| Organisatie | Ten Boer |
|---|---|
| Organisatietype | Gemeente |
| Officiële naam regeling | Verordening langdurigheidstoeslag |
| Citeertitel | Verordening langdurigheidstoeslag |
| Vastgesteld door | gemeenteraad |
| Onderwerp | maatschappelijke zorg en welzijn |
| Eigen onderwerp |
Geen
Artikel 36 WWB
Datum inwerkingtreding | Terugwerkende kracht tot en met | Datum uitwerkingtreding | Betreft | Datum ondertekening Bron bekendmaking | Kenmerk voorstel |
|---|---|---|---|---|---|
| 01-07-2010 | 01-06-2015 | Onbekend | 26-05-2010 Noorderkrant, d.d. 01-07-09 | Onbekend |
Onverlet het bepaalde in artikel 36 van de wet komt op de peildatum in aanmerking voor de langdurigheidstoeslag de persoon die gedurende de referteperiode aangewezen is of is geweest op een inkomen dat niet hoger is dan 100% van de bijstandsnorm(inclusief maximale toeslag) die geldt voor personen van 27 jaar en ouder maar jonger dan 65 jaar, en op de peildatum en gedurende de referteperiode geen in aanmerking te nemen vermogen als bedoeld in artikel 34 van de wet heeft of heeft gehad.
Voor het vaststellen van de middelen als bedoeld in artikel 35, eerste lid van de wet, blijft de langdurigheidstoeslag buiten aanmerking.
Toelichting op de Verordening Langdurigheidstoeslag Gemeente Ten Boer
1. Opdracht tot vaststellen verordening
Gemeenten hebben van de rijksoverheid meer vrijheid gekregen om het armoedebeleid zelf vorm te geven. Zo is de regeling van de langdurigheidstoeslag vanaf 1 januari 2009 gedecentraliseerd. Hiertoe is artikel 36 van de Wet werk en bijstand gewijzigd en heeft de gemeenteraad de opdracht gekregen om bij verordening criteria voor de langdurigheidstoeslag vast te leggen. De hoogte van de langdurigheidstoeslag, almede de invulling van de begrippen langdurig en laag inkomen dient bij verordening te worden vastgesteld.
2. Oude regeling van de langdurigheidstoeslag
De langdurigheidstoeslag is per 1 januari 2004 ingevoerd met de inwerkingtreding van de Wet werk en bijstand. De langdurigheidstoeslag was geregeld in het oude artikel 36 van de wet en in de gemeente Ten Boer uitgewerkt in de uitvoeringsvoorstellen van de langdurigheidstoeslag (13 juni 2006). Het idee achter de toeslag was dat de reservering voor duurzame gebruiksgoederen onder druk komt te staan wanneer een persoon langdurig (60 maanden) was aangewezen op een inkomen op bijstandsniveau en er geen perspectief was om het inkomen door middel van inkomsten uit arbeid te vergroten. Wanneer hiervan sprake was, ontstond er een recht op de toeslag mits de persoon geen (groot) vermogen had en er tevens alles aan had gedaan om aan het werk te komen.
Een opgelegde maatregel wegens het niet voldoen aan de arbeidsverplichtingen en het hebben van arbeidsmarktperspectief stonden daarom het recht op de toeslag in de weg. Arbeidsmarktperspectief was aanwezig wanneer een persoon inkomsten uit of in verband met arbeid had ontvangen. De wetgever vond dat er al sprake was van arbeidsmarktperspectief als er 1 euro was verdiend. Door een wetswijziging in 2006 werd het in het vervolg aan het oordeel van het college overgelaten wanneer er gelet op de hoogte en duur van de inkomsten toch géén sprake was van arbeidsmarktperspectief. Maar dit bracht geen verandering in de situatie dat een bijstandsgerechtigde die jarenlang gemiddeld € 100,00 per maand aan inkomsten ontving, de langdurigheidstoeslag in alle gevallen moest worden onthouden omdat er sprake was van arbeidsmarktperspectief. Dit terwijl de inkomsten volledig werden gekort op de bijstandsuitkering en deze persoon daarmee qua inkomen niet meer te besteden had dan een persoon die geen betaalde arbeid verrichtte.
3. Nieuwe regeling van de langdurigheidstoeslag
De langdurigheidstoeslag was een aparte regeling naast de algemene en bijzondere bijstand. In het nieuwe artikel 36 van de wet is de regeling van de langdurigheidstoeslag geheel gewijzigd. Het is met ingang van 1 januari 2009 een bijzondere vorm van bijzondere bijstand geworden.
Uitgangspunt van de langdurigheidstoeslag is nog steeds het bieden van een tegemoetkoming voor personen die gedurende langere tijd zijn aangewezen op een laag inkomen. In deze verordening is de referteperiode op 60 maanden gesteld en is de bijstandsnorm de bovengrens van het inkomen.
Het begrip arbeidsmarktperspectief wordt als zodanig niet meer genoemd. De wetgever heeft echter wel bepaald dat een persoon met uitzicht op inkomensverbetering geen recht heeft op de langdurigheidstoeslag.
In dit artikel worden de algemene voorwaarden omschreven waaronder het recht op de langdurigheidstoeslag ontstaat.
Uit artikel 36 van de wet volgt rechtstreeks dat de persoon die uitzicht heeft op inkomensverbetering, geen recht heeft op de langdurigheidstoeslag. Bij studenten is sprake van dit uitzicht. Uit de parlementaire behandeling van het nieuwe artikel 36 blijkt dat beoogd is om in ieder geval studenten uit te sluiten van het recht op de langdurigheidstoeslag omdat van hen aangenomen kan worden dat zij uitzicht hebben op inkomensverbetering. Met studenten worden in ieder geval bedoeld de personen die aanspraak (kunnen) maken op studiefinanciering of een (aanvullende) lening op grond van de Wet studiefinanciering 2000 ter bestrijding van studiekosten en kosten van levensonderhoud, dan wel een vergelijkbare aanspraak hebben, bijvoorbeeld op grond van de Wet tegemoetkoming onderwijsbijdrage en schoolkosten. Een student verliest na het eindigen van de hiervoor bedoelde aanspraak niet onmiddellijk zijn uitzicht op inkomensverbetering, ook niet als hij is aangewezen op bijvoorbeeld een bijstandsuitkering.
Het recht op de langdurigheidstoeslag ontstaat na een referteperiode van 60 maanden. Een beroep op de regeling kan niet eerder plaatsvinden dan met ingang van de datum waarop de persoon de leeftijd van 23 jaar bereikt, aangezien de referteperiode niet eerder begint te lopen dan vanaf 18 jaar.
De langdurigheidstoeslag wordt toegekend naar de hoogte die geldt voor de situatie op de peildatum.
Bij de vaststelling van de percentages is uitgegaan van de verhouding tussen de gehuwden norm en de hoogte van de normbedragen zoals die op het moment van inwerkingtreding van de verordening door het rijk zijn voorgesteld. Er is voor gekozen om niet met vaste bedragen te werken, maar met percentages van de gehuwdennorm (artikel 21 onderdeel c WWB), zodat de bedragen elk jaar automatisch geïndexeerd worden. Hierdoor hoeft de verordening niet elk jaar aangepast te worden.
In dit artikel is de algemene bepaling opgenomen dat in gevallen waarin deze verordening niet voorziet, het college tot de meest redelijke uitkomst beslist.
De langdurigheidstoeslag is een algemene tegemoetkoming voor de vervanging van duurzame gebruiksgoederen. De toeslag is niet bedoeld voor de bestrijding van specifieke kosten. Een aanvraag om bijzondere bijstand kan niet afgewezen worden omdat een langdurigheidstoeslag al is verstrekt.
Artikel 35 van de wet geeft de mogelijkheid om bij de berekening van de draagkracht wel rekening te houden met een verstrekte langdurigheidstoeslag. Deze mogelijkheid wordt door artikel 5 uitgesloten.