Besluit van Gedeputeerde Staten van de provincie Gelderland houdende regels omtrent mandaatverlening (Algemeen reglement mandaat Gelderland 2009)

Toelichting

Algemeen

Het Algemeen reglement mandaat Gelderland 2009 is een regeling voor de gehele provinciale organisatie ten aanzien van het opdragen van bevoegdheden tot het verrichten van publiekrechtelijke en privaatrechtelijke rechtshandelingen en feitelijke handelingen. Een regeling derhalve, die alle vormen van vertegenwoordiging betreft: mandaat, volmacht en machtiging. Hiermee wordt een transparant kader voor al deze vormen van vertegenwoordiging van Gedeputeerde Staten en de Commissaris van de Koning beoogd. Transparant in die zin dat duidelijk is wie namens deze bestuursorganen waarover mag beslissen en dat voor derden herkenbaar is wie een beslissing feitelijk heeft genomen. Naast een aantal algemene beginselen die van toepassing zijn op alle besluiten tot het verlenen van mandaat, volmacht en machtiging, bevat het reglement een aantal algemene bevoegdheden. Mandaat is de (publieke) vertegenwoordigingsvorm die centraal staat in de Algemene wet bestuursrecht. De Algemene wet bestuursrecht (artikel 10.1) verstaat onder mandaat: de bevoegdheid om in naam van een bestuursorgaan besluiten te nemen. Onder een besluit verstaat de Algemene wet bestuursrecht (artikel 1.3, eerste lid): een schriftelijke beslissing van een bestuursorgaan, inhoudende een publiekrechtelijke rechtshandeling. Het bestuursorgaan dat mandaat verleent, blijft volledig verantwoordelijk. Daarom kan het bestuursorgaan degene aan wie mandaat is verleend instructies en beleidsregels geven of de bevoegdheid zelf uitoefenen, zonder dat het daarvoor het gegeven mandaat behoeft in te trekken. Mandaat is in beginsel toegestaan, tenzij het bij wettelijk voorschrift is verboden of de aard van de bevoegdheid zich er tegen verzet. De mandaatgever kan toestaan dat eerste en tweede ondermandaat wordt verleend: in dat geval verleent degene die het (onder) mandaat heeft ontvangen op zijn beurt (onder)mandaat aan een ander. Het verlenen van (eerste/tweede onder)mandaat, doorkruist de hiërarchische verhoudingen binnen de provinciale organisatie niet. In onderstaand schema is weergegeven hoe (onder)mandatering in de provinciale organisatie is belegd: (zie voor het schema Provinciaal Blad 2008/14). Een uitzondering op dit schema vormen de bevoegdheden die zijn genoemd in artikel 29a van het reglement, omdat deze rechtstreeks door Gedeputeerde Staten aan de afdelings- en teammanagers zijn verleend.

Artikelsgewijs

Artikel 1. Bestuursorganen verrichten naast publiekrechtelijke rechtshandelingen ook privaatrechtelijke rechtshandelingen en feitelijke handelingen. In die gevallen wordt bij vertegenwoordiging niet van mandaat gesproken, maar van volmacht respectievelijk machtiging. Om te voorkomen dat voor de verschillende vormen van vertegenwoordiging verschillende regimes zouden gelden, verklaart de Algemene wet bestuursrecht (artikel 10:12) dat alle bepalingen die betrekking hebben op mandaat van overeenkomstige toepassing zijn indien een bestuursorgaan volmacht of machtiging verleent aan een ander werkzaam onder zijn verantwoordelijkheid. Van deze benadering is ook bij dit reglement uitgegaan: het gaat over mandaat, maar is ook van toepassing op volmacht en machtiging.

Artikel 2. Het reglement staat drie vormen van mandaat toe: mandaat aan een collegelid, i.c. de eerste portefeuillehouder, de algemeen directeur of een persoon die niet werkzaam is onder de verantwoordelijkheid van Gedeputeerde Staten of de Commissaris van de Koning. De portefeuillehouder is belast met een door Gedeputeerde Staten vastgestelde portefeuille van tot het bestuur behorende zaken. Ondermandaten aan ambtenaren worden in beginsel via een mandaat aan de algemeen directeur verleend, zulks in verband met diens verantwoordelijkheid voor het functioneren van de provinciale organisatie in het algemeen. Om het aantal uitvoeringshandelingen met betrekking tot het mandaatstelsel te beperken is een uitzondering op dit beginsel opgenomen in artikel 29a op grond waarvan bevoegdheden rechtstreeks aan ambtelijke afdelingsen teammanagers worden verleend.

Artikel 3. De algemeen directeur kan een eerste ondermandaat verlenen aan een directeur of aan een afdelingsmanager, tenzij Gedeputeerde Staten of de Commissaris van de Koning expliciet hebben aangeven dat zulks niet het geval is. De algemeen directeur kan tot op zekere hoogte een eerste ondermaat verlenen aan een externe, namelijk indien die externe werkzaam is onder zijn verantwoordelijkheid binnen de provinciale organisatie, bijvoorbeeld een interim-functionaris. De algemeen directeur kan dus geen ondermandaat verlenen aan personen die niet onder de verantwoordelijkheid van Gedeputeerde Staten of de Commissaris van de Koning werkzaam zijn. Deze bevoegdheid is voorbehouden aan de bestuursorganen zelf. Het verlenen van mandaat aan deze externen die niet functioneren binnen de provinciale organisatie is relatief uniek en vergt een afzonderlijke bestuurlijke afweging. Dit geldt a fortiori voor het verlenen van volmacht of machtiging aan externen, aangezien hier de regels van de Algemene wet bestuursrecht niet op van toepassing zijn. De ondermandataris kan een tweede ondermandaat verlenen aan de hoogste in de hiërarchie van de provinciale organisatie die nog een feitelijke toegevoegde waarde heeft. Ondermandaat hoger in de hiërarchie is niet wenselijk omdat dat slechts een rituele en geen materiële betekenis zou hebben. Uit dit artikel blijkt tevens dat een collegelid, anders dan de algemeen directeur, niet de bevoegdheid heeft ondermandaat te verlenen. De reden is dat indien dit wel de regel zou zijn, de hiërarchische lijn binnen de ambtelijke organisatie doorbroken zou worden, met een onduidelijke en minder overzichtelijke verantwoordelijkheidsrelatie als gevolg. Indien het toch gewenst is bevoegdheden door de ambtelijke organisatie te laten uitoefenen, zal dit via het verlenen van mandaat aan de algemeen directeur gestalte kunnen krijgen. Voor deze bevoegdheden is een voorziening getroffen in artikel 15, tweede en derde lid.

Artikel 4. Algemeen mandaat, een eerste en tweede ondermandaat wordt in principe verleend aan een functionaris en niet aan een persoon, omdat daarmee wordt voorkomen dat personele wisselingen noodzaken tot aanpassing van mandaatbesluiten. Er kunnen evenwel nader te motiveren omstandigheden zijn die ertoe leiden dat het verlenen van mandaat, eerste/tweede ondermandaat aan een persoon de voorkeur verdient.

Artikel 5. Het eerste lid van dit artikel bevat de hoofdregels van de vervanging van mandatarissen en ondermandatarissen. Directeuren vervangen elkaar en binnen een afdeling vervangen de managers elkaar. Indien er behoefte is aan meer vervangers binnen een afdeling dan kan de afdelingsmanager, gezien zijn integrale verantwoordelijkheid voor de gang van zaken binnen zijn afdeling, daartoe besluiten. In het derde lid is een vangnetbepaling opgenomen voor situaties die niet worden gedekt door de twee voorgaande leden. In deze situaties kan de algemeen directeur een vervanger aanwijzen.

Artikel 6. Beslissingen tot verlening van mandaat, eerste/tweede ondermandaat treden pas in werking als deze op de juiste wijze zijn bekendgemaakt. Beslissingen tot verlening van mandaat, eerste/tweede ondermandaat behoren volgens de terminologie van afdeling 3.6 van de Algemene wet bestuursrecht tot de categorie die niet tot een of meer belanghebbenden zijn gericht, maar een algemeen karakter hebben. Deze mandaten worden, net als de mandaten aan een externe, schriftelijk verleend. Hiervoor is een algemene bekendmaking van toepassing. Deze algemene bekendmaking heeft de vorm van een integrale publicatie van de beslissing tot verlening van mandaat, eerste/tweede ondermandaat in het Provinciaal Blad. Tevens wordt iedere beslissing tot verlening van mandaat, eerste/tweede ondermandaat opgenomen in het mandaatregister in de bibliotheek van de provincie.

Artikel 7. Dit artikel is opgenomen omdat artikel 10:5 van de Algemene wet bestuursrecht alleen regelt dat schriftelijk mandaat moet worden verleend bij: a) algemeen mandaat en bij b) mandaat voor een bepaald geval aan een ander die niet werkzaam is onder verantwoordelijkheid van de mandaatgever. Het is uit een oogpunt van transparantie van belang dat mondeling verleend mandaat voor een bepaald geval óók schriftelijk kan worden bewezen.

Artikel 8. Voor wat betreft mandaat aan een collegelid is opgenomen dat dit alleen kan worden uitgeoefend met instemming van de tweede portefeuillehouder. Daarmee wordt recht gedaan aan het beginsel van collegiaal bestuur.

Artikel 9. Weliswaar mag de (eerste of tweede onder)mandataris de bevoegdheid uitoefenen, maar de (eerste of tweede onder)mandaatgever blijft verantwoordelijk. Om aan deze verantwoordelijkheid inhoud te kunnen geven, heeft degene aan wie het (eerste of tweede onder)mandaat is verleend de plicht om de (eerste of tweede onder)mandaatgever waar nodig tijdig een door hem te nemen beslissing voor te leggen. De (eerste of tweede onder)mandataris vraagt daarmee om sturing van de mandaatgever. Anders dan in het eerste en tweede lid wordt in het geval van het derde lid het mandaat gewoon uitgeoefend, maar wordt de (eerste of tweede onder)mandaatgever achteraf op de hoogte gesteld.

Artikel 10. Het is van belang dat stukken die van de provincie uitgaan op een uniforme wijze worden ondertekend. De standaardformuleringen zijn in dit artikel vastgelegd. In het vierde lid is bepaald dat de standaardformuleringen in het eerste en tweede lid niet gelden voor wat betreft - kort samengevat - bekendmakingen in dagbladen, e.d. In dat geval luidt de ondertekening "Gedeputeerde Staten van Gelderland" respectievelijk "Commissaris van de Koning van Gelderland".

Artikel 11. Voor alle te nemen beslissingen wordt in principe gebruikgemaakt van het minuutformulier volgens de daarvoor geldende regels (de Handleiding minuut). Het kan evenwel voorkomen dat de aard van de beslissing zich tegen gebruik van het minuutformulier verzet. Dat geldt bijvoorbeeld voor beslissingen die op locatie genomen moeten worden.

Artikel 12. In het eerste lid is aangegeven dat een taak en verantwoordelijkheid van de mandataris onder meer wordt beperkt door budget. Of een ambtenaar een budget heeft en hoe hoog dit budget is, blijkt uit de provinciale financiële administratie. Het tweede lid strekt ertoe verstrengeling van persoonlijke en openbare belangen te voorkomen. Het begrip "persoonlijk belang" moet blijkens de uitspraak van de Afdeling bestuursrechtspraak d.d. 7 augustus 2002 inzake Winsum ruim worden genomen. Het kan daarbij gaan om belangen die strikt in de privé-sfeer liggen, maar ook om belangen van bedrijven, instellingen of personen, waarmee de mandataris is verbonden via een nevenfunctie of door familie-, vriendschaps- of daarmee gelijk te stellen relaties.

Artikel 13. De bepaling in het eerste lid over de houder van het budget is opgenomen om te waarborgen dat de bevoegdheid om financiële verplichtingen aan te gaan en de verantwoordelijkheid voor provinciale budgetten met elkaar zijn verbonden. Dit geldt voor publiekrechtelijke (zoals subsidieverlening) en privaatrechtelijke rechtshandelingen (aanschaf nieuwe bureaustoelen). In het tweede lid is geregeld dat in de situatie waarin niet een medewerker, maar de budgethouder zelf een minuut maakt, deze minuut, gezien het zogenaamde principe van de “vier ogen”, wordt voorzien van een medeparaaf van de leidinggevende van de budgethouder.

Artikel 15. Op basis van het eerste en het tweede lid is de algemeen directeur bevoegd (procedurele) beslissingen te nemen voorafgaand aan de feitelijke besluitvorming. Het gaat daarbij onder meer om artikel 2.2 van de Algemene subsidieverordening Gelderland 1998, de artikelen 2:3, 4:5, 4:7, 4:8 en 4:14 van de Algemene wet bestuursrecht. De besluitvorming ten principale vindt ten aanzien van het tweede lid steeds door het bevoegde bestuursorgaan plaats. Artikel 15, tweede lid sub b regelt de mandatering van de bevoegdheid tot het verrichten van voorbereidende en uitvoerende handelingen met betrekking tot de provinciale beleidsplannen, de verordeningen en het provinciale milieuprogramma. Onder de provinciale beleidsplannen worden onder andere begrepen: de structuurvisie, het provinciaal verkeers- en vervoerplan, het Gelders milieuplan, het provinciale waterhuishoudingsplan, enzovoort. De beslissing tot het vaststellen van de provinciale beleidsplannen is niet gemandateerd. Op basis van het tweede lid sub c kunnen beslissingen ter voorbereiding en uitvoering van subsidieverstrekkingsbesluiten van Provinciale Staten door de algemeen directeur worden afgedaan. Het gaat dan onder meer om de bevoegdheid tot het verlenen en betalen van voorschotten, betaling van subsidiebedragen in gedeelten en het vaststellen van subsidie. Het tweede lid heeft betrekking op het voldoen aan procedurele handelingen die in wetgeving van het Rijk is opgedragen aan Gedeputeerde Staten. Gedacht kan worden aan bepalingen in de Provinciewet, Inrichtingen- en vergunningenbesluit milieubeheer, Wet ziekenhuisvoorzieningen, Pachtwet, Natuurbeschermingswet 1998 en de Monumentenwet 1988. De bekendmaking en mededeling van beslissingen die niet in mandaat zijn genomen, was tot en met 2011 beperkt tot publicaties in het Provinciaal Blad en in dag-, nieuws- of huisaan-huisbladen. Deze beperking is geschrapt omdat beslissingen steeds vaker niet meer in dag-, nieuws- of huis-aan-huisbladen worden gepubliceerd maar in plaats daarvan op elektronische wijze worden bekendgemaakt of meegedeeld (bijvoorbeeld op de provinciale website).

Artikel 16. Dit artikel regelt de mandatering van voorbereidingshandelingen van goedkeuring in de zin van artikel 10:25 Algemene wet bestuursrecht. Onder deze voorbereidingshandelingen vallen bijvoorbeeld het besluiten tot verdaging goedkeuring (artikel 10:31, tweede lid, Awb) en het bieden van gelegenheid tot overleg met betrokken bestuursorganen (artikel 10:30 Awb). De beslissing tot goedkeuring zelf is niet gemandateerd. In bijzondere mandaten is in sommige gevallen een mandaat opgenomen van de bevoegdheid tot goedkeuring. Het derde lid heeft betrekking op toezending van stukken en het verzoeken om goedkeuring gebaseerd op een wettelijk voorschrift, bijvoorbeeld het toezenden van provinciale verordeningen aan het ministerie van BZK op grond van artikel 95 van de Provinciewet of op grond van artikel 96 van de Provinciewet bij de minister van BZK goedkeuring vragen voor een provinciale verordening.

Artikel 17. In dit artikel is een staffel voor besluitvorming omtrent subsidieverlening vastgesteld. Het betreft niet alleen besluiten tot verstrekking van subsidie, maar ook besluiten tot weigering, intrekking en terugvordering van subsidie. Bepalend voor de besluitvorming is het bedrag in de aanvraag om subsidie. Afhankelijk van de wijze van subsidieverstrekking is dit inclusief of exclusief btw.

In het derde lid worden onder beslissingen van Gedeputeerde Staten verstaan: - programma’s; - verdeelnotities; - tenders, waarbij Gedeputeerde Staten de subsidieontvanger, het te verlenen bedrag en een omschrijving van de activiteiten waarvoor subsidie wordt verleend hebben aangeduid. In de individuele subsidiebeschikkingen worden vervolgens de verplichtingen omschreven die aan de subsidieontvanger worden opgelegd. Voor het nemen van die individuele beschikkingen wordt middels dit artikellid mandaat verleend.

De grens tussen de aanvragen die op basis van mandaat kunnen worden afgedaan (aanvragen van subsidie tot en met € 50.000, -) en de aanvragen die eerst aan Gedeputeerde Staten moeten worden voorgelegd (aanvragen van subsidie tot een bedrag hoger dan € 50.000, -) is opgetrokken tot € 125.000, -. Deze wijziging houdt verband met de implementatie op provinciaal niveau van het zogenaamde Rijksbrede Subsidiekader. Op grond van dit kader geldt voor subsidies tot en met € 125.000, - een verlicht regime met minder zware administratieve lasten voor de subsidieontvanger dan voor subsidies boven dat bedrag. Dit verlichte regime rechtvaardigt ook een besluitvorming op basis van ambtelijk mandaat, waardoor aanvragers sneller een besluit kunnen ontvangen.

In het vierde lid is een aantal bevoegdheden neergelegd die administratief regelmatig moeten worden toegepast, te weten het intrekken en wijzigen van verleende subsidies (namelijk als de activiteiten waarvoor de subsidie is verleend, niet of anders worden uitgevoerd) en het vaststellen van de subsidie overeenkomstig of lager dan de verlening. Van dit mandaat wordt geen gebruik gemaakt als dit maatschappelijk, beleidsmatig, politiek, juridisch of financieel gevoelig ligt (zie artikel 9, eerste lid, onder b).

In het vijfde lid is de bevoegdheid tot het verlenen van een voorschot gemandateerd. Het voorschot kan worden verleend op een verleende subsidie als bedoeld in het eerste en derde lid, op een verleende subsidie door Provinciale Staten, dan wel als bedoeld in artikel 6.1 van de Verordening voor Welzijn, Zorg en Cultuur Gelderland 2005 en artikel 5.1 van de Verordening Jeugdzorg Gelderland 2005.

In het zesde lid is de bevoegdheid gemandateerd om bedragen terug te vorderen of te verrekenen. In dit stadium van het subsidieproces spelen er immers geen politieke afwegingen meer. De bevoegdheid om deze bedragen niet terug te vorderen valt niet onder dit mandaat.

In het zevende lid wordt mandaat verleend voor de afwijzing van zogenaamde ongereglementeerde subsidieverzoeken. Het gaat daarbij om subsidieverzoeken ingediend buiten de in de Algemene subsidieverordening Gelderland 1998 voorgeschreven termijn, voor activiteiten waarvoor geen bijzondere subsidieregeling geldt en waarvoor op de provinciale begroting ook geen gelden beschikbaar zijn gesteld. Tevens is in dit lid de bevoegdheid gemandateerd om aanvragen van subsidie af te wijzen indien door de inwilliging daarvan het desbetreffende subsidieplafond zou worden overschreden. Het betreft hier een imperatieve weigeringsgrond, zodat in een dergelijk geval geen bestuurlijke afweging behoeft te worden gemaakt. Ten slotte wordt in dit artikel ook de bevoegdheid gemandateerd toestemming te verlenen voor het verrichten van de in artikel 4:71 van de Algemene wet bestuursrecht genoemde rechtshandelingen van de subsidieontvanger. Ook ten aanzien van deze rechtshandelingen is geen bestuurlijke afweging vereist.

Het achtste lid ziet op de situatie dat Provinciaal Staten besluiten om subsidie te verlenen, waarbij de subsidie-ontvanger en het te verlenen bedrag bekend zijn en waarbij de bevoegdheid om de besluit te nemen aan Gedeputeerde Staten is gedelegeerd.

Artikel 18a onder b: de bevoegdheid van Gedeputeerde Staten om een verklaring van geen bedenkingen af te geven voor activiteiten die van invloed kunnen zijn op de Natura 2000-gebieden of de bescherming van dier- en plantensoorten komt voort uit artikel 6.10a van het Besluit Omgevingsrecht juncto artikel 2.2aa van dat Besluit.

Artikel 19. Dit artikel regelt de mandatering van procedurele bevoegdheden die verband houden met de milieueffectrapportage en in specifieke gevallen het nemen van het m.e.r-beoordelingsbesluit. Op grond van het eerste lid is de algemeen directeur bevoegd procedurele handelingen te verrichten die voorafgaan aan de vaststelling van het MER door GS of PS. Onder procedurele handelingen wordt bijvoorbeeld verstaan: publicaties, correspondentie met de commissie voor de m.e.r., het vaststellen van de startnotitie e.d. Onder dit mandaat is niet begrepen het besluit tot het vaststellen van de richtlijnen en het besluit tot het vaststellen van de MER. Indien een m.e.r-beoordelingsbesluit gekoppeld is aan een besluit waarvoor mandaat is verleend, kan ook het m.e.r-beoordelingsbesluit in mandaat worden afgedaan. Hierbij kan bijvoorbeeld worden gedacht aan vergunningen in het kader van de Wet milieubeheer.

Artikel 20 en 21. Deze artikelen regelen de mandatering van de bevoegdheid om handhavend op te treden. Bij de omschrijving van de bevoegdheden is aansluiting gezocht bij artikel 122 van de Provinciewet en hoofdstuk 5, afdelingen 3 en 4 van de Algemene wet bestuursrecht. Onder artikel 21 tweede lid, onder h, valt niet het verlengen van de termijn tot het verbeuren van een dwangsom. Hiertoe zal een nieuw besluit genomen moeten worden. De terminologie van de artikelen 20 en 21 is aangepast aan de 4e tranche van de Algemene wet bestuursrecht. Omdat ook een beschikking tot het opleggen van een last onder dwangsom het stilleggen van het primaire productieproces tot gevolg kan hebben, is een dergelijke beschikking alsnog in deze bepalingen opgenomen. Overigens wordt opgemerkt dat de bedoelde lasten niet rechtstreeks het primaire productieproces behoeven te betreffen. Zij kunnen ook betrekking hebben op een zodanig secundair proces binnen de inrichting, dat bij het stilleggen daarvan ook het primair productieproces geen voortgang kan vinden. Dit kan bijvoorbeeld het geval zijn als een aan het primaire productieproces gekoppeld systeem van afvalwaterzuivering moet worden stilgelegd en er geen mogelijkheden zijn om het afvalwater ongezuiverd af te voeren. Of bij het primaire productieproces vrijkomende slib kan bij uitvoering geven aan de last niet langer bewerkt worden binnen de inrichting en onbewerkt niet worden afgezet. Voor de redactie van artikel 21, onderdeel j, is aansluiting gezocht bij de tekst van artikel 11 van de Wet hygiëne en veiligheid badinrichtingen en zwemgelegenheden. Dit artikel kent de bevoegdheid tot het geven van een last tot sluiten van een badinrichting, het instellen van een zwemverbod en het geven van een negatief zwemadvies toe aan Gedeputeerde Staten en, als er onmiddellijk gevaar voor de gezondheid of veiligheid van bezoekers dreigt, ook aan de Commissaris van de Koning. Opmerkelijk is dat genoemde wet in artikel 11a wel voorziet in de mogelijkheid tot het intrekken van een last tot sluiting en van een ingesteld zwemverbod, maar niet tot het intrekken van een negatief zwemadvies. Uitgaande van het adagium "wie het meerdere mag, mag ook het mindere" ligt het voor de hand dat het bevoegde gezag, als de omstandigheden daartoe aanleiding geven, een eerder afgegeven negatief zwemadvies zal intrekken.

Artikel 22. Het onder a bedoelde mandaat heeft betrekking op de bevoegdheid als bedoeld in artikel 6:15 van de Algemene wet bestuursrecht. Het onder b bedoelde mandaat heeft betrekking op de bevoegdheid als bedoeld in artikel 7:10, vierde lid, van de Algemene wet bestuursrecht.

Artikel 23. Verschillende bijzondere wetten, bijvoorbeeld de Wet op de lijkbezorging en de Waterschapswet, stellen beroep open op Gedeputeerde Staten die aldus een belangrijke rol spelen als administratief beroepsorgaan. De bevoegdheid van Gedeputeerde Staten om op administratieve beroepen te beslissen, is overgedragen aan de Commissie Administratieve Geschillen. Ten behoeve van de afhandeling van administratieve beroepen zijn in dit artikel de hiervoor noodzakelijke mandaten geregeld. Ten aanzien van het mandaat onder e het volgende. Ten overstaan van de Commissie Administratieve Geschillen staan twee partijen: de indiener van het beroep en het bestuursorgaan wat het bestreden besluit heeft genomen (bijvoorbeeld het college van B&W). Voor de Commissie Administratieve Geschillen wordt door de betreffende dienst van de provincie Gelderland een advies opgesteld. Een ambtenaar van de dienst fungeert hiermee als het ware als griffier van de commissie. Het mandaat onder e ziet hierop.

Artikel 24. Dit artikel heeft betrekking op het voeren van rechtsgedingen voor de bestuursrechter, de burgerlijke rechter en het voeren van een arbitraal geding. Bij de omschrijving van de bevoegdheden is aansluiting gezocht bij artikel 158, eerste lid, onder f, van de Provinciewet waarin de bevoegdheden van Gedeputeerde Staten zijn opgenomen om rechtsgedingen, bezwaarprocedures of administratieve beroepsprocedures namens de provincie of het provinciebestuur te voeren. De bevoegdheden zijn omschreven in de hoofdstukken 7 en 8 van de Algemene wet bestuursrecht en de desbetreffende artikelen uit het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering.

Artikel 25. Dit artikel regelt de mandatering van de bevoegdheid tot het beslissen over deelname aan mediation alsmede van de overige aan mediation verbonden bevoegdheden. Bij mediation wordt onder leiding van een mediator buiten de procedure bij bijvoorbeeld de rechtbank of de Raad van State om onderhandeld over een oplossing van het geschil welke voor alle partijen aanvaardbaar is. Mediation is ook mogelijk in de bezwaarprocedure. Mediation wordt in de regel afgerond met een vaststellingsovereenkomst waarin alle betrokken partijen vastleggen uitvoering te geven aan het resultaat van de gesprekken en de onderhandelingen. In dat geval kan de rechterlijke procedure worden stopgezet. Met het onder a geregelde mandaat wordt ook de bevoegdheid gemandateerd deelname aan mediation te beëindigen. Het vierde lid betreft mediation bij een kwestie op het gebied van personeelsaangelegenheden.

Artikel 26. In dit artikel zijn de mandaten geregeld voor wat betreft de afhandeling van klaagschriften. Een klaagschrift is een schriftelijke klacht over de wijze waarop een bestuursorgaan zich in een bepaalde aangelegenheid jegens de klager heeft gedragen. Ten behoeve van de afhandeling van klaagschriften zijn hoofdstuk 9 van de Algemene wet bestuursrecht en de Verordening klachtbehandeling Gelderland van belang.

Artikel 27. Voor een restcategorie van beslissingen is een voorziening getroffen. Bij het nemen van besluiten omtrent verzoeken ingevolge de Wet openbaarheid van bestuur heeft onder meer betrekking op de verlening en de weigering. Indien het verlening van de term van de beantwoording van statenvragen politiek gevoelig ligt,kan op grond van artikel 9 geen gebruik gemaakt worden van het mandaat en neemt door Gedeputeerde Staten het besluit. Met name bij de uitvoering van wegenprojecten en het beheer van de provinciale gebouwen komt het voor dat bij een andere bestuursorgaan een vergunning of ontheffing aangevraagd wordt. Gedacht kan worden aan bouwvergunning, vrijstelling, gebruikersvergunning, milieuvergunning, uitritvergunning, kapvergunning. De overige bevoegdheden hebben betrekking op onder meer: - artikel 2, 3, 4, 5, 8, 9, 10 en 11 van de Wet openbaarheid van bestuur; - artikel 2, 3, 4 en 5 van de Inspraakverordening provincie Gelderland 2004; - artikel 42 van het Reglement van Orde van Provinciale Staten. In onderdeel h is de bevoegdheid neergelegd om aanvragen die al eens eerder zijn ingediend en afgewezen en vervolgens onherroepelijk zijn geworden (de zogenaamde herhaalde aanvragen), nogmaals af te wijzen indien de aanvrager geen nieuwe feiten of omstandigheden heeft aangevoerd. In onderdeel i is de bevoegdheid neergelegd om onjuist geadresseerde geschriften door te sturen of terug te sturen als er geen ander bevoegd bestuursorgaan valt te identificeren. In onderdeel l. wordt onder toezichthouder verstaan de toezichtzichthouder als bedoeld in artikel 5:11 van de Algemene wet bestuursrecht en onder legitimatiebewijs het legitimatiebewijs als bedoeld in artikel 5:12 Algemene wet bestuursrecht.

Artikel 28. Dit artikel regelt de mandatering van de bevoegdheid tot privaatrechtelijke rechtshandelingen van de provincie te besluiten (bijv. het sluiten van een contract ten behoeve van de inkoop van goederen of de inhuur van een externe medewerker) en de provincie terzake te vertegenwoordigen. In dit artikel verlenen Gedeputeerde Staten aan de algemeen directeur mandaat voor het verrichten van privaatrechtelijke rechtshandelingen (artikel 158, eerste lid, onder e, van de Provinciewet). Daaraan gekoppeld is een besluit van de Commissaris van de Koning om ten aanzien van zijn bevoegdheid contracten te ondertekenen volmacht te verlenen aan de algemeen directeur (artikel 176 van de Provinciewet). In dit artikel is tevens bepaald dat bij afwijking van de terzake door Gedeputeerde Staten en Provinciale Staten vastgestelde regels de algemeen directeur een door hem te nemen beslissing voorlegt aan de mandaatgever. Hiermee wordt allereerst beoogd dat de (eerste/tweede onder)mandataris verplicht is de door Gedeputeerde Staten en Provinciale Staten vastgestelde regels in acht te nemen. Het betreft hier onder andere de Beleidsregels aanbesteding (onderdeel van het inkoopbeleid) en de regels ten aanzien van de betrokkenheid van Provinciale Staten bij privaatrechtelijke rechtshandelingen, rechtsgedingen en civiele verdediging. Bij afwijking van deze regels dient de te nemen beslissing te worden voorgelegd aan de mandaatgever. In dit artikel is in de tweede volzin van het derde lid een uitzondering opgenomen voor het afwijken van de Algemene inkoopvoorwaarden en het toepassen van artikel 2, tweede lid en artikel 3, tweede lid, van de Beleidsregels Aanbesteding Gelderland 2013. Sinds de inwerkingtreding van de Aanbestedingswet 2012 en daarbij de Gids Proportionaliteit, dient de overheid proportioneel om te gaan met het hanteren van Algemene inkoopvoorwaarden. Het zal daardoor vaker dan voorheen voorkomen dat contractsbepalingen worden overeengekomen die afwijken van de Algemene inkoopvoorwaarden. In artikel 2, eerste lid, en 3, eerste lid, van de Beleidsregels Aanbesteding Gelderland 2013 is bepaald welk aanbestedingsregime de provincie per drempelbedrag moet toepassen. Op basis van het tweede lid van beide artikelen kan hiervan worden afgeweken, indien toepassing van het eerste lid niet proportioneel zou zijn of wanneer (ingeval van artikel 3, tweede lid, onder b) het zogenaamde 2B-diensten betreffen. De (onder)mandataris moet dit besluit motiveren. Een tweede ondermandaat voor deze rechtshandelingen kan alleen worden verleend aan een ambtenaar met leidinggevende bevoegdheid of aan een projectmanager. Voor voorbereidings- en uitvoeringshandelingen zoals bijvoorbeeld het tekenen van facturen, het paraferen van bestellingen uit het inkoopsysteem e.d. kan echter ook een tweede ondermandaat worden verleend aan ambtenaren die geen leidinggevende bevoegdheid hebben. De financiële omvang van de bevoegdheid tot het verrichten van privaatrechtelijke rechtshandelingen blijkt uit de provinciale financiële administratie.

Artikel 29. Voor correspondentie over feitelijke aangelegenheden die geen besluiten inhouden geldt dat zij in overeenstemming zijn met het beleid van Gedeputeerde Staten of ter uitvoering van het beleid van Gedeputeerde Staten dienen.

Artikel 29a Dit artikel bepaalt dat eenieder die binnen de provinciale organisatie belast is met een leidinggevende taak ten aanzien van een afdeling of een team over een aantal voorbereidende en uitvoerende bevoegdheden kan beschikken. De gebruikmaking van deze bevoegdheden is uiteraard gebonden aan de taken, verantwoordelijkheden en budgetten die in het concrete geval aan de desbetreffende functionaris zijn toevertrouwd. De verwijzing naar artikel 12 brengt deze beperking in de bevoegdheidsuitoefening tot uitdrukking.