Organisatie | Zaanstad |
---|---|
Organisatietype | Gemeente |
Officiële naam regeling | Maatregelenverordening Inkomensvoorzieningen Zaanstad 2010 |
Citeertitel | Maatregelenverordening inkomensvoorzieningen Zaanstad 2010 |
Vastgesteld door | gemeenteraad |
Onderwerp | maatschappelijke zorg en welzijn |
Eigen onderwerp |
Wijziging bij inwerkingtreding aangescherpte
WWB per 1 januari 2012
geen
Datum inwerkingtreding | Terugwerkende kracht tot en met | Datum uitwerkingtreding | Betreft | Datum ondertekening Bron bekendmaking | Kenmerk voorstel |
---|---|---|---|---|---|
01-01-2012 | 01-01-2013 | Aanscherping WWB | 22-12-2011 Gemeenteblad 2011, nummer 54 | Wijzigingen in de WWB | |
25-09-2010 | 01-01-2012 | nieuwe verordening | 16-09-2010 Gemeenteblad 2010 nr 76 | Z/2010/159751 |
Hoofdstuk 1 Algemene bepalingen
Artikel 2 Het opleggen van een maatregel
Als de belanghebbende naar het oordeel van het college de op hem rustende verplichtingen, bedoeld in de op hem van toepassing zijnde wet(ten) en verordeningen, niet of onvoldoende nakomt, waaronder begrepen het zich jegens het college zeer ernstig misdragen, wordt overeenkomstig de bepalingen in deze verordening een maatregel opgelegd.
Artikel 4 Het besluit tot opleggen van een maatregel
In het besluit tot opleggen van een maatregel worden in ieder geval vermeld:
Hoofdstuk 2 Categorie indeling
Artikel 8A Indeling maatregelen WWB naar categorie
Gedragingen van de belanghebbende inhoudende het niet of onvoldoende nakomen van de verplichtingen van de WWB, zoals bedoeld in de artikelen 9, 17, 40, 41, 43, 44, 44a, 48, 53a, 55 en 57 worden onderscheiden in de volgende categorieën:
Artikel 8B indeling maatregelen IOAW en IOAZ naar categorie
Gedragingen van de belanghebbende inhoudende het niet of onvoldoende nakomen van de verplichtingen van de IOAW en IOAZ, zoals bedoeld in de artikelen 13 en 37, worden onderscheiden in de volgende categorieën:
Artikel 9 De hoogte, duur en recidive van de maatregel
In afwijking van het tweede lid gelden de volgende bepalingen:
Als de belanghebbende met een WWB-uitkering na een maatregel op grond van dit lid, onder a, bij categorie 3 bij voortduring niet meewerkt aan een verplichting als bedoeld in artikel 8A, categorie 3 onder a en b, wordt de maatregel opgelegd voor de duur waarin door de belanghebbende niet aan deze verplichtingen wordt voldaan en vindt telkens na drie maanden een heroverweging plaats.
Als de belanghebbende met een IOAW of IOAZ uitkering na een maatregel op grond van dit lid, onder d, bij categorie 3 bij voortduring niet meewerkt aan een verplichting als bedoeld in artikel 8B, categorie 3 onder a en b, wordt de maatregel opgelegd voor de duur waarin door de belanghebbende niet aan deze verplichtingen wordt voldaan en vindt telkens na drie maanden een heroverweging plaats.
Artikel 10 Het verwijtbaar niet aanvaarden of het verwijtbaar niet behouden van algemeen geaccepteerde arbeid
Indien belanghebbende een uitkering ontvangt op grond van de IOAW of IOAZ en de gedragingen die de inschakeling in de arbeid belemmeren, bedoeld in artikel 8B, onder categorie 2, dusdanige vormen aannemen dat gesproken moet worden van het verwijtbaar eindigen van de dienstbetrekking van de werkloze werknemer of diens partner of deze een dienstbetrekking verwijtbaar niet heeft verkregen, weigert het college de uitkering en wel:
Hoofdstuk 3 Niet nakomen van de inlichtingenplicht met benadeling gemeente
Hoofdstuk 4 Overige gedragingen die leiden tot een maatregel
Artikel 12 Tekortschietend besef van verantwoordelijkheid
Met betrekking tot algemene bijstand:
Indien een belanghebbende een tekortschietend besef van verantwoordelijkheid voor de voorziening in het bestaan heeft betoond als bedoeld in artikel 18, tweede lid, van de WWB, wordt een maatregel opgelegd op de algemene bijstand die wordt afgestemd op de periode dat de belanghebbende als gevolg van zijn gedraging eerder of langer recht heeft op een uitkering.
Artikel 13 Maatregel wegens zeer ernstige gedragingen
Van het opleggen van de maatregel bedoeld in het tweede lid, onderdeel a kan worden afgezien en worden volstaan met het geven van een schriftelijke waarschuwing. Behalve, bij recidive, als het verbale geweld plaatsvindt binnen een periode van twee jaar, te rekenen vanaf de datum waarop eerder aan de belanghebbende een schriftelijke waarschuwing in verband met ernstige misdragingen is gegeven.
Dit artikel behoeft geen toelichting.
Artikel 2 Het opleggen van een maatregel
In dit artikel is de hoofdregel neergelegd van deze verordening: het college stemt een op te leggen maatregel af op de individuele omstandigheden van de belanghebbende en de mate van verwijtbaarheid. Afwijking van de standaard kan zowel een verzwaring als een matiging betekenen en kan zowel zijn gebaseerd op de ernst van de gedraging als de mate van verwijtbaarheid of de omstandigheden van de belanghebbende afzonderlijk.
Matiging van de opgelegde maatregel kan wegens persoonlijke omstandigheden waarbij sprake is van dringende redenen bijvoorbeeld op basis van sociale omstandigheden of bijzondere financiële omstandigheden.
Artikel 3 Berekeningsgrondslag
Dit artikel geeft als principe, dat de maatregel wordt uitgevoerd over de norm die voor de belanghebbende van toepassing is. Onder de norm onder de WWB wordt bijv. verstaan de wettelijke norm, inclusief gemeentelijke toeslag of verlaging en inclusief vakantietoeslag.
Het tweede lid van deze bepaling maakt het mogelijk dat het college in incidentele gevallen een maatregel oplegt over de bijzondere bijstand of de langdurigheidstoeslag. Er moet dan een verband bestaan tussen de gedraging van een belanghebbende en zijn recht op bijzondere bijstand of de langdurigheidstoeslag.
Waar een uitkering wordt verleend met toepassing van artikel 12 van de WWB, neemt de bijzondere bijstandsverlening feitelijk de inkomensfunctie over. Daar wordt dan ook een eventuele maatregel berekend over het bedrag dat periodiek als bijzondere bijstand wordt verleend.
Artikel 4 Het besluit tot het opleggen van een maatregel
Dit artikel bevat de minimumvereisten waaraan een besluit tot oplegging van een maatregel voldoet. Als het besluit hieraan niet voldoet komt het college in strijd met rechtsbeginselen en beginselen van behoorlijk bestuur. Dit betekent dat het besluit zorgvuldig wordt voorbereid en deugdelijk wordt gemotiveerd. Hierbij is sprake van een samenhang tussen de ernst van de verwijtbare gedraging en de hoogte van de maatregel.
Artikel 5 Afzien van het opleggen van een maatregel
Dit artikel geeft aan wanneer kan en wordt afgezien van het opleggen van een maatregel. Dit is in de eerste plaats het geval wanneer alle verwijtbaarheid ontbreekt, dus wanneer belanghebbende op geen enkele wijze anders (en beter) had kunnen handelen dan hij heeft gedaan.
Het college mag niet te lang wachten met het opleggen van een maatregel. Hoe sneller hoe effectiever. Zodra het college weet heeft van enig maatregelwaardig gedrag, wordt de vereiste maatregel met de nodige voortvarendheid opgelegd.
Een maatregel wordt niet opgelegd als de gedraging meer dan zes maanden voor constatering van die gedraging door het college heeft plaatsgevonden. De reden daarvan is dat na een langere periode dan zes maanden geen sprake meer kan zijn van een corrigerende werking van de maatregel.
Een uitzondering hierop is de gedraging, die een schending van de inlichtingenplicht inhoudt en als gevolg van die schending van de inlichtingenplicht ten onrechte of tot een te hoog bedrag bijstand is verleend.
Het tweede lid van dit artikel geeft het college de mogelijkheid om van de maatregel af te zien of de maatregel te verzachten, in gevallen waar belanghebbende wel degelijk een verwijt te maken valt. Uit de formulering “zeer dringende redenen” kan worden afgeleid dat het om uitzonderlijke gevallen moet gaan en dat de uitzondering vooral gezocht moet worden in de mogelijkheden, omstandigheden en het betoonde besef van verantwoordelijkheid van belanghebbende en diens gezin.
De term “zeer dringende redenen” sluit aan bij de rechtspraak van de Centrale Raad van Beroep rond deze term. Wanneer belanghebbende of diens gezin door het onverkort opleggen van een maatregel in een acute noodsituatie geraakt, kan er sprake zijn van zeer dringende redenen. Van een dergelijke acute noodsituatie zal geen sprake zijn wanneer en voor zover belanghebbende nog beschikt over enig vermogen.
Bij lid 3 is het uitgangspunt het zogenoemde ‘una via’-beginsel. De belanghebbende wordt hetzij door de gemeente, hetzij door de strafrechter gesanctioneerd. Niet door beide.
In het algemeen geldt dat belanghebbende eerst op de hoogte wordt gesteld van het besluit tot oplegging van een maatregel en dat daarna pas de maatregel daadwerkelijk wordt uitgevoerd. Een maatregel wordt toegepast wegens een gedraging uit het verleden op een toekomstig recht op uitkering.
Het tweede lid van dit artikel maakt niettemin een lik op stukbeleid mogelijk.
Deze laatste methode heeft de voorkeur. Een lik-op-stukbeleid, waarbij de straf zo kort mogelijk na het waardige gedrag wordt toegepast.
Als sprake is van één gedraging (eendaadse samenloop) die als een schending van meerdere verplichtingen kan worden aangemerkt, dan dient voor het toepassen van de maatregel te worden uitgegaan van de verplichting waarop de zwaarste maatregel van toepassing is.
Is sprake van verschillende gedragingen (meerdaadse samenloop) dan dient voor iedere gedraging afzonderlijk het percentage te worden berekend en gelijktijdig te worden opgelegd. Bij het uitgangspunt dat voor iedere gedraging afzonderlijk een maatregel wordt bepaald moet uiteraard het proportionaliteitsbeginsel in acht worden genomen. Het cumulatieve effect van de opgelegde maatregelen kan immers tot een te zware belasting voor belanghebbende leiden. Dit kan aanleiding zijn om de maatregelen over meerdere maanden op te leggen of te matigen.
Artikel 8 Indeling maatregelen naar categorie
Dit artikel richt zich op de voorwaarden verbonden aan het recht op re-integratie en het recht op uitkering. De zwaarte van de toe te passen maatregelen is verdeeld in drie categorieën.
De eerste categorie betreft maatregelwaardige gedraging die zich specifiek richt op registratieverplichtingen en het voldoen aan de verplichting om tijdig een volledig en correct ingevuld wijzigingsformulier in te leveren. Tevens wordt daarin de zogeheten 'nulfraude' geregeld: het verstrekken van onjuiste of onvolledige inlichtingen, zonder dat deze gedraging gevolgen heeft voor de uitkering. Het betreft bijvoorbeeld een valsheid in geschrifte waarbij de gedraging geen financiële gevolgen heeft voor de uitkering.
De tweede categorie betreft de maatregelwaardige gedragingen, die het onderzoek of de mogelijkheden tot arbeidsinschakeling frustreren, maar niet onmogelijk maken.
Ook het niet voldoen aan de verplichting tot het leveren van een tegenprestatie, valt binnen deze categorie.
De maatregelen in de derde categorie worden belanghebbende zwaarder aangerekend, omdat de re-integratie ernstig wordt belemmerd, onmogelijk wordt gemaakt of door de houding van belanghebbende kansen op re-integratie verloren gaan of zijn gegaan.
Vanaf de meldingsdatum bij het UWV kan belanghebbende worden verplicht gebruik te maken van instrumenten, die de gemeente inzet en die leiden tot direct werk of die de mogelijkheden en de kansen van belanghebbende vergroten op de arbeidsmarkt. Hierbij valt o.a. te denken aan:
Belanghebbende is mede verantwoordelijk voor het beperken van de kosten van de uitkering. Zijn medewerking is hierbij van essentieel belang. Het niet of niet in voldoende mate verlenen van medewerking, rechtvaardigt dan ook de zwaarst mogelijke maatregel.
Artikel 9 De hoogte, duur en recidive van de maatregel
De hoogte van de maatregelen in de diverse categorieën zijn afgestemd op de ernst en de mate van verwijtbaarheid. Dit principe komt ook tot uitdrukking bij herhaling van dit gedrag.
Artikel 10 Het verwijtbaar niet aanvaarden of het verwijtbaar niet behouden van algemeen geaccepteerde arbeid
De IOAW en IOAZ bieden de mogelijkheid tot tijdelijke of blijvende (gedeeltelijke) weigering van de uitkering. De maatregel bij deze vorm van gedragingen is daarom apart opgenomen.
Bij volledige weigering, kan de belanghebbende in wezen per direct aankloppen voor een aanvulling in het kader van de WWB. Binnen het kader van de WWB zal dan moeten worden beoordeeld of belanghebbende recht heeft op WWB (in afwijking van de IOAW en IOAZ kent de WWB een beperkte vermogensvrijlating en een ruimer inkomensbegrip) en in hoeverre het maatregelwaardige gedrag ook binnen de WWB tot een verlaging zou hebben geleid.
Artikel 11 Niet nakomen van de inlichtingenplicht met benadeling gemeente
Als een belanghebbende de van belang zijnde gegevens of gevorderde bewijsstukken niet op tijd verstrekt, schort het college het recht op uitkering op. Het college geeft de belanghebbende vervolgens een termijn waarbinnen hij zijn verzuim kan herstellen (de hersteltermijn). Wordt de gevraagde informatie niet binnen de gestelde termijn aan de gemeente verstrekt, dan kan het college het besluit tot vaststelling van de uitkering intrekken. Worden de gevraagde gegevens wél binnen de hersteltermijn verstrekt, wordt de uitkering voortgezet, maar wordt tevens een maatregel opgelegd.
In dit artikel m.b.t de inlichtingenplicht is bepaald dat de belanghebbende op verzoek of onverwijld uit eigen beweging mededeling doet van alle feiten en omstandigheden waarvan hem redelijkerwijs duidelijk moet zijn dat zij van invloed kunnen zijn op zijn re-integratie respectievelijk recht op een plan van aanpak of het recht op uitkering.
De ernst van de gedraging komt tot uitdrukking in de hoogte van het benadelingsbedrag. Het benadelingsbedrag is het door de gemeente te veel betaalde bedrag aan uitkering en de kosten van het plan van aanpak.
Artikel 12 Tekortschietend besef van verantwoordelijkheid
In artikel 18 tweede lid van de WWB kan het college bij een tekortschietend besef van verantwoordelijkheid een maatregel opleggen. Deze bevoegdheid is nader uitgewerkt in dit artikel van deze verordening.
Bij toepassing van het eerste lid valt te denken aan een te snelle intering van het vermogen, waardoor eerder bijstandsverlening noodzakelijk is.
Voor zover nog sprake is van vermogen, boven de in de wet genoemde vermogensgrens, wordt dit betrokken bij de beoordeling van het recht op bijstand. Tevens kan, indien dit noodzakelijk is, met terugwerkende kracht het recht worden herzien.
Is er geen vermogen aanwezig of is dit vermogen niet toereikend, dan wordt de algemene bijstand met 10 procent verlaagd voor de periode dat de belanghebbende als gevolg van zijn gedraging eerder of langer recht heeft op een uitkering.
De toepassing van lid 1 wordt aan de hand van het volgende voorbeeld toegelicht.
Er is een vermogen ontvangen uit een erfenis. Rekening houdend met een interingsfactor van ander half maal de norm, die in de situatie van belanghebbende van toepassing is, zou belanghebbende zes maanden met dit vermogen kunnen voorzien in de algemene noodzakelijke kosten van het bestaan. Na 2 maanden doet belanghebbende een beroep op een uitkering ingevolgde de WWB. Dit betekent, dat belanghebbende vier maanden eerder op bijstand is aangewezen. De periode dat de belanghebbende als gevolg van zijn gedraging eerder of langer recht heeft op een uitkering wordt dan vastgesteld op vier maanden. Belanghebbende krijgt een maatregel van 10 % voor een periode van vier maanden.
Artikel 13 Maatregel wegens zeer ernstige misdragingen
In die situaties, waarin de uitvoering van de wet gefrustreerd wordt door het handelen van belanghebbende, kan een op dit handelen gerichte maatregel toegepast worden. De hoogte van de maatregel is afhankelijk van de ernst van de misdraging. Hierbij wordt het mensgericht geweld als meest ernstige gedraging beoordeeld.
Het gaat hier om gedragingen die rechtstreeks verband houden met de uitvoering van de wetten en die zich richten tegen degene die met de uitvoering van de betrokken wetten is belast.
Zaakgericht geweld, is geweld waarbij gedacht moet worden aan beschadiging of vernieling van gemeentelijk eigendom zoals bureau, pc, telefoon etc. Bij mensgericht geweld moet onder andere worden gedacht aan mishandeling, maar ook bedreiging met geweld moet daaronder worden verstaan.
Soms vormt de bewijslast een probleem. Bijvoorbeeld door schelden of discriminerende opmerkingen tijdens een telefoongesprek of een gesprek in de spreekkamer. In een dergelijke situatie wordt belanghebbende eerst schriftelijk meegedeeld, dat deze houding of dit gedrag niet wordt getolereerd. Past belanghebbende vervolgens zijn houding of gedrag niet aan, dan wordt een maatregel opgelegd. Ook al is er sprake geweest van een één-op-één-gesprek.
Onder de term 'zeer ernstige misdragingen' kunnen diverse vormen van agressie worden verstaan, zij het dat er sprake moet zijn van verwijtbaarheid en van gedrag dat in het normale menselijke verkeer in alle gevallen als onacceptabel wordt beschouwd.
Dit artikel behoeft geen toelichting
Dit artikel behoeft geen toelichting