Re-integratieverordening gemeente Borger-Odoorn 2023

Toelichting Re-integratieverordening gemeente Borger-Odoorn 2023

Algemeen

De gemeente heeft de wettelijke opdracht om personen met een afstand tot de arbeidsmarkt waardoor zij (nog) niet zelfstandig in hun levensonderhoud kunnen voorzien, te ondersteunen bij het vinden en behouden van werk opdat zij volwaardig en naar vermogen participeren in de samenleving. Ondersteuning vindt plaats door het aanbieden van een voorziening gericht op arbeidsinschakeling en is gericht op personen met een (tijdelijke) arbeidsbeperking waardoor zij niet zelfstandig het minimumloon kunnen verdienen en personen die anderszins een afstand hebben tot de arbeidsmarkt.

Deze verordening is een besluit van algemene strekking waarin de gemeenteraad op grond van artikel 8a Participatiewet, en artikel 36, eerste lid van zowel de IOAW als IOAZ regels stelt met betrekking tot de wijze waarop ondersteuning bij arbeidsinschakeling¹ plaatsvindt en de voorzieningen die in dat kader aangeboden kunnen worden. Het uitgangspunt is ondersteuning op maat en een evenwichtige verdeling van die ondersteuning over de personen die behoren tot de doelgroep.

Recente wetswijziging² van de Participatiewet in het kader van het Breed Offensief beoogt meer mensen met een arbeidsbeperking duurzaam aan het werk te helpen. Het betreffen met name personen die zijn aangewezen op een beschutte werkplek³ en personen die vallen onder de doelgroep loonkostensubsidie⁴ en meetellen voor de banenafspraak⁵. Met name transparantie en eenduidigheid ten aanzien van verschillende voorzieningen met name gericht op personen met een arbeidsbeperking dienen daartoe bij te dragen. Daarvoor dient de raad bij verordening voor een aantal bepaalde voorzieningen (nadere) regels te stellen. Het betreft met name de voorzieningen loonkostensubsidie ten behoeve van personen met een arbeidsbeperking, waaronder het administratieve proces van verstrekking daarvan, persoonlijke ondersteuning, proefplaats, integrale ondersteuning en aan aantal overige voorzieningen, waaronder een vervoersvoorziening. In het kader van eenduidigheid is eveneens de verordeningsbepaling voor loonkostensubsidie geschrapt opdat enkel de beleidsruimte geboden in de Participatiewet wordt gehanteerd.

Artikelsgewijze toelichting

Artikel 1. Begrippen

Alle begrippen die al zijn bepaald in de Participatiewet, de IOAW, de IOAZ, de Awb of de Gemeentewet en die niet nader zijn omschreven, hebben dezelfde betekenis in deze verordening.

Hieronder enkele begrippen waarbij toelichting gewenst is.

Doelgroep

De doelgroep wordt gevormd door personen zoals bedoeld in artikel 7, eerste lid, onderdeel a, van de Participatiewet. Die doelgroep wordt ingeperkt door het derde lid van dat artikel. Het betreft met name personen jonger dan 27 jaar die uit ’s Rijks kas bekostigd onderwijs kunnen. In het kader van het Breed Offensief, is artikel 7, derde lid, onderdeel b, Participatiewet gewijzigd waardoor gedurende de vier weken na melding voor bijstand ten aanzien van alleenstaanden of alleenstaande ouders jonger dan 27 jaar en gehuwde waarvan beide echtgenoten jonger dan 27 jaar zijn, gelet op de omstandigheden ondersteuning bij arbeidsinschakeling mogelijk is indien het college dat noodzakelijk acht.

Ondersteuning gericht op arbeidsinschakeling

Centraal uitgangspunt in deze verordening is ondersteuning gericht op arbeidsinschakeling. Het begrip arbeidsinschakeling is bepaald in artikel 6, eerste lid, onderdeel b, van de Participatiewet: het verkrijgen van algemeen geaccepteerde arbeid, waarbij geen gebruik wordt gemaakt van een voorziening als bedoeld in artikel 7, eerste lid, onderdeel a. Met andere woorden; de ondersteuning is gericht op het zelfstandig verdienen door het verrichten van arbeid van de noodzakelijke kosten van het bestaan waarbij geen voorziening gericht op arbeidsinschakeling wordt ingezet en waarbij geen aanspraak wordt gemaakt op een uitkering. Met name voor mensen met een arbeidsbeperking betekent dit uitgangspunt toeleiding naar betaald werk waar zij naar vermogen zo zelfstandig mogelijk werken waarbij zo min mogelijk gebruik wordt gemaakt van een voorziening gericht op arbeidsinschakeling. Dat kan in een beschutte werkplek (eventueel in samenhang met de voorziening loonkostenvoorziening), of, indien de persoon behoort tot de doelgroep loonkostensubsidie, met behulp van de voorziening loonkostensubsidie als bedoeld in artikel 10d van de Participatiewet. Die loonkostensubsidie is niet per definitie tijdelijk, maar kan zo nodig voor een langere periode worden ingezet⁶.

Persoonlijke ondersteuning

De voorziening persoonlijke ondersteuning kan gegeven worden in de vorm van een jobcoach, dan wel een interne begeleider. Beide vormen kunnen gecombineerd aangeboden worden. De jobcoach betreft een erkende deskundige die methodische ondersteuning biedt aan personen met een arbeidsbeperking en aan zijn of haar werkgever. De interne werkbegeleider biedt ondersteuning in de vorm van bekwame begeleiding van de dagelijkse werkzaamheden op het werk. Combinaties van persoonlijke ondersteuning zijn mogelijk mits die ondersteuning past bij de ondersteuningsbehoefte⁷.

Praktijkroute

In het doelgroepregister beheerd door het UWV in verband met de banenafspraak, worden personen die behoren tot de doelgroep loonkostensubsidie als bedoeld in artikel 10d Participatiewet (2015) opgenomen (en niet personen met een vaststelling voor beschut werk). Banen van personen die zijn opgenomen in het doelgroepregister tellen mee voor het realiseren van de banenafspraak. Werkgevers van personen uit het doelgroepregister kunnen aanspraak maken op de geharmoniseerde no-riskpolis⁸ van het UWV en loonkostenvoordelen (LKV).

Sinds 2017 is door een wetswijziging van artikel 38b, eerste lid, onderdeel a, van de Wet financiering sociale verzekeringen, de zogenaamde praktijkroute opengesteld⁹. Voorheen was opname in het register enkel mogelijk door een vaststelling door het UWV van het al dan niet kunnen verdienen van het wettelijk minimumloon op basis van een theoretische meting van het arbeidsvermogen. Nadien is opname eveneens mogelijk door vaststelling door het college van B&W van de loonwaarde op basis van een meting op een concrete werkplek na matching met een werkgever. Hierdoor kan beoordeling door het UWV achterwege blijven en wordt een mogelijk conflicterende uitkomst tussen de twee verschillende wijzen van vaststelling voorkomen¹⁰.

Maatschappelijke onderneming

In navolging van de aanzet tot een wettelijke regeling voor een besloten vennootschap met maatschappelijk doel (BVm)¹¹ dat in het voorjaar van 2021 ter internetconsultatie was voorgelegd, dient uit de statuten van een onderneming te blijken dat die onderneming een maatschappelijk, waaronder begrepen sociaal¹², doel nastreeft.

De statuten van een onderneming met een maatschappelijk doel bevatten een omschreven voorwerp van werkzaamheden dat in overeenstemming is met het doel van een maatschappelijk belang. Als maatschappelijk belang wordt beschouwd: a. welzijn; b. cultuur; c. onderwijs, wetenschap en onderzoek; d. bescherming van natuur en milieu, daaronder begrepen bevordering van duurzaamheid; e. gezondheidszorg; f. jeugd- en ouderenzorg; g. ontwikkelingssamenwerking; h. dierenwelzijn; i. religie, levensbeschouwing en spiritualiteit; j. de bevordering van de democratische rechtsorde; k. volkshuisvesting; l. mensenrechten; m. arbeidsmarktparticipatie; n. een combinatie van bovengenoemde doelen.

Verdringing op de arbeidsmarkt

De gemeente heeft de opdracht personen die behoren tot de doelgroep te ondersteunen bij het vinden en behouden van werk om zo zelf in hun levensonderhoud te kunnen voorzien.

De Participatiewet bepaalt dat ondersteuning door de voorzieningen “het naar vermogen verrichten van onbeloonde maatschappelijk nuttige werkzaamheden”, participatieplaats voor het verrichten van onbeloonde, additionele werkzaamheden, en proefplaats voor het verrichten van onbeloonde werkzaamheden bij een werkgever, niet mag leiden tot verdringing op de arbeidsmarkt¹³. Evenzo mag de voorziening loonkostensubsidie voor zowel kwetsbare werknemers als personen met een arbeidsbeperking niet leiden tot verdringing op de arbeidsmarkt.

Om te bepalen of er sprake is van verdringing is een definitie nodig die gestaafd kan worden aan de hand van uitgangspunten. De Minister van SZW geeft in zijn Kamerbrief van 1 oktober 2014 de volgende definitie¹⁴: Oneerlijke concurrentie leidt tot baanverlies van de een ten gunste van de ander.

Het inmiddels ingetrokken initiatiefvoorstel-Van Kent Wet verdringingstoets¹⁵ hanteert navolgende definitie van verdringing op de arbeidsmarkt:

Verdringing op de arbeidsmarkt is vervanging van betaalde arbeid tegen ten minste het wettelijk minimumloon door arbeid die wordt verricht door personen met een uitkering op grond van deze wet of de Werkloosheidswet, zonder loon of tegen een loon of een vergoeding dat lager is dan het wettelijk minimumloon.

Deze verordening hanteert een van bovenstaande twee definities afgeleide definitie die is toegespitst op de doelgroep aangevuld met het kader van (on)verantwoorde beïnvloeding van concurrentieverhoudingen. Met die aanvulling wordt aangesloten bij het uitgangspunt van de regering dat er op korte termijn in beperkte mate sprake kan zijn van verdringing als gevolg van loonkostensubsidie waardoor het aantal personen dat kan werken rond het minimumloon toeneemt, maar er op termijn nieuwe banen rond het minimumloon bijkomen als gevolg van een nieuw evenwicht op de arbeidsmarkt¹⁶. De concurrentieverhouding betreft zowel personen als ondernemingen.

Voor de beoordeling of er sprake is van verdringing kunnen de uitgangspunten zoals opgenomen is het voornoemde initiatiefvoorstel gehanteerd worden. Er is sprake van verdringing op de arbeidsmarkt indien:

• 1.

  de inzet van personen met een uitkering ertoe leidt dat de werkzaamheden goedkoper worden verricht dan wanneer de werkzaamheden worden verricht door personen die ten minste het wettelijk minimumloon verdienen;

• 2.

  Personen die ten minste tegen het wettelijk minimumloon werkzaamheden verrichten worden vervangen door personen die dezelfde werkzaamheden verrichten zonder of tegen een lager loon;

• 3.

  De inzet van personen met een uitkering leidt tot aanpassing van het loon en de overige arbeidsomstandigheden van andere personen die voor dezelfde organisatie werkzaamheden verrichten;

• 4.

  De inzet van personen met een uitkering ertoe leidt dat werkzaamheden die tegen ten minste voor het wettelijk minimumloon werden uitgevoerd, worden uitgevoerd zonder betaling of tegen een bedrag lager dan het wettelijk minimumloon; of

• 5.

  Werkzaamheden worden verricht door personen met een uitkering op grond van artikel 7, eerste lid, onderdeel a, subonderdelen 1°, 4°, 5°, en 6°, of de Werkloosheidswet en de werkgever hiervoor een loonkostensubsidie ontvangt die hoger is dan het verschil tussen de loonwaarde van deze persoon en het wettelijk minimumloon.

Voor het werken met een afwegingskader om te beoordelen of en in hoeverre er sprake is van verdringing op de arbeidsmarkt wordt verwezen naar de handleiding Verdringing voorkomen bij het bevorderen van arbeidsparticipatie, opgesteld door Divosa.

Artikel 2. Verslag en prioritering

Dit artikel bepaalt de prioritering van het aanbod van voorzieningen door het college en de verslaglegging van de uitvoering van deze verordening aan de raad.

Artikel 4. Samenwerking met het UWV

De voorzieningen uit de verordening kunnen ook worden ingezet voor inwoners van de gemeente Coevorden die een WW-uitkering ontvangen. Dit als aan bepaalde voorwaarden is voldaan (artikel 4, lid 1). Dit gebeurt alleen op verzoek van het UWV en na goedkeuring door het college.

Artikel 4. subsidie- en budgetplafond

De gemeentelijke middelen voor re-integratie zijn beperkt. Om financiële risico’s te beheersen kan het college een verdeling maken van de middelen over de verschillende voorzieningen, bijvoorbeeld in de programmabegroting of een beleidsplan. Het uitgeput zijn van begrotingsposten kan echter geen reden zijn om aanvragen voor een voorziening in zijn algemeenheid te weigeren. Door het instellen van een budget- of subsidieplafond kunnen financiële risico’s worden voorkomen en behoudt het college de mogelijkheid om bij het bereiken van het plafond naar alternatieven te zoeken.

Bij dit artikel wordt uitgegaan van de bevoegdheid van het college om plafonds in te stellen. Een mogelijkheid is dat bij de vaststelling van de plafonds wordt verwezen naar de bedragen die in een beleidsplan of in de begroting voor de verschillende voorzieningen worden gereserveerd.

Een budgetplafond geldt voor de uitgaven die het college doet in het kader van voorzieningen. Een subsidieplafond geldt voor voorzieningen die subsidies inhouden. Een subsidieplafond moet wel bekendgemaakt worden vóór de periode waarvoor deze geldt op grond van artikel 4:27, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht.

Artikel 5. Doel en maatwerk

Op grond van artikel 8a, tweede lid, onderdeel a, van de Participatiewet moet de gemeenteraad in de verordening aangeven onder welke voorwaarden welke personen, bedoeld in artikel 7, eerste lid, onderdeel a, van de Participatiewet, en werkgevers van deze personen, in aanmerking komen voor in de verordening omschreven voorzieningen en hoe deze rekening houdend met omstandigheden, zoals de zorgtaken, en het feit, dat die persoon tot de doelgroep loonkostensubsidie behoort of gebruik maakt van de voorziening beschut werk, of een andere structurele functionele beperking heeft, evenwichtig over deze personen worden verdeeld. Hierin ligt besloten dat de gemeenteraad ook rekening houdt met de omstandigheden en functionele beperkingen van personen met een handicap. Dit is in overeenstemming met het VN-verdrag inzake de rechten van personen met een handicap. De doelstelling van dit verdrag is het bevorderen, beschermen en waarborgen van het volledige genot door alle personen met een handicap van alle mensenrechten en fundamentele vrijheden op voet van gelijkheid en het bevorderen van de eerbiediging van hun inherente waardigheid. In dit artikel is aan het voorgaande uitvoering gegeven.

Artikel 6. Algemene bepalingen over voorzieningen

De Participatiewet schrijft niet uitputtend voor welke voorzieningen het college aan moet bieden. Het enige criterium is dat de voorziening gericht moet zijn op de arbeidsinschakeling en moet bijdragen aan het (op termijn) mogelijk maken van reguliere arbeid door een persoon. Al naar gelang de afstand van een persoon tot de arbeidsmarkt kan een voorziening gericht zijn op bijvoorbeeld sociale activering en het voorkomen van isolement (zoals het doen van vrijwilligerswerk met behoud van uitkering), het leren van vaardigheden of kennis, of het opdoen van werkervaring (bijvoorbeeld via gesubsidieerd werk).

Afstemming

Het eerste lid regelt het uitgangspunt dat het college, afgestemd op de situatie van de persoon, de goedkoopst adequate voorziening verstrekt. Dit betekent dat de voorziening goed genoeg moet zijn om een verantwoorde oplossing te bieden. Die oplossing hoeft dus niet noodzakelijkerwijs de meest optimale oplossing te zijn. Zijn er meerdere adequate opties om de klant te ondersteunen, dan zullen de kosten van de oplossingen doorslaggevend zijn. Deze afweging wordt per (individuele) persoon gemaakt.

Het eerste lid regelt ook de afstemming binnen het gemeentelijke sociale domein. Op grond van artikel 8a, tweede lid, onderdeel g, van de Participatiewet dienen er regels opgenomen te worden over de samenwerking binnen het gehele sociale domein als dat nodig is voor een integrale ondersteuning van de persoon (Kamerstukken II 2019/20, 35 394, nr. 3, p. 56). Het gaat zowel om de integraliteit van de geboden ondersteuning bij de arbeidsinschakeling als de continuïteit van de geboden ondersteuning bij de overgang van onderwijs naar werk, van werk naar onderwijs en van werk naar werk. Het is belangrijk om hier bij de inzet van voorzieningen rekening mee te houden en dit te benoemen in het plan van aanpak. Deze bepaling biedt ook een grondslag voor het uitwisselen van de noodzakelijke informatie binnen het sociaal domein om tot de integrale aanpak te kunnen komen.

Weigeringsgronden

Het vierde lid geeft aan dat het college een voorziening kan weigeren en in welke gevallen dat kan. De weigeringsgronden in deze bepaling zijn niet uitputtend, omdat voor een aantal voorzieningen er ook weigeringsgronden zijn die voortvloeien uit de specifieke aard van die voorziening. Die gronden vloeien voort uit de artikelen in deze verordening die specifiek betrekking hebben op die voorzieningen.

Beëindigingsgronden

Het vijfde lid geeft aan dat het college een voorziening kan beëindigen en in welke gevallen dat kan. Onder beëindigen wordt hierbij ook verstaan het stopzetten van de subsidie aan een werkgever.

Een voorziening wordt bijvoorbeeld beëindigd als een persoon algemeen geaccepteerde arbeid aanvaardt. Voor de persoon zoals bedoeld in artikel 7, eerste lid, onderdeel a, onder 2, van de Participatiewet wordt op dit punt een uitzondering gemaakt. Het gaat om de persoon als bedoeld in de artikelen 34a, vijfde lid, onderdeel b, 35, vierde lid, onderdeel b, en 36, derde lid, onderdeel b, van de WIA tot het moment dat het inkomen uit arbeid in dienstbetrekking gedurende twee aaneengesloten jaren ten minste het minimumloon bedraagt en ten behoeve van die persoon in die twee jaren geen loonkostensubsidie als bedoeld in artikel 10d is verleend. Voor deze doelgroep geldt dat het college ondersteuning bij de arbeidsinschakeling moet bieden tot het moment dat het inkomen uit arbeid in dienstbetrekking gedurende twee aaneengesloten jaren ten minste het minimumloon bedraagt en ten behoeve van die persoon in die twee jaren geen loonkostensubsidie als bedoeld in artikel 10d van de Participatiewet is verstrekt.

De Participatiewet voorziet niet in een terugvorderingsgrond van re-integratiekosten die onnodig zijn gemaakt. Noch van een bijstandsgerechtigde, noch van een niet bijstandsgerechtigde kunnen die kosten worden teruggevorderd (Rechtbank Arnhem 14-09-2006, nr. AWB 06/999, ECLI:NL:RBARN:2006:AZ3540). Terugvordering dient te geschieden op grond van het Burgerlijk Wetboek.

Artikel 7. Geen verdringing op de arbeidsmarkt

De Participatiewet in samenhang met de memorie van toelichting daarop, bepaalt dat door de inzet van voorzieningen gericht op arbeidsinschakeling er geen sprake mag zijn van verdringing op de arbeidsmarkt als gevolg van onverantwoorde beïnvloeding van de concurrentieverhoudingen door de inzet van die voorzieningen.

Artikel 8. Niet-uitkeringsgerechtigden

Het college kan ook niet-uitkeringsgerechtigde personen ondersteuning gericht op arbeidsinschakeling aanbieden. Die ondersteuning kan bijvoorbeeld bestaan uit adviesgesprekken, praktische hulp, doorverwijzing naar andere organisaties en het voorleggen van vacatures. Ook kunnen er bepaalde voorzieningen worden ingezet.

Artikel 9. Proefplaats

Volgens artikel 8a, tweede lid, onderdeel d, van de Participatiewet, moet de gemeente in de verordening de voorwaarden aangeven waaronder “het college toestemming verleent aan een persoon als bedoeld in artikel 7, eerste lid, onderdeel a, van de wet die algemene bijstand ontvangt, om op een proefplaats gedurende twee maanden met de mogelijkheid tot verlenging met maximaal vier maanden, werkzaamheden te verrichten”. Het doel van deze verplichting is om meer harmonisatie tot stand te brengen. Voor de termijn is aangesloten bij de wetgeving die wordt uitgevoerd door het UWV en het door het UWV gevoerde beleid (Kamerstukken II 2019/20, 35 394, nr. 3, p. 55). Dit artikel geeft hier invulling aan.

Artikel 10. Werkstage

Een werkstage onderscheidt zich van een gewone arbeidsovereenkomst. Bij een beoordeling of er al dan niet sprake is van een arbeidsovereenkomst toetst de rechter aan de drie criteria voor het bestaan van een arbeidsovereenkomst: persoonlijk verrichten van arbeid, loon en gezagsverhouding. Daarbij wordt gekeken naar een aantal aspecten zoals de bedoeling van de partijen en wat al dan niet schriftelijk is overeengekomen. De rechter besteedt vooral aandacht aan de feitelijke invulling van de overeenkomst.

Werkstage is gericht op uitbreiden kennis en ervaring

De Hoge Raad heeft bepaald dat er bij werkstages weliswaar sprake is van het persoonlijk verrichten van arbeid, maar dat dit overwegend gericht is op het uitbreiden van de kennis en ervaring van de werknemer. Daarnaast is bij een werkstage in de regel geen sprake van beloning. Terughoudend zijn met het verstrekken van een gerichte stagevergoeding ligt daarom voor de hand. Er kan wel een onkostenvergoeding worden gegeven, mits er daadwerkelijk sprake is van een vergoeding van gemaakte kosten.

Doelgroep aanbieden werkstage

Het college kan een persoon die behoort tot de doelgroep een werkstage aanbieden voor zover hij een afstand tot de arbeidsmarkt heeft. Verder is vereist dat een persoon nog niet actief is geweest op de arbeidsmarkt of een afstand tot de arbeidsmarkt heeft door langdurige werkloosheid (artikel 4, eerste lid, onderdeel b). Van langdurige werkloosheid is sprake als een persoon gedurende twaalf aaneengesloten maanden of langer is aangewezen geweest op een uitkering. In een dergelijk geval kan sprake zijn van een afstand tot de arbeidsmarkt, maar dit hoeft niet altijd het geval te zijn. Heeft een persoon gedurende vijf jaren geen inkomsten uit arbeid verworven, dan kan worden aangenomen dat hij een afstand tot de arbeidsmarkt heeft. In dat geval is het college bevoegd hem een werkstage aan te bieden.

Doel van de werkstage

Het tweede lid geeft nog eens specifiek aan wat het doel is van de werkstage, om het verschil met een normale arbeidsverhouding aan te geven. Dit is vooral van belang om te voorkomen dat een persoon claimt dat sprake is van een arbeidsovereenkomst en bij de rechter loonbetaling afdwingt.

De werkstage kan twee doelen hebben. Op de eerste plaats kan het gaan om het opdoen van specifieke werkervaring. Dit is vergelijkbaar met de zogenaamde ‘snuffelstage’, waarbij een persoon de gelegenheid krijgt om te bezien of het soort werk als passend kan worden beschouwd. Op de tweede plaats kan het gaan om het leren werken in een arbeidsrelatie. In de werkstage kan een persoon wennen aan aspecten als gezag, op tijd komen, werkritme en samenwerken met collega’s.

Opstellen schriftelijke overeenkomst

In het vierde lid is bepaald dat voor de werkstage een schriftelijke overeenkomst wordt opgesteld. Hierin kan expliciet het doel van de stage worden opgenomen, evenals de wijze van begeleiding. Door deze schriftelijke overeenkomst kan nog eens worden gewaarborgd dat het bij een werkstage niet gaat om een reguliere arbeidsverhouding.

Artikel 11. Leerwerkplek

Bij de invulling van de leerwerkplek houdt het college zoveel mogelijk rekening met het profiel, de mogelijkheden en omstandigheden van de persoon. Leerwerkplekken worden aangeboden op basis van werken met behoud van uitkering.

Artikel 12. Duale trajecten voor inburgeringsplichtige statushouders

Het zesde lid bepaalt dat tijdens de werkstage of het leerwerktraject begeleiding plaatsvindt. Ook kan scholing/ training worden ingezet. Dit kan zowel worden aangeboden aan de statushouder als de werkgever. Hierbij kan gedacht worden aan bijvoorbeeld:

• –

  Harrie Training voor statushouders;

• –

  jobcoaching;

• –

  taalcoaching/vaktaal op de werkvoer;

• –

  certificaten behalen; en

• –

  interculturele communicatie/voorlichting op de werkvloer.

Artikel 13. Participatieplaats

Een participatieplaats is bedoeld voor personen met een grotere afstand tot de arbeidsmarkt. Voor personen jonger dan 27 jaar is ondersteuning in de vorm van een participatieplaats niet mogelijk (artikel 7, achtste lid, van de Participatiewet. Het college kan dan ook enkel aan personen van 27 jaar of ouder met recht op algemene bijstand een participatieplaats aanbieden.

Additionele werkzaamheden

Op een participatieplaats worden additionele werkzaamheden verricht. Niet de te verrichten werkzaamheden staan centraal maar het leren werken of het (opnieuw) wennen aan werken. Aspecten als omgaan met gezag, op tijd komen, werkritme en samenwerking met collega’s zijn allemaal zaken waaraan in een participatieplaats gewerkt kan worden. Ook kan hiermee worden beoordeeld of het werkterrein past bij de capaciteiten van de uitkeringsgerechtigde, zodat een persoon bijvoorbeeld een opleiding op het betreffende terrein kan gaan volgen en daarmee voor zichzelf een duurzaam perspectief op arbeid kan realiseren. De duur van de participatieplaats is wettelijk beperkt tot maximaal vier jaar (artikel 10a van de Participatiewet). Na negen maanden wordt beoordeeld door het college of de participatieplaats de kans op arbeidsinschakeling heeft vergroot (artikel 10a, achtste lid, van de Participatiewet). Zo niet dan wordt de participatieplaats beëindigd. Uiterlijk 24 maanden na aanvang van de participatieplaats wordt opnieuw beoordeeld of de participatieplaats wordt voorgezet. Als de gemeente concludeert dat voortzetting van de participatieplaats met het oog op in de persoon gelegen factoren aanmerkelijk bijdraagt tot de arbeidsinschakeling, dan kan de participatieplaats nog één jaar verlengd worden. Echter in dat geval dient een andere werkomgeving geboden te worden (artikel 10a, negende lid, van de Participatiewet). Na 36 maanden vindt opnieuw een dergelijke beoordeling plaats (artikel 10a, tiende lid, van de Participatiewet).

Premie

De persoon die werkzaamheden verricht op een participatieplaats heeft recht op een premie voor het eerst na zes maanden en vervolgens iedere zes maanden na aanvang van de additionele werkzaamheden (artikel 10a, zesde lid, van de Participatiewet). Voorwaarde is dat de persoon naar het oordeel van het college voldoende heeft meegewerkt aan het vergroten van zijn kansen op de arbeidsmarkt. De hoogte van de premie moet in de verordening vastgelegd worden (artikel 8a, eerste lid, onderdeel d, van de Participatiewet). De premie wordt vrijgelaten op grond van artikel 31, tweede lid, onderdeel j, van de Participatiewet. In verband hiermee is de hoogte van de premie begrensd door het in de vrijlatingsbepaling genoemde bedrag. Daarnaast moet bij het bepalen van de hoogte van de premie ook de risico's van de armoedeval worden betrokken (Kamerstukken II 2007/08, 31 577, nr. 3, p. 12). Er is gekozen voor een premie van telkens €150 per zes maanden.

Artikel 14. Sociale activering

Volgens de Participatiewet dient ook sociale activering uiteindelijk gericht te zijn op arbeidsinschakeling. Voor bepaalde doelgroepen is arbeidsinschakeling echter een te hoog gegrepen doel. Voor deze personen staat dan ook niet re-integratie, maar participatie voorop.

Begrip sociale activering

Onder 'sociale activering' wordt verstaan: het verrichten van onbeloonde maatschappelijk zinvolle activiteiten gericht op arbeidsinschakeling of, als arbeidsinschakeling nog niet mogelijk is, op zelfstandige maatschappelijke participatie (artikel 6, eerste lid, onderdeel c, van de Participatiewet). Bij activiteiten in het kader van sociale activering kan worden gedacht aan het zelfstandig, zonder externe begeleiding, verrichten van vrijwilligerswerk of deelnemen aan activiteiten in de wijk of buurt (Kamerstukken II 2002/03, 28 870, nr. 3, p. 35).

Doelgroep sociale activering

Voor de verplichting om op grond van artikel 9, eerste lid, onderdeel b, van de Participatiewet gebruik te maken van een voorziening gericht op sociale activering is vereist dat de mogelijkheid bestaat dat een persoon op enig moment algemeen geaccepteerde arbeid kan verkrijgen waarbij geen gebruik wordt gemaakt van een voorziening. Bestaat die mogelijkheid niet, dan kan een persoon niet worden verplicht gebruik te maken van een dergelijke voorziening. Sociale activering heeft tot doel personen met een grote afstand tot de arbeidsmarkt terug te leiden naar de arbeidsmarkt, of als dit nog niet mogelijk is, als tussendoel te bevorderen dat personen zelfstandig kunnen deelnemen aan het maatschappelijk leven. Hieruit volgt dat als het einddoel, arbeidsinschakeling, niet kan worden bereikt, er geen grond is die persoon te verplichten om gebruik te maken van een voorziening gericht op sociale activering (CRvB 24-04-2012, nr. 11/2062 WWB, ECLI:NL:CRVB:2012:BW4400).

College stemt duur activiteiten af op de persoon

Het tweede lid geeft het college de mogelijkheid om de duur van activiteiten in het kader van sociale activering nader te bepalen. Het college moet de duur afstemmen op de mogelijkheden en capaciteiten van een persoon. Gezien de mogelijk sterk verschillende behoeften op dit gebied, zal een al te rigide termijn moeilijk zijn.

Artikel 15. Scholing

Personen jonger dan 27 jaar die nog mogelijkheden hebben binnen het uit 's Rijks kas bekostigde onderwijs kunnen sinds 1 juli 2012 geen voorziening ontvangen die hen ondersteunt bij de arbeidsinschakeling (artikel 7, derde lid, onderdeel a, van de Participatiewet). Dit is voor de volledigheid opgenomen in dit artikel.

Startkwalificatie

Onder startkwalificatie wordt verstaan een havo of VWO-diploma of een diploma van het middelbaar beroepsonderwijs (mbo), niveau twee (artikel 1, onderdeel f, van de Leerplichtwet 1969). Scholing kan worden aangeboden aan personen met of zonder een dergelijke startkwalificatie. Vooral voor personen zonder startkwalificatie kan scholing noodzakelijk zijn voor de re-integratie.

Scholing in combinatie met participatieplaats

Wanneer een persoon die in aanmerking is gebracht voor een participatieplaats niet over een startkwalificatie beschikt, dient het college aan deze persoon scholing of opleiding aan te bieden. Dit geldt vanaf zes maanden na aanvang van de werkzaamheden op de participatieplaats. De scholing of opleiding moet zijn gericht op vergroting van de kansen op de arbeidsmarkt. Het college hoeft aan een persoon alleen geen scholing of opleiding aan te bieden als dergelijke scholing of opleiding naar zijn oordeel de krachten of bekwaamheden van de persoon te boven gaan of als naar zijn oordeel scholing of opleiding niet bijdraagt aan vergroting van de kans op inschakeling van de persoon in het arbeidsproces . Dit volgt uit artikel 10a, vijfde lid, van de Participatiewet. Zie artikel 13 over de voorziening participatieplaats.

Artikel 16. Persoonlijke ondersteuning door een jobcoach of interne werkbegeleider

Persoonlijke ondersteuning omvat zowel de voorziening jobcoaching als interne werkbegeleiding. Deze twee vormen van persoonlijke ondersteuning worden beide benoemd. Artikel 8a, tweede lid, onderdeel e, onder 1, van de Participatiewet in samenhang met artikel 10, derde lid, van de Participatiewet bepaalt onder andere dat in de verordening moet worden geregeld hoe het college zorgdraagt dat persoonlijke ondersteuning zowel in natura als door middel van subsidieverstrekking kan worden gerealiseerd. Dit artikel bepaalt dat.

De gemeente kan een eigen jobcoach inzetten, of een jobcoach inhuren en die aan een werkgever toekennen. Ook is mogelijk dat een werkgever zelf een eigen jobcoach in dienst heeft (interne jobcoach) of een jobcoach inhuurt (externe jobcoach). De werkgever kan ook een collega van de werknemer inzetten om hem te begeleiden (interne werkbegeleider). Tevens kan het college de werkgever een training aanbieden in het kader van interne werkbegeleiding zodat deze de begeleiding op een verantwoorde wijze kan bieden. Hierbij kan bijvoorbeeld gedacht worden aan een “Harrie-training” (Kamerstukken II 2019/20, 35 394, nr. 3, p. 20).]. In dit artikel worden de verschillende mogelijkheden benoemd.

Het derde en vierde lid in samenhang met respectievelijk artikel 22 en 23 en het vijfde lid geven aan op welke wijze het college zorgdraagt voor het verstrekken van persoonlijke ondersteuning aan de doelgroep in de vorm van een subsidie en in natura.

Artikel 17. Voorwaarden toekenning persoonlijke ondersteuning en overige voorzieningen

Dit artikel bevat een aantal voorwaarden voor de toekenning van persoonlijke ondersteuning en overige voorzieningen aan personen met een arbeidsbeperking. Het betreft een aantal specifieke voorwaarden die verband houden met de aard van deze voorzieningen. Het artikel vormt daarmee een aanvulling op de in artikel 8 opgenomen algemene voorwaarden om in aanmerking te komen voor een re-integratievoorziening. Deze voorwaarden dragen bij aan een evenwichtige verdeling van de beschikbare voorzieningen over de doelgroep, zoals bedoeld in artikel 8a, tweede lid, onderdeel a, van de Participatiewet.

Vereist is dat de persoon behoort tot de doelgroep, bedoeld in artikel 7 van de Participatiewet, waarbij er voor personen die VSO/PRO/entreeopleiding-onderwijs hebben genoten een uitzondering wordt gemaakt, waardoor zij ook voor persoonlijke ondersteuning en overige voorzieningen in aanmerking kunnen komen (onderdeel b). In dit kader wordt vermeld dat de persoon die in de periode van zes maanden voorafgaande aan een dienstbetrekking deelnam aan VSO/PRO/entreeopleiding-onderwijs en op grond van artikel 10d, tweede lid, van de Participatiewet (toch) recht heeft op loonkostensubsidie, op grond van dat recht aanspraak heeft op begeleiding op de werkplek op grond van artikel 10da van de Participatiewet.

Het is van belang dat de inzet van de persoonlijke ondersteuning en/of overige voorziening noodzakelijk is om het werk uit te kunnen voeren (onderdeel c). Om een doelmatige inzet van de re-integratiemiddelen te waarborgen is er een minimale omvang verbonden aan de dienstbetrekking (onderdeel d). Op het moment dat het gaat om een voorziening waarvan verwacht mag worden dat de werkgever hiervoor zelf zorgdraagt, omdat dit bijvoorbeeld voortvloeit uit de Arbo-regels, wordt de voorziening niet verstrekt op grond van deze verordening (onderdelen e, f en g). De aan de voorziening(en) verbonden kosten kunnen in uitzonderlijke gevallen leiden tot het afwijzen van de gevraagde voorziening(en), op het moment dat deze kosten in geen verhouding staan tot de [maatschappelijke] baten die verbonden zijn aan de verstrekking van de voorziening(en) (onderdeel h).

Artikel 18. Nazorg

Mede gezien de beperkte financiële middelen is het belangrijk ervoor te zorgen dat personen uit de doelgroep na uitstroom niet na een korte periode terugvallen in een uitkering. Het college kan ertoe besluiten veel aandacht te besteden aan nazorg, met als doel een werkelijk duurzame plaatsing te realiseren. Bij dit artikel is ervan uitgegaan dat nazorg geboden kan worden ná acceptatie van algemeen geaccepteerde arbeid, dus niet bij gesubsidieerde arbeid. Bij gesubsidieerde arbeid maakt begeleiding en advisering normaal gesproken al onderdeel uit van het traject.

Artikel 19. Voorziening beschut werk

Algemeen

Met ingang van 1 januari 2017 is het college verplicht beschut werk aan te bieden aan personen van wie het college, op advies van UWV, heeft vastgesteld dat zij uitsluitend in een beschutte omgeving onder aangepaste omstandigheden mogelijkheden tot arbeidsparticipatie hebben (artikel 10b, eerste lid, van de Participatiewet). Die verplichting is begrensd: het aantal jaarlijks te realiseren beschutte werkplekken wordt bij ministeriële regeling bepaald. Bij een lager aantal positieve adviezen van UWV blijft de verplichting beperkt tot dat aantal afgegeven positieve adviezen. Bij een hoger aantal positieve adviezen van UWV blijven de aantallen zoals neergelegd in de ministeriële regeling van toepassing.

De gemeenteraad is, gelet op artikel 10b, zevende lid, van de Participatiewet, verplicht om bij verordening in elk geval vast te stellen:

• a.

  welke voorzieningen gericht op arbeidsinschakeling worden aangeboden om adequaat functioneren op een beschutte werkplek mogelijk te maken; en

• b.

  welke voorzieningen worden aangeboden tot het moment dat de dienstbetrekking aanvangt.

In dit artikel is tot uitdrukking gebracht dat aanspraak bestaat op de genoemde ondersteunende voorzieningen (gericht op de arbeidsinschakeling). Daarmee wordt uitvoering gegeven aan artikel 10b, zevende lid, van de Participatiewet.

Vierde en vijfde lid

Deze leden hebben betrekking op een eventuele wachtlijst voor plaatsing op een participatievoorziening en de wijze waarop de eerstvolgende persoon bepaalt wordt.

Zesde lid

Nadat het college heeft vastgesteld dat iemand tot de doelgroep voor beschut werk behoort, dient deze persoon geplaatst te worden op een beschut werkplek. In de wetenschap dat een plaatsing afgestemd dient te worden op de persoonlijke eigenschappen en omstandigheden van de persoon, dient dit een vorm van maatwerk te zijn, die niet altijd direct tot plaatsing op een geschikte werkplek zal leiden. Het college is verplicht om ter overbrugging van de periode tot de plaatsing voorzieningen aan te bieden die bijdragen aan een succesvolle plaatsing. De voorzieningen die hiervoor aangeboden worden zijn genoemd in het tweede lid. Welke (combinatie van) voorziening(en) in een concreet geval ingezet wordt zal gezien het maatwerkkarakter van dat geval afhangen.

Naast voorzieningen die bijdragen aan de arbeidsinschakeling en hun grondslag vinden in de Re-integratieverordening, worden ook andere voorzieningen genoemd. Dergelijke voorzieningen kunnen op grond van andere regelingen, zoals de Wet maatschappelijke ondersteuning 2015 of de Wet gemeentelijke schuldhulpverlening, worden verstrekt en bijdragen aan een geslaagde plaatsing.

Artikel 20. Uitstroompremie

In de Participatiewet is geregeld dat jaarlijks een eenmalige of tweemalige premie van ten hoogste € 2.934,00 per kalenderjaar kan worden verstrekt, welke in het kader van de bijstandsverlening niet tot de middelen wordt gerekend (artikel 31, tweede lid, onderdeel j, van de Participatiewet). Voor personen jonger dan 27 jaar die niet behoren tot de doelgroep loonkostensubsidie is deze premie niet vrijgelaten (artikel 31, vijfde lid, van de Participatiewet). De Wet inkomensvoorziening oudere en gedeeltelijk arbeidsongeschikte werkloze werknemers en de Wet inkomensvoorziening oudere en gedeeltelijk arbeidsongeschikte gewezen zelfstandigen kennen een dergelijke vrijlatingsbepaling ook niet. Het feit dat de premie niet in alle gevallen wordt vrijgelaten neemt niet weg dat ook deze groepen behoren tot de re-integratiedoelgroep (artikel 7, eerste lid, onderdeel a, van de Participatiewet).

In dit artikel wordt een grondslag gecreëerd voor het verstrekken van een uitstroompremie aan voormalig uitkeringsgerechtigden en worden hieraan voorwaarden verbonden. De premie vormt een extra stimulans om aan het werk te gaan en dit werk ook te behouden. Het verstrekken van een uitstroompremie is alleen mogelijk als een persoon die langdurig een uitkering van het college ontving, uitstroomt.

Artikel 21. Premie participatieplaats

Voor de toelichting op de premie wordt verwezen naar de toelichting op artikel 13. Participatieplaats.

Artikel 22. Subsidie en vergoeding organiseren jobcoaching werkgever

In het tweede lid zijn de randvoorwaarden opgenomen om voor subsidieverlening in aanmerking te komen. Bij de keuze voor deze voorwaarden is, met het oog op het realiseren van een zo uniform mogelijk kader, aansluiting gezocht bij door het UWV gehanteerde voorwaarden op grond van artikel 12 van het Reïntegratiebesluit.

Het derde lid bepaalt dat het college de tarieven ten aanzien van zowel de subsidieverlening als de vergoeding voor jobcoaching hanteert zoals die door het UWV worden toegepast voor jobcoaching. Die tarieven zijn te vinden op de website van het UWV: https://www.uwv.nl/particulieren/overige-onderwerpen/normbedragen-voorzieningen/detail/werkvoorzieningen.

Hierdoor wordt voldaan aan de vindbaarheid en kenbaarheid van de tarieven voor werkgevers en de doelgroep. De tarieven gehanteerd door het UWV worden als toereikend geacht.

Zie verder de toelichting op artikel 16.

Artikel 23. Subsidie organiseren interne werkbegeleiding

Zie de toelichting op artikel 16.

Artikel 24. Subsidie overige voorzieningen

Zie de toelichting op artikel 17.

Artikel 25. Plaatsingssubsidie werkgever

De plaatsingssubsidie is gericht op de bevordering van arbeidsinschakeling door het toekennen van subsidie aan de werkgever voor het in dienst nemen van een persoon met een grote afstand tot de arbeidsmarkt en die daardoor tijdelijk een lagere loonwaarde kent. De werkgever dient te investeren in duurzame arbeidsinschakeling van de persoon.

Artikel 26. Administratief proces verstrekking loonkostensubsidie arbeidsbeperking

Dit artikel is een uitwerking van de wettelijke verplichting voor gemeenten om bij verordening te bepalen hoe het administratief proces met betrekking tot het verstrekken van loonkostensubsidie is vormgegeven (artikel 8a, eerste lid en tweede lid, onderdeel c, van de Participatiewet). Met die plicht beoogt de wetgever ervoor te zorgen dat werkgevers, in het kader van transparantie, beter weten waar zij aan toe zijn (Kamerstukken II 2019/20, 35 394, nr. 3, p. 54-55).

Het eerste en tweede lid maken duidelijk dat het rechtssubject van de loonkostensubsidie de werkgever is, ook op het moment dat de werknemer de aanvraag indient. Dit volgt ook uit artikel 10d, eerste lid, van de Participatiewet waarin staat dat de subsidie wordt verleend aan de werkgever.

Omdat alleen personen die behoren tot de doelgroep loonkostensubsidie hiervoor in aanmerking komen regelt het derde lid dat op het moment dat er een aanvraag binnenkomt met betrekking tot een persoon ten aanzien van wie nog niet is vastgesteld dat deze onder de doelgroep valt de aanvraag mede moet worden gezien als een aanvraag om onder de doelgroep te worden gebracht. Het onder de doelgroep brengen gebeurt volgens de in artikel 1 gedefinieerde praktijkroute.

Het vierde lid regelt de termijn waarbinnen de loonwaarde wordt vastgesteld.

Het vijfde lid verwijst naar het administratieve werkproces dat door het college wordt gevolgd. Dit betreft het preferente proces loonkostensubsidie. Hiermee wordt gedoeld op het proces zoals dat door “De normaalste zaak”, een netwerk van bijna 700 werkgevers die samen aan de inclusieve arbeidsmarkt bouwen, is ontwikkeld. Doel was om de lasten voor werkgevers als gevolg van verschillende werkwijzen door gemeenten te verminderen, door het creëren van één administratief uitvoeringsproces voor het verstrekken van loonkostensubsidie. Door hierbij aan te sluiten en het makkelijker te maken voor werkgevers wordt beoogd dat meer personen met een loonkostensubsidie aan het werk kunnen komen.

Artikel 27. Specifieke voorwaarden persoonlijke ondersteuning

Het eerste lid bevat een termijn waarbinnen een aanvraag om persoonlijke ondersteuning in beginsel ingediend dient te zijn, gerekend vanaf de datum van indiensttreding. Deze termijn houdt verband met de aard van de voorziening. Persoonlijke ondersteuning is een voorziening die wordt verstrekt als deze noodzakelijk is voor de persoon om de aan hem opgedragen taken uit te voeren. Bij een aanvraag die pas na het verstrijken van een ruime periode na indiensttreding wordt ingediend, kan de vraag worden gesteld in hoeverre het verstrekken van deze voorziening nog noodzakelijk is, nu men kennelijk al geruime tijd zonder deze persoonlijke ondersteuning de werkzaamheden al heeft verricht. In die situatie rechtvaardigt dat de conclusie dat, tenzij er sprake is van een bijzondere situatie, het verstrekken van persoonlijke ondersteuning op aanvraag in beginsel niet noodzakelijk is.

In samenhang met de algemene bepaling van artikel 6, bevat dit lid voor de duidelijkheid de basisaspecten waarmee het college rekening dient te houden bij het verstrekken van individuele ondersteuning en benadrukt het belang van het leveren van maatwerk.

Artikel 28. Persoonlijke ondersteuning door Jobcoaching

Het eerste lid is een uitwerking van artikel 8a, tweede lid, onderdeel e, onder 2, van de Participatiewet, waarin de opdracht is neergelegd om in de verordening aan te geven welke kwaliteitseisen het college stelt aan de jobcoach en hoe deze eisen worden gewaarborgd. Dit is relevant omdat kwaliteit, en kwaliteitseisen, een waarborg (kunnen) zijn voor een goede inzet van de jobcoach. De eisen zijn vastgelegd in de bijlage.

Het tweede lid is een uitwerking van de uit artikel 8a, tweede lid, onderdeel e, onder 1, van de Participatiewet voortvloeiende verordeningsplicht. Het bepalen van de duur en de intensiteit van de jobcoaching is maatwerk.

Het derde lid bevat een mogelijkheid om in bijzondere situaties af te wijken van het in het tweede lid gegeven beoordelingskader. Hiermee wordt het recht op passende ondersteuning te allen tijde gewaarborgd. De afwijking kan zowel bestaan uit het bieden van meer of intensievere jobcoaching, alsook uit het verlengen daarvan.

Het vierde lid bepaalt de voorrang van de voorziening jobcoaching in natura indien de gemeente zelf een jobcoach in dienst heeft of heeft gecontracteerd, hetzij zelf of via een ketenpartner. De naturaverstrekking geeft het college andere sturingsmogelijkheden en ook de efficiency kan hiermee zijn gediend.

Artikel 29. Aanvraagprocedure persoonlijke ondersteuning en overige voorzieningen

Dit artikel regelt de aanvraagprocedure voor persoonlijke ondersteuning en overige voorzieningen. Uiteraard is de aanvraagmogelijkheid geen verplichting omdat het college ambtshalve - dat wil zeggen zonder aanvraag – kan beoordelen wat nodig is. In de praktijk zal veelal sprake zijn van een ambtshalve beoordeling. Het college zorgt dan zelf voor een goede match met een werkgever met passende ondersteuning. Het hoeft meestal niet tot een aanvraag te komen (Kamerstukken II 2019/20, 35 394, nr. 3, p. 11).

In dit artikel worden de verschillende stappen beschreven die het college moet doorlopen om tot een zorgvuldig onderzocht en onderbouwd besluit te komen. Het artikel vloeit voort uit artikel 8a, tweede lid, onderdeel f, van de Participatiewet “op welke wijze het college voorzieningen als bedoeld in artikel 10, eerste lid, verstrekt” en onderdeel g “op welke wijze waar nodig voor een persoon als bedoeld in de artikelen 7, eerste lid, onderdeel a, of 10d, tweede lid, wordt voorzien in integrale en voortgezette persoonlijke ondersteuning”.

Bij het onderzoek houdt het college rekening met de persoonlijke omstandigheden van de aanvrager en met zijn wensen en die van de werkgever. Als dat nodig is, wint het college een specifiek deskundig oordeel en advies in.

In artikel 8a, tweede lid, onderdeel g, van de Participatiewet is bepaald dat in de verordening ook moet worden opgenomen op welke wijze wordt voorzien in integrale ondersteuning. In het vijfde lid is daartoe bepaald dat het college tijdens het onderzoek, als dat nodig is, ook voorzieningen uit andere wetten (jeugdhulp, Wmo, schuldhulpverlening, enz.) betrekt bij de afweging en zo komt tot een zo goed mogelijk afgestemde integrale dienstverlening.

Artikel 30. Inhoud beschikking persoonlijke ondersteuning en overige voorzieningen

Een beschikking dient te voldoen aan de eisen die de Algemene wet bestuursrecht en de Participatiewet daaraan stellen. In dit artikel is bepaald welke concrete informatie minimaal in een beschikking moet worden opgenomen. Het betreft een nadere uitwerking van de wettelijke eisen die niet afdoet aan de plicht om aan de eisen die rechtstreeks voortvloeien uit de Algemene wet bestuursrecht en de Participatiewet te voldoen.

Artikel 31. Specifieke voorwaarden vervoersvoorziening

Artikel 8a, tweede lid, onderdeel f, onder 1, van de Participatiewet bepaalt dat in de verordening moet worden geregeld hoe het college zorgdraagt voor het verstrekken van een vervoersvoorziening die ertoe strekt dat de persoon zijn werkplek, proefplaats of opleidingslocatie kan bereiken. Dit artikel regelt, in aanvulling op de artikelen 6 en 17, onder welke voorwaarden dit mogelijk is en op welke wijze de hoogte van de vergoeding hiervoor wordt bepaald als het college het vervoer niet zelf (in natura) organiseert. Bij de bepaling van de vergoeding wordt uitgegaan van het reguliere tarief in de markt, waarbij, in lijn met artikel 3, derde lid, de goedkoopst adequate oplossing het uitgangspunt vormt. Het bedrag dat de werknemer voor vervoer ontvangt van zijn werkgever, bijvoorbeeld een reiskostenvergoeding op grond van de arbeidsovereenkomst, wordt door het college in mindering gebracht op de te verstrekken vervoersvoorziening.

Artikel 32. Specifieke voorwaarden noodzakelijke intermediaire activiteit bij visuele of motorische handicap

Artikel 8a, tweede lid, onderdeel f, onder 2, van de Participatiewet bepaalt dat in de verordening moet worden geregeld hoe het college zorgdraagt voor het verstrekken van een noodzakelijke intermediaire activiteit in het geval er sprake is van een visuele of motorische handicap. Dit artikel regelt dat het college de, als gevolg van een geheel of gedeeltelijk ontbrekende visuele of motorische lichaamsfunctie noodzakelijke, voorziening(en) verstrekt die nodig is/zijn ter vervanging of ondersteuning van de persoon. De specifieke aard van de voorziening is niet opgenomen, omdat dit sterk afhankelijk is van de behoefte van de persoon. Wel gelden de voorwaarden zoals opgenomen in de artikelen 6 en 17.

Artikel 33. Specifieke voorwaarden meeneembare voorzieningen

Artikel 8a, tweede lid, onderdeel f, onder 3, van de Participatiewet bepaalt dat in de verordening moet worden geregeld hoe het college zorgdraagt voor het verstrekken van meeneembare voorzieningen voor de inrichting van de werkplek, de productie- en werkmethoden, de inrichting van de opleidingslocatie of de proefplaats en bij het werk of opleiding te gebruiken hulpmiddelen. Hiervoor is geen limitatieve lijst. Gedacht kan worden aan een aangepaste bureaustoel, toetsenbord, koptelefoon, enzovoort. Wat een passende voorziening is, is sterk afhankelijk van de individuele behoefte van de persoon. Dit vraagt om maatwerk. Wel gelden de voorwaarden zoals opgenomen in de artikelen 6 en 17. Het uitgangspunt is dat de voorzieningen in bruikleen beschikbaar worden gesteld en dus weer bij het college worden ingeleverd op het moment dat deze niet langer nodig zijn.

Artikel 34. Specifieke voorwaarden werkplekaanpassing

In artikel 8a, tweede lid, onderdeel f, onder 3, van de Participatiewet wordt uitsluitend gesproken van meeneembare voorzieningen. In sommige gevallen zijn er andere voorzieningen nodig op de werkplek om ervoor te zorgen dat de persoon hier kan werken. Hierbij kan gedacht worden aan een aangepast toilet, een entree met automatische deuropener of een traplift. Dit artikel regelt de mogelijkheid om ook in deze behoefte te voorzien door het toekennen van een werkplekaanpassing. Daarmee wordt aansluiting gezocht bij de wetsgeschiedenis waarin wel wordt gesproken van werkplekaanpassingen in plaats van meeneembare voorzieningen (Kamerstukken II 2019/20, 35 394, nr. 3, p. 20).

Artikel 35. Innovatie

Het college kan bij wijze van experiment afwijken van het bepaalde in deze verordening. De duur van een experiment is ten hoogste drie jaar. Na afloop van de drie jaar moet het college besluiten of zij het experiment stopt dan wel de afwijkende werkwijze borgt In de organisatie. In dat geval kan het noodzakelijk zijn dat de periode van afwijking wordt verlengd. Ook daarin voorziet dit artikel.

Artikel 36. Hardheidsclausule en beleidsregels

In deze verordening zijn de hoofdlijnen van de ondersteuning naar betaald werk vastgelegd. Er kunnen zich echter concrete situaties voordoen waarin deze verordening niet voorziet. Dit artikel bepaalt dat het college in dergelijke situaties beslist in afwijking van deze verordening. Redelijkheid is daarbij het uitgangspunt en dient de besluitvorming in de geest van de wet en de verordening plaats te vinden.

Artikel 37. Inwerkingtreding, intrekking, citeertitel en overgangsrecht

Dit artikel regelt de inwerkingtreding van deze verordening. De inwerkingtreding vindt plaats onder gelijktijdige intrekking van de Re-integratieverordening Participatiewet Borger-Odoorn 2017 die door deze verordening wordt vervangen.

Het derde, vierde en vijfde lid betreft overgangsrecht.

Het zesde lid bepaalt de intrekking van de Verordening loonkostensubsidie Participatiewet Borger-Odoorn 2015 waarvan de wettelijke grondslag neergelegd in artikel 6, tweede lid, van de Participatiewet met ingang van 1 juli 2023 is komen te vervallen met de inwerkingtreding van de wet uitvoering breed offensief. Het betreffende voorschrift is vervallen opdat enkel de beleidsruimte geboden in de Participatiewet wordt gehanteerd bij de uitvoering van de voorziening loonkostensubsidie. De intrekking vindt plaats voor de duidelijkheid.