| Organisatie | Gouda |
|---|---|
| Organisatietype | Gemeente |
| Officiële naam regeling | Afstemmingsverordening wet investeren in jongeren Gouda 2010 |
| Citeertitel | Afstemmingsverordening wet investeren in jongeren Gouda 2010 |
| Vastgesteld door | gemeenteraad |
| Onderwerp | maatschappelijke zorg en welzijn |
| Eigen onderwerp | Welzijn |
Geen
Wet investeren in jongeren, art. 12 lid 1 en art. 41
Geen
Datum inwerkingtreding | Terugwerkende kracht tot en met | Datum uitwerkingtreding | Betreft | Datum ondertekening Bron bekendmaking | Kenmerk voorstel |
|---|---|---|---|---|---|
| 01-01-2010 | 01-01-2012 | Nieuwe regeling | 09-12-2009 Goudse Post, 03-02-2010 | 11.2.4 |
Hoofdstuk 1 - algemene bepalingen
Artikel 2 Het besluit tot afstemming
Onverminderd artikel 42 van de wet, verlaagt het college, overeenkomstig deze verordening, het bedrag van de aan de jongere toegekende inkomensvoorziening, indien de jongere naar het oordeel van het college de op hem rustende verplichtingen, bedoeld in hoofdstuk 5 van de wet voortvloeiende verplichtingen, niet of onvoldoende nakomt, dan wel zich jegens het college zeer ernstig misdraagt.
Artikel 3 Afzien van het verlagen
Het college ziet af van een verlaging indien:
de gedraging meer dan één jaar vóór constatering van die gedraging door het college heeft plaatsgevonden, tenzij de gedraging een schending van de inlichtingenplicht inhoudt en als gevolg van die gedraging ten onrechte inkomensvoorziening is verleend. Een verlaging wegens schending van de inlichtingenplicht wordt niet toegepast na verloop van vijf jaren nadat de betreffende gedraging heeft plaatsgevonden.
Artikel 4 Verlaging van de WIJ-norm, bijzondere bijstand en langdurigheidstoeslag
De verlaging wordt toegepast op de voor de jongere van toepassing zijnde WIJ-norm.
In afwijking van het eerste lid kan de verlaging ook worden toegepast op de bijzondere bijstand, waaronder de langdurigheidstoeslag, indien:
Hoofdstuk 2 – Niet nakomen van de verplichtingen bedoeld in artikel 45 van de wet
Artikel 6 Indeling in categorieën
Gedragingen van jongeren waardoor de verplichting op grond van artikel 45 van de wet niet of
onvoldoende is nagekomen, worden onderscheiden in de volgende categorieën:
Hoofdstuk 3 - Niet nakomen van de inlichtingenplicht
Artikel 8 Niet of te laat verstrekken van gegevens zonder dat hierdoor teveel inkomensvoorziening is verstrekt
Indien de jongere de verplichting op grond van artikel 44 van de wet niet is nagekomen door informatie die van belang is voor zijn recht op een werkleeraanbod of het recht op een inkomensvoorziening niet, of niet binnen de door het college daartoe gestelde termijn te verstrekken, wordt, onverminderd artikel 2, tweede lid, de inkomensvoorziening gedurende een maand met tien procent verlaagd.
Het college kan afzien van een verlaging en volstaan met het geven van een schriftelijke waarschuwing, tenzij het niet of niet behoorlijk nakomen van de verplichting plaatsvindt binnen een jaar nadat eerder aan de jongere een schriftelijke waarschuwing is gegeven, of een besluit tot verlaging op grond van dit hoofdstuk is bekendgemaakt.
Hoofdstuk 4 - Zeer ernstige misdragingen
Artikel 10 Zeer ernstige misdragingen
Gedragingen van de jongere waarmee deze zich zeer ernstig misdraagt tegenover het college of zijn ambtenaren, als bedoeld in artikel 41, eerste lid van de wet, onder omstandigheden die rechtstreeks verband houden met de uitvoering van de wet, worden onderscheiden in de volgende categorieën:
De begrippen die in de verordening worden gebruikt hebben een gelijkluidende betekenis als de omschrijving in de Wet investeren in jongeren (WIJ). Het onder e genoemde benadelingsbedrag komt in de WIJ niet voor. Voor de definitie van dit begrip is aansluiting gezocht bij het voormalige Boetebesluit sociale zekerheidswetgeving. Om redenen van efficiency is ervoor gekozen het benadelingsbedrag te definiëren als de netto, in plaats van de bruto teveel verstrekte bijstand.
Artikel 2 Het besluit tot afstemming
Aan het werkleerrecht en de inkomensvoorziening zijn de volgende verplichtingen van de belanghebbende jegens het college verbonden:
• de inlichtingenplicht (artikel 44, eerste lid, WIJ)
• de medewerkingsplicht (artikel 44, tweede lid, WIJ)
• de identificatieplicht (artikel 44, derde lid, WIJ)
• verplichtingen m.b.t. de arbeidsinschakeling en het werkleeraanbod (artikel 45 WIJ).
In het tweede lid is de hoofdregel neergelegd dat de verlaging wordt afgestemd op ernst van de gedraging, de mate waarin de jongere de gedraging kan worden verweten en de omstandigheden waarin hij verkeert.
Dit betekent dat het college bij het beoordelen of de inkomensvoorziening moet worden verlaagd, en zo ja hoe, telkens drie stappen moet doorlopen:
De beoordeling van de ernst van de gedraging is in deze verordening geobjectiveerd door voor een groot aantal gedragingen een standaardverlaging voor te schrijven. Dit neemt uiteraard niet weg dat indien individuele omstandigheden daartoe aanleiding geven, ten voor- of ten nadele van de jongere, een andere dan de standaardverlaging kan worden opgelegd. Voor de beoordeling van de mate van verwijtbaarheid kan bijvoorbeeld gekeken worden naar de omstandigheden waaronder de jongere zijn verplichtingen niet is nagekomen of de mate waarin jongere bekend verondersteld kan worden met de hem opgelegde verplichtingen.
Toetsing van de mate van verwijtbaarheid kan in individuele gevallen leiden tot een grotere of een mindere verlaging dan de standaardverlaging. Indien de gedraging in het geheel niet verwijtbaar is, wordt geen verlaging opgelegd. Zie hiervoor artikel 3, eerste lid, onder a van deze verordening en de toelichting hierop. Bij de vaststelling van de omstandigheden waarin de jongere verkeert kan gedacht worden aan financiële en sociale aspecten. Hierbij kan onder meer aandacht worden besteed aan eventuele bijzondere lasten, bijvoorbeeld hoge woonlasten of aflossingsverplichtingen, de gezinssamenstelling, of het effect van een opeenstapeling van verlagingen.
Uitgangspunt is dat het college vaststelt of er sprake is van een gedraging waarvoor verlaging van de inkomensvoorziening gepast is en dossieronderzoek doet naar de mate van verwijtbaarheid en de omstandigheden van de jongere. Daarnaast kan het college, indien het zich nog niet voldoende geïnformeerd acht, de jongere uitnodigen zijn visie te geven op het voornemen om de inkomensvoorziening te verlagen.
Artikel 3 Afzien van het verlagen
Het afzien van het verlagen van de inkomensvoorziening ‘indien elke vorm van verwijtbaarheid’ ontbreekt, is geregeld in artikel 41, tweede lid, WIJ. Het ontbreken van iedere verwijtbaarheid kan niet snel worden aangenomen en het om deze reden afzien van het verlagen zal dus tot de uitzonderingen behoren.
Een andere reden om af te zien van het verlagen van de inkomensvoorziening is dat de gedraging te lang geleden heeft plaatsgevonden (verjaring). Omwille van de effectiviteit (‘lik-op-stuk’) is het nodig dat een verlaging spoedig nadat de gedraging heeft plaatsgehad wordt opgelegd. Om deze reden wordt onder artikel 3, onder b, geregeld dat het college geen verlagingen oplegt voor gedragingen die langer dan één jaar geleden hebben plaatsgevonden.
Voor gedragingen die een schending van de informatieplicht inhouden en als gevolg waarvan ten onrechte inkomensvoorziening is verstrekt of een te hoog bedrag aan inkomensvoorziening is verstrekt, geldt in de verordening een verjaringstermijn van vijf jaar. Met deze termijn wordt aangesloten bij de termijn die is ontleend aan artikel 14e van de Algemene bijstandswet in verband met het opleggen van een boete wegens niet-nakomen van de informatieplicht. Een termijn van vijf jaar ligt voor de hand gelet op de ernst van de gedraging (fraude) en gelet op het feit dat de gemeente vaak tijd nodig zal hebben om de fraude vast te stellen.
Hierin wordt geregeld dat het college geheel of gedeeltelijk kan afzien van het verlagen van de inkomensvoorziening indien het daarvoor dringende redenen aanwezig acht. Van dringende redenen is slechts sprake als het verlagen van de bijstand onaanvaardbare gevolgen heeft voor de jongere.
Duidelijk is dat slechts in uitzonderlijke gevallen sprake kan zijn van dringende redenen. Wat concreet een dringende reden kan opleveren is op voorhand niet vast te leggen. Gedacht kan worden aan financiële en sociaal/psychische omstandigheden.
Indien het college afziet van een verlaging wegens dringende redenen, telt deze gedraging wel mee voor de vraag of sprake is van recidive, zodat het van belang is om jongere hiervan schriftelijk mededeling te doen.
Artikel 4 Verlaging van WIJ-norm, bijzondere bijstand en langdurigheidstoeslag
In dit lid is het uitgangspunt vastgelegd dat een verlaging wordt toegepast op de WIJ-norm. Onder de WIJ-norm wordt verstaan de landelijke norm, inclusief gemeentelijke toeslag of verlaging en inclusief vakantietoeslag.
Onderdeel a: de 18 tot 21-jarigen ontvangen een lage jongerennorm, die indien noodzakelijk wordt aangevuld door middel van aanvullende bijzondere bijstand in de kosten van levensonderhoud. Indien de verlaging alleen op de lage jongerennorm wordt opgelegd, zou dit leiden tot rechtsongelijkheid ten opzichte van de 21-jarigen.
Onderdeel b: deze bepaling maakt het mogelijk dat het college de bijzondere bijstand, waaronder tevens valt de langdurigheidstoeslag valt, verlaagt. Er moet dan wel een verband bestaan tussen de gedraging van een jongere en zijn recht op bijzondere bijstand of de langdurigheidstoeslag.
Artikel 5 Ingangsdatum en tijdvak
Het afstemmen van de inkomensvoorziening vindt plaats door het verlagen van de WIJ-norm. Verlaging van de WIJ-norm kan in beginsel op twee manieren:
door middel van verlaging van de inkomensvoorziening in de eerstvolgende maand(en). Het verlagen van de WIJ-norm die in de nabije toekomst wordt verstrekt, is de gemakkelijkste methode. Het college hoeft in dat geval niet over te gaan tot herziening van de inkomensvoorziening en het te veel betaalde bedrag aan inkomensvoorziening terug te vorderen. Om die reden is in dit lid vastgelegd dat een verlaging ten uitvoer wordt gelegd naar de toekomst toe. Om een beter ‘lik-op-stuk’ beleid te kunnen voeren is bepaald dat de verlaging wordt opgelegd met ingang van de lopende kalendermaand, waarbij wordt uitgegaan van de voor die maand geldende WIJ-norm, mits het besluit tot verlaging bekend is gemaakt voor de 15e van de lopende maand. Wordt het besluit verlaging na de 15e van de maand bekend gemaakt, dan is het redelijk om, gezien de korte termijn tot de betaling van de inkomensvoorziening, de verlaging in te laten gaan met ingang van de eerstvolgende maand.
Wanneer de inkomensvoorziening nog niet (volledig) aan de jongere is uitbetaald, is het praktisch om de verlaging van de WIJ-norm toe te passen op het bedrag dat nog uitbetaald zou moeten worden. Van deze mogelijkheid zal met name gebruik gemaakt worden bij aanvraagprocedures.
Indien de verlaging niet (geheel) kan worden uitgevoerd omdat de inkomensvoorziening wordt beëindigd, wordt de jongere aangekondigd dat (het resterende deel van) de verlaging wordt opgelegd indien hem met ingang van een datum binnen een jaar na de aankondiging opnieuw een inkomensvoorziening wordt toegekend. Deze situatie zal zich bijvoorbeeld voordoen als de jongere een maatregel heeft gekregen van 50% voor een of twee maanden omdat hij onvoldoende gebruik heeft gemaakt van het werkleeraanbod en de inkomensvoorziening vervolgens wordt beëindigd omdat de jongere helemaal geen gebruik meer maakt het werkleeraanbod. In de beëindigingsbeschikking zal dan aangekondigd moeten worden dat de jongere een maatregel kan krijgen indien hij binnen een jaar opnieuw een inkomensvoorziening gaat ontvangen. Deze aankondiging is geen besluit. Als de jongere binnen een jaar opnieuw een inkomensvoorziening gaat ontvangen, zal in de toekenningsbeschikking tevens een afstemmingsbesluit genomen moeten worden.
Artikel 6 Indeling in categorieën
De gedragingen die verband houden met het geen of onvoldoende medewerking verlenen aan de arbeidsinschakeling worden in drie categorieën onderscheiden. Hierbij is de ernst van de gedraging het onderscheidend criterium. Een gedraging wordt ernstiger geacht naarmate de gedraging concretere gevolgen heeft voor het niet verkrijgen of behouden van algemeen geaccepteerde arbeid. Voor de hoogte van de standaardverlagingen die voor bepaalde gedragingen gelden is aangesloten bij hetgeen in de Afstemmingsverordening Wet werk en bijstand Gouda 2010 voor vergelijkbare gedragingen is bepaald.
De eerste categorie betreft de gedragingen die letterlijk genoemd worden in artikel 45 van de wet.
De tweede categorie betreft het weigeren van een voorziening gericht op arbeidsinschakeling, danwel het door eigen toedoen niet behouden van een voorziening gericht op arbeidsinschakeling.
Van het niet behouden van een voorziening is sprake als jongere hier zelf mee stopt, of als door gedragingen van jongere (werkweigering, diefstal, herhaald niet of te laat verschijnen) hij niet meer wordt toegelaten tot de voorziening.
De derde categorie betreft het niet aanvaarden of behouden van algemeen geaccepteerde arbeid.
Hieronder valt ook het niet aanvaarden van door de gemeente aangeboden betaalde arbeid of loonvormende arbeid.
Omdat een korting van honderd procent voor drie maanden ingrijpende gevolgen kan hebben voor een jongere en zijn gezin, wordt met nadruk gewezen op de mogelijkheden om de verlaging te matigen. De verlaging dient steeds in verhouding te staan tot de gedraging van jongere. Hiervoor kan bijvoorbeeld worden gekeken naar de gevolgen voor het gezin, met name als er kinderen zijn, of naar de achtergronden van een ontslag (ontslag op staande voet is verwijtbaarder dan ontslag na een conflict waaraan werkgever en werknemer beiden schuld hebben).
Overigens kan voor deze gedragingen op grond van artikel 42, eerste lid, van de wet de inkomensvoorziening ook beëindigd worden. Een verlaging voor langere duur kan praktischer zijn dan een beëindiging, omdat een beëindiging veelal gevolgd wordt door een nieuwe aanvraag, waaraan voor de jongere en de gemeente adminstratieve handelingen zijn verbonden.
Artikel 7 De hoogte en duur van de verlaging
Deze bepaling bevat de standaardverlagingen voor de drie categorieën van gedragingen die verband houden met het geen of onvoldoende medewerking verlenen aan activiteiten gericht op de arbeidsinschakeling.
Indien de jongere binnen één jaar nadat een verlaging is bekendgemaakt opnieuw zijn, kortweg, arbeidsverplichting niet nakomt, is er sprake van recidive en wordt de grotere mate van verwijtbaarheid van de tweede schending van de arbeidsplicht tot uitdrukking gebracht in een verdubbeling van de duur van de verlaging.
Op grond van het derde lid heeft het college de mogelijkheid om de verlaging te verhogen en/of de duur ervan te verlengen als de jongere volhardt in zijn schending van de arbeidsverplichtingen. Namens het college zijn richtlijnen opgesteld hoe van deze mogelijkheid gebruik gemaakt moet worden. Uitgangspunt hierbij is dat bij een derde schending van de verplichting het percentage wordt verdubbeld en bij een vierde gedraging tevens de periode wordt verdubbeld. Is verhoging van het percentage niet (meer) mogelijk, dan zal bij een herhaalde schending van de verplichting de periode van de verlaging worden verlengd.
Van recidive is alleen sprake als de jongere tweemaal dezelfde soort verplichtingen schendt, in dit geval de verplichtingen die moeten leiden tot inschakeling in de arbeid. Dus: komt jongere eerst zijn inlichtingenverplichting en vervolgens zijn arbeidsverplichting niet na, dan is er geen sprake van recidive.
Hoofdstuk 3 - Niet nakomen van de inlichtingenplicht
In dit hoofdstuk worden twee gevallen van schending van de informatieplicht onderscheiden: ten eerste het geval waarin ondanks de schending van de inlichtingenplicht niet teveel aan inkomensvoorziening is verstrekt, en ten tweede het geval waarin door het niet of onjuist verstrekken van inlichtingen wel teveel inkomensvoorziening is verstrekt.
Artikel 8 Niet of te laat verstrekken van gegevens zonder dat hierdoor teveel inkomensvoorziening is verstrekt
Artikel 8 is ten eerste van toepassing indien de jongere niet tijdig inlichtingen verstrekt aan de gemeente. De jongere is op grond van artikel 44 WIJ verplicht op verzoek binnen de gestelde termijn of onverwijld uit eigen beweging de benodigde inlichtingen te verschaffen. Voldoet de jongere niet aan deze verplichting, dan dient de inkomensvoorziening te worden verlaagd. Tevens dient op grond van artikel 40 WIJ het recht op inkomensvoorziening te worden opgeschort en zal jongere in de gelegenheid gesteld moeten worden zijn verzuim te herstellen.
Daarnaast is dit artikel van toepassing indien de jongere geen, onjuiste of onvolledige informatie verstrekt, maar dit desondanks geen gevolgen heeft voor de hoogte van de inkomensvoorziening; de zogeheten ‘nulfraude’. Voorbeelden hiervan zijn: het niet verstrekken van inlichtingen terwijl de inkomensvoorziening al geblokkeerd was; het niet opgeven van vermogensbestanddelen zonder dat het vermogen het vrij te laten vermogen te boven gaat, of het niet opgeven van een verblijf in het buitenland dat de toegestane vakantieperiode niet overschrijdt.
Het eerste lid bepaalt dat de verlaging in voornoemde gevallen tien procent van de WIJ-norm gedurende een maand bedraagt.
Het komt voor dat de jongere inlichtingen niet of te laat verstrekt, maar hierdoor niet teveel inkomensvoorziening heeft ontvangen. In dat geval is de gemeente niet of nauwelijks benadeeld, en heeft jongere vooral zichzelf benadeeld als het recht op inkomensvoorziening is opgeschort of beëindigd. In die gevallen wordt het niet nodig geacht de inkomensvoorziening direct te verlagen, maar eerst te volstaan met een schriftelijke waarschuwing. Overigens heeft het college de bevoegdheid om, ook als voldaan is aan de voorwaarden om te volstaan met het geven van een schriftelijke waarschuwing, toch een verlaging toe te passen, omdat de mogelijkheid aanwezig moet blijven de inkomensvoorziening te verlagen indien de jongere willens en wetens zijn inlichtingenplicht schendt met het oog op geldelijk gewin maar het geldelijk gewin uiteindelijk niet gerealiseerd wordt. Te denken valt hierbij aan de poging tot fraude die ontdekt wordt voordat de uitbetaling heeft plaatsgevonden.
N.B.: een schriftelijke waarschuwing geldt voor de recidiveregeling ook als verlaging. Indien de jongere binnen een jaar nadat hij een waarschuwing heeft gehad voor het niet tijdig inleveren van benodigde gegevens, wederom niet tijdig aan zijn inlichtingenplicht voldoet, dient de inkomensvoorziening voor twee maanden met 10 procent te worden gekort.
Als de jongere in het afgelopen jaar eerder een besluit tot (afzien van) verlaging heeft gehad, kan hij geen waarschuwing meer krijgen, maar dient een verlaging met toepassing van de recidivebepaling te worden opgelegd.
Deze leden regelen de hoogte en de duur van de verlaging in geval van recidive en herhaald verwijtbaar gedrag. Zie hiervoor de toelichting bij artikel 7, tweede, derde en vierde lid.
Artikel 9 Niet of onjuist verstrekken van inlichtingen waardoor teveel inkomensvoorziening is verstrekt
In artikel 44, eerste lid, WIJ is bepaald dat jongere op verzoek of onverwijld uit eigen beweging mededeling doet van alle feiten en omstandigheden waarvan hem redelijkerwijs duidelijk moet zijn dat zij van invloed kunnen zijn op zijn recht op een leerwerkaanbod of zijn recht op inkomensvoorziening. Bij schending van deze verplichting wordt de ernst van deze gedraging gerelateerd aan de hoogte van het benadelingsbedrag. Dat is het door de gemeente netto teveel betaalde bedrag aan inkomensvoorziening (artikel 1, tweede lid, sub d).
De verlaging wegens het niet of niet behoorlijk nakomen van de inlichtingenplicht bedoeld in artikel 40 WIJ
wordt afhankelijk gesteld van de hoogte van het bedrag aan netto inkomensvoorziening dat als gevolg van de schending van die verplichting ten onrechte of te veel aan de jongere is betaald.
Deze leden regelen de hoogte en de duur van de verlaging in geval van recidive en herhaald verwijtbaar gedrag. Zie hiervoor de toelichting bij artikel 7, tweede, derde en vierde lid.
Als het benadelingsbedrag hoger is dan € 10.000,- zijn gemeenten verplicht om aangifte te doen bij het Openbaar Ministerie (richtlijn Aanwijzing sociale zekerheidsfraude van 23 december 2008). Indien het OM de belanghebbende vervolgt, kan de gemeente geen verlaging toepassen. Laat het OM de gemeente weten dat het niet tot vervolging overgaat, dan kan de bijstand alsnog worden verlaagd.
Artikel 10 Zeer ernstige misdragingen
Onder de term ‘zeer ernstige misdragingen’ kunnen diverse vormen van agressie worden verstaan, zij het dat er sprake moet zijn van verwijtbaarheid en van gedrag dat in het normale menselijke verkeer in alle gevallen als onacceptabel kan worden beschouwd. In artikel 41, eerste lid, WIJ wordt gesproken over ‘het zich jegens het college zeer ernstig misdragen’. Hieronder vallen ook medewerkers van een re-integratiebedrijf, omdat ook deze personen werken in opdracht van het college, aldus Rb. Rotterdam in de uitspraak van 26 maart 2008, LJN: BC884. Overigens zal in het geval van een misdraging jegens een medewerker van een re-integratiebedrijf vrijwel altijd ook sprake zijn van schending van de verplichting om mee te werken aan activiteiten of werkzaamheden gericht op arbeidsinschakeling (artikel 45 WIJ).
Bij het afstemmen van de bijstand in de situatie dat een jongere zich ernstig heeft misdragen, zal gekeken moeten worden naar de ernst van de gedraging, de mate van verwijtbaarheid en de persoonlijke omstandigheden van de betrokkene. Wat betreft het vaststellen van de ernst van de gedraging is in dit artikel een aantal categorieën onderscheiden waarbij de ernst van de gedraging toeneemt naarmate er meer sprake is van fysiek en persoonsgericht geweld.
Voor het bepalen van verwijtbaarheid van de misdraging zal gekeken moeten worden naar de omstandigheden waaronder de misdraging heeft plaatsgehad. In dit verband is het relevant een onderscheid te maken tussen instrumenteel geweld en frustratiegeweld. Van instrumenteel geweld is sprake als iemand het toepassen van geweld bewust gebruikt om een bepaald doel te bereiken (bijvoorbeeld het verkrijgen van een inkomensvoorziening). Agressie die ontstaat door onmacht, ontevredenheid, onduidelijkheid en dergelijke kan worden aangeduid met frustratieagressie. Het zal duidelijk zijn dat de mate van verwijtbaarheid bij instrumenteel geweld in beginsel groter is dan bij frustratiegeweld.
Naast een verlaging van de inkomensvoorziening kan het college besluiten de jongere een gebouwverbod op te leggen en kunnen het college en de betrokken medewerker aangifte doen bij de politie. Voor deze mogelijkheden wordt verwezen naar het Agressieprotocol Stadswinkel Buytenerf.
Artikel 11 De hoogte en duur van de verlaging
Deze bepaling bevat de standaardverlagingen voor de drie categorieën van zeer ernstigemisdragingen.
Deze leden regelen de hoogte en de duur van de verlaging in geval van recidive en herhaald verwijtbaar gedrag. Zie hiervoor de toelichting bij artikel 7, tweede, derde en vierde lid.