| Organisatie | Bergen (NH) |
|---|---|
| Organisatietype | Gemeente |
| Officiële naam regeling | Algemene subsidieverordening Bergen 2016 |
| Citeertitel | Algemene subsidieverordening Bergen 2016 |
| Vastgesteld door | gemeenteraad |
| Onderwerp | openbare orde en veiligheid |
| Eigen onderwerp |
Deze verordening vervangt de Algemene subsidieverordening Bergen 2009
Geen
Datum inwerkingtreding | Terugwerkende kracht tot en met | Datum uitwerkingtreding | Betreft | Datum ondertekening Bron bekendmaking | Kenmerk voorstel |
|---|---|---|---|---|---|
| 15-04-2021 | Artt. 1-16, 17-23 | 08-04-2021 | |||
| 20-04-2016 | 15-04-2021 | nieuwe regeling | 14-04-2016 Gemeenteblad 2016, nr. 47828, 19 april 2016 | Onbekend |
De raad van de gemeente Bergen;
gelezen het voorstel van burgemeester en wethouders van 15 maart 2016;
gezien het advies van de algemene raadscommissie van 24 maart 2016;
gelet op artikel 149 van de Gemeentewet en titel 4.2 van de Algemene wet bestuursrecht;
besluit vast te stellen de ‘Algemene subsidieverordening Bergen 2016’
Hoofdstuk 1 Algemene bepalingen
In deze verordening en de daarop berustende bepalingen wordt verstaan onder:
de-minimissteun: steun die wordt verstrekt op basis van Verordening (EU) nr. 1407/2013 van de Commissie van 18 december 2013 betreffende de toepassing van de artikelen 107 en 108 van het Verdrag op de-minimissteun (PbEU L 352/1); Verordening (EU) nr. 2019/316 van de Commissie tot wijziging van Verordening (EU) nr. 1408/2013 van de Commissie van 18 december 2013 inzake de toepassing van de artikelen 107 en 108 van het Verdrag op de-minimissteun in de landbouwproductie-sector (PbEU L 51 I/1); Verordening (EU) nr. 717/2014 van de Commissie van 27 juni 2014 inzake de toepassing van de artikelen 107 en 108 van het Verdrag op de-minimissteun in de visserij- en aquacultuursector (PbEU L 190/45), of Verordening (EU) 2018/1923 van de Commissie van 7 december 2018 betreffende de toepassing van de artikelen 107 en 108 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie op de-minimissteun verleend aan diensten van algemeen economisch belang verrichtende ondernemingen (PbEU L 313/2);
Europees steunkader: een mededeling, richtsnoer, kaderregeling, besluit of vrijstellingsverordening op het gebied van staatssteun die de Europese Commissie of de Raad van de Europese Unie, gelet op de artikelen 106, derde lid, 107, 108 of 109 van het Verdrag heeft vastgesteld, waaronder de Algemene groepsvrijstellings-verordening: Verordening (EU) nr. 2017/1084 van de Commissie tot wijziging van Verordening (EU) nr. 651/2014 van de Commissie van 17 juni 2014 waarbij bepaalde categorieën steun op grond van de artikelen 107 en 108 van het Verdrag met de interne markt verenigbaar worden verklaard (PbEU L 156/1); de Landbouw vrijstellingsverordening: Verordening (EU) nr. 702/2014 van de Commissie van 25 juni 2014 waarbij bepaalde categorieën steun in de landbouw- en de bosbouwsector en in plattelandsgebieden op grond van de artikelen 107 en 108 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie met de interne markt verenigbaar worden verklaard (PbEU L 193/1); en de Visserij vrijstellingsverordening: Verordening (EU) nr. 1388/2014 van de Commissie van 16 december 2014 waarbij bepaalde categorieën steun voor ondernemingen die actief zijn in de productie, de verwerking en de afzet van visserij- en aquacultuurproducten, op grond van de artikelen 107 en 108 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie met de interne markt verenigbaar worden verklaard (PbEU L 369/37);
Deze verordening is van toepassing op de verstrekking van subsidies door het college op de volgende programmaonderdelen, met uitzondering van subsidies waarvoor bij afzonderlijke verordening een uitputtende regeling is getroffen, en subsidies als bedoeld in artikel 4:23, derde lid, van de Awb (subsidies waarvoor geen wettelijke grondslag nodig is):
Het college stelt bij nadere regeling (subsidieregeling) vast welke activiteiten in aanmerking kunnen komen voor subsidie. Voor zover van toepassing, wordt hierin tevens bepaald welke doelgroepen voor subsidie in aanmerking komen, hoe de subsidie wordt berekend en hoe de subsidiebedragen worden uitbetaald.
Hoofdstuk 4 Weigering van de subsidie
Artikel 9 Weigerings-, intrekkings- en terugvorderingsgronden
Hoofdstuk 6 Verplichtingen van de subsidieontvanger
Artikel 11 Algemene verplichtingen van subsidieontvanger
Als aannemelijk is dat een of meer van de activiteiten waarvoor de subsidie is verleend niet, niet tijdig of niet geheel zullen worden verricht of dat niet, niet tijdig of niet geheel aan de aan de subsidie verbonden verplichtingen zal worden voldaan, meldt de subsidieontvanger dat onverwijld schriftelijk aan het college.
Artikel 12 Aan een subsidie te verbinden bijzondere verplichtingen
Bij subsidies hoger dan € 50.000, verleend voor activiteiten die meer dan een jaar in beslag nemen, kan de verplichting worden opgelegd tot het tussentijds afleggen van rekening en verantwoording over de tot dan verrichte activiteiten en de daaraan verbonden uitgaven en inkomsten. De verantwoording wordt niet vaker dan één keer per jaar verlangd.
Bij subsidieregeling of verleningsbeschikking kunnen aan de subsidieontvanger ook andere verplichtingen dan genoemd in artikel 4:37, eerste lid, van de Awb worden opgelegd, voor zover deze strekken tot verwezenlijking van het doel van de subsidie. In de toelichting bij de subsidieregeling wordt uiteengezet waarom daartoe wordt overgegaan.
Bij subsidieregeling kunnen verplichtingen die niet strekken tot verwezenlijking van het doel van de subsidie aan de subsidie worden verbonden, voor zover deze verplichtingen betrekking hebben op de wijze waarop of de middelen waarmee de gesubsidieerde activiteit wordt verricht. In de toelichting bij de subsidieregeling wordt uiteengezet waarom daartoe wordt overgegaan.
Hoofdstuk 7 Verantwoording en vaststelling van de subsidie
Artikel 13 Wijze van verstrekken en eindverantwoording subsidies tot € 10.000
Als bij verleningsbeschikking de subsidieontvanger wordt verplicht om op de daarbij aangegeven wijze aan te tonen dat de activiteiten waarvoor de subsidie wordt verstrekt zijn verricht en dat is voldaan aan de aan de subsidie verbonden verplichtingen vindt de vaststelling plaats binnen dertien weken nadat de gevraagde inlichtingen zijn verstrekt.
Artikel 14 Eindverantwoording subsidies vanaf € 10.000 tot € 100.000
Bij subsidies vanaf € 10.000 tot € 100.000 die voor een bepaald tijdvak of voor een terugkerende activiteit worden verleend, dient de subsidieontvanger binnen vier maanden na afloop van het subsidietijdvak of het kalenderjaar waarin de activiteit is verricht, een aanvraag tot vaststelling van de subsidie in.
Hoofdstuk 8 Overige bepalingen
Artikel 18 Vorming van reserves
Het college kan bij de vaststelling van de subsidie toestemming verlenen aan de subsidieontvanger om het positieve verschil tussen de verleende subsidie en de werkelijke kosten van de activiteiten toe te voegen aan de algemene reserves of bestemmingsreserves of voorzieningen. Dit kan slechts wanneer de subsidieontvanger alle activiteiten waarvoor subsidie is verleend heeft verricht en aan alle verplichtingen opgenomen in de beschikking tot subsidieverlening heeft voldaan.
Het college kan deze verordening, met uitzondering van de artikelen 1 tot en met 5, in individuele gevallen buiten toepassing laten of daarvan afwijken voor zover de toepassing van die bepalingen voor de subsidieaanvrager of – ontvanger gevolgen zou hebben die onevenredig zijn in verhouding tot de met de betrokken bepalingen te dienen doelen.
Aanvragen om subsidie die zijn ingediend voor de datum van inwerkingtreding van deze verordening worden afgedaan volgens de bepalingen van de Algemene Subsidieverordening Bergen 2009.
Aldus vastgesteld door de gemeenteraad van Bergen in de vergadering van 14 april 2016.
de griffier,
de voorzitter,
De hoofdregel van de subsidietitel in de Awb is dat subsidies gebaseerd moeten zijn op een wettelijk voorschrift. Voor gemeenten is dit wettelijk voorschrift een gemeentelijke verordening. In dit geval de Algemene Subsidieverordening Bergen (hierna: ASV).
Sturen op maatschappelijke effecten
De gemeenteraad stelt op hoofdlijnen het beleid en de maatschappelijke effecten voor de komende vier jaar vast. Het college voert dit beleid uit en legt hierover tweejaarlijks verantwoording af aan de raad. Ook wordt via de begrotingscyclus bepaald hoeveel geld de gemeente aan de verschillende beleidsterreinen uitgeeft. Het subsidieproces staat in relatie tot de begrotingscyclus. Om het door de gemeenteraad vastgesteld beleid uit te kunnen voeren, verstrekt het college onder andere subsidies. Het verstrekken van subsidies is daarmee een instrument om maatschappelijke effecten te realiseren. De subsidieontvanger vraagt subsidie aan voor de uitvoering van activiteiten die bijdragen aan de vastgestelde maatschappelijke effecten.
Bij de subsidieverlening maakt het college met de subsidieontvanger afspraken over de te leveren prestaties. Na afloop van de subsidieperiode verantwoordt de subsidieontvanger aan het college de geleverde prestaties en de mate waarin deze prestaties hebben bijgedragen aan de gemeentelijke maatschappelijke effecten. Op basis van de geleverde prestaties stelt het college de subsidie vast. Indien de bij de subsidieverlening afgesproken prestaties niet geheel zijn geleverd, wordt de subsidie naar rato lager vastgesteld.
De voordelen van deze werkwijze zijn dat het subsidie-instrument beter wordt benut en dat er samenhang bestaat tussen beleid, prestaties, effecten en kosten. Het college rapporteert aan de raad over de inzet van de subsidiemiddelen in relatie tot de maatschappelijke effecten. De raad krijgt daarmee beter inzicht in de besteding van de subsidiemiddelen en kan hier op strategisch niveau sturing aan geven.
Administratieve- en bestuurlijke lastenvermindering
Bij de ontwikkeling van de ASV is nadrukkelijk gekeken naar de vermindering van de administratieve en bestuurlijke lastendruk. Bij de vereisten van het indienen van een aanvraag en de verantwoording is het uitgangspunt dat de administratieve lasten in verhouding moeten staan tot de hoogte van het subsidiebedrag.
In de ASV is niets terug te vinden over mogelijke indexering bij het verlenen van de subsidie.
De gemeente verwacht van subsidiepartners dat zij reële kosten berekenen voor de activiteit. Indien kosten jaarlijks stijgen moeten aanvragers dit in hun aanvraag meenemen. Volgens de nieuwe ASV kan de gemeente extra gegevens opvragen ten behoeve van de beoordeling van een aanvraag.
Bij het opstellen van de ASV is zo veel als mogelijk afstemming geweest met de gemeenten Uitgeest, Castricum en Heiloo. De gemeenten Uitgeest en Castricum hebben onlangs een nieuwe ASV vastgesteld. Na de ambtelijke fusie in 2017 wordt wellicht onderzoek gedaan naar de mogelijkheid binnen de BUCH het subsidieproces op elkaar af te stemmen.
II Artikelsgewijze toelichting
HOOFDSTUK 1. ALGEMENE BEPALINGEN
Artikel 1. Algemene bepalingen
In dit artikel wordt een aantal begrippen verduidelijkt die in de verordening worden gehanteerd. Er is in de definities een onderscheid gemaakt tussen twee vormen van subsidies, te weten eenmalige subsidies en jaarlijkse subsidies.
De eenmalige subsidie is een subsidie die eenmalig kan worden verstrekt voor activiteiten waarvoor het college slechts voor een van te voren bepaalde tijd subsidie wil verlenen. Te denken valt bijvoorbeeld aan een subsidie ten behoeve van een evenement. Eenmalige subsidies hebben een looptijd, afhankelijk van de duur van het project en kunnen onder omstandigheden dus een looptijd hebben van korter of langer dan een jaar.
De jaarlijkse subsidie is een subsidie die per boekjaar of voor een bepaald aantal boekjaren aan de subsidieontvanger wordt verstrekt voor veelal dezelfde voortdurende activiteiten. Na het verstrijken van de periode kan uiteraard opnieuw worden besloten een jaarlijkse subsidie te verlenen.
Artikel 2. Reikwijdte verordening
Het college krijgt de bevoegdheid toegewezen om te besluiten over het verstrekken van subsidies waarop de Algemene subsidieverordening (hierna: ASV) van toepassing is. Dit betreft in beginsel alle subsidies op de genoemde beleidsterreinen, met uitzondering van subsidies waarvoor bij afzonderlijke verordening een uitputtende regeling is getroffen en subsidies waar overeenkomstig artikel 4:23, derde lid, van de Algemene wet bestuursrecht geen wettelijke grondslag nodig is.
Door de veelheid en verscheidenheid van subsidiemogelijkheden is niet te vermijden dat op onderdelen van de ASV nadere regels noodzakelijk zullen blijken. Het college kan nadere regels stellen, waarin de te subsidiëren activiteiten, de doelgroepen, de verdeling van de subsidie per beleidsterrein zoals bedoeld in het eerste lid worden omschreven. In de nadere regels kan ook worden vastgelegd dat voor bepaalde subsidies andere aanvraagtermijnen gelden.
Het college bepaalt welke subsidies daadwerkelijk op basis van de verordening worden verleend. Het gemeentelijk belang staat daarbij voorop. Er wordt alleen subsidie verleend voor activiteiten die de gemeente van maatschappelijk belang acht en die bijdragen aan de, voor de betreffende periode, vastgestelde maatschappelijke effecten .
Artikel 3. Bevoegdheid college
Het college besluit ingevolge het eerste lid binnen de daarvoor door de raad vastgestelde kaders, zoals neergelegd in de gemeentebegroting en deze ASV. Dit betekent dat het college pas subsidie kan verstrekken nadat de raad de begroting voor dat jaar heeft vastgesteld. Bij het verstrekken van de subsidie moet het college rekening houden met de door de raad in de begroting vastgestelde (financiële) kaders.
In het tweede lid is de bevoegdheid van het college geregeld om voorwaarden aan subsidie te verbinden. In afdeling 4.2.4. Awb is uitvoerig bepaald welke verplichtingen aan een subsidieverlening kunnen worden opgelegd.
Artikel 4. Europees steunkader
Om subsidies onder een Europees steunkader te brengen moet de subsidie op het toepasselijke steunkader worden toegesneden. Daarbij kan het nodig zijn dat er afgeweken wordt van de ASV, of dat deze aangevuld wordt. Het eerste lid maakt het college daartoe bevoegd.
Het tweede en derde lid zijn een uitvloeisel van de eis van de Europese Commissie dat in subsidieregelingen en -beschikkingen die gebruik maken van het Europees steunkader, het toepasselijke kader expliciet wordt vermeld.
Als sprake is van steun die valt onder een Europees steunkader, kunnen uiteraard alleen de activiteiten, doelstellingen, resultaten en kosten voor subsidie in aanmerking komen voor zover die voldoen aan de eisen en voorwaarden van het betreffende steunkader (lid 4).
Bij subsidies waarop de de-minimisverordening van toepassing is, komen ondernemingen alleen in aanmerking voor subsidies die voldoen aan de voorwaarden van de de-minimisverordening (lid 5). Overheidsfinanciering die aan criteria van artikel 107, lid 1 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (hierna VWEU) voldoet is staatssteun. Dit moet worden gemeld bij de Europese Commissie. De Raad kan bepalen welke soorten van steunmaatregelen van deze aanmeldingsverplichting zijn vrijgesteld. De Europese Commissie stelt hiervoor dan verordeningen vast. De de-minimisverordening is er daar één van. Op basis daarvan wordt de-minimissteun, als één onderneming over een periode van drie jaar een toegekende steun van € 200.000,- niet overschrijdt, geacht niet aan alle criteria van artikel 107 lid 1 van het VWEU te voldoen en valt daardoor niet onder de eerder genoemde aanmeldingsprocedure.
HOOFDSTUK 2. SUBSIDIEPLAFOND EN BEGROTINGSVOORBEHOUD
Artikel 5. Subsidieplafond en begrotingsvoorbehoud
Het college stelt de subsidieplafonds vast (lid 1); bij de bekendmaking daarvan wordt tevens de door hen bepaalde wijze van verdelen vermeld (eerste lid in combinatie met artikel 4:26, tweede lid, van de Awb) en wordt er, indien van toepassing, gewezen om de mogelijkheid het subsidieplafond te verlagen (tweede en derde lid). De raad stelt uiteraard nog steeds de financiële kaders vast in de begroting. Het is binnen die kaders dat het college vervolgens de subsidieplafonds kan vaststellen.
Het college, dat via artikel 2 de bevoegdheid gedelegeerd heeft gekregen om te besluiten over het verstrekken van subsidies, is verder verplicht – in lijn met de mogelijkheid van artikel 4:34, eerste lid, van de Awb – (in bepaalde gevallen) om bij het gebruik maken van deze gedelegeerde bevoegdheid een begrotingsvoorbehoud te maken (vierde lid).
HOOFDSTUK 3. AANVRAAG VAN DE SUBSIDIE
Artikel 6. Bij aanvraag in te dienen gegevens
In het eerste lid is bepaald dat een aanvraag voor subsidie schriftelijk dient te worden gedaan. Met ‘schriftelijk’ is meer bedoeld dan ‘op papier geschreven’. Zo kan een aanvraag ook digitaal worden gedaan, mits het college het door hem vastgestelde formulier ook in digitale vorm beschikbaar heeft gesteld. In het tweede en derde lid is bepaald welke stukken en gegevens bij de aanvraag overlegd dienen te worden.
Bij een subsidie aan een onderneming moet voorkomen worden dat subsidie wordt verleend die niet in overeenstemming is met de artikelen 107 en 108 van het VWEU. Daarom zijn een tweetal aanvraagvereisten opgenomen die specifiek voor ondernemingen gelden. Ten eerste, om ontoelaatbare cumulatie te voorkomen wordt een overzicht gevraagd van subsidies, vergoedingen of tegemoetkomingen in welke vorm ook met staatsmiddelen bekostigd die al zijn of zullen worden ontvangen voor de activiteiten waarvoor subsidie wordt aangevraagd (tweede lid, onderdeel d, onder 1). Het gaat naast subsidie bijvoorbeeld om garanties, leningen, korting op de grondprijs, etc. Ten tweede, om subsidie onder de de-minimisverordening te kunnen verlenen moet de onderneming om een de-minimisverklaring gevraagd worden (tweede lid, onderdeel e, onder 2). Op basis van een ingeleverde de-minimisverklaring dient het college te controleren of verlenen van de subsidie in overeenstemming is met de de-minimisverordening.
Bij subsidieregeling kan het college besluiten per geval te regelen welke gegevens dienen te worden verstrekt, waarbij het uitgangspunt is dat het college dit doet om de administratieve en bestuurlijke lasten voor alle betrokkenen zo beperkt mogelijk te houden. Zo kan het college bijvoorbeeld bepalen dat voor duidelijk bepaalde subsidies met minder dan de standaard te overleggen gegevens bij de aanvraag van een subsidie kan worden volstaan.
De aanvraagtermijnen zijn afhankelijk van het soort subsidie. Er wordt onderscheid gemaakt tussen subsidies die per kalenderjaar of per boekjaar worden verstrekt, en andersoortige subsidies. De jaarlijkse subsidies dienen voor 1 september ingediend te worden en de eenmalige subsidies 13 weken voordat met de activiteiten wordt gestart.
Bij nadere regels kan het college besluiten af te wijken van de aanvraagtermijnen die vastgesteld zijn in het eerste en tweede lid.
Hier worden de termijnen gegeven waarbinnen het college gehouden is te beslissen op een aanvraag voor subsidie. In de Awb staan geen strikte beslistermijnen op een aanvraag om subsidie. Ook hierbij is onderscheid gemaakt tussen subsidies per kalenderjaar of boekjaar, en andere. Op een jaarlijkse subsidie beslist het college uiterlijk 31 december en op eenmalige subsidies binnen minimaal 13 weken na ontvangst van de volledige aanvraag. Met nadruk moet worden vermeld dat de termijn pas een aanvang neemt na ontvangst van de volledige aanvraag. Indien een aanvraag niet volledig is, vangt de termijn aan na ontvangst van de ontbrekende gegevens.
Bij nadere regels kan het college besluiten af te wijken van de beslistermijnen die vastgesteld zijn in het eerste en tweede lid (derde lid).
De beslistermijn bij aanvragen om een subsidie die bij de Europese Commissie aangemeld worden, wordt verdaagd totdat de Europese Commissie een eindbeslissing heeft genomen (vierde lid). Dit om te voorkomen dat subsidie wordt verleend die niet in overeenstemming is met de artikelen 107 en 108 van het VWEU en vervolgens teruggevorderd dient te worden.
HOOFDSTUK 4. WEIGERING VAN DE SUBSIDIE
Artikel 9. Weigerings-, intrekkings- en terugvorderingsgronden
In het eerste lid worden de algemeen geldende weigeringsgronden van artikelen 4:25, tweede lid, en 4:35 van de Awb, met nadere verplichte gronden aangevuld. Ondanks dat er sprake is van staatssteun is het soms mogelijk om steun te verstrekken op basis van een vrijstelling. Als dat niet mogelijk is, kan goedkeuring van de Europese Commissie gevraagd worden via een formele melding. Als de Europese Commissie de steun echter niet goedkeurt, dan moet het college overgaan tot weigering (vandaar de verplichte weigeringsgrond onder a). In aanvulling daarop wordt met onderdeel b bepaald dat ondernemingen waartegen een terugvorderingsactie loopt niet in aanmerking komen voor subsidie.
In het tweede lid zijn nog enkele facultatieve weigeringsgronden opgenomen. Het college kan in deze gevallen weigeren, maar is daartoe niet verplicht.
De meeste onderdelen spreken voor zichzelf. Hieronder worden bijzondere weigeringsgronden nader toegelicht.
Onderdeel b geeft de mogelijkheid de subsidie te weigeren als de aanvrager over voldoende eigen middelen beschikt.
Onderdeel c betreft het geval dat de aanvrager van een subsidie de toets van de Wet bevordering integriteitbeoordelingen door het openbaar bestuur (hierna: Wet Bibob) niet kan doorstaan. Bij deze weigeringsgrond is niet van belang of de activiteiten waarvoor subsidie wordt gevraagd op zichzelf beoordeeld subsidiabel zijn. Het gaat hierbij louter om de integriteit van de persoon dan wel rechtspersoon van de aanvrager aan wie het college op grond van de Wet Bibob geen subsidie wenst te verlenen. Naast subsidie weigeren, kan het college in dergelijke gevallen ook een reeds verleende en vastgestelde subsidies intrekken (derde lid). Onder f is een weigeringsgrond opgenomen waarmee het college een aanvraag kan weigeren als subsidieverstrekking niet is toegestaan dan nadat deze overeenkomstig artikel 108, derde lid, van het VWEU (de meldingsprocedure) is goedgekeurd door de Europese Commissie. Het gaat hier om subsidieverstrekking die in beginsel niet ongeoorloofd is vanwege strijdigheid met de toepasselijke cumulatieregels of overschrijding van het toegestane bedrag aan de-minimissteun. In deze gevallen kan het college óf weigeren de subsidie te verstrekken óf de subsidie melden bij de Europese Commissie om langs deze weg goedkeuring te verkrijgen. Een subsidie die is of kan worden goedgekeurd kan uiteraard ook op een andere grond worden geweigerd.
Het college heeft de bevoegdheid in nadere regels nog andere weigeringsgronden op te nemen, bijvoorbeeld weigeringsgronden die specifiek met de te subsidiëren activiteiten samenhangen (derde lid).
Het college kan de subsidie intrekken in het geval de aanvrager de toets van de Wet Bibob niet kan doorstaan.
Als de Europese Commissie tot het oordeel is gekomen dat een subsidie niet in overeenstemming is met de artikelen 107 en 108 van het VWEU, dan moet de verleende subsidie ingetrokken en teruggevorderd worden (inclusief rente). Het vijfde lid geeft het college de bevoegdheid om hier uitvoering aan te geven.
HOOFDSTUK 5. VERLENING VAN DE SUBSIDIE
Artikel 10. Verlening subsidie
Ingevolge het eerste lid geeft het college in het besluit tot verlening van de subsidie aan op welke wijze verantwoording moet plaatsvinden. Hiermee wordt bereikt dat voor de ontvanger van begin af aan duidelijk is aan welke voorwaarden en administratieve eisen hij dient te voldoen.
In het tweede lid is geregeld dat het college de ontvanger verplichtingen kan opleggen. Bij kleinere subsidies zal het stellen van verplichtingen bij de toekenning niet noodzakelijk zijn. In die gevallen kan het college daar eenvoudig van afzien. In gevallen, dat het college van oordeel is dat redelijkerwijs nadere verplichtingen dienen te worden gesteld, zal dit veelal op de ontvanger en de door hem te ondernemen activiteiten toegesneden verplichtingen zijn. Een uitputtende opsomming in de verordening van alle mogelijke aan een subsidiant op te leggen verplichtingen komt de overzichtelijkheid noch de doelmatigheid van de verordening niet ten goede. Een bij de beschikking verstrekte bijlage, waarin de verplichtingen zijn opgenomen is overzichtelijk en klantvriendelijk. In artikel 4:37 Awb staan de standaardverplichtingen vermeld welke het college bij de beschikking tot subsidieverlening aan de subsidieontvanger kan opleggen. Er kan maatwerk worden gevonden door een differentiatie te maken tussen verplichtingen die worden gesteld aan eenmalige subsidies en jaarlijkse subsidies.
Bij de in het tweede lid te stellen verplichtingen kan worden gedacht aan het verzekeren van zaken, de arbeidsvoorwaarden voor het personeel, het bestuur, het aanstellen van toezichthouders, de inrichting van de administratie en de benodigde toestemming van het college voor het aangaan van rechtshandelingen als bedoeld in artikel 4:71 Awb.
Artikel 11. Betaling en bevoorschotting
In dit artikel staat vermeld op welke wijze het college de subsidieontvanger bevoorschot. Bij subsidies tot € 10.000,- wordt de subsidieontvanger 100% bevoorschot in één termijn. Bij subsidies vanaf € 10.000,- wordt ook 100% bevoorschot en de termijnen van bevoorschotting opgenomen in de verleningsbeschikking. Indien in de verleningsbeschikking niet anders is bepaald, vindt betaling van het voorschot binnen zes weken na verzending van de verleningsbeschikking plaats. Zie artikel 4:87, lid 1, Awb.
HOOFDSTUK 6. VERPLICHTINGEN VAN DE SUBSIDIEONTVANGER
Dit artikel bevat een meldingsplicht (eerste lid) en informatieplicht (tweede lid) die voor alle subsidieontvangers geldt.
Artikel 13. Bezoldiging subsidieontvanger
Door de regering is aangegeven dat subsidiërende bestuursorganen aanvullend op de nieuwe Wet Normering Topinkomens voorwaarden kunnen stellen aan de bezoldiging van betrokkenen en dat hierbij ruimte is om maatwerk te leveren (EK 2011/12, 32 600, F, blz. 23).
In de ASV wordt hier inhoud aan gegeven door voorschriften die erop neerkomen dat bij subsidies boven de € 50.000,- de betreffende subsidieontvanger jaarlijks informatie moet verstrekken over de bezoldiging van topfunctionarissen en dat op deze subsidies kan worden gekort indien die inkomens hoger zijn dan de bezoldigingsnorm zoals vastgelegd in de wet of hoger dan het bezoldigingsmaximum dat is afgesproken tussen minister en de betrokken sector. Indien de jaarlijks opgevraagde informatie niet wordt geleverd kan de subsidie door het college worden gekort. Indien de hoogte van de inkomens hoger is dan de geldende inkomensgrenzen kan de subsidie worden gekort tot het bedrag waarmee de inkomensgrens wordt overschreden.
Artikel 14. Overige verplichtingen van de subsidieontvanger
In dit artikel is bepaald dat de subsidieontvanger tijdig informatie aan het college verstrekt over feiten en omstandigheden die voor de subsidieverlening relevant kunnen zijn. Er is aangegeven wat daar in ieder geval onder moet worden verstaan.
Dit artikel bevat een aanvullende bevoegdheidsgrondslag voor het college om aan de subsidie bepaalde ’bijzondere‘ verplichtingen te verbinden, in aanvulling op wat reeds mogelijk is direct op grond van de Awb (zie artikel 4:37 van de Awb).
HOOFDSTUK 7. VERANTWOORDING EN VASTSTELLING VAN DE SUBSIDIE
In dit hoofdstuk zijn bepalingen opgenomen die betrekking hebben op de vaststelling en verantwoording van de subsidie. Daarbij is het uitgangspunt dat de administratieve en bestuurlijke belasting die met de verantwoording gepaard gaat in verhouding staat met de hoogte van het subsidiebedrag.
Artikel 15. Verantwoording subsidies tot € 10.000, -
Kenmerkend voor subsidies tot € 10.000, - is dat een vast bedrag in één termijn (lump sum) wordt verstrekt en dat de subsidieontvanger achteraf geen aanvraag voor subsidievaststelling (verantwoording) hoeft in te dienen. Hierdoor kunnen de lasten voor zowel de subsidieaanvrager als de subsidieverstrekker worden bespaard.
In het geval van directe vaststelling worden de bewijsstukken van de activiteiten direct met de aanvraag meegestuurd. Ook indien de activiteiten nog niet hebben plaatsgevonden kan dit worden toegepast. De toepassing is dan onder meer afhankelijk van de aard van de subsidie en risicoafweging van de subsidieverstrekker. Steekproefsgewijze controle na vaststelling is mogelijk, maar leidt alleen in bijzondere gevallen, zoals bij fraude, tot terugvordering.
In het geval van verlening, gevolgd door ambtshalve vaststelling wordt in de subsidiebeschikking vermeld wanneer de gesubsidieerde activiteiten moeten zijn verricht. De subsidie wordt vervolgens binnen 13 weken na de datum waarop de activiteiten uiterlijk moeten zijn verricht, ambtshalve vastgesteld. De ambtshalve vaststelling zal in de praktijk veelal voor het verstrijken van de termijn gebeuren, namelijk als het vanuit het oogpunt van een efficiënte werkwijze wenselijk wordt geacht dat dergelijke vaststellingsbeschikkingen op een vaste datum worden genomen. Wel dient de gemeente binnen een beperkte termijn van 13 weken te reageren.
Artikel 16. Verantwoording subsidies vanaf € 10.000 tot € 100.000
Bij subsidies vanaf € 10.000,- tot € 100.000,- wordt uitgegaan van de afrekening van subsidies op basis van gerealiseerde kosten en baten. De vaststelling van de subsidie vindt plaats op basis van uitgevoerde activiteiten, de mate waarin wordt bijgedragen aan maatschappelijke effecten en gerealiseerde kosten. De verantwoording bevat een inhoudelijk verslag waaruit blijkt in hoeverre de gesubsidieerde activiteiten zijn verricht en een door het bestuur gewaarmerkte jaarrekening. Er kunnen steekproefsgewijze controles gedaan worden van de uitvoeringsinstanties of door verantwoording in de jaarrekening van de instelling.
Met betrekking tot het inhoudelijk verslag kan vooraf bij de subsidieverlening al zijn aangegeven op welke manieren het aantonen kan plaatsvinden. Er kunnen daarbij verschillende instrumenten worden gebruikt, zoals bestuurs- en activiteitenverslagen, een managementverklaring, een deskundigenverklaring of andere bewijsstukken (bijvoorbeeld een publicatie), enz. Het verslag kan ook bestaan uit een algemeen jaarverslag van een rechtspersoon. Het gaat er om dat duidelijk is dat de verkregen subsidie is aangewend voor het doel waarvoor de subsidie werd verstrekt. Voorts kan het college, overeenkomstig het derde lid, in een subsidieregeling aangeven andere bewijsmiddelen te verlangen dan een inhoudelijk verslag.
Ingevolge het derde lid kan het college bepalen dat het door de verantwoording daarvan andere stukken en bewijzen verlangt dan gebruikelijk en die uit hoofde van de gewone bedrijfsvoering van de subsidieontvanger al worden opgesteld.
Artikel 17 Verantwoording subsidies vanaf € 100.000
Bij subsidies vanaf € 100.000,- wordt uitgegaan van de traditionele afrekening van subsidies; op basis van gerealiseerde kosten en baten. De vaststelling van de subsidie vindt plaats op basis van uitgevoerde activiteiten en gerealiseerde kosten. De verantwoording bevat een inhoudelijk verslag waaruit blijkt in hoeverre de gesubsidieerde activiteiten zijn verricht en een door het bestuur gewaarmerkte jaarrekening of een door het bestuur gewaarmerkt financieel verslag. Bij de financiële verantwoording wordt een door de accountant opgesteld stuk gevraagd. Bij subsidies vanaf € 100.000,- tot € 200.000,- stelt de accountant een beoordelingsverklaring op en bij subsidies vanaf € 200.000,- stelt de accountant een controleverklaring op.
Het derde lid biedt de basis om in een subsidieregeling te bepalen dat er ook andere, waaronder minder, gegevens gevraagd worden.
Artikel 18 Vaststelling subsidie
Het eerste lid bevat – overeenkomstig artikel 4:13 van de Awb – de termijn waarbinnen de beschikking gegeven dient te worden. Het merendeel van de aanvragen zal binnen deze beslistermijn kunnen worden afgehandeld. Meer ingewikkelde aanvragen vergen soms meer tijd. De verdaging van de beslistermijn – voor de duur van ten hoogste de in het tweede lid nader bepaalde termijn – biedt dan uitkomst.
In artikel 4:46 Awb is het volgende over subsidievaststelling bepaald:
Uitgangspunt bij de vaststelling is dat de hoogte van de vaststelling overeenkomstig het verleende bedrag is. In de in artikel 4:46, tweede en derde lid Awb genoemde gevallen kan de subsidie lager worden vastgesteld. De subsidie kan niet hoger worden vastgesteld.
Ingevolge het derde lid kan het college naast de ASV categorieën van subsidies of subsidieontvangers aanwijzen voor wie de subsidie wordt vastgesteld zonder dat hiervoor door de subsidieontvanger een aanvraag moet worden ingediend. Hierdoor kunnen de lasten voor zowel de subsidieaanvrager als de subsidieverstrekker worden bespaard.
In het vierde lid is bepaald dat het college de subsidie ambtshalve kan vaststellen indien een aanvraag tot vaststelling niet tijdig, na een eenmalig rappel, is ontvangen. In dat geval stelt het college de subsidie lager vast omdat niet aan de verbonden verplichten bij subsidieverlening is voldaan.
HOOFDSTUK 8. OVERIGE BEPALINGEN
Artikel 19 Standaard berekeningswijzen van uurtarieven
Dit artikel schrijft voor dat als het college bij de bepaling van de subsidiabele kosten gebruik maakt van uurtarieven, de berekeningswijze hiervan en de voorgeschreven definities in nadere regels of bij de subsidieverlening vastgelegd dienen te worden. Bij subsidies waarop een Europees steunkader van toepassing is, is het college hierin beperkt tot tarieven en kostenbegrippen die voldoen aan de eisen van het toepasselijke steunkader.
Artikel 20 Vorming van reserves
Reserves maken deel uit van het eigen vermogen van de instelling. De instelling kan vrij beschikken over de betreffende middelen. Reserves worden gevormd uit exploitatieoverschotten en zijn dus een winstbestemming. Er bestaat onderscheid tussen algemene reserves en bestemmingsreserves. Algemene reserves zijn vrij aanwendbaar door het algemene karakter. Zij zijn onder andere bedoeld om eventuele bedrijfsrisico’s op te vangen. Bestemmingsreserves zijn specifieke reserves, waaraan vooraf een bestemming is gegeven. Voorbeelden zijn; reserve ten behoeve van inventaris, reserve ten behoeve van onderhoud eigen gebouwen, reserve ten behoeve van bepaalde omschreven activiteiten zoals jubilea.
Reserves moeten worden onderscheiden van voorzieningen. Voorzieningen behoren tot het vreemd vermogen van de instelling, gevormd met het oog op toekomstige verplichtingen. De hoogte van de voorziening moet corresponderen met de toekomstige verplichting. Voorzieningen zijn gericht op het kunnen voldoen aan vooraf duidelijk kwantificeerbare verplichtingen. Voorzieningen kunnen louter worden aangewend voor het doel waarvoor zij zijn ingesteld.
Voorzieningen worden gevormd uit de exploitatie in het jaar waarop de verplichting is ontstaan en dienen tot gelijkmatige verdeling van de lasten over een beperkt aantal jaren. Het vormen van voorzieningen is een normaal aspect van de bedrijfsvoering en dient daarom onderdeel uit te maken van de begroting en jaarrekening van de instellingen. Voorbeelden van voorzieningen zijn: personele verplichtingen, belastingverplichtingen, te verwachten schadeclaims van derden, groot onderhoud en renovaties. Het opnemen van bepalingen over vermogensvorming heeft een tweeledig doel. Enerzijds is het belangrijk dat instellingen beschikken over voldoende reserves om tegenvallers op te kunnen vangen. Anderzijds is het niet wenselijk dat instellingen overmatig veel reserves opbouwen met subsidiegelden.
In dit artikel wordt de mogelijkheid geboden om in bijzondere gevallen af te wijken van een of meerdere artikelen. Dit is het geval wanneer het toepassen van de verordening zou leiden tot een onbillijke situatie.
De ASV 2009 wordt ingetrokken.
In dit artikel is de overgangsbepaling opgenomen.
Dit artikel regelt de inwerkingtreding van de ASV
De verordening wordt aangehaald als de Algemene Subsidieverordening Bergen of ASV Bergen.