Besluit van het college van de gemeente Lelystad houdende regels voor het verlenen van ontheffingen voor het verbranden van afvalstoffen, zoals bedoeld in art. 10.63 Wet milieubeheer (Beleidsregels voor het verlenen van ontheffingen voor het verbranden van afvalstoffen, zoals bedoeld in art. 10.63 Wet milieubeheer)

Afvalstoffen

De Wet milieubeheer geeft aan dat er sprake is van afvalstoffen wanneer het stoffen, preparaten of andere producten betreft waarvan de houder zich ontdoet, voornemens is zich te ontdoen of zich moet ontdoen.

In artikel 1.1 lid 1 van de Wet milieubeheer is de definitie van afvalstoffen weergegeven. Deze luidt als volgt:

Afvalstoffen: alle stoffen, preparaten ofandere producten die behoren tot de categorieën diezijngenoemd inbijlage Ibijrichtlijn nr.75/442/EEGvandeRaad van deEuropese Gemeenschappen van 15juli1975betreffende afvalstoffen, waarvan de houder zich ontdoet, voornemens is zich teontdoen of zich moet ontdoen.

Bij ministeriële regeling wordt aangegeven welke stoffen, preparaten of andere producten in ieder geval worden aangemerkt als afvalstoffen, indien de houder zich daarvan ontdoet, voornemens is zich daarvan te ontdoen of zich daarvan moet ontdoen. Bij besluit van de Minister van Volkshuisvesting, Ruimtelijke Ordening en Milieubeheer van 27 maart 2002 is de afvalstoffenlijst in de Staatscourant geplaatst. Zowel hout afkomstig uit landbouw, tuinbouw en bosbouw als hout dat als huishoudelijk afval kan vrijkomen wordt op basis van deze afvalstoffenlijst als een afvalstof aangemerkt en valt daarmee onder de werkingssfeer van het verbod van artikel 10.2 van de Wet milieubeheer.

Het branden van kaarsen en fakkels is daarmee derhalve niet verboden. Het gaat dan namelijk niet om het verbranden van afvalstoffen. Het koken, bakken en braden op vuren die zijn opgebouwd uit speciaal daar voor aangeschafte briketten, houtblokken e.d. is daarmee derhalve ook niet verboden. Slechts indien er daadwerkelijk afvalstoffen worden verbrand is het verbod uit artikel 10.2 aan de orde.

Artikel 10.63 van de Wet milieubeheer bepaalt verder dat geen ontheffing kan worden verleend voor het verbranden van gevaarlijke afvalstoffen.

Het college van burgemeester en wethouders kan voor alle overige categorieën van afvalstoffen wel een ontheffing verlenen, mits het belang van de bescherming van het milieu zich daartegen niet verzet en rekening wordt gehouden met de toelichting behorende bij artikel 10.63 van de Wet milieubeheer.

Bebouwde kom

Onder bebouwde kom wordt verstaan het gebied waarvan de grenzen zijn vastgesteld overeenkomstig de bepalingen van de meest recente Bouwverordening van de gemeente Lelystad.

Inrichting:

De Wet milieubeheer verstaat onder een inrichting:

Elkedoordemensondernomen bedrijvigheid diebedrijfsmatig ofineenomvangals zijnde zij bedrijfsmatig binnen een zekere begrenzing pleegt teworden verricht.

Beleidsregel 1.

Gemeente Lelystad verleent geen ontheffing voor het verbranden van afvalstoffen binnen de bebouwde kom.

Toelichting:

Artikel 10.2 van de Wet milieubeheer ziet alleen toe op het verbranden van afvalstoffen buiten inrichtingen. Het verbrandingsverbod is dus niet van toepassing indien er sprake is van een inrichting in de zin van de Wet milieubeheer. Hiervoor geldt een ander wettelijk regiem. De verbranding van afvalstoffen binnen een inrichting is toegestaan, mits daarvoor een milieuvergunning is verleend of indien de mogelijkheid daarvoor in een van de op art.8.40 Wet milieubeheer gebaseerde Amvb's is geopend. Die beleidsregel ziet niet toe op het verbranden van afvalstoffen binnen de inrichtingen.

De gemeente Lelystad heeft bij het vaststellen van deze beleidsregel gekozen om geen onderscheid te maken tussen particulieren en bedrijven. Het is zowel particulieren als ook bedrijven verboden om buiten een inrichting afvalstoffen te verbranden. De gemeente verleent geen ontheffing voor de afvalverbranding binnen de bebouwde kom. Uit deze regel zijn een paar uitzonderingen gemaakt in beleidsregel 3 en 4.

Voor de particulieren (huishoudens) zijn er voldoende mogelijkheden om hun afvalstoffen aan de daarvoor aangewezen inzamelaars aan te bieden. Daarvoor biedt de gemeente zowel haal- als ook brengmogelijkheden. Particulieren mogen wel op basis van de bepalingen van de APV over gaan tot het branden van kaarsen en fakkels en sfeervuren, zoals terrashaarden en vuurkorven. Ook vuren voor koken, bakken en braden vallen niet onder het regiem de Wet milieubeheer. In het geval van het stoken van hout in vuurkorven en terrashaarden is het verbod van artikel 10.2 van de Wet milieubeheer niet van toepassing omdat er van uit wordt gegaan dat in het geval van vuurkorven en terrashaarden hoofdzakelijk gebruik wordt gemaakt van houtblokken en briketten, die kant en klaar kunnen worden gekocht. Deze worden dan niet aangemerkt als afvalstoffen, zoals bedoeld in artikel 10.2 van de Wet milieubeheer.

Voor de bedrijven geldt het wettelijke verbod voor het verbranden van afvalstoffen buiten het terrein dat behoort tot de inrichting. Op basis van inmiddels vaste jurisprudentie behoren de landerijen van de akkerbouw- en veeteeltbedrijven alsmede ook de boomgaarden van de fruitteeltbedrijven niet tot het terrein van de inrichting. Voor het verbranden van afvalstoffen op dit terrein is er wel een ontheffing noodzakelijk.

Beleidsregel 2.

De gemeente Lelystad verleent geen ontheffing voor het verbranden van afvalstoffen buiten de bebouwde kom. Uitgezonderd is het verlenen van een ontheffing voor het verbranden van snoei- en sprokkelhout dat afkomstig is van het onderhoud aan de erfbeplanting van bedrijven en woonerven buiten de bebouwde kom voor de periode van 1 oktober tot 30 april.

Toelichting:

Voor de agrariërs in het buitengebied bestond voor de wijziging van de Wet milieubeheer op basis van de Algemene plaatselijke verordening de mogelijkheid om snoei- en sprokkelhout te verbranden. Onder snoeien wordt verstaan: het wegnemen van takken van bomen en heesters. Snoeihout is het hout dat bij het snoeien wordt afgesneden.

Tijdens de kamerbehandeling van het wetsvoorstel tot wijziging van de Wet milieubeheer waarbij de verbrandingsverbod is ingevoerd heeft de toenmalige minister van VROM aangegeven dat snoeihout en fruitsnoeihout onder de ontheffing zouden kunnen vallen. Hij sprak in het algemeen over hout dat je van bomen of struiken afhaalt om het natuurlijke proces om welke reden dan ook te bevorderen.

Overwegende dat in het verleden verbranden van snoei- en sprokkelhout buiten de bebouwde kom was toegestaan en gezien het standpunt van de minister van VROM is in de beleidsregel de uitzondering voor dit soort afval gemaakt. Bij het maken van deze beleidskeuze is rekening gehouden met de positie van de Landschapsbeheer Flevoland.

Landschapsbeheer Flevoland adviseert agrariërs en particulieren in verband met het onderhoud van de in het buitengebied aanwezige erfbeplanting. Deze organisatie die niet zelf landerijen e.d. in eigendom heeft, maar slechts adviseert, geeft de voorkeur aan het verbranden van het vrijkomende snoeihout boven andere verwerkingsmethoden. Daarvoor wordt de volgende argumenten aangevoerd:

• •

  Een deel van het vrijkomende snoeihout kan in een takkenril in of bij de singel worden ondergebracht. Deze takkenril mag echter niet te hoog of te dicht worden, zodat dat daardoor de natuurlijke verjonging van de houtsingel wordt tegengegaan. Gezien de omvang van de erfbeplanting komt nogal wat snoeihout vrij. Deze hoeveelheid zal zeker in de loop van de jaren te veel zijn om in een takkenril onder te kunnen brengen.

• •

  Het versnipperen van het snoeihout en het terugbrengen van de snippers in de singel als bodembedekker heeft zeker de eerste twee jaar tot gevolg dat het onkruid wordt geweerd. Daarna is het onkruid echter niet meer tegen te houden en schiet het de bodem uit, omdat de bodem erdoor wordt verrijkt.

• •

  Het versnipperen en composteren op het eigen terrein van de inrichting is een alternatief voor het in de singel terugbrengen van de houtsnippers. In het geval van het versnipperen en het afvoeren van het versnipperde materiaal spelen de transportkosten en de afvoerkosten een rol in de afwegingen. De milieubelasting daarvan is niet gelijk te stellen aan de milieubelasting als gevolg van het verbranden van het afvalhout, omdat daarbij sprake is van verschillende grootheden. Echter dat aan de afvoer en de eventuele nabewerking ook nadelige gevolgen voor het milieu zijn verbonden is onmiskenbaar. Het is niet aan te geven op welk moment de voordelen van het verwerken van het snoeihout in een installatie voor het verbranden van biomassa met elektriciteitsopwekking en de bijbehorende milieubelasting als gevolg van het versnipperen, transporteren en bewerken opwegen tegen de nadelige gevolgen van het verbranden van het snoeihout.

De gemeente Lelystad heeft de argumenten van de Landschapbeheer Flevoland in het besluitproces betrokken.

Besloten is om voor het gebied buiten de bebouwde kom één lijn aan te houden, waarbij het verbranden van snoeihout onder het stellen van voorschriften tot de mogelijkheden behoort. Op aanvraag kan een ontheffing worden afgegeven voor het verbranden van snoeihout dat vrijkomt als gevolg van het onderhoud aan de erfbeplanting.

Het onderhoud aan de windsingels waaruit de erfbeplanting bestaat zal vooral plaatsvinden in de winterperiode. Het blad is dan van de bomen af en wanneer het omliggende land voldoende bevroren is, kan het onderhoud deels vanaf de landerijen worden uitgevoerd. Aan de bewoners van het gebied buiten de bebouwde kom wordt daarom een ontheffing voor het verbranden van snoeihout verleend in verband met het onderhoud van de erfbeplanting.

Rekening houdend met het snoeiseizoen dient de te verlenen ontheffing een geldigheidsduur te hebben die valt in de periode 1 oktober tot 30 april.

Beleidsregel 3.

In afwijking van beleidsregels 1 en 2 geeft de gemeente Lelystad per omgaande een ontheffing af voor het verbranden van snoeihout en zieke planten waarvoor de Plantenziektekundige Dienst een aanzegging heeft afgegeven in het kader van de Plantenziektenwet of daarvan afgeleide AMvB's.

Toelichting:

Een ontheffing wordt verleend voor het verbranden van houtafval afkomstig van een houtsingel of boomgaard, indien door de betreffende agrariër/fruitteler/boomkweker kan worden aangetoond dat vanwege de daarin aanwezige ziekteverschijnselen en het gevaar van verspreiding ervan het vernietigen van het aangetaste hout noodzakelijk is. Hetzelfde geldt wanneer er sprake is van aangetaste planten. Een schriftelijke aanzegging van de Plantenziektenkundige Dienst is als bewijs daarvoor nodig.

Op basis van de Plantenziektenwet is de Plantenziektenkundige Dienst belast met de opsporing en bestrijding van schadelijke organismen, zoals onkruiden, insecten, bacteriën, schimmels en virussen. De Plantenziektenwet geeft de basis voor de wettelijke maatregelen ter bestrijding van de ziekten en plagen in planten. In diverse Algemene maatregelen van Bestuur kunnen deze maatregelen zijn toegesneden op een specifieke situatie.

Een voorbeeld van een dergelijke AMvB betreft het Besluit bestrijding bacterievuur 1983. In artikel 8 van dit Besluit is specifiek voorgeschreven dat de Directeur van de Plantenziektenkundige Dienst een gebruiksgerechtigde van een terrein kan aanzeggen dat binnen de daarbij aangegeven termijn maatregelen worden getroffen aangaande de in de aanzegging aangewezen planten. Deze maatregelen kunnen onder meer bestaan uit het geheel of gedeeltelijk verwijderen en vernietigen van de aangewezen planten.

Middels voorschriften kan aan de aanzegging worden verbonden op welke wijze gevolg moet worden gegeven aan de opgelegde maatregelen. Uitgangspunt daarbij is dat veilig wordt verwijderd. Aan dit uitgangspunt kan op verschillende manieren worden voldaan. Het verbranden van planten is een goedkope methode, die het risico op verdere verspreiding daadwerkelijk reduceert en daarom de voorkeur heeft. In het geval van het afvoeren en storten van planten is sprake van een restrisico wanneer het weghalen niet zorgvuldig genoeg gebeurd of wanneer de stortplaats onvoldoende wordt afgedekt. De Plantenziektenkundige Dienst ziet er op toe dat het verwijderen en het vernietigen veilig gebeurd.

Ter beperking van de risico's is besloten dat op basis van een schriftelijke aanzegging van de directeur van de Plantenziektekundige Dienst waarin sprake is van het geheel of gedeeltelijk verwijderen en vernietigen van de aangewezen planten een ontheffing van het verbod om afval te mogen verbranden, kan worden verkregen. De schriftelijke aanzegging dient met het verzoek om ontheffing aan het college te worden aangeboden.

In het geval van een schriftelijke aanzegging zoals hier wordt bedoeld is de verplicht voorgeschreven procedure praktisch gezien niet toe te passen. Immers haast is geboden om verdere besmetting tegen te gaan. Daarnaast is het besmettingsgevaar aanzienlijk. Besloten is om de gevraagde ontheffing per omgaande af te geven.

Beleidsregel 4.

In afwijking van beleidsregel 1en 2 geeft de gemeente Lelystad ter voorkoming van de verspreiding van plantenziekten een ontheffing af voor het verbranden van snoeihout en zieke planten afkomstig van fruitteeltbedrijven en boomkwekerijen.

Toelichting:

Fruitteeltbedrijven en boomkwekerijen hebben vaak problemen met de zogenaamde kankersporen. Met name appelbomen en onderstammen van appelbomen kunnen aangetast zijn met die kankersporen. Deze sporen verspreiden zich gemakkelijk en kunnen zich zelfs via versnipperd besmet hout over de boomgaard verspreiden.

In deze situaties wordt door de Plantenziektenkundige Dienst geen aanzegging afgegeven, zodat het gestelde in de beleidsregel 3 niet van toepassing is. De kankersporen kunnen alleen uit de bomen worden weggesneden en weggefreesd. Het risico van de verspreiding van deze sporen wordt echter in het geval van het versnipperen van aangetast appelhout zodanig groot geacht dat ook in deze situatie een ontheffing wordt afgegeven. Omdat bovengenoemde kankersporen in de fruitteelt veel voorkomen, deze niet preventief te bestrijden zijn en om de handhaving niet te frustreren is besloten dat fruittelers/boomkwekers in zijn algemeenheid in aanmerking komen voor een ontheffing op het verbod van artikel 10.2 van de Wet milieubeheer in het geval van het verbranden van snoeihout afkomstig van de fruitteelt of boomkwekerij.

In het meest ernstige geval zal het rooien van een (deel van de) appelboomgaard moeten volgen. Ook in het geval van het rooien van besmette bomen, waarop al dan niet een herbeplanting volgt, wordt een ontheffing van het verbod om afvalstoffen te mogen verbranden afgegeven.

Beleidsregel 5.

De gemeente Lelystad verleent geen ontheffing voor het verbranden van kerstbomen.

Toelichting:

In de gemeente Lelystad worden de kerstbomen al sinds jaar en dag door de jeugd verzameld en tegen een vooraf afgesproken vergoeding aan de gemeente aangeboden waarna deze worden versnipperd.

Het past dan ook niet om voor het verbranden van kerstbomen door middel van een ontheffing toestemming te geven en een uitzondering te maken op het verbod om afvalstoffen te verbranden. Dat van een afvalstof sprake is blijkt wel uit het feit dat het materiaal betreft waarvan men zich wil ontdoen. Een ontheffing wordt niet verleend.

Beleidsregel 6.

De gemeente Lelystad verleent geen ontheffing voor het verbranden van stro, strostoppels en loofresten.

Toelichting:

Tot 23 mei 2003 was op basis van artikel 5.8.1 van de Algemene plaatselijke verordening het branden van afvalstoffen buiten inrichtingen toegestaan voor zover het snoei- en sprokkelhout, loof, stro en strostoppels bij agrariërs in het buitengebied betrof. De ervaring heeft geleerd dat slechts het snoei- en sprokkelhout wordt verbrand. Dit blijkt onder meer uit de meldingen die daarvoor worden gedaan. Mogelijk worden het loof, de restanten stro en de strostoppels ondergeploegd of ondergewerkt bij het zaai- of winterklaar maken van het land. Het stro zelf is nog van waarde en wordt in de vorm van stropakken van de landerijen afgevoerd.

Bij de Plantenziektenkundige Dienst is navraag gedaan omtrent de noodzaak om aardappelloof en bonenstro te verbranden. Door deze dienst is aangegeven dat het verbranden van het aardappelloof en het bonenstro een goede en vooral goedkope manier is om ziekten en bacteriën die daarin aanwezig kunnen zijn, te bestrijden. Echter het verbranden daarvan wordt door de Plantenziektekundige dienst in deze situatie nimmer als zijnde de enig toegestane methode van de bestrijding van ziekten en bacteriën voorgeschreven. Er zijn goede, preventief werkende alternatieven voorhanden die een zelfde effect hebben.

Het verbranden ervan is dus geen noodzaak en er bestaan goede voor de agrariër deels lucratieve alternatieven voor het verbranden van loof, stro en strostoppels. Daarvoor wordt derhalve geen ontheffing verleend.

Het branden ter bestrijding van onkruid en het branden van aardappelloof met de bedoeling om de plant te laten afsterven zoals dat in de biologische landbouw wordt toegepast, wordt niet gezien als het verbranden van afvalstoffen als bedoeld in artikel 10.2 van de Wet milieubeheer. Een ontheffing van het college is daarvoor niet vereist.

Beleidsregel 7.

De gemeente Lelystad verleent een ontheffing voor het verbranden van genetisch gemodificeerd plantmateriaal indien dit op basis van een wettelijke regeling dan wel een verleende vergunning is vereist.

Toelichting:

Een uitzondering op het verbod om afvalstoffen te verbranden kan van toepassing zijn op proefboerderijen. Deze zijn ter voorkoming van de verspreiding van genetisch gemodificeerd plantmateriaal, wettelijk dan wel op basis van de aan hen verleende vergunningen verplicht om genetisch gemodificeerd plantmateriaal, in het afvalstadium te vernietigen ter plaatse van het bedrijf. In deze specifieke situatie is het voorstel om de specifieke wettelijke regeling dan wel de inhoud van de verleende vergunning bepalend te laten zijn. In deze situaties wordt een ontheffing voor het verbranden van afvalstoffen verleend. Uiteraard moet een dergelijk verzoek om ontheffing worden onderbouwd met een afschrift van de wettelijke regeling of de vergunning.

Beleidsregel 8.

De gemeente Lelystad kan in bijzondere en specifieke omstandigheden in afwijking van beleidsregels 1 en 2 een ontheffing voor het verbranden van afvalstoffen verlenen.

Toelichting:

Een ieder die vanwege bijzondere omstandigheden denkt geen ander alternatief te hebben dan het verbranden van het vrijkomende afval kan een verzoek om ontheffing aan het college van burgemeester en wethouders voorleggen. leder verzoek wordt in eerste instantie getoetst aan de uitgangspunten van deze notitie. Het verzoek moet worden onderbouwd door aan te geven waaruit de bijzondere en specifieke omstandigheden bestaan. Deze omstandigheden moeten dusdanig zwaarwegend zijn dat na toetsing aan het belang van de bescherming van het milieu tot een ontheffing wordt besloten.

Het is op basis van de Wet milieubeheer verboden om afvalstoffen buiten inrichtingen te verbranden. De wet biedt wel mogelijkheden om een ontheffing van dit algemeen verbod te verlenen. Binnen inrichtingen is het verbranden alleen toegestaan als daarvoor via de Wet milieubeheer regels zijn gesteld. De wetgever gaat er vanuit dat de gemeenten terughoudend zullen zijn bij het verlenen van een ontheffing van het verbrandingsverbod.

Het college van burgemeester en wethouders kan voor diverse categorieën van afvalstoffen een ontheffing verlenen, mits het belang van de bescherming van het milieu zich daartegen niet verzet en rekening wordt gehouden met de toelichting behorende bij artikel 10.63 van de Wet milieubeheer.

Het branden van kaarsen, fakkels en sfeervuren, zoals terrashaarden en vuurkorven, vuren voor koken, bakken en braden vallen niet onder het regiem van de Wet milieubeheer. Deze activiteiten zijn dan ook toegestaan zonder dat daarvoor een ontheffing nodig is.

Kerstbomen worden al sinds jaar en dag door de jeugd verzameld en tegen een vooraf afgesproken vergoeding ter versnippering aan de gemeente aangeboden. Voor het verbranden van kerstbomen wordt dan ook geen ontheffing verleend.

De ervaring heeft geleerd dat loof, stro en strostoppels bij agrariërs in het gebied buiten de bebouwde kom niet wordt verbrand, maar dat het slechts het snoei- en sprokkelhout is dat wordt verbrand. Het verbranden van snoei- en sprokkelhout is geen noodzaak en er bestaan goede voor de agrariër deels lucratieve alternatieven voor het verbranden van loof, stro en strostoppels. Daarvoor wordt derhalve geen ontheffing verleend voor loof, stro, strostoppels, snoei- en sprokkelhout bij agrariërs in het gebied buiten de bebouwde kom, het snoeihout uit de aanwezige erfbeplanting uitgezonderd.

Het branden ter bestrijding van onkruid en het branden van aardappelloof met de bedoeling om de plant te laten afsterven zoals dat in de biologische landbouw wordt toegepast, wordt niet gezien als het verbranden van afvalstoffen in de zin van de Wet milieubeheer. Een ontheffing van het college is daarvoor niet vereist.

Op verzoek wordt een ontheffing verleend voor het verbranden van houtafval afkomstig van een houtsingel of boomgaard, indien door de betreffende agrariër, fruitteler of boomkweker kan worden aangetoond dat het vernietigen van het aangetaste hout dan wel de aangetaste planten noodzakelijk is vanwege de daarin aanwezige ziekteverschijnselen en het gevaar van verspreiding ervan. Voor het verlenen van een ontheffing per omgaande is een schriftelijke aanzegging van de Plantenziektenkundige Dienst nodig.

Proefboerderijen zijn ter voorkoming van de verspreiding van genetisch gemodificeerd plantmateriaal verplicht om genetisch gemodificeerd plantmateriaal in het afvalstadium te vernietigen ter plaatse van het bedrijf. In deze specifieke situatie is de specifieke wettelijke regeling dan wel de inhoud van de verleende vergunning bepalend en wordt op verzoek een ontheffing voor het verbranden van afvalstoffen verleend.

Een ieder die vanwege bijzondere en specifieke omstandigheden geen ander alternatief heeft dan het verbranden van het vrijkomende afval kan een verzoek om ontheffing aan het college van burgemeester en wethouders voorleggen. Deze omstandigheden moeten dusdanig zwaarwegend zijn dat na de toetsing aan het belang van de bescherming van het milieu tot een ontheffing kan worden besloten.