| Organisatie | Beuningen |
|---|---|
| Organisatietype | Gemeente |
| Officiële naam regeling | Verordening inrichting antidiscriminatievoorziening gemeente Beuningen |
| Citeertitel | Verordening Inrichting Antidiscriminatievoorziening |
| Vastgesteld door | gemeenteraad |
| Onderwerp | bestuur en recht |
| Eigen onderwerp |
Geen
Wet gemeentelijke antidisciminatievoorzieningen, artikel 1 en artikel 2 lid 2
Datum inwerkingtreding | Terugwerkende kracht tot en met | Datum uitwerkingtreding | Betreft | Datum ondertekening Bron bekendmaking | Kenmerk voorstel |
|---|---|---|---|---|---|
| 01-01-2010 | Nieuwe regeling | 06-04-2010 De Koerier, 14 april 2010 | BW10.00177 |
De raad van de gemeente Beuningen;
gelezen het voorstel van het college van burgemeester en wethouders van 16 februari 2010;
gelet op artikel 1 en artikel 2 lid 2 van de Wet gemeentelijke antidisciminatievoorzieningen;
vast te stellen de volgende Verordening inrichting antidiscriminatievoorziening gemeente Beuningen
Artikel 2 Zorgplicht college van burgemeester en wethouders
Het college van burgemeester en wethouders biedt de ingezetenen toegang tot een antidiscriminatievoorziening.
Artikel 3 Inrichting antidiscriminatievoorziening
Bij de inrichting van de antidiscriminatievoorziening worden in ieder geval de deskundigheid van klachtbehandelaars en de toegankelijkheid van de voorziening gewaarborgd.
Artikel 4 Protocol klachtenbehandeling
Het protocol voor de behandeling van klachten als bedoeld in artikel 6 van de wet regelt in ieder geval:
Artikel 1 van de wet legt het college van burgemeester en wethouders op om toegang te bieden toteen antidiscriminatievoorziening. Zie ook de toelichting bij artikel 2 van deze verordening.
Artikel 2, tweede lid, van de wet wordt opgedragen dat de gemeenteraad stelt “met inachtnemingvan het bepaalde bij of krachtens deze wet bij verordening regels vast omtrent de inrichting van deantidiscriminatievoorziening , bedoeld in artikel 1, en de uitvoering van de taak, bedoeld in heteerste lid, onder a.” De wet is als bijlage toegevoegd aan deze verordening.De wet is nader ingevuld in een Algemene Maatregel van Bestuur vastgesteld op 16 september2009, het Besluit gemeentelijke antidiscriminatievoorziening. Het besluit is als bijlage toegevoegd aan deze verordening.Nu veel van de nadere invulling die de wet behoeft is geregeld in het besluit, kan deze verordeningbeknopt blijven.
Deze bepaling behoeft geen toelichting.
Zoals in het algemene deel van deze toelichting al aangegeven, is deze zorgplicht opgenomen inartikel 1 van de wet. In wetstechnische zin is het dan ook niet noodzakelijk om deze hier teherhalen. Er is voor gekozen om dat wel te doen, nu deze zorgplicht zozeer de kern van dezeregelgeving uitmaakt, dat het opnemen ervan sterk bijdraagt aan de begrijpelijkheid van dezeverordening.
Met deze bepaling wordt nader invulling gegeven aan artikel 3 van het besluit, dat luidt: “Bij deinrichting van de antidiscriminatievoorziening worden in ieder geval de deskundigheid van deklachtbehandelaars en de toegankelijkheid van de antidiscriminatievoorziening gewaarborgd”. Ook
op de verantwoordelijkheid met de omgang met gegevens zal worden toegezien.
Er is gekozenvoor een minimale invulling om gemeenten en antidiscriminatievoorziening alle ruimte te gevenvoor maatwerk.De gemeente draagt er zorg voor dat de burger zich zowel fysiek als niet- fysiek kan melden.De mogelijkheid om zich fysiek op locatie te kunnen melden betekent tevens dat een burgerredelijkerwijs op de hoogte kan zijn waar hij of zij terecht kan om te melden. De gemeente draagtzorg voor de aanwezigheid van een locatie. Bij niet-fysiek wordt verstaan dat de mogelijkheid bestaat voor de burger via sms, telefoon (0900landelijk en 0900 ADV), brief of email om de klacht te melden of in te dienen. Ook hier geldt dat op de gemeente een zorgplicht rust om ervoor zorg te dragen dat burgers kennis kunnen nemen van deze mogelijkheden.
Met deze bepaling wordt invulling gegeven aan artikel 6 van het besluit dat luidt: “Deantidiscriminatievoorziening heeft een protocol voor de behandeling van klachten”. Daarbij isgekozen voor een minimale invulling om gemeenten en antidiscriminatievoorziening alle ruimte tegeven voor maatwerk. Strikt juridisch is deze bepaling niet noodzakelijk.
De wet vermeldt dat de antidiscriminatievoorziening zich in de leefomgeving van burgers moetbevinden. De memorie van toelichting geeft aan dat het gemeenten vrij staat om daar op eenpraktische wijze invulling aan te geven. De voorziening hoeft dan ook niet in de gemeente zelfaanwezig te zijn. Een gemeente kan zich bijvoorbeeld aansluiten bij een (bestaande) regionaleantidiscriminatievoorziening. Ook kan de gemeente aansluiting zoeken bij het regionaaldiscriminatieoverleg (RDO) waar politie, openbaar ministerie en antidiscriminatievoorzieningenoverleg voeren over discriminatie incidenten en deze in zaaksoverzichten opnemen.
Voor de nodige laagdrempeligheid kan dan worden gezorgd door een doorverwijsfunctie ofmeldpunt te creëren bij bestaande gemeentelijke voorzieningen, zoals bijvoorbeeld een loketburgerzaken, slachtofferhulp of WMO-loket.Een gemeente kan er ook voor kiezen deze toegang een meer inhoudelijk karakter te geven dooreen eigen frontoffice in te richten. Daarbij moet het voor klagers ondubbelzinnig duidelijk zijn dat
een gemeentelijk loket een luisterend oor en de nodige deskundigheid kan bieden, maar dat hetzijn taak is om de klager door te geleiden naar de antidiscriminatievoorziening. In de wet isuitdrukkelijk aangegeven dat de antidiscriminatievoorziening onafhankelijk is en op geen enkelewijze onder het gezag van de (gemeentelijke) overheid kan vallen. Het gemeentelijk loket kan danook op geen enkele manier in de plaats treden van de antidiscriminatievoorziening.