Naamgeving openbare ruimten (Hannie Sierinkstraat, Mieke Steensmastraat, Verzetsplantsoen, Sportlaan, Rutgersstraat, Teldersstraat, Verzetslaan en Eendrachtweg) in woonplaats Gouda

Toelichting

Op deze locatie van Gouda worden goudse verzetshelden herdacht. In 1960 zijn personen vernoemd die in de tweede wereldoorlog omgekomen zijn. Voor deze locatie worden nu twee vrouwelijke verzetshelden die de tweede wereldoorlog overleefd hebben vernoemd. Mieke Steensma is in 2014 overleden. Zij is dus nu nog niet 10 jaar overleden. Voor haar wordt een uitzondering gemaakt op deze regel.

Het nog te ontwikkelen plantsoen krijgt de naam Verzetsplantsoen. De naam Eendracht(sweg ) wordt ingetrokken. Deze naam zal op een andere plek in de buurt Oosterwei opnieuw gebruikt worden.

• •

  Mieke Steensma (1924-2014). Mieke Steensma was een vrouw die in Gouda woonde, onderduikers hielp en daarvoor is opgepakt en in verschillende concentratiekampen heeft gezeten.

  Haar werk was niet spectaculair, ze heeft geen overvallen gepleegd of iets dergelijks. Maar juist deze ‘kleine’ acties, door veel mensen, waren van groot belang.

  Wilhelmina, Mieke genoemd, brengt haar jeugd in Indonesië door en komt in 1938 in Gouda wonen. Haar beste vriendin is een Joods meisje, Jetje Carla Mogendorff. Als de familie van Carla onderduikt in Amsterdam, krijgt Mieke hun onderduiknamen en -adres. Mieke brengt voedselbonnen en andere zaken naar het gezin. Niemand weet hiervan. Zij is apothekersassistente in de stadsapotheek (heden: deel Museum Gouda). Op een dag wordt ze voor “Judenhilfe” opgepakt, samen met haar moeder. Ze zit in een cel ver bij haar moeder vandaan, maar ze zingen in het Maleis en houden elkaar zo op de hoogte. Haar moeder wordt vrijgelaten, maar Mieke moet naar Vught, en daarna naar Ravensbrück en Reichenbach.

  Ze overleeft de kampen maar spreekt na haar terugkeer aanvankelijk niet over wat haar is aangedaan, hoewel de herinneringen niet meer uit te wissen zijn. Een jaar later trouwt ze met huisarts Gert van den Burger. Ze beginnen samen een dokterspraktijk in de Dorpstraat van Linschoten en krijgen vier kinderen.

• Eerst in begin jaren '80, als medegevangenen beginnen te vertellen en daarna vanaf 2000, als er verschillende projecten op scholen en instellingen starten, begint ook Mieke haar ervaringen onder woorden te brengen en reist zelfs terug naar de plaats van het kamp. Ze neemt in haar kielzog jonge Pabo-studenten mee die de geschiedenis levend moeten houden en doorgeven. In 2011 is Mieke één van de drie vrouwen die getuigt in de documentaire VROUWEN VAN RAVENSBRÜCK.

  • •

    Hannie Sierink (1927-2011) Zij bracht van 1943 tot 1945 het toen illegale blad Trouw rond.

    Als koerierster van Trouw wilde zij 'graag iets tegen moffen doen'

    In het dagblad Trouw verscheen dit artikel na haar overlijden.

    Hannie Boekamp-Sierink, een van de laatste koeriersters van het illegale Trouw, is afgelopen vrijdag op 84-jarige leeftijd overleden. Onder de schuilnaam 'Jopie' bracht Hannie Sierink in de periode 1943-1945 Trouw rond in Gouda en omgeving. "Risico's en gevaar was ik me niet bewust, maar ik was wel heel voorzichtig", vertelde Boekamp in de op 1 mei 2010 uitgebrachte bijlage over 'De laatsten van Trouw'.

    Koeriersters vervulden een belangrijke rol in de Trouw-organisatie. Verstopt onder kleding, in fietstassen of het frame brachten de jonge vrouwen niet alleen de verzetskrant Trouw rond, maar ook bonkaarten en post voor onderduikers en verzetsgroepen.

    De illegaliteit zette koeriersters in, omdat zij minder argwaan wekten en omdat jongens vanaf 16 jaar het gevaar liepen voor de Arbeitseinsatz te worden opgepakt. In de laatste oorlogsjaren waren honderden koeriersters actief voor de Trouw-organisatie en de Landelijke Organisatie tot hulp aan onderduikers (LO).

    Hannie Sierink werd door een vriend van haar broer overgehaald om koerierster te worden. "Het was niet zo dat ik het voor mijn land deed, hoor. Maar thuis hoorde ik altijd over 'die rotmoffen dit en dat'. Dus toen ik wat kon doen tégen die moffen, kwam dat aardig in mijn straatje. Moffen haatte ik wel erg, dus als ik daar iets tegen kon doen, graag."

    Na de oorlog is ze bij dagblad Trouw ook in dienst getreden. Op de administratie, en korte tijd ook wel als verslaggeefster in Gouda. Totdat de Goudse editie van Trouw werd opgeheven. Later heeft ze op het hoofdkantoor van Shell in Den Haag gewerkt, tot zij in 1954 trouwde met Herman Boekamp. Want gehuwde vrouwen mochten niet bij Shell werken. Uit het huwelijk zijn vier kinderen geboren.

Dit besluit treedt in werking op de dag na bekendmaking in het Gemeenteblad.

De aanwijzing van namen in de openbare ruimte is een besluit in de zin van art. 1:3 Algemene wet bestuursrecht, waartegen binnen 6 weken na deze bekendmaking een bezwaarschrift bij het college kan worden ingediend.