| Overheidsorganisatie | Gemeente Zaanstad |
|---|---|
| Officiële naam regeling | Verordening toeslagen en verlagingen WWB Zaanstad 2006 |
| Citeertitel | Verordening toeslagen en verlagingen WWB Zaanstad 2006 |
| Vastgesteld door | gemeenteraad |
| Onderwerp | algemeen |
| Eigen onderwerp | maatschappelijke zorg en welzijn |
Geen.
Geen.
Datum inwerking- treding | Terugwerkende kracht tot en met | Datum uitwerking- treding | Betreft | Datum ondertekening Bron bekendmaking | Kenmerk voorstel |
|---|---|---|---|---|---|
| 01-01-2012 | Aanscherping WWB | 22-12-2011 | Z/2012/2429 | ||
| 14-10-2010 | 01-03-2006 | 01-01-2012 | Wijziging van artikel 3 en 4 i.v.m. wijziging van artikel 25 en 26 WWB | 07-10-2010 | Z/2010/309655 |
| 15-03-2006 | 01-03-2006 | 14-10-2010 | nieuwe regeling | 02-03-2006 Gemeenteblad 2006 nr. 30 dd. 15-03-2006 | 2006 nr. 30 |
1. Alle begrippen die in deze verordening worden gebruikt en die niet nader worden omschreven hebben dezelfde betekenis als in de Wet werk en bijstand en de Algemene wet bestuursrecht.
2. In deze verordening wordt verstaan onder:
de wet: de Wet werk en bijstand;
gehuwdennorm: de norm als bedoeld in artikel 21, onderdeel c van de wet;
een ander: de alleenstaande, de gehuwden of de als partners geregistreerde tezamen en de alleenstaande ouder met ten laste komende kinderen tot 18 jaar.
1. Deze verordening is van toepassing op uitkeringsgerechtigden van 21 tot 65 jaar.
2. In het geval van gehuwden gelden de bepalingen van deze verordening alleen als beide echtgenoten/partners 21 jaar of ouder maar jonger dan 65 jaar zijn.
3. De bepalingen in hoofdstuk 2 en 3 laten de toepassing van artikel 18, eerste lid van de wet onverlet.
1. De toeslag als bedoeld in artikel 25, eerste lid, van de wet bedraagt 20 procent van de gehuwdennorm als in de woning van de alleenstaande en alleenstaande ouder geen ander zijn hoofdverblijf heeft.
2. De toeslag als bedoeld in artikel 25, eerste lid, van de wet bedraagt 10 procent van de gehuwdennorm als in de woning van de alleenstaande en alleenstaande ouder een ander zijn hoofdverblijf heeft.
3. De toeslag als bedoeld in artikel 25, eerste lid, van de wet bedraagt 0 procent van de gehuwdennorm als in de woning van de alleenstaande en alleenstaande ouder twee of meer anderen hun hoofdverblijf hebben.
4. Geen recht op een toeslag heeft de belanghebbende, in wiens woning een jongere met een inkomensvoorziening op grond van de Wet investeren in jongeren eveneens zijn hoofdverblijf heeft en met wie hij samenwoont als bedoeld in artikel 3 van de wet.
De verlaging als bedoeld in artikel 26 van de wet bedraagt 10 procent van de gehuwdennorm voor gehuwden indien tevens een ander zijn hoofdverblijf heeft in de woning.
De verlaging als bedoeld in artikel 27 van de wet bedraagt:
20 procent van de gehuwdennorm indien een woning wordt bewoond waaraan voor uitkeringsgerechtigde geen kosten van huur of hypotheeklasten verbonden zijn;
10 procent van de gehuwdennorm indien geen woning bewoond wordt.
De verlaging als bedoeld in artikel 29 van de wet bedraagt:
20 procent van de gehuwdennorm indien het een uitkeringsgerechtigde van 21 jaar betreft;
10 procent van de gehuwdennorm indien het een uitkeringsgerechtigde van 22 jaar betreft.
1. Een combinatie van verlagingen op een te verstrekken toeslag kan niet meer bedragen 20 procent van de gehuwdennorm.
2. Een combinatie van verlagingen op de bijstandsnorm voor gehuwden kan niet meer bedragen dan 20 procent van de gehuwdennorm.
1. Artikel 3, vierde lid, van deze verordening treedt in werking met ingang van 1 september 2005, indien de uitkeringsgerechtigde voor 1 december 2004 reeds algemene bijstand ontving.
2. Artikel 5, eerste lid, van deze verordening treedt in werking met ingang van 1 januari 2006, indien de uitkeringsgerechtigde voor 1 december 2004 reeds algemene bijstand ontving.
3. Artikel 6 treedt in werking op 1 december 2004, als het recht op algemene bijstand is ontstaan op of na 1 december 2004.
4. De overgangsbepalingen in de voorgaande leden vervallen, indien:
het recht op algemene bijstand gedurende een aaneengesloten periode van 30 dagen onderbroken is geweest;
een wijziging van omstandigheden van de persoon of het gezin optreedt of is opgetreden die op grond van de wet of deze verordening tot toepassing van een andere bijstandsnorm of toeslag dient te leiden en burgemeester en wethouders in het betreffende geval een nieuw besluit inzake de verlening van algemene bijstand hebben getroffen.
In geval de toepassing van deze verordening leidt tot een klaarblijkelijke hardheid, kan het college van één of meer bepalingen uit deze verordening afwijken.
De uitvoering van deze verordening berust bij het college van burgemeester en wethouders
Deze verordening treedt in werking op 1 maart 2006. Bij de inwerkingtreding van deze verordening wordt de Verordening toeslagen en verlagingen 2005, vastgesteld bij raadsbesluit d.d. 22 december 2005 ingetrokken.
Deze verordening zal worden bekendgemaakt door het plaatsen van de verordening in het Gemeenteblad. Tevens zal de tekst van de verordening worden geplaatst op de website van de gemeente.
Deze verordening wordt aangehaald als “Verordening toeslagen en verlagingen 2006”.
Aldus vastgesteld in de openbare vergadering van 2 maart 2006,
Artikel 1 Begripsbepalingen
De begrippen in deze verordening hebben dezelfde betekenis als in de WWB. Hierop zijn twee uitzonderingen: de gehuwdennorm en het begrip “een ander”.
De gehuwdennorm wordt in deze verordening apart gedefinieerd, omdat de toeslag wordt gerelateerd als een percentage van de gehuwdennorm.
Het begrip “een ander” houdt verband met één of meer andere personen in dezelfde woning.
Artikel 2 Leeftijdsbepaling en individualisering
In deze verordening worden de toeslagen vastgelegd voor personen in de leeftijd van 21 tot 65 jaar. Voor personen jonger dan 21 jaar en voor personen van 65 jaar of ouder geldt een eigen normensystematiek. Deze systematiek voorziet ook in de situaties, waarbij bij partners één van hen nog niet de leeftijd van 21 jaar heeft bereikt of reeds de 65 jarige leeftijd heeft bereikt.
Artikel 18 van de wet geeft het college de bevoegdheid om de bijstand op grond van individuele omstandigheden af te stemmen. Los daarvan regelt deze verordening de op de bijstand te verlenen toeslag en eventuele verlagingen.
Hoofdstuk 2 Criteria voor het verhogen of het verlagen van de toeslag
Artikel 3 Toeslagen
Ingeval in de woning een ander zijn hoofdverblijf heeft, wordt verondersteld dat er noodzakelijke kosten van het bestaan gedeeld kunnen worden (bijvoorbeeld huur en stookkosten). Daarbij is de mate waarin de kosten ook daadwerkelijk gedeeld worden niet van belang. Dat is een verantwoordelijkheid van uitkeringsgerechtigde zelf.
Zolang er geen sprake is van een gezamenlijke huishouding moet er echter van worden uitgegaan dat niet alle kosten gedeeld kunnen worden. Een toeslag blijft op zijn plaats. In de toeslagenverordening is daarom gekozen voor een toeslag van 10 procent van de gehuwdennorm in het geval een ander in dezelfde woning zijn hoofdverblijf heeft. Als nog een ander zijn hoofdverblijf in de woning heeft kunnen de kosten nog meer gedeeld worden en is ervoor gekozen de toeslag op 0 procent vast te stellen.
Het vierde lid regelt, dat indien er sprake is van een partner met een inkomensvorziening op grond van de Wet investeren in jongeren, aan de belanghebbende met een WWB-uitkering geen toeslag wordt verstrekt.
Het gevolg is dat de partners samen een inkomen hebben gelijk aan die van een echtpaar, zoals bedoeld in de WWB en de WIJ.
Hoofdstuk 3 Criteria voor het verlagen van de bijstandsnorm en/ of toeslag
Artikel 4 Verlaging van de gehuwdennorm
In de gehuwdennorm is reeds rekening gehouden met het feit dat beide
echtgenoten de kosten van hun huishouden volledig kunnen delen met elkaar. Indien in de woning nog een ander zijn hoofdverblijf heeft, kunnen de algemeen noodzakelijke kosten van het bestaan nog verder gedeeld worden. Daarbij is de mate waarin de kosten ook daadwerkelijk gedeeld worden niet van belang. Dat is een verantwoordelijkheid van uitkeringsgerechtigden zelf. Gekozen is voor een verlaging van 10 procent van de gehuwdennorm, ongeacht het aantal anderen dat in de woning zijn hoofdverblijf heeft.
Artikel 5 Verlaging in verband met de woonsituatie
Artikel 27 van de wet geeft het college de mogelijkheid de norm of de toeslag te verlagen voor ===zover de uitkeringsgerechtigde lagere algemeen noodzakelijke kosten van het bestaan heeft door zijn woonsituatie. Artikel 27 van de wet is aanvullend bedoeld op de artikelen 25 en 26 van de wet.
Ten opzichte van artikel 35, eerste lid Abw is artikel 27 van de wet ruimer. Artikel 35, eerste lid Abw voorzag enkel in een verlaging in het geval aan de door uitkeringsgerechtigde bewoonde woning geen woonkosten verbonden waren.
Blijkens de toelichting op artikel 27 van de wet is de verruiming bedoeld om ook ingeval er helemaal geen woning wordt bewoond, een verlaging te kunnen te kunnen toepassen. In dit artikel is onder a een verlaging opgenomen voor de situatie dat aan de woning voor uitkeringsgerechtigde geen kosten van huur of hypotheekkosten zijn verbonden.
Dit laat onverlet de toepassing van artikel 18, eerste lid van de wet gegeven bevoegdheid open om de bijstand af te stemmen op de overige individuele omstandigheden van de uitkeringsgerechtigde. Bijvoorbeeld als sprake is van een situatie waarbij de uitkeringsgerechtigde uitzonderlijk lage kosten van het bestaan heeft. /===
In onderdeel b wordt de verlaging ingeval er door uitkeringsgerechtigde in het geheel geen woning wordt bewoond vastgesteld op 10 procent van de gehuwdennorm. Dit is in overeenstemming met de toelichting op artikel 27 van de wet. Een uitkeringsgerechtigde die geen woning bewoond wordt geacht lagere algemeen noodzakelijke kosten van het bestaan te hebben. Niettemin zijn de kosten van het bestaan niet zoveel lager als voor een uitkeringsgerechtigde die kosteloos woont in een woning. Een dakloze wordt immers geconfronteerd met de hogere kosten van het op straat leven, zoals bijvoorbeeld de kosten van nachtopvang.
Artikel 6 Verlaging toeslag alleenstaanden van 21 en 22 jaar
Artikel 29 van de wet geeft het college de bevoegdheid om een verlaging toe te passing indien het van oordeel is, dat gezien de hoogte van het minimum jeugdloon er een drempel zou kunnen zijn om werk te aanvaarden. Aangezien het minimum jeugdloon voor een 21-jarige lager is dan dat voor een 22-jarige ligt het voor de hand om voor een 21-jarige een grotere verlaging toe te passen dan voor een 22-jarige. De verlaging voor een 21- of 22-jarige kan alleen op de toeslag ingevolge artikel 25 van de wet plaatsvinden.
Artikel 7 Anti cumulatiebeding
Indien gebruik wordt gemaakt van de verlagingsmogelijkheden, zoals die zijn genoemd in de artikelen 3, 4, 5, en 6, dient rekening te worden gehouden met de effecten van cumulatie van verlagingen. Een dergelijke cumulatie kan er namelijk toe leiden dat de uitkering die overblijft onvoldoende is om in de algemeen noodzakelijke kosten van het bestaan te voorzien.
Hoofdstuk 4 Overgangsregeling
Artikel 8 Overgangsbepaling
Voor een aantal categorieën uitkeringsgerechtigden treedt een nadelig effect op ten aanzien van de bijstandsverordening 2001.
Dit artikel voorziet erin, dat de uitkeringsgerechtigde, die voor inwerkingtreding van deze verordening reeds algemene bijstand ontving, bij inwerkingtreding van deze verordening niet direct geconfronteerd wordt met een inkomensachteruitgang. De overgangsbepaling is voor de verschillende categorieën in duur beperkt.
Het derde lid van dit artikel regelt, dat de uitkeringsgerechtigde van 21 of 22 jaar ongewijzigd blijft, indien deze voor 1 december 2004 reeds een uitkering ontving en er tevens geen sprake is geweest van een situatie als aangegeven in het vierde lid.
Dit impliceert dat bij het bereiken van de 23-jarige leeftijd deze verordening moet worden toegepast.
Hoofdstuk 5 Slotbepalingen
Artikel 9 Hardheidsclausule
Als toepassing van deze verordening leidt tot een klaarblijkelijke hardheid kan het college van een of meerdere bepalingen van deze verordening afwijken op grond van zeer zwaarwegende individuele omstandigheden.
Gelijke gevallen dienen ook tot een zelfde uitkomst te leiden volgens het principe “gelijke monniken, gelijke kappen”. Met een beroep op de hardheidsclausule kan een eventuele ontstane rechtsongelijkheid worden weggenomen.
Artikel 10 Uitvoering
Dit artikel behoeft geen toelichting.
Artikel 11 Inwerkingtreding
Deze nieuwe verordening treedt in werking met ingang van 1 maart 2006.
Artikel 12 Bekendmaking
Dit artikel behoeft geen toelichting.
Artikel 13 Citeertitel
Dit artikel behoeft geen toelichting.