Organisatie | Veendam |
---|---|
Organisatietype | Gemeente |
Officiële naam regeling | Beleidsregels maatschappelijke ondersteuning Veendam 2016 |
Citeertitel | Beleidsregels maatschappelijke ondersteuning Veendam 2016 |
Vastgesteld door | college van burgemeester en wethouders |
Onderwerp | maatschappelijke zorg en welzijn |
Eigen onderwerp |
Geen
Onbekend
Geen
Datum inwerkingtreding | Terugwerkende kracht tot en met | Datum uitwerkingtreding | Betreft | Datum ondertekening Bron bekendmaking | Kenmerk voorstel |
---|---|---|---|---|---|
19-09-2017 | Toevoeging Hoofdstuk 1A De algemene voorzieningen | 19-09-2017 Onbekend | onbekend | ||
01-01-2016 | 19-09-2017 | Nieuwe regeling | 22-12-2015 Onbekend | 201525696 |
Het college van burgemeester en wethouders van Veendam,
Overwegende dat het gewenst is dat de gemeente Beleidsregels vaststelt ter uitvoering van de Verordening maatschappelijke ondersteuning Veendam 2015 en het Besluit maatschappelijke ondersteuning Veendam
Beleidsregels maatschappelijke ondersteuning Veendam 2016
Deze Beleidsregels vormen de verdere uitwerking van de Wet maatschappelijke ondersteuning 2015 (Wmo 2015), de Verordening maatschappelijke ondersteuning Veendam 2015 en het Besluit maatschappelijke ondersteuning Veendam.
Hoofdstuk 3 Maatwerkvoorzieningen en aard van de beperkingen
De maatwerkvoorziening vormt het sluitstuk in het aanbod van het college. Het woordmaatwerkvoorziening geeft al aan dat deze voorziening op de persoon toegesneden is. Omdie reden kan ook niet limitatief worden aangegeven welke maatwerkvoorzieningenhet college kan aanbieden. De meest voorkomende maatwerkvoorzieningen die in hoofdstuk 3 zijn genoemd, worden nader uitgewerkt.
Hoofdstuk 1 Kernbegrippen rond maatschappelijke ondersteuning
Voor zover in het kader van deze richtlijnen van belang, houdt maatschappelijke
ondersteuning in het kader van de Wmo 2015 het volgende in:
- het ondersteunen van de zelfredzaamheid en de participatie van personen met een beperking of met chronische psychische of psychosociale problemen, zoveel mogelijk in de eigen leefomgeving;
- bieden van beschermd wonen en opvang.
Ten aanzien van het behoud en de versterking van de zelfredzaamheid en participatie staat de
eigen verantwoordelijkheid van de burger en zijn sociale netwerk veel nadrukkelijker voorop
dan onder de oude Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo).
De gemeente is alleen aan zet voor zover de burger niet zelf of met de hulp van dat netwerk,
algemeen gebruikelijk voorzieningen of algemene voorzieningen, voldoende zelfredzaam is of
in staat is tot participatie, en het niet zelf kan betalen.
In dit hoofdstuk worden de diverse begrippen die een rol spelen bij de maatschappelijke
ondersteuning verder uitgewerkt.
Het streven is om de persoon op het niveau van participatie en zelfredzaamheid te brengen dat bij zijn situatie past. Daarbij zijn met name van belang de situatie van betrokkene voordat hij geconfronteerd werd met zijn beperkingen, alsmede de situatie van personen in vergelijkbare omstandigheden en in dezelfde leeftijdscategorie die geen beperkingen hebben. Maar ook de mogelijkheden die er zijn, mede gelet op de persoonlijke situatie van de cliënt. Aanvaardbaar wil van de andere kant zeggen, dat de persoon zich er soms bij neer moet neerleggen dat er belemmeringen blijven, of dat hij zich enige beperkingen zal moeten getroosten. De door het college te bieden ondersteuning beperkt zich in die zin tot wat noodzakelijk is in het licht van de versterking of het behoud van zelfredzaamheid en participatie. De ondersteuning gaat niet zover dat het college rekening kan en moet houden met alle wensen van de cliënt, wat betreft bijvoorbeeld persoonlijke voorkeuren, smaak, luxe en gewoontes. Het gaat hierbij om een passende bijdrage in de zelfredzaamheid.
Algemeen gebruikelijk ziet enerzijds op voorzieningen en anderzijds op kosten. Een algemeen gebruikelijke voorziening is een voorziening die niet bij wet, waaronder de Wmo 2015, wordt aangeboden en die, indien voorhanden, in redelijkheid een oplossing kan bieden voor de ondersteuningsbehoefte van de cliënt. Het gaat hierbij om voorzieningen zoals openbaar vervoer, bibliotheek, sportvoorzieningen, een boodschappendienst, een maaltijdvoorziening, gemaksdiensten die via een thuisorganisatie of verzekering worden aangeboden, hondenuitlaatdienst, klussendienst, niet-wettelijke kinderopvang, voorzieningen die via een aanvullende ziektekostenverzekering worden aangeboden, alarmering etc.
Daarnaast kan het gaan om voorzieningen die:
Te denken valt hierbij aan voorzieningen zoals een verhoogd toilet, een 1-hendelmengkraan, een elektrische of inductiekookplaat, een fiets met trapondersteuning of een auto. Daarnaast zijn er kosten waarmee een cliënt te maken krijgt, die algemeen gebruikelijk zijn en niet- specifiek zijn voor iemand met een beperking. Het gaat hierbij bijvoorbeeld om de kosten die samenhangen met het gebruik van een algemeen gebruikelijke voorziening of algemene voorziening, of de kosten van een verhuizing.
Er zal in relatie tot de cliënt bekeken worden of de voorziening of de kosten algemeen gebruikelijk zijn.
Het is in principe de cliënt die moet aantonen dat een algemeen gebruikelijke voorziening voor hem niet tot de (financiële) mogelijkheden behoort. Daarbij kan het inkomen van de cliënt een rol spelen, maar ook het feit dat hij door een schuldsaneringstraject of beslag op zijn inkomen geen financiële ruimte heeft om te sparen of een lening af te sluiten. Als er sprake is van een plotseling optredende, onvoorziene noodzaak kunnen voorzieningen of kosten, die normaal gesproken als algemeen gebruikelijk worden aangemerkt, dat toch niet zijn. Zo is een verhuizing die plotseling noodzakelijk is omdat iemand een hersenbloeding heeft gekregen, niet algemeen gebruikelijk. Hetzelfde kan gelden als een voorziening plotseling noodzakelijk is die een algemeen gebruikelijk middel (bijvoorbeeld een fiets), die recentelijk is aangeschaft, van de persoon vervangt.
Een algemene voorziening is in de wet als volgt gedefinieerd:
Aanbod van diensten of activiteiten dat, zonder voorafgaand onderzoek naar de behoeften, persoonskenmerken en mogelijkheden van de gebruikers, toegankelijk is en dat is gericht op het versterken van zelfredzaamheid en participatie, of op opvang.
Algemene voorzieningen zijn derhalve voorzieningen die vrij toegankelijk zijn. Wel kunnen er globale restricties en toegangscriteria worden gesteld. Bijvoorbeeld aan de frequentie waarmee de voorziening wordt bezocht of dat men behoort tot de doelgroep waarvoor de voorziening is bedoeld.
Algemene voorzieningen Wmo zijn voorliggend op maatwerk Wmo. Alle hulpvragen beginnen bij de algemene voorziening.
Voorbeelden van algemene voorzieningen zijn het algemeen maatschappelijk werk, stap op cursussen en huishoudelijke ondersteuning en begeleiding.
De eigen kracht van de cliënt heeft betrekking op de mogelijkheden van de cliënt om zelf bij te dragen aan zijn zelfredzaamheid en participatie of opvang.
Deze eigen kracht komt niet alleen tot uitdrukking op het moment dat de cliënt al belemmeringen heeft, maar ook daarvoor al, door bijvoorbeeld te anticiperen op een levensfase waarin belemmeringen niet ongebruikelijk meer zijn.
Een jong stel bereidt zich voor op een levensfase waarin het kinderen krijgt en hiervoor kosten moeten maken in verband met de aanschaf van de benodigde babyartikelen of een verhuizing naar een grotere woning. Op diezelfde wijze zal een ieder zich ook moeten voorbereiden op wat veelal hoort bij het ouder worden: de behoefte aan een kleinere woning in verband met het vertrek van kinderen, de nabijheid van winkels en gemaksdiensten, een gelijkvloerse woning in verband met verminderde mobiliteit.
Het gebruik maken van de eigen kracht betekent ook dat de cliënt zelf voorziet in de kosten/voorzieningen die algemeen gebruikelijk zijn (zie 4). Een cliënt wordt geacht hiervoor op eigen kracht zorg te dragen.
Gebruik maken van de eigen kracht veronderstelt daarnaast dat de cliënt zich voldoende verzekert, bijvoorbeeld door een passende aanvullende ziektekostenverzekering af te sluiten die aansluit bij de situatie van de cliënt. De gemeente biedt voor inwoners met een inkomen tot 130% van het Wml (wettelijk minimumloon) een collectieve zorgverzekering van Menzis..
Gebruikelijke hulp wordt in de wet als volgt gedefinieerd:
hulp die naar algemeen aanvaarde opvattingen in redelijkheid mag worden verwacht van de echtgenoot, ouders, inwonende kinderen of andere huisgenoten
Voor zover het gebruikelijk is dat partners, ouders, inwonende kinderen en/of andere huisgenoten elkaar bepaalde ondersteuning bieden, is een persoon niet aangewezen op ondersteuning in de vorm van dienstverlening vanuit de gemeente. Voor gebruikelijke hulp is dus geen indicatie mogelijk.
De ondersteuning die deze gebruikelijke hulp in omvang en intensiteit overstijgt, wordt als mantelzorg gezien en deze hulp is in principe wel indiceerbaar (zie 10). Wat onder gebruikelijke hulp valt, wordt bepaald door wat naar algemene aanvaarde opvattingen in redelijkheid mag worden verwacht. In onze samenleving wordt het normaal geacht dat de echtgenoot, ouders, inwonende kinderen of andere huisgenoten waar nodig en mogelijk hun rol nemen in het huishouden, zeker daar waar er sprake is van een huisgenoot met een beperkte zelfredzaamheid.
Wat in redelijkheid mag worden verwacht is mede afhankelijk van de intensiteit en verwachte duur van de ondersteuningsbehoefte.
voor zover een partner, kinderen of andere huisgenoten geobjectiveerde beperkingen heeft en/of kennis/vaardigheden mist om gebruikelijke ondersteuning binnen dit resultaatgebied ten behoeve van de cliënt uit te voeren en deze vaardigheden (nog) niet kan aanleren wordt van hen geen bijdrage verwacht. Hierbij speelt bijvoorbeeld de leeftijd van het kind een rol.
Wat onder gebruikelijke hulp wordt verstaan, wordt verder uitgewerkt in de volgende hoofdstukken.
7. Maatwerkvoorziening en aard van de beperkingen
Een maatwerkvoorziening wordt in de wet (voor zover hier van belang) als volgt gedefinieerd:
Op de behoeften, persoonskenmerken en mogelijkheden van een persoon afgestemd geheel
van diensten, hulpmiddelen, woningaanpassingen en andere maatregelen:
- ten behoeve van zelfredzaamheid, daaronder begrepen kortdurend verblijf in een instelling ter ontlasting van de mantelzorger, het daarvoor noodzakelijke vervoer, alsmede hulpmiddelen, woningaanpassingen en andere maatregelen;
- ten behoeve van participatie, daaronder begrepen het daarvoor noodzaelijke vervoer, alsmede hulpmiddelen en andere maatregelen;-
- ten behoeve van beschermd wonen en opvang.
Een maatwerkvoorziening is pas aan de orde als na onderzoek blijkt dat de persoon als gevolg van zijn beperkingen, chronische psychische of psychosociale problemen niet op eigen kracht, met gebruikelijke hulp, met mantelzorg, met hulp van andere personen uit zijn sociale netwerk of met algemeen gebruikelijke of algemene voorzieningen voldoende zelfredzaam is of in staat is tot participatie. Op de maatwerkvoorzieningen en aard van de beperkingen wordt in de hoofdstukken 3 en 4 verder ingegaan.
Mantelzorg wordt in de wet als volgt gedefinieerd:
Hulp ten behoeve van zelfredzaamheid, participatie, beschermd wonen, opvang ,jeugdhulp, het opvoeden en opgroeien van jeugdigen, die rechtstreeks voortvloeit uit een tussen personen bestaande sociale relatie en niet wordt verleend in het kader van een hulpverlenend beroep.
Mantelzorg overstijgt in tijd en/of intensiteit, wanneer het door inwonende partners, kinderen of andere huisgenoten wordt geleverd, het niveau van gebruikelijke hulp. Anderzijds kan mantelzorg ook door niet inwonende familieleden of personen uit het netwerk van de persoon worden geleverd. Bijvoorbeeld door uitwonende kinderen, vrienden of andere personen uit het sociaal netwerk van de persoon. Uitgangspunt bij mantelzorg is dat de verzorging meer dan 8 uur per week is of langer dan drie maanden geboden wordt.
Mantelzorg is, in tegenstelling tot gebruikelijke zorg, in principe wel indiceerbaar. Dit impliceert dat die zorg alsnog wordt verstrekt als de mantelzorg zou wegvallen. De indicatiesteller bepaalt voor hoeveel professionele zorg iemand in aanmerking komt. De mate waarin mantelzorgers bereid en in staat zijn een deel van deze zorg te bieden, is bepalend voor het aantal uren professionele zorg dat iemand uiteindelijk krijgt. Hierbij speelt de draagkracht van mantelzorgers een rol. Deze is niet voor iedereen gelijk. Voor de ene persoon zal het bieden van één uur zorg per dag het maximum zijn dat hij of zij kan dragen, terwijl voor een ander de grens hoger kan liggen. Deze verschillen worden in belangrijke mate bepaald door de persoonlijke omstandigheden van de mantelzorger (leeftijd, gezinssituatie, eigen gezondheid et cetera). Bij het indicatieproces kan de mantelzorger aangeven welke ondersteuning hij nodig heeft om mantelzorg te kunnen bieden. Het voorgaande geeft aan dat mantelzorg niet gezien kan worden als een soort voorliggende voorziening.
De wetgever verstaat onder participatie:
Het deelnemen aan het maatschappelijk verkeer.
Bij participatie gaat het om het deelnemen aan het maatschappelijke verkeer. Dit wil zeggen dat iemand, ondanks zijn lichamelijke of geestelijke beperkingen, in redelijke mate mensen kan ontmoeten, contacten kan onderhouden, en aan maatschappelijke activiteiten kan deelnemen. Daarvoor is het ook een vereiste dat hij zich kan verplaatsen.
De ondersteuning die het college door middel van een maatwerkvoorziening of Pgb verleent,
hebben te maken met het uiteindelijke doel van maatschappelijke ondersteuning:
De vormen van ondersteuning worden in hoofdstuk 3 verder uitgewerkt. Hierbij wordt ook aangegeven voor welke doelgroepen de ondersteuning kan worden verleend.
Een vertegenwoordiger is op grond van de definitie in de Wmo 2015 de persoon of rechtspersoon die een cliënt vertegenwoordigt die niet in staat kan worden geacht tot een redelijke waardering van zijn belangen ter zake.
Op grond van de wet kunnen als vertegenwoordiger optreden de curator, mentor of gevolmachtigde van de cliënt. De bewindvoerder staat hier niet bij. De bewindvoerder kan alleen als vertegenwoordiger optreden als deze is gevolmachtigd door de cliënt. Curatele, bewind en mentorschap zijn verschillende maatregelen om mensen te beschermen die zelf geen goede beslissingen kunnen nemen. Bijvoorbeeld door een verstandelijke beperking, verslaving of dementie. Bewind is bedoeld voor wie zijn financiële zaken niet zelf kan regelen. Mentorschap gaat over het nemen van beslissingen over de verzorging, verpleging, behandeling en begeleiding van de betrokkene. Curatele is bedoeld voor mensen die hun financiële en persoonlijke zaken niet zelf kunnen regelen. Die mensen zijn handelingsonbekwaam. Curatele, bewind en mentorschap kunnen worden aangevraagd bij de kantonrechter. Als een curator, mentor of gevolmachtigde ontbreekt, kunnen ook als vertegenwoordiger optreden:
Deze personen kunnen echter niet als vertegenwoordiger optreden als de cliënt dat niet wenst. Om die reden zal geprobeerd moeten worden om zoveel mogelijk een schriftelijke machtiging te vragen van de cliënt. Een buurvrouw, vriend of kennis, kan alleen als vertegenwoordiger optreden als deze expliciet door de cliënt is gevolmachtigd.
Een voorliggende voorziening is een voorziening waar de cliënt wettelijk aanspraak op kan maken voor zijn belemmering. Onder de voorlopige voorziening worden ook verstaan: algemene voorzieningen. Een beroep op een maatwerkvoorziening op grond van de Wmo 2015 is hiervoor dan niet mogelijk.
Een voorbeeld is dat voor zover iemand een indicatie heeft voor ondersteuning met verblijf op grond van de Wet langdurige zorg, er geen aanspraak bestaat op ondersteuning via de Wmo 2015, tenzij het gaat om een voorziening voor sociaal recreatief vervoer of toegang tot een algemene voorziening.
Zelfredzaam wordt in de wet als volgt gedefinieerd:
In staat zijn tot het uitvoeren van de noodzakelijke algemene dagelijkse levensverrichtingen en
het voeren van een gestructureerd huishouden.
Zelfredzaamheid is van belang om zo lang mogelijk zelfstandig te kunnen blijven wonen, zonder dat zorg met verblijf op grond van de Wet langdurige zorg noodzakelijk is. De omschrijving van «zelfredzaamheid» bevat twee elementen:
Algemene dagelijkse levensverrichtingen (ADL) zijn de handelingen die mensen dagelijks in het gewone leven verrichten, met inbegrip van persoonlijke verzorging. Het begrip wordt gebruikt om te bepalen in hoeverre iemand zelfredzaam is. Iemand die als gevolg van lichamelijke en geestelijke beperkingen ADL-verrichtingen niet zelf kan doen, zal hulp nodig hebben en, indien hij zoveel hulp nodig heeft dat het niet verantwoord is dat hij zonder enige vorm van (vrijwel) continu toezicht en hulp leeft, misschien zelfs niet langer thuis kan blijven wonen.
Zelfredzaamheid wil niet perse zeggen dat de persoon zélf overal toe in staat is. De zelfredzaamheid van een persoon kan ook versterkt worden door de inzet van huisgenoten, het netwerk rond de persoon, mantelzorg, of een vrijwilliger die ondersteunende taken verricht. Verder kan het gebruik van algemeen gebruikelijke voorzieningen bijdragen aan de zelfredzaamheid.
14. Zelfredzaamheid-Matrix (ZRM)
De Zelfredzaamheid-Matrix (ZRM) is een ordeningsinstrument om verschillende dimensies van zelfredzaamheid overzichtelijk in beeld te brengen.
Hoofdstuk 1A De algemene voorzieningen
1. Relatie met overige regelingen:
Dit onderdeel van de beleidsregels zijn een nadere uitwerking van de Wmo 2015 en de vigerende Wmo verordening van de gemeente Veendam t.b.v. de uitvoeringspraktijk op de onderdelen onafhankelijke cliëntondersteuning, hulp bij het huishouden, begeleiding en de op persoon toewijsbare ondersteuning door welzijn.
Het heeft geen betrekking op voorzieningen (voormalige) WVG, vervoer, woningaanpassingen en de voorzieningen die het college moet treffen ten behoeve van de leefbaarheid, veiligheid en toegankelijkheid van gebouwen.
De gemeente organiseert de algemene voorzieningen dusdanig dat zij voor alle inwoners van de gemeente vrij toegankelijk zijn. Daarvoor worden er herkenbare fysieke inlooppunten georganiseerd, verspreid over de gemeente. Daarnaast wordt een telefoonnummer voor de voorzieningen aangemaakt en gepubliceerd.
Het uitgangspunt is het organiseren van de voorzieningen zo dicht mogelijk bij de burger.
Door de uitvoerende instelling wordt namens de gemeente aan de hand van een lichte instaptoets bepaald of en in welke vorm de ondersteuning vanuit de algemene voorziening vorm wordt gegeven. De instelling maakt daarvoor verplicht gebruik van het instrument de “Zelfredzaamheidsmatrix”.
Zie ook de bijlage 1, duidelijk wordt dat naast de score per deelgebied ook het totaalbeeld dat uit de matrix naar voren komt, bepalend is voor de vraag of verwijzing c.q. maatwerk aan de orde is. Er wordt uitdrukkelijk rekening gehouden met de bestaande mogelijkheden van gebruikelijke zorg en
de feitelijk verleende inzet van hulp vanuit het overige netwerk van de inwoner.
3. Onafhankelijke cliëntondersteuning.
De gemeente schrijft voor, in de beschikking aan de uitvoerende instelling, dat inwoners van de gemeente een beroep kunnen doen op onafhankelijke cliëntondersteuning, zoals gedefinieerd in art. 2.3.2. lid 3 van de Wmo 2015. De uitvoerende instelling maakt dat zichtbaar en herkenbaar voor de
inwoners in de manier waarop zij de algemene voorziening heeft ingericht conform de betreffende subsidievoorwaarde.
De inwoners die ondersteuning nodig hebben bij hun zelfredzaamheid in het voeren van een eigen huishouding kunnen zich rechtstreeks wenden tot de uitvoerende instelling. De instelling mag geen intakes weigeren.
In goed overleg tussen de inwoner en de instelling wordt de omvang, aard en frequentie van de in te zetten hulp vastgesteld. De voorziening kent geen minimum of maximum in het aantal uren, wat nodig is, is nodig. Indien de inwoner en de instelling het niet eens worden over de in te zetten
ondersteuning, wordt door de instelling een verslag van de intake naar de gemeente gestuurd. Dit verslag vormt dan de basis van bemiddeling door de Wmo consulent en als dat geen resultaat oplevert, een aanvraag maatwerk. Deze maatwerkvoorziening wordt bij toekenning vertrekt voor een
bepaalde periode, maximaal 1 jaar, met een specifiek doel; bijvoorbeeld een intensief begeleidingstraject waarin de inwoner wordt begeleid naar het opnieuw zelfstandig zelfredzaam kunnen zijn c.q. een situatie waarin hulp vanuit de algemene voorziening wel toereikend is. Ook kan een periode van indicering naar de Wlz op deze manier eventueel worden overbrugd.
Het schoonmaken van een huis is een algemene aanvaard noodzakelijke bezigheid hetgeen op zich niet redengevend kan zijn voor maatwerk. Het moet bij de beoordeling gaan om de specifieke, persoonlijke / medische omstandigheden van de aanvrager. De grens van de afweging naar maatwerk
zit niet in het aantal benodigde uren.
De algemene voorziening begeleiding levert alle vormen van begeleiding in de categorieën begeleiding individueel basis en begeleiding groep basis, inclusief de vervoercomponent.
Voor de bepaling wat verstaan wordt onder “speciaal” en “basis” wordt indicatief gebruik gemaakt van de definities in de conversietabel NZA codes naar de iWmo, zie bijlage 2.
Door het gebruik van deze tabel wordt naadloos aangesloten bij de overgang van de AWBZ definities naar de iWmo omschrijvingen die ook bij de inkoop van de maatwerk voorzieningen begeleiding - speciaal is gebruikt.
6. Op persoon toewijsbare ondersteuning vanuit welzijn.
In de algemene voorziening is de op persoon toewijsbare maatschappelijke ondersteuning van inwoners opgenomen. Er is sprake van “toewijsbaar” als er sprake is van een traject dat met een inwoner wordt doorlopen en dit als zodanig opgenomen kan worden in het registratie systeem van de instelling.
De ondersteuning dient gericht te worden georganiseerd op de inwoners van Veendam, ouder dan 18 jaar en op de leefgebieden zoals genoemd in de zelfredzaamheidsmatrix (ZRM).
In de verantwoording maakt de instelling duidelijk hoeveel inwoners er zijn ondersteund, op welke leefgebieden van de ZRM, met welke inzet van de instelling, welke andere partijen betrokken zijn geweest en met welk resultaat, af te lezen op de vervolgrapportage op de 0 meting van 1-1-2019.
Voor de overgang van voorzieningen van 18- naar 18+ dienen ter bescherming van de minderjarige en zijn/haar bestaande hulpomgeving, nadere maatregelen genomen te worden.
Als beleidsuitgangspunt wordt vastgesteld dat de beoordeling van de voortzetting van de bestaande ondersteuning c.q. een mogelijke overgang naar een algemene voorziening, tijdig, dit wil zeggen minstens 1 maand voorafgaand aan de 18e verjaardag, afgerond moet zijn.
Het initiatief voor een tijdige aanvraag/melding wordt verwacht van de wettelijk vertegenwoordiger van de minderjarige, c.q. ouders of voogden.
De gemeente ondersteunt dit proces door het tijdig, d.w.z. een half jaar voor het bereiken van de 18 jarige leeftijd, verzenden van een uitnodiging aan de minderjarige en/of de verantwoordelijke ouders/voogden c.q. wettelijk vertegenwoordigers voor een gesprek met een jeugdconsulent t.b.v. een
8. Relatie met maatwerkvoorzieningen.
In principe kan een inwoner van Veendam naast het gebruik van een algemene voorziening ook gebruik maken van een maatwerkvoorziening. Op deze regel geldt één specifieke uitzondering. Er kan niet tegelijkertijd gebruik gemaakt worden van de algemene voorziening t.b.v. begeleiding basis en van maatwerk begeleiding speciaal. De begeleiding kan namelijk niet tegelijk en basis en speciaal zijn.
Voor de ondersteuning bij hulp bij het huishouden is een eigen bijdrage verschuldigd. Deze is vastgesteld in de verordening Wmo en bedraagt op 1-1-2018 € 7,50 per uur.
Voor de overige verstrekkingen uit de algemene voorziening zijn geen eigen bijdragen verschuldigd. De eigen bijdrage bij hulp bij het huishouden wordt niet opgelegd als de inwoner kan aantonen dat hij/zij voor ziektekosten verzekerd is met de gemeentepolis Zorggarant 3 of anderszins, als deze
verzekering om technische reden (nog) niet mogelijk is, kan aantonen dat het inkomen kleiner of gelijk is aan de grens van 130% van het toepasbaar minimumloon.
Het college is uitdrukkelijk bevoegd om hier een hardheidsclausule toe te passen.
Hoofdstuk 2 Melding, onderzoek en aanvraag
Wet: Hoofdstuk 1, artikel 1.1.1 (definities) en hoofdstuk 2, paragraaf 3
De wet schrijft voor dat, zodra een persoon zich meldt met een behoefte aan maatschappelijke ondersteuning, er een onderzoek moet worden uitgevoerd. In dit hoofdstuk wordt uitgewerkt hoe de melding en onderzoek plaatsvinden.
Een melding kan door of namens de cliënt worden gedaan. De wetgever schrijft niet voor wie allemaal een melding kunnen doen. Het hoeft niet persé te gaan om een vertegenwoordiger (zie 1.11) van de cliënt, maar het kan ook gaan om bijvoorbeeld de buurvrouw, een arts of een kind.
Met een melding maakt de cliënt duidelijk dat hij behoefte heeft aan maatschappelijke ondersteuning. Dat wil zeggen dat hij een hulpvraag heeft die te maken heeft met belemmeringen in zijn zelfredzaamheid of participatie of dat hij behoefte heeft aan beschermd wonen of opvang. Een cliënt kan zich op diverse manieren melden met een hulpvraag. Dit kan telefonisch, per e-mail, of persoonlijk bij bijvoorbeeld de balie van het gemeentehuis.
Een professionele hulpverlener kan een melding ook rechtstreeks doen bij het Wmo-loket. Nadat de cliënt zich heeft gemeld wordt in eerste instantie door de medewerker die de melding in behandeling neemt bezien of er echt sprake is van een melding, of dat het gaat om een simpele hulpvraag die direct telefonisch of bij het eerste contact kan worden afgedaan, bijvoorbeeld door de persoon te verwijzen naar het loket of de organisatie waar hij met zijn hulpvraag terecht kan.
Is er inderdaad sprake van een hulpvraag, dan zorgt de betreffende medewerker ervoor dat de juiste persoon de melding in behandeling neemt en dat de cliënt (en degene die de melding heeft gedaan als dat niet de cliënt zelf is geweest) van zijn melding een schriftelijke bevestiging ontvangt. Daarnaast wordt de cliënt er op gewezen dat hij recht heeft op onafhankelijke cliëntondersteuning.
De cliënt wordt tijdens of na de melding (schriftelijk) geïnformeerd over de mogelijkheid om binnen 7 dagen een persoonlijk plan te overhandigen waarin hij de onderwerpen die tijdens het onderzoek aan de orde zullen komen beschrijft en aangeeft welke maatschappelijke ondersteuning naar zijn mening het meest is aangewezen.
Het persoonlijk plan geeft de omstandigheden aan als bedoeld in artikel 2.3.2, lid 4 onderdelen a tot en met g Wmo 2015, en geeft aan welke maatschappelijke ondersteuning naar de mening van de cliënt het meest is aangewezen.
Ook vraagt de medewerker de cliënt een geldig identiteitsbewijs te overleggen en toestemming te verlenen voor de verwerking van persoonsgegevens waarover de gemeente uit andere hoofde beschikt (bijvoorbeeld ten behoeve van de uitvoering van de Jeugdwet, Participatiewet en de Wet gemeentelijke schuldhulpverlening) of die de gemeente van de zorgverzekeraar, de zorgaanbieder of andere derden zou willen ontvangen en die noodzakelijk zijn voor de uitvoering van de Wmo 2015.
In de onderzoeksfase is de vaststelling van de identiteit voldoende (artikel 2.3.4., lid 1 Wmo) Bij het indienen van de aanvraag met een i.d-document overgelegd worden (artikel 2.3.4., lid 2 Wmo).
Nadat is vastgesteld dat er sprake is van een melding in de zin van de Wmo 2015, start de medewerker die de melding in behandeling neemt, een onderzoek. Daarbij worden de onderdelen onderzocht die de wetgever in de wet heeft opgenomen.
Uit de Memorie van Toelichting blijkt, dat niet alle onderdelen uit het onderzoek uitgevoerd hoeven te worden. Als de cliënt tijdens het onderzoek te kennen geeft dat hij met de aangereikte mogelijkheden uit de voeten kan of geen aanvraag voor een maatwerkvoorziening zal doen, kan het onderzoek als afgerond worden beschouwd. Indien de melding niet door de cliënt zelf is gedaan, wordt degene die de melding heeft gedaan zoveel mogelijk betrokken bij het onderzoek. Als er sprake is van een vertegenwoordiger ( zie hoofdstuk 1, punt 14), wordt ook die bij het onderzoek betrokken.
3.1 Behoeften, persoonskenmerken en voorkeuren van de cliënt
De behoeften en voorkeuren van de cliënt spelen op een aantal manieren een rol:
a) wat is de achtergrond van zijn behoefte aan maatschappelijke ondersteuning?
b) wat zijn de behoeften van de cliënt bij het zoeken naar een oplossing?
Welke problemen ervaart de cliënt bij zijn zelfredzaamheid of maatschappelijke participatie? Waar worden deze door veroorzaakt? Waardoor is er volgens de cliënt een noodzaak voor beschermd wonen of opvang? Wat heeft cliënt gedaan om de problemen die hij ondervindt op te lossen. Hierbij wordt zoveel mogelijk geprobeerd in kaart te brengen binnen welke resultaatgebieden de ondersteuningsbehoefte valt.
De cliënt kan aangeven welke wijze van ondersteuning hij in zijn hoofd heeft. Ook in algemene zin kan hij zijn behoeften ten aanzien van het ondersteuningsaanbod aangeven. Ook de achtergrond van de door de cliënt aangegeven behoefte zal daarbij aan de orde komen. Bijvoorbeeld: uit het onderzoek blijkt dat de belemmeringen van de aanvrager alleen opgelost kunnen worden door een woningaanpassing of verhuizing. Het college zal kiezen voor de goedkoopst adequate oplossing. Als blijkt dat de cliënt liever thuis wil blijven wonen, omdat hij hier gebruik kan maken van ondersteuning vanuit zijn sociale netwerk, zal dit door de medewerker betrokken worden bij het formuleren van het uiteindelijke besluit.
Daarnaast worden de persoonskenmerken van de cliënt bekeken: om wat voor soort cliënt gaat het? Relevante persoonskenmerken kunnen, afhankelijk van de belemmeringen die de persoon aandraagt, bijvoorbeeld zijn:
3.2 Mogelijkheden eigen kracht en gebruikelijke hulp
Als de belemmeringen, behoeften en voorkeuren van de cliënt in beeld zijn, is de volgende stap om in kaart te brengen wat binnen het vermogen van de cliënt ligt om zelf tot verbetering van zijn zelfredzaamheid of participatie of tot een oplossing voor zijn behoefte aan beschermd wonen of opvang te komen.
Kan de cliënt bijvoorbeeld door het doen van vrijwilligerswerk wat doen aan zijn participatieprobleem? Kan hij door het anders organiseren van zijn leven misschien geholpen worden? Kan de cliënt verhuizen naar een meer geschikte woning, zodat hij makkelijker uit de voeten kan in zijn woning, maar ook minder problemen heeft om de deur uit te gaan? Kan de cliënt met wat simpele hulpmiddelen, verkrijgbaar in bijvoorbeeld de bouwmarkt, een winkel voor huishoudelijke artikelen of een zelfzorgwinkel, zijn belemmeringen oplossen? Biedt een fiets met trapondersteuning een oplossing voor zijn vervoersprobleem?
Met andere woorden: in hoeverre kan de cliënt zijn eigen kracht aanspreken, al dan niet door gebruik te maken van algemeen gebruikelijke voorzieningen?
Bij gebruikelijke hulp gaat het om de hulp die naar algemeen aanvaarde opvattingen in redelijkheid mag worden verwacht van de echtgenoot, ouders, inwonende kinderen of andere huisgenoten.
Het gaat derhalve om “algemeen aanvaarde opvattingen”. Specifieke opvattingen van huisgenoten over taken binnen een huishouding, bijvoorbeeld in relatie tussen taken man en vrouw of taken die je kunt vragen van inwonende kinderen, spelen geen rol. Wel wordt rekening gehouden met de individuele belastbaarheid van de huisgenoten. Zijn er bijvoorbeeld huisgenoten waarvan verwacht kan worden dat zij huishoudelijke taken overnemen of de cliënt ondersteunen in zijn participatie?
Bij het onderzoek naar de eigen kracht kan ook de financiële situatie van belang zijn. Hoewel de financiële situatie geen grond is tot het afwijzen van ondersteuning, kan gezien de financiële situatie wel soms meer inzet van de eigen kracht aan de orde zijn.
3.3 Mogelijkheden mantelzorg en sociaal netwerk
Als sprake is van bijvoorbeeld een probleem bij het vervoer of bij het doen van het huishouden, kan ook mantelzorg en de inzet van het sociaal netwerk (inclusief eventuele vrijwilligers in de wijk) een rol spelen bij de oplossing van de belemmeringen van de cliënt. Daarom wordt onderzocht in hoeverre de cliënt beschikt over een sociaal netwerk, of er al mantelzorg aanwezig is of dat mantelzorg mogelijk een optie kan zijn. Mantelzorg overstijgt de gebruikelijke hulp. Daarnaast kan mantelzorg ook door anderen dan huisgenoten worden geleverd, bijvoorbeeld door een buurvrouw of kind dat elders woont.
3.4 Mogelijkheden algemeen gebruikelijke voorzieningen, algemene voorzieningen Wmo of maatschappelijk nuttige activiteiten
Met de cliënt wordt vervolgens besproken welke mogelijkheden er zijn ten aanzien van het gebruik van algemeen gebruikelijke voorzieningen of algemene voorzieningen Wmo. Te denken valt hierbij bijvoorbeeld aan het openbaar vervoer of het algemeen maatschappelijk werk. Ook kan met de cliënt gesproken worden over de mogelijkheden om door middel van het doen van maatschappelijk nuttige activiteiten een oplossing te bieden voor bijvoorbeeld belemmeringen ten aanzien van de participatie.
Ook zal aan de orde kunnen komen in hoeverre er voor de cliënt een indicatie mogelijk is op grond van de Wet langdurige zorg, omdat de beperkingen dermate ernstig zijn dat zij niet in een de thuissituatie in voldoende mate kunnen worden opgelost.
3.5 Samenhang in ondersteuning
Bij de cliënt moet ook worden geïnformeerd of hij op andere terreinen binnen het sociale domein zorg, ondersteuning of diensten ontvangt. Te denken valt aan zorg ten laste van de Wlz, Zorgverzekeringswet (basispakket of aanvullende verzekering) of op grond van de Participatiewet of Jeugdwet. Maar er moet ook worden onderzocht in hoeverre dergelijke ondersteuning wenselijk zou zijn. Op deze wijze kan, als ondersteuning vanuit de Wmo 2015 nodig blijkt, samenhang worden geboden in het totaalpakket van ondersteuning dat de cliënt ontvangt.
De cliënt zal ook geïnformeerd worden over de eventuele financiële bijdrage die hij is verschuldigd als er gebruik wordt gemaakt van een ondersteuningsaanbod van de gemeente. Aangezien de vaststelling van de hoogte van de eigen bijdrage voor een maatwerkvoorziening niet tot de bevoegdheid behoort van het college, maar van het CAK, kan de medewerker ten aanzien hiervan slechts globaal en onder voorbehoud informatie verstrekken en zo nodig verwijzen naar (de website van) het CAK. In ieder geval wordt wel door de medewerker duidelijk gemaakt voor welke voorzieningen er een eigen bijdrage verschuldigd is en waar de hoogte van de eigen bijdrage van afhankelijk is. Ook als er een andersoortige bijdrage dan een eigen bijdrage wordt gevraagd, zoals bijvoorbeeld voor het collectief vervoer of voor de algemene voorziening huishoudelijke ondersteuning, wordt dit aan de cliënt verteld.
3.7 Keuze voor maatwerkvoorziening of een persoonsgebonden budget
De cliënt wordt geïnformeerd over de mogelijkheid om, als er aanspraak is op een maatwerkvoorziening in de vorm van ZIN in plaats daarvan een persoonsgebonden budget te ontvangen. Daarbij zal de cliënt worden gewezen op de voorwaarden om voor een persoonsgebonden budget in aanmerking te komen, alsmede de rechten en plichten die hieraan zijn verbonden. De medewerker informeert de cliënt over het zorg- en budgetplan. Daarnaast informeert de medewerker de cliënt op zijn verzoek over de maximale budgetten die voor de ondersteuning waarvoor hij een pgb wil aanvragen van toepassing zijn, alsmede de eisen die worden gesteld aan professionele (formele) en niet professionele (informele) ondersteuning.
De cliënt wordt geadviseerd het zorg- en budgetplan op te stellen en aan de medewerker ter toetsing te overleggen tijdens de onderzoeksfase, zodat deze eventueel nog besproken en bijgesteld kan worden en de resultaten van deze toetsing meegenomen kunnen worden in het verslag. Dit kan echter pas op het moment dat er een formeel akkoord is op de toekenning van een maatwerkvoorziening.
Daarnaast informeert de medewerker de cliënt, indien van toepassing, welke aanbieders van ondersteuning voor hem in het gebied waar hij woont beschikbaar zijn.
De medewerker maakt van het onderzoek een verslag, waarin de bevindingen van het onderzoek worden weergeven. Ook de eindconclusie, inclusief het eventuele (maatwerk)plan, wordt opgenomen in het verslag. Het verslag wordt aan de cliënt (en zijn eventuele vertegenwoordiger) verstrekt. Daarbij wordt hem verzocht het verslag voor “gezien” of “akkoord” te ondertekenen.
In het (maatwerk)plan, dat onderdeel uitmaakt van het gespreksverslag, wordt aangegeven:
Kiest de cliënt voor een pgb, dan wordt het goedgekeurde zorg- en budgetplan toegevoegd aan het (maatwerk)plan. Bij het opstellen van het (maatwerk)plan is het streven om de cliënt op het niveau van participatie en zelfredzaamheid te brengen dat bij zijn situatie past. Daarbij zijn met name van belang:
Aanvaardbaar wil van de andere kant zeggen, dat de cliënt zich er soms bij neer moet leggen dat er belemmeringen blijven, of dat de situatie niet meer kan worden zoals het voorheen was, toen hij nog geen belemmeringen had.
De ondersteuning beperkt zich tot wat noodzakelijk is in het licht van zelfredzaamheid en participatie en breidt zich niet uit tot wat de cliënt bijvoorbeeld noodzakelijk vindt in het kader van smaak. Ook betekent het niet per definitie dat hij alle hobby’s moet kunnen uitoefenen die hij voorheen uitoefende.
De medewerker die de melding van de cliënt onderzoekt, maakt gebruik van de zelfredzaamheidsmatrix (ZRM) om vast te kunnen stellen hoe de eigen kracht van de cliënt is op diverse leefgebieden. In hoeverre de medewerker alle of slechts een beperkt aantal leefgebieden van de ZRM doorloopt, is afhankelijk van de aard en complexiteit van de hulpvraag van de cliënt.
Als er sprake is van een cliënt die al bekend is in het kader van de Wmo, wordt voorkomen dat de cliënt opnieuw gegevens moet verstrekken die al bij de gemeente bekend zijn. Wel zal de medewerker de bij de gemeente bekende gegevens doorlopen, om te zien in hoeverre deze nog actueel zijn. Het onderzoek zal zich dan vooral richten op de wijzigingen die er sinds de vorige melding in de situatie van de cliënt zijn opgetreden en de aanvullende of gewijzigde hulpvraag.
De melding kan, behalve door de cliënt zelf, ook worden gedaan door een derde. Dat kan een ieder zijn: een buurvrouw, een kind, een huisarts. Degene die de melding heeft gedaan, wordt zoveel mogelijk betrokken bij het onderzoek. Hierbij moet rekening gehouden met het privacybelang van de cliënt.
7 Afhandelingstermijn onderzoek
De wetgever schrijft voor dat het onderzoek naar aanleiding van de melding moet zijn afgerond door middel van een verslag binnen zes weken na de melding. In de Memorie van Toelichting is echter aangegeven dat een zorgvuldig onderzoek uitgangspunt is. Mocht omwille van deze zorgvuldigheid, bijvoorbeeld omdat informatie bij derden moet worden opgevraagd, of omdat er sprake is van een complexe hulpvraag vanuit diverse domeinen, de termijn van zes weken niet gehaald worden, dan kan de medewerker in overleg treden met de cliënt om deze termijn te verlengen. Dit wordt vervolgens schriftelijk bevestigd, onder vermelding van de termijn waarbinnen het onderzoek naar verwachting wel is afgerond.
Dit laat onverlet het recht van de cliënt om na zes weken een maatwerkvoorziening aan te vragen. Aangezien voor het beoordelen van een dergelijke maatwerkvoorziening dan ook aanvullend onderzoek nodig zal zijn, zal de medewerker naar aanleiding van de aanvraag en met verwijzing naar de Algemene wet bestuursrecht de cliënt eveneens moeten informeren dat de behandelingstermijn van de aanvraag niet wordt gehaald. Zie verder paragraaf aanvraag.
8 Onderzoek in relatie tot huisvesting
De toegang tot arrangementen waarin een huisvestingscomponent zit inbegrepen verloopt uitsluitend via de Centrumgemeente Groningen. Uitzondering hierop is kortdurend verblijf.
9 Aanvraag maatwerkvoorziening en pgb
De aanvraag voor een maatwerkvoorziening moet schriftelijk worden ingediend. Hiervoor wordt een passage gereserveerd in het gespreksverslag. Als de cliënt een aanvraag voor een maatwerkvoorziening indient, is hij verplicht ook het gespreksverslag voor gezien of akkoord te ondertekenen. Een aanvraag kan pas worden ingediend als het onderzoek is afgerond. Is het onderzoek niet binnen zes weken afgerond, dan mag de cliënt wel een aanvraag indienen. Aangezien er op dat moment nog geen gespreksverslag is, kan hij de aanvraag indienen met een daarvoor vastgesteld formulier. Zie punt 9.5 voor de situatie dat de cliënt een aanvraag indient zonder dat er een melding heeft plaatsgevonden.
Een persoon heeft slechts recht op een maatwerkvoorziening (of pgb) voor zover hij ingezetene is van de gemeente. Dat wil zeggen dat hij zijn woonplaats moet hebben in de gemeente.
Artikel 1:10 BW bepaalt dat de woonplaats van iemand zich bevindt te zijner woonstede, en bij gebrek van woonstede ter plaatse van zijn werkelijk verblijf. Het gaat om waar iemand werkelijk woont, de plaats waar iemand niet vandaan gaat dan met een bepaald doel en tevens met het plan om, als dat doel is bereikt, terug te keren.
Artikel 1:11 BW bepaalt dat een natuurlijk persoon zijn woonstede verliest door daden waaruit zijn wil blijkt om haar prijs te geven. Iemand wordt vermoed zijn woonstede te hebben verplaatst, wanneer hij daarvan op de wettelijk voorgeschreven wijze kennis heeft gegeven aan de gemeentebesturen. Normaal gesproken komen woonplaats, inschrijving in het GBA en feitelijke verblijfplaats overeen en is dus duidelijk wat de woonplaats is.
Als iemand 2 adressen heeft, bijvoorbeeld een woning en een vakantieadres, of een woning en een revalidatiecentrum, dan is van belang waar de persoon staat ingeschreven en of hij de intentie heeft terug te keren naar zijn woning. Door een tijdelijk verblijf in een instelling of een tijdelijk verblijf op een vakantieadres verliest iemand derhalve niet zijn woonplaats/ingezetenschap.
Als bij de persoon iemand staat ingeschreven die daar feitelijk niet woont, komt dat voor rekening en risico van de aanvrager van de cliënt: Als er in de BRP medebewoners staan ingeschreven die als huisgenoot kunnen worden aangemerkt, wordt hiermee rekening gehouden in het onderzoek. Het is aan de persoon om er zorg voor te dragen dat personen die feitelijk niet bij hem wonen, worden uitgeschreven.
Als uit onderzoek blijkt dat er bij een persoon iemand inwoont die kan worden aangemerkt als huisgenoot, wordt hiermee bij de vaststelling van de ondersteuning rekening gehouden, ook al staat de medebewoner in de BRP niet ingeschreven op het betreffende adres.
In de Wmo 2015 is vastgelegd dat een ingezetene van Nederland in aanmerking kan komen voor een maatwerkvoorziening. Het begrip "ingezetene" is echter niet gedefinieerd in artikel 1.1.1 Wmo 2015. Het is niet duidelijk wanneer een cliënt een ingezetene is en of bij de definitie aansluiting moet worden gezocht bij de Wet Brp. Dat zou betekenen dat de feitelijke verblijfplaats een ondergeschikte rol gaat spelen en juist de inschrijving in de basisregistratie doorslaggevend is.
Uit de Memorie van Toelichting volgt dat een ingezetene zich, voor een maatwerkvoorziening, moet wenden tot het college van de gemeente waar hij woont. De term 'wonen' is niet verder uitgelegd.
Uit de jurisprudentie bij de Wmo 2007 volgt dat het gaat om de feitelijke verblijfplaats, waarbij een BRP-inschrijving belangrijk maar niet doorslaggevend is. Het is vooralsnog onduidelijk of de term 'wonen' onder de Wmo 2015 ook op deze manier uitgelegd moet worden. Dat zou een discrepantie opleveren met de definitie van het term 'ingezetene' op grond van de Wet Brp.
Voor ondersteuning in de vorm van een maatwerkvoorziening voor beschermd wonen en opvang geldt niet dat de cliënt ingezetene moet zijn van de gemeente. De gemeente is gehouden deze ondersteuning te leveren aan iedere burger die zich tot de gemeente wendt en die daarvoor in aanmerking komt. Deze vorm van ondersteuning wordt uitgevoerd door Centrum Gemeente Groningen.
9.3 Aanvraag persoonsgebonden budget
Als een cliënt de ondersteuning in de vorm van dienstverlening voor één of meerdere resultaatgebieden door middel van een persoonsgebonden budget zelf wenst in te kopen, moet hij bij zijn aanvraag een zorg- en budgetplan overleggen, op basis van het format dat hem hiervoor is verstrekt. Daarnaast overlegt hij de concept-overeenkomst die hij met de aanbieder(s) wil afsluiten (bij dienstverlening). Hiervoor stelt de Sociale Verzekeringsbank modellen ter beschikking. Voor andere vormen van ondersteuning, bijvoorbeeld voor een woningaanpassing of een hulpmiddel, wordt geen volledig zorg- en budgetplan gevraagd, maar gelden afwijkende voorwaarden. Dit is opgenomen in het hoofdstuk maatwerkvoorzieningen.
Het college dient de overeenkomst goed te keuren voor wat betreft de zorginhoudelijke kant, de SVB keurt de overeenkomst op arbeidsrechtelijke aspecten.
9.4 Afhandelingstermijn aanvraag
De afhandelingstermijn voor de aanvraag bedraagt 2 weken. Als de cliënt voor de afhandeling van zijn aanvraag nog gegevens moet overleggen, dan wordt hem dat schriftelijk gevraagd, met vermelding van de termijn waarbinnen hij die gegevens moet overleggen. De afhandelingstermijn wordt opgeschort zolang de cliënt de gevraagde gegevens niet heeft overgelegd. De afhandelingtermijn kan ook in overleg met de cliënt en na diens toestemming worden opgeschort.
Als de gegevens niet binnen de termijn zijn verstrekt, kan de aanvraag buiten behandeling worden gesteld als deze gegevens wezenlijk zijn voor de afhandeling van de aanvraag. Als meer tijd nodig is om tot een besluit te komen, dan kan de afhandelingstermijn met een redelijke termijn worden verlengd. Wat een redelijke termijn is, is afhankelijk van de reden waarom meer tijd nodig is, maar zal normaal gesproken niet meer dan 8 weken kunnen bedragen. De cliënt wordt op de hoogte gesteld dat zijn aanvraag niet binnen 2 weken zal worden afgehandeld. In de brief wordt tevens vermeld wanneer hij het besluit wel kan verwachten.
9.5 Aanvraag zonder meldingsprocedure
Een aanvraag voor een maatwerkvoorziening (of pgb) kan door een cliënt alleen worden gedaan als het volledige onderzoek is afgerond, tenzij:
In de wet staat geen termijn genoemd waarbinnen een aanvraag moet zijn gedaan na afronding van het onderzoek. Als er naar de mening van de medewerker een dusdanig lange termijn zit tussen afronding onderzoek en indiening aanvraag, dat er twijfels zijn of het onderzoeksverslag nog actueel genoeg is, zal dit met de cliënt worden besproken. Daarbij wordt ook de reden gevraagd waarom de cliënt zo lang heeft gewacht met het indienen van zijn aanvraag en hoe hij de situatie in de tussentijd heeft opgelost. De medewerker kan er, afhankelijk van zijn bevindingen, voor kiezen het onderzoek volledig opnieuw te doen, dan wel het verslag met de cliënt door te lopen om te bezien in hoeverre er nog wijzigingen zijn. Dit (aanvullende) verslag wordt aan de cliënt verstrekt. Als een cliënt een aanvraag indient terwijl er geen sprake is geweest van een melding èn er ook geen sprake is van een spoedeisende situatie, dan wordt de aanvraag niet in behandeling genomen, maar wordt eerst een onderzoek ingesteld. De aanvraag kan worden aangemerkt als een melding. De cliënt wordt ervan op de hoogte gesteld dat de aanvraag te vroeg is ingediend en (voorlopig) niet in behandeling wordt genomen totdat het onderzoek is afgerond en de cliënt de aanvraag wil handhaven.
Hoofdstuk 3 Maatwerkvoorziening en aard van de beperking
Een ingezetene van Nederland komt overeenkomstig de bepalingen van de wet in aanmerking voor een maatwerkvoorziening, bestaande uit:
‘door het college van de gemeente waarvan hij ingezetene is, te verstrekken ondersteuning van zijn zelfredzaamheid en participatie, voor zover hij in verband met een beperking, chronische psychische of psychosociale problemen niet op eigen kracht, met gebruikelijke hulp, met mantelzorg of met hulp van andere personen uit zijn sociale netwerk voldoende zelfredzaam is of in staat is tot participatie’,
We definiëren beperking als volgt:
Beperking, psychisch of psychosociaal probleem als gevolg waarvan de cliënt op één of meerdere vormen van ondersteuning een beroep kan doen.
Er worden de volgende beperkingen te onderscheiden:
Een somatische aandoening of beperking vindt veelal zijn oorzaak in een actuele somatische (lichamelijke) ziekte of aandoening. Een lichamelijke aandoening die gekenmerkt wordt door stabiele fases en bij verergering door medische en/of paramedische behandeling (nog) kan genezen of verbeteren, heeft als grondslag somatische aandoening, dus niet de grondslag lichamelijke beperking. Wanneer de lichamelijke aandoening blijvend is, niet veroorzaakt door stoornissen van het zenuwstelsel of het bewegingsapparaat (bot/spierstelsel, gewrichten en bindweefsel), dan is de grondslag somatische aandoening eveneens van toepassing. Dit is ook het geval bij een ongeneeslijke ziekte, waarbij geen zicht meer is op herstel of verbetering en die zeker tot het levenseinde zal leiden.
Bij een lichamelijke beperking is sprake van een fysieke aandoening als gevolg van stoornissen van het zenuwstelsel en het bewegingsapparaat (bot/- spierstelsel, gewrichten en bindweefsel), waarbij geen functionele verbetering meer te verwachten is (er kan nog wel sprake zijn van een verslechtering) en er geen sprake is van een terminale situatie.
Er is sprake van een zintuiglijke beperking bij cliënten die een ernstige visuele of auditieve beperking hebben. De volgende doelgroepen zijn hierbij te onderscheiden:
Cliënten met een ernstige visuele beperking
De cliënt die op grond van een visuele beperking valt onder deze doelgroep heeft een visuele beperking die voldoet aan de NOG-richtlijn ‘Visusstoornissen, Revalidatie en Verwijzing’. Volgens deze richtlijn is sprake van een visuele beperking als ernstige stoornissen in het gezichtsvermogen en/of de visuele perceptie zijn vastgesteld in combinatie met beperkingen in het dagelijks functioneren. De cliënt voldoet aan de volgende criteria:
Doof wil in dit kader zeggen dat de cliënt meer dan 80 decibel (dB) gehoorverlies aan beide oren heeft. Eventuele gehoorresten hebben geen betekenis voor communicatie. Indien een volwassene (iets) minder dan 80 dB gehoorverlies heeft en dat verlies selectief het frequentiebereik van de spraak bestrijkt is er ook sprake van complete functionele doofheid Bij vroegdove cliënten dateert de doofheid van vóór het begin van de gesproken normale taalontwikkeling. De gesproken taalontwikkeling is niet op gang gekomen of te vroeg gestokt. Er is hierdoor sprake van grote achterstanden in taal, algemene kennis en emotionele ontwikkeling. Daarnaast kan er sprake zijn van bijkomende stoornissen en beperkingen van algemene en specifieke, mentale of fysieke aard.
Er is sprake van doofblindheid als:
Deze combinatie van beperkingen leidt tot een aanzienlijk verlies van algemene en specifieke mentale of fysieke functies, hetgeen leidt tot belemmeringen in de zelfredzaamheid en participatie.
Ad d Psychogeriatrische aandoening
Een psychogeriatrische aandoening wordt gevormd door een ziekte, aandoening of stoornis in of van de hersenen. Veelal is er een aantasting te zien van onder andere denkvermogen, gevoelsleven, intellect, geheugen of al of niet in combinatie met afname van motorische functies en vermindering van sociale zelfredzaamheid. Dementie is een verzamelnaam voor een aantal ziekteverschijnselen die allemaal veroorzaakt worden door niet-aangeboren afwijkingen in de hersenen.
Er is sprake van een verstandelijke beperking als wordt voldaan aan de volgende 3 cumulatieve voorwaarden:
Als sprake is van een IQ tussen 70 en 85, maar er is sprake van ernstige en chronische beperkingen in de sociale redzaamheid of participatie, bijvoorbeeld als gevolg van ernstige gedragsproblemen, is er eveneens sprake van een verstandelijke beperking.
De ondersteuning is gericht op door de cliënt ondervonden beperkingen in de zelfredzaamheid en of participatie op o.a.
a) sociaal en persoonlijk functioneren;
d) ondersteuning bij zelfzorg en gezondheid;
f) mantelzorgondersteuning met verblijf.
Dit is geen limitatieve opsomming en de beperkingen kunnen zich voordoen op meerdere terreinen.
3. Grondslagen en samenloop Zorgverzekeringswet
Aangezien er bij een somatische of psychogeriatrische aandoening en bij een lichamelijke beperking veelal sprake is van aanvullende behoefte aan (medische) zorg via de Zorgverzekeringswet, in de vorm van verpleging en behandeling, wordt ondersteuning voor zelfzorg en gezondheid voor deze grondslagen niet geïndiceerd. Deze ondersteuning voor zelfzorg en gezondheid wordt geleverd op grond van de Zorgverzekeringswet. Het resultaatgebied “huisvesting” is wettelijk beperkt tot de doelgroep met een psychiatrische aandoening. Voor wat betreft beschermd wonen is de gemeente Groningen aangewezen als Centrumgemeente.
In onderstaand schema is aangeven welke resultaatgebieden er per grondslag aan de orde kunnen zijn.
Het doel van de ondersteuning is om de cliënt te ondersteunen in zijn zelfredzaamheid en participatie, opdat deze zo lang mogelijk in zijn eigen leefomgeving kan blijven wonen. Dat betekent in dit kader dat de cliënt zo lang mogelijk zelfstandig kan blijven wonen en geen beroep hoeft te doen op intramurale zorg op grond van de Wet langdurige zorg.
Dat kan ook betekenen dat de mantelzorger, die normaliter de ondersteuning verleent, de ondersteuning tijdelijk uit handen wordt genomen.
Bij personen die niet in staat zijn zich op eigen kracht te handhaven in de samenleving en waar de cliënt naast onderdak ook samenhangende ondersteuning nodig heeft, gaat het om het bieden van een beschermde woonomgeving.
De omvang van de indicatie per resultaatgebied wordt bepaald in treden. Het resultaatgebied of de resultaatgebieden die worden geïndiceerd vormt/vormen samen het (maatwerk)plan. Het (maatwerk)plan bepaalt het bedrag dat de gecontracteerde aanbieder ontvangt voor de verdere invulling van de ondersteuning aan de cliënt op basis van het (maatwerk)plan. De gecontracteerde aanbieder die voor de diverse doelgroepen/grondslagen zijn gecontracteerd, worden geacht het totale arrangement te kunnen leveren. Een omschrijving van de treden binnen de resultaatgebieden wordt verder uitgewerkt in het volgende hoofdstuk.
De cliënt kan bij zijn aanvraag voor een maatwerkvoorziening zijn voorkeur aangeven voor de aanbieder van wie hij de ondersteuning wenst te ontvangen. Indien de cliënt, ook na rappel, geen voorkeur aangeeft of wil geven, zal de medewerker die de aanvraag in behandeling neemt, een aanbieder selecteren die op basis van het onderzoek het best aansluit bij de cliënt en zijn ondersteuningsbehoefte.
Voor cliënten met aandoeningen waarvoor gespecialiseerde ondersteuning is vereist, zoals bijvoorbeeld cliënten met niet-aangeboren hersenletsel of cliënten die vallen onder de openbare geestelijke gezondheidszorg geldt dat deze cliënten wel hun voorkeur mogen aangeven, maar dat de gemeente uiteindelijk bepaalt aan welke aanbieder de opdracht tot levering van de ondersteuning wordt gegeven.
Uitgangspunt is, dat de ingangsdatum van de ondersteuning ligt op of na de datum waarop op de aanvraag voor ondersteuning is beslist. Hierop is een aantal uitzonderingen mogelijk:
Zodra de medewerker de indicatie voor een maatwerkvoorziening heeft afgerond, stuurt deze een leveringsopdracht naar de gekozen of geselecteerde aanbieder. De zorgaanbieder moet vervolgens binnen 5 dagen contact opnemen met de cliënt om afspraken met hem te maken over de wijze waarop uitvoering wordt gegeven aan het (maatwerk)plan dat is geïndiceerd. Deze afspraken worden vastgelegd in een ondersteuningsplan dat door de zorgaanbieder en de cliënt wordt ondertekend. Er kan sprake zijn van meerdere ondersteuningsplannen.
Als de zorgaanbieder een door hem georganiseerde dienst inzet om te voldoen aan de leveringsopdracht, mag de zorgaanbieder voor de dienst geen extra bijdrage vragen. Wél mag de zorgaanbieder van de cliënt een vergoeding vragen voor algemeen gebruikelijke kosten die de cliënt ook thuis zou hebben gehad.
Verlaging indicatie op verzoek van de cliënt
Als een cliënt doorgeeft met minder ondersteuning toe te kunnen, dan wordt er een nieuw indicatiebesluit genomen. De ingangsdatum wordt in overleg met de cliënt vastgesteld, waarbij zoveel mogelijk wordt aangesloten bij de CAK-periodes.
Wijziging indicatie op grond van speciale situatie
Als een cliënt wordt opgenomen in een instelling ten laste van de Wet langdurige zorg, wordt de indicatie 1 dag na opname beëindigd. Als er sprake is van een ziekenhuisopname die naar verwachting langer dan 4 weken duurt, wordt de indicatie tijdelijk stopgezet. Zodra de cliënt de instelling of ziekenhuis heeft verlaten, zal een verkort onderzoek plaatsvinden om vast te stellen of de indicatie ongewijzigd kan voortduren of moet worden aangepast. Als het niet waarschijnlijk is dat de cliënt binnen afzienbare tijd weer terugkeert in de woning, zal de indicatie worden beëindigd. Zodra de cliënt weer thuis is, kan deze zich opnieuw melden voor ondersteuning.
Als sprake is van een opname in een instelling of ziekenhuis, terwijl er sprake is van een achterblijvende partner die eveneens ondersteuning behoeft, zal de indicatie, voor zover deze niet specifiek betrekking heeft op de ondersteuning van de opgenomen cliënt, worden voortgezet totdat er op naam van de partner een nieuwe indicatie is afgegeven.
Wijzigingen in de persoonlijke of gezinssituatie
Bij wijzigingen in de persoonlijke of gezinssituatie zal de medewerker beoordelen of dit gevolgen heeft voor de indicatie, bijvoorbeeld omdat er meer of minder gebruikelijke hulp kan worden geleverd. Is dit het geval, dan wordt de indicatie aangepast.
Wijzigt de indicatie ten nadele van de cliënt, dan wordt een redelijke periode aangehouden voor de ingangsdatum van de nieuwe indicatie. Wat een redelijke periode is, hangt onder meer af van de aard van de indicatie die wijzigt, de omvang waarmee deze wijzigt en of deze wijziging voorzienbaar was.
Bij een verhuizing naar een andere gemeente vervalt de indicatie op de dag van de verhuizing. Bij een verhuizing binnen de gemeente blijft de indicatie gehandhaafd, tenzij in verband met wijzigingen in verband met bijvoorbeeld de beschikbaarheid van mantelzorg of algemene voorzieningen een nieuwe indicatie noodzakelijk is.
Op het moment dat een persoon langer dan 4 weken op vakantie gaat, wordt de indicatie tijdelijk stopgezet na de dag van vertrek. Bij terugkomst wordt de indicatie weer geactiveerd. Op het moment dat een persoon langer dan 13 weken op vakantie gaat, wordt de indicatie beëindigd. De persoon moet zich dan bij terugkomst opnieuw melden.
Wijzigingen bij resultaatgebied huisvesting
De indicatie vervalt niet door tijdelijke afwezigheid uit de opvang of beschermd wonen, bijvoorbeeld in verband met ziekenhuisopname of vakantie. Als de cliënt definitief vertrekt uit de opvang, vervalt de indicatie op de dag dat de cliënt definitief uit de opvang is. Dit wordt door de Centrum Gemeente Groningen uitgevoerd.
Paragraaf 2 Maatwerkvoorziening Begeleiding individueel
Op de cliënt afgestemde individuele activiteiten zoals woonbegeleiding en thuisbegeleiding die de zelfredzaamheid van cliënten bevorderen, behouden of compenseren voor zover de cliënt in verband met een beperking, chronische, psychische of psychosociale problemen niet op eigen kracht, met gebruikelijke hulp, met mantelzorg of met behulp van andere personen uit zijn sociale netwerk voldoende zelfredzaam is of in staat is tot participatie of is te handhaven in de samenleving.
Begeleiding Individueel heeft de volgende doelstellingen:
Individuele begeleiding is onder te verdelen in twee categorieën: Basis en Speciaal.
2. Begeleiding individueel Basis
3.Begeleiding individueel Speciaal
Specifieke ondersteuning bij zwaar regieverlies in combinatie met een invaliderende aandoening of beperking (fysieke, cognitieve, sociaal-emotionele beperkingen) met als gevolg langdurig tekortschietende zelfregie over het dagelijkse leven. Het gaat hier om specialistische zorg die gegeven wordt door beroepskrachten die minimaal een HBO+ opleiding hebben of soortgelijke specialistische training. Doelgroepen waaraan te denken valt: zware psychiatrische problematiek zoals PTSS, Niet Aangeboren Hersenletsel en meervoudige complexe problematiek.
Alle ondersteuning door partners onderling, door volwassen inwonende kinderen en/of andere huisgenoten is gebruikelijke hulp.
Onder gebruikelijke hulp behoort o.a.:
het geven van ondersteuning op het terrein van de maatschappelijke participatie;
zoals het doen van de administratie;
-het leren omgaan van derden (uit het sociaal netwerk) met de cliënt;
Naarmate er sprake is van een intensievere trede van ondersteuning, zal het niveau van gebruikelijke hulp sneller worden overstegen en het karakter krijgen van mantelzorg.
Gebruikelijke hulp door een minderjarig kind speelt bij deze ondersteuning geen rol van betekenis.
5. Treden binnen deze ondersteuning
Binnen deze ondersteuning worden 5 treden onderscheiden.
Deze cliënten wonen zelfstandig en redden zich, maar hebben daarbij wel een steuntje in de rug nodig. Het gaat daarbij vooral om ondersteuning in de zin van: “Doe je dit?”, “Heb je daaraan gedacht?”, Hoe is het met…?” De ondersteuner loopt op alle fronten met de cliënt mee. Ondersteuning op de onderste trede is vaak enkelvoudig (gericht op structuur/regievoering óf praktische vaardigheden) en vindt hooguit één keer per week plaats.
De cliënten hebben een onderhoudsdosis aan ondersteuning nodig om zelfstandigheid te vergroten en/of te behouden. De aard en inhoud van de ondersteuning is overeenkomstig de beperkte trede, maar de inschatting is dat een frequentere en/of intensievere ondersteuning nodig is.
De cliënten hebben een stevig steuntje in de rug nodig om zelfstandig te kunnen wonen. Ze hebben hun leven net iets minder goed op de rails dan de cliënten die met beperkte ondersteuning toekunnen en zijn iets minder zelfstandig. Ondersteuning op de middelste trede is vaak enkelvoudig (gericht op structuur/regievoering óf praktische vaardigheden) en vindt circa twee of drie keer per week plaats.
Voor de cliënten waarbij sprake is van een psychogeriatrische of somatische aandoening lig het accent niet op het steuntje in de rug voor de cliënt maar op het controlemoment van de cliënt en de mantelzorgondersteuning voor zijn mantelzorger
De cliënten die midden/intensieve begeleiding nodig hebben om (sociale) vaardigheden onder de knie te krijgen en ruimte hebben om zich zelf daarbij te ontwikkelen, worden in deze trede ondersteund. In het kader van de ontwikkeling van de cliënt kan het nodig zijn dat de begeleiding taken overneemt en de cliënt hierbij coacht en begeleidt in het op termijn voorkomen daarvan. De ondersteuning vindt plaats op twee of drie momenten in de week, met een wisselende intensiteit.
Voor de cliënten die zowel op het gebied van structuur/regievoering als op het gebied van praktische vaardigheden/handelingen ondersteuning nodig hebben, is ondersteuning uit de trede ‘intensief’ essentieel. Het wezenlijk overnemen van taken kan hierbij aan de orde zijn. Wanneer de intensieve trede aan de orde is, spreekt men ook niet meer over wekelijkse ondersteuning. Dagelijkse ondersteuning is hierbij eerder geschikt. Deze dagelijkse ondersteuning kan verdeeld zijn over ‘eventjes-momenten’.
Paragraaf 3. Maatwerkvoorziening Begeleiding Groep
Op cliënt afgestemde groepsactiviteiten op locatie exclusief vervoer zoals dagbesteding en dagopvang die de zelfredzaamheid van de cliënt bevorderen, behouden of compenseren voor zover de cliënt in verband met een beperking, chronische, psychische of psychosociale problemen niet op eigen kracht, met gebruikelijke hulp, met mantelzorg of met behulp van andere personen uit zijn sociale netwerk voldoende zelfredzaam is of in staat tot participatie of is te handhaven in de samenleving.
Doelstellingen die horen bij begeleiding groep zijn: creëren en behouden van structuur, sociale vaardigheden behouden en versterken, sociale contacten behouden, gevoel van eigenwaarde en integratie bevorderen.
Groepsactiviteiten voor mensen die om diverse redenen niet maatschappelijk actief zijn en niet voldoende zelfredzaam zijn om zelfstandig te participeren in de samenleving. Activiteiten zijn gericht op activering en een zinvolle besteding van de dag. Tussen de 18 en 66 jaar is dit vaak met een arbeidsmatige component.
Specifieke groepsbegeleiding aan cliënten met een zware fysieke, cognitieve en/of sociaal-emotionele beperking. Cliënten hebben gedurende de dag veel aandacht, zorg en ondersteuning nodig hebben en vaak een rustige prikkelarme omgeving. Dit vergt extra en flexibele inzet van personeel, kleinere groepen en een specialistisch aanbod van activiteiten.
Er is sprake van gebruikelijke hulp als de ondersteuning door een partner, inwonend volwassen kind en/of andere volwassen huisgenoten kan worden geboden. De ondersteuning kan ook worden geïndiceerd ter voorkoming van overbelasting van de partner, kinderen of huisgenoten die de gebruikelijke hulp verlenen.
5. Treden binnen de ondersteuning
Er is binnen deze ondersteuning sprake van 3 treden:
Trede 1: Beperkt: voor een klein gedeelte van de week dagbesteding
Ondersteuning uit de lichte trede heeft vooral als doel om het steunsysteem van de cliënt te ontlasten en het netwerk van de cliënt te vergroten. Gedurende een klein aantal dagdelen in de week wordt gericht gewerkt aan ontwikkeling dan wel stabilisatie van de situatie van de cliënt. Tevens wordt het netwerk van de cliënt door de inzet van dagbesteding ontlast, waardoor gezinsleden, huisgenoten of mantelzorgers langer in staat worden gesteld om de ondersteuning vol te houden.
Trede 2: Midden: voor ongeveer de helft van de week dagbesteding
Er is sprake van matige tot ernstige beperkingen die het deelnemen aan reguliere activiteiten voor invulling van de dag (werk/school of vrije tijdsbesteding) belemmeren. Cliënten hebben veelal behoefte aan een omgeving waarin volgens vaste afspraken wordt gewerkt aan ontwikkeling of aan stabilisatie van de problematiek. Vanwege de beperkingen (fysiek en/of mentaal) is de cliënt niet in staat om gedurende een hele week deel te nemen aan dagbesteding. Daarmee wordt een risico op overvraging of overbelasting van de cliënt voorkomen. De middelste trede van dagbesteding kan voor een deel van de cliënten een opstap zijn naar de hoogste trede (ontwikkelingsgericht), terwijl voor andere cliënten de middelste trede een fase van afbouw kan zijn (achteruitgang). Ook wordt deze trede toegepast bij de verlichting van overbelaste mantelzorgers.
Trede 3: Intensief: voor het merendeel van de week dagbesteding
Er is sprake van matige tot ernstige beperkingen die het deelnemen aan reguliere activiteiten voor invulling van de dag (werk/school of vrije tijdsbesteding) belemmeren. Deelnemers aan activiteiten zijn lichamelijk en mentaal in staat om dagelijks deel te nemen aan dagbesteding, zij hebben ook geen andere zinvolle invulling van de dag (werk of deelname algemene activiteiten). Het doel kan zijn om structuur en veiligheid te bieden waardoor ontregeling van de situatie van de cliënt wordt voorkomen. Voor anderen kan het de opstap zijn naar doorontwikkeling van arbeidsmatige vaardigheden.
De dagbesteding kan inclusief of exclusief vervoer van en naar de dagbesteding worden geïndiceerd. Voor een indicatie voor vervoer moet sprake zijn van medische beperkingen bij het gebruik van een algemene vervoersvoorziening.
Paragraaf 5 Maatwerkvoorziening Kortdurend Verblijf
Kortdurend verblijf betreft het logeren in een instelling gedurende maximaal drie etmalen per week, als de ondersteuning voor de inwoner noodzakelijkerwijs gepaard gaat met permanent toezicht. Het zwaartepunt van de ondersteuning ligt vooral op logeren met als doel het overnemen van het permanente toezicht op de inwoner ter ontlasting van de gebruikelijke hulp of mantelzorger.
Hoofdstuk 4 Overige maatwerkvoorzieningen
Paragraaf 1 Maatwerk woonvoorzieningen
Uitgangspunt is, dat de kosten van een verhuizing algemeen gebruikelijk zijn. Voor de kosten van een verhuizing is dan ook in principe geen maatwerkvoorziening mogelijk. Een oudere die een aantal jaren ingeschreven staat voor een appartement of serviceflat en op het moment van verhuizing een verhuiskostenvergoeding bij de Wmo aanvraagt, had deze verhuizing kunnen zien aankomen en daarvoor kunnen reserveren. Bij het ouder worden mag van mensen gevraagd worden dat zij anticiperen op beperkingen die te maken hebben met ouderdom en daarvoor reserveren.
Daarnaast wordt verwacht van senioren of personen met een chronisch of zelfs progressief
ziektebeeld dat zij anticiperen op de toekomst.
Dit is slechts anders als de verhuizing niet voorzienbaar is en plotseling noodzakelijk is, bijvoorbeeld als gevolg van een hersenbloeding of ongeluk en de inwoner de verhuizing niet zelf kan betalen. In dat geval kan de cliënt in aanmerking komen voor een tegemoetkoming in de kosten van verhuizing.
Als algemeen gebruikelijk gelden ook woonvoorzieningen die in een normale winkel,
bouwmarkt of thuiszorgwinkel verkrijgbaar zijn. Het gaat dan om zaken als (geen limitatieve opsomming):
-keramische-of inductiekookplaat;
-verhoogd toilet of toiletverhoger;
-renovatie van badkamer en keuken*
-zonwering (inclusief elektrische bediening);
-ophogen tuin/bestrating bij verzakking;
-elektrische garagedeur opener;
-oplaadpunt ten behoeve van opladen elektrisch vervoermiddel;
-tweede toilet (tenzij eerste toilet niet toegankelijk is vanwege beperkingen).
*Bij de Wmo wordt ervan uit gegaan dat elke badkamer of keuken eens in de zoveel jaar vernieuwd wordt. Bij een aanvraag voor een woningaanpassing van een badkamer of keuken wordt rekening gehouden met de leeftijd van de badkamer of keuken.
Het anders organiseren van het huishouden, waarbij gezinsleden hun verantwoordelijkheid
nemen in het verlenen van gebruikelijke hulp, kan betekenen dat bepaalde woonvoorzieningen
2. Wanneer een woonvoorziening noodzakelijk kan zijn
Als een cliënt belemmerd wordt in zijn zelfredzaamheid door bouwkundige of woontechnische
kenmerken van de woning, kan een woonvoorziening aan de orde zijn.
De cliënt moet in staat zijn tot het normale gebruik van de woning. Dat wil zeggen dat:
van jonge kinderen moet kunnen bereiken en gebruiken. Het gebruik van hobby-, werk of
recreatieruimten valt in principe niet tot het normale gebruik van de woning.
Een woningaanpassing kan bestaan uit:
-bouwkundige ingrepen, zoals het verwijderen van drempels, verbreden van deuren,
aanpassen van sanitaire ruimtes en keuken, aanbouwen van een gelijkvloerse
slaapkamer en badkamer, plaatsen van een tijdelijke woonunit;
Woonvoorzieningen die kunnen worden hergebruikt, zoals tijdelijke woonunits en trapliften,
worden verstrekt in bruikleen. Ook dure losse woonvoorzieningen en hulpmiddelen worden in
bruikleen verstrekt. Het gaat dan om bijvoorbeeld was- en föhninstallaties, aankleedtafels en
Als de cliënt niet de eigenaar is van de woning waarvoor een woningaanpassing voor
noodzakelijk is, dan is voor de woningaanpassing geen toestemming van de eigenaar
noodzakelijk. Voordat de woningaanpassing wordt aangebracht, moet de woningeigenaar wel in de
gelegenheid worden gesteld te worden gehoord.
De cliënt hoeft de woningaanpassing niet ongedaan te maken als de cliënt niet langer gebruik
Als de cliënt in verband met de aanpassing van de woning tijdelijk elders gehuisvest moet
worden, kan hij gedurende deze periode een pgb ontvangen voor de dubbele woonlasten voor maximaal zeven maanden.
4 Afweging verhuizen of woning aanpassen
In de afweging of een woonvoorziening moet worden aangeboden in de vorm van een
woningaanpassing of een verhuiskostenvergoeding (pgb), worden in ieder geval de volgende punten
a.in de persoon gelegen factoren: wat is de aard van de belemmeringen en wat kan er
gezegd worden over de ontwikkeling van de belemmeringen in de toekomst? Kan van de
cliënt in redelijkheid verlangd worden om te verhuizen, bijvoorbeeld op grond van de
sociale contacten die hij in zijn woonomgeving heeft, zijn leeftijd, zijn gezondheid? Wil de
cliënt zelf liever in zijn woning blijven of verhuizen naar een andere woning?
ondervindt. Ook voor de toekomst? Met andere woorden: kan woningaanpassing naar
verwachting een duurzame oplossing zijn? Uitgangspunt is hierbij dat de cliënt langdurig met de aanpassingen in de woning kan blijven wonen.
d.is er op korte termijn geschikte, voor de cliënt acceptabele alternatieve woonruimte
beschikbaar? En ook tegen een voor de cliënt betaalbare prijs? En waar? Dit laatste ook
gezien in het licht van het kunnen handhaven van de sociale contacten en eventuele
mantelzorg. Zijn daar dan ook nog aanpassingen nodig?
e.als er sprake is van een eigen woning: leidt een verhuizing tot een onacceptabel
financieel nadeel als gevolg van de verkoop van de huidige woning? Zal de woning naar
verwachting binnen een redelijke termijn verkocht kunnen worden?
Als uit het onderzoek blijkt dat een verhuizing geen goede oplossing is voor de cliënt, zal
worden overgegaan tot aanpassing van de huidige woning.
Als uit het onderzoek blijkt dat aanpassing van de huidige woning geen adequate, duurzame
oplossing biedt voor de cliënt, zal de cliënt het advies krijgen te verhuizen naar een meer
Dit is ook het geval als de kosten van een woningaanpassing niet in verhouding staan tot de
kosten van een verhuizing en er ook geen objectieve bezwaren zijn tegen een verhuizing. De
kosten van de woningaanpassing worden in dat geval afgezet tegen de verhuiskosten.
Als een verhuizing de goedkoopst adequate oplossing is, maar de cliënt kiest ervoor om toch
niet te verhuizen, dan kan hij in aanmerking komen voor de vergoeding ter hoogte van de verhuiskostenvergoeding waarmee hij de eigen woning kan aanpassen.
Uit het door de cliënt in te dienen zorg- en budgetplan moet voldoende blijken dat de door de
cliënt aan te brengen voorzieningen een duurzame oplossing bieden voor de problematiek van
de cliënt. De cliënt komt niet meer in aanmerking voor een woonvoorziening, afgezien van niet-voorziene wijzigingen in de beperkingen van de cliënt.
5 Aanpassingen in een wooncomplex
Woont een cliënt in een wooncomplex, dan kunnen op de persoon gerichte aanpassingen
worden aangebracht in de algemene ruimte van dat wooncomplex, om de woning voor de
cliënt bereikbaar en toegankelijk te maken.
Als een cliënt woont in een wooncomplex dat specifiek bedoeld is voor ouderen of personen
met een lichamelijke beperking, dan mag worden verwacht dat dit wooncomplex voldoet aan de
basiseisen van toegankelijkheid voor deze doelgroepen. Dat wil zeggen dat iemand zonder
problemen zijn eigen woning moet kunnen bereiken, ook als deze rolstoelgebonden is. Een
woonvoorziening voor de algemene ruimte is dan in principe niet aan de orde. De
woningeigenaar is hiervoor verantwoordelijk.
Het pgb voor de kosten van aanpassing van de woning wordt bepaald op basis van de door de
cliënt in te dienen begroting en offertes. Het pgb wordt echter gemaximeerd op 100% van de
kosten van een vergelijkbare maatwerkvoorziening. Als de cliënt de woningaanpassing in de
vorm van bouwkundige ingrepen binnen het informele circuit realiseert, kan hierop een bedrag
in mindering worden gebracht dat in de kosten van de maatwerkvoorziening is begrepen voor
de aannemer die het werk zou uitvoeren. De kosten van een vergelijkbare maatwerkvoorziening worden bepaald op basis van marktonderzoek.
7. Tegemoetkoming voor woonvoorzieningen
a. Kosten van tijdelijke huisvesting
Een vergoeding voor huurderving van woonruimte geschikt voor mensen met een beperking wordt vastgesteld op de kale huur per maand met een maximum van 6 maanden
Een vergoeding voor tijdelijke huisvesting elders in verband met het aanpassen van de huidige of nog te betrekken woning wordt vastgesteld op de huurkosten van de tijdelijk te betrekken woonruimte.
Paragraaf 2 Sociaal recreatief vervoer
1 Algemeen gebruikelijk en sociaal recreatief vervoer
Algemeen gebruikelijk bij sociaal recreatief vervoer is het vervoer van thuiswonende kinderen
door ouders, of het vervoer van partners. Niet in alle gevallen of op alle momenten kan dergelijke algemeen gebruikelijke ondersteuning worden geboden, bijvoorbeeld doordat:
-de vervoersbehoefte bestaat op tijdstippen dat degene die het vervoer zou kunnen
-degene die het vervoer zou kunnen verzorgen niet beschikt over een eigen vervoermiddel
dat geschikt is om de cliënt te vervoeren;
-degene die het vervoer zou kunnen verzorgen niet beschikt over een rijbewijs.
Dit betekent dat in zulke situaties aanvullende ondersteuning noodzakelijk kan zijn.
Algemeen gebruikelijke vervoersvoorzieningen zijn bijvoorbeeld:
tandem (met uitzondering van een ouderkind tandem);
Of een fietsvoorziening algemeen gebruikelijk is, hangt tevens af van de leeftijd van de
cliënt. Zo zijn zijwieltjes bij een volwassene niet algemeen gebruikelijk, maar een fiets met
trapondersteuning juist niet voor een kind onder de 16.
2 Afbakening met vervoer in kader van traject , werk of dagbesteding
Het Uitvoeringsinstituut werknemersverzekeringen (UWV) kan iemand op grond van de Wet
werk en inkomen naar arbeidsvermogen (Wia) in het kader van zijn werk of opleiding een
vervoersvoorziening verstrekken, voor het vervoer tussen werk/scholing en huis.
In aanvulling daarop kan het UWV op verzoek ook een vervoersvoorziening verstrekken voor
privé-gebruik, als dit naar het oordeel van het UWV leidt tot verbetering van zijn
leefomstandigheden. Er moet dan wel een samenhang zijn met de vervoersvoorziening voor
Als de vervoersvoorziening op grond van de WIA voor privé-gebruik niet toereikend wordt
gevonden door een persoon, staat het hem vrij om een aanvullende voorziening via de WIA
aan te vragen en zo nodig tegen een afwijzend besluit bezwaar en beroep aan te tekenen.
Ontvangt een cliënt ondersteuning bij zijn werk in combinatie met een loonkostensubsidie van
de gemeente of bij zijn traject naar werk op grond van de Participatiewet, dat kan daarbij ook
een vervoersvoorziening naar het werk of het traject behoren.
Als een cliënt met succes een beroep kan doen op een vervoersvoorziening via de
Participatiewet, is een aanvullende vervoersvoorziening op grond van de Wmo mogelijk voor
Een maatwerkvoorziening voor vervoer naar de dagbesteding (begeleiding groep) valt niet
onder sociaal-recreatief vervoer, maar kan worden geïndiceerd in combinatie met de begeleiding
3 Algemeen gebruikelijke voorzieningen voor sociaal recreatief vervoer
Als algemeen gebruikelijke voorzieningen voor sociaal recreatief vervoer gelden in ieder geval het reguliere openbaar vervoer en het reguliere taxivervoer.
4 Wanneer een maatwerkvoorziening voor sociaal recreatief vervoer noodzakelijk kan
Een voorziening voor sociaal recreatief vervoer kan worden geïndiceerd als een cliënt
belemmerd wordt in het zich lokaal verplaatsen omdat hij als gevolg van zijn beperkingen belemmeringen ondervindt in het gebruik van een algemeen gebruikelijke vervoersvoorziening; of
de algemeen gebruikelijke of algemene vervoersvoorziening in verband met zijn
vervoersbehoefte geen of onvoldoende oplossing biedt in verband met zijn beperkingen;
-in de vervoersbehoefte niet of niet volledig kan worden voorzien met algemeen
gebruikelijke ondersteuning; en
-de cliënt in zijn vervoersbehoefte niet kan voorzien zonder een maatwerkvoorziening voor
Belemmeringen in het gebruik van algemeen gebruikelijke vervoersvoorzieningen kunnen bijvoorbeeld
Het kan ook zijn dat een algemene voorziening onvoldoende oplossing biedt omdat
het vervoersprobleem tot gevolg heeft dat de cliënt hierdoor niet op een aanvaardbaar
niveau zelfredzaam kan zijn of kan participeren;
-het niet kunnen bereiken van de voorzieningen in zijn directe leefomgeving. Het gaat
daarbij om een winkelcentrum, een NS-station, het ziekenhuis, de huisarts, de tandarts; of
-belemmeringen om andere mensen te ontmoeten en sociale verbanden aan te gaan,
omdat hij zich bijvoorbeeld niet kan verplaatsen naar een buurthuis, het sportcomplex, de
vereniging, het zwembad of zijn familie en vrienden of niet de gelegenheid heeft een
5 Reikwijdte maatwerkvoorziening sociaal recreatief-vervoer
Een cliënt kan een maatwerkvoorziening voor sociaal-recreatief vervoer krijgen voor zijn lokale
vervoersbehoefte. Hieronder wordt verstaan:
6 Selectie maatwerk vervoersvoorzieningen
a Collectief aanvullend vervoer:
Indien het collectief vervoerssysteem (Wmo) een cliënt voldoende compenseert in zijn belemmeringen op vervoersgebied, ligt hierbij het primaat.
De vervoersvoorziening kan gecombineerd worden met een vervoervoorziening voor de korte
afstand, zoals een scootmobiel.
b Vervoer per eigen vervoermiddel
Een indicatie voor vervoer per eigen vervoermiddel kan betrekking hebben op aanpassingen aan de personenauto of gebruik eigen auto indien het collectief vervoer niet passend is. .
De maatwerkvoorziening kan bestaan uit
-de verstrekking van een aangepaste fiets, rolstoelfiets of handbike (een handbike wordt
gekoppeld aan de handbewogen rolstoel waardoor met armkracht zelfstandig “gefietst”
kan worden. Een rolstoelfiets is een fiets waar een rolstoel op geplaatst wordt);
-de verstrekking van een fiets met trapondersteuning aan een kind, jonger dan 16 jaar.
Een scootmobiel is bestemd als vervoervoorziening voor de korte en middellange afstanden
Voor het gebruik van een scootmobiel is het noodzakelijk dat de cliënt de
beschikking heeft over een adequate stallingruimte, danwel dat deze kan worden gerealiseerd.
Een adequate stallingruimte wil zeggen dat deze droog staat in een afgesloten ruimte. Het kan ook gaan om een hal of parkeergarage in een appartementencomplex. Voorwaarde hierbij is dat de stalling van de scootmobiel de veiligheid in het complex niet in gevaar brengt.
Daarnaast zal de cliënt moeten beschikken over de rijgeschiktheid en rijvaardigheid als
beginnend bestuurder. Als blijkt dat cliënt over onvoldoende rijgeschikt en rijvaardig beschikt, kan een
scootmobiel niet worden geïndiceerd. Ook nadat de scootmobiel is verstrekt, kan het noodzakelijk zijn de rijvaardigheid opnieuw te onderzoeken. Blijkt dat die rijvaardigheid niet langer aanwezig is, dan wordt de indicatie voor de scootmobiel ingetrokken en moet de cliënt deze inleveren.
Scootmobielen zijn leverbaar met verschillende snelheden. De leverancier van de scootmobiel
betrekt bij de afweging welke snelheid de scootmobiel moet hebben, met name naar de
samen met een fietser (kind, partner, vriend) op pad wil kunnen;
-de rijvaardigheden: een snelle scootmobiel vergt meer rijvaardigheden en verkeersinzicht
-de mogelijkheden voor stalling van de scootmobiel.
Uiteindelijk zal de goedkoopst adequate scootmobiel worden gekozen.
Autoaanpassing kan bestaan uit:
-een vergoeding voor de aanpassing van de eigen personenauto, mits de
personenauto nog geen 5 jaar oud is; in sommige gevallen is ook bij een oudere auto een
aanpassing mogelijk, afhankelijk van de soort aanpassing, de meeneembaarheid daarvan
en de kilometerstand. Een vervoervoorziening in de vorm van een autoaanpassing is maximaal één maal per zeven jaar mogelijk.
7 Persoonsgebonden budget voor maatwerkvoorziening sociaal-recreatief vervoer
Als iemand een indicatie heeft voor een maatwerkvoorziening vervoer kan hij hiervoor slechts onder de volgende voorwaarden een pgb ontvangen:
aanpassing van de eigen personenauto.
b Vergoeding eigen vervoermiddel
De vergoedingen voor gebruik eigen auto of taxi zijn vastgesteld in artikel 6 van het Besluit Vmo Veendam.
Paragraaf 3 Maatwerkvoorziening voor rolstoelen
Er zijn diverse hulpmiddelen die de cliënt behulpzaam kunnen zijn bij het zich verplaatsen in of
om de woning. Hierbij valt te denken aan een wandelstok, looprek of een rollator. Deze
voorzieningen zijn voor een ieder algemeen gebruikelijk voorzieningen.
De uitleenservice via een thuiszorgwinkel is een algemeen gebruikelijke service die aan de
orde kan zijn als de cliënt slechts incidenteel of tijdelijk een rolstoel nodig heeft.
Als incidenteel of tijdelijk een rolstoel nodig is, is het mogelijk een rolstoel te huren of lenen bij
bijvoorbeeld een thuiszorgwinkel of de hulpmiddelenleverancier. De rolstoelenpool die in zorgcentra zijn gerealiseerd kan ook als algemene voorziening worden beschouwd.
3 Wanneer een maatwerkvoorziening voor een rolstoel noodzakelijk kan zijn
Een maatwerkvoorziening voor een rolstoel kan aan de orde zijn als er sprake is van
belemmeringen in de zelfredzaamheid en participatie, die niet afdoende opgelost kunnen
worden met een algemeen gebruikelijke of algemene voorziening.
Bij verplaatsingen om de woning gaat het om verplaatsingen in de directe omgeving van de
eigen woning: om het huis, naar de buren of bestemmingen in de wijk die op loopafstand
liggen. Ook kan een rolstoel worden gebruikt voor het zich verplaatsen op de plek van bestemming,
zoals een winkelcentrum of een park waarbij de cliënt zich zelf kan voortbewegen of kan
worden geduwd door een ander. In hoeverre een rolstoel aan de orde kan zijn voor het zich
verplaatsen op de plek van bestemming, is vooral afhankelijk van de vraag in hoeverre dit
bijdraagt aan zijn zelfredzaamheid of participatie.
Er zijn diverse typen rolstoelen te verkrijgen.
Bij de selectie van het type rolstoel wordt gekeken naar de volgende aspecten:
-of, als een elektrische rolstoel is aangewezen, de cliënt in staat is om deze te besturen.
Geprobeerd wordt om een cliënt, binnen zijn fysieke mogelijkheden en indien dit past binnen
de medische behandeling, fysieke spierkracht te laten gebruiken om de conditie zoveel
Indien nodig, worden er door de leverancier individuele aanpassingen aangebracht aan de
rolstoel. Deze kunnen bestaan uit aanpassingen aan:
-zit-, rug- en ondersteuningsdelen, voor zover deze een vast onderdeel vormen van de
5 Stallingruimte elektrische rolstoel
Voor het gebruik van een elektrische rolstoel is het noodzakelijk dat de cliënt de beschikking
heeft over een adequate stallingruimte, danwel dat deze kan worden gerealiseerd.
Als een cliënt ervoor kiest de rolstoel zelf aan te schaffen met een pgb, wordt de hoogte van
het pgb vastgesteld op basis van de offerte voor de levering van een adequate rolstoel.
Het pgb wordt echter gemaximeerd op de kosten die de gemeente verschuldigd zou zijn voor
de rolstoel als maatwerkvoorziening gedurende de technische afschrijvingsduur van de
rolstoel. De technische afschrijvingsduur wordt voor een volwassene vastgesteld op de termijn die de leverancier voor hulpmiddelen hanteert.
Voor kinderen wordt niet uitgegaan van de technische afschrijvingsduur maar van de te
verwachten gebruiksduur van de betreffende rolstoel, omdat een kind nog groeit en er
daardoor binnen een kortere termijn dan de technische afschrijvingsduur een nieuwe rolstoel
Paragraaf 4 Maatwerk sportvoorzieningen
1 Algemeen gebruikelijk in verband met sportvoorzieningen
Algemeen gebruikelijk zijn de kosten van reguliere sportbeoefening:
Voorbeelden van algemene sportvoorzieningen zijn:
3 Wanneer een sportvoorziening noodzakelijk kan zijn
Een sportvoorziening is noodzakelijk als de cliënt door sportbeoefening beter in staat is te
participeren. Ook kan sportbeoefening bijdragen aan de zelfredzaamheid: het draagt bij aan
de verbetering van de conditie en vertrouwen in zichzelf en kan eraan bijdragen dat de cliënt
zijn eigen mogelijkheden en vaardigheden (her)ontdekt.
Omdat de sportvoorziening moet bijdragen aan zijn zelfredzaamheid en participatie, kan een
sportvoorziening alleen worden verstrekt als de sport regelmatig wordt beoefend. Voor sporten
die slechts incidenteel worden beoefend, zoals skiën en snowboarden tijdens vakanties, is
geen sportvoorziening mogelijk.
4 Aard van de sportvoorziening
De sportvoorziening wordt in principe verstrekt in de vorm van een pgb.
Met het pgb kan de cliënt voorzien in de meerkosten van de sportbeoefening die hij heeft ten
opzichte van een persoon zonder beperkingen. Bijvoorbeeld doordat hij een sportrolstoel
nodig heeft of een prothese voor atletiek. Indien de cliënt niet in staat is een sportvoorziening, zoals een sportrolstoel, zelf aan te schaffen, kan hij hierbij worden ondersteund vanuit de gemeente.
Hoofdstuk 5 Verstrekkingsvormen ondersteuning
1 Maatwerkvoorziening in ZIN of Pgb
Ondersteuning kan op twee manieren worden verstrekt:
· in de vorm van een maatwerkvoorziening, waarbij een door de gemeente gecontracteerde
aanbieder de ondersteuning/voorziening biedt (zorg in natura);
· door middel van een persoonsgebonden budget, cliënt koopt hierbij zelf de
Het is van belang dat er continuïteit is in de ondersteuning, zodat de ondersteuning uiteindelijk efficiënt kan worden uitgevoerd. Dit vergroot de doelmatigheid van de ondersteuning.
Om die reden worden er grenzen gesteld aan de frequentie waarmee cliënt mag wisselen tussen zorgaanbieders of tussen pgb en levering in natura. Wisseling is slechts mogelijk indien de cliënt dit goed gemotiveerd aangeeft en er naar het oordeel van het college sprake is van zwaarwegende omstandigheden.
2 Keuzevrijheid maatwerkvoorziening
Voor de maatwerkvoorzieningen gericht op ondersteunende ondersteuning geldt dat cliënt
kan kiezen van welk van de gecontracteerde aanbieders hij de ondersteuning wil ontvangen.
De cliënt kan wel aangeven welke aanbieder zijn voorkeur heeft, maar uiteindelijk bepaalt het college welke aanbieder de ondersteuning gaat leveren. Hierbij wordt rekening gehouden met het
cliëntprofiel, wachttijden en aard van de benodigde passende ondersteuning.
Voor andere maatwerkvoorzieningen geldt geen keuzevrijheid voor de leverancier van de voorziening, indien daarvoor contracten zijn afgesloten tussen leveranciers en gemeente.
3 Eisen voor een persoonsgebonden budget
In artikel 2.3.6 van de wet is opgenomen dat indien de cliënt dit wenst, hij de ondersteuning
kan ontvangen in de vorm van een persoonsgebonden budget, dat de cliënt in staat stelt de
diensten, hulpmiddelen, woningaanpassingen en andere maatregelen die tot een
maatwerkvoorziening behoren, van derden te betrekken.
De cliënt moet voldoen aan de volgende criteria:
-de cliënt moet zelf, of met behulp van zijn netwerk, in staat zijn tot een redelijke
waardering van zijn belangen en in staat zijn de aan een pgb verbonden taken op
verantwoorde wijze uit te voeren. Dit betekent dat de cliënt (of iemand die hij daarvoor
inschakelt) moet kunnen inzien wat er aan ondersteuning moet worden ingekocht in het
kader van het ondersteuningsplan, hij moet offertes kunnen opvragen, hulpverleners
kunnen aansturen, de administratieve verplichtingen richtingen gemeente en Sociale
Verzekeringsbank kunnen uitvoeren etc;
-er moet zijn gewaarborgd dat hetgeen hij met zijn pgb inkoopt veilig, doeltreffend en
cliëntgericht wordt verstrekt. Hierbij wordt meegewogen dat hetgeen de cliënt wenst in te
kopen in redelijkheid geschikt zijn voor het doel waarvoor het pgb wordt verstrekt en ook
-hulp bij regie op de uitvoering én het uitvoeren van de ondersteuning mag alleen door dezelfde persoon vervuld worden ingeval van partner van de cliënt.
-voor zover de kosten van het betrekken van de ondersteuning hoger zijn dan de kosten
van de maatwerkvoorziening. Als de kosten hoger zijn dan de kosten van een maatwerkvoorziening, zal het pgb gemaximeerd worden op de kosten van de maatwerkvoorziening.
volledige gegevens tot een andere beslissing zou hebben geleid;
De cliënt is verplicht voor een pgb voor de ondersteuning een zorg- en budgetplan te overleggen
volgens een voorgeschreven format. Op grond van dit plan moet de medewerker kunnen
vaststellen of de cliënt in aanmerking kan komen voor een pgb.
Het plan moet ook inzicht geven wie de ondersteuning gaat leveren en –afhankelijk van het
type ondersteuning- of deze beschikt over de benodigde kwalificaties.
Met een pgb ondersteuning inkopen bij een door de gemeente gecontracteerde ZIN aanbieder is in principe niet mogelijk. De overwegingen van de cliënt dit te willen, worden nadrukkelijk besproken en door het college afgewogen.
Is er sprake van een pgb voor andere maatwerkvoorzieningen, dan moet hij een zorg- en
budgetplan overleggen volgens een format dat relevant is voor het type ondersteuning en
voegt daarbij een offerte of factuur.
De cliënt is verplicht voor de ondersteuning die hij wenst in te kopen met een pgb een
schriftelijke overeenkomst af te sluiten met de zorgverleners die hij daarvoor in wenst te
schakelen. De zorgovereenkomst dient te voldoen aan het format, zoals dat door de Sociale
Verzekeringsbank ter beschikking wordt gesteld.
d Combinatie pgb en zorg in natura
Een cliënt kan ervoor kiezen een arrangement voor ondersteuning gedeeltelijk in de vorm van
een pgb en gedeeltelijk in natura te ontvangen.
In dat geval moet uit het zorg- en budgetplan duidelijk zijn hoe de cliënt deze verdeling wil
maken en ligt de verplichting bij de cliënt of zijn vertegenwoordiger om de ondersteuning te
coördineren en op elkaar af te stemmen.
Er is geen combinatie van pgb en ondersteuning in natura mogelijk binnen een
resultaatgebied. Binnen een resultaatgebied moet de cliënt kiezen voor òf ondersteuning in
Voor zover het pgb valt onder het trekkingsrecht bij de Sociale Verzekeringsbank, zal de cliënt
moeten voldoen aan de verplichtingen die aan dit trekkingsrecht zijn verbonden.
f Formele of informele ondersteuning
De hoogte van het pgb voor dienstverlening is afhankelijk van de vraag of er sprake is van
formele of informele ondersteuning.
Er is sprake van formele ondersteuning in de volgende drie situaties:
· Een aanbieder die door de gemeente voor zorg in natura is gecontracteerd
· Een aanbieder die voldoet aan de volgende criteria:
ondersteuning worden gesteld en ontvangen een salaris dat daarmee
d.De eigenaar en medewerkers zijn geen eerstegraads familie van degene aan wie
e.Beschikt voor kortdurend verblijf over een locatie waar meerdere cliënten tijdelijk
kunnen verblijven en waar permanent toezicht aanwezig is.
f.Beschikt voor begeleid wonen over een locatie waar meerdere cliënten verblijven
en waar permanent toezicht aanwezig is.
Een zelfstandig werkende hulp die, begeleiding of persoonlijke
verzorging biedt en voldoet aan de volgende criteria:
Er is sprake van informele ondersteuning bij:
-aanbieders en personen die niet voldoen aan de criteria voor een formele hulp (het gaat
dan veelal om personen uit het informele circuit);
-de locatie waar de zorg wordt gegeven dan wel de wijze waarop de ondersteuning is
georganiseerd voldoet aan de gangbare eisen die aan de betreffende ondersteuning wordt
4 Eisen aan gebruik van de ter beschikking gestelde voorziening
De cliënt is verplicht voor de maatwerkvoorziening die hij in bruikleen ontvangt een
bruikleenovereenkomst te tekenen. Als de leverancier door toedoen van de cliënt kosten moet maken voor het in oorspronkelijke staat terugbrengen van de maatwerkvoorziening, bijvoorbeeld doordat de cliënt stickers heeft aangebracht of de voorziening heeft geverfd), kan de leverancier de kosten daarvan in rekening brengen bij de cliënt.
Ook als een maatwerkvoorziening in eigendom wordt verstrekt, is de cliënt verplicht op
overeenkomstige wijze zorvuldig met de maatwerkvoorziening om te gaan.
Als er sprake is van een maatwerkvoorziening voor dienstverlening, is de cliënt verplicht om
de afspraken uit het ondersteuningsplan en de met de cliënt af te sluiten ondersteuningsplan
De cliënt is verplicht het pgb te besteden conform het goedgekeurde zorg- en budgetplan.
Als hij de ondersteuning wil wijzigen of aanvullende ondersteuning wil inkopen, dan zal
hierover een gesprek moeten plaatsvinden. Dit kan leiden tot een nieuw besluit.
Voor voorzieningen die worden aangeschaft met een pgb geldt net als voor de
maatwerkvoorziening, dat hij hier zorgvuldig mee moet omgaan.
Besloten in de vergadering van burgemeester en wethouders van Veendam van 22 december 2015