Beleidsregels voor de toepassing van wegingsfactoren en taxatietarieven Wet waardering onroerende zaken

In verband met het bepaalde in artikel 7:15 Algemene wet bestuursrecht met betrekking tot de kosten van bezwaar alsmede het gestelde in het Besluit proceskosten bestuursrecht in verband met de vergoeding van kosten van bezwaar is het gewenst beleidsregels vast te stellen ten aanzien van de wegingsfactoren als bedoeld in de bijlage bij het Besluit proceskosten.

Blijkens de Nota van Toelichting op het Koninklijk Besluit waarbij de vergoeding van kosten in de bezwaarfase in het Besluit proceskosten bestuursrecht is opgenomen, heeft de heffingsambtenaar de bevoegdheid om in uitvoeringsvoorschriften vast te leggen op welke wijze de wegingsfactoren worden gehanteerd (zie Staatsblad 2002, 113). De heffingsambtenaar heeft door het vaststellen van deze beleidsregels gebruik gemaakt van deze bevoegdheid.

De beleidsregels brengen lijn in de afdoening van verzoeken om kostenvergoedingen door de heffingsambtenaar. Het doel ervan is dat gelijke gevallen zoveel mogelijk gelijk en ongelijke gevallen

zoveel mogelijk, naar de mate van hun ongelijkheid, ongelijk worden behandeld. De beleidsregels zijn bindend voor de heffingsambtenaar. Zij binden de belastingrechter niet; de belastingrechter kan heel

goed tot een andere kostenveroordeling komen dan die welke uit de beleidsregels voortvloeit. De Hoge Raad stelt echter dat de beoordelende instantie zelfstandig op grond van eigen waardering

oordeelt in welke gewichtscategorie een zaak valt (Hoge Raad 23 september 2011, nr. 10/04238,

ECLI:NL:HR:2011:BT2293). Op grond van de toelichting op het Besluit proceskosten bestuursrecht oordeelt de Hoge Raad dat de toepassing van de wegingsfactoren steeds in overeenstemming moet zijn met de bewerkelijkheid en de gecompliceerdheid van de zaak en de daarmee verband houdende werkbelasting van de rechtsbijstandverlener.

Dat betekent niet dat een beoordelende instantie in de regel tot de conclusie kan komen dat de zaak

gemiddeld is, aldus de Hoge Raad. Omdat veel rechtscolleges uitgaan van een gemiddelde zaak is

daar ook in deze beleidsregels bij aangesloten. Daarbij is overigens aangegeven dat er bij de toekenning altijd afgeweken kan worden, indien dit op grond van de complexiteit en bewerkelijkheid geboden is. De rechter kan het oordeel van de gemeente over de wegingsfactor volledig toetsen (Hoge Raad 18 oktober 2013, ECLI:NL:HR:2011:BT2293).

Artikelsgewijze toelichting

Artikel 1. Zaken die met een wegingsfactor van 1 worden gewaardeerd

De heffingsambtenaar oordeelt zelfstandig welke wegingsfactor van toepassing is maar zal in de regel de zaak als gemiddeld kunnen beschouwen. De heffingsambtenaar kan daarvan afwijken als een situatie zich voordoet zoals genoemd in de artikelen 2 tot en met 5.

Artikel 2 tot en met 5. Zaken die met een lagere of hogere wegingsfactor dan 1 worden gewaardeerd

De wegingsfactor wordt in beginsel op 1 gezet. Als het om een waardebezwaar met taxatierapport gaat zijn de gerechtshoven en rechtbanken van mening dat sprake is van een gemiddelde zaak, tenzij het bezwaarschrift zeer summier is, bijvoorbeeld als daarin slechts is gesteld dat de waarde te hoog is. In dat geval is een lagere wegingsfactor dan 1 gerechtvaardigd. In de artikelen 2 tot en met 5 is aangegeven welke zaken met een lagere en welke zaken met een hogere wegingsfactor worden gehonoreerd.

Artikel 6. Afwijkende wegingsfactor

In dit artikel wordt aansluiting gezocht bij het bepaalde in artikel 2, derde lid, van het Besluit proceskosten bestuursrecht. Dit artikel biedt het bestuursorgaan de mogelijkheid om in bijzondere gevallen af te wijken van het bepaalde in het eerste lid.

Artikel 7. Berekening kostenvergoeding voor deskundige die aan een partij verslag heeft uitgebracht

De kostenvergoeding is waar mogelijk in overeenstemming met de richtlijnen die de gerechtshoven en rechtbanken hebben opgesteld. Daarnaast is aangesloten bij de jurisprudentie van de Hoge Raad van 13 juli 2012, waarin is geoordeeld dat de hoogte van het uurtarief afhankelijk is van de aard van de onroerende zaak en de complexiteit van de taxatie.

Artikel 8. Bezwaarschriften tegen meerdere op één aanslagbiljet verenigde beschikkingen

In dit artikel is aansluiting gezocht bij het arrest van de Hoge Raad van 9 januari 2015 (ECLI:NL:HR:2015:19), waarin de Hoge Raad heeft geoordeeld dat bezwaren tegen beschikkingen op één biljet gelden als één bezwaar, ook als afzonderlijke bezwaarschriften worden ingediend. Met de werkbelasting van de gemachtigde wordt rekening gehouden door toepassing van de wegingsfactor.

Artikel 9. Samenhangende zaken

In artikel 9 wordt een afwijkende regeling getroffen voor samenhangende zaken. Er wordt aansluiting gezocht bij artikel 3, tweede lid, van het Besluit proceskosten bestuursrecht. Volgens dit artikel wordt onder samenhangende zaken verstaan: door een of meer belanghebbenden gemaakte bezwaren die door het bestuursorgaan, in dit geval de heffingsambtenaar, gelijktijdig of nagenoeg gelijktijdig zijn behandeld, waarin rechtsbijstand als bedoeld in artikel 1, onder a, van het Besluit proceskosten bestuursrecht is verleend door dezelfde persoon dan wel door een of meer personen die deel uitmaken van hetzelfde samenwerkingsverband en van wie de werkzaamheden in elk van de zaken nagenoeg identiek konden zijn.

Artikel 10. Uitbetaling proceskostenvergoeding

Lid 1: Artikel 2, eerste lid, onder e, van het Besluit proceskosten bestuursrecht bepaalt dat kosten van uittreksels uit de openbare registers (waaronder kadastrale uittreksels) tegen de werkelijke kosten worden vergoed. Indien bij de heffingsambtenaar twijfel bestaat over de hoogte van het voor een kadastraal uittreksel gevraagde bedrag, dan kan de heffingsambtenaar belanghebbende vragen dit bedrag aan te tonen middels een factuur.

Lid 2: Aangezien er al een betalingsrelatie met de belastingplichtige is en de gemeente ten behoeve van de administratieve overzichtelijkheid het aantal betalingsrelaties zo beperkt mogelijk wil houden, wordt de proceskostenvergoeding aan de belastingplichtige uitbetaald. Bij betaling wordt dan eerst beoordeeld of er nog belastingschulden openstaan. Indien dit het geval is, dan wordt het bedrag van de vergoeding verrekend met de openstaande belastingschuld. Artikel 24, tweede lid, onderdeel b, van de Invorderingswet maakt dit mogelijk.

Artikel 11. Inwerkingtreding en citeertitel

Dit artikel regelt de datum van inwerkingtreding van de beleidsregels en geeft aan hoe de beleidsregels worden aangehaald.