Besluit van het college van burgemeester en wethouders van de gemeente Lingewaard houdende regels omtrent maatwerkvoorzieningen (Nadere regels maatwerkvoorzieningen maatschappelijke ondersteuning Lingewaard)

Toelichting per artikel van de nadere regels

Inleiding

In de “Nadere regels maatwerkvoorzieningen maatschappelijke ondersteuning Lingewaard”

(hierna: de nadere regels) zijn alle regels bij elkaar gebracht, die op basis van de “Verordening maatschappelijke ondersteuning Lingewaard 2018" (hierna: verordening) moeten worden uitgewerkt. Daarnaast zijn ook uitvoeringsregels in de nadere regels ingevuld.

De verordening is opgesteld volgens het proces van ‘de kanteling’. Kort gezegd komt het er op neer, dat eerst in een keukentafelgesprek alle andere mogelijkheden om te komen tot een bepaald resultaat voor het participatieprobleem dat iemand ondervindt, bekeken worden. Pas als al die opties niet tot het gewenste resultaat leiden, kan als laatste optie overgegaan worden tot het verstrekken van een individuele voorziening. Deze maatwerkvoorziening wordt daarmee het sluitstuk van de (individuele) ondersteuning.

Het eerste hoofdstuk regelt algemene zaken als begrippen en toekenningscriteria.

Het tweede hoofdstuk noemt een aantal bijzondere regels over het persoonsgebonden budget (pgb).

In het derde hoofdstuk komen de regels voor maatwerkvoorzieningen aan bod.

Hoofdstuk vier gaat over de financiële tegemoetkomingen.

In de hoofdstukken vijf en zes worden de terugvordering en enkele slotbepalingen zoals de inwerkingtreding en citeertitel aangehaald.

Hoofdstuk 1 Algemene bepalingen

Artikel 1 Begripsbepalingen

In dit artikel wordt een aantal begrippen verklaard.

De begrippen Verordening, Nadere regels en College spreken voor zich en behoeven geen nadere verklaring.

ADL-woning

Dit is een begrip dat uit de AWBZ stamt. Het betreft woningen die geheel en al (in)gericht zijn op bewoners die beperkingen ondervinden. In dat kader bezien zullen eventuele door de bewoner ondervonden beperkingen op ergonomisch gebied niet snel onder de Wmo geacht worden te vallen.

Voorziening in natura

Naturavoorzieningen zijn voorzieningen die niet in de vorm van een pgb of financiële tegemoetkoming worden verstrekt. Daarbij kan worden gedacht aan verstrekking in huur, in bruikleen, in eigendom of in de vorm van dienstverlening.

Artikel 2 Criteria toekenning individuele voorziening

In dit artikel worden de criteria benoemd in welke situaties een voorziening in natura, een pgb of een financiële tegemoetkoming wordt verstrekt.

Er bestaat in beginsel een keuzevrijheid voor de belanghebbende om bij een individuele voorziening te kiezen tussen een voorziening in natura en een pgb. Slechts indien er sprake is van overwegende bezwaren wordt geen persoonsgebonden budget toegekend.

Hoofdstuk 2 Nadere regels over het persoonsgebonden budget.

Algemeen

Het pgb is een geldbedrag waarmee iemand zelf verschillende verstrekkingen of vormen van hulp en begeleiding kan inkopen. Met het pgb kunnen individuele verstrekkingen, hulpverleners, bedrijven, instellingen en organisaties worden ingeschakeld, maar ook gezinsleden, familieleden, vrienden of bekenden.

De omvang van het pgb is afhankelijk van de gevraagde voorziening.

De systematiek van de Verordening is dat bij het beoordelen van het te bereiken resultaat eerst de eigen kracht en het sociale netwerk worden bekeken. Leidt dat niet tot het gewenste resultaat, dan zal er gekeken worden naar algemene voorzieningen. Bij algemene voorzieningen is geen persoonsgebonden budget mogelijk. Daar staat tegenover dat de algemene voorziening een snel te realiseren oplossing biedt, er een eenvoudige en lichte toelatingstoets geldt en er bij de verstrekking nooit een eigen bijdrage wordt gevraagd.

Voor alle andere voorzieningen geldt dat er een persoonsgebonden budget kan worden gevraagd, waarbij dan de volgende bijzondere regels gelden.

Artikel 3 Bestanddelen pgb

3.1hoogte pgb

In dit lid wordt (nogmaals) bepaald dat de hoogte van een pgb afhankelijk is van de kostprijs van de voorziening in natura. In de verordening is dat verder uitgewerkt in artikel 11.

3.2Onderhoud, reparatie en verzekering

Aanvullend op de verordening wordt in dit lid bepaald dat ook rekening gehouden moet worden met verzekeringskosten wanneer het pgb vastgesteld wordt. Denk bijvoorbeeld aan een pgb voor een scootmobiel.

3.3Duur pgb

Een pgb wordt verstrekt voor de duur van de gemiddelde economische levensduur van de voorziening in natura. Voor de duur wordt aansluiting gezocht bij artikel 23 van de andere regels over de afschrijvingssystematiek: daarbij wordt uitgegaan van maximaal 7 jaar.

3.4Kosten onderhoud en reparatie

In dit artikel is geregeld op welke wijze het pgb voor onderhoud en reparatie wordt vastgesteld en uitbetaald.

3.5Verzekering

Bij een aantal voorzieningen dient bij het vaststellen van het pgb ook rekening gehouden te worden met verzekeringskosten. De voorzieningen waarvoor dat in ieder geval geldt zijn de scootmobiel, elektrische rolstoel en elektrische fiets.

Richtinggevende tarieven zijn:

• -

  scootmobiel, aanschafwaarde € 2.500: € 10,00 per maand of € 120,00 per jaar;

• -

  elektrische rolstoel, aanschafwaarde € 5.000: € 200 - € 225 per jaar;

• -

  elektrische fiets, aanschafwaarde € 2.000: € 6,00 per maand.

Omdat de tarieven nogal kunnen variëren wordt aangeraden om bij het vaststellen van het verzekeringsbedrag een kort onderzoek op internet te doen. De site van de ANWB is gebruikt om de tarieven van hierboven te vermelden (peildatum december 2018).

Hoofdstuk 3 Nadere regels voor maatwerkvoorzieningen

Artikel 4 Omvang hulp bij het huishouden

In dit artikel is bepaald, dat de omvang van de hulp bij het huishouden in het aantal uren per week wordt vastgesteld volgens een bepaalde tijdsnormering. In bijlage 1 is de tijdsnormering opgenomen.

De tijdsnormering is een algemeen hulpmiddel. In het individuele geval zal er, met behulp van de tijdsnormering, maatwerk geleverd moeten worden.

Artikel 5 Wijzigen keus

Omdat voor het opleggen van een eigen bijdrage het nodige geregeld moet worden in de uitvoeringsadministratie van de aanbieders van de hulp, de gemeente en het CAK wat de nodige tijdsinvestering kost, is hier bepaald dat slechts éénmaal per kalenderjaar gewisseld mag worden van pgb naar natura of andersom. Dit om de uitvoeringsadministratie niet onnodig te belasten met mutaties.

In het tweede lid van dit artikel wordt een dwingende reden genoemd om af te wijken van artikel 1. Een voorbeeld daarvan kan zijn dat betrokkene gewisseld is van natura naar pgb en zich vrij snel omstandigheden voordoen die nopen tot een terugdraaien hiervan. Bijvoorbeeld omdat betrokkene niet goed in staat blijkt met het pgb om te gaan.

Artikel 6 Individuele voorziening

Hier worden de verschillende vormen van een maatwerkvoorziening voor het wonen in een geschikt huis opgenoemd. Dat zijn:

verhuis- en inrichtingskosten

Het college kan besluiten om een tegemoetkoming te verstrekken in de verhuis- en (her)inrichtingskosten, indien verhuisd wordt naar een aangepaste of een goedkoper dan de reeds bewoonde woonruimte aan te passen woning. Daarbij wordt de afweging gemaakt of het college een tegemoetkoming in de verhuiskosten wil geven of dat de woning van de aanvrager aangepast moet worden. Indien aangepaste of aanpasbare woningen beschikbaar zijn, kan uit doelmatigheidsoverwegingen de voorkeur gegeven worden aan verhuizen boven aanpassen van de huidige woonruimte van de aanvrager. Bij de uiteindelijke keuze van de te verstrekken voorziening wordt een afweging gemaakt tussen de kosten van het verhuizen versus het aanpassen van de huidige woonruimte. Tevens moet bij de afweging verhuizen of aanpassen rekening gehouden worden met de sociale omstandigheden waarin de aanvrager zich bevindt zoals de aanwezigheid van mantelzorg (zie voor dit onderwerp ook de toelichting bij het artikel over het primaat van verhuizen, artikel 7).

Om zo doelmatig mogelijk met de aangepaste voorraad woningen om te kunnen gaan kan het wenselijk zijn dat, indien de band tussen aanvrager en woning is verbroken (bijvoorbeeld door overlijden van de aanvrager), deze woning opnieuw aan een andere aanvrager wordt toegewezen. In dat geval kan aan de achterblijvende huurders verzocht worden naar een andere woonruimte te verhuizen.

Het verlenen van een verhuiskostenvergoeding kan als stimuleringsmaatregel gezien worden. Burgemeester en wethouders kunnen besluiten om een financiële tegemoetkoming te verstrekken ten behoeve van het vrijmaken van een aangepaste woning. Als burgemeester en wethouders de achterblijvende gezinsleden verzoeken om de woning vrij te maken kunnen zij in aanmerking komen voor een tegemoetkoming in de verhuiskosten. (Zie ook artikel 16 van de nadere regels!)

bouwkundige of woontechnische aanpassing

Een bouwkundige of woontechnische woningaanpassing is een aanpassing van de woning zelf, ter compensatie van de problemen die in de woning spelen ten aanzien van de bewoner met een beperking. Onder een woonvoorziening waarbij geen sprake is van een ingreep van bouw- of woontechnische aard zal in de praktijk met name een persoonsgebonden budget voor woningsanering i.v.m. CARA verstaan worden.

niet bouwkundige of niet woontechnische aanpassing

Onder deze categorie kunnen worden begrepen hulpmiddelen voor baden, wassen en douchen welke niet nagelvast aan de woning zijn bevestigd, alsmede mobiele patiëntenliften. Deze laatste twee categorieën roerende woonvoorzieningen kunnen ook in de vorm van een voorziening in natura worden verstrekt, bijvoorbeeld in bruikleen of huur, zodat hergebruik mogelijk is. Het gaat hier niet om inrichtingselementen. De losse woonvoorziening moet voorzien in een oplossing voor een elementaire woonfunctie, die eventueel ook geboden kan worden middels een bouwkundige voorziening.

Woonunit

Onder de individuele woonvoorziening valt ook de zogeheten ‘losse woonunit’. Om hier gebruik van te kunnen maken moet uiteraard de mogelijkheid tot het plaatsen van een losse unit bestaan, bijvoorbeeld doordat er voldoende ruimte is. Daarbij zal het meestal zo zijn dat, als er voldoende ruimte is voor het plaatsen van een losse unit, er ook ruimte is voor het plaatsen van een aanbouw. Ook op dit punt geldt dat de wens van betrokkene een aanbouw te realiseren niet doorslaggevend is: een aanbouw is niet herbruikbaar, een losse unit wel.

Het program van eisen zoals dat geldt voor een aanbouw kan gebruikt worden voor een losse woonunit. Het is daarbij van belang in de beschikking vast te leggen dat – als de unit niet meer nodig is – dit aan de gemeente gemeld dient te worden. De gemeente zal er dan zorg voor dragen dat de unit verwijderd wordt en de woning in de oude staat wordt teruggebracht. Deze kosten maken onderdeel uit van de verstrekking van een losse woonunit.

Is een losse unit niet mogelijk, of is de aanpassing niet zodanig dat deze afweging gemaakt moet worden, dan kan de stap naar de al dan niet bouwkundige aanpassing worden gemaakt.

Artikel 7 Primaat van verhuizing

Primair zal gekeken worden of verhuizing mogelijk en zinvol is. Dat wil zeggen dat een geschikte of geschikt te maken woning beschikbaar is of op korte termijn beschikbaar komt. Onder geschikt te maken woning dient hier begrepen te worden een woning die tegen lagere investeringen dan ten opzichte van de te verlaten woning volledig aangepast kan worden.

Indien het college, nadat alle factoren in de overweging zijn meegenomen (zoals de bereidheid van de aanvrager te verhuizen, opgebouwde mantelzorg, etc.), tot de conclusie komt dat verhuizing de meest compenserende oplossing is, dan heeft bij het verstrekken van de woonvoorziening de vergoeding voor verhuis- en (her)inrichtingskosten het primaat.

Het hanteren van dit "primaat van de verhuizing" kan efficiënt worden benut als voldoende aangepaste woningen zijn opgenomen in een goed registratiesysteem en er ook een beroep gedaan kan worden op een voorraad aanpasbare woningen.

Er is voor gekozen om de grens voor de woningaanpassing vast te stellen op €. 20.000,--. Hiermede is een psychologische belemmering weggenomen om de vertrouwde woning en woonomgeving te moeten verruilen voor een woning in een andere woonomgeving.

Daarbij wordt opgemerkt dat van de aanvrager een actieve houding wordt verwacht met betrekking tot het reageren op het woningaanbod. Indien blijkt dat er geschikte woningen aangeboden zijn, maar de aanvrager maakt daar om onduidelijke of onredelijke gronden geen gebruik van, kan dit als consequentie hebben dat de gevraagde voorziening geen doorgang vindt.

Een uitweg wordt geboden door de dringende redenen, bijvoorbeeld omdat vanwege de in de persoon ondervonden belemmeringen geen (al te lang) uitstel van aanpassing (= compensatie) geboden is.

Gelabelde woning

In de praktijk komt het geregeld voor dat gevraagd wordt om een zogenaamde ‘brief gelabelde woning’. Met die brief kan diegene voorrang krijgen bij de toewijzing van een woning door de woningstichtingen. Zo’n brief wordt afgegeven als de kans groot is dat een bewoner in de toekomst te maken krijgt met bepekringen in het gebruik van de huidige woning.

Dat houdt in dat er geen acute noodzaak is om te verhuizen of de woning aan te passen in het kader van de Wmo. Het gevolg daarvan is dat bij een dergelijke brief er dus ook geen sprake kan zijn van een verhuiskostenvergoeding zoals omschreven is in deze nadere regels.

Artikel 8 In aanmerking komende kosten

In dit artikel zijn de kosten opgenomen die vergoed kunnen worden. Onder de aanneemsom zijn ook de werkzaamheden begrepen die de woonstichtingen door de eigen technische dienst laten uitvoeren.

Het gaat daarbij om de kosten van de door het college goedgekeurde offerte. Daarin kan een aantal kosten teruggevonden worden. Te denken valt hierbij aan de kosten van bouw, maar ook aan eventuele kosten architect, kosten van vergunningen en kosten van toezicht.

Door uit te gaan van de kosten van de goedgekeurde offerte is het mogelijk per offerte andere kosten mee te nemen. Zo zullen toezichtkosten bij een kleine verbouwing geen rol spelen.

Artikel 9 Maximale vergoeding

Bij de toelichting van artikel 6 is aangegeven, dat indien een (dure) woningaanpassing vereist is bij een woning een woonunit verstrekt zal worden. In dit artikel wordt geregeld dat, indien de eigenaar geen woonunit wil, de maximale vergoeding de hoogte van de kosten van de woonunit zullen bedragen. Dit is immers een compenserende oplossing die de eigenaar om andere redenen niet accepteert. Dat de eigenaar een aan- of verbouwing liever heeft, is begrijpelijk, maar niet strikt noodzakelijk om de beperkingen te compenseren. Daarom wordt de vergoeding voor de aan- of verbouwing beperkt tot de kosten van de woonunit.

Artikel 10 Afschrijving

Bij het vaststellen van de hoogte van de vergoeding moet rekening gehouden worden met de normale afschrijving. In principe dient bij elke woningaanpassing hiermee rekening gehouden te worden, maar vooral bij badkamers en keukens. Een badkamer en keuken die al op leeftijd is en toe is aan vervanging hoeft niet geheel op kosten van de Wmo aangepast te worden. Bij de vergoeding kan rekening gehouden worden met een afschrijvingsbedrag.

Artikel 11 Terugbetaling bij verkoop

Dit artikel regelt de terugbetaling van vooral de dure woningaanpassing als de woning binnen 10 jaar na de aanpassing verkocht gaat worden. Er hoeft niet terugbetaald te worden indien de nieuwe eigenaar een indicatie heeft en de woning als voldoende compenserend beschouwd kan worden.

Artikel 12 Persoonsgebonden budget voor kosten voor het verwerven van grond

Als de woningaanpassing een uitbreiding van een bestaande woning of het groter bouwen van een nieuwe woning tot gevolg heeft kan de gemeente een financiële tegemoetkoming verlenen in de kosten van het verwerven van extra grond die noodzakelijk is om de woningaan¬passing te realiseren. Geen financiële tegemoetkoming wordt verstrekt indien de extra te verwerven grond als tuin of iets dergelijks wordt benut. Alleen de grond die noodzakelijk is voor de woningaanpassing zelf kan in aanmerking komen voor een financiële tegemoet¬koming, waarbij een maximum aantal m² wordt gehanteerd voor de verschillende vertrekken (zie bijlage 2).

Bij het vergroten van de woning wordt er van uitgegaan dat de eigenaar van de woning zijn opstalverzekering aan de hogere herbouwwaarde van de woning aanpast.

Artikel 13 Overige woonvoorzieningen

De tegemoetkoming of pgb voor het aanpassen van gemeenschappelijke ruimten wordt alleen dan verstrekt wanneer zonder deze woningaanpassing de woning onbereikbaar is voor de gehandicapte. De gemeenschappelijke ruimten zullen voornamelijk entrees en portieken van woongebouwen betreffen. Daarbij kan het gaan om het aanbrengen van elektrische deuropeners, de aanleg van een hellingbaan van de openbare weg naar de toegang tot de woning en het aanbrengen van een extra trapleuning.

Het aanpassen van hobby- en recreatieruimten komt niet in aanmerking voor een financiële tegemoetkoming, tenzij uitsluitend via deze ruimte(n) de woning bereikt kan worden.

Het Bouwbesluit gaat niet zo ver, dat de hierboven genoemde voorzieningen reeds automatisch in de bouw meegenomen moeten worden. De in het Bouwbesluit genoemde toegankelijkheid strekt zich slechts uit tot het algemeen toegankelijk maken voor de aanvrager, dat wil zeggen een brede toegangsdeur of een hellingbaan. Deuropeners horen daar bijvoorbeeld niet bij.

De uitgangspunten en de omstandigheden waarin een voorziening aan een woonwagen, woonschip of aan het verblijf van een binnenschip kan worden aangebracht zijn in principe gelijk aan die bij woningen. Toch kunnen er voor het college redenen zijn om, gezien de kenmerken van deze woonruimten, nadere voorwaarden te stellen.

Om de beschikbare middelen zo doelmatig mogelijk aan te wenden wordt er, naast de levensduur, een bovengrens vastgesteld voor de hoogte van de in deze gevallen te verlenen financiële tegemoetkoming.

Artikel 14 Individuele voorziening

Een rolstoel die uitsluitend geschikt is voor buitenvervoer, is per definitie een vervoersvoorziening. Onder het begrip 'rolstoel' valt alleen een handbewogen of elektrische rolstoel en geen andere voorzieningen voor het verplaatsen binnenshuis, zoals een trippelstoel.

Onder handbewogen rolstoelen kan ook verstaan worden een duwwandelwagen of een zelfbeweger.

Ook individuele aanpassingen aan rolstoelen vallen onder de rolstoelverstrekking. Vaak zullen aanpassingen tegelijkertijd met de rolstoel worden gerealiseerd. Het kan echter ook voorkomen dat aanpassingen aan rolstoelen afzonderlijk van de rolstoel worden aangevraagd en worden verleend.

Er wordt een onderscheid gemaakt tussen een verplaatsingsmiddel en een tegemoetkoming in de kosten van vervoer. Het is het ook mogelijk een combinatie van deze vervoersvoorzieningen te verstrekken. Een uitzondering hierop wordt gemaakt voor wat betreft de al dan niet aangepaste bruikleenauto en een tegemoetkoming in de kosten van een al dan niet aangepaste bruikleenauto. Deze vervoersvoorziening kan niet in combinatie met het gebruik van een collectief vervoerssysteem worden verstrekt.

Een vervoersvoorziening in natura in de vorm van een verplaatsingsmiddel

Voorbeelden hiervan zijn:

• 1.

  een (aangepaste) bruikleenauto. Dit kan zowel een personenauto zijn als een aangepaste bus. Deze voorziening kan gecombineerd worden met een vergoeding voor het gebruik van dit vervoermiddel. Bedoeling van een voorziening als deze is dat hiermee alle vervoersbehoeften kunnen worden ingevuld, omdat het openbaar vervoer en een aanvullend systeem geen of onvoldoende mogelijkheden biedt.

  Het (aanvullend) openbaar vervoer, dan wel gebruik van een (rolstoel)taxi wordt normaliter als toereikend beschouwd.

  In principe wordt een (aangepaste) auto slechts dan verstrekt als het verstrekken hiervan adequater en goedkoper is dan een financiële tegemoetkoming eventueel gecombineerd met een andere vervoersvoorziening.

  Het mag duidelijk zijn dat het hier om zeer uitzonderlijke situaties handelt.

• 2.

  een (aangepaste) gesloten buitenwagen. Het gaat hier om vervoersmiddelen die voorzien in de vervoersbehoefte op de korte afstand, in de directe omgeving van de eigen woning. Deze voorziening kan in aanvulling verstrekt worden op een andere voorziening voor de langere afstand (uitgezonderd de al dan niet aangepaste auto in bruikleen). Voor het verstrekken van de gesloten buitenwagen geldt net als de auto, dat deze slechts dan verstrekt wordt, als het verstrekken hiervan adequater en goedkoper is dan een financiële tegemoetkoming eventueel gecombineerd met een andere voorziening. Hoewel het verstrekken van een voorziening in alle gevallen medisch noodzakelijk moet zijn om de beperkingen op te heffen of te verminderen, wordt bij deze voorziening met nadruk beoordeeld of het noodzakelijk is dat de aanvrager een gesloten buitenwagen verstrekt krijgt in plaats van de meer gebruikelijke open elektrische buitenwagen (scootmobiel).

• 3.

  een (aangepaste) open elektrische buitenwagen. Ook dit is een vervoermiddel voor de korte afstand, dat in aanvulling op het gebruik van een andere voorziening voor de langere afstand (uitgezonderd de al dan niet aangepaste auto in bruikleen) verstrekt kan worden. Hier vallen ook de zogenaamde snelle scootermobielen (meer dan 10 km per uur) met een actieradius tot circa 20 kilometer onder. Overigens gaat het dan om scootermobielen uitsluitend voor buitengebruik. Scootermobielen voor uitsluitend binnengebruik dan wel binnen - en buitengebruik vallen onder de categorie rolstoelen.

• 4.

  een ander al dan niet aangepast verplaatsingsmiddel. Hier vallen alle andere verplaatsingsmiddelen onder welke op grond van het gemeentelijk beleid op basis van de Wmo in natura kunnen worden verstrekt. Daarbij valt te denken aan open buitenwagens, driewielfietsen en dergelijke.

• 5.

  accessoires die voor doelmatig gebruik noodzakelijk zijn. Het gaat hierbij om mogelijke accessoires als stokhouder, beenbeschermer, afdekhoezen. Het moet hierbij wel gaan om accessoires die voor doelmatig gebruik noodzakelijk zijn (dus niet wenselijk) en als zodanig moeten de accessoires meegenomen worden bij de medische indicatie. Alleen bij een medische indicatie kan dus overgegaan worden tot verstrekking.

Een vergoeding voor de (vervoers)kosten van:

Het gaat hierbij telkens om financiële tegemoetkomingen in de kosten van de voorziening.

Deze categorie vervoersvoorzieningen is onder te verdelen in tegemoetkomingen in de kosten van:

• 1.

  aanpassingen van een eigen auto. Wanneer de aanvrager een eigen auto bezit, bestaat de mogelijkheid financieel tegemoet te komen in de kosten van aanpassing van de eigen auto;

• 2.

  gebruik van een bruikleenauto. Het betreft hier een vergoeding voor het gebruik van een bruikleenauto. Zoals hierboven is omschreven zal een bruikleenauto slechts bij hoge uitzondering worden verstrekt;

• 3.

  gebruik van (rolstoel)taxi of een eigen auto. Wanneer de aanvrager (gelet op zijn persoonlijke niet-medische omstandigheden) beter geholpen is met een forfaitaire vergoeding voor het gebruik van een taxi of eigen auto, dan is deze voorziening van toepassing;

• 4.

  aanschaf of gebruik van een ander al dan niet aangepast verplaatsingsmiddel. Hierbij kan gedacht worden aan dezelfde vervoersvoorzieningen als hierboven genoemd onder 4. Hier wordt echter de voorziening niet in natura geleverd, maar in de vorm van een financiële tegemoetkoming.

• 5.

  medisch noodzakelijke begeleiding tijdens het vervoer. In uitzonderlijke gevallen kan het voorkomen dat de aanvrager begeleid dient te worden tijdens het vervoer. In een aantal gevallen kan de begeleider dan gratis mee vervoerd worden. In die gevallen dat dit niet gratis is, kan daar via een tegemoetkoming in voorzien worden, mits de medische noodzakelijkheid van de begeleiding vast staat.

Een (volledige) vervoersvoorziening kan bestaan uit een combinatie van een financiële tegemoetkoming en scootermobiel.

Tevens kan het gaan om aanpassingen van diverse vervoermiddelen, zoals aanpassingen van een standaardfiets.

Artikel 15 Collectieve vervoersvoorziening

Door een hoogwaardig systeem van aanvullend openbaar vervoer kan een gemeente in belangrijke mate aan haar zorgplicht voldoen ten aanzien van het vervoer buitenshuis. De collectieve vervoersvoorziening in de vorm van de regiotaxi is als algemene voorziening voorliggend op de individuele voorziening. Uitzonderingen zijn bijvoorbeeld het vanwege een medische noodzaak geen gebruik kunnen maken van de stadsregiotaxi.

Het gaat er om in beeld te brengen wat iemand nog wél allemaal zelf kan. Pas als dit allemaal beoordeeld is en blijkt dat er geen alternatief is voor een individuele voorziening, kan een kortingspas verstrekt worden.

Dit artikel regelt de voorwaarden waaronder een kortingspas voor het collectief vraagafhankelijk vervoer wordt verstrekt.

Als een inwoner een andere vervoersvoorziening heeft, bijvoorbeeld een scootmobiel, dan regelt dit lid dat er met de regiotaxi jaarlijks minder km gereisd kan worden. Deze inwoner heeft namelijk een andere vervoersbehoefte dan iemand met een vervoersvraag die geen scootmobiel heeft.

Hoofdstuk 4 Nadere regels financiële tegemoetkomingen

Artikel 16 Tegemoetkoming verhuiskosten

De belanghebbende aanvrager heeft de vrijheid om binnen de financiële begrenzing te kiezen voor aanpassing van de bestaande woning dan wel te verhuizen naar een geschikte (aangepaste) woning of goedkoper dan de huidige woning aan te passen woonruimte. Indien gekozen wordt voor verhuizing kan de aanvrager tegemoet worden gekomen in de verhuis- en (her)inrichtingskosten.

Het college kan ook aan een persoon anders dan de aanvrager een financiële tegemoetkoming in verhuis- en (her)inrichtingskosten verstrekken indien op deze wijze een aangepaste of geschikte woonruimte vrij komt voor hergebruik door een aanvrager. De financiële tegemoetkoming dient ter stimulering van het vrijmaken van een woning.

Het moet echter gaan om woonruimte waaraan (meervoudige) bouw - en / of woontechnische voorzieningen zijn getroffen.

In lid 2 staat opgenoemd wanneer een verhuiskostenvergoeding wordt toegekend. Er wordt een uitzondering gemaakt voor het verhuizen naar een ADL-woning. Gehandicapten staan soms jaren op een wachtlijst, voordat zij een woning in een ADL-cluster toegewezen krijgen. De aanvrager woont in dat geval gedurende langere tijd in een geschikte, adequate woning. Teneinde de drempel om naar een ADL-woning te verhuizen niet te groot te maken, wordt voor deze situatie een uitzondering in de verordening gemaakt.

De tegemoetkoming in de verhuis – en herinrichtingskosten is gemaximeerd en wordt op declaratiebasis en onder overlegging van nota’s vergoed.

Voor de tegemoetkoming komen uitsluitend in aanmerking de kosten die direct voortvloeien uit de verhuizing. Hiertoe kunnen worden gerekend:

• •

  verhuistransport / verhuiswagen;

• •

  stoffering te weten; vitrage, (over)gordijnen, lamellen, luxaflex en ander zon -en blinderende voorzieningen, rail en andersoortige ophangmechanismen, het daarmee samenhangend maakloon en dergelijke;

• •

  vloerbedekking, parket, plavuizen, en daarmee samenhangend legloon;

• •

  (her)aansluitingskosten apparatuur waaronder (her)gebruik inbraakpreventie aanpassingen;

• •

  behang, verf, schoonmaak en schilderwerk.

Het derde lid bepaalt, dat binnen een termijn van 12 maanden na het toekennen van de vergoeding verhuisd moet zijn naar een adequate (compenserende) woning. Deze beperking in tijd is opgenomen om te voorkomen dat jaren na dato nog een aanspraak gedaan kan worden. Uiteraard kan men, indien de verhuizing niet binnen de termijn heeft kunnen plaatsvinden, altijd een nieuwe aanvraag indienen voor de verhuiskosten.

Artikel 17 Financiële tegemoetkoming in verband met tijdelijke huisvesting

In die gevallen waarin de aanvrager tijdens het aanbrengen van de voor¬zieningen niet in de woonruimte kan blijven wonen en om die reden tijdelijk naar een andere woonruimte moet uitwijken, kan voor de periode dat dit noodzakelijk is een tegemoetkoming in de dubbele woonlasten worden verstrekt.

Alleen in die gevallen dat het redelijkerwijs buiten de mogelijkheden van de aanvrager ligt om te voorkomen dat er dubbele woonlasten opgebracht moeten worden, kan tot vergoeding van extra woonlasten in verband met tijdelijke huisvesting worden overgegaan.

De tegemoetkoming heeft betrekking op de kosten die gemaakt worden in verband met het tijdelijk betrekken van zelfstandige woonruimte, het tijdelijk betrekken van een niet-zelfstandige woonruimte of het langer moeten aanhouden van de te verlaten woonruimte.

Indien de termijn van 6 maanden niet toereikend zou zijn en de oorzaak is niet te wijten aan de aanvrager kan in bijzondere gevallen de hardheidsclausule toegepast worden (artikel 26 van de Verordening).

Artikel 18 Financiële tegemoetkoming in verband met huurderving

Het vinden van een geschikte huurder voor een aangepaste woning kan langer duren dan de gebruikelijke termijnen. Om deze reden is een grens getrokken bij een investeringsbedrag van € 4.750,-. Woningen die voor een lager bedrag aangepast zijn, zullen in veel gevallen niet zo specifiek zijn aangepast dat het vinden van een geschikte kandidaat door de woningaanpassingen belemmerd wordt. Door de eigenaar van de woning een financiële tegemoetkoming in de gederfde huurinkomsten te verlenen, kan bevorderd worden dat de aangepaste woonruimte beschikbaar blijft. De duur van de tegemoetkoming kan afhankelijk gesteld worden van de situatie ter plekke. Een algemene termijn die redelijk geacht kan worden is zes maanden. In bepaalde gevallen kan echter ook geconcludeerd worden dat een kortere periode ook redelijk is. Dit is afhankelijk van de situatie op de woning¬markt.

In de exploitatie van een woning wordt rekening gehouden met een bepaald percentage huurderving. Om deze reden is het te verantwoorden dat de verhuurder het normale risico van leegstand loopt. De eerste maand dat de woning leeg staat mag dit als normaal beschouwd worden. Het is daarentegen niet onredelijk dat de gemeente enigszins tegemoet komt in de extra risico's die een verhuurder loopt als gevolg van het feit dat er sprake van een aangepaste woning is.

Het is niet onredelijk om ook de eerste maand huurderving aan de eigenaar te vergoeden, wanneer de woning op nadrukkelijk verzoek van het college wordt vrijgehouden. En wanneer de tijd van leegstand noodzakelijk is om de woning te kunnen verhuren aan een gehandicapte.

In de leden 2 en 3 worden de voorwaarden aangegeven om in aanmerking te komen voor deze tegemoetkoming.

Artikel 19 Vergoeding in verband met het verwijderen van voorzieningen

Uitgangspunt voor het gemeentelijk beleid is om zo weinig mogelijk voorzieningen uit de woning verwijderen, en aangepaste woningen zo veel mogelijk aan andere kandidaten toe te wijzen. In uitzonderlijke gevallen kan de gemeente er toe overgaan om tegemoet te komen aan de risico's die een verhuurder loopt indien de band tussen de woning en de aanvrager verbroken wordt en er niet binnen een bepaalde termijn (zes maanden) een geschikte kandidaat kan worden gevonden voor de woning. Een derde voorwaarde is dat door de aanwezigheid van specifieke voorzieningen de woning niet verhuurd kan worden.

Als aan alle drie de voorwaarden is voldaan, kan een bijdrage in de kosten van het verwijderen van de voorzieningen worden gegeven. Als deze mogelijkheid in uitzonderlijke gevallen wordt geboden, zal eerder medewerking van de verhuurder verkregen worden, maar wordt tegelijkertijd door het stellen van een termijn voorkomen, dat voorzieningen te snel uit een woning worden verwijderd zonder dat men voldoende tijd heeft gehad een geschikte kandidaat voor de woning te vinden. Onder kosten als bedoeld in dit artikel worden niet bedoeld reparaties aan muren of trappen of het vernieuwen van vloerbedekking en dergelijke.

Artikel 20 Financiële tegemoetkoming individuele vervoersvoorziening

In lid 1 is geregeld dat degene die om medische redenen geen gebruik kan maken van het collectieve vervoer in aanmerking kan komen voor een financiële tegemoetkoming.

Lid 2 sluit aan bij artikel 15 waarin bepaald is dat bij een verminderde vervoersbehoefte het recht op de maatwerkvoorziening wordt aangepast.

Lid 3: het kan voorkomen dat het toegekende bedrag uit het eerste lid ontoereikend is gezien de werkelijke vervoersbehoefte van de aanvrager. In dat geval kan er aanvullend op het toegekende bedrag tot maximaal € 425,- extra vergoed worden. De extra vergoeding geschiedt uitsluitend op declaratiebasis. Bewijsstukken dienen dus overhandigd te worden.

In lid 4 is geregeld dat, bij het bepalen van de vervoersbehoefte het doel van het vervoer meegewogen dient te worden. In beginsel wordt alleen het sociaal vervoer in de eigen- of leefomgeving meegenomen. Hieronder vallen bijvoorbeeld het vervoer om boodschappen te doen, vrienden en familie te bezoeken, vervoer naar clubs en sociaal-culturele activiteiten.

Wanneer echtgenoten beiden gehandicapt zijn en een vervoersvoorziening behoeven, kan, in het geval dat de vervoersbehoeften van beide echtgenoten samenvallen, volstaan worden met een enkele voorziening. Dit om te voorkomen dat men een financiële tegemoetkoming krijgt die niet in relatie staat tot de tegemoetkoming die anderen ontvangen. Vallen de behoeften niet samen, of slechts ten dele, dan kan een financiële tegemoetkoming worden verstrekt tot maximaal anderhalf maal het normbedrag.

Indien de behoeften in het geheel niet samenvallen, wat naar verwachting niet vaak zal voorkomen, kan middels de individuele afweging, en eventueel de hardheidsclausule van artikel 26 van de Verordening, afgeweken worden van dit artikel en maatwerk geleverd worden.

Artikel 21 Financiële tegemoetkoming voor een sportvoorziening

De financiële tegemoetkoming voor een sportvoorziening is niet kostendekkend en dient beschouwd te worden als tegemoetkoming in de kosten van aanschaf en onderhoud voor een periode van drie jaar.

Na drie jaar kan opnieuw een financiële tegemoetkoming worden toegekend, indien uit onderzoek van de gemeente blijkt, dat de sportvoorziening niet meer bruikbaar is.

Hoofdstuk 5 Terugvordering en verrekening

Artikel 22 Terugvordering van een voorziening

Dit artikel bepaalt dat bij het niet (langer) gebruiken van een voorziening de op basis van die voorziening reeds uitbetaalde financiële tegemoetkoming, een vergoeding of een reeds in bruikleen verstrekt middel kan worden teruggevorderd.

Artikel 23 Afschrijvingssystematiek

In dit artikel wordt aangegeven welke afschrijvingsmethode en afschrijvingstermijn gehanteerd worden, indien een voorziening wordt teruggevorderd.

De afschrijvingssystematiek wordt ook toegepast om de waarde van een tweedehands voorziening te bepalen.

Bij zeer intensief gebruik van een rolstoel kan afgeweken worden van de afschrijvingstermijn van zeven jaren. De gemeente beoordeelt of er sprake is van intensief gebruik.

Artikel 24 Verrekening van een voorziening

In dit artikel wordt aangegeven, dat de waarde van een bepaalde voorziening wordt verrekend met een voorziening, die opnieuw wordt toegekend. Verrekening vindt niet plaats, indien de belanghebbende de voorziening aan de gemeente schenkt. Deze teruggave zou plaats moeten vinden binnen een termijn van één tot twee maanden.

Artikel 25 Terugvordering van een pgb bij hulp bij het huishouden

In dit artikel wordt vermeld, dat geen terugvordering plaatsvindt, indien de belanghebbende met het pgb ondersteuning inkoopt en het verschil tussen het pgb en de feitelijke uitgave € 250,- of minder bedraagt.

Indien een belanghebbende geen ondersteuning heeft ingekocht of een substantieel deel van het pgb niet besteed heeft aan de inkoop van ondersteuning, wordt het ten onrechte genoten bedrag in zijn geheel verrekend en/of teruggevorderd.

Hoofdstuk 6 Slotbepalingen

In dit hoofdstuk wordt het overgangsrecht, de inwerkingtreding en de intrekking van het oude besluit geregeld.