BELEIDSREGELS INKOMSTENVRIJLATING WWB, IOAW EN IOAZ GEMEENTE LEIDEN 2008

Toelichting op de beleidsregels inkomstenvrijlating WWB, IOAW en IOAZ gemeente Leiden 2008.

Algemeen

In de Wet werk en bijstand (WWB), het Inkomensbesluit Wet inkomensvoorziening oudere en gedeeltelijk arbeidsongeschikte werkloze werknemers (IOAW) en Inkomensbesluit Wet inkomensvoorziening oudere en gedeeltelijk arbeidsongeschikte gewezen zelfstandigen (IOAZ) is, in afwijking van de hoofdregel, geregeld dat gedurende een beperkte periode een deel van de inkomsten uit arbeid in deeltijd niet met de bijstand of uitkering verrekend wordt.

Wettelijk kader

art. 31 lid 2 onder o WWB

Niet tot de middelen van belanghebbende worden gerekend inkomsten uit arbeid gedurende ten hoogste zes aaneengesloten maanden tot 25 procent van deze inkomsten, met een maximum van € 179,00 (bedrag per 1 juli 2007) per maand, voor zover hij algemene bijstand ontvangt en dit naar het oordeel van het college bijdraagt aan zijn arbeidsinschakeling.

art. 3 lid 2 onder d Inkomensbesluit IOAW en

art. 4 lid 1 onder d Inkomensbesluit IOAZ

Niet als opbrengst uit arbeid wordt beschouwd de opbrengst van arbeid gedurende ten hoogste zes aaneengesloten maanden tot 25 procent van deze opbrengst, met een maximum € 280,28 (bedrag per 1 juli 2007) per maand, voor zover een uitkering wordt ontvangen en dit naar het oordeel van het college bijdraagt aan de arbeidsinschakeling.

Doel van de inkomstenvrijlating is, blijkens de toelichting op de artikelen, om uitkeringsgerechtigden te stimuleren om deeltijd- of voltijdwerk te accepteren.

Voorts blijkt uit de toelichting dat het college een mogelijkheid moet hebben om een vrijlating op een deel van inkomsten uit arbeid toe te passen. Het betreft derhalve een zogenaamde kan-bepaling, die het college ruimte geeft om eigen beleid op dit specifieke onderwerp te voeren. In beginsel kan het college per individuele situatie besluiten van zijn bevoegdheid gebruik te maken. Dit stelt echter wel hoge eisen aan de motivering van elk afzonderlijk besluit. Immers dan moet het college bij elk besluit expliciet beargumenteren waarom het wel of niet van de bevoegdheid gebruik maakt. Het verdient daarom de voorkeur de uitvoering van beleid op basis van een vaste gedragslijn in zogenaamde beleidsregels vast te leggen. Dit biedt niet alleen een goede waarborg voor uniforme toepassing, maar maakt ook de uitvoering, door verplichte publicatie van de beleidsregels, voor de burger toetsbaar. Bovendien kan het college in een besluit veelal volstaan met een verwijzing naar de relevante beleidsregel(s).

Het college heeft besloten van de bevoegdheid tot het toepassen van een inkomstenvrijlating gebruik te maken en in onderhavige beleidsregels vast te leggen.

Algemeen uitgangspunt voor de toepassing van de inkomstenvrijlating is de opvatting dat in beginsel alle arbeid in deeltijd bijdraagt aan de arbeidsinschakeling en leidt tot verminderde bijstands- afhankelijkheid op korte termijn met mogelijk uitzicht op volledige bijstandsonafhankelijkheid in de toekomst. Een vrijlating van een deel van inkomsten uit arbeid kan een (extra) prikkel vormen om deeltijdwerk te aanvaarden en te behouden.

Artikelsgewijze toelichting

Daar waar hierna geen toelichting wordt gegeven worden de beleidsregels voldoende duidelijk geacht.

Artikel 2

Lid 1: iedere uitkeringsgerechtigde, die algemene bijstand of een uitkering ontvangt, komt in aanmerking voor vrijlating als bedoeld in de WWB, IOAW of IOAZ als hij arbeid in deeltijd verricht en daaruit inkomsten verwerft. Het moet dan uitsluitend om legale inkomsten als bedoeld in artikel 1 onder e gaan. Weliswaar kan alle arbeid bijdragen aan de arbeidsinschakeling, echter als overheidsorgaan kan de gemeente niet meewerken aan het op illegale wijze verwerven van inkomsten uit arbeid. Dit zou immers in strijd zijn met rijkswet- en regelgeving, waaraan ook de gemeente zich dient te houden.

Gehuwden en samenwonenden kunnen ieder afzonderlijk voor een inkomstenvrijlating in aanmerking komen, mits zij afzonderlijk inkomsten uit arbeid in deeltijd verwerven doch die tezamen de toepasselijke bijstandsnorm niet overschrijden.

Ook een uitkeringsgerechtigde van 65 jaar of ouder die algemene bijstand op grond van de WWB ontvangt en inkomsten uit arbeid in deeltijd verwerft, kan, in voorkomende gevallen, in aanmerking komen voor een inkomstenvrijlating. Ofschoon hij geen arbeids- en reïntegratieverplichting heeft, strookt het toepassen van een vrijlating met het algemene uitgangspunt dat deeltijdarbeid bijdraagt aan de arbeidsinschakeling en een tot verminderde bijstandsafhankelijkheid leidt.

Lid 2: om de inkomstenvrijlating te kunnen toepassen dienen in de eerste plaats de inkomsten uit arbeid de geldende bijstandsnorm of uitkering niet te boven te gaan. Heeft een uitkeringsgerechtigde of diens partner daarnaast nog andere inkomstenbronnen - bijv. alimentatie of een algemene heffingskorting voor de minst of niet verdienende partner - dan moeten deze, tezamen met de inkomsten uit arbeid, lager zijn dan van toepassing zijnde bijstandsnorm of uitkering. Immers hij moet algemene bijstand of een uitkering ontvangen om in aanmerking te kunnen komen voor de inkomstenvrijlating.

Voor de bepaling van het inkomen zijn de bepalingen in de WWB - art 31, 32 en 33 - en beide Inkomensbesluiten van toepassing.

Lid 3: de inkomstenvrijlating wordt toegepast op inkomsten uit arbeid. Daarbij gaat het in de eerste plaats om loon uit dienstbetrekking. Een redelijke uitleg van dit begrip, al dan niet in samenhang met andere wet- en regelgeving, brengt met zich mee dat in ieder geval ook tot dit begrip gerekend mogen worden:

• a.

  doorbetaling van loon tijdens ziekte: op grond van art. 7:629 Burgerlijk Wetboek dient de werkgever het loon tijdens de ziekte door te betalen tot maximaal 104 weken na de eerste ziektedag. Na afloop van deze periode is er in beginsel recht op een uitkering op grond van de Wet Inkomen en arbeid naar vermogen (WIA). De uitkering op grond van de WIA betreft echter inkomen in verband met arbeid, zodat er geen recht meer op de inkomstenvrijlating bestaat;

• b.

  een uitkering aan een werknemer in verband met zwangerschap en bevalling op grond van de Wet arbeid en zorg (WAZ): op grond van de WAZ heeft een werknemer recht op minimaal 16 weken zwangerschaps- en bevallingsverlof. Hoewel de uitkering door het Uitvoeringsinstituut Werknemersverzekeringen (UWV) verstrekt wordt, heeft de werknemer een arbeids-overeenkomst met een werkgever;

• c.

  een uitkering op grond van de Ziektewet (ZW) in verband met ziekte als gevolg van zwangerschap of bevalling: is een werknemer voorafgaand aan het zwangerschapsverlof en/of na afloop van het bevallingsverlof ziek als direct gevolg van zwangerschap of bevalling, dan heeft zij recht op een uitkering op grond van de ZW van het UWV. Ook in dit geval is er nog sprake van een dienstverband bij een werkgever. Deze uitkering kan maximaal 104 weken duren.

• d.

  inkomsten uit arbeid in eigen bedrijf of zelfstandig beroep als deeltijdzelfstandige: er zijn uitkeringsgerechtigden die tijdens de bijstands- of uitkeringsperiode op kleinschalige basis als zelfstandige starten (bijv. reclamemaker, website-ontwerper, pedicure, styliste). Omdat deze zogenaamde deeltijdzelfstandigen niet voldoen aan het urencriterium - 1225 uur per jaar - voor een zelfstandige op grond van het Besluit bijstandsverlening zelfstandigen 2004 (Bbz 2004) komen zij niet in aanmerking voor bijstand en ondersteuning op grond van voornoemde regeling. De deeltijdzelfstandigen vallen dan ook onder het regime van de WWB, IOAW of IOAZ. De inkomsten uit arbeid als deeltijdzelfstandige zijn echter te vergelijken met inkomsten uit deeltijd arbeid in loondienst, die (nog) aanvullende bijstand of uitkering noodzakelijk maken. Er is derhalve geen aanleiding om af te wijken van de in de WWB, IOAW of IOAZ geldende regels voor verrekening van inkomsten. Zo ook voor toepassing van een inkomstenvrijlating. Voor sommige uitkeringsgerechtigden vormen de werkzaamheden als deeltijdzelfstandige de opstap naar volwaardige zelfstandigheid - met hulp van het Bbz 2004 - en vervolgens naar volledige bijstandsonafhankelijkheid. Voor andere is die overstap, door persoonlijke, sociale en/of (bedrijfs)economische omstandigheden, uiteindelijk niet mogelijk, doch er is dan op zijn minst sprake van - korte of langdurige - verminderde bijstands-afhankelijkheid.

Lid 4: om als deeltijdzelfstandige voor een inkomstenvrijlating in aanmerking te kunnen komen, dient een uitkeringsgerechtigde als zodanig door het college bij beschikking toestemming verleend te zijn werkzaamheden als deeltijdzelfstandige te verrichten. Vaststelling daarvan geschiedt conform de interne uitvoeringsvoorschriften, zoals opgenomen in het werkboek van de Dienst Sociale Zaken en Arbeidsmarktbeleid (Hoofdstuk 11.06).

Artikel 3

Dit artikel geeft aan in welke situaties een uitkeringsgerechtigde niet in aanmerking komt voor een inkomstenvrijlating.

onderdeel a: hoewel in artikel 2 lid 1 reeds aangegeven is dat slechts recht bestaat op een inkomstenvrijlating bij legale inkomsten als bedoeld in artikel 1 onder e, is in dit onderdeel nog eens expliciet opgenomen dat een uitsluiting geldt in geval van inkomsten die op illegale wijze verkregen zijn;

onderdeel b: als op enig moment blijkt dat een uitkeringsgerechtigde inkomsten uit arbeid verzwegen heeft, is hij uitgesloten van het recht op een inkomstenvrijlating over de niet gemelde inkomsten. Zonder een uitsluitingsbepaling zou ook achteraf over niet opgegeven inkomsten een vrijlating toegepast moeten worden. Vanuit het oogpunt van handhaving moet evenwel voorkomen worden dat ‘fraude’ ook nog eens beloond wordt met een inkomstenvrijlating.

onderdeel c: deze bepaling is opgenomen om te voorkomen dat uitkeringsgerechtigden, die meerdere malen uitstromen door een korte periode van werkzaamheden (bijv. uitzend-, seizoens- of freelancearbeid), bij hernieuwd beroep op bijstand of uitkering telkenmale in aanmerking komen voor een inkomstenvrijlating in geval van inkomsten uit arbeid in deeltijd. Dit zou een bevoordeling zijn ten opzichte van uitkeringsgerechtigden die, ondanks tijdelijke of permanente arbeidsinspanningen, door omstandigheden, niet (kunnen) uitstromen en aangewezen blijven op (aanvullende) bijstand of uitkering. Het college acht een periode van minimaal 6 maanden van volledige bijstands-onafhankelijkheid redelijk om in een eventuele daaropvolgende bijstands- of uitkeringsperiode weer recht te kunnen doen gelden op een inkomstenvrijlating. Volledigheidshalve zij nog opgemerkt dat, ingeval voor een uitkeringsgerechtigde direct voorafgaand aan de beëindiging een vrijlatingsperiode geldt, niet relevant is of de maximale duur op de datum van beëindiging van bijstand of uitkering nog niet bereikt is. Zie in dit verband ook artikel 6 en toelichting daarop.

onderdeel d: deze bepaling sluit die uitkeringsgerechtigden uit van de inkomensvrijlating die, in het zelfde kalenderjaar als de inwerkingtreding van deze beleidsregels, al inkomsten, als bedoeld in artikel 2 lid 2 en 3, genoten heeft en deze ook als zodanig hebben opgegeven. Overigens geldt voor deze uitkeringsgerechtigden een overgangsregeling in het kader van Beleidsregels premies.

Artikel 4

In dit artikel is voor de vaststelling en toepassing van een inkomstenvrijlating een inlichtingen- (lid 1) en medewerkingsplicht (lid 2) voor een uitkeringsgerechtigde opgenomen. Hoewel voor het recht op bijstand of uitkering en voor de arbeidsinschakeling een uitkeringsgerechtigde een inlichtingen- en medewerkingsplicht op grond van resp. artikel 17 WWB, 13 IOAW en 13 IOAZ bestaat, is, in het kader van gebruikmaking van de bevoegdheid van een inkomstenvrijlating, in deze beleidsregel expliciet een dergelijke verplichting opgenomen. Zie voor de specifieke (uiteenlopende) gevolgen van het niet nakomen van de beide inlichtingenverplichtingen de artikelen 7 en 8 met betrekking tot herziening of intrekking en terugvordering.

Artikel 5

Vanuit het oogpunt van een klantgerichte en efficiënte behandeling wordt het recht op een inkomstenvrijlating als regel ambtshalve vastgesteld. Dit is mogelijk, daar bij melding van inkomsten op het maandelijks in te leveren rechtmatigheidsonderzoeksformulier, de zogenaamde ‘inkomstenverklaring’, in vrijwel alle gevallen de noodzakelijke gegevens voor de vaststelling voorhanden zijn dan wel, bij ontbreken, alsnog op verzoek overgelegd (moeten) worden. In uitzonderingsgevallen zal de vaststelling op schriftelijke aanvraag moeten geschieden.

Zowel voor de ambthalve vaststelling als de schriftelijke aanvraag geldt dat het college bepaalt welke gegevens, voor zover dat (nog) noodzakelijk is, een uitkeringsgerechtigde moet verstrekken, alsmede de manier waarop en de termijn waarbinnen hij de gegevens moet overleggen.

Artikel 6

Uit de zinsnede uit de artikelen in de wet: “gedurende een periode van ten hoogste zes aaneengesloten maanden” kan opgemaakt worden dat deze betrekking heeft op de inkomstenvrijlating en niet op de arbeidsinkomsten of de inkomsten daaruit. De omstandigheid dat arbeid of inkomsten in de periode van ten hoogste zes maanden onderbroken zijn, verandert op zichzelf niets aan de maximale duur van de inkomstenvrijlating. M.a.w., als het college eenmaal een begindatum van de inkomstenvrijlating heeft vastgesteld, dan eindigt deze inkomstenvrijlating uiterlijk zes maanden later en blijft de inkomstenvrijlating gedurende de gehele vastgestelde periode van kracht. De omstandigheid dat in deze vastgestelde periode van ten hoogste zes maanden arbeid is beëindigd en, na een tijdelijke onderbreking, weer is hervat, is niet relevant voor de maximale duur van de inkomstenvrijlating.

Hoewel wettelijke bepaling en de toelichting niet expliciet duidelijkheid verschaft, mag op grond van het ontbreken van een zinsnede als ‘per jaar of ‘per kalenderjaar’ aangenomen worden dat er slechts eenmaal per bijstands- of uitkeringsperiode een inkomstenvrijlating van 6 aaneengesloten maanden toegekend kan worden. Zie in dit verband ook artikel 3 onder c en de toelichting daarop.

Artikel 7

In de WWB, IOAW en IOAZ zijn geen specifieke bepalingen opgenomen over het herzien of intrekken van het recht op een inkomstenvrijlating. Een bestuursorgaan i.c. het college heeft echter altijd de mogelijkheid een besluit te herzien of in te trekken. Een besluit tot intrekking of herziening is conform de Algemene wet bestuursrecht echter wel een voor bezwaar en beroep vatbaar besluit.

Uit de bepaling blijkt dat het artikel een kan-bepaling betreft. Het college kan derhalve per individuele situatie op grond van de reden van ten onrechte verstrekte vrijlating, de mate van financiële benadeling en de omstandigheden van een uitkeringsgerechtigde besluiten al dan niet tot herziening of intrekking over te gaan. Indien tot herziening of intrekking besloten wordt, vereist het gebruik maken van deze bevoegdheid echter wel een zorgvuldig onderzoek en rapportage alsmede een beschikking die specifiek gemotiveerd is.

Artikel 8

Een besluit tot herziening of intrekking van het recht op inkomstenvrijlating als bedoeld in artikel 7 leidt er toe dat in een betreffende periode, door toepassing van de vrijlating, ten onrechte of een te hoog bedrag aan bijstand verstrekt is. De herziening of intrekking van recht op bijstand over en terugvordering van de ten onrechte of te hoog verleende bijstand in de betreffende periode geschiedt op basis van de relevante bepalingen in de WWB, IOAW en IOAZ. Echter uit voorgaande blijkt dat voor herziening van het recht op en terugvordering van bijstand altijd voorafgaand een besluit tot herziening of intrekking van het recht op een inkomstenvrijlating noodzakelijk is.

Herziening of intrekking van het recht op en terugvordering van bijstand betreffen kan-bepalingen in de WWB. Het college heeft voor gebruikmaking van beide bevoegdheden de Beleidsregels Terugvordering WWB vastgesteld.Op grond van de inherente afwijkingsbevoegdheid van beleidsregels op grond van artikel 4:84 Algemene wet bestuursrecht kan het college, naast de dringende redenen conform de Beleidsregels Terugvordering WWB, besluiten per individuele situatie, gelet op de reden van ten onrechte verstrekte bijstand, de mate van financiële benadeling en de omstandigheden van een uitkeringsgerechtigde, geheel of gedeeltelijk van herziening, intrekking en/of terugvordering af te zien. Dit laatste vereist echter een zorgvuldig onderzoek en rapportage alsmede een beschikking die specifiek gemotiveerd is.

Daar herziening of intrekking van het recht op en terugvordering van uitkering krachtens de IOAW en IOAZ een verplichting is, is, in geval van een uitkering op grond van deze wetten, lid 2 opgenomen ter onderscheid van de kan-bepaling voor de WWB in lid 1. In de in lid 2 vermelde artikelen en hoofdstukken van de IOAW en IOAZ zijn ook specifieke - limitatieve - bepalingen met betrekking tot het geheel of gedeeltelijk kunnen afzien van herziening, intrekking en/of terugvordering opgenomen.