| Organisatie | Zoetermeer |
|---|---|
| Organisatietype | Gemeente |
| Officiële naam regeling | Verordening verrekening bestuurlijke boete bij recidive |
| Citeertitel | Verordening verrekening bestuurlijke boete bij recidive |
| Vastgesteld door | gemeenteraad |
| Onderwerp | maatschappelijke zorg en welzijn |
| Eigen onderwerp |
Geen
Art. 8, eerste lid, onderdeel i van de Wet werk en bijstand
Datum inwerkingtreding | Terugwerkende kracht tot en met | Datum uitwerkingtreding | Betreft | Datum ondertekening Bron bekendmaking | Kenmerk voorstel |
|---|---|---|---|---|---|
| 11-10-2013 | 12-01-2015 | Nieuwe regeling | 16-09-2013 Zoetermeer Dichtbij, 26 september 2013 | 2013-000509 |
Indien het bezit van een belanghebbende niet ten minste driemaal de toepasselijke bijstandsnorm bedraagt, verrekent het college de recidiveboete gedurende één maand zonder inachtneming van de beslagvrije voet. De verrekening geschiedt vanaf het moment van de dagtekening waarop debestuurlijke boete is opgelegd.
Op 1 januari 2013 treedt de “Wet aanscherping handhaving en sanctiebeleid SZWwetgeving” in werking. Voor de Wet werk en bijstand (‘MNB) introduceert deze wet debestuurlijke boete bij een schending van de inlichtingenplicht. Het college van burgemeesteren wethouders (verder college) is verplicht de bestuurlijke boete met de lopende uitkering te
verrekenen. In beginsel moet bij deze verrekening de bescherming van de beslagvrije voet inacht genomen worden. Is echter sprake van een bestuurlijke boete wegens recidive, dan kanhet college besluiten gedurende maximaal drie maanden met de beslagvrije voet teverrekenen.
De WWB verplicht de gemeenteraad in een verordening nadere regels te stellen over debevoegdheid de beslagvrije voet tijdelijk buiten werking te stellen bij verrekening van derecidiveboete. Gemeenten krijgen daarmee de ruimte een afweging te maken van situaties ofomstandigheden waarin het buiten werking stellen van de beslagvrije voet niet proportioneel
wordt geacht. De nieuwe bevoegdheid kan op veel verschillende manieren worden ingevuld.
Om gemeenten enige aanknopingspunten te bieden, hebben het RCF KenniscentrumHandhaving - Landelijk Kenniscentrum Handhaving, Divosa, de VNG en Schulinckgezamenlijk deze modelverordening ontwikkeld. Uiteindelijk is het natuurlijk aan gemeentenzelf naar eigen inzicht keuzen te maken.
De bevoegdheid van de gemeenteraad strekt zich slechts uit over het al dan niet in achtnemen van de beslagvrije voet bij verrekening van de recidiveboete. Daar waarterugvordering en invordering niet door de wetgever is verplicht, blijft sprake van eenbevoegdheid van het college. Het is derhalve aan het college op deze onderdelen nadere(beleids)regels vast te stellen.
In het kader van pseudoverrekening kunnen gemeenten te maken krijgen met verzoeken vanandere gemeenten om een door hen opgelegde recidiveboete te verrekenen. Het college datde boete heeft opgelegd zal in dat geval aangeven in hoeverre het de beslagvrije voet in acht
wil nemen (volgens de regels van zijn gemeentelijke verordening). De gemeente die deuitkering verstrekt, moet in beginsel gehoor geven aan dit verzoek. Mocht de beslagvrije voetniet gerespecteerd worden, dan kan de belanghebbende het college waarvan hij uitkeringontvangt, verzoeken de beslagvrije voet toch in acht te nemen. In artikel 60b, tweede lid, van
de WWB is geregeld dat het college die de uitkering verstrekt, de bevoegdheid heeft aan ditverzoek van belanghebbende tegemoet te komen. Het ligt voor de hand dat het college bij debeslissing op dat verzoek handelt analoog aan de regels die in de eigen gemeentelijke
De begrippen die al in de WWB, de Awb en de Gemeentewet zijn gedefinieerd zijn hier nietovereenkomstig of hergedefinieerd. Dit voorkomt de noodzaak van het aanpassen van deverordening aan eventuele wetswijzigingen met betrekking tot deze begrippen.
De verordening kent een definitie van het begrip bezit. Het gaat daarbij om (de waarde van)de vaar- en voertuigen en de aanwezige banksaldi. Een belanghebbende die vanwege devolledige verrekening met de beslagvrije voet zonder inkomsten komt te zitten, zal debezittingen waarover hij beschikt of redelijkerwijs kan beschikken, volledig moetenaanwenden om in de noodzakelijke kosten van het bestaan te kunnen voorzien.
De WWB kent een ruimer begrip van verrekenen dan het Wetboek van BurgerlijkeRechtsvordering. Voor de duidelijkheid is daarom een aparte begripsbepaling opgenomen inde verordening.
Artikel 2 - Verrekenen met beslagvrije voet bij voldoende bezit
Uitgangspunt van deze verordening is dat volledige verrekening met de beslagvrije voetplaatsvindt voor de maximale termijn van drie maanden als een belanghebbende overvoldoende bezit beschikt om dit op te kunnen vangen. Dat uitgangspunt is vastgelegd inartikel 2 van deze verordening. Van voldoende bezit is sprake als de waarde van debezittingen waarover belanghebbende beschikt (of redelijkerwijs kan beschikken), ten minste
driemaal de toepasselijke bijstandsnorm bedraagt. Immers, bij aanwending of tegeldemakingvan deze bezittingen, zou een periode van drie maanden overbrugd moeten kunnen worden.
Artikel 3 - Verrekenen bij geen of onvoldoende bezit
Heeft een belanghebbende onvoldoende bezit om een periode van drie maanden volledigeverrekening met de beslagvrije voet te kunnen overbruggen, dan verrekent het collegeslechts één maand zonder inachtneming van de beslagvrije voet. Voor de overige twee
maanden vindt weliswaar verrekening met de beslagvrije voet plaats, maar niet volledig.Belanghebbende blijft beschikken over een inkomen ter hoogte van 80% van detoepasselijke bijstandsnorm.
Voor het percentage van 80% is aansluiting gezocht bij de invorderingsmogelijkheden die deBelastingdienst heeft bij notoire wanbetalers. Onder omstandigheden kan deze debeslagvrije voet (90% van de toepasselijke bijstandsnorm) verlagen met 10% op grond van
artikel 19, eerste lid, van de Invorderingswet 1990.
Met de gekozen opzet wordt enerzijds uiting gegeven aan het principe dat fraude niet maglonen. Het gaat hier immers om belanghebbenden die herhaaldelijk hun inlichtingenplichthebben geschonden. Daar mag een duidelijk signaal tegenover staan. Anderzijds wordtrekening gehouden met de zorgplicht van gemeenten. Het volledig buiten werking stellen van
de beslagvrije voet gedurende drie maanden kan kwalijke maatschappelijke consequentieshebben. Dat moet voorkomen worden, nu de regeling daarmee zijn doel voorbij zou schieten.
Een belanghebbende kan inkomsten uit arbeid hebben die op grond van artikel 31, tweedelid, onderdelen n of r, van de WWB worden vrijgelaten voor de algemene bijstand. Bijverrekening van een recidiveboete tot 80% van de bijstandsnorm, tellen deze inkomstenechter gewoon mee. Het college laat deze inkomsten dus niet buiten beschouwing bij de
beoordeling van de vraag of een belanghebbende nog over voldoende inkomen beschikt.Dat is geregeld in lid 3.
Artikel 4 - Verrekenen met inachtneming beslagvrije voet
Hoewel het hier gaat om een herhaaldelijke schending van de inlichtingenplicht, zijn situatiesdenkbaar waarin volledige verrekening met de beslagvrije voet niet aanvaardbaar wordtgeacht. Die situaties komen aan de orde in artikel 4. Het gaat daarbij altijd om individuele
omstandigheden waaraan het college zal moeten toetsen.
In onderdeel a is geregeld dat het college kan besluiten in afwijking van de artikelen 2 en 3toch de beslagvrije voet te respecteren wanneer volledige verrekening waarschijnlijk leidt tothuisuitzetting van belanghebbende en diens gezin. Voorkomen moet worden dat eenbelanghebbende door de volledige verrekening op straat komt te staan, nu dit deproblematiek alleen maar verergert, met alle maatschappelijke kosten van dien.
Een dreigende huisuitzetting wordt in deze verordening gezien als een dringende reden omvan verrekening met de beslagvrije voet af te zien. Dat volgt uit het woord ‘anderszins’ inonderdeel b. Ook bij aanwezigheid van andere dringende redenen dan een dreigendehuisuitzetting, kan het college rekening houden met de bescherming van de beslagvrije voet.
Van dringende redenen is niet snel sprake. Het gaat slechts om incidentele gevallen, waarbijde behoeftige omstandigheden waarin de belanghebbende en diens gezinsleden verkerenop geen enkele andere wijze te verhelpen zijn. Het enkele feit dat het belanghebbende doorde verrekening aan middelen ontbreekt om in het bestaan te voorzien, is op zich geen
voldoende voorwaarde om te kunnen spreken van dringende redenen.
Artikel 5 - Eerder opgelegde bestuurlijke boetes
In artikel 60b, derde lid, van de WWB is bepaald dat de bevoegdheid om te verrekenen metde beslagvrije voet ook van toepassing is op eerder opgelegde bestuurlijke boetes voorzover op het moment van verrekening van de recidiveboete, die eerdere boetes nog niet zijnbetaald. Mocht het college die eerdere, nog openstaande boetes gaan verrekenen, dan
regelt artikel 5 dat de bepalingen in deze verordening van overeenkomstige toepassing zijn.
Dit artikel behoeft geen toelichting.
Dit artikel behoeft geen toelichting.