ingetrokken door de gemeenteraad.

Op 17 november 2009 is door het college van burgemeester en wethouders de beleidsnotitie “Handhaven of gedogen, gemeente Zutphen” vastgesteld. Hierin is het algemene gedoogbeleid van de gemeente aangegeven. Doel van het beleid is te komen tot een transparant en eenduidig gedoogbeleid op de beleidsterreinen: bouw, ruimtelijke ordening, milieu, afval, horeca, evenementen en het gebruik van openbare ruimte.

Volgens de beleidsnotitie is gedogen slechts toelaatbaar als het aantal gevallen zo beperkt mogelijk wordt gehouden en sprake is van overgangssituaties, overmachtsituaties en in het geval van beperkte experimenten.

Het gedoogbeleid voor recreatiepark Bronsbergen zal betrekking hebben op 207 woningen. Het aantal gedooggevallen is hierdoor niet beperkt. Er is sprake van een overgangssituatie van 5 jaar. Dit is een lange periode voor een 'gedoogsituatie'.

Tegelijkertijd met vaststelling van dit gedoogbeleid voor recreatiepark Bronsbergen, zal de beleidsnotitie 'Handhaven of gedogen' hieraan worden aangepast of worden ingetrokken. Dit zal intern worden afgestemd.

Geduid wordt op het Bouwbesluit. Met name de aspecten brandveiligheid en constructieve eisen zijn van belang.

Op basis van een 'hertoetsing' van de verleende bouwvergunning voor de recreatiewoningen is vastgesteld dat recreatiewoningen op recreatiepark Bronsbergen voldoen aan de eisen voor bestaande bouw uit het Bouwbesluit.

Voor wat betreft de Wet milieubeheer, de Wet geluidhinder en de Wet geurhinder en veehouderij kan gebruik worden gemaakt van de conclusies in het rapport van MASro B.V. Uit dit rapport blijkt dat de Wet milieubeheer, de Wet geluidhinder en de Wet geurhinder en veehouderij geen noemenswaardige belemmering vormen om een omgevingsvergunning te kunnen verlenen.

Bij de beoordeling van een aanvraag moet aan de Wet geluidhinder worden getoetst. De geluidbelasting (wegverkeer) op de gevel van de recreatiewoning mag maximaal 48 dB bedragen. Het verlenen van een hogere waarde is niet mogelijk, omdat dat volgens de Wet geluidhinder alleen kan bij een bestemmingsplanherziening of een 'uitgebreide omgevingsvergunning'.

Bij dit beleid, Bijlage 2, is een kaart gevoegd waarop de 48 dB contour is aangegeven. Wanneer een recreatiewoning buiten de 48 dB contour is gelegen kan een omgevingsvergunning worden verleend.

Bij deze systematiek hoeft aanvrager geen geluidonderzoek uit te (laten) voeren.

De Wet ammoniak en veehouderij en de Reconstructiewet concentratiegebieden vormen geen belemmering.

Gelet op de datum van vaststelling en goedkeuring van het bestemmingsplan en de datum van oplevering van de recreatiewoningen is de kans aanwezig dat de permanente bewoning van recreatiewoningen op het recreatiepark voor 31 oktober 2003 is aangevangen. Om aan te tonen dat aan deze eis wordt voldaan ligt de bewijslast bij de 'bewoner'.

In het kader van de rechtszekerheid en duidelijkheid voor bewoners, worden tegelijkertijd met de vaststelling van dit beleid, beleidsregels vastgesteld waarin de bewijsmiddelen zijn genoemd. Aan tenminste twee genoemde bewijsmiddelen moet worden voldaan. Deze beleidsregels zijn in bijlage 1 aangegeven.

Op basis van overlegging van een identiteitsbewijs kan de leeftijd van de 'bewoner' zoals die was op 31 oktober 2003 worden afgeleid.

De status van een omgevingsvergunning voor bewoning van een recreatiewoning is een persoonsgebonden beschikking. Deze persoonsgebonden beschikking heeft geen gelimiteerde geldigheidsduur. De beschikking blijft gelden tot aan het moment van overlijden van de verkrijger van de omgevingsvergunning.

Wanneer een omgevingsvergunning is verleend verandert de status van de recreatiewoning op basis van de Wet algemene bepalingen omgevingsrecht, Wet geluidhinder en Wet geurhinder en veehouderij. Voor de toepassing van deze wetten wordt de recreatiewoning dan als geluidgevoelig object of geurgevoelig object in de zin van voornoemde wetten aangemerkt.

De Basisregistraties Adressen en Gebouwen (BAG) is voor het Centraal Planbureau de basis voor het bepalen van het aantal woningen in de gemeente. Ook het Kwalitatief Woonprogramma gaat voor het bepalen van het aantal woningen in de gemeente van deze registratie uit.

Momenteel hebben de recreatiewoningen in de BAG de status van een 'logiesverblijf'. Na verlening van de omgevingsvergunning zal die status wijzigen van logiesverblijf in woonverblijf. Door verlening van omgevingsvergunningen voor permanente bewoning van recreatiewoningen zal het aantal hoofdverblijven (lees: woningen) in de gemeente toenemen en van negatieve invloed zijn op de afspraken met de provincie over aantallen te bouwen woningen in het Kwalitatief Woonprogramma.

Het aanbrengen van mutaties in de BAG is een gemeentelijke bevoegdheid.

Op recreatiepark Bronsbergen is sprake van een bestaand langdurig gebruik van recreatiewoningen als 'woning'. Hierdoor is geen sprake van toevoeging van woningen en kunnen de recreatiewoningen administratief gefilterd worden voor de planningslijst.

Een omgevingsvergunning voor bewoning van een recreatiewoning kan aanleiding zijn voor indiening van een verzoek om vergoeding van planschade.

Door Masro B.V. is in opdracht van de gemeente een planschaderisicoanalyse uitgevoerd. Conclusie is dat een eventuele planschadeclaim binnen het planschadegebied redelijkerwijs niet toewijsbaar is.

Wellicht zijn er geen verzoeken om vergoeding van planschade te verwachten, maar ondanks dat zal met de aanvrager een planschadeovereenkomst worden gesloten. Dit is een standaard handelwijze bij de gemeente.

Met de planschadeovereenkomst worden eventuele planschadekosten op een aanvrager afgewenteld.

Wordt geen planschadeovereenkomst gesloten dan komen eventuele planschadekosten voor rekening van de gemeente.

Bewoners moeten goed worden geïnformeerd over deze wettelijke mogelijkheid en of zij hiervoor in aanmerking komen. In het communicatieplan wordt hierop nader in gegaan.

Ter voorkoming van misverstanden is het wenselijk om eerst de status van een gedoogbeleid aan te geven. Wanneer (actief of passief) wordt gedoogd wil dat niet meer en niet minder zeggen dan dat, in dit geval door de gemeente, niet handhavend zal worden opgetreden tegen die gevallen die in het gedoogbeleid nader zijn aangegeven.

Een op basis van dat gedoogbeleid afgegeven gedoogbeschikking heeft dezelfde status. Reden hiervoor is dat het gedoogbeleid en de gedoogbeschikking een wettelijke grondslag ontberen.

Door het afgeven van gedoogbeschikking wordt de situatie dus niet gelegaliseerd

Aan een afgegeven gedoogbeschikking kunnen geen andere rechten worden ontleend zoals bijvoorbeeld het recht om bebouwing op te (mogen) richten.

Door vaststelling van het gedoogbeleid kan een verzoek van een belanghebbende om op te treden tegen permanente bewoning van een recreatiewoning op het park worden afgewezen.

De mogelijkheid is aanwezig dat een verzoek om handhavend optreden wordt ingediend, wanneer de regels van dit gedoogbeleid niet worden nageleefd. In dat geval zal de gemeente handhavend moeten optreden.

De kans is aanwezig dat bewoners van recreatiewoningen op het recreatiepark geen omgevingsvergunning of gedoogbeschikking aanvragen omdat de gemeente al jaren niet optreedt en zij wachten op vaststelling van een bestemmingsplan dat permanente bewoning mogelijk maakt.

Bij deze bewoners dient onder de aandacht te worden gebracht dat een omgevingsvergunning of een gedoogbeschikking zekerheid biedt. Een omgevingsvergunning of een gedoogbeschikking geeft een bewoner de zekerheid dat gedurende een aantal jaren niet tegen de permanente bewoning van recreatiewoningen op het park zal worden opgetreden. Dit biedt bescherming tegen handhavingsverzoeken en eventuele wijzigingen in het gemeentelijk beleid ten aanzien van gedogen.

Bewoners die geen omgevingsvergunning of een gedoogbeschikking willen aanvragen kunnen hiertoe niet worden gedwongen. In dergelijke gevallen is een rol weggelegd voor het bestuur van de VvE Bronsbergen, voorzover passend binnen de mogelijkheden en bevoegdheden van het bestuur. Wanneer een bewoner na bemiddeling van de VvE nog geen omgevingsvergunning of gedoogbeschikking aanvraagt, kan handhavend worden opgetreden.

Beleid dient te beschikken over een hardheidsclausule. Met de komst van de Algemene wet bestuursrecht is de hardheidsclausule in artikel 4:84 van de Algemene wet bestuursrecht gecodificeerd. Artikel 4:84 ziet op bijzondere gevallen die niet in de beleidsregels zijn verdisconteerd. Op basis van artikel 4:84 van de Algemene wet bestuursrecht is het mogelijk om in bijzondere omstandigheden van de beleidsregels af te wijken. Vanwege deze wettelijke mogelijkheid is er niet voor gekozen om een hardheidsclausule in het gedoogbeleid op te nemen.

Het gedoogbeleid krijgt de status van beleidsregels in de zin van titel 4.3, artikelen 4:81 tot en met 4:84, van de Algemene wet bestuursrecht. Deze beleidsregels zullen moeten worden bekendgemaakt om als toetsingskader te kunnen functioneren.

Het gedoogbeleid treedt in werking op de dag nadat het beleid is bekendgemaakt en zal vanaf die datum voor een periode van ten hoogste vijf jaar gelden. Hierdoor ontstaat een 'fatale' datum (= einddatum) voor het beleid.

Door uit te gaan van de datum van bekendmaking en de daarvan afgeleide 'fatale' termijn is het niet nodig om met een 'peildatum' te werken en hoeft bij het afgeven van gedoogbeschikkingen uitsluitend met de 'fatale' datum van het beleid rekening te worden gehouden.

Het beleid is bedoeld voor iedereen die in een recreatiewoning op het recreatiepark woont of gaat wonen. Door het niet hanteren van een peildatum wordt voorkomen dat bestaande en toekomstige bewoners worden uitgesloten. Zo wordt geen onderscheid gemaakt.

Gedurende de termijn dat het beleid van kracht is kunnen gedoogbeschikkingen worden aangevraagd en wanneer aan de eisen voor verlening wordt voldaan, tot uiterlijk de 'fatale' datum worden verleend. Uiteraard kan een gedoogbeschikking ook voor een kortere periode worden afgegeven. Bijvoorbeeld in het geval van ‘overbruggingshuisvesting’.

De gemeenteraad geeft in de motie aan dat het gedoogbeleid dat wordt ontwikkeld zich moet richten op het pand en niet op de eigenaar. De gemeenteraad geeft hiermee de wens aan om zaakgebonden gedoogbeschikkingen af te geven.

In het gedoogbeleid is gekozen voor afgifte van persoonsgebonden gedoogbeschikkingen. Reden hiervoor is dat met een zaakgebonden beschikking als het ware de 'bestemming' van de recreatiewoning, buiten het bestemmingsplan om, wordt gewijzigd. Hiermee wordt inbreuk gemaakt op het stelsel van de Wet ruimtelijke ordening.

Door het afgeven van persoonsgebonden gedoogbeschikkingen, in plaats van zaakgebonden gedoogbeschikkingen, aan bewoners van recreatiewoningen wordt hetzelfde doel bereikt dat door de gemeenteraad is beoogd en geformuleerd in de motie van 3 juni 2013. Dit is in de geest van de wens van de raad: als het een pand betreft op recreatiepark Bronsbergen, dan komt men in aanmerking voor een persoonsgebonden gedoogbeschikking.

Afgifte van persoonsgebonden gedoogbeschikkingen sluit aan bij het karakter van de omgevingsvergunning die op grond van de Wabo en het Besluit omgevingsrecht kan worden verleend. De omgevingsvergunning is zelfs wettelijk als een persoonsgebonden beschikking gekwalificeerd. Beide groepen krijgen zo op gelijke wijze toestemming voor bewoning van een recreatiewoning.

Het te ontwikkelen gedoogbeleid is bedoeld voor de eigenaren/bewoners van recreatiewoningen.

Het gedoogbeleid voorziet in een ‘tijdelijke oplossing’, voor een periode van 5 jaar, voor bewoners/huurders van recreatiewoningen. Binnen dit gedoogbeleid is de gedoogconstructie (overbruggingshuisvesting), vastgesteld door de gemeenteraad op 17 december 2001, geïntegreerd.

Het stellen van eisen in het kader van het ‘tijdelijke’ gedoogbeleid is wenselijk. De gemeente beoogt hier niet mee om een toezichthoudende positie in te nemen, maar wil wel een ‘vinger aan de pols’ houden om redenen van veiligheid en leefbaarheid van het park. Met de eisen wordt nagestreefd de wettelijke situatie zo dicht mogelijk te naderen en het gedogen zoveel mogelijk te beperken. De eisen van het gedoogbeleid zijn als volgt:

• 1.

  aanvrager(s) moet(en) meerderjarig zijn;

• 2.

  de recreatiewoning voldoet aan de bij of krachtens de Woningwet aan een bestaande woning gestelde eisen;

• 3.

  de bewoning niet in strijd is met de bij of krachtens de Wet milieubeheer, de Wet geluidhinder, de Wet ammoniak en veehouderij en de Wet geurhinder en veehouderij gestelde regels of de Reconstructiewet concentratiegebieden;

• 4.

  een gedoogbeschikking die niet tot de ‘fatale datum’ is verleend kan, op aanvraag, opnieuw worden verleend tot uiterlijk de 'fatale datum'. Bij deze aanvraag worden de eisen in punt 1 tot en met 3 in acht genomen.

• 5.

  aanvrager(s) en/of zijn gezinsleden of personen waarmee wordt samengewoond dienen zich na afgifte van een gedoogbeschikking in te schrijven in de gemeentelijke basisadministratie

• 6.

  Wanneer niet aan de eisen 1 tot en met 4 wordt voldaan zal de gedoogbeschikking worden geweigerd.

11.6.1. Meerderjarigheid aanvrager

Hieruit vloeit voort dat aanvrager meerderjarig moet zijn.

11.6.2. Bouwbesluit

Hiermee wordt geduid op het Bouwbesluit. Met name de aspecten brandveiligheid en constructieve eisen zijn van belang. Op basis van een 'hertoetsing' van de verleende bouwvergunning voor de recreatiewoningen is vastgesteld dat recreatiewoningen op recreatiepark Bronsbergen voldoen aan de eisen voor bestaande bouw uit het Bouwbesluit.

11.6.3. Milieu

In de milieuregelgeving wordt voor het toetsten van ontwikkelingen niet meer van het feitelijke gebruik, maar van de planologische situatie uitgegaan. Met het gedoogbeleid en daarop gebaseerde persoonsgebonden gedoogbeschikkingen wordt geen wijziging van de planologische situatie beoogd, maar alleen een wijziging van het feitelijke gebruik van de recreatiewoning. Dit betekent dat de milieuwetgeving geen belemmeringen voor het gedoogbeleid en daarop gebaseerde gedoogbeschikkingen opleveren. Voorafgaand aan het afgeven van een persoonsgebonden gedoogbeschikking zijn geen milieukundige onderzoeken vereist. Dit in tegenstelling tot de wettelijke mogelijkheid.

11.6.4. Fatale datum gedoogbeleid

Een gedoogbeschikking kan tot ten hoogste de 'fatale datum' van het beleid worden verleend. Uiteraard is het mogelijk om een gedoogbeschikking voor een kortere periode te verlenen. Dit kan bijvoorbeeld in het geval van ‘overbruggingshuisvesting’.

In het kader van de flexibiliteit is het wenselijk dat de termijn die in een gedoogbeschikking is vergund kan worden ‘verlengd’. Verlening kan alleen tot uiterlijk de ‘fatale datum’ plaatsvinden. De criteria onder 1 tot en met 6 dienen hierbij in acht te worden genomen.

11.6.5. Inschrijving in Basis Administratie

Wanneer een gedoogbeschikking is verleend betekent dat, dat aanvrager(s) hun hoofdverblijf in de recreatiewoning hebben. Hierdoor ontstaat voor aanvrager(s) de verplichting om zich als bewoner in te schrijven bij de gemeente.

11.6.6. Weigering gedoogbeschikking

De criteria onder 1 tot en met 4 zijn het toetsingskader voor verlening van de gedoogbeschikking. Wanneer niet aan dit toetsingskader wordt voldaan zal de gedoogbeschikking worden geweigerd. De weigering zal worden bekendgemaakt aan de eigenaar van de recreatiewoning en de aanvrager.

Wanneer een gedoogbeschikking is verleend brengt dit geen wijziging in de status (in zowel bestemmingsplan als milieuwetgeving) van de recreatiewoning. De recreatiewoning blijft een recreatiewoning. Een recreatiewoning is geen geluidgevoelig object of geurgevoelig object in de zin van de Wet geluidhinder en Wet geurhinder en veehouderij.

De Basisregistraties Adressen en Gebouwen (BAG) is voor het Centraal Planbureau de basis voor het bepalen van het aantal woningen in de gemeente. Ook het Kwalitatief

Woonprogramma gaat voor het bepalen van het aantal woningen van deze registratie uit.

Momenteel hebben de recreatiewoningen in de BAG de status van een 'logiesverblijf'. Hierdoor tellen de recreatiewoningen niet mee bij het vaststellen van het aantal woningen dat in de gemeente aanwezig is.

In het kader van de BAG wordt een gedoogbeschikking aangemerkt als een besluit en moet als brondocument worden ingeschreven om het gebruiksdoel van de recreatiewoning in de BAG te wijzigen van ‘logiesverblijf’ naar ‘woonverblijf’.

Wijziging van de status van de recreatiewoning van ‘logiesverblijf’ naar ‘woonverblijf’ betekent dat het aantal woningen in de BAG toeneemt en dit is van negatieve invloed op de afspraken in het kader van het Kwalitatief Woonprogramma.

Het aanbrengen van mutaties in de BAG is een gemeentelijke bevoegdheid.

Op recreatiepark Bronsbergen is sprake van een bestaand langdurig gebruik van recreatiewoningen als 'woning'. Hierdoor is geen sprake van toevoeging van woningen en kunnen de recreatiewoningen administratief gefilterd worden voor de planningslijst.

Een gedoogbeschikking wordt niet aangemerkt als een schadeveroorzakend besluit in de zin van de Wet ruimtelijke ordening(planschade).

Verlening van een gedoogbeschikking zal voor de gemeente niet snel een verzoek tot vergoeding van schade op basis van onrechtmatige daad opleveren. Reden hiervoor is dat de gemeente niet als overtreder kan worden aangemerkt. Met een gedoogbeschikking heeft de gemeente alleen aangegeven niet handhavend te zullen optreden. De afgifte van de gedoogbeschikking maakt de gemeente geen overtreder. Een eventueel verzoek zal dienen te worden gericht tot diegene die de overtreding daadwerkelijk begaat.

Op grond van artikel 2 van het 'Aanwijzingsbesluit Wet kenbaarheid publiekrechtelijke beperkingen onroerende zaken', moet een gedoogbeschikking met een gedoogplicht van zes maanden of meer worden ingeschreven in het beperkingenregister.

Na verlening van een gedoogbeschikking voor permanente bewoning van een recreatiewoning zal de gedoogbeschikking in het beperkingenregister worden ingeschreven.

In verband met de mogelijke inwerkingtreding van de ‘Wet vergunning onrechtmatige bewoning’ is in 2010 aan een aantal bewoners van recreatiewoningen op recreatiepark Bronsbergen een last onder dwangsom opgelegd. Door verschillende bewoners is hiertegen een bezwaarschrift ingediend. Door de gemeente is nog geen beslissing op het bezwaarschrift genomen.

Gelet op het feit dat voornoemde wet door de minister is teruggetrokken en met het oog op het vaststellen van de beleidsregels voor verlening van een omgevingsvergunning voor permanente bewoning van een recreatiewoning is het niet meer opportuun om de opgelegde lasten onder dwangsom in stand te laten. Na de vaststelling van dit beleid zullen de opgelegde lasten onder dwangsom worden ingetrokken. De indieners van de bezwaarschriften zullen hierover schriftelijk worden geïnformeerd.

Door intrekking van de last onder dwangsom wordt voor deze bewoners de mogelijkheid gecreëerd om een omgevingsvergunning aan te vragen voor permanente bewoning van een recreatiewoning.

In overleg met de afdeling communicatie zal een communicatieplan worden opgesteld. Hierin zal de communicatie richting de bewoners/gebruikers van de recreatiewoningen en de bevolking worden uitgewerkt. In het communicatieplan zal de inspraakprocedure en de bekendmaking van de beleidsregels worden uitgewerkt.

In het plan aanpak 'Gedoogbeleid Park Bronsbergen' is aangegeven dat er voor is gekozen om het beleid op grond van de inspraakverordening ter inzage te leggen. Hierdoor kunnen reacties van belanghebbenden, omwonenden en anderen worden 'gepeild' en worden betrokken bij de ontwikkeling van het beleid.

Op de inspraakprocedure is afdeling 3:4 van de Algemene wet bestuursrecht van toepassing.

Na het doorlopen van de inspraakprocedure moet het gedoogbeleid worden bekendgemaakt om in werking te treden. Bekendmaking zal plaatsvinden in de Zutphense Koerier en op de website van de gemeente.

Het inzamelen van huishoudelijk afval wordt in de huidige situatie door de beheerder van het recreatiepark geregeld. Op het recreatiepark zijn inzamelvoorzieningen aanwezig en de huidige wijze van inzamelen van huishoudelijk afval voldoet.

Door het afgeven van omgevingsvergunningen en gedoogbeschikkingen kan het inzamelen van huishoudelijk afval een gemeentelijke verantwoordelijkheid worden. In dat geval moet het inzamelen van huishoudelijk afval door de gemeente kostendekkend plaatsvinden. De basis hiervoor is de afvalstoffenheffing.

Op grond van het Besluit omgevingsrecht mogen bij een recreatiewoning geen vergunningvrije bouwwerken worden gebouwd.

De gemeente (het college van burgemeester en wethouders) is bevoegd om handhavend op te treden tegen bouwwerken die zonder omgevingsvergunning zijn gebouwd. Bij handhavend optreden zal worden onderzocht of een bouwwerk kan worden gelegaliseerd.

Het handhavend optreden tegen bouwwerken is niet gerelateerd aan het gedoogbeleid en zal in het handhavingsprogramma van Vergunningen & Handhaving worden opgenomen en nader worden uitgewerkt.

De vaststelling van het gedoogbeleid kan tot een reactie leiden van het ministerie van I&M en/of de provincie Gelderland. Beide overheden hebben een eigen verantwoordelijkheid en eigen bevoegdheden op het terrein van ruimtelijke ordening.

Het uitgangspunt van het gedoogbeleid is dat iedere bewoner die permanent op het recreatiepark in een recreatiewoning woont een omgevingsvergunning of een gedoogbeschikking aanvraagt en zich in de gemeentelijke basisadministratie inschrijft. Het niet aanvragen van een omgevingsvergunning of een gedoogbeschikking zal leiden tot bestuursrechtelijke maatregelen. In eerste instantie zal de bewoner schriftelijk op de mogelijkheid van het aanvragen van een omgevingsvergunning of een gedoogbeschikking worden gewezen.

Wanneer na het versturen van de attendering geen omgevingsvergunning of gedoogbeschikking wordt aangevraagd zal dit leiden tot oplegging van een last onder dwangsom of last onder bestuursdwang. Dit zal van geval tot geval worden beoordeeld. Daarnaast wordt onderzocht welke andere wijzen kunnen stimuleren dat bewoners een (gedoog)beschikking aanvragen. Nader onderzoek zal uitwijzen welke middelen op welke wijze kunnen worden ingezet. Mogelijkheden zijn onder meer extra inzet op handhaving, instellen van belastingen (bijvoorbeeld woonforensenbelasting).