| Organisatie | Waterschap Hollandse Delta |
|---|---|
| Organisatietype | Waterschap |
| Officiële naam regeling | Legesverordening waterschap Hollandse Delta 2009 |
| Citeertitel | Legesverordening waterschap Hollandse Delta 2009 |
| Vastgesteld door | algemeen bestuur |
| Onderwerp | financiën en economie |
| Eigen onderwerp | financiën – belastingen |
| Externe bijlage | Toelichting hoofdstuk 3 Legestabel (12 Kb) |
Datum ondertekening inwerkingtredingsbesluit: 26-11-2009
Bron bekendmaking inwerkingtredingsbesluit: Waterschapsrubriek, nummer 6, weeknummer 6, 2010-2-10
Geen
Datum inwerkingtreding | Terugwerkende kracht tot en met | Datum uitwerkingtreding | Betreft | Datum ondertekening Bron bekendmaking | Kenmerk voorstel |
|---|---|---|---|---|---|
| 11-02-2010 | 01-01-2010 | 01-01-2012 | nieuwe regeling | 26-11-2009 Waterschapsrubriek, nummer 6, weeknummer 6, 2010-2-10 | B0902948 |
Legesverordening waterschap Hollandse Delta 2009
Inwerkingtreding, overgangsbepaling en citeertitel
Met ingang van de in het tweede lid van dit artikel genoemde datum van ingang van de heffing wordt ingetrokken de 'Legesverordening 2005' van Waterschap Hollandse Delta, vastgesteld op 3 januari 2005, zoals gewijzigd bij besluit van . Deze blijft van toepassing op belastbare feiten die zich voor de in het tweede lid van dit artikel genoemde datum hebben voorgedaan.
Artikelsgewijze toelichting op de Legesverordening waterschap Hollandse Delta 2009
Aard van de heffing en belastbaar feit
In de bij de verordening behorende tarieventabel zijn uiteenlopende diensten opgenomen waarvoor leges kunnen worden geheven. In de verordening is ervoor gekozen het belastbare feit te 'omschrijven als 'het door het waterschap in behandeling nemen van een aanvraag tot het door het waterschap verlenen van diensten, genoemd in de bij deze verordening behorende tarieventabel'. Hiermee wordt bereikt dat de materiele belastingschuld niet pas ontstaat op het moment dat de aangevraagde vergunning of ontheffing daadwerkelijk wordt verleend, maar reeds ontstaat bij het in behandeling nemen van de betreffende aanvraag.
Daarnaast sluit de gehanteerde term 'aanvraag' aan bij de bepalingen uit de Algemene wet bestuursrecht (artikel 1 : 3, sub 3, Awb).
In artikel 1 is ook tot uitdrukking gebracht dat de leges naar hun aard rechten zijn, als bedoeld in artikel 115 van de Waterschapswet.
Uitgangspunt is dat de aanvrager van de dienst belastingplichtig is. De aanvrager zal in de meeste gevallen immers ook belanghebbende bij de dienst zijn. Er zijn echter situaties denkbaar waarin de aanvrager niet tevens als belanghebbende kan worden aangemerkt. Dit is bijvoorbeeld het geval indien een derde in opdracht en ten behoeve van een ander een dienst aanvraagt (bijvoorbeeld een commercieel adviesbureau of ingenieursbureau vraagt, ten behoeve van een klant, een ontheffing aan om werken in waterschapsgrond te mogen aanleggen). In deze gevallen is niet de aanvrager, maar degene ten behoeve van wie de dienst wordt aangevraagd, belastingplichtig. Door het opnemen van het woorden 'dan wel' in de bepaling, wordt voorkomen dat met betrekking tot dezelfde dienst zowel de aanvrager als de belanghebbende bij de aanvraag belastingplichtig zijn. Het verschuldigde bedrag wordt slechts bij een van hen gevorderd.
Ingevolge hetgeen bepaald is in artikel 111 Waterschapswet dient de Belastingverordening onder andere de heffingsmaatstaf te vermelden. Aan dit vereiste is invulling gegeven in de bij de verordening behorende tarieventabel. Doordat door middel van de Legesverordening de kosten van uiteenlopende diensten worden verhaald, komen in de tarieventabel ook verschillende heffingsmaatstaven voor. Om onduidelijkheden uit de weg te gaan, is in de tekst van de verordening (artikel 3, tweede lid) de volgende passage opgenomen: 'Voor de berekening van de leges wordt een gedeelte van een in de tarieventabel genoemde eenheid als een voile eenheid aangemerkt.' Met betrekking tot vergunningen en ontheffingen is ervoor gekozen deze in categorieen in te delen en wel zodanig dat naar mate van complexiteit van de aanvraag en de omvang van het betrokken plangebied een tarief kan worden vastgesteld. In gevallen waarin het waterschap in het kader van een aanvraag externe advisering inwint, bestaat de behoefte (een tegemoetkoming in) deze advieskosten direct bij de aanvrager in rekening te brengen. In gevallen waarbij externe advieskosten worden gemaakt wordt het in de legestabel opgenomen hogere tarief aan de aanvrager in rekening gebracht. In de jurisprudentie wordt deze werkwijze nogmaals onderstreept (Hof Arnhem 31 maart 1998, nr. 96/0589-E-3, Belastingblad 1998, bladzijde 638 en Hof Arnhem 16 december 1999, nr. 98/3926-E-3, Belastingblad 2000, bladzijde 784).
Ingevolge artikel 125 van de Waterschapswet kunnen waterschapsbelastingen worden geheven bij wege van aanslag, bij wege van voldoening op aangifte of op andere wijze.
Heffing bij wege van afdracht op aangifte is voor de waterschapsbelastingen niet toegestaan. In de Belastingverordening zal moeten worden aangegeven op welke wijze de heffing plaatsheeft. In artikel 4 van de Legesverordening is gekozen voor de mogelijkheid van zowel de heffing bij wege van aanslag als voor de heffing op andere wijze, en wel omdat er in de praktijk behoefte kan bestaan aan een werkwijze, waarin de leges voor relatief eenvoudige handelingen en voor verzoeken waaraan min of meer direct gevolg kan worden gegeven (bijvoorbeeld het verstrekken van exemplaren van bestuursstukken) ook direct en op relatief eenvoudige wijze in rekening kunnen worden gebracht (vormvrijheid), terwijl in weer andere gevallen (te denken valt aan gevallen waarin ontheffing wordt verleend voor de aanleg van bouw- en kunstwerken in en op waterstaatswerken) in de praktijk behoefte kan bestaan aan het verzenden van een aanslagbiljet.
Bij de heffing bij wege van aanslag is het volgende van belang. Het belastbare feit voor de leges is het in behandeling nemen van een aanvraag tot het verlenen van bijvoorbeeld een bouwvergunning of ontheffing. Op het moment van het in behandeling nemen van deze aanvraag, zal de voile omvang van de werken in sommige gevallen nog niet definitief vaststaan. Als de ambtenaar belast met de heffing van de leges op dat moment de aanslag reeds vaststelt, is het niet ondenkbaar dat dit tot een te laag bedrag gebeurt. De ambtenaar kan deze aanslag echter niet zondermeer laten volgen door een of meer nadere aanslagen. Dit laatste kan alleen indien sprake zou zijn van een feit, waarmee de ambtenaar belast met de heffing bij het opleggen van de eerste aanslag niet bekend was en redelijkerwijs ook niet bekend had kunnen zijn (de eis van het zogenaamde nieuw feit), behoudens in het geval waarin de belastingplichtige ter zake van dit feit te kwader trouw zou zijn.
De formulering van dit artikel 4, verwoordt de keuze voor 'heffing op andere wijze'. Op basis van artikel 125a, lid 2, van de Waterschapswet worden de op andere wijze geheven belastingen voor de toepassing van de Algemene wet inzake Rijksbelastingen aangemerkt als bij wege van aanslag geheven belastingen.
De dagtekening van de kennisgeving is onder meer van belang voor de termijn waarbinnen bezwaar kan worden gemaakt.
De hoofdregel voor de betalingstermijnen is opgenomen in artikel 9 van de Invorderingswet 1990. Artikel 139, eerste lid, van de Waterschapswet bepaalt dat de Belastingverordening ter zake afwijkende voorschriften kan inhouden. In de aanhef van artikel 7 is dit tot uitdrukking gebracht. In de Legesverordening is ervoor gekozen om, afhankelijk van de wijze waarop de legesheffing plaatsvindt, de regeling voor de betalingstermijnen vorm te geven. Bij sub a van artikel 6 is de mogelijkheid gecreeerd om in het geval waarin de leges bij wege van aanslag worden geheven, een andere termijn te hanteren dan de algemene termijn van twee maanden die uit de Invorderingswet voortvloeit. Deze termijn kan zowel een langere als een kortere termijn zijn. Bij sub a is gekozen voor een termijn van een maand. Bij sub b is bepaald dat in het geval van heffing bij wege van een mondelinge kennisgeving, de belasting meteen moet worden betaald.
Op grond van net gestelde sub c van artikel 6, dient in het geval waarin de leges bij wege van een schriftelijke kennisgeving worden geheven, de belasting meteen bij het uitreiken van de kennisgeving te worden betaald. In de gevallen waarin de kennisgeving wordt toegezonden, is dit niet mogelijk. De betaling van de leges moet dan binnen de sub c van artikel 6 genoemde termijn van twee weken plaatshebben.
Deze bepaling ziet op het terugbetalen van een deel van de leges, indien een aanvraag wordt ingetrokken. Terugbetaling van een deel van de leges, kan plaatsvinden wanneer een vergunning niet wordt verleend. Artikel 132 van de Waterschapswet voorziet in de mogelijkheid om in de Belastingverordening regels te stellen voor de teruggaaf van belasting.
Nadere regels door het dagelijks bestuur
Als gevolg van de inwerkingtreding van de derde tranche van de Algemene wet bestuursrecht en de daarop gebaseerde aanpassingswetgeving (Stb. 1996, 333 en Stb. 1997, 510 en 580) komen de bevoegdheden, die in de Algemene wet inzake Rijksbelastingen en in de Invorderingswet zijn toebedeeld aan de Minister van Financien, sinds 1 januari 1998 toe aan het Dagelijks Bestuur van het waterschap (zie artikel 123, derde lid, onderdeel a, van de Waterschapswet). Voor deze datum kwamen deze formele bevoegdheden toe aan het Algemeen Bestuur van het waterschap. Het betreft het stellen van nadere regels ten aanzien van de volgende bevoegdheden:
- de verplichting te verzoeken om uitreiking van een aangiftebiljet;
- de mogelijkheid een voorlopige aanslag op te leggen; en het berekenen van invorderingsrente. Het betreft hier artikel 31 van de Invorderingswet, -op grond waarvan regels voor het niet in rekening brengen van invorderingsrente en regels voor afrondingen gesteld kunnen worden.
Deze bevoegdheden waren tot 1 januari 1998 expliciet in de Belastingverordening geregeld.
Artikel 9 is thans in de verordening opgenomen om expliciet aan de belastingplichtige kenbaar te maken dat naast de in de verordening opgenomen regels, met betrekking tot de heffing en invordering van de belasting nog nadere regels kunnen gelden, die zijn vastgesteld door het Dagelijks Bestuur.
Inwerkingtreding, overgangsbepaling en citeertitel
Het eerste lid van artikel 10 regelt de inwerkingtreding en de bekendmaking van de verordening. Ingevolge artikel 73 van de Waterschapswet verbinden besluiten van het waterschapsbestuur die algemeen verbindende voorschriften inhouden niet dan wanneer zij zijn bekendgemaakt. Aangezien een Belastingverordening een besluit van het bestuur van het waterschap is dat algemeen verbindende voorschriften inhoudt, is bekendmaking van de verordening een wettelijk vereiste.
De Hoge Raad heeft in een reeks van arresten beslist over de bekendmaking van belastingverordeningen (zie onder andere Hoge Raad 24 december 1997, nrs. 31 643 en 32 325, Belastingblad 1998, bladzijden 146 en 148; Hoge Raad 10 augustus 1998, nr. 33 632, BNB 2000/15 en Hoge Raad 27 juli 1999, nr, 34499, Belastingblad 1999, bladzijde 637). In die arresten geeft de Hoge Raad aan onder welke voorwaarden nog wel van een correcte publicatie kan worden gesproken en wanneer daarvan geen sprake (meer) is.
Het arrest van 27 juli 1999 betrof een kwestie waarin een Wijzigingsverordening weliswaar op de voorgeschreven wijze bekend was gemaakt, maar waarin de heffing voortijdig had plaatsgevonden.
Het derde lid van artikel 10 regelt dat de oude verordeningen worden ingetrokken met ingang van de datum van ingang van de heffing. Deze bepaling voorkomt dat op enig moment twee of meer verschillende verordeningen van kracht zijn. De oude verordeningen blijven evenwel van toepassing op belastbare feiten die zich voor de datum van ingang van de heffing hebben voorgedaan. Voor 'oude' belastbare feiten blijft heffing op basis van de oude verordeningen in de praktijk dus van toepassing.
Tabel behorende bij de legesverordening waterschap Hollandse Delta 2009
Bij beoordeling van een vergunningaanvraag worden de van toepassing zijnde bedragen onder de paragrafen 3.2 t/m 3.5 bij elkaar opgeteld om te komen tot het totale legesbedrag.
Bij een wijzigingsbesluit worden alleen paragraaf 3.2 en indien nodig 3.5 in rekening gebracht. Bij een raamvergunning wordt een als raamdocument fungerend besluit genomen. De houder van deze vergunning kan delen van het plan ter instemming aanbieden en houdt zich daarbij aan de bepalingen in de raamvergunning. Voor het raambesluit worden de paragrafen 3.2, 3.3 en 3.5 in rekening gebracht. Bij de besluiten tot instemming worden de paragrafen 3.2, 3.4 en indien nodig 3.5 in rekening gebracht.
Hier worden de leges voor het verlenen van ontheffingen in het kader van het Binnenvaart Politie Reglement (BPR) en het Reglement verkeersregels en verkeerstekens (RVV) uiteengezet.
Voor deze paragraaf geldt dat deze voor iedere aanvraag in rekening wordt gebracht. Dit betekent dat wijzigingen in voorschriften, tenaamstelling e.d. eveneens onder deze categorie vallen. De vergunningverlener bepaalt of al dan niet sprake is van een nieuwe aanvraag. Dit kan zijn doordat het werk wezenlijk wijzigt, of doordat het beleid wezenlijk is gewijzigd.
Deze paragraaf betreft een toeslag op paragraaf 3.2. In de berekening van de leges moet per aanvraag worden beoordeeld van welke categorie binnen deze paragraaf sprake is.
Toelichting op de categorieen:
De omvang wordt als oppervlakte bepaald, ofwel:
1. aan de hand van de plangrens zoals in de aanvraag is opgenomen;
2. aan de hand van de werkgrens zoals in de aanvraag is opgenomen;
3. indien 1 of 2 ontbreken, aan de hand van het netto oppervlak, zoals bepaald door de vergunningverlener;
4. bij grondwater geldt dat het invloedsgebied van de handeling gelijk staat aan de in deze paragraaf bedoelde omvang.
Deze paragraaf betreft een toeslag op de paragrafen 3.2 en 3.3. In de berekening van de leges moet per aanvraag worden beoordeeld van welke categorieen binnen deze paragraaf sprake is. In geval van meerdere categorieen wordt slechts de zwaarste categorie (hoogste bedrag) in rekening gebracht.
Onder wateren wordt verstaan: Werken die direct of indirect fysiek invloed hebben op oppervlaktewaterlichamen (zoals bedoeld in de Keur) en het beheer van oppervlaktewaterlichamen. Hieronder wordt ook verstaan het versneld tot afstroming laten komen van hemelwater van verhardingen, zoals in de Keur verboden is.
Onder wegen wordt verstaan: Werken die direct of indirect fysiek invloed hebben op wegen (zoals bedoeld in de Keur) en het beheer van wegen.
Onder grondwater wordt verstaan: Werken die direct of indirect fysiek invloed hebben op het grondwater (zoals bedoeld in de Keur) en het beheer van het grondwater.
Onder waterpeilen wordt verstaan: Werken die direct of indirect fysiek invloed hebben op het waterpeil (zoals bedoeld in de Keur en het betreffende Peilbesluit) en het beheer van het waterpeil.
Onder waterkeringen wordt verstaan: Werken die direct of indirect fysiek invloed hebben op waterkeringen (zoals bedoeld in de Keur) en het beheer van waterkeringen.
Onder eenvoudige rapportages wordt verstaan:
- eenvoudige geautomatiseerde berekeningen voor leidingen;
- hydraulische berekeningen met bijvoorbeeld een spreadsheet, als gevolg van meervoudige wijzigingen in een oppervlaktewaterlichaam;
- overige eenvoudige berekeningen e.d.
Onder een specialistische rapportage wordt verstaan:
Rapportages bevattende tweedimensionale, dan wel driedimensionale modelberekeningen.
Het gaat hier om werken waar bij aanvraag wordt geconstateerd dat een contra-expertise nodig is om te kunnen besluiten. In een dergelijk geval worden op basis van offertes de kosten voor de contra-expertise geraamd. Deze raming wordt voorafgaand aan de behandeling van de aanvraag, bekend gemaakt aan de aanvrager en diens opdrachtgever.