Nadere regels maatschappelijke ondersteuning Westervoort 2023

Artikel 1. Begripsbepalingen

• 1.

  Deze nadere regels verstaat onder:

  • a.

    cliënt: de persoon die gebruik maakt van een algemene voorziening of aan wie een maatwerkvoorziening of persoonsgebonden budget is verstrekt of door of namens wie een melding is gedaan. Daar waar cliënt staat, kan ook de wettelijk vertegenwoordiger van de cliënt worden bedoeld. Waar ‘hij/zij’ staat, kan ook ‘zij/haar’ of ‘hen/hun’ worden bedoeld.

  • b.

    huisgenoot: ieder persoon met wie de cliënt samen een gemeenschappelijke woning bewoont;

  • c.

    nadere regels: de nadere regels maatschappelijke ondersteuning gemeente Westervoort 2023;

  • d.

    verordening: de verordening maatschappelijke ondersteuning gemeente Westervoort 2023;

  • e.

    wet: de Wet maatschappelijke ondersteuning 2015.

• 2.

  Alle begrippen die in deze nadere regels worden gebruikt en die niet nader omschreven worden, hebben dezelfde betekenis als in de wet, uitvoeringsbesluit Wmo en de verordening.

Artikel 2.1 Woonplaats (artikel 1.2 lid 1 verordening)

• 1.

  De gemeente waar de cliënt ingeschreven staat in de Basisregistratie Personen (BRP) is verantwoordelijk voor de hulp in de zin van de Wmo.

• 2.

  Indien de cliënt niet feitelijk verblijft op de plek waar hij staat ingeschreven dan moet worden gekeken naar de feitelijke verblijfplaats van de cliënt. Het college beoordeelt aan de hand van concrete feiten en omstandigheden waar de cliënt woonplaats heeft. Er moet worden gekeken waar het centrale leven van de cliënt zich afspeelt, zoals het sociale leven en het gebruik van diverse (maatschappelijke) voorzieningen.

• 3.

  Een cliënt kan niet in meerdere gemeenten tegelijkertijd woonplaats hebben.

• 4.

  Voor beschermd wonen of maatschappelijke opvang is de gemeente waar de cliënt zich meldt verantwoordelijk voor het inzetten van hulp op grond van de Wmo.

Artikel 2.2 Melding (artikel 2.2 verordening)

• 1.

  Een cliënt kan zich bij de gemeente melden om zijn behoefte aan ondersteuning kenbaar te maken.

• 2.

  Behalve door de cliënt zelf, kan de melding ook worden gedaan door een vertegenwoordiger. Een zorgaanbieder kan ook een melding doen, indien hij daarvoor uitdrukkelijk toestemming heeft van de cliënt.

• 3.

  Er kan op de volgende manieren een melding worden gemaakt:

  • a.

    telefonisch via het Sociaal Loket (026) - 317 99 11;

  • b.

    via het aanmeldformulier via de website: https://www.westervoort.nl/melding-wmo

  • c.

    via e-mail: sociaalloketwestervoort.nl

• 4.

  Voor maatschappelijke opvang kan een melding worden gemaakt via de website: https://ggdgm.nl/gezond-leven/de-knel/hulp-en-opvang-bij-dakloosheid

• 5.

  Tijdens het eerste contact wordt beoordeeld of de vraag om informatie of advies direct afdoende en naar tevredenheid kan worden beantwoord. Bij twijfel of als uit het contact blijkt dat er een onderzoek moet plaatsvinden, wordt de melding geregistreerd.

Artikel 2.3 Onafhankelijke cliëntondersteuning (artikel 2.3 verordening)

• 1.

  Na het doen van een melding wordt de cliënt geïnformeerd over de mogelijkheid gebruik te maken van onafhankelijke cliëntondersteuning. Cliëntondersteuners zijn onafhankelijk en objectief. Dit betekent dat de cliëntondersteuner los staat van zorgorganisaties of de gemeente. De hulp van een cliëntondersteuner is gratis voor de cliënt.

• 2.

  De cliëntondersteuner helpt bij het verduidelijken van de hulpvraag, het maken van keuzes en het organiseren van de juiste hulp. Ook draagt de cliëntondersteuner bij aan een zo integraal mogelijke dienstverlening op het gebied van maatschappelijke ondersteuning, (preventieve) zorg, welzijn, wonen, werk en inkomen.

• 3.

  De cliëntondersteuner kan een vrijwilliger en/of een professional zijn. Een cliëntondersteuner kent het aanbod zorg en ondersteuning in de regio en weet de weg hier naartoe. De cliëntondersteuner luistert naar de wensen van de cliënt, ziet mogelijkheden en bespreekt waar en bij wie de cliënt zorg of ondersteuning kan krijgen. Ook kan de cliëntondersteuner mee gaan naar gesprekken. De cliëntondersteuner is geen hulpverlener, maar helpt de cliënt om zorg of ondersteuning te organiseren. Een cliëntondersteuner kan meedenken met de cliënt, maar mag zelf geen beslissing nemen over een aanvraag voor ondersteuning of voor een voorziening.

• 4.

  Inwoners van de gemeente Westervoort kunnen bij de gemeente aangeven dat zij cliëntondersteuning wensen te ontvangen, zij zullen dan adequaat worden doorverwezen. Uiteraard kunnen inwoners ook zelf contact opnemen met de organisatie die de onafhankelijke cliëntondersteuning voor de gemeente uitvoert. Voor Westervoort zijn dit de volgende organisaties: Adviespunt Zorgbelang en Mee Gelderse Poort.

Artikel 2.3 Termijnen

• 1.

  De termijn van melding tot en met het besluit op een aanvraag in de Wmo is bepaald op maximaal acht (8) weken. De gemeente heeft zes (6) weken voor de onderzoeksfase, gevolgd door twee (2) weken voor de beslissing op een aanvraag.

• 2.

  Het onderzoek, door middel van een gesprek, kan leiden tot het indienen van een aanvraag voor een maatwerkvoorziening. De aanvraag kan worden ingediend nadat het onderzoek is afgerond of na zes (6) weken als het onderzoek niet tijdig is afgerond.

• 3.

  De besluitvormingsfase is alleen van toepassing als er een besluit moet komen op een aanvraag voor maatwerkvoorziening. De termijn tussen het indienen van de aanvraag (na ontvangst van het aanvraagformulier) en het besluit is maximaal twee (2) weken.

• 4.

  In de praktijk kan tijdens het onderzoek blijken dat er meer tijd nodig is om tot een goede beoordeling van de situatie te komen. Dit kan het geval zijn als moet worden gewacht op informatie van derden, en als, in het geval van een woningaanpassing, niet duidelijk is of de noodzakelijke vergunningen wel kunnen worden afgegeven. In overleg met de cliënt kan dan afgeweken worden van de onderzoekstermijn van maximaal zes (6) weken.

• 5.

  Indien van de standaardtermijnen wordt afgeweken, moet de cliënt worden geïnformeerd.

Artikel 2.4 Identificatieplicht

• 1.

  De Wmo vereist dat het college de identiteit van een cliënt vaststelt. Dit gebeurt tijdens het gesprek en dit moet aan de hand van een geldig document in de zin van de Wet op de identificatieplicht. De cliënt toont bijvoorbeeld zijn rijbewijs, Nederlandse identiteitskaart, nationaal paspoort, diplomatiek paspoort of een document in het kader van het Gemeenschapsrecht.

• 2.

  Ook reisdocumenten voor vreemdelingen kunnen een geldig identiteitsbewijs zijn. Het gaat dan om documenten in de zin van de Vreemdelingenwet 2000, waaruit blijkt wie de vreemdeling is en wat zijn verblijfsrechtelijke positie is. Dit laatste is belangrijk omdat een vreemdeling slechts in aanmerking kan komen voor een maatwerkvoorziening als hij rechtmatig verblijf houdt in Nederland in de zin van artikel 8, onderdelen a tot en met e en l van de Vreemdelingenwet. Op (de achterkant van) het verblijfsdocument staat vermeld op welke grondslag de vreemdeling in Nederland verblijft. Op die eis van rechtmatig verblijf geldt één uitzondering. Bij (eventuele) opvang in verband met risico’s voor de veiligheid van de betrokkene als gevolg van huiselijk geweld geldt dit niet.

• 3.

  De consulent legt in het systeem vast of de identiteit is vastgesteld.

Artikel 2.5 Onderzoek (artikel 2.5 verordening)

• 1.

  Naar aanleiding van een melding wordt een onderzoek uitgevoerd ter verheldering van de hulpvraag. Het onderzoek bestaat uit twee (2) delen:

  • 1)

    vaststellen van de ondersteuningsbehoefte en

  • 2)

    de keuze voor de vorm van de voorziening.

• Het vaststellen van de ondersteuningsbehoefte gebeurt volgens het 5 stappenplan zoals benoemd in artikel 2.5 van de verordening. Als de ondersteuningsbehoefte is vastgesteld kan er een keuze worden gemaakt in de vorm van de voorziening, bestaande uit zorg in natura (ZIN) of een persoonsgebonden budget (pgb). Sommige voorzieningen kunnen worden versterkt in de vorm van een financiële tegemoetkoming. De vorm van ondersteuning wordt omschreven in hoofdstuk 4 van deze nadere regels.

• 2.

  Het onderzoek richt zich op degene die onderwerp is van de melding (de cliënt). Indien de cliënt dit wenselijk of noodzakelijk acht, worden eventuele mantelzorgers, de onafhankelijke cliëntondersteuner, familieleden of reeds aanwezige hulpverleners bij het onderzoek betrokken.

• 3.

  De consulent kan te allen tijde, in het belang van het onderzoek, een reden hebben om de cliënt (ook) alleen te spreken, bijvoorbeeld als de indruk bestaat dat de aanwezige derde(n) ongeoorloofde druk of invloed uitoefent op de cliënt, bijvoorbeeld om bepaalde dienstverlening al dan niet te betrekken.

• 4.

  Om de ondersteuningsbehoefte helder te krijgen is het soms nodig advies in te winnen bij een onafhankelijk deskundige. Eén van de deskundigen die kan worden ingeschakeld is een medisch adviseur (keuringsarts) om de beperkingen vast te stellen. Het college beoordeelt of het inzetten van een maatwerkvoorziening noodzakelijk is.

Artikel 2.6 Gespreks- en onderzoeksverslag (artikel 2.6 verordening)

• 1.

  De cliënt ontvangt na het onderzoek een gespreks- en onderzoeksverslag waarin in ieder geval is omschreven:

  • a.

    De wijze van onderzoek volgens de stappen zoals genoemd in artikel 2.5 lid 2 van de verordening maatschappelijke ondersteuning gemeente Westervoort 2023.

  • b.

    De afspraken die zijn gemaakt tijdens het gesprek;

  • c.

    De doelen waaraan gewerkt moet worden en/of het resultaat wat met de ondersteuning kan worden behaald.

• 2.

  De eventuele opmerkingen van de cliënt op het gespreks-en onderzoeksverslag worden als bijlage aan het gespreks-en onderzoeksverslag toegevoegd.

Artikel 2.7 Aanvraag (artikel 2.7 verordening)

• 1.

  Als de cliënt in aanmerking wil komen voor een maatwerkvoorziening, moet hij daarvoor een aanvraag indienen. De aanvraag kan worden ingediend door een apart daarvoor beschikbaar gesteld aanvraagformulier.

• 2.

  Op grond van de Wmo kan een aanvraag in beginsel niet worden ingediend voordat het onderzoek is afgerond (behalve wanneer de onderzoekstermijn is verstreken).

• 3.

  Een aanvraag kan ambtshalve, en dus zonder het opnieuw indienen van een aanvraagformulier, verleend worden als:

  • a.

    er reeds een voorziening is ingezet waarvan de einddatum verstrijkt;

  • b.

    sprake is van (groeps-)begeleiding, activerend werk, beschermd wonen of huishoudelijke ondersteuning;

  • c.

    er nog steeds eenzelfde behoefte is aan ondersteuning en de voorziening naar het oordeel van het college ongewijzigd moet worden voortgezet.

Artikel 2.8 Inlichtingenplicht

• 1.

  Een cliënt moet gegevens en documenten aanleveren die nodig zijn om een besluit te kunnen nemen. Het college mag geen gegevens of documenten vragen die niet relevant zijn voor het afhandelen van de aanvraag.

• 2.

  Ook als een maatwerkvoorziening eenmaal is toegekend geldt een inlichtingenplicht. Dit houdt in dat de cliënt op een verzoek van het college of zo snel mogelijk uit eigen beweging mededeling moet doen van alle feiten en omstandigheden die aanleiding kunnen zijn voor het wijzigen van de voorziening. Concreet betekent dit dat een cliënt het college actief moet informeren over:

  • a.

    een wijziging in zijn beperking(en) die van invloed is op het gebruik van de maatwerkvoorziening;

  • b.

    het ontvangen van meer dan wel minder mantelzorg;

  • c.

    een gewijzigde gezinssituatie in de gevallen waar er sprake is/kan zijn van gebruikelijke hulp;

  • d.

    het niet ontvangen van (goede kwaliteit) ondersteuning;

  • e.

    ondersteuning die wordt ingezet voor een ander doel dan waarvoor deze wordt verleend;

  • f.

    ondersteuning die wordt gedeclareerd terwijl de ondersteuning niet (juist) is verleend;

  • g.

    als de cliënt tijdelijk (langer dan vier (4) weken) geen gebruik kan maken van de voorziening door vakantie, detentie, behandeling in een instelling of opname in een ziekenhuis, verpleegtehuis of revalidatiecentrum;

  • h.

    het wijzigen van zorgaanbieder;

  • i.

    een verhuizing;

  • j.

    verbetering in de gezondheidssituatie waardoor de voorziening niet langer of in mindere mate noodzakelijk is;

  • k.

    het hebben van een Wlz indicatie (van zowel de cliënt of huisgenoot).

• 3.

  Het niet of niet volledig nakomen van de inlichtingenplicht kan leiden tot intrekking of herziening van de maatwerkvoorziening. Het is dan ook belangrijk dat de cliënt op de hoogte is van de inlichtingenplicht en dat hij, als hij twijfelt of bepaalde informatie relevant is, hierover actief contact legt met de gemeente.

Artikel 2.9 Medewerkingsplicht

• 1.

  De medewerkingsverplichting ligt in het verlengde van de inlichtingenplicht. Het is aan de cliënt om alle denkbare vormen van medewerking te verlenen om het college in staat te stellen een zorgvuldig besluit te nemen. Denk hierbij aan het verschijnen op afspraken voor bijvoorbeeld een gesprek of mee te werken aan een onderzoek door een medisch specialist.

• 2.

  Bij een onderzoek naar de vraag of er sprake is van gebruikelijke hulp geldt de medewerkingsplicht óók voor de huisgenoten van de cliënt.

• 3.

  Van de cliënt wordt verwacht dan hij naar eigen vermogen meewerkt aan het opstellen van een ondersteuningsplan en aan het behalen van de daarin omschreven doelen. Ook afspraken met de zorgaanbieder dienen te worden nagekomen; hier wordt ook onder verstaan het naleven van huis- en gedragsregels en/of omgangsvormen.

• 4.

  Indien specifiek verlangde medewerking niet wordt verleend kan dit voor het college aanleiding zijn om geen maatwerkvoorziening te verstrekken of om een maatwerkvoorziening in te trekken of te herzien.

• 5.

  Er dient ook medewerking te worden verleend aan een toezichthouder. Indien dit niet wordt gedaan kan het college op grond van artikel 5:20 Awb een last onder dwangsom opleggen.

Artikel 3.1. Algemene criteria maatwerkvoorziening (artikel 3.2 verordening)

• 1.

  Op grond van artikel 2.3.5 van de Wmo beslist het college tot het verstrekken van een maatwerkvoorziening voor zover de cliënt zijn beperkingen in de zelfredzaamheid en participatie naar het oordeel van het college niet op eigen kracht, met een algemeen gebruikelijke voorziening, met gebruikelijke hulp, met mantelzorg, met hulp van andere personen uit zijn sociale netwerk dan wel met gebruik van algemene voorzieningen kan verminderen of wegnemen.

• 2.

  In de opvolgende artikelen zal worden omschreven op welke wijze het college deze onderwerpen beoordeelt en meeneemt in haar afweging.

Artikel 3.1.1. Eigen kracht

• 1.

  Het college verstaat onder eigen kracht de mogelijkheid binnen het vermogen van de cliënt om zelf een oplossing te vinden voor het verbeteren van zijn situatie. Hieronder valt het beroep doen op familie en vrienden voordat de cliënt bij de gemeente een aanvraag indient voor ondersteuning. De cliënt zal zich in hoge mate moeten inspannen om oplossingen te vinden om zelf in zijn ondersteuningsbehoefte te voorzien.

• 2.

  Het is normaal dat inwoners iets doen voor hun partner, familielid of goede vriend als die niet op eigen kracht kan deelnemen aan de samenleving. De cliënt dient dus eerst te kijken wat hij zelf kan doen, wat zijn sociale omgeving kan doen of wat hij zelf voor een ander kan doen.

• 3.

  Wat iemand op eigen kracht kan is voor iedereen verschillend en is afhankelijk van de situatie van de cliënt. De beperkingen en leerbaarheid van de persoon zijn bepalend voor de mate waarin een cliënt zelf in zijn ondersteuningsvraag kan (gaan) voorzien, net als de grootte van het sociale netwerk van de cliënt.

• 4.

  Bij het onderzoek naar het vaststellen van de eigen kracht zijn de behoeften, persoonskenmerken en voorkeuren van de cliënt van belang. Daarnaast is het van belang te onderkennen dat er ook grenzen kunnen zijn aan wat de eigen kracht is van een cliënt.

• 5.

  Een beroep op eigen kracht kan al van belang zijn voordat de cliënt beperkingen ondervindt. Er wordt verwacht dat de cliënt anticipeert op een levensfase waarin beperkingen niet ongebruikelijk meer zijn. Een ieder kan zich voorbereiden op wat hoort bij ouder worden, zoals het kleiner gaan wonen bij het vertrek van de kinderen, wonen in de nabijheid van winkels en gemaksdiensten of een gelijkvloerse woning in verband met verminderde mobiliteit.

• 6.

  Andere voorbeelden van oplossingen op eigen kracht zijn:

  • a.

    Aanspraak maken op voorzieningen op grond een andere wet, denk hierbij aan het doen voor een aanvraag voor de Wet langdurige zorg (Wlz) of het voldoende aanvullend verzekeren en het inschakelen van deze aanvullende verzekering op grond van de zorgverzekeringswet (Zvw).

  • b.

    Het inschakelen van een vrijwilliger, bijvoorbeeld via Mikado of Graag Gedaan.

  • c.

    Het zelf aanschaffen van een voorziening, bijvoorbeeld inschakelen van een particuliere huishoudelijke hulp.

Artikel 3.1.2 Algemeen gebruikelijke voorziening

• 1.

  Algemeen gebruikelijke voorzieningen zijn voor iedereen beschikbaar, of inwoners nu wel of geen beperking hebben.

• 2.

  De volgende criteria spelen een rol bij het bepalen of een voorziening algemeen gebruikelijk is voor de persoon:

  • a.

    Is de voorziening specifiek bedoeld voor mensen met een beperking?

  • b.

    Is de voorziening daadwerkelijk beschikbaar?

  • c.

    Levert de voorziening een passende bijdrage aan het realiseren van een situatie waarin de cliënt tot zelfredzaamheid en participatie in staat is?

  • d.

    Kan de voorziening financieel worden gedragen met een inkomen op een minimumniveau?

• 3.

  Bij de beoordeling van de vraag of een voorziening algemeen gebruikelijk is, dient altijd te worden onderzocht of de voorziening ook algemeen gebruikelijk is voor de persoon die de maatwerkvoorziening aanvraagt. In bepaalde individuele situaties is dit niet het geval, bijvoorbeeld:

  • a.

    bij een plotselinge noodzaak om de voorziening aan te schaffen. Denk hierbij aan een voorbeeld uit de jurisprudentie waarbij is aangegeven dat beugels in het toilet voor een persoon boven de 70 jaar wel algemeen gebruikelijk zijn, maar voor een jonger persoon die na een ongeluk gehandicapt is geraakt, niet;

  • b.

    als door de ziekte of het gebrek plotseling vervanging nodig is van zaken die normaal gesproken (nog) niet aan vervanging toe zouden zijn;

  • c.

    als gelijktijdig meerdere algemeen gebruikelijke zaken moeten worden aangeschaft;

  • d.

    als door de beperking een duurdere voorziening dan gebruikelijke moet worden gekocht die te belastend is voor het budget van de aanvrager;

  • e.

    als door de beperking zoveel (aantoonbare) meerkosten ontstaan, dat iemands besteedbaar inkomen onder de voor hem geldende bijstandsnorm ligt.

• 4.

  Om te kunnen beoordelen of een voorziening financieel gedragen kan worden met een inkomen op minimumniveau wordt de gedragslijn gehanteerd dat het hulpmiddel binnen 36 maanden moet kunnen worden terugbetaald met een aflossing van 5% van de van toepassing zijnde bijstandsnorm.

• 5.

  Als bijlage 1 is een lijst opgenomen met voorzieningen die in ieder geval als algemeen gebruikelijk worden aangemerkt.

Artikel 3.1.3. Gebruikelijke hulp

• 1.

  Onder gebruikelijke hulp wordt verstaan de normale dagelijkse hulp die de partner en andere huisgenoten (waaronder kinderen) geacht worden elkaar te bieden, omdat ze een gezamenlijke verantwoordelijkheid hebben voor het functioneren van het huishouden. Wanneer gebruikelijke hulp voorhanden is, hoeft het college geen voorziening te treffen.

• 2.

  Wat concreet valt onder “gebruikelijke hulp” wordt bepaald door wat naar algemeen aanvaarde opvattingen in redelijkheid mag worden verwacht van de ouder of het inwonend kind of de andere huisgenoot. Van gebruikelijke hulp is sprake indien er een huisgenoot aanwezig is, die in staat kan worden geacht om bijvoorbeeld (niet limitatief):

  • a.

    het huishouden over te nemen;

  • b.

    mee te gaan met familiebezoek of naar de huisarts;

  • c.

    het brengen en halen van gezinsleden;

  • d.

    het doen van de administratie;

  • e.

    de opvoeding van en zorg voor kinderen door ouders;

  • f.

    activeren tot het ondernemen van activiteiten;

  • g.

    het gezamenlijk ondernemen van activiteiten;

  • h.

    ondersteunen bij de persoonlijke hygiëne;

  • i.

    ondersteunen bij het verkrijgen van dagstructuur.

• 3.

  Het college onderzoekt welke hulp in een specifieke situatie van de partner en/of huisgenoot in redelijkheid gevraagd kan worden. Hierbij wordt rekening gehouden met de behoeften en persoonskenmerken van de cliënt, maar ook met de belastbaarheid en eventuele aantoonbare beperkingen van de partner en/of huisgenoot. Er wordt onderzocht of:

  • a.

    de huisgenoot de hulp kan leveren;

  • b.

    de huisgenoot er tijd voor heeft;

  • c.

    de huisgenoot niet overbelast raakt.

• 4.

  Als er sprake is van (dreigende) overbelasting kan gevraagd worden deze klachten te objectiveren door het horen van de partner en/of huisgenoot en het oordeel van een (huis)arts.

• 5.

  Van een huisgenoot kan worden verwacht nevenactiviteiten (tijdelijk) neer te leggen, ter voorkoming van overbelasting.

• 6.

  Het college dient aan de hand van de individuele omstandigheden van het geval onderzoek te doen naar de mogelijkheden van de cliënt om met (onder meer) gebruikelijke hulp zijn zelfredzaamheid of zijn participatie te verbeteren.

• 7.

  Van kinderen mag ook verwacht worden dat zij, afhankelijk van hun leeftijd en psychosociaal functioneren, een bijdrage kunnen leveren aan bijvoorbeeld huishoudelijke ondersteuning. Hierbij gelden de volgende richtlijnen:

  • a.

    Van kinderen tot 5 jaar kan geen eigen bijdrage worden verwacht.

  • b.

    Kinderen tussen 5-12 jaar worden naar hun eigen mogelijkheden betrokken bij lichte huishoudelijke werkzaamheden als opruimen, tafel dekken/afruimen, afwassen/afdrogen, boodschap doen, kleding in de wasmand gooien.

  • c.

    Kinderen vanaf 13 jaar kunnen, naast bovengenoemde taken hun eigen kamer op orde houden, d.w.z. rommel opruimen, stofzuigen, bed verschonen.

  • d.

    Van een meerderjarig gezond kind in de leeftijd van 18-23 jaar wordt verwacht dat deze de huishoudelijke taken overneemt wanneer de primaire verzorger uitvalt. Daarnaast kunnen zij eventuele jongere gezinsleden verzorgen en begeleiden.

Artikel 3.1.4. Zorgplicht voor kinderen

• 1.

  Ouders hebben een zorgplicht voor hun kinderen. Zij dienen te zorgen voor de opvoeding van hun kinderen, het zorgen voor hun geestelijk en lichamelijk welzijn en het bevorderen van de ontwikkeling van hun persoonlijkheid alsook zorg bij kortdurende ziekte.

• 2.

  De hoeveelheid zorg is afhankelijk van de leeftijd en ontwikkeling van het kind (zie hiervoor bijlage 2).

• 3.

  Bij uitval van één van de ouders dient de andere ouder de zorg voor de kinderen over te nemen. Daarbij wordt van hen verwacht dat zij maximaal zoeken naar eigen oplossingen: zorgverlof, mantelzorg en andere voorliggende voorzieningen.

• 4.

  Indien nodig dient een partner gebruik te maken van de voor hem/haar geldende regeling voor zorgverlof in verband met de opvoeding en zorg voor de kinderen. Is dit niet mogelijk dan dient de partner gebruik te maken van (een combinatie van ) crèche, opvang op school, buitenschoolse opvang, gastouder e.d. (de zogenaamde algemeen gebruikelijke voorzieningen). Het verplichte gebruik van alternatieve opvangmogelijkheden voor kinderen is redelijk, onafhankelijk van de financiële omstandigheden.

• 5.

  De zorgplicht vervalt niet bij echtscheiding of beëindigen van de relatie. Maar er dient wel rekening gehouden te worden met de eventueel door de rechtbank vastgelegde afspraken.

Artikel 3.1.5. Mantelzorg

• 1.

  Mantelzorg is vrijwillige en onbetaalde hulp ten behoeve van zelfredzaamheid en participatie die wordt gegeven vanuit een sociale relatie en die niet wordt verleend in het kader van een hulpverlenend beroep. Doorgaans zijn mantelzorgers personen met wie de cliënt regelmatig contact houdt. De mantelzorger en de cliënt hoeven niet in één huis te wonen.

• 1.

  Mantelzorg gebeurt op basis van vrijwilligheid en kan niet worden afgedwongen. Indien er tegen betaling zorg wordt verleend door het sociale netwerk is er geen sprake van mantelzorg.

• 2.

  Het verlenen van mantelzorg overstijgt qua duur en intensiteit de normale gang van zaken. Iemand is mantelzorger als de zorg minimaal drie (3) maanden duurt of zorg biedt voor minimaal tien (10) uur per week. Bij mantelzorg gaat het om hulp die verder gaat dan gebruikelijke hulp. Een huisgenoot kan naast gebruikelijke hulp ook mantelzorg verlenen, omdat de zorg die hij verleent boven de gebruikelijke hulp uitstijgt.

• 3.

  Door middel van mantelzorg kan de zelfredzaamheid en de participatie van de persoon worden bevorderd. De mantelzorger wordt daarom zoveel als mogelijk betrokken bij het gesprek met de gemeente.

• 4.

  De belastbaarheid van de mantelzorger dient wel in de gaten te worden gehouden. Overbelasting van de mantelzorger dient te worden voorkomen. Er dient te worden gekeken naar de behoeften, mogelijkheden en de belastbaarheid van de mantelzorger. Er dient te worden uitgegaan van wat redelijkerwijs de mogelijkheden van de mantelzorger zijn. Wat redelijkerwijs verwacht kan worden van een mantelzorger, verschilt van persoon tot persoon en is mede afhankelijk van de aard van de relatie, en de situatie waarin de persoon en de mantelzorger zich op dat moment bevinden. De gemeente gaat hierbij vooral uit van dat wat de mantelzorger zelf aangeeft. Naast de fysieke gesteldheid van de mantelzorger, wordt er rekening gehouden met de tijd die de mantelzorger beschikbaar heeft en de reistijd die de mantelzorger nodig heeft.

• 5.

  Met enige regelmaat wordt de situatie van de cliënt en die van de mantelzorger beoordeeld. Dit zorgt ervoor dat de belastbaarheid van de mantelzorger goed in het oog wordt gehouden en dat overbelasting zoveel mogelijk wordt voorkomen. Inzet van respijtzorg kan de draagkracht van de mantelzorger versterken.

• 6.

  Naast volwassenen zijn ook kinderen in het gezin vaak mantelzorger. De gemeente Westervoort vindt het erg belangrijk dat de mantelzorg van deze kinderen nooit ten koste gaat van het welbevinden en de ontwikkeling van de kinderen, zoals het omgaan met leeftijdsgenoten, vrijetijdsbesteding en schoolprestaties.

• 7.

  De jaarlijkse blijk van waardering voor mantelzorgers van Wmo-cliënten in de gemeente bedraagt maximaal € 100,- per aanvrager (cliënt) /mantelzorger.

• 8.

  Alle Wmo-cliënten die langer dan één (1) jaar gebruik maken van een maatwerkvoorziening ontvangen in juni een aanvraagformulier. Zij kunnen één mantelzorger aangeven om in aanmerking te komen voor de blijk van waardering.

• 9.

  Als bij het gesprek blijkt dat geen maatwerkvoorziening wordt verstrekt, omdat de mantelzorger de nodige zorg levert, komt deze mantelzorger ook in aanmerking voor een blijk van waardering.

• 10.

  Om in aanmerking te komen voor dit bedrag moet de cliënt het aanvraagformulier voor 1 september inleveren bij de gemeente.

• 11.

  Per cliënt wordt maximaal één blijk van waardering per kalenderjaar toegekend en uitbetaald.

Artikel 3.1.6 Hulp uit het sociaal netwerk

• 1.

  Met het sociaal netwerk wordt hulp van een persoon bedoeld met wie iemand een sociale relatie onderhoudt, zoals familie, buren of vrienden.

• 2.

  Van een cliënt wordt verwacht dat hij -voordat hij een beroep doet op een maatwerkvoorziening van de gemeente- kijkt of hij met hulp uit zijn sociaal netwerk zijn hulpvraag kan oplossen.

• 3.

  Hulp van mensen uit het sociaal netwerk is niet afdwingbaar.

Artikel 3.1.7 Algemene voorzieningen

• 1.

  Een algemene voorziening is volgens de Wmo een “aanbod van diensten of activiteiten dat, zonder voorafgaand onderzoek naar de behoeften, persoonskenmerken en mogelijkheden van de gebruikers, toegankelijk is en dat is gericht op maatschappelijke ondersteuning”.

• 2.

  Iedere cliënt kan in principe gebruik maken van algemene voorzieningen. Algemene voorzieningen kunnen beschikbaar worden gesteld voor specifieke doelgroepen, hierbij worden geen uitgebreide voorwaarden gesteld. Wel wordt er een lichte toets gedaan om te beoordelen of de cliënt onder de Wmo-doelgroep valt en of de cliënt de algemene voorziening eventueel financieel kan dragen.

• 3.

  De belangrijkste verschillen tussen een algemene en een maatwerkvoorziening zijn:

  Algemene voorziening	Maatwerkvoorziening
  Voor iedereen vrij toegankelijk: geen aanvraag en beschikking	Toegankelijk na onderzoek van het college en met beschikking (zoals opgenomen in artikel 2.7 en 2.8 van de verordening)
  Draagt in het algemeen bij aan zelfredzaamheid en participatie en kan ook gericht zijn op het behalen van individuele doelen	Is gericht op het behalen van individuele doelen, gericht op zelfredzaamheid en participatie
  De ondersteuning wordt verleend door getrainde vrijwilligers soms in combinatie met professionals	De ondersteuning wordt verleend door gespecialiseerde professionals of door iemand uit het sociaal netwerk

Artikel 3.1.8 Voorliggende wettelijke voorzieningen

• 1.

  Voorliggende wettelijke voorzieningen zijn voorzieningen die op grond van een andere wet vergoed worden, waaronder de Zorgverzekeringswet, de Wet langdurige zorg, de Jeugdwet en de Participatiewet. Een integrale benadering is een belangrijk uitgangspunt bij de inzet van zorg. Er zal dan ook afstemming plaatsvinden tussen domeinoverstijgende professionals.

• 2.

  In de Zorgverzekeringswet (Zvw) is bepaald dat mensen aanspraak hebben op verpleging en verzorging, wanneer zij behoefte hebben aan geneeskundige zorg, of een hoog risico daarop. Deze zorg maakt onderdeel uit van het basispakket van verzekerden. De (wijk)verpleegkundige bepaalt de behoefte aan verpleging en verzorging van de verzekerde naar aard, inhoud en omvang. Indien de behoefte aan verzorging voornamelijk bestaat uit behoefte aan begeleiding, dan valt het onder de Wmo.

• 3.

  De Wet langdurige zorg (Wlz) geeft recht op zorg aan verzekerden die blijvend zijn aangewezen op 24 uur per dag zorg in de nabijheid of op permanent toezicht vanwege hun aandoening(en) of beperkingen(en). Dat betekent dat iemand niet alleen kan worden gelaten. Daarnaast staat vast dat dit voor de rest van zijn leven zo is. Naast een Wlz indicatie dient in sommige gevallen Wmo ondersteuning te worden ingezet. In bijlage 3 is opgenomen wanneer een Wmo indicatie moet worden ingezet naast een Wlz indicatie.

• 4.

  Gemeenten moeten op grond van de Jeugdwet ouders en jeugdigen ondersteunen bij opvoed-, opgroei- en psychische problemen. Wanneer een jeugdige 18 jaar wordt valt hij onder de Wmo of de Zvw (in het kader van behandeling). In sommige gevallen is het mogelijk om verlengde jeugdhulp in te zetten, dit kan alleen als de jeugdige aan de voorwaarden van verlengde jeugdhulp voldoet.

• 5.

  In de Participatiewet staan regels opgenomen over werk en inkomen. De Participatiewet regelt de algemene bijstand wanneer inwoners niet genoeg inkomen of eigen vermogen hebben om in het levensonderhoud te voorzien. Mensen met arbeidsvermogen worden toegeleid naar werk. Indien iemand in verband met een beperking niet kan werken en daarom dagbesteding nodig heeft, valt deze persoon onder de Wmo. Vanuit de Wmo kan activerend werk worden ingezet, dit is begeleiding die een cliënt toeleidt naar zelfstandig (vrijwilligers) werk. Indien een cliënt begeleiding nodig heeft bij de uitvoering van de werkzaamheden dan wordt dit ingezet vanuit de Wmo. Vanuit de Participatiewet worden cliënten ook gestimuleerd om (weer) arbeid te verrichten.

Artikel 3.2 Soorten algemene voorzieningen

• 1.

  In de gemeente Westervoort is een ruim aanbod aan algemene voorzieningen welke worden aangeboden door gecontracteerde of gesubsidieerde partijen. Enkele voorbeelden van de algemene voorzieningen zijn:

  • a.

    algemeen maatschappelijk werk;

  • b.

    dagactiviteiten en workshops;

  • c.

    opvoedondersteuning;

  • d.

    informatie en advies over zorg en welzijn;

  • e.

    digitaal scheidingsloket;

  • f.

    thuisadministratie/Financieel Trefpunt;

  • g.

    schuldhulpmaatje;

  • h.

    maaltijdvoorzieningen;

  • i.

    mantelzorgondersteuning;

  • j.

    huishoudelijke ondersteuning (algemene voorziening);

  • k.

    de Plusbus;

  • l.

    de scootmobielpool.

• 2.

  Een overzicht van beschikbare algemene voorzieningen wordt vermeld op www.doemeeinwestervoort.nl.

• 3.

  Een aantal algemene voorzieningen is toegankelijk voor een bepaalde doelgroep of onder bepaalde voorwaarden. Deze algemene voorzieningen worden in de opvolgende artikelen omschreven.

Artikel 3.2.1 Algemene voorziening huishoudelijke ondersteuning

• 1.

  Inwoners van de gemeente Westervoort die vanwege een langdurige (meer dan 6 weken) fysieke beperking niet zelf in staat zijn om zelfstandig een schoon en leefbaar huis te verzorgen kunnen een beroep doen op de algemene voorziening huishoudelijke ondersteuning.

• 2.

  Er wordt getoetst of de cliënt of de huisgenoot:

  • a.

    een Wlz indicatie heeft;

  • b.

    lichamelijke problemen heeft;

  • c.

    de regie over het huishouden kan voeren.

• 3.

  De gemeente vergoedt maximaal 150 minuten per week per huishouden. De volgende werkzaamheden kunnen worden uitgevoerd:

  • a.

    lichte huishoudelijke taken: het bed opmaken, stoffen, afwassen, kamers opruimen en vuilniszak verwisselen;

  • b.

    zware huishoudelijke taken: stofzuigen, schrobben/soppen van sanitair en keuken, dweilen, bedden verschonen, opruimen huishoudelijk afval;

  • c.

    verzorgen van schone was: wassen in wasmachine, drogen in droger of ophangen/afhalen, vouwen en opbergen. De cliënt dient hierbij zoveel mogelijk te zorgen voor strijkvrij wasgoed;

  • d.

    verzorgen van de maaltijden: bereiden van broodmaaltijden en opwarmen van een warme maaltijd.

Artikel 3.2.2 Plusbus

• 1.

  De Plusbus biedt aangepast vervoer aan:

  • a.

    Inwoners die 50 jaar en ouder zijn en moeite hebben met het gebruik maken van het openbaar vervoer;

  • b.

    inwoners vanaf 12 jaar die een functiebeperking hebben en/of rolstoelgebruiker zijn.

• 2.

  De Plusbus biedt de mogelijkheid van individueel vervoer en groepsvervoer van deur tot deur. Individueel vervoer kan zijn het vervoer naar familie, vrienden, huisarts, zwembad, gemeente- of dorpshuis, woningbouwvereniging of de supermarkt. Bij groepsvervoer gaat het om vervoer naar bijvoorbeeld de dagbesteding of vergaderingen.

• 3.

  Bij vervoer per rolstoel mag een begeleider gratis meereizen (vanaf hetzelfde opstapadres).

• 4.

  De eigen bijdrage voor de Plusbus bedraagt een vast bedrag per rit (afhankelijk van de bestemming).

Artikel 3.2.3 Scootmobielpool

• 1.

  Cliënten die belemmeringen ervaren in de sta- en loopfunctie en hierdoor problemen ervaren in het verplaatsen buitenshuis kunnen een beroep doen op de scootmobielpool.

• 2.

  Bij incidenteel gebruik (maximaal 2 keer per week) van een scootmobiel is het mogelijk om gebruik te maken van de scootmobielpool. Een cliënt kan uiterlijk één dag van tevoren een scootmobiel reserveren.

• 3.

  De scootmobiel wordt bij de cliënt thuis afgeleverd en weer opgehaald.

• 4.

  Het is mogelijk om de scootmobiel doordeweeks maximaal drie (3) keer per week één (1) dag te lenen. Het is ook mogelijk om de scootmobiel één (1) weekend en één (1) dag doordeweeks te lenen.

• 5.

  Voor het gebruik van de scootmobiel moet een rijvaardigheidstest met goed gevolg worden afgelegd.

Artikel 4.1 Maatwerkvoorzieningen algemeen

• 1.

  In hoofdstuk 3 van de verordening zijn de beschikbare maatwerkvoorzieningen omschreven en de wijze waarop en op basis van welke criteria wordt vastgesteld of een cliënt in aanmerking komt voor een maatwerkvoorziening.

• 2.

  In de hierop volgende regels wordt nadere uitwerking gegeven aan de regels zoals vastgelegd in hoofdstuk 3 van de Verordening.

Artikel 4.2 Activerend werk (artikel 3.3.1 – 3.3.6 verordening)

• 1.

  De maatwerkvoorziening activerend werk bestaat uit een oriëntatiefase en meerdere ontwikkelarrangementen, afhankelijk van de ontwikkelmogelijkheden van de cliënt en op welke trede van de participatieladder de cliënt zich bevindt.

• 2.

  De participatieladder kent de volgende tredes:

  Trede 1: Geïsoleerd	Een cliënt heeft geen contact buitenshuis behalve functionele contacten zoals het bezoeken van de huisarts of fysiotherapeut en het doen van boodschappen.
  Trede 2: Sociale contacten gericht op ontmoeten	Wekelijks contact met anderen buitenshuis (geen huisgenoten of functionele contacten) zoals het deelnemen aan een koffieochtend of het volgen van cursussen/ taallessen.
  Trede 3: Bijdrage leveren aan anderen. Gericht op het leveren van een bijdrage op een werkplek.	Deelname aan activiteiten met uitvoering van taken met een lage werkdruk en met weinig eigen verantwoordelijkheid en/of zelfstandigheid
  Trede 4: Onbetaald werk gericht op werk	Een cliënt voert zelfstandig taken uit en/of: • draagt verantwoordelijkheid; • opbrengst heeft economische waarde; • volgt een beroepsopleiding.
  Trede 5: Betaald werk met ondersteuning	Betaald werk met aanvullende uitkering en/of: • instrumenten UWV of Werk & Inkomen (gemeente); • in combinatie met het volgen van een beroepsopleiding met studiefinanciering.
  Trede 6: Betaald werk	Betaald werk zonder aanvulling.

• 3.

  Activerend werk oriëntatie is gericht op cliënten die zich op trede 1 t/m 4 van de participatieladder bevinden inzicht te geven in de wensen en mogelijkheden ten aanzien van werk in een zo regulier en lokaal mogelijke omgeving. Vervolgens is een voorziening ontwikkeling erop gericht dat de cliënt zich ontwikkelt naar een hogere trede op de participatieladder, afhankelijk van diens mogelijkheden.

• 4.

  De duur van de oriëntatiefase bedraagt drie (3) maanden.

• 5.

  De duur van een voorzieningen ontwikkeling bedraagt maximaal zes (6) maanden of zoveel korter als benodigd was om de ontwikkeldoelen te behalen (resultaatgericht) met de optie deze éénmalig te verlengen.

• 6.

  Het is slechts twee (2) maal mogelijk eenzelfde ontwikkelvoorziening in te zetten. In de stabiele fase, waarbij de cliënten op het maximum van hun vermogen zitten (op hun plek), worden arrangementen voor de langere termijn aangeboden (periode 1 tot maximaal 2 jaar).

• 7.

  De voorziening ontwikkeling is inclusief een onkostenvergoeding voor de cliënt. Het bedrag varieert per arrangement, waarbij de aanbieder in overleg met cliënt de wijze waarop uitbetaling plaatsvindt bepaalt. De onkostenvergoeding kan in natura worden ingezet (bijv. gratis lunchen bij werkgever) of kan als vergoeding aan de cliënt worden uitbetaald.

• 8.

  Vanuit het principe ‘zo regulier en dichtbij mogelijk’, is het van belang dat de cliënt zelfstandig (op eigen kracht, fiets, OV of met hulp van eigen netwerk) naar de activerend werkplek kan komen. Als een cliënt niet zelfstandig naar de activerend werkplek kan komen (ivm gedragsproblematiek of lichamelijke beperking), dan kan een vervoersvoorziening vanuit de algemene voorziening of maatwerkvoorziening benodigd zijn.

Artikel 4.3 Begeleiding (artikel 3.4.1 – 3.4.2 verordening)

• 1.

  Indien voor de consulent de doelen en aanpak nog onvoldoende helder zijn, is het mogelijk om een oriëntatiefase van maximaal drie (3) maanden toe te wijzen. In deze fase kan begeleiding worden ingezet indien het gezamenlijk opstellen van het ondersteuningsplan overzichtelijk is en dat in nauwe samenwerking met de cliënt en zijn gezin opgesteld kan worden. Gedurende deze periode moet vastgesteld worden in hoeverre zelfregie, sociaal netwerk en algemene voorzieningen ingezet kunnen worden, de doelen van de begeleiding worden gedefinieerd en eventueel welk begeleidingsproduct (basis of gespecialiseerd, al dan niet in combinatie) passend is en het aantal minuten dat nodig is.

• 2.

  De basis begeleiding is planbaar. Basis begeleiding vindt vrijwel altijd plaats op geplande momenten.

• 3.

  Gespecialiseerde begeleiding kan plaatsvinden op geplande en ongeplande momenten. Het tarief is toereikend om ook op ongeplande momenten begeleiding te kunnen bieden.

• 4.

  Persoonlijke verzorging kan alleen worden geboden indien de Wet langdurige zorg of de Zorgverzekeringswet hierin niet voorliggend zijn. Het gaat bij persoonlijke verzorging op grond van de Wmo bijvoorbeeld niet om het daadwerkelijk wassen en aankleden van de cliënt, maar om de begeleiding hierbij. Het gaat dus om cliënten die zichzelf wel kunnen wassen en aankleden en dergelijke, maar daartoe aangespoord moeten worden door de begeleider omdat ze een regieprobleem hebben.

• 5.

  Individuele begeleiding kan niet worden ingezet gelijktijdig met de groepsbegeleiding.

Artikel 4.4 Beschermd wonen (artikel 3.5.1 – 3.5.7 verordening)

• 1.

  De voorzieningen Intramuraal beschermd wonen basis en Intramuraal beschermd wonen intensief zijn vormen van intramuraal verblijf. Deze voorzieningen richten zich op cliënten met (complexe) psychische en/of psychosociale problemen (eventueel in combinatie met een licht verstandelijke beperking), die niet in staat zijn om zelfstandig te wonen en waarbij permanente nabijheid (24 uur per dag) van ondersteuning noodzakelijk is.

• 2.

  Activiteiten die in het kader van welzijn worden geboden zijn ook een onderdeel van de ondersteuning. Te denken valt aan gezamenlijke momenten voor ontmoeting. Ook taken die horen bij het dagelijks leven en rondom huis (zoals boodschappen doen en koken) vallen onder de ondersteuning. Tevens zijn uitstapjes om bijvoorbeeld een invulling te geven aan het weekend onderdeel van het intramurale verblijf en worden door de aanbieder vanuit het tarief gefinancierd.

• 3.

  Bij beschermd wonen begeleidt de aanbieder de cliënt ook (mede) naar een vorm van daginvulling zoals (activerend) werk of groepsbegeleiding.

• 4.

  Er is een duidelijke structuur in de dag en een professional is continu in de nabijheid. Dat betekent dat zowel overdag als ’s nachts een professional in de woning aanwezig is en direct kan reageren op situaties die het dagelijks leven van cliënten en/of omwonenden verstoren.

• 5.

  Er zijn minimaal 3 tot 4 keer per week individuele contactmomenten tussen de cliënt en de begeleider.

• 6.

  Permanente nabijheid van zorg gedurende de dag en nabijheid van zorg in de nacht is noodzakelijk. De aanbieder is overdag en 's avonds aanwezig, in de nacht in de wijk aanwezig en binnen 10 minuten aanwezig op de woonzorglocatie.

• 7.

  De ondersteuning vindt gepland, ongepland en/of onder toezicht (inclusief signalerende functie) plaats.

• 8.

  Intramuraal verblijf betekent dat de cliënt woont in een woning van de aanbieder. Het schoonhouden van de woning is inbegrepen, maar de woning wordt in principe samen met de cliënt schoongehouden. Dit geldt ook voor het bereiden van maaltijden.

• 9.

  Voor cliënten bij wie er perspectief is om na circa 1 tot 3 jaar zelfstandig (begeleid) te gaan wonen, heeft de aanbieder specifieke aandacht voor een terugkeer naar zelfstandig (begeleid) wonen. Dat betekent dat ingezet wordt op het versterken, dan wel ontwikkelen, van het netwerk en om het aanleren van vaardigheden om zelfstandig te wonen. Het gaat in ieder geval om:

  • a.

    Financiële vaardigheden/administratie (inclusief ondersteuning bij financiële veranderingen als gevolg van een verandering van intramuraal verblijf naar zelfstandig wonen);

  • b.

    Woonvaardigheden zoals: koken, huishouden, boodschappen doen;

  • c.

    Emotionele vaardigheden: de cliënt moet weten wat hij/zij nodig heeft aan structuur, het inroepen van hulp, vaardigheden om hulp te vragen, het opbouwen, gebruiken en onderhouden van het eigen netwerk;

  • d.

    Sociale vaardigheden: werken aan de vaardigheden die nodig zijn voor sociale interactie en participatie. Voor cliënten voor wie er geen perspectief is om binnen 1 tot 3 jaar zelfstandig (begeleid) te gaan wonen, ligt de nadruk op het behouden van vaardigheden en stimuleren tot participatie in de vorm van bijvoorbeeld daginvulling en het uitvoeren van taken in het dagelijks leven (zoals boodschappen doen en koken).

• 10.

  Aanbieder draagt er zorg voor dat cliënten die in zorg verblijven, met als perspectief (einddoel) zelfstandig (begeleid) wonen, zich maximaal een maand na instroom laten inschrijven als woningzoekende bij Entree/woningbouwcorporaties, zodat zij bij uitstroom tijdig in aanmerking kunnen komen voor een sociale huurwoning.

• 11.

  Bij het woondeel zijn inbegrepen: schoonmaak (eigen en algemene ruimten), voeding (incl. voedingssupplementen, mag ook voedingsbudget zijn), wassen, hulpmiddelen, welzijn en recreatie, geestelijke verzorging, inrichting, verzekeringen, televisie en telefoon, zorg na overlijden, gas – water - licht (eigen ruimte, algemene ruimten), huurdersonderhoud, eigenaarsonderhoud.

• 12.

  In het geval de aanbieder woonruimte verhuurt aan een cliënt, die gebruik maakt van een product exclusief verblijf (Zelfstandig wonen met begeleiding of Groepswonen), moet de hoogte van de huur voor zowel zelfstandige als onzelfstandige woonruimte in verhouding staan tot het aangebodene, conform het woningwaarderingssysteem. Zie hiervoor https://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/huurprijs-en-puntentelling en http://www.huurcommissie.nl

• 13.

  In het geval aanbieder een zelfstandige woonruimte aan de cliënt verhuurt, die gebruikmaakt van een product exclusief verblijf, dienen de hoogte van de huur en de huurvoorwaarden zodanig te zijn, dat de cliënt in aanmerking kan komen voor huurtoeslag, conform de regels van de Belastingdienst, zie hiervoor de website van de Belastingdienst. Voorwaarden die de Belastingdienst stelt aan de huurvoorwaarden zijn:

  • a.

    Een huurcontract tussen huurder en verhuurder;

  • b.

    De huurder betaalt de huur;

  • c.

    De huurder staat ingeschreven bij de gemeente op het betreffende woonadres;

  • d.

    De huurder heeft de Nederlandse nationaliteit of een geldige verblijfsvergunning.

• 14.

  In het geval aanbieder een onzelfstandige woonruimte verhuurt aan de cliënt die gebruikmaakt van een product exclusief verblijf mogen de woonlasten (huur inclusief gas, water en licht) van deze onzelfstandige woonruimte niet hoger liggen dan € 350,-. Deze eis geldt niet voor die specifieke onzelfstandige woningen in woongebouwen, die door de Belastingdienst formeel zijn aangewezen voor huurtoeslag. Voor deze onzelfstandige woningen kan namelijk wel huurtoeslag worden aangevraagd. Woningen vanuit (privé) bezit van aanbieder, bestuurder of medewerker mogen niet aan cliënten worden verhuurd.

• 15.

  De aanbieder heeft nadrukkelijk aandacht voor de overgang naar de WLZ en er wordt actief gekeken hoe deze overgang voor de cliënt zo makkelijk mogelijk kan worden gemaakt.

Artikel 4.5 Groepsbegeleiding (artikel 3.6.1-3.6.2 verordening)

• 1.

  De aanbieder houdt bij het samenstellen van de groep rekening het uitgangspunt 'zo passend mogelijk': de groepsgrootte sluit aan bij de talenten, mogelijkheden en ondersteuningsbehoefte van de cliënt. Het uitgangspunt is dat er één (1) begeleider is op maximaal tien (10) cliënten bij groepsbegeleiding stabiel en één begeleider op maximaal zes (6) cliënten bij groepsbegeleiding ontwikkeling.

• 2.

  Het college bepaalt na onderzoek het aantal dagdelen groepsbegeleiding, met een maximum van 9 dagdelen per week. Het maximum aantal dagdelen is afgeleid van het gemiddeld aantal uren dat inwoners naar school gaan, studeren of betaalde arbeid verrichten.

• 3.

  Een dagdeel bedraagt 3 tot 3,5 uur.

• 4.

  Groepsbegeleiding vindt overdag plaats in groepsverband op een locatie (buiten de woonsituatie).

• 5.

  Tijdens de groepsbegeleiding kan niet gelijktijdig individuele begeleiding worden ingezet.

• 6.

  Bij het bieden van twee opeenvolgende dagdelen is een zorgaanbieder niet verplicht om een maaltijd te verzorgen. Indien de aanbieder een maaltijd verzorgt kan hiervoor een eigen bijdrage worden gevraagd van de client.

• 7.

  Het college stelt in overleg met de cliënt vast wat de dichtstbijzijnde passende locatie voor groepsbegeleiding is.

Artikel 4.6 Huishoudelijke ondersteuning (artikel 3.7.1 – 3.7.2 verordening)

• 1.

  Het doel van huishoudelijke ondersteuning is een schoon en leefbaar huis te realiseren. Een huis is schoon en leefbaar indien het normaal bewoond en gebruikt kan worden. Schoon staat voor de zorg van basishygiëne, waarbij vervuiling van het huis en gezondheidsrisico’s worden voorkomen. Leefbaar houdt in dat het huis opgeruimd en functioneel is, om bijvoorbeeld vallen te voorkomen.

• 2.

  De voorziening huishoudelijke ondersteuning kan worden ingezet voor de woonkamer, de slaapkamer(s), keuken, sanitaire ruimten (badkamer en toilet) en de gang/trap/overloop. Niet – essentiële woonruimtes, zoals een zolder, een hobbykamer of een logeerkamer worden niet schoongemaakt op grond van de Wmo. Ook het onderhouden van de tuin, het opruimen van een schuur of het wassen van de ramen aan de buitenkant vallen niet onder huishoudelijke ondersteuning.

• 3.

  Voor de beoordeling van de inzet huishoudelijke ondersteuning wordt gebruik gemaakt van het Normenkader Huishoudelijke ondersteuning 2019 (bureau HHM) dat is bijgevoegd als bijlage 4.

• 4.

  Wanneer cliënten als gevolg van hun (medische) beperkingen onvoldoende ondersteund worden door de basisvoorziening schoon huis, kunnen aanvullende maatwerkmodules ingezet worden. Dit zijn bijvoorbeeld een hoger niveau van hygiëne of schoonhouden realiseren, het klaarzetten van maaltijden en beschikken over schone kleding. Als zij minder ondersteuning nodig hebben, dan wordt rekening gehouden met de mogelijkheden van eigen kracht, gebruikelijke hulp en het netwerk. Als sprake is van voorliggende voorzieningen/oplossingen, dan wordt hiervoor geen Wmo-maatwerkvoorziening ingezet.

Artikel 4.7 Respijtzorg

• 1.

  Respijtzorg is tijdelijke overname van de zorgtaken van de mantelzorger, zodat de mantelzorger even op adem kan komen en niet overbelast raakt.

• 2.

  Respijtzorg kent verschillende vormen:

  • a.

    Mantelzorgondersteuning, waarbij de mantelzorger ondersteund wordt (dit is een algemene voorziening);

  • b.

    Begeleiding in de thuissituatie: professionals nemen tijdelijk de zorg over van de mantelzorger;

  • c.

    Dagopvang: de cliënt gaat één of meerdere dagen per week naar bijvoorbeeld een buurthuis of een zorgboerderij in de vorm van groepsbegeleiding;

  • d.

    Logeeropvang: de cliënt gaat één of meerdere nachten logeren in een logeerhuis of gastgezin. Dit kan maximaal 36 etmalen per jaar. Logeeropvang kan een aantal aaneengesloten dagen zijn, maar ook losse nachten (maximaal 3x in een week).

Artikel 4.8 Vervoersvoorzieningen (artikel 3.8.1 – 3.8.6 verordening)

• 1.

  Er wordt geen vervoersvoorziening verstrekt indien het halen en brengen als gebruikelijke hulp kan worden gezien. Hiervan is sprake als:

  • a.

    Gezinsleden gehaald en gebracht moeten worden ongeacht het reisdoel, andere verplichtingen, inkomen of andere omstandigheden;

  • b.

    Kinderen door hun ouders gehaald en gebracht moeten worden in alle omstandigheden.

• 2.

  Er kan geen aanspraak worden gemaakt op gebruikelijk hulp zoals bedoeld in lid 1 als de echtgenoot of partner:

  • a.

    niet beschikbaar is vanwege opleiding of werk;

  • b.

    vanwege een beperking niet kan brengen/halen;

  • c.

    niet beschikt over een passende vervoerswijze of vervoersmiddel.

• 3.

  Een vervoersvoorziening kan worden gecombineerd met een andere vervoersvoorziening als met de verstrekte vervoersvoorziening niet in de vervoersbehoefte wordt voorzien. Denk hierbij aan een scootmobiel, die gebruikt wordt voor het afleggen van korte afstanden. Voor langere afstanden is het dan mogelijk om een andere voorziening te verstrekken.

• 4.

  Het is niet mogelijk om twee vervoersvoorzieningen te verstrekken voor eenzelfde vervoersbehoefte (twee verschillende voorzieningen voor het afleggen van korte afstanden).

• 5.

  Bij het verstrekken van een vervoerspas als tweede voorziening wordt het kilometerbudget gehalveerd tot maximaal 750 kilometer.

• 6.

  Een vervoerspas wordt voor maximaal drie (3) jaar verstrekt.

Artikel 4.9 Woonvoorzieningen (artikel 3.9.1 – 3.9.4 verordening)

• 1.

  Net als bij alle andere voorzieningen geldt dat het college de goedkoopst compenserende woonvoorziening verstrekt. Het college verstrekt geen voorziening die van een hoger niveau is dan het uitrustingsniveau van de sociale woningbouw. De gemeente gaat er vanuit dat het uitrustingsniveau van de sociale woningbouw voldoende compensatie biedt. Wil de cliënt dus een voorziening van een hoger niveau, dan moet hij dit zelf betalen.

• 2.

  De woningeigenaar heeft de verantwoordelijkheid om de woning goed te onderhouden. De gemeente verstrekt dan ook geen voorziening indien de problemen die de cliënt ondervindt het gevolg zijn van de gebruikte materialen in de woning.

• 3.

  Een cliënt met beperkingen moet verhuizen naar een geschikte woning. Als er geen geschikte woning beschikbaar is moet de cliënt verhuizen naar een woning die het goedkoopst beschikbaar te maken is. Wanneer de cliënt verhuist vanuit een geschikte woning en in zijn nieuwe woning beperkingen ondervindt, heeft hij geen recht op een woonvoorziening.

Artikel 4.9.1 Verhuis- en (her)inrichtingskosten (artikel 3.9.1 lid 4 verordening)

• 1.

  In de onderstaande gevallen verstrekt het college geen voorziening voor verhuis- en (her)inrichtingskosten:

  • a.

    wanneer de cliënt voor het eerst zelfstandig gaat wonen;

  • b.

    wanneer de verhuizing gelet op leeftijd, gezinssituatie, woonsituatie en gezondheidssituatie algemeen gebruikelijk is;

  • c.

    wanneer de cliënt al is verhuisd voordat hij een aanvraag voor verhuis- en herinrichtingskosten heeft ingediend;

  • d.

    wanneer de cliënt geen belemmeringen in het normale gebruik van de woning ondervindt, tenzij hij verhuist naar een ADL-woning/Fokus-woning;

  • e.

    wanneer de cliënt naar een WLZ instelling verhuist.

• 2.

  De financiële tegemoetkoming voor de verhuis- en (her)inrichtingskosten betaalt het college uit als wordt verhuisd naar een voor de aandoeningen en beperkingen van de cliënt geschikte woning.

• 3.

  De vergoeding bedraagt nooit meer dan de werkelijke noodzakelijke kosten. De noodzakelijke kosten worden beoordeeld door het college.

• 4.

  De verhuiskosten kunnen bestaan uit:

  • a.

    Dubbele maandlasten;

  • b.

    Kosten voor vervoersmiddelen (verhuiswagen/aanhanger);

  • c.

    Kosten voor een verhuisbedrijf.

• 5.

  Herinrichtingskosten kunnen bestaan uit:

  • a.

    Vloeren voor noodzakelijke ruimtes;

  • b.

    Verf en/of behang (plus verfbenodigdheden);

  • c.

    Stoffering (gordijnen/jaloezieën etc.);

• 6.

  De cliënt moet uiterlijk binnen zes (6) maanden na datum van de beschikking tot toekenning van de financiële tegemoetkoming, zijn verhuisd.

• 7.

  Het kan voorkomen dat iemand zonder beperking woont in een aangepaste woning. In dat geval kan het college verhuis- en herinrichtingskosten vergoeden aan de persoon zonder beperkingen, met het doel om de woning vrij te maken voor een persoon met beperkingen.

• 8.

  Het college is van oordeel dat een persoon met beperking in bepaalde gevallen geld kan reserveren voor de kosten van een verhuizing. Dit is zo in de situatie dat de persoon met beperkingen voor het eerst zelfstandig gaat wonen en hetzelfde geldt voor ouderen die kunnen anticiperen op hun woonsituatie. Vaak is een verhuizing in die gevallen te voorzien, wat betekent dat mensen daarop kunnen anticiperen door te reserveren.

• 9.

  Het is belangrijk om eerst de belemmeringen in de oude woning vast te stellen. De aanvraag moet daarom worden ingediend voordat de cliënt is verhuisd. Vanwege de medische noodzaak, geeft het college na onafhankelijk medisch advies een programma van eisen waaraan de nieuwe woning moet voldoen. Hiermee wordt voorkomen dat verhuisd wordt naar een ongeschikte woning.

Artikel 4.9.2 Gemeenschappelijke ruimten

• 1.

  Het aanpassen van gemeenschappelijke ruimten in wooncomplexen voor ouderen of personen met een beperking valt niet onder de compensatieplicht, omdat dit tot het uitrustingsniveau van een dergelijk wooncomplex behoort. Het college moet hierbij wel onderzoeken of er sprake is van een specifiek op ouderen of personen met beperking gericht woongebouw.

• 2.

  Voor overige wooncomplexen verstrekt het college slechts aanpassingen als dat nodig is om de woning van de cliënt toegankelijk te maken. Om normaal gebruik te kunnen maken van een woning, moet deze toegankelijk zijn. Hierbij gaat het om de volgende aanpassingen:

  • a.

    het aanbrengen van elektrische deuropeners;

  • b.

    de aanleg van een hellingbaan van de openbare weg naar de toegang van het gebouw;

  • c.

    het plaatsen van drempelhulpen of vlonders zodat de toegang naar de eigen woning van de cliënt mogelijk wordt gemaakt.

Artikel 4.9.3 Woonwagens

• 1.

  Wat geldt voor het aanbrengen van woonvoorzieningen in woningen, geldt in beginsel ook voor woonwagens. Vanwege de kenmerken en het karakter van dit type woningen gelden nog een extra voorwaarde. Aanvragen voor een overdekte gang van de woonwagen naar het douche/toiletgebouw komen niet voor vergoeding in aanmerking, omdat één van de kenmerken van het wonen in een woonwagen is dat het toilet zich buiten de wagen bevindt.

• 2.

  Een financiële tegemoetkoming of persoonsgebonden budget voor de aanpassing van een woonwagen verstrekt de gemeente alleen wanneer:

  • a.

    de technische levensduur van de woonwagen minimaal 5 jaar is;

  • b.

    de standplaats niet binnen 5 jaar voor opheffing in aanmerking komt;

  • c.

    de woonwagen ten tijde van de indiening van de aanvraag bij de gemeente op de standplaats stond en;

  • d.

    de hoofdbewoner van een woonwagen in het bezit is van een bewoningsvergunning.

Artikel 4.10 Afschrijvingstermijn

• 1.

  De afschrijvingstermijn voor een woningaanpassing in de vorm van een aanbouw, keuken en badkamer bedraagt tien (10) jaar. Voor alle overige woonvoorzieningen geldt een afschrijvingstermijn van zeven (7) jaar.

• 2.

  De afschrijvingstermijn voor hulpmiddelen bedraagt zeven (7) jaar.

• 3.

  De afschrijvingstermijn voor autoaanpassingen bedraagt zeven (7) jaar.

• 4.

  Als de voorziening, aanpassing of het hulpmiddel na de afschrijvingstermijn in technisch goede staat verkeert is er geen noodzaak tot verstrekking van een nieuwe voorziening, aanpassing of hulpmiddel.

Artikel 5.1 Vorm van ondersteuning

• 1.

  Eerst wordt de ondersteuningsbehoefte van de cliënt vastgesteld. Als bekend is welke ondersteuning en hoeveel ondersteuning nodig is gaat de consulent met de cliënt in gesprek over de vorm van de ondersteuning.

• 2.

  Een maatwerkvoorziening kan verstrekt worden in de vorm van zorg in natura of in de vorm van een persoonsgebonden budget (pgb). Sommige voorzieningen worden verstrekt als een financiële tegemoetkoming.

• 3.

  Het is mogelijk dat een cliënt één voorziening in de vorm van zorg in natura ontvangt en een andere voorziening in de vorm van een persoonsgebonden budget. Het is niet mogelijk om één voorziening in twee verschillende verstrekkingsvormen te ontvangen.

Artikel 5.2 Zorg in natura

• 1.

  Inkoop Sociaal Domein Centraal Gelderland heeft namens de gemeente Westervoort contracten gesloten met zorgaanbieders voor het verlenen van Wmo ondersteuning (huishoudelijke ondersteuning, beschermd wonen, (groeps)begeleiding, activerend werk). Voor hulpmiddelen en vervoerders heeft de gemeente zelf contracten gesloten met de betreffende leveranciers. In deze contracten zijn afspraken gemaakt tussen gemeenten en zorgaanbieders over onder andere de kosten van de ondersteuning, de kwaliteit van de ondersteuning, het declaratieproces en het evaluatieproces.

• 2.

  De gemeente onderhoudt een goede samenwerkingsrelatie met de zorgaanbieder, waarbij ook regelmatig wordt besproken of de zorg wordt verleend volgens de afspraken.

• 3.

  De gemeente moet zorgen voor voldoende gecontracteerde aanbieders, zodat cliënten keuze hebben tussen verschillende aanbieders, waarbij rekening wordt gehouden met de godsdienstige gezindheid, de levensovertuiging en de culturele achtergrond van cliënten.

• 4.

  De cliënt hoeft geen afspraken te maken met de aanbieder over de kosten en de kwaliteit van de zorg, bij zorg in natura doet de gemeente dit.

Artikel 5.3 Persoonsgebonden budget (artikel 5.1 – 5.6 verordening)

• 1.

  Een persoonsgebonden budget is een bedrag dat de cliënt van de gemeente krijgt om zelf ondersteuning in te kopen. De cliënt mag zelf een aanbieder uitkiezen van wie hij ondersteuning wil ontvangen.

• 2.

  Er zijn drie (3) voorwaarden waaraan een cliënt moet voldoen om in aanmerking te komen voor een pgb:

  • 1)

    de cliënt moet op eigen kracht (of met hulp een pgb-beheerder) voldoende in staat zijn om zijn belangen te behartigen en de pgb taken op een verantwoorde wijze uit te voeren;

  • 2)

    de cliënt moet motiveren waarom hij de maatwerkvoorziening als pgb geleverd wenst te krijgen;

  • 3)

    de in te kopen ondersteuning moet volgens de gemeente van goede kwaliteit zijn. Dit betekent dat de voorziening veilig, doeltreffend en cliëntgericht wordt verstrekt. De zorgvorm en doelen komen overeen met de zorgvorm en doelen in het gespreks- en onderzoeksverslag. Hulpmiddelen moeten voldoen aan het programma van eisen om te voorzien in de individuele hulpbehoefte.

• 3.

  Het college beoordeelt of de cliënt (of zijn pgb-beheerder) voldoende bekwaam is om het pgb te beheren. Het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport (VWS) heeft 10 vaardigheidspunten opgesteld voor het beheren van het pgb, zie hiervoor bijlage 5. Deze beoordeling vloeit voort uit artikel 5.1 lid 2 verordening.

• 4.

  Vervolgens moet de cliënt zelf afspraken maken met de zorgaanbieder over welke ondersteuning geleverd moet worden, de kosten van de ondersteuning (uurtarief voor de zorgaanbieder), uitbetaling van reiskosten of andere vergoedingen, de kwaliteit van de ondersteuning (juiste opleiding en beschikken over een verklaring omtrent gedrag (VOG)), de duur van de ondersteuning en op welke momenten de ondersteuning geleverd wordt. De cliënt dient zelf een zorgovereenkomst aan te gaan met de zorgaanbieder en samen met de aanbieder een ondersteuningsplan op te stellen. Aan de hand van het ondersteuningsplan beoordeelt het college of de ondersteuning van goede kwaliteit is.

• 5.

  In het ondersteuningsplan moet het volgende worden omschreven:

  • a.

    De kansen/mogelijkheden en ondersteuningsbehoeften van de cliënt en welke hulp/ondersteuning wordt geboden;

  • b.

    Welke doelafspraken cliënt en de cliënt maken en hoe zij deze gaan bereiken;

  • c.

    Binnen welk tijdsbestek deze doelen moeten worden behaald en hoeveel uur daarvoor nodig is;

  • d.

    Binnen welk tijdsbestek er kan worden afgeschaald naar minder uren en/of een eenvoudigere ondersteuningsinzet;

  • e.

    Hoe de aanbieder de nazorg vormgeeft en de eventuele overdracht naar andere zorgvormen;

  • f.

    Wanneer geëvalueerd wordt (datum vastgelegd);

  • g.

    De inzet van en afstemming met algemene voorzieningen (indien van toepassing);

  • h.

    de naam van de eerstverantwoordelijke (medewerker van de opdrachtnemer) vermeld. De eerstverantwoordelijke of diens vervanger is goed bereikbaar;

  • i.

    wie de casusregisseur of coördinator is (in het geval van meervoudige, complexe problematiek dient een regisseur te zijn aangewezen;

  • j.

    De inbreng van een multidisciplinair team (indien van toepassing);

  • k.

    De afstemming tussen dagbesteding, werk en wonen (indien van toepassing);

  • l.

    De afstemming op andere vormen van geboden hulp en.

• 6.

  Als de gemeente de aanvraag voor een pgb heeft goedgekeurd dient de cliënt zelf de ondersteuning te evalueren en de aanbieder aan te spreken of bij te sturen waar dat nodig is. Ook moet de cliënt maandelijks urenbriefjes opsturen naar de Sociale verzekeringsbank (Svb). Een vast maandloon is hierbij niet toegestaan. De Svb zorgt voor de uitbetaling vanuit de gemeente naar de zorgaanbieder. De cliënt krijgt het geld niet op zijn rekening, dit is het zogenoemde trekkingsrecht. De cliënt is verantwoordelijk voor een juiste besteding van het pgb, ook wanneer een pgb-beheerder hiervoor wordt ingezet.

• 7.

  Meer informatie over een pgb is te vinden op www.pgb.nl of www.svb.nl.

Artikel 5.3.1 De pgb-beheerder (artikel 5.1 lid 2 en 5.3 verordening)

• 1.

  Een pgb-beheerder is iemand uit het sociale netwerk of de vertegenwoordiger van de cliënt die de cliënt helpt bij alle taken die horen bij het pgb.

• 2.

  Een persoon is niet in staat het pgb te beheren indien bij hem sprake is van een of meerdere van de volgende omstandigheden:

  • a.

    Schuldenproblematiek

    Schuldenproblematiek maakt de kans groot en aannemelijk dat cliënt voor het beheren van een pgb belangrijke financiële vaardigheden en verantwoordelijkheden mist. Het is daarom niet mogelijk dat een cliënt, zolang hij zijn financiële zaken niet goed en zelfstandig op orde heeft, zelf een pgb beheert.

    Signalen die kunnen wijzen op problematische schulden bij de cliënt (of zijn pgb-beheerder), zijn bijvoorbeeld dat de cliënt zelf aangeeft dat er (verwijtbare) schulden zijn, cliënt in de schuldsanering zit, onder bewindvoering staat, dan wel een indicatie heeft gekregen voor ondersteuning bij de administratie, zonder een pgb-beheerder te hebben.

  • b.

    Ernstige verslavingsproblematiek

    Ernstige verslavingsproblematiek bij een cliënt maakt dat deze vanwege de verslaving niet in staat is regie te voeren over zijn eigen leven, laat staan over een pgb. Ook de omstandigheid van een problematische ex-verslaving of de omstandigheid dat de cliënt bezig is de verslaving de baas te worden, maakt dat de cliënt minder in staat geacht wordt om regie te voeren over zijn eigen leven, of over een pgb. Bij vermoedens van ernstige verslaving kan daar in het onderzoek nader onderzoek naar gedaan worden, bijvoorbeeld door het opvragen van een medische verklaring. Signalen die kunnen wijzen op verslavingsproblematiek bij de cliënt, zijn bijvoorbeeld dat dit onderdeel is van de melding en uit het onderzoek komt, of dat cliënt verslaving gerelateerd gedrag vertoont.

  • c.

    Aangetoonde fraude begaan in de vier jaar voorafgaand aan de aanvraag

    Wanneer een cliënt of zijn pgb-beheerder eerder frauduleus heeft gehandeld, op welk terrein dan ook, is het aannemelijk dat de verleidingsrisico’s bij het verstrekken van een pgb te groot zijn. Dit geldt te meer indien de cliënt, dan wel pgb-beheerder, dan wel het bedrijf waar de pgb-beheerder werkt, eerder betrokken is geweest bij pgb-fraude.

  • d.

    Een aanmerkelijke verstandelijke beperking

    Een indicatie voor een verstandelijke beperking is een (zeer) laag IQ en/of een disharmonisch profiel. Gevolgen hiervan kunnen zijn: problemen met het overzien van situaties, het scheiden van hoofd- en bijzaken, beïnvloedbaar zijn, niet kunnen omgaan met geld of andere problemen die het verantwoord beheren van een pgb in de weg staan.

  • e.

    Een (ernstig) psychiatrisch ziektebeeld

    GGZ-problematiek die dermate aanwezig is, is het vrijwel onmogelijk is voor de cliënt om op stabiele en consistente wijze de regie te kunnen voeren over een pgb. Met name de beoordeling of de geleverde zorg doeltreffend en professioneel is en het consistent regelen van de bijbehorende administratie, zal ingewikkeld zijn. Dat maakt dat er een verhoogd risico is op niet wenselijke afhankelijkheidsrelaties tussen de cliënt en de pgb-aanbieder. Een aanbod van zorg in natura past vaak beter in het (zorg)belang van de cliënt.

  • f.

    Vastgestelde blijvende cognitieve stoornis

    Wanneer een cliënt een vastgestelde, blijvende cognitieve stoornis heeft, is het aannemelijk dat cliënt daarmee de regie over zijn leven niet in de hand heeft. Voorbeelden van blijvende cognitieve stoornissen zijn de diverse vormen van dementie, niet aangeboren hersenletsel (NAH) en de ziekte van Korsakov.

  • g.

    Het onvoldoende machtig zijn van de Nederlandse taal, in woord en geschrift

    Het beheren van een pgb is niet mogelijk wanneer cliënt de Nederlandse taal onvoldoende beheerst. Het voldoende kunnen begrijpen van alle voorwaarden en eisen ten aanzien van een pgb, zijn niet mogelijk bij een onvoldoende beheersing van het Nederlands. Ook het opstellen en afsluiten van bijvoorbeeld zorgovereenkomsten, is dan buiten bereik. Hiervan afgeleid kan tevens worden gesteld dat men voldoende kennis dient te hebben van de Nederlandse samenleving.

  • h.

    Twijfels op andere gronden over de pgb-vaardigheid.

    Er kunnen, naast de eerder genoemde omstandigheden, ook twijfels zijn op andere gronden over de pgb-vaardigheid van de cliënt, dan wel pgb-beheerder, waardoor sterk de indruk bestaat dat de cliënt niet in staat is om een pgb te beheren. Een beslissing hieromtrent dient goed onderbouwd en gemotiveerd worden door het college.

• 3.

  De zorgaanbieder, die op basis van het pgb de zorg verleent, mag niet het pgb beheren.

Artikel 5.3.2 informele aanbieder (artikel 5.2 en 5.5 lid 2, 4, 5 verordening)

• 1.

  Een informele aanbieder hoeft niet te voldoen aan de opleidingseisen zoals genoemd in hoofdstuk 3 van de verordening en artikel 7.2 deze nadere regels.

• 2.

  Een informele aanbieder hoeft geen Verklaring Omtrent het Gedrag (VOG) aan te leveren zoals genoemd in artikel 4.1 van de verordening.

• 3.

  Een informele aanbieder dient wel een pgb-ondersteuningsplan aan te leveren, zodat de kwaliteit van de hulpverlening beoordeeld kan worden door het college, zoals genoemd in artikel 4.1 lid 9 van de verordening.

Artikel 5.3.3 Pgb voor hulpmiddelen

• 1.

  Een hulpmiddel kan verstrekt worden in de vorm van een pgb. De cliënt ontvangt een bedrag om zelf het hulpmiddel aan te schaffen en te voorzien in verzekering en onderhoud.

• 2.

  Het pgb bedraagt niet meer dan de kostprijs van de in de betreffende situatie goedkoopst adequate in de gemeente beschikbare maatwerkvoorziening in natura.

• 3.

  Hulpmiddelen moeten voldoen aan de kwaliteitseisen die in het individuele geval nodig zijn om aan de individuele hulpbehoefte te voldoen.

• 4.

  Voor een hulpmiddel in de vorm van een pgb hoeft de cliënt geen pgb ondersteuningsplan aan te leveren.

• 5.

  Voor een hulpmiddel in de vorm van een pgb dient de cliënt minimaal één (1) offerte aan te leveren.

• 6.

  De cliënt dient binnen drie (3) maanden een bewijs van aankoop op te sturen naar de gemeente.

• 7.

  De cliënt moet het bedrag binnen drie (3) maanden besteden aan een hulpmiddel, anders moet de cliënt het bedrag terug betalen.

• 8.

  Het bedrijf waar de cliënt het hulpmiddel koopt moet ingeschreven staan bij de Kamer van Koophandel. Het hulpmiddel kan niet van een particulier gekocht worden.

• 9.

  De cliënt mag in principe een ander hulpmiddel kopen dan waarvoor de cliënt het pgb heeft aangevraagd. Dit mag alleen:

  • a.

    Als het hulpmiddel het probleem van de cliënt oplost.

  • b.

    Het andere hulpmiddel valt ook onder de Wmo.

  • c.

    Het andere hulpmiddel is geen algemeen gebruikelijke voorziening.

Artikel 5.3.4 Besteding en verantwoording pgb

• 1.

  De cliënt zorgt (eventueel met behulp van zijn pgb-beheerder) voor een goede en controleerbare administratie en houdt deze gedurende vijf jaar beschikbaar vanaf de ingangsdatum van de toekenning van het pgb.

• 2.

  De cliënt (de budgethouder) is te allen tijde verantwoordelijk voor het pgb, ongeacht een aangestelde pgb beheerder.

• 3.

  De cliënt verantwoordt desgevraagd de besteding van het pgb. De cliënt dient dan de volledige administratie over te leggen waar in ieder geval de volgende documenten toe behoren:

  • a.

    het gespreks- en onderzoeksverslag;

  • b.

    het ondersteuningsplan;

  • c.

    de (gedeeltelijke) toekenningsbeschikking;

  • d.

    de overeenkomst zoals ingediend bij de Svb;

  • e.

    de urenbriefjes;

  • f.

    evaluatieverslagen;

  • g.

    overige bescheiden die het college voor de verantwoording noodzakelijk acht.

• 4.

  De cliënt moet kunnen aantonen dat het budget is besteed aan het doel waarvoor het is verstrekt. Daarbij moet de cliënt en/of pgb-beheerder controleren of de ondersteuning voldoet aan de kwaliteitseisen zoals gesteld in artikel 5.1 lid 3 verordening.

• 5.

  Cliënt en/of de pgb-beheerder mag vanuit het budget niet de volgende uitgaven doen:

  • a.

    kosten voor tussenpersonen of belangenbehartigers;

  • b.

    kosten voor het pgb-beheer en/of bewindvoering;

  • c.

    kosten voor bemiddeling;

  • d.

    kosten voor ondersteuning bij het aanvragen en beheren van het pgb;

  • e.

    huur;

  • f.

    eten en drinken;

  • g.

    bijdrage in de kosten;

  • h.

    contributie voor het lidmaatschap van Per Saldo, kosten voor het volgen van cursussen over het pgb en kosten voor het bestellen van informatiemateriaal;

  • i.

    zorg en ondersteuning die onder een andere wet vallen dan de Wmo;

  • j.

    zorg en ondersteuning die onder een algemene voorziening en/of algemeen gebruikelijke voorziening vallen;

  • k.

    ondersteuning inkopen buiten Nederland, tenzij hiervoor vooraf toestemming wordt verleend door het college.

• 6.

  Het niet nakomen van de aan het pgb verbonden verplichtingen kan in ieder geval leiden tot:

  • a.

    herziening van de voorziening van pgb naar zorg in natura op grond van artikel 2.3.10 van de wet;

  • b.

    intrekking van de voorziening op grond van artikel 2.3.10 van de wet;

  • c.

    terugvordering van het ten onrechte ontvangen pgb bij de cliënt op grond van artikel 2.4.1. jo 2.3.6 van de wet;

  • d.

    de weigering om de ondersteuning nog langer in de vorm van een pgb te verstrekken op grond van artikel 2.3.6. lid 5 jo. 2.3.10 van de wet.

Artikel 5.4 Financiële tegemoetkoming

• 1.

  Enkele voorzieningen worden verstrekt in een financiële tegemoetkoming. Dit betekent dat de cliënt van de gemeente een bedrag ontvangt om daarmee in de kosten voor de ondersteuning te voorzien.

• 2.

  Er kan een financiële tegemoetkoming worden versterkt voor:

  • a.

    Vervoerskosten (reiskosten);

  • b.

    Verhuis- en (her)inrichtingskosten.

• 3.

  De hoogte van de financiële tegemoetkoming wordt vastgesteld in het financieel besluit.

Artikel 6.1 Ingangsdatum maatwerkvoorziening

• 1.

  Het uitgangspunt is dat de ingangsdatum van de ondersteuning ligt op of na de datum waarop op de aanvraag van de ondersteuning is beslist. Dit is dus de verzenddatum van de beschikking. Ondersteuning kan alleen in uitzonderlijke gevallen vóór het verzenden van de beschikking worden ingezet (met terugwerkende kracht) als hiervoor toestemming is gegeven door de gemeente.

• 2.

  Bij het aflopen van een eerder toegekende voorziening geldt dat deze einddatum niet automatisch de ingangsdatum van de nieuwe voorziening is. Het behoort tot de eigen verantwoordelijkheid van de cliënt om tijdig (acht (8) weken voor het aflopen van de beschikking) melding te doen van zijn voortgezette behoefte aan ondersteuning. Na de melding heeft het college zes (6) weken de tijd om onderzoek te doen en twee (2) weken de tijd om een beschikking op te stellen.

• 3.

  In het geval dat er tijdig een aanvraag voor voortzetten van de ondersteuning is gedaan en uit onderzoek blijkt dat deze moet worden voortgezet, zal de ingangsdatum aansluitend zijn op de einddatum van de aflopende beschikking.

• 4.

  Een aanvraag kan ambtshalve verlengd worden indien de cliënt tijdig een aanvraag doet voor een verlenging van de ingezette voorziening en de ingezette voorziening in vorm en omvang niet wijzigt. De lopende voorziening wordt herzien, waarbij de einddatum wordt aangepast naar een nieuw te bepalen einddatum. De cliënt hoeft niet opnieuw een aanvraagformulier in te dienen.

Artikel 6.2 Duur van de maatwerkvoorziening

• 1.

  Het college beoordeelt de duur van de in te zetten maatwerkvoorziening. De duur van de periode is afhankelijk van meerdere factoren, waaronder:

  • a.

    De ondersteuningsbehoefte van de cliënt en de veranderingen die zich daarin kunnen voordoen;

  • b.

    De woonomstandigheden en de samenstelling van het huishouden van de cliënt en de veranderingen die zich daarin kunnen voordoen;

  • c.

    De (verwachte) ontwikkeling van de cliënt.

• 2.

  Ongeacht de duur van de voorziening kan het college periodiek of als er aanleiding voor is de ingezette maatwerkvoorziening heroverwegen op grond van artikel 2.3.9 van de wet. Dit betekent dat een maatwerkvoorziening aangepast kan worden (in zwaarte of in duur) indien dit nodig is, aan de hand van de ondersteuningsbehoefte van de cliënt.

• 3.

  Indien wordt vastgesteld dat de cliënt leerbaar is, kan een getrapte indicatie worden afgegeven. Dit betekent dat de indicatieperiode wordt ingedeeld in één of meerdere perioden, waarbij een andere (hogere of lagere) hoeveelheid van de voorziening wordt toegekend. Bij leerbaarheid is meestal sprake van een afbouw van intensiteit, maar bij activerend werk kan juist sprake zijn van een opbouw van de intensiteit van de ondersteuning.

• 4.

  Bij tijdelijke afwezigheid (bijvoorbeeld als gevolg van een ziekenhuisopname, vakantie of verblijf in detentie) blijft de maatwerkvoorziening van toepassing. De (pgb)aanbieder mag niet verleende zorg niet declareren. Zodra de cliënt weer thuis is hervat de (pgb)aanbieder de ondersteuning en kan de ondersteuning weer gedeclareerd worden bij de gemeente. De cliënt geeft afwezigheid langer dan vier (4) weken door aan de gemeente.

Artikel 6.3 Beëindigen van de maatwerkvoorziening

• 1.

  Als een cliënt verhuist naar een andere gemeente eindigt de maatwerkvoorziening bij de gemeente Westervoort op de dag van de verhuizing. Hierbij wordt de datum van uitschrijving in het Basisregistratie Personen (BRP) aangehouden. Het college zorgt voor een warme overdracht naar de nieuwe gemeente. De maatwerkvoorziening wordt door de nieuwe gemeente overgenomen, de nieuwe gemeente zal opnieuw een besluit nemen waarbij de oude indicatie gehandhaafd blijft. De maatwerkvoorziening kan gewijzigd worden indien door wijzigingen van bijvoorbeeld de beschikbaarheid van mantelzorg of algemene voorzieningen de aanpassing van de maatwerkvoorziening noodzakelijk is.

• 2.

  De voorziening kan worden beëindigd (op grond van artikel 2.3.10 lid 1 sub e van de wet) indien langer dan zes (6) maanden geen gebruik wordt gemaakt van de voorziening.

• 3.

  Als een cliënt wordt opgenomen in een instelling ten laste van de Wet langdurige zorg, wordt de maatwerkvoorziening op grond van de wet één (1) dag na opname beëindigd.

• 4.

  Als de cliënt overlijdt wordt de voorziening stopgezet één (1) dag na overlijden. Bij huishoudelijke ondersteuning wordt, indien een partner of huisgenoot achterblijft, de voorziening 14 dagen na overlijden van de cliënt stopgezet. Indien een partner of huisgenoot tevens gebruik maakt van de maatwerkvoorziening (denk hierbij bijvoorbeeld aan huishoudelijke ondersteuning of een scootmobiel) dan dient de partner contact op te nemen met de gemeente. De gemeente gaat de situatie dan opnieuw beoordelen.

Artikel 7.1 Goede kwaliteit zorg (artikel 4.1 verordening)

• 1.

  De zorgaanbieder zorgt ervoor dat de ondersteuning van goede kwaliteit is. Een voorziening wordt in elk geval:

  • a.

    veilig, doeltreffend, doelmatig en cliëntgericht verstrekt. Dat wil zeggen:

    • i.

      veilig: de relatie tussen cliënt en professional is voor de cliënt vertrouwd en stabiel, de privacy wordt in acht genomen en de professional onderneemt actie bij gesignaleerde onveiligheid in de situatie van de cliënt;

    • ii.

      doeltreffend (effectief): de professional heeft de vereiste kennis, houding en vaardigheden om passende ondersteuning in te zetten bij de betreffende doelgroep, is aantoonbaar gericht op behalen van resultaten, werkt waar nodig samen met andere hulpverleners en onderhoudt contact met de sociale omgeving van de cliënt;

    • iii.

      doelmatig (efficiënt) en cliëntgericht: de intensiteit en hoeveelheid ondersteuning is afgestemd op de persoonlijke situatie van de ondersteuningsvrager. Het bereiken van het doel wordt behaald met zo weinig mogelijk middelen. Er vindt afstemming plaats met andere vormen van zorg om ondoelmatigheden te voorkomen. De ondersteuning is afgestemd op de reële behoefte van de cliënt en op andere vormen van ondersteuning of hulp die de cliënt ontvangt.

  • b.

    Verstrekt aan een aanbieder die voldoet aan de eisen voortvloeiende uit de professionele standaard.

• 2.

  De zorgaanbieder neemt bij de uitvoering van de werkzaamheden de recente Governancecode Zorg in acht.

Artikel 7.2 Opleidingseisen (artikel 4.1 lid 3 verordening)

• 1.

  De ondersteuning wordt geboden door professionals met een afgeronde mbo- of hbo- opleiding richting Zorg en Welzijn.

• 2.

  De professional dient te beschikken over een relevante mbo-opleiding uit het Crebo (Centraal register beroepsopleidingen), zoals opgenomen in bijlage 6.

• 3.

  De professional dient te beschikken over een relevante hbo- en wo- opleiding uit het Crebo (Centraal register beroepsopleidingen), zoals opgenomen in bijlage 7.

• 4.

  Informele aanbieder (hulp door iemand uit het sociaal netwerk of 1e of 2e graads familieleden) hoeven niet te voldoen aan de opleidingseisen.

Artikel 8.1 Evalueren van de (groeps)begeleiding en beschermd wonen

• 1.

  De zorgaanbieder dient regelmatig de ondersteuning te evalueren. In het ondersteuningsplan dient het evaluatiemoment te worden vastgelegd (datum).

• 2.

  De zorgaanbieder evalueert de ondersteuning tijdig voor de einddatum van de maatwerkvoorziening. Indien de indicatie verlengd moet worden heeft de gemeente acht (8) weken de tijd voor het onderzoek voor de velenging van de maatwerkvoorziening. In dat geval is het wenselijk dat de evaluatie ruim acht (8) weken voor het aflopen van de indicatie plaatsvindt. Wanneer de verwachting is dat verlenging van de maatwerkvoorziening niet noodzakelijk is vindt de evaluatie uiterlijk zes (6) weken voor de einddatum van de maatwerkvoorziening plaats. Indien de maatwerkvoorziening langer duurt dan een jaar vinden er meerdere evaluaties plaats.

• 3.

  Elke evaluatie wordt besproken met de cliënt en er wordt een verslag gemaakt, dat ondertekend is door de cliënt en/of wettelijke vertegenwoordiger, zodat helder is dat deze evaluatie is besproken met de desbetreffende cliënt.

• 4.

  Uit de evaluatie blijkt in hoeverre de gestelde doelen zijn behaald. Als een doel of een resultaat niet wordt gehaald, is de zorgaanbieder verantwoordelijk voor de motivering waarom dat doel of resultaat niet gehaald is. De zorgaanbieder beschrijft de wijze waarop de gestelde doelen alsnog behaald kunnen worden of dienen te worden bijgesteld.

• 5.

  Indien meerdere zorgaanbieders betrokken zijn bij de ondersteuning aan de cliënt vindt evaluatie plaats met alle betrokken zorgaanbieders.

• 6.

  De zorgaanbieder deelt het evaluatieverslag met de cliënt en met de gemeente om de maatwerkvoorziening te monitoren. Hierbij wordt rekening gehouden met de privacyregels.

Artikel 8.2 Eigen bijdrage Wmo (abonnementstarief) (artikel 6.1 verordening)

• 1.

  De eigen bijdrage voor een maatwerkvoorziening (met uitzondering van beschermd wonen, maatschappelijke opvang en vervoersvoorzieningen) bedraagt € 19,00 per maand. De cliënt betaalt zolang de indicatie geldig is altijd dit vaste bedrag. Ook als de hulp maar één (1) keer is geweest. Of maar één (1) keer in de maand komt. Het maandbedrag wordt niet verlaagd als de cliënt minder vaak hulp ontvangt.

• 2.

  Of de cliënt een eigen bijdrage moet betalen is afhankelijk van:

  • a.

    de samenstelling van het huishouden;

  • b.

    de leeftijd van de cliënt.

• 3.

  Indien de cliënt is getrouwd of een partner heeft en minimaal één (1) van hen heeft de AOW leeftijd ( in 2023 is dit 66 jaar en 10 maanden) nog niet bereikt, dan hoeft de cliënt geen eigen bijdrage te betalen.

• 4.

  Het CAK bepaalt of de cliënt een eigen bijdrage moet betalen. De cliënt ontvangt hiervoor een rekening van het CAK. Meer informatie over de eigen bijdrage is te vinden op https://www.hetcak.nl/wet-maatschappelijke-ondersteuning/

Artikel 9.1 Bezwaar

• 1.

  Indien de cliënt het niet eens is met (de afwijzing van) de maatwerkvoorziening, is het mogelijk om binnen zes (6) weken na het ontvangen van de beschikking een bezwaarschrift in te dienen bij de gemeente.

• 2.

  Een bezwaarschrift is een brief waarin de cliënt omschrijft waarom hij het niet eens is met de beslissing van de gemeente. Deze kan worden ingediend via de website: https://www.Westervoort.nl/bezwaar-en-beroep of per post naar Gemeente Westervoort, Postbus 6, 6920 AA in Westervoort.

• 3.

  Het bezwaarschrift dient te bestaan uit:

  • a.

    Naam en adres van de bezwaarmaker;

  • b.

    De datum van het bezwaarschrift;

  • c.

    Tegen welk besluit bezwaar wordt gemaakt;

  • d.

    Een kopie van het besluit waartegen bezwaar wordt gemaakt;

  • e.

    De reden waarom bezwaar wordt gemaakt;

  • f.

    De handtekening van de bezwaarmaker.

• 4.

  Aan het indienen van een bezwaarschrift zijn geen kosten verbonden.

• 5.

  De gemeente moet binnen zes (6) weken een beslissing nemen op het bezwaarschrift. Deze termijn kan met zes (6) weken worden verlengd.

• 6.

  De cliënt wordt in de gelegenheid gesteld om gehoord te worden. Dit kan door middel van ambtelijk horen (een gesprek met een ambtenaar van de gemeente) of via de onafhankelijke bezwaarschriftencommissie.

Artikel 9.2 Beroep

• 1.

  Indien de cliënt het niet eens is met de beslissing op het bezwaarschrift is het mogelijk om een beroepschrift in te dienen bij de rechtbank.

• 2.

  Het beroep dient ingediend te worden bij de rechtbank Gelderland. In het beroepschrift moeten de redenen van het beroep in te dienen, samen met een kopie van de beslissing op het bezwaar.

• 3.

  Het beroepschrift kan worden ingediend bij de rechtbank Gelderland, Team Bestuursrecht Arnhem, Postbus 9030, 6800 EM Arnhem.

Artikel 9.3 Klachten over de zorgaanbieder

• 1.

  Indien de cliënt klachten heeft over de zorgaanbieder dan kan hij de klacht bij de zorgaanbieder indienen. Iedere zorgaanbieder heeft een effectieve en laagdrempelige klachtenregeling voor cliënten.

• 2.

  De aanbieder informeert de cliënten over de klachtenregeling. De klachtenregeling is te vinden op de website van de zorgaanbieder.

• 3.

  De aanbieder houdt jaarlijks een openbaar klachtenjaarverslag/klachtenlijst bij en publiceert deze op de website. Hierin staat minimaal omschreven:

  • a.

    Hoeveel klachten zijn ingediend;

  • b.

    Welke klachten zijn ingediend (beschrijving van de klacht, incl. het thema van de klacht);

  • c.

    De afhandelingstermijn (per klacht);

  • d.

    De wijze waarop de klachten zijn afgehandeld (per klacht);

  • e.

    De wijze van communicatie en opvolging van de klachten (per klacht);

  • f.

    Welke verbetermaatregelen naar aanleiding van de klachten zijn genomen (per klacht).

• 4.

  De cliënt kan de klacht ook kenbaar maken via meldpunt signalen zorg: https://inkoopsdcg.nl/home+inkoop/inwoner/meldpunt/default.aspx

Artikel 9.4 Klachten over de gemeente

• 1.

  1. Indien een inwoner van de gemeente Westervoort niet tevreden is over de manier waarop de gemeente hem heeft behandeld dan kan hij een klacht indienen via https://www.westervoort.nl/klacht-over-behandeling-gemeente of per post naar Gemeente Westervoort, College van burgemeester en wethouders, Postbus 40

• 2.

  6930 AA, Westervoort .

• 3.

  De klachtenbrief :

  • a.

    moet in het Nederlands worden geschreven;

  • b.

    mag niet anoniem zijn;

  • c.

    mag niet discriminerend zijn;

  • d.

    moet voorzien zijn van de naam en het adres van de indiener;

  • e.

    wordt omschreven waarover de klacht gaat;

  • f.

    moet voorzien zijn van de handtekening van de indiener.

• 4.

  De gemeente neemt de klachtenbrief in behandeling en kan de indiener uitnodigen voor een gesprek. Binnen zes (6) weken ontvangt de indiener een reactie op de brief.

• 5.

  Indien de indiener het niet eens is met de beslissing van de gemeente of de manier waarop de klacht behandeld is dan kan de indiener terecht bij de Nationale Ombudsman via: https://www.nationaleombudsman.nl/.

Artikel 10.1 Toezicht- en handhavingskader (artikel 8.1- 8.5 verordening)

• 1.

  Het toezicht wordt uitgevoerd volgens het Toezicht- en Handhavingskader en het algemeen controleplan.

• 2.

  De toezichthouder werkt voor zowel de Jeugdwet als de Wmo volgens dezelfde werkwijze. Het algemeen controleplan is daarom ook van toepassing op het toezicht van Wmo-ondersteuning.

• 3.

  Het kwaliteitstoezicht op door de Inkoop Sociaal Domein Centraal Gelderland gecontracteerde aanbieders is regionaal belegd bij de GGD Gelderland Midden. Ook de regionale contractmanagers spelen een belangrijke rol bij de controle op de naleving van de contractvoorwaarden.

• 4.

  De toezichthouder houdt zich bezig met:

  • a.

    het rechtmatigheids- en doelmatigheidstoezicht van de regionaal gecontracteerde aanbieders;

  • b.

    het rechtmatigheid-, doelmatigheids- en kwaliteitstoezicht van:

    • i.

      pgb-aanbieders;

    • ii.

      aanbieders gecontracteerd door middel van een maatwerkcontract;

    • iii.

      aanbieders van hulpmiddelen;

    • iv.

      aanbieders van vervoersdiensten;

    • v.

      aanbieders van woningaanpassingen.

• 5.

  Een samenwerking tussen de lokale toezichthouder, de regionale toezichthouder (GGD Gelderland Midden) en de contractmanager is van groot belang. De samenwerking en afstemming tussen verschillende partijen wordt omschreven in het regionaal toezicht- en handhavingskader.

Artikel 10.2 Toezicht (artikel 8.1 lid 1 sub f verordening)

• 1.

  Aanbieders dienen de voorwaarden uit de wetgeving, de verordening en deze nadere regels na te leven. De toezichthouder ziet hierop toe

• 2.

  Ten aanzien van pgb heeft het college de taak om voorafgaand aan de inzet van pgb de kwaliteit van de zorgverlening te controleren. Ook moet het college beoordelen of de cliënt wel in staat is om het pgb te beheren. Dit is omschreven in artikel 5.1 van de verordening en artikel 4.3 van deze nadere regels.

• 3.

  De toezichthouder toetst achteraf de kwaliteit, doelmatigheid en de rechtmatigheid van de geleverde Wmo-ondersteuning. De rechtmatigheids- en doelmatigheidscontrole bestaat uit:

  • a.

    formele controle;

  • b.

    materiële controle;

  • c.

    fraudeonderzoek;

  • d.

    detailcontrole (als onderdeel van materiele controle of fraudeonderzoek).

• 4.

  Bij het rechtmatigheids- en doelmatigheidsonderzoek naar pgb- en maatwerkaanbieders voert de toezichthouder op eenzelfde wijze het onderzoek uit zoals omschreven in het algemeen controleplan. Dit betekent dat de volgende stappen worden doorlopen:

  • Stap 1: De toezichthouder stelt het controledoel vast.

  • Stap 2: De toezichthouder voert een algemene risicoanalyse uit.

    Stap 3: De gemeente stelt een algemeen controleplan vast, waarbij wordt aangegeven welke gegevens worden ingezet voor de controle en welke controle-instrumenten worden ingezet.

    Stap 4: De toezichthouder verricht een specifieke risicoanalyse op de bevindingen uit het algemene controleplan.

    Stap 5: De toezichthouder stelt naar aanleiding van de specifieke risicoanalyse een specifiek controleplan vast evenals een specifiek controledoel.

    Stap 6: De gemeente informeert de aanbieder voorafgaand aan de detailcontrole, waarbij de gemeente toelicht waarom zij tot een detailcontrole overgaat.

    Stap 7: Naar aanleiding van de detailcontrole informeert de toezichthouder de aanbieder over de uitkomsten van het onderzoek, waarbij de aanbieder de mogelijkheid krijgt om binnen een redelijke termijn te reageren.

    Stap 8: De toezichthouder stelt de definitieve uitkomsten vast van de detailcontrole, waarin tevens de reactie van de aanbieder is opgenomen.

• 5.

  Bij de kwaliteitscontrole controleert de toezichthouder of de ondersteuning volgens de kwaliteitseisen uit de wet, de verordening en nadere regels is verleend en conform de afspraken uit de beschikking en het door de gemeente beoordeelde ondersteuningsplan.

• 6.

  Onderzoeksrapporten worden door de gemeente actief openbaar gemaakt.

Artikel 10.3 Calamiteiten en Geweld

• 1.

  Wat moet er gemeld worden?

  • a.

    iedere calamiteit die bij de verstrekking van een voorziening heeft plaatsgevonden;

  • b.

    geweld bij de verstrekking van een voorziening;

  • c.

    aanvullend op de WMO 2015 doet de aanbieder ook onverwijld melding bij de toezichthouder van; andere gebeurtenissen.

• 2.

  Onder “iedere calamiteit die bij de verstrekking van een voorziening heeft plaatsgevonden” wordt onder andere verstaan: “niet-beoogde of onverwachte gebeurtenis, die betrekking heeft op de kwaliteit van een voorziening en die tot een ernstig schadelijk gevolg voor of de dood van een cliënt heeft geleid”. Hierbij moet worden gedacht aan:

  • i.

    elk onverwacht en onbedoeld overlijden van een cliënt;

  • ii.

    een suïcide van een cliënt of suïcidepoging met schadelijk gevolg, die mogelijk samenhangt met tekortkomingen in de zorg bijvoorbeeld omdat er sprake was van onvoldoende toezicht, slechte communicatie of fouten bij de overdracht;

  • iii.

    een gebeurtenis die heeft geleid of kan leiden tot ernstig en/of blijvend lichamelijk letsel bij een cliënt;

  • iv.

    een gebeurtenis die heeft geleid of kan leiden tot ernstig geestelijk lijden van een cliënt;

  • v.

    ernstig grensoverschrijdend gedrag: fysiek, psychisch en/of seksueel door hulpverleners of andere cliënten.

• 3.

  Onder “geweld bij de verstrekking van een voorziening”, wordt verstaan:

  • a.

    “het seksueel binnendringen van het lichaam van of ontucht met een cliënt, alsmede lichamelijk en geestelijk geweld jegens een cliënt, door een beroepskracht dan wel door een andere cliënt met wie de cliënt gedurende het etmaal of een dagdeel in een accommodatie van een aanbieder verblijft.”

• 4.

  Onder “andere gebeurtenissen” wordt onder andere verstaan gebeurtenissen met:

  • i.

    (potentieel) schadelijke impact op het stelsel van zorg en hulpverlening;

  • ii.

    (potentiële) verstoring van de openbare orde en veiligheid en maatschappelijke onrust, waarbij reguliere processen niet volstaan om de negatieve impact te beheersen.

• 5.

  De zorgverlener is verplicht calamiteiten en geweldsincidenten direct (binnen 3 werkdagen) te melden bij de toezichthouder calamiteiten en geweld (wmotoezicht@vggm.nl of 088 355 5200 ).

Artikel 11.1 Hardheidsclausule

Het college kan een of meerdere artikelen van deze nadere regels buiten toepassing laten indien dit naar zijn oordeel tot een bijzondere en onvoorziene hardheid leidt. Er is sprake van bijzondere of onvoorziene hardheid als de toepassing van de nadere regels tot een onredelijk gevolg leidt en dat dat gevolg niet de bedoeling van de nadere regels kan zijn geweest. Of sprake is van een onredelijk gevolg zal per geval beoordeeld worden.

Artikel 11.2 Intrekking oude regeling

Bij inwerkingtreding van de nadere regels maatschappelijke ondersteuning gemeente Westervoort 2023 wordt het Besluit maatschappelijke ondersteuning gemeente Westervoort 2020 ingetrokken.

Artikel 11.3 Overgangsrecht

• 1.

  Op beschikkingen die zijn genomen vóór de inwerkingtreding van deze nadere regels blijft het Besluit maatschappelijke ondersteuning gemeente Westervoort 2020 van toepassing tot een beschikking op basis van dit besluit ervoor in de plaats treedt.

• 2.

  In het geval van een herzien besluit wordt de beschikking genomen op grond van deze nadere regels.

Artikel 11.4 Inwerkingtreding

Deze nadere regels treedt in werking na bekendmaking.

Artikel 11.5 Citeertitel

Dit besluit wordt aangehaald als: Nadere regels maatschappelijke ondersteuning gemeente Westervoort 2023.