| Organisatie | Moerdijk |
|---|---|
| Organisatietype | Gemeente |
| Officiële naam regeling | Beleidsregel schuldhulpverlening gemeente Moerdijk 2017 |
| Citeertitel | Beleidsregel schuldhulpverlening gemeente Moerdijk 2017 |
| Vastgesteld door | college van burgemeester en wethouders |
| Onderwerp | maatschappelijke zorg en welzijn |
| Eigen onderwerp |
Geen
Geen
Datum inwerkingtreding | Terugwerkende kracht tot en met | Datum uitwerkingtreding | Betreft | Datum ondertekening Bron bekendmaking | Kenmerk voorstel |
|---|---|---|---|---|---|
| 04-05-2017 | 20-02-2019 | Onbekend | 18-04-2017 Moerdijkse Bode 3 mei 2017 | Onbekend |
In deze regeling wordt verstaan onder:
schuldhulpverlening: het ondersteunen bij het vinden van een adequate oplossing gericht op de aflossing van schulden indien redelijkerwijs is te voorzien dat een natuurlijke persoon niet zal kunnen voortgaan met het betalen van zijn schulden of indien hij in de toestand verkeert dat hij heeft opgehouden te betalen, alsmede de nazorg;
Hoofdstuk 2 Aanbod en verplichtingen
Artikel 3. Aanbod schuldhulpverlening
Aanvrager doet aan het college op verzoek of onverwijld uit eigen beweging mededeling van alle feiten en omstandigheden waarvan hem redelijkerwijs duidelijk moet zijn dat zij van invloed kunnen zijn op schuldhulpverlening, zowel bij de aanvraag als gedurende de looptijd van het schuldhulpverleningstraject.
Hoofdstuk 3 Weigering- en beëindiginggronden
1.Indien de verzoeker niet of in onvoldoende mate zijn verplichtingen in artikel 4. lid 1 en 2, kan het college besluiten om schuldhulpverlening te weigeren.
Indien minder dan 2 jaar voorafgaande aan de dag waarop de aanvraag is ingediend, door aanvrager een traject schuldregeling succesvol is doorlopen (minnelijk en/of wettelijk), kan een aanvraag schuldhulpverlening worden geweigerd met uitzondering van het geven van informatie, advies en/of een doorverwijzing.
De op 6 oktober 2015 vastgestelde beleidsregel schuldhulpverlening worden ingetrokken.
In het beleidsplan Schuldhulpverlening is de visie van de gemeente neergelegd op het terrein van schuldhulpverlening. Onderhavige regeling is gebaseerd op het beleidsplan te weten: het opstellen van regels m.b.t. toelating en recidive en het stellen van voorwaarden. Achterliggende gedachte is dat de gemeente Moerdijk behoefte heeft aan heldere spelregels: de burger weet wat de voorwaarden zijn voor toelating tot de schuldhulpverlening en waaraan hij zich dient te houden en de gemeente op haar beurt weet welke verplichtingen zij aan de burger mag opleggen en wanneer zij de toegang tot de schuldhulpverlening kan weigeren of beëindigen. Hierbij speelt mee dat de gemeentelijke schuldhulpverlening met de Wet gemeentelijke schuldhulpverlening (Wgs) onder het regime van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) valt. Daarmee is het van belang om regels met betrekking tot toelating tot de schuldhulpverlening, het opleggen van verplichtingen en het weigeren van hulp juridisch vast te leggen.
Dit artikel is gebaseerd op artikel 1 van de Wgs.
Artikel 2. Doelgroep gemeentelijke schuldhulpverlening
Conform de visie staat schuldhulpverlening in beginsel open voor alle inwoners van de gemeente Moerdijk van 18 jaar en ouder. Met uitzondering van de zelfstandigen, welke doorverwezen worden naar het besluit bijstandsverlening zelfstandigen (BBZ). Het Bbz is een voorliggende voorziening waarbij de levensvatbaarheid van een onderneming wordt onderzocht. Blijkt de onderneming niet levensvatbaar, dan is beëindiging van de onderneming en een stabiel inkomen genereren uit arbeid of een uitkering aanvragen de oplossing. Daarmee staat de weg naar schuldhulpverlening open.
Artikel 3. Aanbod schuldhulpverlening
In lid 1 is aangegeven dat het college schuldhulpverlening verleent indien het college schuldhulpverlening noodzakelijk acht. Op deze manier wordt enerzijds recht gedaan aan het beleidsmatige uitgangspunt van de eigen verantwoordelijkheid. Daar waar de burger in staat moet worden geacht om de (dreigende) schuldenproblematiek zelf aan te pakken en te regelen, kan schuldhulpverlening achterwege blijven. Anderzijds wordt middels dit lid, evenals lid 3, recht gedaan aan het beleidsmatige uitgangspunt dat schuldhulpverlening selectief en gericht ingezet dient te worden. Daar waar sprake is van een schuldenpakket dat zich niet laat regelen in combinatie met een niet-regelbare verzoeker, kan een aanvraag worden geweigerd.
Lid 2: Op dit artikel is artikel 3 lid 4 van de Wgs van toepassing.
Lid 3: Dit artikel toont de kern van schuldhulpverlening nieuwe stijl: een gerichte en selectieve toepassing van schuldhulpverlening. Het gaat om maatwerk. De inzet van producten kan per situatie verschillen. In lid 3 van dit artikel worden 4 factoren genoemd die bepalen in welke mate de gemeente één of meerdere producten schuldhulpverlening aanbiedt:
Lid 4: Het college vindt het van belang vanuit haar integrale verantwoordelijkheid zelf regie te voeren op de schuldhulpverlening en daar waar zij dat nodig acht primaire en secundaire schuldhulpverlening in zal zetten.
Met dit artikel wordt de eigen verantwoordelijkheid van aanvrager voorop gesteld. Het behoort tot de verantwoordelijkheid van mensen zelf om tijdig de benodigde informatie te geven (lid 1) en medewerking te verlenen (lid 2). Dit zowel in de fase van aanvraag als gedurende de looptijd van een traject.
Wat betreft de verplichting tot medewerking is in lid 2 een aantal verplichtingen benoemd. Dit is geen limitatieve opsomming. Het college hecht er sterk aan dat aanvrager zich maximaal inspant om door middel van het verwerven van meer inkomen de aflossingscapaciteit te vergroten. Kan verzoeker meer uren gaan werken dan verwacht het college daartoe de bereidheid en de inzet. Het college zal er op toe zien dat aanvrager deze mogelijkheden benut.
In dit artikel wordt beschreven wanneer schuldhulpverlening kan worden geweigerd.
Indien verzoeker niet of in onvoldoende mate zijn verplichtingen nakomt zoals neergelegd in artikel 4, leden 1 en 2, kan het college besluiten om schuldhulpverlening te weigeren. Alvorens schuldhulpverlening op grond van artikel 6 lid 1 en lid 2 sub b te weigeren of beëindigen wordt, conform lid 3, verzoeker eenmaal een termijn geboden om alsnog, de gevraagde medewerking te verlenen of informatie te verstrekken. De termijn die aan verzoeker wordt gesteld is in dit artikel bewust niet benoemd. De termijn dient een redelijke te zijn conform de Awb. Wat redelijk is, hangt samen met het type verplichting.
In dit artikel wordt beschreven wanneer schuldhulpverlening kan worden beëindigd. Artikel 6 is geformuleerd als een zogenaamde “kan”-bepaling. Het college heeft de bevoegdheid beëindiging, maar niet de verplichting. Dit geeft het college met name ruimte om van een beëindiging af te zien, indien elke vorm van verwijtbaarheid ontbreekt.
Komt verzoeker ook gedurende deze termijn zijn verplichting niet na, dan kan het college besluiten tot beëindiging van de schuldhulpverlening. In het kader van eigen verantwoordelijkheid vereist het opleggen van deze termijn maatwerk.
Van de 15 gronden zoals benoemd, verdienen de gronden onder g. en h. bijzondere aandacht. Daar waar de gemeente Moerdijk wil staan voor een selectieve en gerichte toepassing van schuldhulpverlening, kan dat betekenen dat schuldhulpverlening wordt beëindigd indien de vorm van hulpverlening niet langer aansluit bij de persoonlijke omstandigheden van aanvrager. Zie in dat licht ook een duidelijk link met artikel 3 lid 3 van deze beleidsregels. Die persoonlijke omstandigheden variëren in aard en duur. Hier is dan ook sprake van maatwerk en dient de casemanager schuldhulpverlening van gemeente Moerdijk (casemanager) dit goed te motiveren in de beschikking.
toeslagen en deze niet aan te wenden voor hetgeen ze bedoeld zijn.
Artikel 7. Recidive – hernieuwde aanvraag
Wat betreft de bevoegdheid tot weigering van een aanbod schuldhulpverlening in relatie tot eerdere trajecten / contacten schuldhulpverlening, zijn in dit artikel regels gesteld.
Op basis van het principe van eigen verantwoordelijkheid, wordt een nadrukkelijke grens gesteld aan het kunnen doen van hernieuwde aanvragen. Dit artikel gaat evenwel niet alleen over eigen verantwoordelijkheid. Dit artikel gaat ook over prioriteitstelling: keuzes tot al dan niet toelaten tot de schuldhulpverlening dienen mede te worden gemaakt tegen de organisatorische achtergrond van beschikbare formatie en tijd.
Bij het gebruik van artikel 7 en dus de vraag wanneer welk type hulpverlening wordt geweigerd, is het van belang om de in artikel 7 genoemde begrippen / producten goed te onderscheiden.
Schuldhulpverlening is een breed begrip en omvat alle producten zoals door de casemanager in de beschikking en afsprakenbrieven zijn vastgelegd.
Een traject schuldregeling is één van de producten die wordt ingekocht, maar kan ook betrekking hebben op een schuldregeling ingevolge de Wsnp.
Bij het bepalen of een persoon al eerder gebruik heeft gemaakt van schuldhulpverlening telt de verleende schuldhulpverlening en/of de contacten daaromtrent vóór de inwerkingtreding van deze beleidsregels ook mee.
De grote beleidsvrijheid zoals aan de gemeente gegeven om een dergelijke recidivebepaling op te nemen, ontslaat de gemeente niet van de verplichting om, daar waar een onevenredige situatie ontstaat voor de burger, af te wijken van het bepaalde van artikel 6 indien nodig (ingevolge artikel 7: de hardheidsclausule). Uitgangspunt is en blijft evenwel het bepaalde in artikel 6.
Artikel 7 stelt een termijn van 2 jaar voordat een verzoeker opnieuw een aanvraag kan indienen. Artikel 5 lid 2 sub j is hier echter van uitgesloten omdat daarbij reeds een termijn naar het verleden is bepaald. Wanneer ook nog een termijn naar de toekomst wordt toegepast, zou dit betekenen dat daarmee de termijn naar het verleden in het slechtste geval oprekt tot 7 jaar. Aanvraag dient op 01/01/2015 een aanvraag in. Op 01/01/2010 is een vordering niet te goeder trouw aangegaan. Naar de vijfjaarstermijn met de achterliggende gedachte dat iedereen een tweede kans verdient, zou de vordering op 02/01/2015 niet meer meewegen voor het te goeder trouw beginsel. Maar aanvrager zou bij de aanvraag op 01/01/2015 uitgesloten zijn tot 01/01/2017, hetgeen indruist tegen de inhoud van artikel 5 lid 2 sub j.
Lid 3: schept de mogelijkheid om, wegens fraude veroordeelde aanvragers, toch tot de schuldhulpverlening toe te laten na een termijn van 5 jaar. Dit doet naar mening van het college recht aan het principe dat iedereen een nieuwe kans verdient.
Artikel 8. Hardheidsclausule en onvoorziene omstandigheden
Dit artikel geeft ruimte aan het college om in afwijking van het gestelde in artikel 5 lid 2 sub j een aanvrager toch toe te laten (lid 1) en in onvoorziene (lid 2) gevallen af te wijken van de regels zoals neergelegd in deze regeling.
Lid 1 geldt in het bijzonder met het oog op personen met verslavingsproblemen en/of psychosociale problemen die de omstandigheden die bepalend waren voor het ontstaan of onbetaald laten van de schulden, onder controle hebben gekregen. Dit moet blijken uit door verzoeker getroffen, aantoonbare maatregelen. Een beroep op de hardheidsclausule vereist in het algemeen dat aanvrager van een zekere (persoonlijke) ontwikkeling en een structurele gedragsverandering blijk geeft die zich uitbetaalt in het feit dat hij de situatie die hem in financiële problemen heeft gebracht onder controle heeft. Het is daarbij nodig dat een aanvrager over een langere periode laat zien dat de ingezette positieve ontwikkelingen bestendig zijn om van een structureel karakter te kunnen spreken. Hierbij geldt dat is vereist dat de omstandigheden onder controle zijn gekregen die destijds ook ten grondslag lagen aan het ontstaan en onbetaald laten van de schulden, het zogenaamde causaal verband.
Artikel 9 Intrekken oude beleidsregel
Dit artikel behoeft geen verdere toelichting.