| Organisatie | Terneuzen |
|---|---|
| Organisatietype | Gemeente |
| Officiële naam regeling | Verordening Toeslagen en Verlagingen Wet werk en bijstand 2012 |
| Citeertitel | Toeslagenverordening WWB 2012 |
| Vastgesteld door | gemeenteraad |
| Onderwerp | maatschappelijke zorg en welzijn |
| Eigen onderwerp |
Deze regeling vervangt de 'Verordening Toeslagen en Verlagingen Wet werk en bijstand'
Wet werk en bijstand, art. 8, eerste lid, onder c, en artikel 30 van de Wet werk en bijstand
Datum inwerkingtreding | Terugwerkende kracht tot en met | Datum uitwerkingtreding | Betreft | Datum ondertekening Bron bekendmaking | Kenmerk voorstel |
|---|---|---|---|---|---|
| 01-01-2012 | 01-01-2013 | Nieuwe regeling | 15-12-2011 Zeeuws Vlaams Advertentieblad, 28 december 2011 | 32323 |
De Raad van de gemeente Terneuzen;
gelezen het voorstel van Burgemeester en Wethouders d.d. 8 november 2011;
gelet op artikel 8, eerste lid onder c en artikel 30 van de Wet werk en bijstand;
Besluit vast te stellen de navolgende verordening:
Verordening Toeslagen en Verlagingen Wet werk en bijstand 2012
HOOFDSTUK 2 Criteria voor het verhogen en verlagen van de norm of toeslag
Artikel 6 Verlaging woonsituatie
In gevolge artikel 27 van de wet wordt bij personen als bedoeld in artikel 20, eerste lid, onderdeel b en tweede lid, onderdeel b van de wet die lagere algemene noodzakelijke kosten van het bestaan hebben dan waarin de norm of de toeslag voorziet de toeslag als bedoeld in artikel 25 van de wet op nihil vastgesteld.
Hierbij wordt zoveel mogelijk aangesloten bij de begripsbepalingen uit de Wet werk en bijstand (WWB).
Dit artikel geeft in lid 1 aan op welke categorieën van personen met een bijstandsuitkering deze verordening betrekking heeft. De indeling is gebaseerd op de Wet werk en bijstand. Alleen in de leeftijdscategorie 18 tot 65 jaar kunnen verhogingen en verlagingen op grond van de verordening toegepast worden. Een toelichting op lid 2 is te vinden bij artikel 8.
Bij de vaststelling van de toeslag voor de alleenstaande (lid 1) en de alleenstaande ouder (lid 2) is het college uitgegaan dat genoemde personen geen schaalvoordelen genieten door kosten van het bestaan met anderen te (kunnen) delen. De toeslag verhoogt de basisnorm als men zelfstandig woont en bedraagt 20% van de norm als genoemd in artikel 21 lid 1 van de wet. De toeslag voor een alleenstaande of een alleenstaande ouder van 23 jaar en ouder bedraagt 10% als nog een of meerdere andere personen (niet zijnde gezinsleden) in dezelfde woning hun hoofdverblijf hebben (lid 3). De personen zoals benoemd in artikel 4, tweede en vijfde lid van de wet, vormen hierop een uitzondering (lid 4) en hiermee kunnen geen kosten worden gedeeld.
In de verordening is bewust niet gekozen voor een percentage van het minimumloon. Een percentage van een in de wet vastgesteld bedrag is concreet, logisch en ook in de uitvoering richting de bijstandcliënt goed uit te leggen.
Artikel 4 Verlagingen gezinsnormen 18-65 jaar
In artikel 26 van de wet wordt de mogelijkheid geboden de norm lager vast te stellen als een gezin lagere algemene kosten van bestaan heeft dan waarin de norm voorziet als gevolg van het geheel of gedeeltelijk kunnen delen van deze kosten met een ander. Hierbij gaat het om situaties waarin naast de gezinsleden, zoals bedoeld in de wet ook een of meerdere anderen (bijvoorbeeld een kostganger, onderhuurder, kamerhuurder) hun hoofdverblijf in dezelfde woning hebben en de kosten van nutsvoorzieningen (gas, water en elektra) en/of woonlasten (huur of hypotheek) kunnen worden gedeeld. De personen zoals benoemd in artikel 4, tweede en vijfde lid van de wet, vormen hierop een uitzondering (lid 2) en hiermee kunnen geen kosten worden gedeeld.
Bij de beoordeling van de vraag of een gezin voordelen heeft uit gedeelde algemene kosten van bestaan is het niet bepalend of deze ook feitelijk worden genoten door de bijdrage van de ander(en), maar het gaat erom of redelijkerwijs, gegeven de omstandigheden aangenomen kan worden, dat deze kosten kunnen worden gedeeld. Omdat het feitelijk onmogelijk is om in elke situatie de voordelen exact te berekenen is invulling gegeven aan dit artikel middels een forfaitaire verlaging van 10% van de van toepassing zijnde gezinsnorm.
Artikel 5 Verlagingen toeslag alleenstaanden van 21 en 22 jaar
Voor alleenstaanden van 21 en 22 jaar is in respectievelijk lid 1 en 2 de toeslag van 20% die verplicht is op grond van artikel 30 lid 2 onderdeel a van de wet verlaagd. De hoogte van de toeslag is namelijk aangepast aan de hoogte van de toepasselijke minimumjeugdlonen. Zonder deze aanpassing zou deze toeslag een belemmering kunnen vormen voor de aanvaarding van arbeid. Er is overigens geen bevoegdheid tot het verlagen van de toeslag wegens leeftijd van 21 of 22 jaar van alleenstaande ouders.
Artikel 6 Verlaging woonsituatie
Met dit artikel wordt invulling geven aan artikel 27 van de wet. In dit wetsartikel is bepaald dat als een alleenstaande of een alleenstaande ouder lagere algemeen noodzakelijke kosten van bestaan heeft de norm of de toeslag lager kan worden vastgesteld. Deze lagere algemeen noodzakelijke kosten kunnen voortkomen uit het ontbreken van woonlasten (geen huurbetalingen of hypotheekverplichtingen) en/of het ontbreken van lasten voortkomende uit nutsvoorzieningen (gas,water en elektra). Een toeslag is dan niet noodzakelijk om in het bestaan te voorzien en bedraagt in dergelijke situaties 0%.
Artikel 7 Toeslag begeleide woonvormen
Binnen de gemeente kunnen verschillende vormen van begeleid wonen aanwezig zijn. Hoewel een jongere in dergelijke woonvormen gebruik maakt van verschillende gemeenschappelijke voorzieningen, kunnen woonkosten veelal niet worden gedeeld. Vaak zijn de woonkosten juist hoger, omdat er persoonlijke begeleiding van een jongere geboden wordt. Vandaar dat een toeslag van 20 procent geldt.
Bij jongere die in aanmerking komen voor deze woonvormen, wordt dit individueel in de vorm van een trajectplan vastgelegd. Als voorbeeld van een woonvorm kan een Foyer de Jeunesse genoemd worden.
In overeenstemming met de algemene systematiek van uitvoering van de wet wordt de verantwoordelijkheid van een juiste uitvoering van deze verordening in handen gesteld van het college.
De wet vraagt aan de gemeenteraad om het beleid in een verordening vast te leggen. De belangrijkste voorwaarden en uitgangspunten zijn in de voorgaande artikelen vastgelegd. Het college kan nadere beleidsregels en een beleidsplan opstellen waarin de algemene uitgangspunten uit de verordening nader worden uitgewerkt
Indien de toepassing van deze verordening tot onbillijkheden leidt, kan het college ten gunste van de belanghebbende afwijken van de bepalingen. Van deze mogelijkheid dient zeer terughoudend gebruik gemaakt te worden, om het scheppen van precedenten tegen te gaan.