| Organisatie | Houten |
|---|---|
| Organisatietype | Gemeente |
| Officiële naam regeling | Beleidsregels artikel 13b Opiumwet Gemeente Houten |
| Citeertitel | Beleidsregels artikel 13b Opiumwet gemeente Houten |
| Vastgesteld door | burgemeester |
| Onderwerp | openbare orde en veiligheid |
| Eigen onderwerp |
Geen
Onbekend
Datum inwerkingtreding | Terugwerkende kracht tot en met | Datum uitwerkingtreding | Betreft | Datum ondertekening Bron bekendmaking | Kenmerk voorstel |
|---|---|---|---|---|---|
| 20-02-2020 | Nieuwe regeling | 28-01-2020 | 0704098 |
Gemeenten krijgen meer en meer te maken met hennepteelt en drugshandel in zowel woningen en al dan niet voor publiek toegankelijke lokalen. Daarnaast worden gemeenten geconfronteerd met vondsten van voorwerpen en/of stoffen ter voorbereiding op en het feitelijk handelen van drugs. De burgemeestersbevoegdheid uit de Opiumwet is per 1 januari 2019 op dit punt uitgebreid.
De genoemde illegale activiteiten gaan veelal gepaard met overlast en georganiseerde criminaliteit en leiden tot een ernstige aantasting van de openbare orde, veiligheid en volksgezondheid. Deze activiteiten hebben vanuit hun aard ook een negatieve invloed op het woon- en leefklimaat. De gemeente Houten wenst dat, aan te pakken. Het voorkomen en bestrijden van deze ondermijnende en ontwrichtende effecten van drugshandel blijft ook de komende jaren van groot belang. Vanuit het oogpunt van de openbare orde en veiligheid en het beschermen van het woon- en leefklimaat, treedt de burgemeester - met gebruikmaking van artikel 13b van de Opiumwet – op. Om sterker te staan in de aanpak van deze negatieve gevolgen van drugshandel heeft bovendien afstemming plaatsgevonden met de buurgemeenten door eenzelfde beleid vast te stellen.
Deze beleidsregels zijn niet van toepassing voor zover het coffeeshops betreft.
Met het toepassen van de bevoegdheden op grond van de Opiumwet wordt (onder andere) beoogd:
Deze opsomming moet zo gelezen worden dat bij het treffen van een maatregel zoals bedoeld in artikel 13b Opiumwet het niet noodzakelijk is dat alle doelen bereikt moeten worden. Het bereiken van één van bovenstaande doelen kan voldoende reden zijn om handhavend op te treden.
In dit hoofdstuk worden enkele uitgangspunten beschreven die worden gehanteerd. Op grond van artikel 2 en 3 Opiumwet is het verboden een middel als bedoeld in de bij deze wet behorende lijst I (harddrugs) en lijst II (softdrugs), dan wel aangewezen op grond van artikel 3a lid 5 Opiumwet, binnen of buiten het grondgebied van Nederland te brengen, te telen, te bereiden, te bewerken, te verwerken, te verkopen, af te leveren, te verstrekken of te vervoeren, aanwezig te hebben en te vervaardigen.
Voor de toepassing van bestuursdwang in het kader van artikel 13b Opiumwet moet sprake zijn van verkoop, aflevering, verstrekking of aanwezigheid daartoe van een middel als bedoeld in lijst I of II dan wel aangewezen krachtens artikel 3a, vijfde lid.
Ook het voorhanden hebben van een voorwerp en/of stof als bedoeld in artikel 10a, eerste lid, onder 3, of artikel 11a van de Opiumwet creëert de bevoegdheid voor toepassing van bestuursdwang.
Het is vaste rechtspraak van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State dat de zinsnede ‘daartoe aanwezig is’, in artikel 13b, lid 1 Opiumwet, zo moet worden uitgelegd dat de burgemeester bevoegd is een last onder bestuursdwang op te leggen, indien in een pand een handelshoeveelheid drugs aanwezig is. Bij deze handelshoeveelheid, de overschrijding van de hoeveelheid die bestemd is voor eigen gebruik, gelden de volgende uitgangspunten[1]:
Het pand vervult daarmee een rol binnen de keten van drugshandel.
Bij het vaststellen van een handelshoeveelheid wordt aangesloten bij de ‘Aanwijzing Opiumwet’, en dus bij de justitiële gedoogregels. Daarmee zijn de bestuurlijke en strafrechtelijke regels met elkaar in overeenstemming.
Betreft alle middelen die vermeld staan op lijst I behorend bij de Opiumwet. In de ‘Aanwijzing Opiumwet’ wordt met betrekking tot harddrugs onder een gebruikershoeveelheid verstaan: een hoeveelheid/dosis die doorgaans wordt aangehouden als gebruikershoeveelheid. Hierbij kan worden gedacht aan bijvoorbeeld één bolletje, één ampul, één wikkel, één pil/tablet. Het gaat in elk geval om een aangetroffen hoeveelheid van maximaal 0,5 gram. Voor wat betreft GHB wordt een consumptie-eenheid aangehouden van 5 ml. Grotere hoeveelheden dan de genoemde hoeveelheden, worden aangemerkt als een handelsvoorraad.
Betreft alle middelen die vermeld staan op lijst II behorend bij de Opiumwet. Met betrekking tot hennep wordt in de ‘Aanwijzing Opiumwet’ onder een handelsvoorraad verstaan een hoeveelheid van meer dan 5 gram.
De in de Opiumwet genoemde verkoop betreft het totaal aan handelingen dat rechtstreeks tot de overdracht van het verkochte leidt[2]. Ook voorbereiding, zoals het maken van afspraken om drugs te verkopen tussen leverancier en afnemer, al dan niet via een tussenpersoon wordt hieronder verstaan. Dit past ook in de lijn dat handel of daadwerkelijke verkoop niet hoeft te worden aangetoond.
Sluitingsbevoegdheid bij voorbereidingshandelingen
Wat betreft de sluitingsbevoegdheid op grond van voorbereidingshandelingen (opgenomen in de Opiumwet per 1 januari 2019) heeft de sluitingsbevoegdheid van de burgemeester alleen betrekking op de handelingen die strafbaar zijn op grond van artikel 10a en 11a Opiumwet. Deze bepalingen vereisen dat degene die een voorwerp of stof in een woning of lokaal of daarbij behorend erf voorhanden heeft, weet of ernstige reden heeft om te vermoeden dat het voorwerp of de stof bestemd is voor het bereiden, bewerken of vervaardigen van harddrugs, respectievelijk voor grootschalige of bedrijfsmatige illegale hennepteelt. Uit de Memorie van Toelichting (MvT, kamerstuk 34 763, nr. 3) blijkt dat de situatie van dien aard moet zijn dat redelijkerwijs moet worden aangenomen dat het om strafbare voorbereidingshandelingen gaat. Dit vergt een bestuurlijke beoordeling die kan worden gebaseerd op de aard en hoeveelheid van de aangetroffen stof of uit de aangetroffen voorwerpen en stoffen in onderlinge combinatie of een opsporingsonderzoek. Alleen het in een woning of lokaal of daarbij behorend erf voorhanden hebben van de genoemde voorwerpen of stoffen, verschaffen de bevoegdheid aan de burgemeester om over te gaan tot sluiting. Ook kan het zijn dat dan op grond van andere bevoegdheden wel kan worden opgetreden.
[1] o.a. uitspraak van 28 augustus 2019 van de Afdeling bestuursrechtspraak van Raad van State (ECLI:NL:RVS:2019:2912)
[2] o.a. uitspraak van 12 april 2017 van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State (ECLI:NL:RVS:2017:993)
Strafrechtelijk optreden op grond van artikel 2 en 3 van de Opiumwet richt zich op de personen die zich bezighouden met de illegale activiteiten. De bestuursdwangbevoegdheid uit artikel 13b Opiumwet tot sluiting van een pand / woning richt zich specifiek op het betreffend pand of woning, en dus niet op de persoon (overtreder), en is gericht op het beschermen van het woon- en leefklimaat en het herstel van de openbare orde.
Bij de toepassing van artikel 13b Opiumwet en deze beleidsregels wordt onderscheid gemaakt tussen lokalen en woningen.
Een gebouw/deel/ruimte van een gebouw dat feitelijk wordt gebruikt voor bewoning (woongenot). Het hebben van woongenot, blijkt uit de feitelijke constatering ter plaatse. Onder woning kan bijvoorbeeld ook een boot, caravan of woonwagen worden verstaan.
Een pand niet zijnde een woning, al dan niet voor publiek opengesteld, zoals een winkel, horecabedrijf, loods, magazijn, bedrijfsruimte en dergelijke. Hieronder vallen tevens woningen die niet feitelijk als zodanig worden gebruikt. Ten aanzien van horecabedrijven wordt opgemerkt dat er, naast een sluiting op grond van de Opiumwet, ook voor kan worden gekozen om handhavend op te treden op grond van de Horecaregelgeving.
Voor het toepassen van de bestuursdwangbevoegdheid tot sluiting van een woning moet worden gekeken naar de ernst van de overtreding. Sluiting van een woning betekent immers vergaand ingrijpen in de persoonlijke levenssfeer van de betrokkene(n). Voor een woning geldt dat bij een eerste overtreding nog niet tot sluiting van de woning wordt overgegaan, tenzij er sprake is van een ernstige situatie. Volledigheidshalve wordt opgemerkt dat bij lokalen de van toepassing zijnde indicatoren kunnen worden gebruikt als motivering van het te nemen besluit.
Binnen de gemeente Houten geldt als uitgangspunt dat de aanwezigheid van harddrugs in een woning per definitie wordt bestempeld als een ernstig geval (ECLI:NL:RVS:2017:1362). Harddrugs hebben een nog groter effect op de omgeving en met deze drugs kan nog meer geld worden verdiend, met alle gevaren die daarmee gepaard gaan.
De ernst van de situatie bij de aanwezigheid van softdrugs zal worden beoordeeld aan de hand van indicatoren die staan vermeld op onderstaande indicatorenlijst. De indicatorenlijst heeft een alternatief en geen cumulatief karakter. Op basis van (enkele van) de indicatoren kan worden geoordeeld dat sprake is van een ernstige situatie die sluiting noodzakelijk maakt. Het is daarbij ook mogelijk dat de beoordeling van de situatie aan de hand van de indicatoren leidt tot een directe sluiting of sluiting van langere duur. De indicatorenlijst is nadrukkelijk een hulpmiddel bij het bepalen van de ernst van de situatie.
Hierbij kan onder andere gedacht worden aan het soort drugs. Aan de aanwezigheid van harddrugs wordt een zwaarder gewicht toegekend, dan wanneer er sprake is van een handelshoeveelheid softdrugs. Maar ook de hoeveelheid drugs in totaal en/of als sprake is van handelshoeveelheden van verschillende middelen en/of de combinatie van soft- en harddrugs weegt mee in het oordeel van de mate van professionaliteit en dus de ernst van de situatie.
Hierbij kan onder andere worden gedacht aan (waarnemingen van) aanloop van personen die met drugshandel en/of drugsgebruik in verband kunnen worden gebracht, of het aantreffen van attributen die op handel in verdovende middelen wijzen, zoals weegschalen, grote hoeveelheden cash geld, versnijdingsmiddelen of verpakkingsmaterialen.
Is er sprake van een herhaling van feiten? Is de locatie en/of overtreder, of degene die als zodanig is aan te merken, eerder bij dit soort feiten betrokken geweest. Ten aanzien van de overtreder heeft dit dan ook betrekking op andere locaties.
Hierbij kan onder andere gedacht worden aan feiten in de zin dat in het pand personen worden aangetroffen met antecedenten op het gebied van geweld, drugs of wapenbezit, of zich ten aanzien van dergelijke feiten recidivist hebben getoond. Aantoonbare (drugs)overlast met betrekking tot het pand wordt meegenomen in de beoordeling. Ook speelt de aanwezigheid van wapens een rol bij de beoordeling of deze indicator van toepassing is. Als de overtreder op andere locaties is betrokken bij openbare orde-delicten, valt niet uit te sluiten dat dit ook op deze locatie zal gebeuren. Daarom wordt dit meegenomen in de beoordeling.
Hierbij wordt gedacht aan de mate van betrokkenheid bij de overtreding en de genomen maatregelen om misstanden te voorkomen. Aangesloten wordt bij de geldende jurisprudentie dat van eigenaren/verhuurders verwacht mag worden dat zij tot op zekere hoogte controles uitvoeren die zich richten op het feitelijk gebruik van het pand (ECLI:NL:RVS:2019:2912).
Bij deze indicator worden aantoonbare relaties van bewoners/betrokkenen met personen die bij de politie bekend staan als drugshandelaren, al dan niet in georganiseerd verband, of die bekend staan in verband met georganiseerde criminaliteit beoordeeld. Hierbij zijn de antecedenten van die personen onderdeel van de beoordeling. Verkeert betrokkene in een kring van personen met antecedenten?
Hierbij kan ten eerste worden gedacht aan een buurt waarin het pand zich bevindt. Staat de omgeving van het pand al langer onder druk in verband met drugsoverlast, bijvoorbeeld blijkend uit politie-informatie, meldingen, of andere overlast. Ervaren mensen overlast? Daarnaast kan de feitelijke situatie (bijvoorbeeld aanwezigheid wapens) meedragen aan de conclusie dat er een gevaar is voor de omgeving.
In aanvulling op voorgaande indicatoren, wordt in de situatie dat alleen sprake is van strafbare voorbereidingshandelingen, tevens rekening gehouden met de volgende indicatoren:
Hierbij kan onder andere gedacht worden aan het voorhanden hebben van een chemische stof, apparatuur of aanverwante artikelen welke niet of nauwelijks anders kunnen worden toegepast dan bij de productie of handel van hard- dan wel softdrugs.
Voor de productie en handel in drugs zijn veel goederen nodig die op diverse locaties worden verkocht. De vraag in welke mate de goederen bestemd zijn voor de handel of productie in drugs moet aan de hand van de feitelijke (bedrijfs)situatie worden beoordeeld. Dat kan bijvoorbeeld aan de hand van de hoeveelheid goederen en de bedrijfsadministratie.
Hierbij kan onder andere gedacht worden aan het tegelijk verkopen, dan wel aanwezig hebben van goederen die voor (grootschalige) verwerking of bereiding van drugs bedoeld zijn (bijvoorbeeld: grammenweegschalen, drugsverpakkingen, versnijdingsmiddelen).
Uit informatie kan blijken dat een locatie een aanloop heeft van personen die juist voor de productie of handel in drugs naar een locatie komen.
Uitgangspunt is dat bij een overtreding van de Opiumwet met toepassing van artikel 13b van deze wet wordt overgegaan tot toepassing van bestuursdwang. Dit leidt tot sluiting van het drugspand. De bevoegdheid tot het opleggen van een last onder bestuursdwang rust op artikel 125 Gemeentewet in samenhang met artikel 5:21 Algemene wet bestuursrecht (verder: Awb).
Het gebruik van een last onder dwangsom wordt minder passend geacht, omdat dan de situatie kan ontstaan waarbij een overtreder een financiële afweging maakt voor zijn handelen. Het financiële gewin in het verdovende middelencircuit is erg groot. Een last onder bestuursdwang is een directer middel dat in tegenstelling tot de last onder dwangsom tot feitelijke beëindiging van de overtreding leidt. Een last onder bestuursdwang komt ook meer tegemoet aan de doelstellingen van het beleid.
Voorafgaand aan een besluit van de burgemeester tot het toepassen van bestuursdwang worden de belanghebbenden in de gelegenheid gesteld om hun zienswijze in te dienen over het voorgenomen besluit tot sluiting. Dit is slechts anders als de spoedeisendheid zich hiertegen verzet. Belanghebbenden kunnen zich laten vertegenwoordigen door een gemachtigde. Na het inwinnen van zienswijzen worden alle feiten en omstandigheden afgewogen ten opzichte van de wet- en regelgeving en deze beleidslijn. Vervolgens neemt de burgemeester een beslissing. Indien de belanghebbenden zich niet kunnen verenigen met het besluit van de burgemeester, dan staan hiertegen de gebruikelijke bestuursrechtelijke procedures open.
Bij toepassing van artikel 13b Opiumwet wordt gekozen voor een getrapt sanctiesysteem, waarbij de termijn waarbinnen overtredingen worden geconstateerd wordt gesteld op een periode van vijf jaar (gerekend vanaf de voorgaande overtreding). Wanneer binnen een periode van vijf jaar een nieuwe overtreding, zoals bedoeld in artikel 13b Opiumwet, wordt geconstateerd, volgt in principe handhaving conform de opvolgende stap.
Als de sluiting van een pand in beginsel noodzakelijk wordt geacht, dient vervolgens gekeken te worden of de sluiting ook evenredig is. Het kan zo zijn, met inachtneming van artikel 4:84 Algemene wet bestuursrecht, dat de gevolgen voor betrokkene(n) wegens bijzondere omstandigheden onevenredig zijn in verhouding tot het doel van deze beleidsregels. Zaken die daarbij in ieder geval nadrukkelijk moeten worden meegewogen zijn verwijtbaarheid, de gevolgen van de sluiting en eventuele aanwezigheid van minderjarige kinderen.
Hoewel persoonlijke verwijtbaarheid niet vereist is voor de toepassing van artikel 13b Opiumwet, kan de verwijtbaarheid wel aan de orde komen in het kader van de evenredigheid. Zo wordt bijvoorbeeld van degene die een woning verhuurt verwacht dat hij zich tot zekere hoogte informeert over het gebruik dat van het pand wordt gemaakt.
Ook gevolgen van een sluiting worden meegewogen. Stelregel is in ieder geval dat de aanwezigheid van een handelshoeveelheid drugs en de gevolgen daarvan voor de openbare orde en veiligheid dermate ernstig is dat herstel daarvan als algemeen belang in ieder geval zwaarder weegt dan bijvoorbeeld een individueel financieel belang.
Ten slotte wordt in ieder geval de aanwezigheid van minderjarige kinderen meegewogen. Op zichzelf zal dit geen bijzondere omstandigheid zijn, maar tezamen met andere omstandigheden kan uit de belangenafweging volgen dat er geen gebruik gemaakt wordt van de bevoegdheid. Minderjarigen staan in principe onder het toezicht van hun ouders. Indien een woning wordt gesloten en daarbij sprake is van minderjarige bewoners of betrokkenen, wordt door de politie melding gedaan bij Bureau Jeugdzorg. Mocht een minderjarige op straat dreigen te komen, dan zal vanuit de gemeente voor deze minderjarige(n) onderdak worden geregeld. Benadrukt wordt dat in eerste instantie de ouders voor de opvang van minderjarigen verantwoordelijk zijn.
Op basis van de inherente afwijkingsbevoegdheid, zoals neergelegd in artikel 4:84 Awb, kan van dit beleid worden afgeweken. Hiertoe kan bijvoorbeeld aanleiding bestaan indien toepassing van het beleid voor een of meerdere belanghebbenden gevolgen zou hebben die wegens bijzondere omstandigheden onevenredig zijn in verhouding tot de met de beleidsregels te dienen doelen. Er wordt altijd per geval aan de hand van de concrete omstandigheden beoordeeld of een sluiting geboden is of dat door de burgemeester een minder vergaande sanctie dient te worden opgelegd. Afwijking van het beleid dient voorzien te worden van een heldere motivering.
Bij het toepassen van de last onder bestuursdwang wordt gekozen voor het sluiten van het lokaal of de woning en het daarbij behorende erf. Eén of meerdere doelen zoals genoemd onder hoofdstuk 2 worden hierdoor bereikt. Wanneer feitelijk tot sluiting wordt overgegaan, wordt de woning of het lokaal en het daarbij behorende erf voor een ieder ontoegankelijk gemaakt. Dit betekent dat voor de duur van de sluiting niemand gebruik kan maken van het pand. Voor de sluiting wordt het gebouw en/of het erf door de toezichthouder, liefst in aanwezigheid van de eigenaar/verhuurder of huurder, bezocht en wordt van de opname een proces verbaal gemaakt waarbij de feitelijke situatie op dat moment wordt vastgelegd. Foto’s maken onderdeel uit van het proces-verbaal.
Na de sluitingstermijn wordt de woning of het lokaal en het bijbehorende erf weer vrijgegeven voor de eigenaar en/of bewoners. Het vrijgeven vindt in principe plaats na een rondgang door het gebouw/het erf om over eventuele schade die is ontstaan tijdens de sluiting direct helderheid te hebben.
Door een belanghebbende kan een verzoek aan de burgemeester worden gericht om de sluiting op te heffen. Dit kan per email. In het verzoek dient gemotiveerd aangegeven te worden welke maatregelen zijn genomen om herhaling van de overtreding te voorkomen. De verwijtbaarheid van de overtreding zal bij de beoordeling van het verzoek worden meegenomen. Omdat een sluiting wordt uitgevaardigd om een of meerdere doelen te bereiken wordt als stelregel gehanteerd dat van de sluitingstermijn in principe minimaal 2/3 moet zijn verstreken.
Betrokkenen dienen in beginsel zelf voor hun huisraad en huisdieren te zorgen. Indien bij de uitoefening van de bestuursdwang nog dieren aanwezig zijn dan worden deze dieren meegenomen naar een tijdelijke opvanglocatie (bijvoorbeeld een dierenasiel). De kosten daarvan zullen worden verhaald op degene tot wie het besluit tot sluiting is gericht.
In beginsel wordt bij het sluiten van een woning geen vervangende woonruimte aangeboden. Betrokkenen dienen zelf voor hun alternatieve huisvesting te zorgen. Ten aanzien van eventueel aanwezige minderjarige bestaat de mogelijkheid dat noodopvang geregeld moet worden.
De effectuering van de sluiting van de woning/lokaal door de gemeente gebeurt door verzegeling. Het slot kan daarbij worden vervangen. Indien er sprake is van ernstige vervuiling en/of aanwezigheid van bederfelijke waren, wordt tevens gekozen voor ontsmetting en/of ontruiming.
De sluitingstermijn is gesteld op zes maanden. Er wordt vanuit gegaan dat met deze termijn de doelstelling(en) uit het beleid worden bereikt. De termijn loopt op naarmate de overtreding zich herhaalt. Dit omdat de eerdere sluiting kennelijk de bekendheid en/of loop naar het pand niet (voldoende) heeft doorbroken en bovendien de eigenaar/verhuurder (nog) meer te verwijten valt.
Kosten toepassing bestuursdwang
De kosten van de bestuursdwang (kunnen) worden verhaald op de overtreder. Het kostenverhaal bevat alle kosten die verbonden zijn aan de sluiting, zoals het vervangen van de sloten, en andere kosten zoals verzegeling, eventueel dichttimmeren, het plaatsen van hekken, ontsmetting, ontruiming, dierenopvang en de ambtelijke kosten voor de voorbereiding en uitvoering van de last onder bestuursdwang.
De sluiting van een woning en/of het lokaal en/of een erf wordt bekend gemaakt. Er wordt een bekendmakingsbesluit aan geplakt/aangebracht (indien mogelijk bij de toegang) op de woning of het lokaal. In het geval van het afsluiten van een erf wordt de bekendmaking bij de toegang(en) tot het erf aangebracht. Uit dit bekendmakingsbesluit blijkt dat de woning, het lokaal en/of het erf is gesloten op grond van artikel 13b Opiumwet.
Objectgerichte karakter van de maatregel
Met de sluiting van een woning of lokaal is sprake van een maatregel die is gerelateerd aan het pand en niet aan de bewoner, huurder, gebruiker of eigenaar. Dit betekent dat een eventuele overdracht van het pand, of de komst van nieuwe huurders, niet van invloed is op het besluit tot sluiting. Het pand blijft gesloten.
Het besluit tot sluiting wordt om die reden geregistreerd in de zin van de Wet kenbaarheid publiekrechtelijke beperkingen onroerende zaken (WKPB). Indien de sluiting wordt opgeheven, wordt het besluit uit het WKPB-register uitgeschreven.
De volgende gedragingen rondom de oplegging en uitvoering van een sluiting zijn strafbaar gesteld:
Strafrechtelijke en bestuurlijke aanpak
Dit beleid is gebaseerd op een bestuurlijke bevoegdheid van de burgemeester en staat los van een eventuele strafrechtelijke aanpak. Nadat een overtreding van de Opiumwet is geconstateerd, kan zowel bestuursrechtelijk als strafrechtelijk worden opgetreden. De verantwoordelijkheden van een burgemeester zijn van een andere aard dan die van een officier van justitie. Aangezien de handel in verdovende middelen strafbaar is, zal in voorkomende gevallen zo mogelijk strafvervolging worden ingesteld. Dit is echter een afweging van het Openbaar Ministerie. In dit bestuurlijk kader wordt dit daarom verder buiten beschouwing gelaten.
Met de uitgangspunten zoals beschreven in hoofdstuk 3 hanteert de gemeente Houten de onderstaande handhavingsmatrix.
Ten aanzien van artikel 13b lid 1 onder a en b van de Opiumwet voor lokalen:
Ten aanzien van artikel 13b lid 1 onder a en b van de Opiumwet voor Woningen: