Beleidsregel van het college van burgemeester en wethouders van de gemeente ede houdende regels omtrent jeugdhulp Beleidsregel toegang Wmo en Jeugdhulp Ede 2019

De onderstaande procedure is van toepassing op de gemeentelijke toegang tot zorg zoals beschreven in de Verordening maatschappelijke ondersteuning 2019 (artikel 2, 3, 4, 5 en 8) en de Verordening Jeugd 2019 (artikel 3, 4, 5, 6, 7 en 8).

Voor jeugdhulp kan men ook gebruik maken van een niet gemeentelijke toegang, namelijk de huisarts, medisch specialist of jeugdarts of via een gecertificeerde instelling. De onderstaande procedure geldt niet voor deze routes.

De belangrijkste voorwaarde om voor ondersteuning vanuit de gemeente Ede in aanmerking te komen is dat de cliënt zijn hoofdverblijf in Ede heeft en ingeschreven staat in de gemeentelijke basisadministratie (GBA). Bij jeugdigen van 0 tot 18 jaar wordt door middel van het woonplaatsbeginsel (Jeugdwet, artikel 1.1) bepaald welke gemeente verantwoordelijk is.

Artikel 1 Melding

Wanneer een cliënt behoefte heeft aan ondersteuning kan hij of zij dit melden bij de gemeente, het Centrum voor Jeugd en Gezin (CJG) of bij de Sociaal Teams. Een melding in de zin van artikel 2 van de Verordening Maatschappelijk ondersteuning 2019 of artikel 4 van de Verordening Jeugdhulp 2019 kan worden gedaan op de volgende wijzen:

• •

  Mondeling via de balie van het gemeentehuis, het CJG of bij een Sociaal Team;

• •

  Digitaal- per e-mail of een daarvoor beschikbaar gestelde website of webformulier;

• •

  Telefonisch via het algemene telefoonnummer van de gemeente Ede, het nummer van het CJG of die van het Sociaal Team;

• •

  Schriftelijk

De melding kan worden afgehandeld met informatie, advies of een eigen oplossing van de cliënt. Als er geen oplossing voor handen is, start de procedure van onderzoek waarin via met voeren van een maatwerkgesprek een plan van aanpak wordt opgesteld.

Vóór het (maatwerk)gesprek hebben de cliënt, jeugdige of zijn ouder(s) de mogelijkheid om zélf een plan te overhandigen waarin wordt gemotiveerd welke ondersteuning volgens de cliënt nodig is.

Artikel 2 Onderzoek

Het startpunt voor het onderzoek is zowel bij jeugd als Wmo het maatwerkgesprek. Daarbij is aandacht voor:

• •

  de behoeften, cliëntskenmerken en de voorkeuren van de cliënt;

• •

  de mogelijkheden om op eigen kracht of met gebruikelijke hulp te voorzien in zijn behoefte;

• •

  de mogelijkheid om op eigen kracht of met gebruikelijke hulp van andere personen uit zijn sociale netwerk te komen tot verbetering van zijn situatie;

• •

  de behoefte aan ondersteuning van de mantelzorger(s) van de cliënt;

• •

  de mogelijkheid om gebruik te maken van algemene voorzieningen;

• •

  de mogelijk heden van maatwerkvoorzieningen;

• •

  het te bereiken gewenste resultaat;

• •

  de rechten en plichten van de cliënt, de vervolgprocedure en de verwerking van zijn cliëntsgegevens;

• •

  welke eigen bijdrage voor de cliënt van toepassing is.

De resultaten van het (maatwerk)gesprek worden vastgelegd in een plan van aanpak of verslag. De cliënt heeft de mogelijkheid om in het plan van aanpak of het verslag correcties en aanvullingen aan te brengen. Deze komen niet in de plaats van het oorspronkelijke plan van aanpak, maar worden aan het oorspronkelijke plan van aanpak of verslag toegevoegd.

Een passing van een voorziening (bijvoorbeeld een rolstoel), een haalbaarheidstraining, een offerte door een woningaanpassingsbedrijf of een medisch onderzoek kunnen ook onderdeel uitmaken van het onderzoek.

Bij een medisch onderzoek wordt vastgesteld of er sprake is van beperkingen waardoor de cliënt niet kan deelnemen aan het leven van alle dag. Hierbij speelt de medisch adviseur (arts in dienst van een door de gemeente gecontracteerd bureau voor sociaal medisch advies) een belangrijke rol om te bepalen of voorzieningen medisch noodzakelijk zijn of dat deze juist anti-revaliderend werken. De medisch adviseur kan tevens uitsluitsel geven over de vraag of er sprake is van een langdurige noodzaak. Onder ‘langdurig’ wordt over het algemeen verstaan langer dan 6 maanden of dat het een blijvende situatie betreft. Onder een ‘blijvende situatie’ wordt ook de terminale levensfase verstaan. Voor thuisondersteuning kan het ook om een kortere periode gaan, bijvoorbeeld na ontslag uit het ziekenhuis. Waar precies de grens ligt tussen kortdurend en langdurig zal per situatie verschillen. Als de verwachting is dat cliënt na enige tijd zonder de benodigde hulpmiddelen of aanpassingen zal kunnen functioneren, dan mag van kortdurende medische noodzaak worden uitgegaan. Bij een wisselend ziektebeeld, waarbij verbetering in de toestand opgevolgd wordt door periodes van terugval, kan uitgegaan worden van een langdurige medische noodzaak

Artikel 3 Aanvraag

Een aanvraag in de zin van artikel 8 van de Verordening Maatschappelijk ondersteuning 2019 en artikel 8 van de Verordening Jeugdhulp 2019 kan worden gedaan na afronding van het onderzoek (zoals beschreven paragraaf 2.2). Het plan van aanpak of het verslag van het gesprek wordt als uitgangspunt genomen voor de beoordeling van het toekennen van de maatwerkvoorziening of de individuele voorziening.

De aanvraag wordt afgehandeld op de plek waar het onderzoek is afgehandeld (het Wmo-team of de Sociaal Teams).

Indien er geen plan van aanpak of verslag is en betrokkene wil toch een aanvraag indienen, dan kan de aanvraag worden ingediend door middel van een daarvoor beschikbaar gesteld (digitaal) aanvraagformulier. Een dergelijke aanvraag kan alleen in behandeling worden genomen wanneer het aanvraagformulier voorzien van naam, BSN, geboortedatum en ondertekening door cliënt (of gemachtigde) bij de gemeente of een daartoe gemandateerde partij is ingeleverd.

Artikel 4 Besluit

De cliënt ontvangt het besluit in de vorm van een schriftelijke beschikking op grond van de Wmo 2015 of Jeugdwet uiterlijk binnen 2 weken na de aanvraag. Indien deze termijn overschreden lijkt te worden, zal de cliënt op grond van de Awb, schriftelijk geïnformeerd worden over een verlenging van deze termijn met 8 weken.

Als een cliënt een verzoek doet voor ondersteuning op grond van de Wmo of Jeugdwet, zal dit verzoek gewogen worden. Het gaat daarbij om een individuele weging en de uitkomst kan daarom per cliënt verschillen. Daarbij worden altijd de volgende elementen betrokken.

Artikel 5 Eigen mogelijkheden

Niet iedere beperking leidt tot verminderde zelfredzaamheid of een participatieprobleem. En niet elke beperking van de zelfredzaamheid of participatie vraagt om overheidsondersteuning. Door het inzetten van eigen oplossingen en het eigen sociale netwerk kan in veel gevallen een levenspatroon voortgezet worden dat als aanvaardbaar gezien kan worden.

Artikel 6 Aanspraak maken op andere voorzieningen

Een aanspraak op een maatwerkvoorziening op grond van de Wmo of Jeugdwet, wordt afgestemd met zorg, hulp en andere diensten uit de volgende wetten uit het sociale domein.

Voorliggend op de Wmo is een voorziening /dienst op grond van een andere wettelijke regelgeving zoals de Zorgverzekeringswet (Zvw) of het Uitvoeringsinstituut Werknemers Verzekeringen (UWV).

• •

  Zorg: Als zorg of een andere dienst uit de Zorgverzekeringswet (Zvw) een passende oplossing biedt voor de ondersteuningsbehoefte, kan de cliënt worden verwezen naar de Zvw. Als de mogelijkheden vanuit de Zvw ontoereikend zijn, kan een maatwerkvoorziening worden ingezet.

• •

  Onderwijs: Begeleiding van kinderen met problemen is de verantwoordelijkheid van school. Tevens zijn er mogelijkheden vanuit de Wet passend onderwijs. Alleen in uitzonderlijke situaties; als toezicht en aansturing meer vraagt dan van school en ouders kan worden verwacht en de mogelijkheden vanuit de Wet passend onderwijs ontoereikend zijn kan een maatwerkvoorziening worden ingezet.

• •

  Kinderopvang: Kinderopvang is voor kinderen met een beperking voorliggend; het leren omgaan met leidsters met een kind met een beperking is gebruikelijke hulp van ouders. Alleen in situaties wanneer een kind extra begeleiding nodig heeft die niet door leidsters kan worden geboden en niet van ouders kan worden verwacht, kan een maatwerkvoorziening worden ingezet.

• •

  Arbeidsvoorzieningen: Op grond van de Ziektewet, en de Participatiewet zijn er mogelijkheden voor arbeidstrajecten en aangepast werk. Als de mogelijkheden vanuit deze wetten ontoereikend zijn, kan een maatwerkvoorziening worden ingezet.

• •

  Langdurige zorg: ondersteuning op grond van de Wmo of Jeugdwet geweigerd worden als de cliënt aanspraak maakt op ondersteuning op grond van de Wlz of als er gegronde redenen zijn om aan te nemen dat betrokkene hierop aanspraak maakt en weigert dit te laten onderzoeken.

De Wmo is vanaf 18 jaar voorliggend op de Jeugdwet. Jeugdhulp kan alleen doorlopen tot maximaal 23 jaar, als sprake is van één van de volgende 3 situaties:

• 1.

  De jeugdige ontving al jeugdhulp voor zijn 18e jaar en voortzetting van deze hulp is noodzakelijk;

• 2.

  Voordat de jeugdige 18 jaar werd is bepaald dat jeugdhulp noodzakelijk is;

• 3.

  Na beëindiging van jeugdhulp die was aangevangen voor het bereiken van de 18-jarige leeftijd, wordt binnen een termijn van een half jaar vastgesteld dat hervatting van de jeugdhulp noodzakelijk is.

Artikel 7 Algemeen gebruikelijke voorziening

Algemeen gebruikelijke voorzieningen zijn in principe voor iedereen beschikbaar, of men nu wel of geen beperking heeft. Wat in een concrete situatie algemeen gebruikelijk is, hangt vaak af van de geldende maatschappelijke normen op het moment van de aanvraag. Wanneer een algemeen gebruikelijke voorzieningen beschikbaar is kan er geen maatwerkvoorziening worden ingezet.

Een algemeen gebruikelijke voorziening is een voorziening die voldoet aan de volgende criteria:

• •

  Het is niet speciaal bedoeld voor personen met een beperking;

• •

  Het is verkrijgbaar in de reguliere handel;

• •

  Het kan voor een cliënt zonder beperkingen in een financieel vergelijkbare positie worden gerekend tot het normale aanschaffingspatroon.

   

Hulpmiddelen die ondersteuning bieden bij de algemeen dagelijks levensverrichtingen ¹ ( ADL ) zijn voorbeelden van algemeen gebruikelijk voorzieningen. Bij hulpmiddelen kan men denken aan: opstap-,zit- douchekrukjes, beugels, relaxstoelen, rollators, fiets met trapondersteuning en dergelijk die voor een ieder verkrijgbaar is en niet alleen bedoeld voor mensen met een beperking, maar worden bijvoorbeeld gebruikt omdat deze hulpmiddelen de lichaamsbouw compenseert, leeftijd gerelateerd zijn en het gemak ondersteunen. Deze hulpmiddelen zijn gewoon bij de reguliere winkels te koop en zijn betaalbaar voor de meeste mensen.

Artikel 8 Algemene voorzieningen

Algemene voorziening worden door de wet gedefinieerd als een aanbod van diensten of activiteiten die zonder voorafgaand onderzoek naar de behoeften, cliëntskenmerken en mogelijkheden van de gebruikers toegankelijk zijn en die zijn gericht op maatschappelijke ondersteuning. Met de activiteiten of ondersteuning die via deze algemene voorzieningen wordt geboden kan een individuele cliënt (een deel van) zijn participatieproblemen verminderen of zijn zelfredzaamheid verhogen. In deze gevallen is het niet noodzakelijk een maatwerkvoorziening in te zetten.

Er zijn wettelijk drie algemeen voorzieningen voorgeschreven:

• •

  Advies- en meldpunt huiselijk geweld en kindermishandeling ( AMHK)

• •

  Luisterend oord (anoniem 7x 24 uurs hulp op afstand)

• •

  Onafhankelijk cliënt ondersteuning

Binnen de gemeente Ede zijn daarnaast verschillende andere algemene voorzieningen beschikbaar:

• •

  Ondersteuning door het Sociaal Team.

• •

  Thuisondersteuning (ondersteuning bij de voorkomende huishoudelijke werkzaamheden).

• •

  Huiskamers (laagdrempelige ontmoetingsplekken verspreid over de gemeente).

   

Artikel 9 Gebruikelijke hulp

Gebruikelijk hulp is hulp die verwacht wordt van echtgenoot, partner, ouders, kinderen en huisgenoten in een leefeenheid en als ‘normaal’ wordt geacht in de relatie tussen huisgenoten en niet structureel méér is dan wanneer de huisgenoot geen beperking zou hebben (zie bijlage 1).

Onder een leefeenheid vallen alle bewoners van één adres die samen een duurzaam huishouden voeren.

Indien er sprake is van kamerverhuur, wordt de huurder van de betreffende ruimte niet tot de leefeenheid gerekend, tenzij er sprake is van het voeren van een gezamenlijk huishouden. Een soortgelijke positie wordt ingenomen door mensen die omwille van hun zorgbehoefte op één adres ieder zelfstandig wonen. Denk hierbij aan woongemeenschappen van kloosterlingen, ouderen of gehandicapten. Ook hier is dus geen sprake van een leefeenheid.

Ondersteuning door huisgenoten in een leefeenheid wordt als gebruikelijke hulp beschouwd:

• •

  In kortdurende situaties (maximaal 3 maanden): als uitzicht op herstel (van de zelfredzaamheid) dusdanig is dat ondersteuning daarna niet meer nodig zal zijn.

• •

  In langdurige situaties:

  • -

    bij normaal maatschappelijk verkeer binnen de cliënte levenssfeer (bezoek familie/vrienden, bezoek arts, brengen en halen van kinderen naar school, sport of andere vrije tijdsbesteding;

  • -

    hulp bij het overnemen van alle taken die bij een gezamenlijk huishouden behoren zoals de thuisadministratie, het schoonmaken van het huis etc.;

  • -

    het leren omgaan van derden (familie/vrienden/leerkracht etc.) met cliënt;

  • -

    ouderlijk toezicht op kinderen, de aard en mate hiervan is afhankelijk van de leeftijd van het kind.

     

Afwegingskader

De cliënt komt in aanmerking voor een maatwerkvoorzieningen als de tot de leefeenheid behorende personen geen gebruikelijke hulp kunnen bieden. Ter beoordeling van de gebruikelijke hulp wordt rekening houden met:

• •

  De aard en de omvang van de ondersteuning behoefte

• •

  De aard en de relatie van de personen binnen de leefeenheid

• •

  De mate waarin gebruikelijk hulp algemeen aanvaardbaar is ten opzichte van de sociale relatie.

• •

  De leeftijd en de ontwikkeling fase van de inwonende kinderen

• •

  De leerbaarheid van de cliënt en de draagkracht van de personen van wie gebruikelijke hulp wordt gevraagd.

Artikel 10 Mantelzorg

Mantelzorg is zorgverlening die niet in het kader van een hulpverlenend beroep wordt gegeven aan een hulpbehoevende door één of meerdere leden uit de directe omgeving van de cliënt, waarbij de zorgverlening direct voortvloeit uit de sociale relatie. Het college heeft oog voor het feit dat mantelzorg geen keuze is, maar direct voortvloeit uit de relatie die iemand heeft met de zorgvrager. En dat het een zware taak kan zijn naast, werk, opleiding of de zorg voor eigen gezin. Met de zorgvrager en de mantelzorgers moet worden gezocht naar een juiste balans. De behoefte aan ondersteuning van de cliënt en de draagkracht van de mantelzorger kunnen van tijd tot tijd verschillen. Daarom is ook dreigende overbelasting van de mantelzorger een belangrijk onderwerp in het onderzoek. Het ondersteunen van mantelzorgers is altijd een punt van aandacht. (zie bijlage 3)

Artikel 11 Goedkoopst passende maatwerkvoorziening

De maatwerkvoorziening is altijd gebaseerd op de goedkoopst passende voorziening. Er kunnen meerdere geschikte oplossingen zijn, maar er wordt gekozen voor de oplossing die naar objectieve maatstaven de goedkoopste is. Indien cliënt een duurdere voorziening wil (die eveneens adequaat is) komen de meerkosten voor rekening van cliënt. In dergelijke situaties zal de verstrekking plaatsvinden in de vorm van een PGB gebaseerd op de goedkoopst passende voorziening.

Bij het bepalen van de goedkoopst passende voorziening, wordt ook rekening gehouden met de (te verwachten) gebruiksduur en intensiteit van gebruik. Bij kortdurend of incidenteel gebruik moet een groter beroep worden gedaan op eigen mogelijkheden of inzet van voorliggende of algemene voorzieningen. 

Artikel 12 Thuisondersteuning

1.Thuisondersteuning als algemene voorziening:

Thuisondersteuning is praktische hulp in de thuissituatie met betrekking tot het dagelijks leven. Het omvat in Ede drie onderdelen:

• a.

  huishoudelijk werkzaamheden;

• b.

  het signaleren van ontwikkelingen bij de cliënt op het gebied van zelfredzaamheid en participatie en het opvolgen van deze signalen;

• c.

  het uitvoeren van preventieve interventies, zoals het verwijzen van cliënten naar praktische thuisondersteuning en ontmoeting.

Het gaat hierbij om huishoudelijk werk, begeleiding, gezelschap en verlichting van de mantelzorgers. Thuisondersteuning is gericht op preventie, het hervinden van welzijn en welbevinden en het langer thuis kunnen wonen. Thuis ondersteuning bestaat uit een basispakket aan huishoudelijke taken met daarnaast de mogelijkheid tot een aanvulling passend bij de behoefte van cliënt. De cliënten betalen een vast tarief (uur prijs)voor deze algemene voorziening thuisondersteuning. De cliënt kan maximaal 3 uur thuisondersteuning per week afnemen.

Afwegingskader:

Een cliënt komt voor een algemene voorziening in aanmerking als:

• -

  hij een (tijdelijk) lichamelijk beperking heeft waardoor hij of zij de huishoudelijke werkzaamheden niet zelf kan uitvoeren;

• -

  hij heeft geen andere huisgenoten die de werkzaamheden kunnen uitvoeren; hij alleen gebruik maakt van thuisondersteuning en geen andere WMO voorzieningen heeft;

• -

  hij de algemene voorziening kan betalen.

Uitzonderingen:

• -

  Is de cliënt ouder dan 80 jaar, met alleen lichamelijke beperkingen en hij/zij maakt liever gebruik van een de thuisondersteuning maatwerk, dan is dat mogelijk.

• -

  Maakt de cliënt gebruik van meerdere voorzieningen dan komt hij/zij in aanmerking voor maatwerkvoorzieningen

• -

  Als het inkomen van de cliënt lager is dan 130% van het minimum, bieden we toegang tot de maatwerkvoorziening, omdat we deze groep cliënten financieel kwetsbaar achten.

   

Er is een compensatie mogelijk als de cliënt deze kosten niet kan betalen (artikel 25 lid 3 Verordening Maatschappelijk ondersteuning 2019.

2.Thuiszorgondersteuning maatwerk:

Voor thuisondersteuning maatwerk geldt de zelfde definitie als beschreven bij thuisondersteuning als algemene voorziening.

Afwegingskader:

Een cliënt komt voor maatwerk in aanmerking als:

• -

  hij is niet in staat is regie te voeren;

• -

  hij gebruik maakt van meerdere voorzieningen;

• -

  hij een inkomen heeft lager dan 130% van het minimum;

• -

  hij 3 uur of meer thuisondersteuning nodig heeft.

   

Tijdens een maatwerkgesprek wordt de ondersteuningsvraag van de cliënt vastgesteld en de omvang van het aantal in te zetten uren bepaald. Uitgangspunt hierbij zijn de criteria als genoemd in artikel 7 van de verordening maatschappelijk ondersteuning.

De basisuren worden altijd toegekend als betrokkene recht heeft op thuisondersteuning. Met de basisuren kan het huis schoon gehouden worden op het door de gemeente gedefinieerde niveau van schoon.

De basisuren thuisondersteuning richten zich op het uitvoeren van het lichte en zware schoonmaakwerk. Denk aan het afnemen van stof, stofzuigen, reinigen van ramen, vloeren en sanitair en bedden verschonen. Met de basisuren krijgt de cliënt de beschikking over 105 uren ondersteuning per jaar, die naar eigen inzicht ingezet kunnen worden voor het realiseren van het resultaat ‘schoon huis’. De cliënt kan deze uren verzilveren bij een aanbieder waarmee de gemeente een contract heeft afgesloten voor het leveren van hulp bij het huishouden. De cliënt stemt zelf met de door hem/haar gekozen hulp/aanbieder af voor welke taken en met welke frequentie dit wordt ingevuld. Het aantal uren dat verstrekt wordt met de basisuren én het niveau van schoon dat hiermee behaald is gebaseerd op het objectieve onafhankelijke onderzoek, uitgevoerd door KPMG Plexus en Bureau HHM (augustus 2016).

In bijlage 2 zijn de basisuren voor thuisondersteuning per woonruimte in een schema weergegeven.

Wanneer als gevolg van (medische) beperkingen cliënten onvoldoende ondersteund worden door de basisuren bij het realiseren van een schoon huis of als er een ander noodzakelijk resultaat behaald moet worden, kunnen er aanvullende uren ingezet worden.

Met een zorgvuldig, individueel onderzoek wordt bepaald of de cliënt aanvullende uren nodig heeft. In dit onderzoek wordt gekeken of met de eigen mogelijkheden, de algemene voorzieningen in combinatie met een eventuele inzet van de basisuren voor een schoon huis een voldoende oplossing wordt geboden. De grootte van het huis(houden) is, in het algemeen, geen aanleiding om aanvullende uren toe te kennen. Ook de aanwezigheid van dieren (uitgezonderd hulphonden e.d.) zijn in het algemeen geen aanleiding voor het toekennen van aanvullende uren. De gevolgen hiervan op de omvang van de schoonmaaktaak en het zoeken van oplossingen daarvoor behoort, in de eerste plaats, tot de eigen verantwoordelijkheid van de aanvrager. Het onderhoud van de tuin wordt niet tot het huishouden gerekend.

3. Thuisondersteuning voor mantelzorgers:

Hierbij ligt de nadruk op het ontlasten van mantelzorgers, waarbij de mantelzorgers tijdelijk gebruik kunnen maken van 2 uur thuisondersteuning. Met de regeling thuisondersteuning mantelzorg kunnen zwaarbelaste mantelzorgers die door de intensiviteit van hun mantelzorgtaken behoefte hebben aan ondersteuning in hun eigen huishouden voor maximaal een jaar (met maximaal een halfjaar verlenging) in aanmerking komen voor thuisondersteuning mantelzorg. Deze hulp is bedoeld voor het eigen huishouden van de mantelzorger. Hieraan zijn geen kosten verbonden voor mantelzorgers. De vraag voor mantelzorg ondersteuning kan worden ingediend bij Malkander.

Artikel 13 Begeleiding en dagbesteding

Algemene uitgangspunten Wmo

Begeleiding

Bij begeleiding gaat het om activiteiten waarmee de zelfredzaamheid en participatie van cliënt wordt bevorderd, zodat deze zolang mogelijk in zijn eigen omgeving kan blijven. Het gaat om ondersteuning, waardoor de cliënt in staat gesteld wordt het dagelijkse leven zelfstandig te kunnen leven. Dit kan op individuele basis worden ingezet of in groepsverband.

Bij zelfredzaamheid gaat het om:

• -

  het uitvoeren van de noodzakelijke algemene dagelijkse levensverrichtingen ² ,

• -

  het voeren van een gestructureerd huishouden .

Bij participatie gaat het om:

• -

  het deelnemen aan het maatschappelijke verkeer, dit wil zeggen dat iemand, ondanks zijn lichamelijke of geestelijke beperkingen, op gelijke voet met anderen in redelijke mate andereen kan ontmoeten, contacten kan onderhouden, boodschappen kan doen en aan maatschappelijke activiteiten kan deelnemen.

• -

  het deelnemen aan het maatschappelijk verkeer dit wil zeggen dat iemand, ondanks zijn lichamelijke of geestelijke beperkingen, op gelijke voet met anderen in redelijke mate kan deelnemen aan regulier betaalt werk, aangepast werk, opleiding of vrijwilligers werk.

Doel van de begeleiding

Begeleiding kan worden ingezet zodat cliënt zo zelfstandig mogelijk kan blijven functioneren in het dagelijks leven. Dit bestaat uit

• •

  het bieden van structuur in de dag, gericht op het verbeteren of behouden van capaciteiten en/of het reguleren van gedragsproblemen;

• •

  het bieden van sociale contacten en bezigheden;

• •

  het bieden van een geleidelijke overgang van een beschermde woonomgeving naar een zelfstandig leven;

• •

  het ontlasten van mantelzorgers;

• •

  het ondersteunen van mogelijkheden van de cliënt waarbij de cliënt wordt gestimuleerd om deel te nemen aan de maatschappij gerelateerde en arbeidsmatige activiteiten.

Vormen van begeleiding

1. Individuele begeleiding

Individuele begeleiding kan worden ingezet zodat de cliënt in eigen woonomgeving kan blijven functioneren. Dit wordt ondersteunt met activiteiten zoals,

• -

  Toezicht of aansturing op het gebied van praktische vaardigheden

• -

  Ondersteunen bij het aanbrengen van structuur c.q. het voeren van regie

• -

  Oefenen van in de behandeling aangeleerde vaardigheden

• -

  Aansturen of sturen op gedrag.

• -

  Ondersteunen bij het organiseren van het dagelijkse leven ( huishouden, agenda, administratie, geldzaken, regelzaken)

2. Dagbesteding

Dagbesteding kan worden ingezet zodat cliënt zo zelfstandig mogelijk kan blijven functioneren in het dagelijks leven.

• -

  De dagbesteding ondersteunt bij het ontwikkelen en onderhouden van sociale contacten, ondersteuning in zelfredzaamheid, bieden van structuur, behoud van vaardigheden, toezicht, ontlasting van mantelzorgers, bieden van een zinvolle dag invulling.

Voor de cliënt met een psychiatrische aandoening, verstandelijke of zintuiglijke beperking of NAH kan daaraan nog toegevoegd worden:

• -

  het aanleren van nieuwe vaardigheden

We stimuleren een sterke sturing op ontwikkeling en waar mogelijk uitstroom: dagbesteding is niet altijd het einddoel voor mensen.

3. Begeleid wonen voor 18+ tot 23 jarigen

Begeleid wonen voor jongeren vanaf 18 wordt ingezet nadat de jongere uitstroomt uit een beschermde woonvorm vanuit de jeugdzorg maar nog onvoldoende basis heeft om zelfstandig te wonen en zijn leven op verantwoorde wijze vorm te geven. De jong volwassen huurt zelfstandig woonruimte in een accommodatie van een instelling, niet zijnde een beschermde woonvorm of maatschappelijk opvang. Er is geen ondersteuningsbehoefte waarvoor 24 uur per dag begeleiding aanwezig hoeft te zijn

Intensiviteit van begeleiding individueel en dagbesteding

In de Wmo onderscheiden we de mate van ondersteuning behoefte naar begeleiding in regulier en specialistisch. Dit wordt mede bepaald door wat er binnen eigen netwerk of met voorliggende voorzieningen opgelost kan worden en waarvoor nog maatwerkvoorzieningen nodig zijn. De volgende terreinen spelen een rol bij het meten van de mate en omvang:

• •

  Zelfredzaamheid; in staat zijn tot bewegen, verplaatsen, communicatie, het nemen van besluiten, oplossen van problemen, dagelijkse routine kunnen organiseren, geld beheren, administratie, aangaan en onderhouden van sociale contacten.

  • •

    Er is sprake van reguliere begeleiding als het zelfstandig nemen van besluiten niet vanzelfsprekend is, de cliënt heeft hulp nodig bij dagelijkse bezigheden en bij het aanbrengen van dagelijkse routine en structuur. De cliënt heeft een ondersteuningsbehoefte als hij niet goed begrijpt wat anderen zeggen en zich niet voldoende begrijpelijk kan maken.

  • •

    Er is sprake van specialistische begeleiding als er complexe taken overgenomen moeten worden, het uitvoeren van eenvoudige taken moeilijk gaat, de cliënt niet in staat is zelfstandig problemen op te lossen en/of besluiten nemen, moeite heeft met communiceren en afhankelijk is van regie van anderen voor het voeren van de regie. Als er verwaarlozing dreigt en zonder deskundig begeleiding opname moet plaatsvinden.

• •

  Gedragsproblemen; in staat zijn gedrag te reguleren (door het aangeleerde zelf toe te passen, door externe stimulans of door externe beïnvloeding.

  • •

    Er is sprake van reguliere begeleiding als cliënt niet in staat is zelfstandig coping methodieken toe te passen. Client moet gestimuleerd worden om gedrag aan te passen, te vermijden of te oefenen. Soms moeten taken gedeeltelijk overgenomen worden door een deskundige omdat de situaties anders verslechterd.

  • •

    Er is sprake van specialistische begeleiding als er nog geen sprake is van coping methodieken om gedrag te reguleren. De cliënt moet worden beïnvloed om zijn gedrag bij te sturen om te komen tot veranderd gedrag. Soms moeten taken tijdelijk worden overgenomen totdat een crisis is afgewend.

• •

  Psychisch functioneren; in staat zijn om te gaan met concentratieproblemen, problemen met geheugen en denken, perceptie van de omgeving.

  • •

    Er is sprake van reguliere begeleiding als aansturing en soms gedeeltelijke overname van taken door een deskundige vereist is, omdat de situatie anders verslechtert.

  • •

    Er is sprake van specialistische begeleiding als er overname van taken is vereist en er met regelmaat sturing nodig is om de veiligheid van cliënt en/of omgeving te kunnen waarborgen.

• •

  Oriëntatie stoornissen; in staat zijn zich te oriënteren in tijd, plaats en personen.

  • •

    Er is sprake van reguliere begeleiding als cliënt problemen ondervindt met het herkennen van personen en omgeving, er vaak hulp nodig is bij het uitvoeren van taken en het vasthouden van een dagritme. De situatie zal verslechteren zonder deskundige begeleiding.

  • •

    Er is sprake van specialistische begeleiding als er sprake is van ernstige problemen in het herkennen van personen en omgeving, er vaak hulp nodig is bij het uitvoeren van taken en het vasthouden van een dagritme. overname van taken is vereisten er met regelmaat sturing nodig is om de veiligheid van cliënt en/of omgeving te kunnen waarborgen.

Omvang van begeleiding

1. Individuele begeleiding

Individuele begeleiding wordt vastgesteld in uren, minimaal één uur tot maximaal acht uur per week. Meer uren per week zijn, indien nodig, duidelijk gemotiveerd mogelijk. De omvang van de indicatie (het aantal uren begeleiding) is een optelsom van de duur van de betreffende activiteiten;

• •

  Welke begeleiding activiteiten zijn er nodig

• •

  Hoeveel tijd is daar mee gemoeid per keer?

• •

  Hoe vaak vinden die plaats per dag/week

• •

  Zijn ze planbaar?

• •

  Niet planbaar; kan de cliënt een hulpverlener inroepen?

• •

  Is er (ook) (vaak) toezicht nodig?

• •

  Check begeleidingsplan, rapportage, evaluatie

• •

  Wat gaat er mis bij een lage(re) omvang?

   

2. Dagbesteding

Dagbesteding wordt vastgesteld in dagdelen, één dagdeel staat gelijk aan drieënhalf aaneengesloten uren. Het aantal dagdelen dat wordt toegekend is afhankelijk van:

• •

  Hoeveel structuur, activering, toezicht etc. is er nodig?

• •

  Wat kan het netwerk opvangen?

• •

  Van welke voorliggende voorzieningen kan cliënt gebruik maken?

• •

  Wat de kan de cliënt fysiek of mentaal aan?

• •

  Met welk doel wil de cliënt naar de dagbesteding?

• •

  Is er een dagbesteding voor de cliënt beschikbaar? Denk daarbij aan specifiek agbestedingsgroepen. Hierbij rekening houdend met de effectiviteit.

3. Woonbegeleiding 18+ tot 23 jarigen

Woonbegeleiding wordt aangeboden per etmaal en kan maximaal tot de 23e verjaardag worden beschikt. De jongere kan maximaal 3 jaar gebruik maken van deze vorm van woon begeleiding.

De begeleiding is onderdeel van dit product en hoeft niet apart in een product begeleiding te worden aangevuld.

Afwegingskader

Of de cliënt is aangewezen op begeleiding individueel, dagbesteding, maatschappelijke deelname of begeleid wonen 18+ wordt bepaald door de afweging wat het meest doelmatig is om het gewenste resultaat te bereiken.

Dagbesteding is voorliggend op begeleiding individueel als hetzelfde doel wordt beoogd. Wanneer de begeleiding gericht is op het daadwerkelijk bieden van dag structuur is het aanbieden van dagbesteding het beste om de doelen te behalen. Wanneer er een noodzaak is voor het bijvoorbeeld één of meerdere keren per week bieden van hulp bij het doornemen van de dag- of weekstructuur dan is begeleiding individueel mogelijk de beste oplossing om te komen tot het behalen van gestelde doelen.

Woonbegeleiding 18- 23 jaar wordt ingezet voor jongeren die na hun 18e uitstromen vanuit een beschermd wonen setting naar een zelfstandige wooneenheid. De jongeren stroomt door vanuit de jeugdzorg naar de WMO en ondervindt daarbij hinder van lage inkomsten en het beperkte woning aanbod om zo door te ontwikkelen naar een zelfstandig leven. Om gebruik te kunnen maken van woon begeleiding wordt meegewogen of er:

• •

  een kans van slagen is op de reguliere woningmarkt.

• •

  een mogelijkheid is om zelf te huren op de reguliere woningmarkt.

• •

  Een jongere professionele ondersteuning, in de vorm van begeleiding, nodig heeft.

Vervoer van en naar dagbesteding.

Vervoer kan alleen worden toegekend in relatie tot dagbesteding. Vervoer wordt alleen toegekend als er geen andere mogelijkheden zijn om de dagbesteding te komen, bijvoorbeeld met openbaar vervoer. Om onbedoeld gebruik tegen te gaan mogen cliënten geen gebruik maken van de Valleihopper voor vervoer van en naar de dagbesteding voor zover het een maatwerkvoorziening is. De Valleihopper is bedoeld voor sociaal vervoer (en niet voor woon-werkverkeer, vervoer naar dagbesteding, vervoer naar vrijwilligerswerk, of vervoer in het kader van scholing of opleiding)

Artikel 14 Respijtzorg

Bij kortdurende verblijf is het uitgangspunt dat de mantelzorger/ouder wordt ontlast van dagelijkse ondersteuning. Het betreft hier vaak logeeropvang tijdens de weekenden of opvang tijdens vakantie perioden.

Omvang respijtzorg

De omvang van respijtzorg varieert van 1 etmaal per week tot maximaal 3 etmalen per week.

Afwegingskader

De cliënt heeft een aandoening waardoor constante ondersteuning noodzakelijk en in nabijheid aanwezig moet zijn. Men kan geen beroep (meer) doen op voorliggende voorzieningen, algemeen gebruikelijk voorzieningen, algemene voorzieningen, gebruikelijk hulp en hulp vanuit de sociaal netwerk

Hierdoor is het noodzaak dat de mantelzorger wordt ontlast in zijn taken.

Er is sprake van (dreigende) overbelasting van de mantelzorger(s).

Artikel 15 Arrangementen

Een ondersteunings arrangement wordt gekenmerkt door een geïntegreerde of samenhangende dienstverlening van aanbieders rondom cliënt en mantelzorgers. Daarbij is er sprake van een samenwerking tussen minimaal twee aanbieders/ partners. Een arrangement draagt bij aan een ontwikkeling en substitutie van zwaardere naar lichtere vormen van ondersteuning, begeleiding, dagbesteding en (werkplek) coaching. De partners maken onderling afspraken over de taakverdeling, sturing en verantwoording. Daarbij is er sprake van- of afstemming met de nuldelijn.

Vormen van arrangementen

1. Wmo arrangementen GGZ

Deze ondersteuningsarrangementen zijn een samenhangend geheel van ambulante ondersteuning en begeleiding ten behoeve van zelfredzaamheid, zelfstandig wonen en maatschappelijk participatie, met behoud van eigen regie. Het Wmo-arrangement GGZ wordt gegeven in de huiselijke omgeving van de cliënt in nauwe samenwerking met de ambulante behandelaar, huisarts, nulde lijn, sociaal netwerk en relevante anderen. Er zijn twee Wmo-arrangementen GGZ (licht, zwaar).

De cliënt ontvangt de toegang en beschikking voor het Wmo-arrangement GGZ van de regiogemeente binnen de Valleiregio waar deze woonachtig en ingeschreven is. Tot de Valleiregio behoren de gemeenten: Barneveld, Ede, Renswoude, Rhenen, Scherpenzeel en Wageningen.

Gezien het regionale karakter van het arrangement is deze maatwerkvoorziening verder uitgewerkt in de beleidsregel voor Wmo arrangementen GGZ.

2. B-aanzet

B-aanzet is een arrangement van bouwstenen die een cliënt voorziet in een werkplek, coaching en als het nodig is vervoer. Het is een integrale benadering van arbeidsmatige dagbesteding en beschut werk. De focus is gericht op het vergroten van zelfstandigheid en de maatschappelijke deelname van de cliënt.

De cliënt is nog niet toe om betaalde arbeid te kunnen verrichten maar bezit wel over groeipotentie. B-aanzet wordt ingezet voor cliënten als ontwikkel traject met een toekomstperspectief naar trede 3,4 of 5 van de participatie ladder (zie bijlage 3).

Intensiteit van B-aanzet

De combinatie van interventies die in samenhang worden geboden geven de intensiteit aan. De activiteiten die daar onderdeel vanuit maken zijn:

• •

  Het onderzoeken, ontdekken en ontwikkelen van motivatie en (nieuwe) talenten, gericht op deelname aan de arbeidsmarkt.

• •

  Het oefenen met of ondersteunen van reeds aangeleerde of nieuwe aan te leren vaardigheden en competenties, het ontwikkelen van een algemene arbeidsattitude, noodzakelijk om arbeidsmatige verrichtingen uit te kunnen voeren.

• •

  Het oefenen of ondersteunen met het reizen van en naar de locatie.

• •

  Coachen van gedrag en motivatie van de cliënt.

• •

  Stimuleren bij de mogelijke integratie in de samenleving en de sociale participatie.

• •

  Afstemming met andere domeinen (onderwijs, WLZ, participatie, etc.)

   

De activiteiten geven aan welke bouwstenen voor de cliënt ingezet worden.

Bouwstenen:

1. Werkplek

• •

  Vrijwilligerswerk

• •

  Georganiseerd werk

• •

  Dagbesteding

• •

  Specialistische begeleiding

2. Coaching

• •

  Job coaching

• •

  Modules

• •

  Trainingen

• •

  Specialistische begeleiding

3. Kosten vervoer

De optelsom van de bouwstenen geven aan welke type B-aanzet het meest passend is bij de cliënten.

Omvang B-aanzet

De arrangementen verschillen van elkaar op grond van intensiteit en benodigde ondersteuning behoefte om de doelen te realiseren. B-aanzet bestaat uit 4 typen:

Duur

B-aanzet wordt voor de duur van 1 jaar toegekend.

Afwegingskader

B-aanzet wordt ingezet als leer- werk traject waarbij de focus ligt op instroom naar regulier of aangepast werk, het ontwikkelen van talenten, vaardigheden en loonwaarde. Voor het toekennen van B-aanzet wordt gebruik gemaakt van de participatie ladder en is een toekomstperspectief naar trede 3,4 of 5, en de vraag van cliënt leidend. De zwaarte van het arrangement hangt af van het aantal bouwstenen dat nodig is.

Artikel 16 Beschermd wonen

Bij beschermd wonen , gaat het om het wonen in een accommodatie van een instelling met daarbij behorende toezicht en begeleiding. Het is gericht op het bevorderen van de zelfredzaamheid en participatie het psychisch en sociaal functioneren, stabilisatie van het psychiatrisch ziektebeeld, het voorkomen van verwaarlozing of maatschappelijk overlast of het afwenden van gevaar voor cliënt of anderen, bestemd voor personen met psychische of psychosociale probleem die niet in staat zijn om op eigen kracht te handhaven in de samenleving.

Beschermd wonen is een landelijke toegankelijke voorziening, dat betekent dat cliënten in principe van uit geheel Nederland gebruik kunnen maken van de voorziening. Het document landelijk toegankelijkheid wordt gebruikt als uitgangspunt voor de toegang tot beschermd wonen in centrum gemeente Ede en regio gemeenten.

Intensiviteit van beschermd wonen

Bij beschermd wonen, meten we de mate van ondersteuning af aan de herstel fase waarin de cliënt zich bevindt en wat binnen het eigen netwerk of met voorliggende voorzieningen opgelost kan worden. De herstelfasen worden omschreven als:

• •

  Fase 1 “overvallen worden door de aandoening”. De cliënt is ontredderd en verward.

• •

  Fase 2 “worstelen met de aandoening”. De cliënt ontwikkeld manieren om actief om te gaan met de symptomen.

• •

  Fase 3 “leven met de aandoening”. De cliënt leert zijn sterke kanten en beperkingen kennen.

• •

  Fase 4 “leven voorbij de aandoening”. De cliënt voelt zich weer meer verbonden met anderen en de maatschappij.

Omvang beschermd wonen

Beschermd wonen wordt aangeboden per etmaal. De basis voor beschermd wonen, vindt zijn oorsprong in de fasen van het herstelproces, waarbij aandacht is voor herstel van de gezondheid, herstel in het functioneren, cliënt herstel en maatschappelijk herstel. We onderscheiden hiervoor de volgende type beschermd wonen:

• •

  Beschermd wonen middel

• •

  Beschermd wonen zwaar

• •

  Beschermd wonen intensief

Aan de hand van de fase waarin de cliënt zich bevindt wordt gekeken welk type en mate van ondersteuning het beste bij de cliënt past. In bijlage 4 zijn cliëntprofielen opgenomen, passende bij de herstelfasen.

Duur

Voor alle typen wordt een beschikking afgegeven met een duur van 2, 3 of 5 jaar. Deze geldigheidsduur betreft een uitgangspunt en hier kan van worden afgeweken.

Afwegingskader

De cliënt is gemotiveerd om te werken aan een verder herstel, maar heeft hiervoor een steunende, stimulerende en lerende woonomgeving nodig waar hij 24 uur kan verblijven. Belangrijke factoren voor succes zijn het betrekken van familie en vrienden, het bieden van toekomstperspectief, het verbreden van de maatschappelijke participatie en ondersteunen bij het versterken van de autonome rol zodat de cliënt weer zelf keuzes maakt en beslissing neemt.

Artikel 17 Rolstoelvoorzieningen

Het doel van het verstrekken van een rolstoelvoorziening is dat de cliënt met de rolstoel in staat wordt gesteld zich binnen en buiten de woning (al dan niet) zelfstandig te kunnen verplaatsen.

Het hoeft niet zo te zijn dat de cliënt de gehele dag is aangewezen op zittend verplaatsen. Als de cliënt bijvoorbeeld wel een bepaalde afstand te voet kan afleggen, maar daarna is aangewezen op zittend verplaatsen, dan kan een rolstoelvoorziening aangewezen zijn. Het moet dan wel duidelijk zijn dat andere loophulpmiddelen (zoals een loopwagen of trippelstoel) geen oplossing bieden voor het verplaatsingsprobleem. Die loophulpmiddelen kunnen op grond van artikel 2.12 Regeling zorgverzekering worden verstrekt

De in te kopen rolstoelvoorziening moet een CE-markering hebben. De voorziening voldoet aan een pakket van eisen dat door de gemeente is opgesteld of bevestigd. Verder is van belang dat de cliënt met de voorziening kan omgaan en deze kan besturen.

Zo nodig ondergaat de cliënt een keuring van Emcart. De voorziening moet geschikt zijn voor het resultaat (afgestemd op de behoefte van cliënt). Bijvoorbeeld een elektrische rolstoel moet de gewenste afstanden kunnen bereiken.

Afwegingskader:

De inwoner is langdurig en dagelijks aangewezen op zittend verplaatsen. Bij het opstellen van het pakket van eisen wordt binnen de mogelijkheden van goedkoopst passende oplossing rekening gehouden met de behoefte van de inwoner en eventueel betrokken mantelzorgers.

Is er sprake van een tijdelijke lichamelijk beperkingen dan kan men gebruik maken van de uitleen voorzieningen. Rolstoelen die voor de duur van maximaal 6 maanden nodig zijn, worden verstrekt op grond van de Zorgverzekeringswet (artikel 2.12 lid 2 Regeling zorgverzekering).

Artikel 18 Vervoersvoorzieningen

De Wmo heeft tot doel om cliënt te laten participeren in de samenleving. Vervoer speelt hierbij een belangrijke rol.

De aan te passen vervoersvoorziening moet minimaal 5 - 7 jaar meegaan. Een autoaanpassing moet minimaal 7 jaar meegaan. Dit betekent dat de betreffende aanpassing van voldoende kwaliteit is. Vervolgens moet een aan te passen auto nog zeker 7 jaar meegaan tenzij de aanpassing kan worden overgezet naar een volgende auto. Dit is ter beoordeling van het bedrijf dat de aanpassing verzorgt.

Een collectieve voorziening

Collectieve voorzieningen zijn voorzieningen die individueel worden verstrekt, maar die door meerdere personen tegelijk worden gebruikt. De Valleihopper voert deze opdracht uit in de regio. Bij beperkingen op het gebied van vervoer ligt het primaat bij de Valleihopper. Dat wil zeggen dat wanneer men geen gebruik kan maken van het reguliere openbaar vervoer, men in aanmerking komt voor een cliëntenpasje van de Valleihopper (kortingspas). Alleen wanneer is aangetoond dat de Valleihopper niet geschikt is voor cliënt, zal een maatwerkvoorziening worden verstrekt.

Het gebruik van de Valleihopper wordt gemaximaliseerd tot 2500 kilometer per jaar. Uitbreiding van het aantal kilometers is mogelijk als er sprake is van zwaarwegende omstandigheden waardoor 2.500 km in het specifieke geval onvoldoende blijken te zijn. Cliënt dient aannemelijk te maken dat sprake is van zwaarwegende omstandigheden

Afwegingskader:

Wanneer een cliënt problemen ervaart op het gebied van vervoer zal worden onderzocht of en welke beperkingen cliënt heeft en wat de vervoersbehoefte is. Er wordt bekeken in hoeverre men zelf in de vervoersbehoefte kan voorzien (bijvoorbeeld: heeft cliënt een auto of een brommer), hulp kan inschakelen van het eigen netwerk (bijvoorbeeld: kan cliënt meerijden met de buurvouw naar de kaartclub of kan met een familielid uit Groningen naar cliënt toekomen in plaats van daar naar toe te reizen), gebruik kan maken van een algemene voorziening of dat een individuele voorziening noodzakelijk is.

Artikel 19 Sportvoorzieningen

Wanneer het voor de cliënt zonder sporthulpmiddel niet mogelijk is om een sport te beoefenen en de kosten hiervoor aanzienlijk hoger zijn -dan de gebruikelijke kosten die een cliënt zonder beperkingen heeft voor dezelfde (of een vergelijkbare) sport-, kan een tegemoetkoming voor de meerkosten van de sportvoorziening worden verstrekt. Dat kan een sportrolstoel zijn maar ook een ander hulpmiddel. Eens per drie jaar wordt er een tegemoetkoming in de meerkosten verstrekt voor het aanschaffen van een sportvoorziening. (Met een maximum van € 2600 artikel 36 lid 3 Verordening Maatschappelijke ondersteuning 2019.

Afwegingskader

Het verstrekken van een sportvoorziening is gericht op het behalen van resultaat gericht op maatschappelijke participatie. Het kan daarbij gaan om sporten in verenigingsverband maar ook om sporten in georganiseerd en gestructureerd verband zoals een trainingsgroep. Sportvoorzieningen voor gezamenlijk of collectief gebruik komen niet in aanmerking voor een tegemoetkoming in de meerkosten..

Artikel 20 Woonvoorzieningen

Om langer zelfstandig te kunnen blijven wonen in de eigen leefomgeving (dat kan de eigen woning zijn of een geschiktere woning in dezelfde omgeving) zijn er tegenwoordig veel voorzieningen die dit mogelijk maken. In deze paragraaf volgt een toelichting op verschillende soorten woonvoorzieningen en een aantal begrippen die bij de beoordeling van de noodzaak van een voorziening en in de jurisprudentie over dit onderwerp een rol spelen.

Wij onderscheiden de volgende woonvoorzieningen:

• •

  Losse woonvoorzieningen ;voorzieningen die niet nagelvast, dus verplaatsbaar zijn (bijvoorbeeld een toiletstoel) ;

• •

  Bouwkundige woonvoorziening; nagelvaste voorzieningen ( bijvoorbeeld een douchezitje aan de muur of een ophoging van de tegels bij de voordeur);

• •

  Verhuiskostenvergoeding

   

1. Roerende woonvoorzieningen

Een woonvoorziening die wordt ingekocht moet minimaal zijn voorzien van het CE-keurmerk (indien van toepassing). De voorziening moet binnen 15 maanden na toekenningsdatum zijn aangeschaft.

2. Onroerende woonvoorzieningen

Met de voorziening die de cliënt wil inzetten moet het resultaat om zelfstandig te kunnen blijven wonen en participeren gehaald worden. Hiervoor kan een programma van eisen worden opgesteld door de gemeente, waaraan de ondersteuning moet voldoen. Als iemand met een PGB een onroerende woonvoorziening realiseert moet deze voldoen aan het Bouwbesluit. Verder moet deze voldoen aan bouwtechnische en bouwkundige eisen, welke beoordeeld dienen te worden door de bouwkundige van de gemeente Ede. Daarnaast gelden alle wettelijke eisen en verordeningen en de NEN-normen (zie www.nen.nl). Kwaliteit van onroerende woonvoorzieningen houdt ook in dat gebruik wordt gemaakt van materialen die duurzaam zijn en zoveel mogelijk onderhoudsvrij, en die zijn aan te merken als goedkoopst passend voorziening. Dit is ter beoordeling van de bouwkundige van de gemeente Ede.

Traplift

Voor een traplift gelden eisen waaraan de ingekochte traplift moet voldoen (deze zijn o.a. terug te vinden via handicare-trapliften.nl) . De trapliften van Handicare zijn gekeurd conform de standaard NEN-EN 81-40:2008 van het Nederlands Liftinstituut.

3. Woningaanpassingen

Bouwkundige woningaanpassingen, zoals een verbouwing of aanbouw.

Bij verbouwing of aanbouw gelden de volgende elementen die voor vergoeding in aanmerking komen (zowel bij verstrekking in natura, als bij verstrekking in de vorm van een pgb):

• a.

  Het door de gemeente vastgestelde bedrag (hierin begrepen de loon- en materiaalkosten) voor het treffen van de voorziening. Indien de voorziening door de bewoner(s) zelf wordt getroffen dan vervalt de post loonkosten en komen alleen de materiaalkosten voor vergoeding in aanmerking.

• b.

  De risicoverrekening van loon- en materiaalkosten, met inachtneming van het bepaalde in de risicoregeling woning- en utiliteitsbouw (RWU 1991).

• c.

  Een door de gemeente vastgesteld bedrag als architectenhonorarium voor zover het noodzakelijk is dat een architect voor de woningaanpassing wordt ingeschakeld.

• d.

  De leges voor de bouwvergunning, voor zover de bouwvergunning betrekking heeft op het treffen van de voorziening.

• e.

  De verschuldigde en niet verrekenbare of terugvorderbare omzetbelasting.

• f.

  De door burgemeester en wethouders (schriftelijk) goedgekeurde kostenverhogingen, die ten tijde van de raming van de kosten redelijkerwijs niet voorzien hadden kunnen zijn.

• g.

  De kosten in verband met noodzakelijk en technisch onderzoek en adviezen met betrekking tot het verrichten van de aanpassing.

• h.

  De kosten van (her)aansluiting op de openbare nutsvoorziening.

Afwegingskader

Het beschikken over een woning behoort tot de eigen verantwoordelijkheid. Dit geldt ook voor het beschikken over een zo geschikt mogelijk woning. Het behoort tot de eigen verantwoordelijkheid om passende maatregelingen te nemen behorend bij de levensfase. Voor het bepalen van de aard en de omvang van de te verstrekken woonvoorzieningen wordt gekeken of verhuizen naar een aangepaste woning en/of het aanpassen van de huidige woning het goedkoopst passend is. Bij een woning aanpassing gaat het om de belemmeringen in en rond de woning te verminderen of op te heffen. Of de cliënt in aanmerking komt voor roerende of onroerende of financiële voorziening hangt af van de beperkingen, belemmeringen van de cliënt en van de bouwkundige situatie van de huidige woning.

Artikel 21 Specialistische zorg voor Ernstige Enkelvoudige Dyslexie

Een jeugdige komt in aanmerking voor diagnostiek of behandeling van enkelvoudige ernstige dyslexie, indien:

• a.

  de jeugdige zeven jaar of ouder is, maar de leeftijd van 13 jaar nog niet heeft bereikt;

• b.

  er voldaan is aan de afspraken opgenomen in het Protocol Dyslexie Diagnose en Behandeling.

   

Artikel 22 Eigen bijdragen algemene voorziening

Voor een algemene voorziening zoals de ondersteuning door het Sociaal Team geldt geen eigen bijdrage.

De algemene voorziening thuisondersteuning is het uitgangspunt dat een deel van de kosten wordt doorberekend aan de gebruiker van de voorziening.

Voor inkomens groepen tussen de 150% tot 180% van de bijstandsnorm (artikel 25 Verordening Maatschappelijk ondersteuning 2019) bestaat een tegemoetkoming in de kosten voor het reguliere van de algemene voorziening thuisondersteuning. De cliënt kan een verzoek voor korting indienen bij de gemeente.

Artikel 23 Eigen bijdragen maatwerkvoorziening

Bij een toekenning van één of meer maatwerkvoorzieningen betaalt de cliënt een abonnement tarief. De regels die hiervoor gelden staan in het Uitvoeringsbesluit Wmo en de Verordening maatschappelijke ondersteuning artikel 26 2019 gemeente Ede.

Het abonnement tarief geldt niet voor de maatwerkvoorziening Beschermd wonen en Maatschappelijke opvang (Verordening maatschappelijke ondersteuning artikel 27 en artikel 28).

Er wordt geen eigen bijdrage opgelegd bij de toekenning van rolstoelen en voor hulpmiddelen voor jongeren onder de 18 jaar. Ook voor jeugdhulp is geen eigen (ouder) bijdrage van toepassing.

Het vaststellen en inning van de eigen bijdrage in de kosten van een maatwerkvoorziening wordt door het Centraal Administratie kantoor ( CAK) uitgevoerd.

Artikel 24 Slotbepalingen

• 1.

  Deze beleidsregel treedt in werking op de dag na die van bekendmaking.

• 2.

  De Beleidsregel Toegang Wmo en Jeugdhulp Ede 2018 wordt ingetrokken.

• 3.

  Deze beleidsregel wordt aangehaald als: Beleidsregel Toegang Wmo en Jeugdhulp Ede 2019.