| Organisatie | Schagen |
|---|---|
| Organisatietype | Gemeente |
| Officiële naam regeling | (Financieel) Besluit maatschappelijke ondersteuning Schagen 2023 |
| Citeertitel | (Financieel) Besluit maatschappelijke ondersteuning Schagen 2023 |
| Vastgesteld door | college van burgemeester en wethouders |
| Onderwerp | financiën en economie |
| Eigen onderwerp |
Deze regeling vervangt het (Financieel) Besluit maatschappelijke ondersteuning Schagen 2022.
Integrale verordening sociaal domein gemeente Schagen 2022/2
Datum inwerkingtreding | Terugwerkende kracht tot en met | Datum uitwerkingtreding | Betreft | Datum ondertekening Bron bekendmaking | Kenmerk voorstel |
|---|---|---|---|---|---|
| 23-02-2023 | 01-01-2023 | nieuwe regeling | 14-02-2023 |
Het college van burgemeester en wethouders van de gemeente Schagen;
gelet op de Integrale verordening sociaal domein gemeente Schagen;
besluit vast te stellen het (Financieel) Besluit maatschappelijke ondersteuning Schagen 2023 onder gelijktijdige intrekking van (Financieel) Besluit maatschappelijke ondersteuning Schagen 2022.
Hoofdstuk 1 Algemene bepalingen
In dit besluit wordt verstaan onder:
begeleiding: individuele ondersteuning gericht op bevordering, behoud of compensatie van de zelfredzaamheid en maatschappelijke participatie voor kwetsbare inwoners. Het bewerkstelligen van verandering in gedrag en vaardigheden en het begeleiden bij achteruitgang hoort hier ook bij. Het signaleren van en acteren op veranderingen in de gezondheidssituatie, de leefomstandigheden en de sociale omgeving van de cliënt maakt onderdeel uit van dit product. Wanneer mogelijk en passend bij de cliënt kan gebruik worden gemaakt van beeldzorg. Waar mogelijk is de begeleiding erop gericht toe te werken naar een situatie waarin deze niet meer nodig is en de cliënt gebruik kan maken van reguliere maatschappelijke voorzieningen t.b.v. participatie en zelfstandigheid met minder of zonder ondersteuning. De focus ligt hierbij op trainen en coachen. De begeleiding vindt plaats in de dagelijkse leefomgeving. Daar valt een werk(ervarings)plek ook onder.
begeleiding extra: net als bij begeleiding is de individuele ondersteuning gericht op bevordering, behoud of compensatie van de zelfredzaamheid en maatschappelijke participatie. Begeleiding extra wordt slechts ingezet in de meest complexe situaties. Te denken valt hierbij aan ernstige gedragsstoornissen en multi-probleemsituaties. Er is veelal sprake van langdurig tekortschietende zelfregie over het dagelijks leven. Nodig is over het algemeen methodische begeleiding gericht op verbetering/ ontwikkeling. Doel is waar mogelijk activering en waar nodig stabilisatie en handhaving.
dagbesteding: het geven van een zinvolle daginvulling aan inwoners, welke wordt aangeboden in een groep. Zingeving en zinbeleving staan hierbij centraal. De activiteiten dragen bij aan de zelfredzaamheid en maatschappelijke participatie van de cliënt. Dagbesteding sluit aan op wat iemand (nog) kan leren/ontwikkelen en/of bijdragen in de samenleving. Wanneer mogelijk is de dagbesteding gericht op overdracht richting arbeidsparticipatie. Stabiliseren van de situatie en begeleiding bij achteruitgang hoort ook bij dagbesteding. Het signaleren van en acteren op veranderingen in de gezondheidssituatie, de leefomstandigheden en de sociale omgeving van de cliënt maakt onderdeel uit van dit product.
kortdurend verblijf: dit verblijf is tijdelijk en bedoeld om de mantelzorger te ontlasten. Het kortdurend verblijf is planbaar. Uitgangspunt is dat de inwoner na verblijf elders weer naar huis gaat. Het kortdurend verblijf omvat bed, bad en brood. De duur van het verblijf is 1,2 of 3 etmalen per week, met dien verstande dat in specifieke situaties een langere aaneengesloten periode mogelijk moet zijn. Dit laatste kan voor zover de maximale periode op jaarbasis ( 52 weken x 3 etmalen) niet wordt overschreden. De cliënt is zelf verantwoordelijk voor vervoer van en naar de locatie van het verblijf.
schoonmaakondersteuning en signalering: schoonmaakondersteuning is gericht op het schoon en leefbaar maken van het huis en signalering is gericht op relevante veranderingen in de gezondheidssituatie, de leefomstandigheden, de sociale omgeving, alsmede de vereenzaming van de cliënt. Relevante veranderingen zijn in dit verband veranderingen die kunnen leiden tot wijzigingen in de omvang van de verleende ondersteuning.
Hoofdstuk 3 Hoogte pgb hulpmiddelen
Artikel 3 Verhoging Pgb vervoersvoorziening over de korte afstand in verband met onderhoud en verzekering
Onverminderd het bepaalde in artikel 6.3.3 tweede lid van de verordening wordt jaarlijks gedurende een periode van 7 jaar het pgb voor een vervoersvoorziening over de korte afstand verhoogd met een bedrag voor onderhoud, reparatie en verzekering dat gelijk is aan 7% van het pgb.
Artikel 4 Verhoging Pgb voor een rolstoelvoorziening in verband met onderhoud en verzekering
Onverminderd het bepaalde in artikel 6.3.3 tweede lid van de verordening, wordt jaarlijks gedurende een periode van 5 jaar het pgb voor een rolstoelvoorziening verhoogd met een bedrag voor onderhoud, reparatie en verzekering dat gelijk is aan 5% van het pgb.
Hoofdstuk 4 Tegemoetkomingen voor verhuiskosten, sportvoorziening, huurderving, bezoekbaar maken woning, vervoersbudget en (rolstoel)taxikostenvergoeding
Artikel 5 Tegemoetkoming voor verhuiskosten, sportvoorziening, bezoekbaar maken woning en huurderving
Tot 1 april van elk kalenderjaar bestaat de mogelijkheid om een verklaring, als bedoeld in het tweede lid, in te dienen over het voorafgaande kalenderjaar. Indien vorenbedoelde verklaring na 1 april wordt ingediend, dan wordt het vervoersbudget, voor zover dat betrekking heeft op verplaatsingen die hebben plaatsgevonden in het voorafgaande kalenderjaar, niet uitbetaald.
Artikel 7 (Rolstoel)taxikostenvergoeding
Tot 1 april van elk kalenderjaar bestaat de mogelijkheid de (rolstoel)taxikosten over het voorafgaande kalenderjaar bij het college te declareren. Als de declaratie na 1 april wordt ingediend, dan wordt de (rolstoel)taxikostenvergoeding, voor zover die betrekking heeft op verplaatsingen die hebben plaatsgevonden in het voorafgaande kalenderjaar, niet uitbetaald.
Hoofdstuk 5 Hoogte pgb woonvoorzieningen
Artikel 9 Pgb bij bouwkundige woonvoorzieningen
De hoogte van het pgb voor bouwkundige woonvoorzieningen wordt vastgesteld op het bedrag zoals vermeld in de door het college goedgekeurde offerte. Hierbij mogen de volgende kosten worden meegenomen:
het architectenhonorarium tot ten hoogste 10% van de aanneemsom, met dien verstande dat dit niet hoger is dan het maximale honorarium als bepaald in SR 1988 van de BNA (Bond van Nederlandse architecten). Alleen in die gevallen dat het noodzakelijk is dat een architect voor de woningaanpassing moet worden ingeschakeld, worden deze kosten subsidiabel geacht. Het betreft dan veelal de ingrijpender woningaanpassingen;
Artikel 10 Pgb kosten van onderhoud, keuring en reparatie bouwkundige woonvoorzieningen
Alleen de werkelijk gemaakte kosten van onderhoud, keuring en reparatie aan de hieronder genoemde producten of onderdelen komen in aanmerking voor een tegemoetkoming:
Artikel 11 Pgb woningsanering bij cara
Het pgb voor woningsanering betreft uitsluitend kosten die noodzakelijk zijn voor vervanging van vloerbedekking en/of gordijnen in verband met cara of allergische aandoeningen. De maximale hoogte van het pgb wordt gebaseerd op de in lid 2 en 3 van dit artikel genoemde bedragen en afschrijvingspercentages.
Artikel 12 Aanvang werkzaamheden en controle pgb bouwkundige woonvoorzieningen
Het college verstrekt slechts een pgb, indien aan alle onderstaande voorwaarden is voldaan:
Artikel 13 Gereedmelding, vaststelling en uitbetaling pgb
Het bedrag van de nabetaling mag maximaal 10% hoger zijn dan het bij de toekenning begrote bedrag van de kosten. Indien tijdens de uitvoering van de werkzaamheden de verwachting bestaat dat de kosten meer dan 10% zullen afwijken van het begrote bedrag, dient de cliënt hierover onverwijld in contact te treden met het college.
Niet- bouwkundige woonvoorzieningen
De definitieve indexcijfers worden tussen mei en juli van een jaar (T) bekend gemaakt door de NZa. Afwijkingen in deze indexcijfers ten opzichte van de gehanteerde indexcijfers voor dat jaar worden verrekend in de indexatie van het volgende jaar.
bij de bedragen, bedoeld in artikel 5, wordt, indien het een:
een tegemoetkoming voor de kosten van huurderving betreft en voor zover het betrekking heeft op de maximering van deze tegemoetkoming, aangesloten bij de jaarlijkse indexering van de maximale huurgrens als bedoeld in de Wet op de huurtoeslag door de minister van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties;
Indien het een tegemoetkoming of vergoeding betreft die niet is geregeld in dit besluit, kan het college jaarlijks het bedrag van deze tegemoetkoming of vergoeding aanpassen op basis van de wijziging van het maandprijsindexcijfer volgens de consumentenprijsindex (CPI), reeks alle huishoudens (2006=100), gepubliceerd door het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS). We gaan uit van het definitieve cijfer van de maand augustus gepubliceerd in oktober.
Het college kan in bijzondere gevallen ten gunste van de belanghebbende afwijken van de bepalingen van dit besluit, indien toepassing hiervan tot onbillijkheden van overwegende aard leidt.
Aldus besloten in de vergadering van 14 februari 2023,
Burgemeester en wethouders van Schagen,
secretaris,
burgemeester,
Toelichting (Financieel) Besluit maatschappeljke ondersteuning Schagen 2021
Naast een verordening maatschappelijke ondersteuning is er ook een besluit maatschappelijke ondersteuning. In dit besluit zijn bij elkaar gebracht alle bedragen, die op basis van de verordening moeten worden vastgesteld.
Dit artikel spreekt voor zich en behoeft daarom geen nadere toelichting.
Artikel 2 Hoogte pgb voor dienstverlening
Dit artikel geeft aan wat de hoogte van het pbg is bij de verschillende diensten. Dit artikel is een uitwerking van artikel 6.3.3, vierde lid van de Intergrale verordening sociaal domein Schagen. Bij de begeleiding en dagbesteding maakt de gemeente onderscheid tussen welke persoon de ondersteuning levert. Voor een persoon uit het sociaal netwerk of een persoon die niet is opgeleid voor de betreffende werkzaamheden, wordt bij het vaststellen van de hoogte van het pgb een lager tarief (mantelzorg tarief) gehanteerd dan voor een daarvoor opgeleid persoon. Het tarief voor een opgeleid persoon wordt telkens bepaald op basis het laagste tarief per uur, resultaat of dagdeel dat voor de te leveren hulp – rekening houdende met de kwalificaties van degenen die deze leveren – zou worden gehanteerd als deze door een door de gemeente gecontracteerde aanbieder zou worden geleverd.
De hoogte van een pgb voor ondersteuning voor het voeren van een huishouden (schoonmaakondersteuning en signalering en praktische thuisondersteuning) door een daartoe opgeleid persoon wordt vastgesteld op basis van het laagste toepasselijke tarief per uur dat voor dergelijke hulp zou worden gehanteerd door een door de gemeente gecontracteerde aanbieder, met dien verstande dat de overheadskosten, improductieve uren, reis- en opleidingskosten niet in dit tarief zijn verdisconteerd.
Artikel 3 Verhoging pgb vervoersvoorziening over de korte afstand in verband met onderhoud en verzekering
Dit artikel is een uitwerking van artikel 6.3.3, tweede lid, van de Integrale verordening sociaal domein Schagen. Ingevolge deze bepaling wordt de hoogte van een pgb voor een zaak bepaald op een door het college vastgestelde marktconfome prijs, waarmee redelijkerwijs verzekerd is dat het PGB toereikend is om veilige, doeltreffende en kwalititatief goede producten van derden te betrekken.
In dit artikel wordt ook geregeld op welke wijze bij de vaststelling van de hoogte van het pgb voor een vervoersvoorziening over de korte afstand (scootmobiel, handbike etc.) rekening wordt gehouden met onderhoud en verzekering. In dit artikel wordt bepaald dat het pgb jaarlijks gedurende een periode van zeven jaar (afschrijvingsperiode) wordt verhoogd met een bedrag voor onderhoud en verzekering, zijnde 7% van het pgb. In artikel 12 van dit besluit is bepaald dat het pgb voor een rolstoelvoorziening in verband met onderhoud en verzekering, jaarlijks gedurende een periode van 5 jaar (afschrijvingsperiode) wordt verhoogd met 5% van het pgb. In deze gevallen gaat het om een nieuwe voorziening over de korte afstand en een nieuwe rolstoelvoorziening. Gaat het bijvoorbeeld om een tweedehands scootmobiel, dan moet eerst de verkorte termijn waarop deze zaak technisch is afgeschreven worden bepaald. Als deze verkorte afschrijvingstermijn wordt gesteld op bijvoorbeeld drie jaar, dan dient ten behoeve van het onderhoud en de verzekering van deze tweedehands scootmobiel het pgb gedurende een periode van drie jaar te worden verhoogd met 7% van het pgb.
Artikel 4 Verhoging pgb rolstoelvoorziening in verband met onderhoud en verzekering
Artikel 5 Tegemoetkoming voor verhuiskosten, sportvoorziening, bezoekbaar maken woning en huurderving
De financiële tegemoetkoming als verstrekkingsvorm is verdwenen uit de Wmo 2015. De Wmo 2015 kent alleen de maatwerkvoorziening (in natura) en het pgb. De financiële tegemoetkoming als verstrekkingsvorm bestond al onder de toenmalige Wvg en de Wmo 2007. Net als in die twee wetten gaat de Wmo 2015 uit van een verstrekking in natura, via een maatwerkvoorziening. Onder de Wvg was de financiële tegemoetkoming een verstrekkingsvorm voor voorzieningen die naar hun aard (praktisch) niet in natura geleverd konden worden. Zo ontstonden er tegemoetkomingen voor bijvoorbeeld verhuizing en herinrichting, voor het huren van tijdelijke woonruimte, voor taxikosten, liftkeuringen en voor huurdervingskosten van een woningeigenaar. In de Wmo 2007 kwam daar via een amendement het pgb erbij, overigens zonder dat er in de wet werd gedefinieerd wat een pgb nu precies was. Ook was daarom niet helemaal duidelijk wat precies het verschil was met een financiele tegemoetkoming.
Hoe dan ook, de financiële tegemoetkoming was van april 1994 tot en met 2014 gewoon een wettelijke mogelijkheid. En nu niet meer, aldus de rechtspraak. De vraag is nu hoe de gemeente dan maatwerk moet bieden. De rechtspraak verwijst naar de mogelijkheid van een pgb. Daar zijn ook kantekeningen bij te plaatsen, want het pgb is een keuzemogelijkheid voor een client. Maar dan moet de klant wel een pgb willen. Artikel 2.36 lid 1 Wmo stelt letterlijk: “Indien de klant dit wenst verstekt het college een pgb, dat de de klant in staat stelt diensten, hulpmiddelen en andere maatregelen die tot de maatwerkvoorziening behoren, van derden te betrekken.
Bovendien is het pgb, gezien de tekst van voornoemd artikel, een afgeleide van een maatwerkvoorziening in natura. Maar welke maatwerkvoorziening is dan, als het gaat om bijvoorbeeld verhuizen? Moet er dan een een naturavoorziening zijn in de vorm van door de gemeente gecontracteerde verhuizers? Dat wordt praktisch gezien lastig, want wat de kosten zijn van een verhuizing hangt erg af van de woon- en gezinssituatie van de persoon die verhuist. Kortom een verwijzing naar een pgb is juridisch ook geen juiste oplossing.
Een andere vraag die opkomt is waarom de gemeente helemaal geen tegmoetkomingen zou mogen verstrekken. Een maatwerkvoorziening kan immers bestaan uit diensten, hulpmiddelen, woningaanpaasingen en andere maatregelen, zie de definitie in artikel 1.1.1 lid 1 Wmo 2015. Diensten, hulpmiddelen, woningaanpaasingen omvatten alle denkbare verstrekkkingen. Niet valt in te zien waarom die andere maatregelen dan niet zouden kunnen bestaan uit een tegemoetkoming voor bijvoorbeeld verhuiskosten? Het gaat immers om het bieden van maatwerk via een “passende bijdrage” in de zin van artikel 2.3.5 lid 3 Wmo 2015.
De maatwerkvoorziening voor een verhuiskostenvergoeding wordt hier als volgt vorm gegeven. Een gemaximeerde vergoeding van € 6.505,- wordt als uitgangspunt genomen. Dit tarief is in februari 2022 aangepast en nu geldend. Mocht in een individuele situatie blijken dat iemand niet uitkomt met dit bedrag, dan kan onder toepassing van de hardheidsclausule van deze bepaling worden afgeweken. Op deze wijze wordt toch maatwerk geleverd.
Wat de hoogte van de tegemoetkoming voor verhuiskosten betreft, kan het volgende worden opgemerkt. Het bedrag is gebaseerd op de Verhuiskostenregeling, welke regeling in 2010 is opgenomen in het Burgerlijk Wetboek. Ingevolge deze regeling zijn verhuurders verplicht bij renovatie of sloop een verhuiskostenvergoeding te betalen aan huurders van zelfstandige woningen, woonwagens en standplaatsen. Deze regeling geldt zowel bij renovatie waarbij het huurcontract doorloopt als bij renovatie of sloop waarbij het huurcontract eindigt. De minister van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties past jaarlijks het minimumbedrag aan. Voor zelfstandige woningen, woonwagens en standplaatsen geldt sinds 16 februari 2018 een minimumbijdrage van € 6.505,-. Op de website van de Rijksoverheid staat wanneer huurders recht hebben op een verhuiskostenvergoeding.
Bij het vaststellen van deze gemaximeerde vergoeding in geval van huurderving is aansluiting gezocht bij de Wet op de huurtoeslag.
Het maximumbedrag dat verstrekt kan worden bij het bezoekbaar maken van woonruimte, indien de aanvrager zijn hoofdverblijf heeft in een Wlz-instelling, is vastgesteld op € 6.505,-.
Voor het bezoekbaar maken van één woonruimte indien de aanvrager zijn hoofdverblijf heeft in een AWBZ-instelling kan een woonvoorziening worden getroffen. De aanvraag voor het bezoekbaar maken wordt ingediend in de gemeente waar de aan te passen woning staat. Onder bezoekbaar maken wordt uitsluitend verstaan dat de aanvrager de woonruimte, de woonkamer en een toilet kan bereiken.
Sporten kan een belangrijk middel tot participatie zijn. Wanneer het voor de cliënt zonder sporthulpmiddel niet mogelijk is om een sport te beoefenen en de kosten hiervoor aanzienlijk hoger zijn dan de gebruikelijke kosten die een persoon zonder beperkingen heeft voor dezelfde (of een vergelijkbare) sport, kan een sportvoorziening worden verstrekt. Dat kan een sportrolstoel zijn maar ook een ander hulpmiddel.
Op grond van eerdere regelgeving Wmo en jurisprudentie kan worden gesteld dat het redelijk is om maximaal eens per drie jaar, na technische afkeuring, hiervoor een vergoeding te verstrekken. De aanvrager moet aantonen dat er sprake is van een actieve sportbeoefening. De ervaring leert dat sportclubs, sponsors of fondsen vaak bereid zijn een deel van de kosten te vergoeden. De gemeente verwacht van de cliënt dat deze aantoonbare maximale inspanning verricht om gebruik te kunnen maken van deze mogelijkheden. Bovendien kost sporten zonder beperking ook geld dus mag van de aanvrager zelf ook worden verwacht dat hij een deel van de kosten draagt. Ook bij een sportvoorziening wordt uitgegaan van de goedkoopst adequate oplossing bij het ondersteunen van de participatie. Gezien de aard van de voorziening wordt de sportvoorziening in de vorm van een forfaitaire vergoeding (€ 3.500,00 over een periode van drie jaar) verstrekt. Een forfaitair bedrag is dus als uitgangspunt genomen als aanvulling op hetgeen iemand zelf kan organiseren, al dan niet met hulp van zijn omgeving, met de mogelijkheid om af te wijken in de individuele situatie waar iemand niet uit blijkt te komen met dat bedrag. Dit is bij uitstek maatwerk.
Verplaatsen is noodzakelijk om in redelijke mate mensen te ontmoeten, contacten te onderhouden, boodschappen te kunnen doen en deel te kunnen nemen aan activiteiten. Voor iedere Nederlander is het normaal om kosten te maken voor zijn vervoer. In het openbaar vervoer (OV) betaalt men een basistarief van € 0,87 en daarna per kilometer. Dit tarief is afhankelijk van de regio waar je reist, maar ligt meestal tussen de € 0,10 en € 0,15 per km. Anderen maken ten behoeve van hun vervoer gebruik van een (eigen) auto. Afhankelijk van het soort auto hangt hier ook een prijskaartje aan per kilometer. Voor korte afstanden gebruiken veel mensen de fiets of men gaat lopen.
Mensen met een beperking kunnen zich niet altijd zo gemakkelijk verplaatsen als mensen zonder beperkingen. Waar een persoon zonder beperking op de fiets stapt naar de Supermarkt verderop, moet de persoon met een beperking hiervoor bijvoorbeeld gebruik maken van de 60+ bus, of aan iemand uit het netwerk vragen om met de auto te rijden. Dit is bovengebruikelijk vervoer (en bovengebruikelijke vervoerskosten). De gemeente biedt voor dit bovengebruikelijke vervoer een vervoersbudget van 2000 of 1500 kilometer per jaar.
De gemeente heeft besloten het tarief van het vervoersbudget vast te stellen op € 0,35 per km. Met betrekking tot de kilometerprijs van € 0,35 per km kan het volgende worden opgemerkt. Men kan gebruik maken van verschillende vormen van vervoer en men kan per rit zelf kiezen welke vorm. De mogelijkheden zijn: 60+ bus (€ 1,00 per rit), seniorenbus (€ 0,25 per kilometer), Graag Gedaan (variabel, rond € 0,30 per kilometer), eigen netwerk, reguliere taxi. De gemeente gaat ervan uit dat de gemiddelde kilometerprijs voor de cliënt € 0,35 bedraagt. Wanneer de cliënt uitsluitend gebruik kan maken van een rostoeltaxi of voornamelijk gebruik moet maken van een reguliere taxi, dan kan de cliënt een (rolstoel)taxikostenvergoeding aanvragen.
Wat is bovengebruikelijk vervoer?
Wanneer eigen kracht, gebruikelijke hulp, mantelzorg, sociaal netwerk of algemene voorzieningen onvoldoende zijn, kan het vervoersbudget deze beperkingen in de zelfredzaamheid compenseren. Het gaat dan om het compenseren van bovengebruikelijk vervoer. Zo is bovengebruikelijk vervoer bijvoorbeeld het zich noodzakelijkwijs per seniorenbusje verplaatsen naar de plaatselijke supermarkt die 500 meter van de woning van betrokkene is gelegen. Met iemand uit het eigen netwerk uit de eigen omgeving meerijden naar en van een bestemming waar diegene toch al naar toe gaat, is gebruikelijk vervoer. Wanneer je je door iemand uit het eigen netwerk die niet in je omgeving woont laat wegbrengen en ophalen, dan is dit bovengebruikelijk vervoer voor het deel vanaf de woning van de vervoerder naar de woning van de client en vice versa. Je verplaatsen per eigen auto is gebruikelijk wanneer dit gaat om afstanden die mensen zonder beperkingen in vergelijkbare situaties per auto zouden afleggen. Bovengebruikelijk gebruik van de eigen auto kan zijn wanneer je hiermee noodzakelijkerwijs naar de plaatselijke biljartclub gaat, die op 500 meter van de woning is gesitueerd.
In het tweede lid wordt bepaald dat het vervoersbudget wordt uitbetaald na overleg van een schriftelijke verklaring over het aantal verreden kilometers en/of aan het vervoer uitgegeven bedrag.
In het derde lid wordt bepaald dat het college kan controleren of het vervoersbudget is besteed aan het doel waarvoor het is verstrekt. Het is overigens aan het college om te bepalen op welke wijze aan deze controle vorm en inhoud wordt gegeven.
In het vierde lid wordt bepaald dat tot 1 april van elk kalenderjaar de mogelijkheid bestaat om een verklaring, als bedoeld in het tweede lid, in te dienen over het voorafgaande kalenderjaar. Indien vorenbedoelde verklaring na 1 april wordt ingediend, dan wordt het vervoersbudget, voor zover dat betrekking heeft op verplaatsingen die hebben plaatsgevonden in het voorafgaande kalenderjaar, niet uitbetaald.
In het vijfde lid wordt bepaald dat het college aan degene aan wie een vervoersbudget is toegekend, eenmalig op aanvraag een voorschot van vier maanden verstrekt. Dit voorschot wordt verrekend met de laatste uitbetaling van genoemd vervoersbudget.
Verondersteld wordt dat in zijn algemeenheid de vervoersbehoefte van bewoners van een Wlz-instelling lager is dan die van niet-bewoners. Op het terrein van een Wlz -instelling zijn namelijk veelal tal van voorzieningen aanwezig, bijvoorbeeld een kapper of een winkel. Het college kan om die reden deze groep belanghebbenden in aanmerking brengen voor een lager vervoersbudget. Het is evenwel aan de belanghebbende om aannemelijk te maken dat er sprake is van een grotere vervoersbehoefte. In dat geval kan het vervoersbudget op een hoger bedrag worden vastgesteld.
Vervoersbudget en de eigen auto
De rechtbank Noord-Holland heeft op 19 mei 2017 een tussenuitspraak gedaan over het vervoersbudget in relatie tot de eigen auto. De rechtbank heeft overwogen dat de omstandigheid dat eiseres een auto bezit en daarin kan rijden nog niet impliceert dat daarmee in haar vervoersbehoefte is voorzien als zij zich dat financieel niet kan veroorloven. Er moet, aldus de rechtbank, onderzocht worden of eiseres voldoende financiële ruimte heeft om een dergelijke voorziening te kunnen bekostigen. Is dat niet het geval, dan kan niet worden geconcludeerd dat eiseres voldoende is gecompenseerd. De rechtbank heeft het college opgedragen een onderzoek te doen naar de financiële mogelijkheden van eiseres waarbij ook haar financiële lasten zijn betrokken.
Artikel 7 (Rolstoel)taxikostenvergoeding
Indien uit onderzoek blijkt dat belanghebbende voor zijn verplaatsingen in de rond de woonplaats gelegen regio geen netwerk van personen, diensten en voorzieningen om zich heen heeft waarop hij een beroep kan doen en hierdoor is aangewezen op de diensten van een commerciële vervoerder, kan hij in plaats van het vervoersbudget in aanmerking worden gebracht voor een (rolstoel)taxikostenvergoeding. Deze vergoeding kan ook worden toegekend in het geval belanghebbende wel een netwerk van personen diensten en voorzieningen om zich heen heeft, maar vanwege in de persoon van belanghebbende gelegen beperkingen hierop geen beroep kan worden gedaan. Gedacht kan worden aan personen, die op grond van zeer specifieke omstandigheden zittend in een rolstoel vervoerd moeten worden en gebruik maken van een op hun situatie toegesneden specifieke vervoersvorm: een rolstoeltaxi.
De (rolstoel)taxikostenvergoeding wordt maandelijks op declaratiebasis verstrekt. Het te verstrekken vergoeden bedrag is gebaseerd op verplaatsingen van:
Nadat belanghebbende de taxinota’s bij de gemeente heeft ingeleverd, zal een medewerker van de gemeente aan de hand van deze nota’s in kaart brengen welke lokale verplaatsingen in het kader van het leven van alle dag hebben plaatsgehad. Vervolgens berekent hij het aantal verreden kilometers en registreert dit in een systeem. Uitbetaling van de vergoeding vindt plaats zolang bovengenoemde grens van 1500 c.q. 2000 km nog niet is bereikt.
Artikel 8 Pgb bij niet-bouwkundige woonvoorziening
Dit artikel bevat regels over de wijze waarop de hoogte van het pgb voor niet-bouwkundige woonvoorzieningen wordt bepaald. Niet bouwkundige woonvoorziening zijn bijvoorbeeld een toiletstoel en toiletverhoger.
Artikel 9 Pgb bij bouwkundige woonvoorziening
Dit artikel bevat regels over de wijze waarop de hoogte van het pgb voor bouwkundige woonvoorzieningen wordt bepaald. Bouwkundige woonvoorziening zijn bijvoorbeeld een aanbouw en aanpassing keuken.
Artikel 10 Pgb kosten van onderhoud, keuring en reparatie bij bouwkundige woonvoorzieningen
Dit artikel bevat regels over de wijze waarop de hoogte van het pgb voor onderhoud, keuring en reparatie van woonvoorzieningen wordt bepaald.
Artikel 11 Pgb bij cara-sanering
Dit artikel bevat regels over de wijze waarop de hoogte van het pgb voor woningsanering in verband met cara of allergische aandoeningen wordt vastgesteld.
Artikel 12 Aanvang werkzaamheden en controle pgb bouwkundige woonvoorzieningen
In dit artikel wordt aangegeven onder welke voorwaarden het pgb voor bouwkundige woonvoorzieningen wordt uitbetaald.
Artikel 13 Gereedmelding en vaststelling en uitbetaling pgb
Deze bepaling handelt over de gereedmelding van bouwkundige woonvoorzieningen, alsmede over de vaststelling en uitbetaling van het pgb voor bouwkundige en niet-bouwkundige woonvoorzieningen.
Dit artikel spreekt voor zich.
Het opnemen van een hardheidsclausule in een regeling opent de mogelijkheid voor een bestuursorgaan om, in gevallen waarin toepassing van de regeling - gegeven de doelstelling en de strekking van die regeling - een onbillijkheid van overwegende aard zou opleveren, een onderdeel van die regeling buiten toepassing te laten of daarvan af te wijken. In het algemeen zal de toepassing van een hardheidsclausule beperkt blijven tot individuele gevallen. Onder omstandigheden kan een hardheidsclausule evenwel ook op een concreet te traceren groep van gevallen worden toegepast. Dan zal er overigens al gauw sprake zijn van bestendig beleid dat uiteindelijk in een algemeen verbindend voorschrift (lees: deze verordening) moet worden neergelegd. Wordt de hardheidsclausule vaker voor één onderwerp gebruikt dan kan men zich afvragen of het beleid ter zake niet aangepast zou moeten worden.
De beoordeling of er sprake is van een onbillijkheid van overwegende aard, wordt gemaakt met inachtneming van de omstandigheden van het geval. Hierbij worden in ieder geval betrokken: