Het prostitutiebeleid van de Gemeente Haarlemmerliede en Spaarnwoude

Het prostitutiebeleid in Haarlemmerliede en Spaarnwoude houdt het volgende in:

Gekozen is voor één seksinrichting en één escortbedrijf.

t.a.v. een seksinrichting:

Volgens de begripsomschrijving in de model-APV van de VNG wordt onder een seksinrichting verstaan: de voor het publiek toegankelijke, besloten ruimte waarin bedrijfsmatig of in een omvang alsof zij bedrijfsmatig was, seksuele handelingen worden verricht, of vertoningen van erotisch-pornografische aard plaatsvinden. Onder een seksinrichting wordt in elk verstaan: een seksbioscoop, seksautomatenhal, sekstheater, een parenclub of een prostitutiebedrijf waaronder tevens begrepen een erotische-massagesalon, al dan niet in combinatie met elkaar.

Het is niet wenselijk binnen onze gemeentegrenzen een (besloten) club of een bordeel toe te staan. Rondom onze gemeente liggen grote steden met voldoende mogelijkheden op dat gebied, zodat een strikt beleid binnen onze gemeente is te verdedigen. Omdat een algeheel verbod op seksinrichtingen e.d. hoogstwaarschijnlijk in strijd met de wet is, dient in ieder geval één inrichting worden toegestaan. Deze seksinrichting wordt vervolgens door middel van diverse voorschriften ingeperkt, zonder dat deze redelijkerwijs onmogelijk wordt gemaakt. En de inrichting is pas toegestaan nadat daarvoor door het bevoegde gezag vergunning is verleend.

Gekozen is voor een inrichting van maximaal 25 m² (waarmee de mogelijkheid de inrichting tevens als een horeca-inrichting te gebruiken is afgesloten), en buiten de bebouwde kom en/of buiten de woonomgeving, en met een beschaafde sluitingstijd. Wat de sluitingstijden betreft wordt aangesloten bij die voor de horeca-inrichtingen.

t.a.v. een escortbedrijf:

Een escortbedrijf valt niet onder het begrip seksinrichting en moet dus apart geregeld (genoemd) worden.

Hoewel een escortbedrijf geen openbaar karakter heeft en niet raakt aan de openbare orde en veiligheid, kan daarvoor toch het op de APV gebaseerde vergunningenbeleid worden toegepast. Dit is mogelijk omdat ook per 1 oktober in de Gemeentewet wordt geregeld dat "de raad ... een verordening (kan) vaststellen, waarin voorschriften worden gesteld met betrekking tot het bedrijfsmatig geven van gelegenheid tot het verrichten van seksuele handelingen met een derde tegen betaling".

Voordeel van een escortbedrijf is dat de omgeving er geen hinder van ondervindt.

Nadeel van een escortbedrijf is dat het niet-inrichtinggebonden is, waardoor de handhaving van de vergunningplicht moeizaam kan zijn. Dit nadeel kan enigszins worden opgevangen door een vergunning voor bepaalde tijd te verlenen, waardoor bij een nieuwe aanvraag eventuele wijzigingen bekend moeten worden gemaakt (nieuwe eigenaar, locatie e.d.). De vergunning voor een escortbedrijf kan alleen betrekking hebben op de bij de exploitatie betrokken personen.

Zoals hierboven vermeld is een escortbedrijf niet-inrichtinggebonden. Een escortbedrijf levert normaal gesproken ook geen (over)last voor de omgeving op. Het is daarom van minder belang waar een dergelijk bedrijf gevestigd is.

Een sekswinkel valt, net als een escortbedrijf, niet onder het begrip seksinrichting. De vraag is of hiervoor afzonderlijk iets moet worden geregeld. Uitgangspunt in de APV is dat een dergelijke winkel zich vrijelijk in een pand (met een winkelbestemming) mag vestigen, behalve in door burgemeester en wethouders aangewezen gebieden of delen van de gemeente. Mocht de winkel een aanstootgevende etalage hebben, of mocht de winkel er nevenactiviteiten op nahouden, kan daartegen worden opgetreden op basis van de bestaande en nieuwe wetgeving. Het is, mede naar het oordeel van de politie, daarom niet nodig ten aanzien van deze winkels iets nader in dit beleid te regelen. Daar komt bij dat het aantal winkels in deze gemeente zeer beperkt is en dat daarom niet valt te verwachten dat zich in één van de winkelpanden een sekswinkel zich zal vestigen.

Het artikel kan zo worden overgenomen, zonder daaraan uitvoering in de zin van het aanwijzen van verboden gebieden te geven.

Alle overige vormen van prostitutie, zoals raamprostitutie en straatprostitutie, maar ook seksbioscopen en erotische massagesalons en dergelijke worden verboden. Daarvoor kan ook geen vergunning worden verleend.

Hoe wordt het beleid vastgelegd:

In het bestemmingsplan

Het bestemmingsplan ondersteunt het prostitutiebeleid door de vestiging van seksinrichtingen uit te sluiten. Aan die uitsluiting dient wel een planologische motivering ten grondslag te liggen. Er is hierover al wat jurisprudentie (een bordeel of sexclub valt niet onder de 'woonbestemming'; een aan huis gebonden vrij beroep mag niet in een 'woning' worden uitgeoefend; een perceel met de bestemming 'handel, nijverheid en verkeer' mag niet worden gebruikt voor prostitutie-activiteiten; maar ook: een sex-inrichting valt onder de bestemming 'bedrijven'!).

Het is zaak bij bestaande bestemmingsplannen alle globale bestemmingen, zoals: horeca, bedrijven, of gemengde functies, van nauwkeurigere definities of gebruiksvoorschriften te voorzien, zodat duidelijk is dat onder deze bestemmingen geen seks-inrichtingen worden begrepen. Een horeca-inrichting is een horeca-inrichting indien deze aan bepaalde voorwaarden voldoet (o.a. minimum aantal m², bepaalde inrichting en het bedrijfsmatig schenken van alcoholhoudende drank). Voldoet een inrichting aan de gestelde voorwaarden, dan moet aan die inrichting een horeca-vergunning worden verstrekt. Dat een horeca-inrichting vervolgens ook nog een kamertje beschikbaar heeft voor andere doeleinden, is dan niet in strijd met de horeca-vergunning. Het is denkbaar dat een seksinrichting onder het mom van een horeca-inrichting van start gaat. Het is daarom dat er een onderscheid in de begripsbepaling wordt aangebracht (bijvoorbeeld: horeca-bestemming, niet zijnde een inrichting waar prostitutie-activiteiten plaatsvinden).

Het gerichte ruimtelijke beleid (waar wordt het bedrijfsmatig exploiteren van prostitutie toegestaan) wordt bij voorkeur aangegeven in bestemmingsplannen. Door middel van positief bestemmen kan het aantal lokaties waar prostitutie mag plaatsvinden worden beperkt. Dit ruimtelijke beleid moet gebaseerd zijn op ruimtelijke criteria.

Bestaande plannen, waarin geen sprake is van positieve bestemmingen voor prostitutie bieden mogelijk wel ruimte voor de vestiging van bordelen op grond van algemene bestemmingen. Het is dus zaak alle bestaande bestemmingsplannen te concretiseren.

In de APV

De APV dient als basisinstrument voor het uitvoeren en handhaven van het prostitutie beleid. In de APV komt een gewijzigd hoofstuk omtrent de exploitatie van seksuele dienstverlening. Daarin staan o.a. de voorwaarden waaronder vergunning kan worden verleend en de gronden waarop een vergunning kan worden geweigerd. Eén zo'n weigeringsgrond is de strijdigheid met het bestemmingsplan. Het is daarom van essentieel belang dat ook het bestemmingsplan wordt aangepast.

Het nieuwe hoofdstuk 3 is gebaseerd op het model van de VNG; de afwijkingen vloeien voort uit het overleg dat de diverse gemeenten in onze regio onderling over deze kwestie voeren. Ze zijn tevens een gevolg van een aanpassing aan onze eigen situatie.

De belangrijkste aanpassingen zijn:

De sluitingstijden. Die zijn voor de horeca-inrichtingen: op weekdagen van 01.00 uur tot 06.00 uur en in het weekend van 02.00 tot uur. Deze tijden kunnen ook voor de seksinrichting gelden. Eén kamer (inrichting) voor één prostituee betekent gemiddeld één klant per half uur. Veel (parkeer- en geluids)overlast is daar niet van te verwachting. En zou er wel overlast zijn, dan kan er altijd op grond van andere bevoegdheden worden opgetreden. 06.00 Uur beginnen voor een seksinrichtingen wordt wat vroeg gevonden, daarom is dat tijdstip verlegd naar 08.00 uur.

Het beleid behelst dus: aansluiting bij de sluitingstijden voor de horeca-inrichtingen, echter met een aanvangstijd van 08.00 uur. Bezorgt de inrichting toch overlast, dan kan daar op andere basis tegen worden opgetreden. Dit geldt overigens ook voor de horeca-inrichtingen.

De verplichte aanwezigheid van de exploitant/beheerder. De in artikel 3.2.5 stelde voorwaarde, de aanwezigheid van en toezicht door de exploitant en beheerder verplicht te stellen, is in dit beleid niet reëel. Het beleid gaat uit van één seksinrichting voor, in feite, één prostituee. De exploitant en/of beheerder, zo die er al is, is ongetwijfeld de prostituee zelf. Maar mocht er een onafhankelijk iemand zijn, dan is, zoals gezegd, de voorwaarde niet reëel. In plaats van het artikel niet op te nemen, wordt ervoor gekozen er een derde lid aan toe te voegen met daarin een ontheffingsmogelijkheid opgenomen.

Omdat er op dit moment geen seksinrichtingen in onze gemeente zijn, kan de overgangsbepaling er uit blijven.

Verder is dit beleid iets uitgebreider dan het model en hier en daar tekstueel verbeterd.

Voor een uitgebreide toelichting en (veel) meer informatie wordt verwezen naar de stapel stukken.

Handhaving

Uiteraard valt en staat het beleid met de controle daarop. In verband daarmee is door de regiopolitie in overleg met het OM een zogenaamd handhavingsarrangement opgesteld, waarin de wijze van handhaven vast is gelegd. Daarin staat onder andere wie wat en wanneer doet. De handhaving ligt namelijk niet alleen bij politie maar ook bij het gemeentebestuur.

Het handhavingsarrangement is hierbij gevoegd.

Het artikel met betrekking tot toezichthouders in de APV is tevens aangepast. Het OM vond de bestaande omschrijving te ruim. Voor het prostitutie-hoofdstuk zijn "de ambtenaren van de afdelingen Jeugd- en zeden, B.O.V.T. (vreemdelingen) en Bijzondere Wetten" van de politieregio Kennemerland" aangewezen.

Gezondheidsaspecten

Eén van de redenen om het bordeelverbod op te heffen, is om beter grip op de gezondheidssituatie van met name de prostituees te krijgen. Een gemeente kan in de vergunning nadere voorschriften opnemen met daarin eisen ten aanzien van gezondheid en hygiëne. Het toezicht op de naleving van de gezondheidsregels geschiedt in de meeste gemeenten door de technisch hygiëne-inspecteurs van de GGD. Zij voeren in opdracht van de gemeente inspecties uit (uitgangspunt is: eens per jaar) en rapporteren hun bevindingen vervolgens aan de gemeente. De gemeente beslist of de bevindingen moeten leiden tot sancties.

Wat onze gemeente betreft kan wellicht worden aangesloten bij het convenant dat Haarlem met de GGD heeft/krijgt op dit punt. De GGD-inspecteurs moeten in dat geval ook in onze APV als toezichthouder worden aangewezen.

Leges

Tegelijk met het opnemen van de vergunningplicht in de APV is ook de tarieventabel behorende bij de Legesverordening aangepast en wel als volgt:

Het tarief voor het in behandeling nemen van:

• -

  een aanvraag tot het verkrijgen van een vergunning voor het exploiteren van een seksinrichting als bedoeld in artikel 3.2.1 lid 1 van de Algemene Plaatselijke Verordening: € 360,-;

• -

  een aanvraag tot het verkrijgen van een vergunning voor het exploiteren van een escortbedrijf als bedoeld in artikel 3.2.1 lid 1 van de Algemene Plaatselijke Verordening: € 205,-;

• -

  een aanvraag tot het verkrijgen van een vergunning voor het wijzigen van een seksinrichting als bedoeld in artikel 3.2.1 lid 1 van de Algemene Plaatselijke Verordening: € 258,-;

• -

  een aanvraag tot het verkrijgen van een vergunning voor het wijzigen van een escortbedrijf als bedoeld in artikel 3.2.1 lid 1 van de Algemene Plaatselijke Verordening: € 180,-.