Beleidsregels Participatiewet, minima regelingen en Wet schuldhulpverlening gemeente Urk 2024

Voor iedere jongere (tot 27 jaar) die gebruik maakt van een bijstandsuitkering, is het hebben van een geldig plan van aanpak, een wettelijke verplichting. De gemeente kiest ervoor om samen met iedere inwoner die gebruik maakt van een bijstandsuitkering, een plan van aanpak op te stellen. In een plan van aanpak, worden de gemaakte werk en re-integratie afspraken tussen de inwoner en de gemeente vastgelegd.

Als de jongere nog mogelijkheden heeft om onderwijs te volgen waarvoor hij studiefinanciering kan krijgen, dan wordt de scholingsplicht opgelegd en dan wordt hij uitgesloten van het recht op algemene bijstand. Studiefinanciering is een passende en toereikende voorliggende voorziening. Dit geldt ook voor de (rentedragende) lening op grond van de Wet Studiefinanciering 2000. Het feit dat door deze lening een studieschuld wordt opgebouwd, doet niets af aan het feit dat het een passende voorliggende voorziening is. Ook een tegemoetkoming op grond van de Wet tegemoetkoming onderwijsbijdrage en schoolkosten (WTOS) voor 18-plussers is een passende en toereikende voorliggende voorziening.

De bewijslast voor het (nu) niet kunnen deelnemen aan het onderwijs, ligt nadrukkelijk bij de jongere. Aan de gemeente is het om te beoordelen over er onderwijsmogelijkheden zijn. De jongere moet documenten (die niet onder de Wet eenmalige gegevensuitvraag vallen) bij de aanvraag aanleveren voor de beoordeling van het (terug) naar school kunnen gaan. Mogelijke documenten zijn:

• •

  Een negatief bindend studieadvies in combinatie met een schriftelijke verklaring van de onderwijsinstelling dat ook het volgen van een andere opleiding ook niet mogelijk is.

• •

  Voor jongeren tot 23 jaar, een schriftelijke advies van de RMC functionaris (Regionaal Meld– en Coördinatiecentrum voortijdig schoolverlater).

• •

  Voor jongeren van 23 tot 27 jaar, een schriftelijk advies van een studieadviseur van een onderwijsinstelling, in beginsel het ROC.

• •

  Een schriftelijke weigering van inschrijving voor een relevante opleiding.

• •

  Een schriftelijke verklaring van een begeleider of een behandelaar.

Voor de jongere die onderwijsmogelijkheden heeft, kan algemene bijstand worden verstrekt tussen de dag waarop de jongere zich heeft gemeld en de dag waarop de jongere studiefinanciering kan ontvangen.

De uitsluitingsgrond geldt niet voor de jongere;

• •

  waarvan is aangetoond dat hij geen onderwijsmogelijkheden meer heeft, door belemmeringen of capaciteit,

• •

  of hij die al een afgeronde arbeidsrelevante opleiding heeft en waarvan kan worden verondersteld dat ander vervolgonderwijs op hetzelfde niveau, niet leidt tot meer onderwijsmogelijkheden,

• •

  waarvan is aangetoond dat hij vanaf de dag dat hij zou worden uitgesloten van het recht op bijstand, vanwege (tijdelijke) problematiek geen onderwijs kan volgen.

Het College van de gemeente Urk heeft ervoor gekozen om de wettelijke zoektijd van vier weken voor alle jongeren tot 27 jaar niet toe te passen. De redenen hiervoor zijn:

• •

  het afschaffen van de zoektermijn heeft positieve effecten voor jongeren. Het voor-komen van hogere schulden, het voorkomen van stress en het verduidelijken van het aanvraagproces.

• •

  De vereenvoudiging van de uitvoering. Wettelijk gezien behoeft aan kwetsbare jonge-ren geen zoektijd te worden opgelegd. De gemeente Urk moet hier onderzoek naar verrichten. Nu kan de klantmanager direct aandacht besteden aan de hulpvraag van de jongere.

• •

  Jongeren zijn beter in beeld, er kan evengoed overleg plaatsvinden met de collega RMC binnen de gemeente.

• •

  Het wel of niet toepassen heeft geen effect op de ingangsdatum van de bijstandsuitke-ring.

Nugger staat voor niet-uitkeringsgerechtigde en hieronder wordt verstaan:

• •

  Een inwoner (vanaf 27 jaar tot de pensioengerechtigde leeftijd), die geen uitkering van het UWV of de gemeente ontvangt.

• •

  Degene die als uitgangspunt niet meer dan 12 uur per week werkt.

• •

  Die zich voor tenminste twintig uur per week heeft ingeschreven als werkzoekende bij het UWV.

De inwoner die behoort tot de doelgroep van de Participatiewet die geen startkwalificatie heeft, kan scholing worden aangeboden. Geen scholing of opleiding wordt aangeboden als dit naar het oordeel van het college de krachten of bekwaamheden van de inwoner te boven gaat of niet bijdraagt aan het verminderen van de afstand tot arbeid.

Een scholingstraject kent de volgende uitgangspunten:

• •

  Het scholingstraject heeft tot doel kennis en vaardigheden te verwerven om de afstand tot arbeid te verminderen.

• •

  Het scholingsaanbod dient arbeidsmarktrelevant te zijn.

• •

  Het scholingstraject duurt in beginsel maximaal 18 maanden, dit criterium mag een traject naar een startkwalificatie echter niet in de weg staan.

• •

  Voorwaarde is dat met de betreffende opleider een door het Rijk erkend diploma op het niveau van de startkwalificatie wordt behaald.

Voor vergoeding van deze scholingskosten zijn voorzieningen vanuit de arbeidsmarktregio en Human Capital Agenda Zwolle voorliggende voorziening.

Bij toekenning van het scholingstraject kunnen de volgende kosten voor vergoeding in aanmerking:

• o

  opleidingskosten,

• o

  verplicht gestelde kosten voor boeken en leermiddelen,

• o

  examengeld,

• o

  eigen bijdrage voor kinderopvang,

• o

  reiskosten.

Voor een alleenstaande ouder die op eigen verzoek om een ontheffing van de arbeidsplicht heeft gevraagd en verkregen, geldt wel de re-integratieplicht. Vanuit die plicht wordt hen die nog geen startkwalificatie (een havo, vwo, mbo 2 of hoger diploma) hebben, een scholingstraject geboden.

Aanvullende uitgangspunten:

• •

  Het behalen van de startkwalificatie verdient prioriteit. Deze prioriteit geldt ook wanneer de periode van de ontheffing van de arbeidsplicht is afgelopen en de opleiding nog niet helemaal is afgerond. Bij voldoende inzet bestaat de mogelijkheid de opleiding af te ronden. De opleiding wordt beëindigd indien naar het oordeel van het college er sprake is van onvoldoende inzet of vermogen het diploma te behalen.

• •

  Wanneer de alleenstaande ouder na afloop van het scholingstraject nog geen betaalde baan heeft gevonden, dan wordt deze aangemeld voor een re-integratietraject.

De gemeente kan aan de inwoners met de Indicatie banenafspraak de voorziening jobcoach, interne jobcoach of interne werkbegeleiding toekennen.

• •

  Jobcoaching kan ook worden aangeboden aan inwoners met de Indicatie banenaf-spraak. Jobcoaching kan ook worden aangeboden aan inwoners die behoren tot de doelgroep en een grote afstand tot arbeid hebben. Er wordt een jobcoach aangeboden van Concern voor Werk.

• •

  Interne jobcoaching kan worden aangeboden aan de inwoner met de Indicatie banen-afspraak, wanneer hij gaat werken bij een bedrijf of organisatie, waar reeds een job-coach actief is.

• •

  Interne werkbegeleiding kan worden aangeboden in de vorm van een collega die een training ‘Harrie’ of vergelijkbaar heeft afrond en minstens 50% van de arbeidstijd aan-wezig is op de werkvloer.

De gemeente kan op aanvraag van de werkgever of de werknemer vergoeding verlenen voor een interne jobcoach. De jobcoaching bestaat uit een individueel trainings- of inwerkprogramma en regelmatige begeleiding van de inwoner uit de doelgroep. De begeleiding helpt de inwoner haar taken op het werk beter uit te voeren.

Er kan toestemming worden verleend als:

• •

  De jobcoaching wordt vastgelegd in een coachingsplan;

• •

  De omvang en de kwaliteit passend is;

• •

  De voortgang van de begeleiding gewaarborgd is;

• •

  De inwoner uit de doelgroep instemming verleend.

De gemeente kan aan de werkgever van een inwoner uit de doelgroep een vergoeding verlenen voor de inzet van een interne werkbegeleiding ofwel ‘Harrie’. ‘Harrie’ biedt begeleiding die door de werkgever en andere collega’s onvoldoende geboden kan worden.

De vergoeding voor de interne werkbegeleider ofwel ‘Harrie’ mag tot vijf jaar worden ingezet. Een interne werkbegeleider ofwel ‘Harrie’ mag ook na drie jaar jobcoaching nog aanvullend twee jaren worden ingezet. Eén ‘Harrie’ kan maximaal twee cliënten tegelijkertijd begeleiden.

*Jobcoaching kan voor drie jaar worden aangeboden, ‘Harrie’ kan voor vijf jaar worden aangeboden. Als de jobcoaching, danwel ‘Harrie’ na de periode verlengd wordt dan moet dit gemotiveerd worden als zijnde maatwerk. ** De klantmanager kan naast een interne jobcoach als maatwerk ook kiezen voor een jobcoach, anders dan Concern voor Werk vanwege de aard van de beperking. ***De kosten van jobcoaching door Concern voor Werk zijn in het contract tussen de gemeente Urk en Concern voor Werk reeds opgenomen en behoeven daarom niet gefactureerd te worden.

De gemeente kan vanwege zwaarwegende redenen afwijken van onderstaand schema.

De gemeente kan aan de inwoner die behoort tot de doelgroep (zij die een grote afstand tot arbeid hebben of zich in een sociaal isolement bevinden/dreigen te raken), activiteiten aanbieden in het kader van sociale activering. De inwoner wordt hiermee gestimuleerd in zelfstandige deelname aan de maatschappij. Hierbij kan worden gedacht aan activiteiten gericht op het doorbreken of voorkomen van een sociaal isolement, maatschappelijk zinvolle en onbetaalde activiteiten in de buurt of vrijwilligerswerk.

De gemeente maakt gebruik van de mogelijkheid om een tegenprestatie op te leggen. De inwoner krijgt de gelegenheid eerst zelf invulling te geven aan de tegenprestatie. Het vrijwilligerswerk heeft een omvang van acht tot zestien uur per week, waarbij er van uit gegaan wordt dat iedereen in principe de maximale prestatie levert. Naar beneden bijstellen van uren vindt slechts plaats als dit naar het oordeel van het college op grond van medische of sociale omstandigheden noodzakelijk geacht wordt. Indien de inwoner geen vrijwilligerswerk wil doen, legt de gemeente aan hem of haar een tegenprestatie op in de vorm van additionele arbeid.

• •

  Het college maakt bij dringende redenen gebruik van de mogelijkheid tot tijdelijke ontheffing van één of meerdere verplichtingen zoals genoemd in artikel 9 lid 1 onder a en c Participatiewet of artikel 37 IOAW of artikel 37 IOAZ.

• •

  De duur van een ontheffing is maximaal één jaar. Op basis van een herbeoordeling kan het college besluiten een vooraf vastgestelde periode van ontheffing te verlengen of in te korten.

• •

  Een ontheffing gaat in beginsel vergezeld van een verplichting om de omstandigheden, die maken dat een ontheffing noodzakelijk is, teniet te doen, indien dit in het vermogen van de inwoner ligt.

• •

  In de volgende situaties is een ontheffing mogelijk:

  • o

    Bij een alleenstaande ouder met zorgtaken voor een ten laste komend gehandicapt kind jonger dan 18 jaar, voor zover hiermee geen rekening kan worden gehouden door middel van een voorziening.

  • o

    Bij een zwangere vrouw gedurende 16 weken rond de vermoedelijke datum van bevalling.

  • o

    Bij andere sociale en/of medische omstandigheden waarbij het naar het oordeel van het college niet zinvol is dat de inwoner aan de verplichtingen moet voldoen.

Vrijwilligerswerk is werk;

• •

  dat onbetaald wordt verricht (vergoeding van daadwerkelijke gemaakte kosten is toegestaan),

• •

  dat niet bij een commercieel of familiebedrijf wordt uitgevoerd,

• •

  en dat additioneel is (het verdringt geen betaalde arbeid).

Het vrijwilligerswerk wordt uitgevoerd bij een non-profit organisatie en moet altijd worden gemeld bij de gemeente. Het is aan het college om de werkzaamheden te beoordelen en toestemming te verlenen. Het verrichten van vrijwilligerswerkzaamheden kan een middel zijn voor het opdoen of behouden van werkritme. Niet iedere inwoner zal betaald aan het werk kunnen, het vrijwilligerswerk heeft dan structuur tot doel.

De gemeente verstrekt geen vrijwilligerspremie. Een kostenvergoeding voor het vrijwilligerswerk wordt niet tot de middelen gerekend zolang deze lager of gelijk blijft dan door het ministerie vastgesteld bedrag. De inwoner moet een kostenvergoeding melden bij de gemeente.

Om in aanmerking te komen voor een vrijlating zijn onderstaande criteria van toepassing:

• •

  Er dienen inkomsten te worden genoten uit arbeid.

• •

  Indien er bij aanvang van de bijstand al inkomsten worden genoten uit arbeid:

  • o

    Indien inkomsten uit arbeid al aanwezig zijn voor toekenning van de bijstandsuitkering, is er sprake van behoud van werk. In die situatie is de vrijlating ook van toepassing mits de inkomsten de van toepassing zijnde bijstandsnorm niet overschrijden.

• •

  De werkzaamheden komen voort uit een aangeboden voorziening of op eigen initiatief.

• •

  Individuele gezinsleden hebben zelfstandig recht op vrijlating. Gedurende het tijdvak dat de inkomensvrijlating wordt toegepast kan dit betrekking hebben op meerdere gezinsleden.

• •

  De inkomensvrijlating geldt ook als tijdens de verlening van de Algemene Bijstand het inkomen hoger is dan de bijstandsnorm, maar door toepassing van de vrijlating, lager is dan de bijstandsnorm (zie hiervoor ook Schulinck en bijv. uitspraak CRvB van 24-8-2021, ECLI:NL:CRVB:2021:2146).

Niet tot de middelen worden gerekend de door de werkgever betaalde reiskostenvergoeding, de kilometervergoeding, fietsgeld, koffiegeld, gereedschapsvergoeding, telefoonkostenvergoeding, wasvergoeding t.b.v. uniformen, overalls e.d. en de maaltijdvergoeding.

Wel tot de middelen worden gerekend het door de werkgever betaalde loon in natura, de winstuitkering en de bonus.

Algemene regel is dat wanneer de betalingen het karakter hebben van een onkostenvergoeding, deze betalingen niet tot de middelen van de inwoner worden gerekend. Wanneer de betalingen het karakter hebben van loon, dan worden ze wel tot de middelen gerekend.

Er kan een vergoeding worden verstrekt voor de kosten die een inwoner moet maken in het kader van het volgen van een arbeidsmarktgerichte re-integratieactiviteit. Het gaat hierbij om directe en indirecte kosten, die noodzakelijk en aantoonbaar zijn en die in redelijkheid niet ten laste van de inwoner kunnen komen.

Indien voor deze voorziening geen voorliggen voorziening bestaat, dan kan het college een vergoeding verstrekken voor de volgende kosten:

• •

  Computerkosten (Rent Company)

• •

  Reiskosten (binnen Urk geen vergoeding, buiten Urk een vergoeding op basis van openbaar vervoer openbaar vervoer of € 0,19 per kilometer)

• •

  Kosten eigen bijdrage kinderopvang

• •

  Sollicitatiekosten worden niet vergoed.

Op grond van artikel 55 PW kan het college nadere verplichtingen aan de bijstand verbinden. Het opleggen van nadere verplichtingen kan bijvoorbeeld aan de orde zijn wanneer in de persoon gelegen problemen arbeidsinschakeling in de weg staan, zoals psychische moeilijkheden of verslavingsproblematiek. In dit verband kan aan de bijstand de verplichting worden verbonden dat de inwoner een medische behandeling ondergaat, of enigerlei andere vorm van professionele hulpverlening. Maar ook andere zaken zoals taalkennis, persoonlijke verzorging, enzovoort, kunnen mogelijk de arbeidsinschakeling in de weg staan. In dergelijke situaties moet beoordeeld worden of belemmeringen door het opleggen van nadere verplichtingen kunnen worden weggenomen.

Op grond van artikel 44 lid 1 PW bestaat er geen recht op bijstand “voor zover deze dag ligt voor de dag waarop de inwoner zich heeft gemeld om bijstand aan te vragen”. Met andere woorden, er bestaat geen recht op bijstand met terugwerkende kracht.

Het komt echter voor dat de inwoner, doordat hij eerst in afwachting was van de beslissing op de aanvraag voor een andere uitkering, de bijstand pas later aanvraagt. In afwijking van artikel 44 lid 1 PW wordt de bijstand verleend met ingang van de datum van aanvraag voor een uitkering op grond van de Werkloosheidswet, de Nabestaandenwet, de Ziektewet, de Wet werk en inkomen naar arbeidsvermogen (WIA) of de Wajong indien die aanvraag werd afgewezen en de inwoner de aanvraag voor bijstand binnen 30 dagen na de verzenddatum van de schriftelijke afwijzing heeft ingediend.

Voor toepassing van de ingangsdatum ten aanzien van de bijzondere bijstand zijn aparte regels opgesteld. Hiervoor wordt verwezen naar hoofdstuk 5.

Van artikel 44 lid 1 PW kan verder worden afgeweken indien er sprake is van zeer dringende redenen die een eerdere ingangsdatum rechtvaardigen. Hiervan is in de praktijk echter niet snel sprake. Voor de beoordeling wordt aansluiting gezocht bij de geldende jurisprudentie.

In de situatie dat de inwoner een woning bewoont waarvoor geen woonkosten verschuldigd zijn (bijv. kraker), wordt op de bijstandsnorm een verlaging toegepast van 20% van de gehuwdennorm (art. 27 PW). Als de inwoner niet zelf de huur of hypotheeklasten betaalt, maar iemand anders (bijvoorbeeld de ex-partner) dan wordt de bijstand afgestemd op grond van art. 18 lid 1 PW.

Op grond van artikel 40 lid 1 PW bestaat het recht op bijstand jegens het college van de gemeente waar de inwoner de woonplaats (domicilie of woonstede) heeft als bedoeld in het Burgerlijk Wetboek. Als de inwoner tijdelijk in een andere gemeente verblijft wegens opname in een inrichting, dan blijft het recht op bijstand bestaan in de gemeente waar hij zijn woonstede heeft zo lang hij de wil heeft om daar naar terug te keren en de woonstede ook feitelijk beschikbaar blijft.

Bij een opname in een ziekenhuis of andere soortgelijke inrichting wordt niet onmiddellijk tot aanpassing van de bijstandsnorm overgegaan. De volgende richtlijnen gelden in dit geval:

• 1.

  Is er sprake van een eigen huishouding/huisvesting, dan wordt de bestaande bijstandsnorm aangepast na de laatste dag van de tweede maand volgend op de maand van opneming.

• 2.

  Is er geen sprake van een eigen huishouding/huisvesting, dan wordt de bestaande bijstandsnorm aangepast na de laatste dag van de eerste maand volgend op de maand van opneming.

Na afloop van de onder 1 en 2 bedoelde periode komt de inwoner in principe in aanmerking voor de norm zak- en kleedgeld (art. 23 PW).

Indien noodzakelijk kan er tevens bijzondere bijstand worden verleend voor de doorbetaling van de vaste (woon)lasten zo lang het verblijf in de inrichting tijdelijk is (zie hiervoor hoofdstuk 5). Het is ook mogelijk dat de inwoner een aantal dagen per week thuis en een aantal dagen per week in het ziekenhuis of de inrichting verblijft. De bijstandsnorm blijft in dat geval gehandhaafd totdat er eventueel sprake is van definitieve opname.

Bij andere vormen van afwezigheid dient de bijstand te worden afgestemd op de feitelijke situatie (art. 18 lid 1 PW).

De situatie kan zich voordoen dat een inwoner in de periode voorafgaand aan de aanvraag voor bijstand over vermogen boven het vrij te laten vermogen heeft kunnen beschikken en op het moment van aanvraag hier niet meer over beschikt (bijvoorbeeld in verband met de verkoop van een woning en de hieruit ontvangen overwaarde, een boedelscheiding of een erfenis).

Van belang is om na te gaan hoe de inwoner het vermogen heeft besteed, of het verantwoord is geweest en of hij door deze besteding eerder een beroep op bijstand heeft moeten doen. Als onduidelijk is of het vermogen is besteed dan wel waar aan het vermogen is besteed, dan kan het recht op uitkering niet worden vastgesteld.

Als het vermogen aantoonbaar en verantwoord is besteed (bijvoorbeeld aan de herinrichting van de woning na een scheiding) dan treft de inwoner geen verwijt en heeft de besteding geen gevolgen voor zijn uitkering.

Als het vermogen aantoonbaar maar te snel en/of onverantwoord is ingeteerd en de inwoner daardoor eerder een beroep op bijstand doet, dan wordt de uitkering overeenkomstig de afstemmingsverordening verlaagd en kan de bijstand in de vorm van een geldlening worden verstrekt op grond van artikel 48 lid 2 PW.

Bij een benadeling tot € 10.000,00 wordt alleen een maatregel opgelegd. Als de benadeling meer bedraagt dan € 10.000,00 dan wordt naast de maatregel, de bijstand ook als geldlening verstrekt. De omvang van de geldlening is afhankelijk van de periode dat de inwoner met het bedrag boven de € 10.000,00 nog in zijn eigen levensonderhoud had kunnen voorzien. Voor de berekening van deze periode geldt als uitgangspunt een intering van anderhalf maal de norm. Als uit de berekening blijkt dat dit bijvoorbeeld een periode van zes maanden betreft, dan wordt de bijstand over de eerste zes maanden als geldlening verstrekt.

Giften worden niet als middel in aanmerking genomen voor zover deze naar het oordeel van het college uit een oogpunt van bijstandverlening verantwoord zijn (artikel 31 lid 2 onder m PW). Giften tot een waarde van € 1200,00 per jaar worden niet als middel in aanmerking genomen. Het meerdere wordt als inkomen op de uitkering in mindering gebracht.

Bezittingen in natura die algemeen gebruikelijk zijn worden niet meegerekend bij de vaststelling van het vermogen (artikel 34 lid 2 sub a PW).

Een vervoersmiddel (auto of motor) met een waarde tot € 3.000,00 geldt als algemeen gebruikelijk. Als de waarde meer bedraagt dan dit bedrag wordt het meerdere in aanmerking genomen als vermogen. Dit meerdere kan vallen binnen de grenzen van het bescheiden vermogen. Dus een hogere waarde hoeft niet te leiden tot verkoop van de auto. Als de overwaarde van de auto tezamen met het overige vermogen meer bedraagt dan de vermogensvrijlating, zal de inwoner dit meerdere bedrag eerst in moeten teren.

De waarde van auto en motor kan worden vastgesteld met behulp van internet via de sites “autotrader”, “autoweek” of de ANWB koerslijst. Hier kunnen de prijzen van vergelijkbare auto´s per bouwjaar worden gevonden. Van dit uitgangspunt wordt afgeweken als er aantoonbare verschillen zijn (bijvoorbeeld als er sprake is van een schadeauto of oldtimer).

Caravans en boten die een waarde vertegenwoordigen tot € 1.000,00 worden op grond van artikel 34 lid 2 sub a PW niet aangemerkt als vermogen. De meerwaarde wel.

Antiek, kunst en sieraden dienen gezien hun aard en waarde wel als vermogen in aanmerking te worden genomen, tenzij er een duidelijk aantoonbare emotionele waarde aanwezig is.

Als de inwoner naast de uitkering ook andere inkomsten ontvangt dan dient daar een bewijs (loonstrook of uitkeringsspecificatie) van te worden overgelegd.

• •

  Als dit bewijs niet voor 12.30 uur op de inleverdag van het Rofje (= rechtmatigheidsonderzoeksformulier) bij de gemeente binnen is, wordt voor de eerste maand in overleg met de inwoner een fictief bedrag gekort. Daarna wordt altijd gekort op basis van de werkelijke inkomensgegevens.

• •

  Indien het inkomensbewijs (na de eerste maand) niet op tijd wordt ingeleverd dan wordt de uitkering eerst betaalbaar gesteld nadat dit bewijs alsnog is ontvangen.

• •

  Bij marginale inkomsten uit bijvoorbeeld huishoudelijk werk kan een uitzondering worden gemaakt. In die gevallen kan genoegen genomen worden met een getekende verklaring van de werkgever en dient men er van uit te gaan dat geen rekening gehouden is met de loonheffingskorting.

• •

  Een eindejaarsuitkering wordt verrekend met de maand waarin deze betaalbaar wordt gesteld en indien nodig de zes maanden daarna.

Op grond van artikel 31 lid 1 en 32 lid 1 onderdeel a PW geldt dat een teruggave en een voorlopige teruggave van inkomstenbelasting in verband met de toepasselijke heffingskorting als inkomen in aanmerking wordt genomen. Deze bedragen worden verrekend met de bijstand.

Als het aannemelijk is dat de inwoner in aanmerking komt voor een voorlopige teruggave in verband met de heffingskorting wordt hem op grond van artikel 55 PW de verplichting opgelegd deze bij de belastingdienst aan te vragen.

Aan de inwoner wordt een redelijke termijn van drie maanden gesteld, waarbinnen hij de heffingskorting moet aanvragen en de beschikking dient in te leveren bij de gemeente. Laat hij dit na dan wordt het bedrag waarop hij redelijkerwijs recht heeft gekort.

Indien de bijstand wordt beëindigd door het bereiken van de pensioengerechtigde leeftijd kan de inwoner met terugwerkende kracht aanspraak doen gelden op de ouderenkorting en eventueel de alleenstaande ouderenkorting over het gehele jaar waarin hij de pensioengerechtigde leeftijd bereikt. In principe zijn dit inkomsten waarbij met de verlening van bijstand rekening gehouden had moeten worden. De kortingen kunnen echter pas aangevraagd worden als de pensioengerechtigde leeftijd is bereikt en kunnen dan niet meer verrekend worden met de bijstand. Het college zou deze kortingen dan van de inwoner terug kunnen vorderen zodra hij deze heeft ontvangen. Het college besluit om van deze terugvordering af te zien.

Het college dient bij aanvang van de bijstandsverlening de hoogte van het vermogen en de vermogensruimte vast te stellen (artikel 34 PW). De wetgever heeft niet bepaald hoe het vermogen bij wijziging van de leefvorm moet worden vastgesteld. Wel is duidelijk dat op grond van artikel 34 lid 3 PW de toepasselijke vermogensvrijlating verandert.

De vermogensruimte wordt in de volgende situaties als volgt vastgesteld:

• •

  Als een alleenstaande een alleenstaande ouder wordt door de geboorte van een kind dan neemt de vermogensruimte toe met 50% van de vrijlating die geldt voor een alleenstaande ouder (als vastgesteld in artikel 34 lid 3 PW).

• •

  Als twee alleenstaanden gaan samenwonen dan geldt de som van de afzonderlijke vermogensruimte als de nieuwe vermogensruimte

• •

  Als bij een of beide personen geen vermogensruimte is vastgesteld dan wordt de vermogensruimte berekend aan de hand van de actuele situatie

• •

  Als een alleenstaande ouder een alleenstaande wordt omdat het jongste kind 18 jaar wordt of niet meer tot het gezin behoort, blijft de vastgestelde vermogensruimte ongewijzigd maar nooit meer dan de maximale vrijlating die geldt voor een alleenstaande (als bepaald in artikel 34 lid 3 PW).

• •

  Als gehuwden of samenwonenden met een bijstandsuitkering uit elkaar gaan wordt de vermogensruimte opnieuw vastgesteld aan de hand van de actuele situatie.

Bij de vaststelling van de nieuwe vermogensruimte moeten onbillijkheden worden voorkomen om die reden dienen gelden die tijdens de bijstandsperiode zijn gespaard en de ontvangen rente buiten beschouwing te blijven (artikel 34 lid 2 sub c en artikel 31 lid 2 onder i PW).

Bij overschrijding van het vrij te laten vermogen dient de uitkering te worden beëindigd of als er sprake is van een aanvraag dan dient deze te worden afgewezen. De inwoner dient dan eerst de overwaarde van zijn vermogen in te teren en kan daarna opnieuw een aanvraag indienen. Bij deze nieuwe aanvraag dient beoordeeld te worden of de inwoner bij de intering van zijn vermogen, voldoende besef van verantwoordelijkheid voor de voorziening in de kosten van bestaan heeft betoond. Voor de intering zijn geen regels, maar uit vaste jurisprudentie blijkt dat interen van anderhalf keer de geldende bijstandsnorm redelijk wordt geacht. Blijft de intering binnen deze norm, dan heeft de inwoner verantwoord ingeteerd. Blijft de intering niet binnen deze norm dan dient de verwijtbaarheid daarvan nader te worden beoordeeld. Als er sprake is van verwijtbaarheid wordt er een maatregel toegepast conform de gemeentelijke verordening en kan de bijstand als geldlening worden verstrekt naar de omvang van de benadeling (artikel 48 lid 2 PW). Voor de beoordeling en de berekening zie paragraaf 4.1.

Als er sprake is van een geringe vermogensoverschrijding waarbij, met inachtneming van de bovengenoemde regels, de interingsperiode niet langer dan 30 dagen bedraagt, dan bestaat er alleen voor die periode geen recht op uitkering. Bij een aanvraag wordt de uitkering dan met een latere ingangsdatum toegekend.

Met deze bepaling wordt aangesloten bij artikel 45 PW en de geldende jurisprudentie (zie hiervoor ook Schulinck en bijv. uitspraak CRvB van 4-5-2021, ECLI:NL:CRVB:2021:1040).

Op grond van artikel 31 lid 2 onder l PW worden bij ministeriële regeling aan te wijzen uitkeringen en vergoedingen voor materiële en immateriële schade buiten beschouwing gelaten bij het vaststellen van het vermogen. Daarbij gaat het om algemene schadevergoedingsregelingen en om landelijke regelingen bestemd voor specifieke doelgroepen.

Giften en andere vergoedingen voor materiële en immateriële schade kunnen ook geheel of gedeeltelijk buiten beschouwing worden gelaten voor zover deze naar het oordeel van het college uit een oogpunt van bijstandverlening verantwoord zijn (artikel 31 lid 2 onder m PW).

Het college heeft hierover het volgende bepaald:

• •

  Immateriële schadevergoeding, waarbij sprake is van blijvende invaliditeit en er geen perspectief meer is voor wat betreft het verwerven van een inkomen boven bijstandsniveau wordt in zijn geheel niet in aanmerking genomen als vermogen.

• •

  In overige situaties wordt de immateriële schadevergoeding voor een derde deel niet in aanmerking genomen als vermogen.

• •

  Als bij een eerdere bijstandsaanvraag de immateriële schadevergoeding is vrijgelaten dan wordt deze ook bij een hernieuwde aanvraag om bijstand buiten beschouwing gelaten.

• •

  Deze vrijlating geldt niet voor vermogen dat hetzelfde doel heeft als de bijstandsuitkering. Een voorbeeld hiervan is een verzekeringsuitkering die bedoeld is om de gevolgen van een ongeval op te vangen, bijvoorbeeld inkomstenderving.

• •

  Rente en dividend uit smartengeld wordt aangemerkt als inkomen en verrekend met de uitkering. Alleen rente van het bij aanvang van de bijstand vrijgelaten vermogen en rente over spaargeld dat tijdens de bijstandsperiode is gespaard wordt vrijgelaten (artikel 31 lid 2 onder i PW).

• •

  Als naar opvatting van het college een strikte toepassing tot onredelijkheid leidt, blijft het mogelijk te individualiseren.

Door bijzondere omstandigheden kan zich de situatie voordoen dat het inkomen van de inwoner niet (volledig) toereikend is voor het betalen van bepaalde noodzakelijke kosten. Voor zover de inwoner voor deze kosten geen beroep kan doen op een voorliggende voorziening en deze ook niet uit de eigen middelen kunnen worden voldaan, kan daarvoor bijzondere bijstand worden toegekend.

Toekenning van bijzondere bijstand voor noodzakelijke kosten gebeurt steeds op basis van een beoordeling van de individuele situatie. Toch is het goed om voor de verstrekking van bijzondere bijstand beleidsregels op te stellen. Deze beleidsregels dragen bij aan de rechtszekerheid en rechtsgelijkheid en zijn mede van belang voor een doelmatige uitvoering.

• 1.

  Als uitgangspunt geldt dat een verzoek om toekenning van bijzondere bijstand moet worden ingediend voordat de kosten zich daadwerkelijk hebben voorgedaan (artikel 44 lid 1 PW).

• 2.

  Gelet op het doel van de bijzondere bijstand (o.a. armoedebestrijding) is in afwijking van het eerste lid ook bijzondere bijstand mogelijk voor:

  • a.

    Kosten die zich tot drie maanden voor de datum van aanvraag hebben voorgedaan;

  • b.

    Geringe kosten die niet ouder zijn twaalf maanden voor de datum van aanvraag. Onder geringe kosten wordt verstaan € 100,00 of minder. Als sprake is van geringe kosten hoeft een inwoner niet telkens een afzonderlijke aanvraag om bijzondere bijstand in te dienen maar kan deze er ook voor kiezen om de kosten op te sparen en hiervoor eenmaal per jaar een aanvraag in te dienen.

Bijstand in de vorm van een overbruggingsuitkering kan worden verstrekt als de inwoner geen of onvoldoende middelen heeft om de periode tot de eerste volledige betaling van de bijstand te overbruggen.

De overbruggingsuitkering wordt alleen verstrekt in de vorm van een geldlening als de noodzaak tot bijstandsverlening het gevolg is van tekortschietend besef van verantwoordelijkheid voor de bestaansvoorziening (artikel 48 lid 2 PW), anders is de verstrekking om niet.

De hoogte van de overbruggingsuitkering is één keer de van toepassing zijnde maandnorm exclusief vakantiegeld.

Bij tijdelijk verblijf in een inrichting kan er, na aanpassing van de norm, bijzondere bijstand worden verstrekt voor de doorbetaling van de vaste lasten van de woning. Voorwaarde daarbij is dat de opname in de inrichting tijdelijk van aard is en dat de inwoner voornemens en in staat is na de opname ook terug te keren naar de betreffende woning. Als duidelijk is dat terugkeer naar de woning niet meer aan de orde is, kan de bijzondere bijstand worden gestopt.

Bij verblijf in detentie bestaat er geen recht op bijstand, dus ook niet op bijzondere bijstand voor doorbetaling van de vaste lasten van de woning. De inwoner is als uitgangspunt zelf verantwoordelijk voor het al dan niet aanhouden van zijn woning. Hij kan hier zijn tegoed aan uitkering, het opgebouwde vakantiegeld en zijn overige middelen voor gebruiken. Als de woonruimte wel verloren gaat kan hij na ontslag uit detentie tijdelijk intrekken bij familie of tijdelijke huisvesting zoeken in de vorm van een kamer of als kostganger.

Op deze bepaling is alleen een uitzondering mogelijk als zeer bijzondere omstandigheden daartoe noodzaken. Hiervan kan sprake zijn als de inwoner aantoonbaar niet in staat is zelf voor doorbetaling van deze lasten te zorgen én de detentie niet langer duurt dan zes maanden én het gebrek aan woonruimte na ontslag uit detentie, ook door het college, onacceptabel wordt geacht. Als er bijzondere bijstand wordt verstrekt heeft deze de vorm van een geldlening.

Reiskosten behoren tot de algemene kosten van het bestaan. De inwoner wordt geacht uit een inkomen ter hoogte van de bijstandsnorm de vervoerskosten te kunnen voldoen om in aanvaardbare mate deel te kunnen nemen aan het leven van alledag en sociale contacten te onderhouden. Als er sprake is van noodzakelijke reiskosten als gevolg van bijzondere omstandigheden, kan er recht op bijzondere bijstand bestaan.

Hierbij kan gedacht worden aan:

• •

  Het bezoeken van een ziek gezinslid in het ziekenhuis (de frequentie is afhankelijk van de individuele situatie).

• •

  Het bezoeken van een gezinslid in een instelling (de frequentie is afhankelijk van de individuele situatie).

• •

  Het bezoeken van een gezinslid in detentie (vergoeding maximaal 2 x per maand).

De vergoeding wordt gebaseerd op de kosten van openbaar vervoer. Bij gebruik van de eigen auto geldt een vergoeding van € 0,19 per kilometer en een vergoeding van de parkeerkosten tot maximaal € 5,00 per bezoek. Vergoeding van deze kosten is alleen mogelijk als het gebruik van de eigen auto goedkoper is of als het openbaar vervoer geen optie biedt.

Voor reiskosten woon-/werkverkeer kan een beroep worden gedaan op het Participatiebudget.

Woonkosten behoren tot de algemeen noodzakelijke kosten van het bestaan. Woonkosten dienen dan ook uit de norm te worden voldaan, eventueel aangevuld met de ontvangen huurtoeslag. Voor woonkosten bestaat dan ook in beginsel geen recht op bijzondere bijstand.

Alleen als er sprake is van bijzondere omstandigheden kan er recht op bijzondere bijstand bestaan. Dit is bijvoorbeeld het geval als:

• •

  De inwoner een te dure woning huurt en door een inkomensdaling de huur niet meer kan betalen omdat geen of een lagere huurtoeslag wordt ontvangen. In dat geval kan tijdelijk bijzondere bijstand worden verleend met de verplichting om binnen een half jaar te verhuizen naar een goedkopere woning. Als de inwoner daar, ondanks voldoende inspanning, niet in slaagt kan de bijstandsverlening met een half jaar worden verlengd.

• •

  De inwoner een eigen woning bewoont. In dat geval bestaat er geen recht op huurtoeslag. Blijven de woonlasten beneden de huurtoeslaggrens dan bestaat er recht op bijzondere bijstand zolang tegeldemaking, bezwaring of verdere bezwaring in redelijkheid niet kan worden verlangd. Zijn de woonlasten hoger dan de huurtoeslaggrens en/of is er sprake van een forse overwaarde en kan tegeldemaking in redelijkheid worden verlangd, dan kan er bijzondere bijstand worden toegekend met de verplichting om de woning binnen 12 maanden te verkopen en te verhuizen naar goedkopere woonruimte.

Op grond van artikel 12 PW heeft een jongere van 18,19 of 20 jaar recht op bijzondere bijstand voor zover de noodzakelijke kosten van het bestaan hoger zijn dan de van toepassing zijnde bijstandsnorm en hij voor deze kosten geen beroep kan doen op zijn ouders, omdat:

• •

  de middelen van de ouder(s) daartoe niet toereikend zijn: of

• •

  hij redelijkerwijs zijn onderhoudsrecht jegens zijn ouder(s) niet te gelde kan maken.

Hogere noodzakelijke bestaanskosten worden aanwezig geacht indien de jongere zelfstandig is gehuisvest en er daarnaast sprake is van één van de volgende situaties:

• •

  beide ouders van de jongere zijn overleden of wonen in het buitenland;

• •

  de jongere heeft reeds een jaar of langer zelfstandig gewoond;

• •

  of het is vanwege de situatie niet verantwoord dat de jongere bij zijn ouder(s) woont.

Het redelijkerwijs zijn onderhoudsrecht jegens zijn ouders niet te gelde kunnen maken moet niet te gemakkelijk worden aangenomen. Ouders zijn wettelijk onderhoudsplichtig ten opzichte van hun jongmeerderjarige kinderen en dienen daaraan te voldoen. Een slechte relatie tussen ouders en kind ontslaat de ouders niet van de wettelijke onderhoudsplicht en het kind niet van zijn plicht om zijn onderhoudsrecht te gelde te maken.

De jongmeerderjarige dient dan ook in beginsel te worden doorverwezen naar zijn ouders, dan wel aannemelijk te maken dat dat van hem niet gevergd kan worden.

Als er sprake is van noodzakelijke bestaanskosten en het de jongmeerderjarige niet lukt of niet van hem verlangd mag worden om zijn onderhoudsrecht ten opzichte van zijn draagkrachtige ouders te gelde te maken, worden de kosten van de bijzondere bijstand door het college op de ouders verhaald.

De hoogte van de bijzondere bijstand

De hoogte van de bijzondere bijstand wordt als volgt vastgesteld:

• a.

  De hoogte van de noodzakelijk geachte kosten als bedoeld in artikel 12 van de Participatiewet is gelijk aan de (kostendelers-)norm (excl. vakantietoeslag) als bedoeld in artikelen 21 of 22a van de Participatiewet voor een inwoner van 21 jaar of ouder;

• b.

  In afwijking van het bepaalde onder a zijn de noodzakelijk geachte kosten niet hoger dan de hoogte van het voor de inwoner geldende netto wettelijk minimumjeugdloon (exclusief vakantietoeslag).

• c.

  In afwijking van het bepaalde onder a en b worden de noodzakelijke kosten van gehuwden voor elk van de partners niet hoger geacht dan 50% van de norm geldend voor gehuwden (exclusief vakantietoeslag).

• d.

  Als er bijzondere bijstand wordt verstrekt aan een jongere die in een inrichting verblijft dan wordt de hoogte van de bijstand afgeleid van de normen die gelden voor personen van 21 jaar of ouder die in een inrichting verblijven.

De individuele inkomenstoeslag is niet gerelateerd aan bepaalde kosten. Het is een inkomensondersteunende maatregel voor de inwoner die langdurig een laag inkomen heeft en daarbij, gelet op de omstandigheden van die inwoner, geen uitzicht heeft op inkomensverbetering (artikel 36 PW). In de verordening zijn regels vastgesteld over de hoogte van de individuele inkomenstoeslag en de wijze waarop invulling wordt gegeven aan de begrippen langdurig en laag inkomen. Hiervan is sprake als de inwoner:

• •

  In een periode van drie jaar een inkomen heeft gehad dat lager is dan 105% van de bijstandsnorm (waar bij de kostendelersnorm niet wordt toegepast).

In deze beleidsregel wordt aangegeven wanneer er sprake is van 'geen uitzicht op inkomensverbetering'.

Bij de beoordeling van het criterium 'geen uitzicht op inkomensverbetering' moet het college rekening houden met de omstandigheden van de inwoner. Tot die omstandigheden worden in ieder geval gerekend;

• •

  de krachten en bekwaamheden van de inwoner, en

• •

  de inspanningen die de inwoner heeft verricht om tot inkomensverbetering te komen.

In de volgende situaties bestaat er geen recht op de individuele inkomenstoeslag:

• •

  Als er in de laatste 12 maanden van de referteperiode sprake is geweest van het schenden van de informatieplicht met benadeling waarvoor een boete is opgelegd en het inkomen daardoor hoger is geweest dan 105% van de geldende bijstandsnorm.

• •

  Als er in de laatste 12 maanden sprake is geweest van het verwijtbaar niet nakomen van een arbeids-, re-integratie- en/of inburgeringsverplichting, waarvoor een maatregel van 20% of meer is opgelegd. Er is dan sprake van een situatie waarin onvoldoende inspanningen zijn verricht om tot een inkomensverbetering te komen. Als uitgangspunt bestaat er dan geen recht op een inkomenstoeslag maar op grond van jurisprudentie dient dit altijd individueel beoordeeld te worden (zie bijvoorbeeld uitspraak CRvB 22-06-2021, ECLI:NL:CRVB:2021:1540).

• •

  Als er in de laatste 12 maanden uit 's Rijks kas bekostigd onderwijs is gevolgd. In dat geval wordt de inwoner (ex-student) geacht uitzicht te hebben op inkomensverbetering.

• 1.

  Alle begrippen die in deze beleidsregels worden gebruikt en die niet nader worden omschreven hebben dezelfde betekenis als in de Participatiewet en de Algemene wet bestuursrecht.

• 2.

  In deze beleidsregels wordt verstaan onder:

  • a.

    aanvraag: een verzoek om studietoeslag als bedoeld in artikel 36b lid 1 Pw

  • b.

    Awb: Algemene wet bestuursrecht

  • c.

    Pw: Participatiewet

  • d.

    Wajong: Wet arbeidsongeschiktheidsvoorziening jonggehandicapten

  • e.

    WSF: Wet studiefinanciering 2000 WTOS: Hoofdstuk 4 Wet tegemoetkoming onderwijsbijdrage en schoolkosten

• 1.

  Structurele medische beperking: een fysieke en/of psychische beperking die voortkomt uit een in de persoon gelegen ziekte of medisch gebrek die voldoende ernstig is dat er een rechtstreeks verband bestaat tussen het gebrek en het structureel niet in staat zijn van het verdienen van inkomsten door belanghebbende naast de studie.

• 2.

  Structureel: als er binnen een periode van [(12 maanden)] na de aanvraag geen herstel of verbetering is te verwachten in de medische beperking, zodanig dat belanghebbende wel in staat is om naast de studie te werken en daar inkomen mee te verdienen.

• 3.

  Er is in ieder geval geen sprake van een structurele medische beperking bij:

  • a.

    mantelzorg;

  • b.

    een gebroken been;

  • c.

    kortdurende beperkingen;

  • d.

    beperkingen die niet dusdanig ernstig zijn dat iemand naast de studie niet meer kan werken.

• 1.

  De aanvraag voor de in deze beleidsregels genoemde voorzieningen wordt ingediend op een door het college beschikbaar gesteld formulier

• 2.

  Belanghebbende verstrekt bij de aanvraag de volgende stukken:

  • a.

    een bewijs van het ontvangen van studiefinanciering op grond van de WSF of een tegemoetkoming op grond van de WTOS;

  • b.

    bij stage: een kopie van de stageovereenkomst waaruit de hoogte van de stagevergoeding blijkt.

• 3.

  Belanghebbende kan bij de aanvraag een deskundigenverklaring verstrekken waarin staat waarom belanghebbende niet kan werken naast de studie.

• 1.

  Als door het college is vastgesteld dat recht op studietoeslag bestaat, wordt de studietoeslag toegekend vanaf de dag waarop dit recht is ontstaan, voor zover deze dag niet ligt voor de dag waarop de belanghebbende de aanvraag om studietoeslag heeft ingediend.

• 2.

  In afwijking van lid 1 wordt studietoeslag met terugwerkende kracht ook toegekend over een periode die is gelegen voor de dag waarop de belanghebbende de aanvraag om studietoeslag heeft ingediend als:

  • a.

    belanghebbende daarom verzoekt; en

  • b.

    belanghebbende over deze periode voldoet aan de voorwaarden voor het recht op studietoeslag;

• 3.

  In afwijking van lid 2 wordt studietoeslag niet met terugwerkende kracht toegekend over een periode die is gelegen:

  • a.

    voor 1 april 2022;

  • b.

    5 jaar voorafgaand aan de dag waarop de belanghebbende de aanvraag om studietoeslag heeft ingediend.

• 4.

  De studietoeslag wordt maandelijks uitbetaald.

• 5.

  De studietoeslag die met terugwerkende kracht wordt toegekend, wordt na toekenning als een bedrag ineens uitbetaald.

• 1.

  De hoogte van de studietoeslag is gelijk aan de bedragen genoemd in artikel 7 van de AMvB.

• 2.

  Als uitgangspunt voor het bepalen van de hoogte van de studietoeslag geldt in de maand waarin een belanghebbende jarig wordt, het bedrag dat hoort bij de leeftijd die belanghebbende op de verjaardag heeft bereikt.

• 1.

  Het college is verplicht een medisch advies te vragen aan een onafhankelijke deskundige voor de beoordeling of er sprake is van een structurele medische beperking.

• 2.

  Het college vraagt het medisch advies aan bij [(instantie)]

• 3.

  In afwijking van lid 1 kan het college alleen in deze situaties een medisch advies achterwege laten als:

  • a.

    direct duidelijk is dat er recht bestaat op studietoeslag gelet op de ernst/aard van de structurele medische beperking;

  • b.

    vaststaat dat belanghebbende geen studiefinanciering op grond van de WSF of tegemoetkoming op grond van de WTOS wordt ontvangen;

  • c.

    belanghebbende recht heeft op een Wajong uitkering;

  • d.

    belanghebbende werkt naast de studie, niet zijnde een stage.

Wanneer het eerste medisch advies daartoe aanleiding geeft, bepaalt het college dat binnen een bepaalde periode een nieuw medisch advies zal worden gevraagd om te beoordelen of belanghebbende nog steeds niet in staat is om naast de studie te werken.

Het college kan in bijzondere gevallen in het voordeel van belanghebbende afwijken van het bepaalde in deze beleidsregels.

• 1.

  Deze beleidsregels treden in werking met ingang van [(de dag na publicatie in het Gemeenteblad)] en werken terug tot en met 1 april 2022.

Het college maakt gebruik van de bevoegdheid tot:

• a.

  Het herzien of intrekken van het toekenningsbesluit als bedoeld in artikel 54 PW.

• b.

  Het terugvorderen van verleende bijstand als bedoeld in de artikelen 58 tot en met 60 PW.

• c.

  Verhaal van verleende bijstand als bedoeld in de artikelen 61, 62 en 62a tot en met 62i PW.

• d.

  Vestigen van zekerheidsrechten door middel van hypotheekrecht op woningen of pandrecht op woonwagens of woonschepen indien bijstand in de vorm van een geldlening wordt verleend op grond van artikel 50 PW.

In deze regeling wordt verstaan onder:

• a.

  college: college van burgemeester en wethouders van de gemeente Urk of de uitvoeringsinstantie die de schuldhulpverlening namens het college uitvoert;

• b.

  inwoner: ingezetene die op grond van de Basisregistratie Personen (=BRP) bij de gemeente Urk is ingeschreven;

• c.

  integrale schuldhulpverlening: het ondersteunen bij het vinden van een adequate oplossing gericht op de aflossing van schulden indien redelijkerwijs is te voorzien dat een natuurlijke persoon niet zal kunnen voortgaan met het betalen van zijn schulden of indien hij in de toestand verkeert dat hij heeft opgehouden te betalen, alsmede de nazorg;

• d.

  Vroeg-signalering: Het besluit gemeentelijke schuldhulpverlening geeft weer dat betalingsachterstanden van zes partijen aan de gemeente moeten worden gemeld om vroegtijdig een aanbod schuldhulpverlening te kunnen aanbieden, om op deze wijze (problematische) schulden te voorkomen. Deze signalen zijn betalingsachterstanden van gas, elektra, warmte, water, huur en zorgverzekering.

• e.

  Budgetbeheer: het bieden van hulp in de vorm van een budgetbeheerrekening aan personen die in een (problematische) schuldensituatie dreigen te geraken (preventief) of verkeren (curatief). Budgetbeheer is tijdelijk en gericht op het na verloop van tijd weer zelfstandig kunnen beheren van de financiën. Budgetbeheer duurt ten hoogste 36 maanden inclusief de aan het budgetbeheer voorafgaande stabilisatieperiode van ten hoogste vier maanden.

Iedere inwoner van de gemeente Urk van 18 jaar en ouder, kan zich tot het college wenden voor schuldhulpverlening. De inwoner kan zich wenden tot de door het college gemandateerde Stichting Hulp en Steun.

De inwoner met schulden die zelfstandig ondernemer is en staat ingeschreven bij de Kamer van Koophandel kan zich melden bij het Zelfstandigen Loket Flevoland.

• 1.

  Het college verleent aan de inwoner integrale schuldhulpverlening indien het college schuldhulpverlening noodzakelijk acht. De aanvraag wordt getoetst aan de uitgangspunten zoals neergelegd in het beleidsplan schuldhulpverlening. Indien de noodzaak niet aanwezig wordt geacht door het college, kan een aanvraag worden afgewezen.

• 2.

  De vorm waarin de gemeente schuldhulpverlening aanbiedt, is van meerdere factoren afhankelijk en kan dus per situatie verschillen. De factoren die een rol kunnen spelen zijn:

  • a.

    zwaarte c.q. omvang van de schulden;

  • b.

    psychosociale situatie;

  • c.

    houding en gedrag van verzoeker;

  • d.

    een eventueel eerder gebruik van schuldhulpverlening

• 3.

  Het college biedt aan de inwoner vroegsignalering aan ter voorkoming van (problematische) schulden.

• 4.

  Het college biedt aan de inwoner budgetbeheer aan ter voorkoming van (problematische) schulden.

• 5.

  Het college maakt in ieder geval gebruik van zijn bevoegdheid om schuldhulp te weigeren aan de inwoner die binnen een periode van tien jaar voorafgaande aan de aanvraag tot schuldhulpverlening fraude heeft gepleegd die financiële benadeling van een bestuursorgaan tot gevolg heeft, wanneer die inwoner in verband daarmee onherroepelijk strafrechtelijk is veroordeeld of een onherroepelijke bestuurlijke sanctie, die beoogt leed toe te voegen, is opgelegd (art. 3 lid 3 Wgs).

  Hiervan kan worden afgeweken na individuele beoordeling door de consulent schuldhulpverlening.

• 1.

  De inwoner doet aan het college op verzoek of onverwijld uit eigen beweging mededeling van alle feiten en omstandigheden waarvan hem redelijkerwijs duidelijk moet zijn dat zij van invloed kunnen zijn op de schuldhulpverlening, zowel bij de aanvraag als gedurende de looptijd van het schuldhulpverleningstraject.

• 2.

  De inwoner is verplicht om alle medewerking te verlenen die redelijkerwijs nodig is gedurende de aanvraagperiode en tijdens het schuldhulpverleningstraject.

• 3.

  De medewerking bestaat onder andere uit:

  • a.

    het nakomen van afspraken;

  • b.

    geen nieuwe schulden aangaan;

  • c.

    het zich houden aan de bepalingen van het plan van aanpak (schuldregelingsovereenkomst);

  • d.

    het, zo mogelijk op advies van het college, binnen de grenzen van het redelijke, maximaliseren van de beschikbare afloscapaciteit ten behoeve van de schulden.

• 1.

  Indien de inwoner niet of in onvoldoende mate zijn verplichtingen nakomt zoals neergelegd in artikel 4, kan het college besluiten om schuldhulpverlening te weigeren dan wel te beëindigen.

• 2.

  Alvorens, ingevolge lid 1 te besluiten tot weigering dan wel beëindiging, wordt de inwoner eenmaal een redelijke hersteltermijn geboden om alsnog, binnen de gestelde termijn, de gevraagde medewerking te verlenen of informatie te verstrekken.

Onverminderd de overige bepalingen in deze beleidsregels, kan het college besluiten tot beëindiging van de schuldhulpverlening indien:

• a.

  de schuldenaar niet langer voldoet aan het bepaalde onder artikel 4;

• b.

  het schuldhulpverleningstraject succesvol is afgerond;

• c.

  de schuldenaar zijn beschikbare aflossingscapaciteit niet wil gebruiken ter delging van zijn schulden;

• d.

  later blijkt dat op grond van onjuiste gegevens schuldhulpverlening aan de inwoner is toegekend, terwijl indien dit ten tijde van de besluitvorming bekend was geweest bij het college, een andere beslissing zou zijn genomen;

• e.

  de inwoner zich ten opzichte van de medewerkers, belast met werkzaamheden die voortkomen uit het schuldhulpverleningstraject, misdraagt;

• f.

  de inwoner in staat is om zijn schulden zelf te regelen dan wel in staat is de schulden zelfstandig te beheren;

• g.

  de geboden hulpverlening, gelet op de persoonlijke omstandigheden van de inwoner, niet (langer) passend is.

• a.

  Indien minder dan 3 jaar voorafgaande aan de dag waarop het verzoek is ingediend, door de inwoner een traject schuldregeling succesvol is doorlopen (minnelijk en wettelijk), wordt een aanvraag schuldhulpverlening geweigerd met uitzondering van het product Informatie, advies en doorverwijzing.

• b.

  Indien minder dan 3 jaar voorafgaande aan de dag waarop het verzoek is ingediend

  • •

    een traject schuldregeling tussentijds is beëindigd (minnelijk en wettelijk);

  • •

    ingevolge artikel 5 lid 1 een traject schuldhulpverlening is geweigerd of beëindigd wegens schending van verplichtingen zoals omschreven in artikel 4 leden 1 en 2 of

  • •

    schuldhulpverlening is beëindigd op grond van artikel 6 sub c, d of e,

• wordt een aanvraag schuldhulpverlening geweigerd met uitzondering van het product Informatie, advies en doorverwijzing.

• c.

  Indien minder dan 6 maanden voorafgaande aan de dag waarop het verzoek is ingediend, een verzoek tot schuldhulpverlening niet tot een hulpaanbod heeft geleid en dat aan de verzoeker verwijtbaar is, wordt een aanvraag schuldhulpverlening geweigerd met uitzondering van het product Informatie, advies en doorverwijzing.

• 1.

  Het college kan in zeer bijzondere gevallen gemotiveerd afwijken van de bepalingen in deze regeling, indien onverkorte toepassing daarvan aanleiding geeft of zou leiden tot disproportionele onredelijkheid of onbillijkheid.

• 2.

  In gevallen waarin deze regeling niet voorzien, beslist het college.

• 1.

  Het college kan in bijzondere gevallen afwijken van de bepalingen in deze beleidsregel, als toepassing daarvan tot onbillijkheden van overwegende aard leidt.

• 2.

  In bijzondere gevallen waarin deze beleidsregel niet voorziet, beslist het college.

• 3.

  Het college kan nadere richtlijnen geven voor de uitvoering van deze beleidsregel.

• 4.

  Deze beleidsregels worden aangehaald als: Beleidsregels Participatiewet, minima regelingen en Wet schuldhulpverlening gemeente Urk 2024.

• 5.

  Deze beleidsregels treden per 01 januari 2024 in werking.

• 6.

  De volgende beleidsregels worden hierbij ingetrokken:

  • •

    Beleidsregels Participatiewet en wet Schuldhulpverlening 2022.