Organisatie | Tynaarlo |
---|---|
Organisatietype | Gemeente |
Officiële naam regeling | Re-integratieverordening Wet werk en bijstand gemeente Tynaarlo |
Citeertitel | Re-integratieverordening Wet werk en bijstand gemeente Tynaarlo |
Vastgesteld door | gemeenteraad |
Onderwerp | maatschappelijke zorg en welzijn |
Eigen onderwerp |
Geen
artikel 8 van de Wet werk en bijstand
Datum inwerkingtreding | Terugwerkende kracht tot en met | Datum uitwerkingtreding | Betreft | Datum ondertekening Bron bekendmaking | Kenmerk voorstel |
---|---|---|---|---|---|
01-01-2009 | 01-01-2011 | Onbekend | 08-12-2009 Oostermoer, 16-12-2009 | Agendapunt 19 raadsvergadering, 08-12-2009 |
Betreft: Wet Stimulering Arbeidsparticipatie (Wet STAP)- Re-integratieverordening Wet werk en bijstand gemeente Tynaarlo
De raad van de gemeente Tynaarlo;
gelezen het voorstel van het college van burgemeester en wethouders van 17 november jl.;
overwegende dat de gemeenteraad een re-integratieverordening dient vast te stellen;
gelet op de bepalingen van de Gemeentewet, artikel 8 van de Wet werk en bijstand en de Algemene
De “Re-integratieverordening Wet werk en bijstand gemeente Tynaarlo” vast te stellen
HOOFDSTUK 1 ALGEMENE BEPALINGEN
Artikel 1 Begripsomschrijvingen
In deze verordening wordt verstaan onder:
Arbeidsinschakeling: het verkrijgen van algemeen geaccepteerde arbeid, waarbij geen gebruik wordt gemaakt van een voorziening als bedoeld in artikel 7, lid 1, onder a van de wet;
m. Algemeen geaccepteerde arbeid: alle arbeid, zonder beperkende voorwaarden qua aard en omvang van het werk en aansluiting op opleiding en ervaring, met uitzondering van illegale arbeid en arbeid tegen een lager loon dan het wettelijk minimum en rekening houdend met gewetensbezwaren zodanig dat deze strikt persoonlijke omstandigheden zwaarwegend zijn en een onvermijdelijk conflict opleveren met het te verrichten werk;
HOOFDSTUK 2 BELEID EN FINANCIEN
Artikel 2 Opdracht aan het college
Het college biedt aan bijstandsgerechtigden tot 65 jaar, personen met een nabestaanden- of halfwezenuitkering, niet- uitkeringsgerechtigden, alsmede aan personen als bedoeld in artikel 10, tweede lid van de wet, ondersteuning bij de arbeidsinschakeling en, voor zover het college dat noodzakelijk acht, een voorziening gericht op die arbeidsinschakeling. Artikel 40, 1e lid van de wet is van overeenkomstige toepassing.
Bij de keuze voor de mogelijkheden van ondersteuning en het aanbieden van voorzieningen wordt door het college een afweging gemaakt, waarbij gekeken wordt of de ondersteuning of de voorziening, gelet op de mogelijkheden en capaciteiten van een belanghebbende het meest doelmatig is met het oog op inschakeling in de arbeid.
1. De gemeenteraad stelt ter nadere uitvoering van deze verordening een beleidsplan vast, waarin beleidsprioriteiten worden aangegeven, alsmede de hoogte en wijze van financiering. Dit plan omvat in elk geval:
2. Het college zendt éénmaal per jaar aan de gemeenteraad een verslag over de doeltreffendheid en de effecten van het beleid. Dit verslag wordt vorm gegeven conform het verslag als bedoeld in artikel 77 van de wet.
3. Het beleidsplan als bedoeld in het eerste lid, alsmede het verslag als bedoeld in het tweede lid bevat het oordeel van de cliëntenraad.
De subsidieverlening op grond van deze verordening vindt plaats met inachtneming van afdeling 4.2.3 van de Awb en de Algemene subsidieverordening van de gemeente Tynaarlo.
HOOFDSTUK 4 INSTRUMENTEN VOOR REÏNTEGRATIE
Artikel 16 a Premie additionele werkzaamheden
Voor zover de belanghebbende niet beschikt over een startkwalificatie wordt binnen 6 maanden na aanvang van de onbeloonde additionele werkzaamheden door het college bekeken in hoeverre scholing of opleiding kan bijdragen aan vergroting van de kans op inschakeling in het arbeidsproces.
Het college betrekt bij deze beoordeling:
Artikel 18 Inkomstenvrijlating
Het college kan aan de uitkeringsgerechtigde met een grote afstand tot de arbeidsmarkt, die inkomsten uit arbeid geniet waarmee een inkomen wordt verworven dat minder bedraagt dan de voor de uitkeringsgerechtigde van toepassing zijnde norm, gedurende 6 aaneengesloten maanden een vrijlating toekennen als bedoeld in artikel 31 tweede lid onder o van de wet.
Het college kan in bijzondere gevallen ten gunste van de belanghebbende afwijken van de bepalingen in deze verordening, indien toepassing van de verordening tot onbillijkheden van overwegende aard leidt.
Artikel 24 Beslissing van het college in gevallen waarin de verordening niet voorziet
In gevallen, de uitvoering van deze verordening betreffende, waarin deze verordening niet voorziet, beslist het college.
Algemene toelichting op de RE-INTEGRATIEVERORDENING GEMEENTE TYNAARLO / WET STIMULERING ARBEIDSPARTICIPATIE
Op grond van de Wet werk en bijstand (WWB) heeft het college van burgemeester en wethouders de opdracht om te zorgen voor re-integratie van bijstandsgerechtigden, nuggers en Anw-ers. De WWB draagt de gemeenteraad op om een verordening vast te stellen waarin het beleid van de gemeente ten aanzien van haar re-integratietaak wordt neergelegd. Tevens wordt hierin de aanspraak van burgers op ondersteuning bij re-integratie geregeld. In de IOAW en de IOAZ zijn gelijkluidende bepalingen opgenomen. In de aanhef zijn de betreffende bepalingen van de IOAW en de IOAZ genoemd zodat deze verordening ook op deze groep van toepassing is. Per 1 januari 2009 is de Wet Stimulering Arbeidsparticipatie (Wet STAP) van kracht. Op grond hiervan heeft de gemeenteraad de verplichting om bij verordening voorzieningen te treffen voor scholing, activeringspremies en loonkostensubsidies. In de re-integratieverordening zoals van kracht met ingang van 1 januari 2005 stonden in hoofdstuk 4 al bepalingen over scholing en loonkostensubsidies. De invoering van de wet STAP heeft nu dan ook alleen nog geleidt tot een aanpassing in verband met de invoering van premies voor additionele werkzaamheden en de mogelijke rol van de werkgever daarin, (artikel 16 a en b).
Duidelijk is dat met de invoering van de WWB het accent is komen te liggen op de arbeidsinschakeling en re-integratie van uitkeringsgerechtigden, met andere woorden “werk voor inkomen”. De belanghebbende is hier zelf verantwoordelijk voor en is te zien als een werkzoekende. Lukt dit om bepaalde redenen niet zelf, dan kan hij ondersteuning vragen.
De klant kan aanspraak maken op ondersteuning. Dat wil echter niet zeggen dat hij de ondersteuning ontvangt die hij het meest wenselijk acht. Er wordt een individuele beoordeling gemaakt welke ondersteuning het meeste bijdraagt aan de arbeidsinschakeling. De klant is hier verplicht aan deel te nemen. Als deze verplichting in onvoldoende mate wordt nagekomen, kan een maatregel worden opgelegd op grond van de Maatregelenverordening
De WWB en de Wet STAP vragen de gemeenteraad om het re-integratiebeleid in een (re-integratie-) verordening vast te leggen. De gemeenten zijn zelf verantwoordelijk voor het ontwikkelen van re-integratie-instrumenten (voorziening in de terminologie van de WWB). De markt op dit terrein is sterk in beweging en voorzieningen worden verder ontwikkeld. Van belang is dat effectief ingespeeld wordt op deze ontwikkelingen. Deze verordening is dan ook niet uitputtend, maar deels kaderstellend. Via een door de raad vast te stellen beleidsplan en de jaarlijkse verantwoording hierover door het college, kan adequaat worden ingespeeld op nieuwe ontwikkelingen. Verder is het van belang dat er bij re-integratie maatwerk wordt geleverd. Om hier goed op in te kunnen spelen is er voor gekozen het college de bevoegdheid te geven om binnen het door deze verordening aangegeven kader nadere beleids- en uitvoeringsregels vast te kunnen stellen.
In het eerste lid is de opdracht aan het college vormgegeven analoog aan artikel 7 van de WWB. Hoewel belanghebbende aanspraak kunnen maken op ondersteuning, is er geen afdwingbaar recht op ondersteuning op de manier zoals de belanghebbende dat het liefst zou zien.
Het door de gemeente vorm te geven re-integratiebeleid is nieuw en in ontwikkeling. Dit betekent dat niet vaststaat op welke wijze voorzieningen en instrumenten het meest effectief ingezet kunnen worden. Zoals ook in de algemene toelichting is vermeld, is mede daarom gekozen voor de systematiek om niet alles in de verordening te regelen, maar ook gebruik te maken van beleidsplannen en uitvoeringsregels. Het beleidspan geeft het kader aan waarbinnen het college dient te handelen. Het plan wordt periodiek opnieuw vastgesteld en geldt voor een termijn van maximaal 4 jaar.
Omdat het re-integratiebeleid nog in ontwikkeling is, is ervoor gekozen om niet uitputtend vast te leggen welke onderwerpen in het re-integratieplan opgenomen moeten worden.
Het tweede lid biedt de basis voor de verantwoording van het beleid. Het college doet jaarlijks verslag over de uitvoering van het re-integratieplan en aan de hand van dit verslag kan het plan worden bijgesteld. Hierdoor kan worden ingespeeld op nieuwe ontwikkelingen.
In het derde lid wordt de participatie van de cliëntenraad betrokken bij het verslag.
Door de verwijzing in dit artikel naar de betreffende bepalingen uit de Algemene wet bestuursrecht en de Algemene subsidieverordening, hoeft in deze verordening niet uitvoerig in te gaan op de wijze van subsidieverlening en de algemene voorwaarden die er aan gesteld worden.
Artikel 5 Aanspraak op ondersteuning
De belanghebbende kan aanspraak maken op voorzieningen. Het college bepaalt echter of, en zo ja welke voorziening wordt aangeboden. Dit wordt aan de belanghebbende bij besluit meegedeeld.
Artikel 6 Verplichtingen van de belanghebbende
Indien is vastgesteld welke voorziening het meeste bijdraagt aan zijn arbeidsinschakeling c.q. re-integratie, is de belanghebbende verplicht deze te accepteren. In die zin wordt deelname aan een voorziening, gelijk gesteld met het aanvaarden van algemeen geaccepteerde arbeid.
Artikel 7 Subsidie- en budgetplafonds
De gemeente kan, om de financiële risico’s te beheersen, een verdeling maken van de middelen over de verschillende voorzieningen. Het uitgeput zijn van begrotingsposten kan echter nooit een reden zijn om aanvragen voor voorzieningen te weigeren. Om dat wel mogelijk te maken dient in de verordening te worden opgenomen dat het mogelijk is subsidie- en budgetplafonds in te stellen.
De WWB stelt dat het ontbreken van financiële middelen alleen geen reden kan zijn voor de afwijzing van een aanvraag. De gemeente dient dan na te gaan welke andere, goedkopere alternatieven er beschikbaar zijn. Dit houdt dus in dat er geen algemeen plafond ingesteld kan worden. Wat wel kan is dat per voorziening een plafond wordt ingebouwd; dit laat de mogelijkheid open dat er naar een ander instrument wordt uitgeweken. Het college heeft de bevoegdheid om plafonds in te stellen. De vastgestelde plafonds moeten binnen het in het re-integratieplan vastgestelde kader blijven.
Een budgetplafond geldt voor de overige uitgaven die het college doet in het kader van voorzieningen. Een subsidieplafond geldt voor voorzieningen die subsidies inhouden. Een subsidieplafond dient wel bekendgemaakt te worden vóór de periode waarvoor deze geldt (art. 4:27 lid 1 Awb).
Artikel 8 Algemene bepalingen over voorzieningen
In de lijn van het systeem van deze verordening strekt dit artikel ertoe enkele zaken te regelen die te maken hebben met alle voorzieningen, ook die voorzieningen die niet met name in de verordening zijn opgenomen. Het eerste lid geeft daarom aan dat de verordening geen uitputtende opsomming van voorzieningen bevat.
Het tweede lid geeft het college de bevoegdheid om aan een voorziening nadere verplichtingen te verbinden. Dit kunnen verplichtingen van diverse aard zijn. Zo kan bepaald worden dat met de belanghebbende gedurende het traject op gezette tijden de voortgang wordt besproken.
Het derde lid geeft aan dat het college een voorziening kan beëindigen en in welke gevallen zij dat kan doen. Onder beëindigen wordt hierbij ook verstaan het stopzetten van de subsidie aan een werkgever.
Het vierde lid geeft het college de algemene bevoegdheid om voor voorzieningen nadere regels te stellen. Dit heeft met name tot doel om bij subsidieverstrekking de uitvoering zo veel mogelijk aan het college over te laten. De bepaling over het vragen van een eigen bijdrage heeft betrekking op de doelgroep Nuggers. Immers van deze groep is het niet vanzelfsprekend dat zij op een laag inkomensniveau zitten. Het vragen van een eigen bijdrage, eventueel gerelateerd aan de hoogte van het inkomen, kan dan op zijn plaats zijn.
De werkstage wordt ingezet om personen uit het kansrijke bestand actief te houden en werkervaring en arbeidsritme niet verloren te laten gaan. De werkstage vindt plaats met behoud van uitkering en duurt ten hoogste 6 maanden.
Artikel 10 Werkervaringsbanen of re-integratiebanen
De werkervaringsbaan is onderdeel van het traject om uitstroom te realiseren. Het gaat om een combinatie van loonkostensubsidies en jobcoaching om de belanghebbende werkervaring te laten opdoen. Afhankelijk van de afstand tot de arbeidsmarkt kan de hoogte van de loonkostensubsidie variëren.
Een participatiebaan wordt ingezet om de belanghebbende met een grote afstand tot de arbeidsmarkt actief en betrokken te houden bij de maatschappij. Het werk zal plaatsvinden op maatschappelijk van groot belang geachte functies. Aan participatiebanen kan worden deelgenomen met behoud van uitkering.
Deze banen zijn voor jongeren tot 27 jaar, zonder startkwalificaties, om te kunnen deelnemen aan het MKB-leerbanen project. Het project richt zich primair op het preventieve traject binnen het onderwijs. Daarnaast gaat het om reguliere arbeidsplaatsen waarbij een interne opleiding wordt geboden, vaak nog met een officiële startkwalificatie. Bijvoorbeeld politie, landmacht, NS, gezondheidszorg, etc.
Jongeren tot 27 jaar die geen regulier werk kunnen vinden wordt via zogenaamde instapbanen de kans geboden om gedurende 6 maanden werkervaring op te doen. De werkgever krijgt een tegemoetkoming in de loonkosten via de gemeente. De bedoeling van instapbanen is om bovenformatief of regulier extra banen voor jongeren te creëren.
Artikel 14 Jongeren Ontwikkelings- en ervaringsplaatsen (JOP)
Een JOP is een tijdelijke boventallige werkstage van drie maanden. Jongeren tot 27 jaar kunnen via een JOP aanvullende kennis en (werk)ervaring opdoen. Aan een JOP kan worden deelgenomen met behoud van uitkering.
Artikel 15 Direct aan het Werk
Dit betreft een project waarbij belanghebbenden met een hoog frauderisicoprofiel en perspectief op werk geen mogelijkheden mogen krijgen om andere activiteiten te ontplooien dan legaal aan het werk te zijn. Het project voorziet in een werkplek voor 36 uur per week, bij Alescon voor drie maanden, met behoud van uitkering.
De gemeente wil voorkomen dat (groepen) mensen buitengesloten raken van het maatschappelijk verkeer. Sociale activering is één van de instrumenten die de gemeente in dit kader inzet. Doel van de sociale activering is het bevorderen van zelfstandige maatschappelijke participatie (zelfredzaamheid) voor personen die naar verwachting niet, of pas op langere termijn kunnen worden toegeleid naar de arbeidsmarkt.
Artikel 16 a en b Premie additionele werkzaamheden (Wet STAP)
De Wet STAP regelt een aantal zaken met betrekking tot de participatieplaatsen en loonkostensubsidies. Artikel 8 van de WWB - zoals dit per 1 april 2009 luidt - verlangt van de Raad dat zij regels stelt met betrekking tot de hoogte van de premie, alsmede de eventuele inzet van scholing of opleiding, als er sprake is van een persoon die algemene bijstand ontvangt en die in het kader van een door het college aangeboden voorziening onbeloonde additionele arbeid verricht. Daarbij vraagt artikel 8, tweede lid van de WWB specifiek om regels te stellen met betrekking tot de hoogte van de premie in relatie tot de armoedeval. Per 1 januari 2005 waren reeds regels opgenomen over scholing, participatieplaatsen en loonkostensubsidies. Met betrekking tot de hoogte van de participatiepremies is aansluiting gezocht bij de hoogte van de meedoenpremies die verstrekt worden bij de vaststelling van een plan van aanpak of in het kader van een traject gericht op arbeidsre-integratie.
Bijdrage van de inlenende organisatie
In artikel 16b van deze verordening is de mogelijkheid opgenomen om van de organisatie waar de betrokkene zijn werkzaamheden verricht een bijdrage te vragen in de uit te keren premie. In de praktijk komt het veelvuldig voor dat participatieplaatsen worden vormgegeven in organisaties die geheel of grotendeels afhankelijk zijn van gemeentelijke subsidie. In dat geval is het vragen van een bijdrage in de premie niet logisch. In het ISD beleidsplan voor 2010 wordt beschreven in welke gevallen een bijdrage gevraagd wordt en hoe hoog die bijdrage behoort te zijn.
Het (niet) aanbieden van scholing door het college is géén besluit in de zin van de Awb. In de wet wordt namelijk gesproken over het aanbieden van scholing, en niet van vaststellen. Een aanbod sec is niet gericht op een rechtsgevolg. Verstrekking van de premie en verlenging van de participatieplaats vloeien rechtstreeks voort uit artikel 10a WWB en hebben daarmee wel een zelfstandig rechtsgevolg, en zijn dus wel een besluit in de zin van de Awb.
Huidige trajecten werken met behoud van uitkering
De Wet STAP kent geen overgangsrecht en heeft dus in beginsel onmiddellijke werking. Dit houdt in dat indien iemand op dit moment reeds langer dan 6 maanden additionele arbeid heeft verricht deze op grond van artikel 10a WWB een recht kan doen gelden op een premie en aanspraak kan maken op een scholingsaanbod.
Maximale termijn participatieplaatsen
De Wet STAP is een kaderwet die regels stelt ingeval een participatieplaats langer duurt dan zes maanden. De maximale termijn is – na de twee mogelijke verlengingen – 4 jaar. Het staat de gemeente dus vrij om te kiezen voor een kortere termijn, bijvoorbeeld van 2 jaar. In dat geval zijn de bepalingen van de Wet STAP alleen van toepassing voor zover deze betrekking hebben op die periode van 2 jaar.
Het aanbieden van scholing als een voorziening staat niet op zich. In beginsel wordt scholing altijd gecombineerd met een werkstage of een werkervaringbaan. Voorop staat dat de aansluiting met de wereld van werk niet verloren gaat. In individuele gevallen kan hiervan worden afgeweken, bijvoorbeeld bij alleenstaande ouders met kinderen. Zij kunnen wellicht de opleiding combineren met zorgtaken.
Artikel 18 Inkomstenvrijlating
De WWB biedt de gemeenten de mogelijkheid om in individuele gevallen inkomsten uit arbeid voor de periode van maximaal zes aaneengesloten maanden vrij te laten tot 25% van deze inkomsten tot een wettelijk vastgesteld maximum per maand indien naar het oordeel van het College van burgemeester en wethouders de vrijlating bijdraagt aan arbeidsinschakeling. Er is voor gekozen om belanghebbenden die een grote afstand hebben tot de arbeidsmarkt voor deze inkomstenvrijlating in aanmerking te laten komen. Dit houdt in dat belanghebbenden die door het CWI zijn ingedeeld in fase 1en 2 niet voor de vrijlating in aanmerking komen. Het argument is dat deze categorie niet beloond hoeft te worden voor iets waartoe zij op grond van de afstand tot de arbeidsmarkt in staat moeten worden geacht.
Artikel 19 Loonkostensubsidies gericht op werkervaringsbanen
Voor het in dienst nemen van een werknemer op een werkervaringsbaan kan de werkgever een loonkostensubsidie verkrijgen. Een tijdelijke loonkostensubsidie maakt het voor werkgevers aantrekkelijk om een werkervaringsbaan aan te bieden aan personen die wat minder productief zijn of een grotere afstand tot de arbeidsmarkt hebben. Bij gesubsidieerde arbeid kan het gaan om een dienstbetrekking met een reguliere werkgever of met een re-integratiebedrijf.
Er wordt uitgegaan van een werkweek van 32 uur. Dit betekent niet dat er niet meer uren gewerkt mogen worden, alleen zal de subsidie niet toenemen. Deze blijft afgestemd op een werkweek van 32 uur. Het is ook mogelijk dat er minder dan 32 uur wordt gewerkt. In dat geval zal de subsidie evenredig afnemen. Bij een werkervaringbaan van 16 uur wordt de subsidie op maximaal 50% van de maximale subsidie vastgesteld.
De subsidie is aan een maximum gebonden. Al naar gelang de situatie kan een lager bedrag aan subsidie worden verleend, ook al gaat het om een werkweek van 32 uur.
Werkervaringsbanen zijn zowel in de collectieve sector als in de marktsector mogelijk. Er is geen limiet aan het aantal medewerkers dat in dienst wordt genomen. De subsidieverlening voor werkervaringsbanen mag echter niet tot concurrentievervalsing leiden. Ook moet verdringing van reguliere arbeid worden voorkomen.
Het is van belang dat de subsidie wordt aangevraagd voordat het dienstverband wordt aangegaan. Dit om goed te kunnen beoordelen in hoeverre het dienstverband voldoet aan de voorwaarden van een werkervaringsbaan.
Ter uitvoering van de subsidieverlening kan het college nadere beleidsregels vaststellen. In deze beleidsregels zal voornamelijk worden ingegaan op de uitvoering van de subsidieverlening.
In dit artikel is een aantal specifieke weigeringsgronden opgenomen die gelden naast de weigeringsgronden die genoemd zijn in de Awb. Op grond van de Awb kan een subsidie worden geweigerd indien gegronde reden bestaat dat:
Verder kan de subsidie worden geweigerd indien de aanvrager:
Wil de subsidieverlening niet tot concurrentievervalsing leiden, dan moet een cumulatie van subsidies worden voorkomen. Om dit te bereiken is in het derde bepaald dat alleen subsidie wordt verleend indien de werkgever geen andere subsidie ontvangt voor de arbeidskosten van de werknemer (lid 1).
Subsidieverlening mag de concurrentieverhouding niet verstoren. Ook mag het niet leiden tot verdringen van reguliere arbeid. Er wordt dan ook geen subsidie verleend indien in een periode van 6 maanden voor de aanvang de werkervaringsbaan een of meer arbeidsovereenkomsten of aanstellingen tot het verrichten van vergelijkbare arbeid zijn beëindigd op grond van bedrijfseconomische redenen.
Artikel 21 Overige vergoedingen
Dit artikel geeft het college de mogelijkheid om vergoedingen te verstrekken in de kosten van een arbeidsmarktgerichte re-integratieactiviteit. Naast de in deze verordening genoemde voorzieningen, kan het noodzakelijk zijn om kosten voor de belanghebbende te vergoeden om de laatste belemmeringen richting arbeidsinschakeling weg te nemen. Het kan bijvoorbeeld niet zo zijn dat het ontbreken van financiële middelen om reiskosten te betalen het voeren van een sollicitatiegesprek in de weg staat. De vergoeding c.q. subsidie dient ten dienste van de arbeidsinschakeling te staan.
Artikel 22 Terugvordering en verlaging
In dit artikel wordt het verband met de afstemmingsverordening gelegd. In het tweede en derde lid wordt bepaald dat verleende subsidie of gemaakte kosten in geval van het in onvoldoende mate deelnemen aan een voorziening of het verstrekken van onjuiste of onvolledige informatie, kunnen worden teruggevorderd. Bij uitkeringsgerechtigden geldt dat ook kan worden overgegaan tot verlaging van de uitkering op grond van de afstemmingsverordening.