Inzoomen op de Wij, Algemeen Verbindende Voorschriften en beleidsregels inzake de Wet investeren in jongeren (Wij); versie 2 van 01-07-2010

Artikel 1.1 Voorzieningen (divers)

Uit “Inzoomen op de Wwb” is van overeenkomstige toepassing:

• 1.

  artikel 2.1 - Overname voorzieningen andere gemeente;

• 2.

  artikel 2.2 - Persoonsgebonden Re-integratiebudget (PRB).

Artikel 1.2 Begeleidingspremie

• 1.

  Het college kan aan een organisatie die voor een jongere met een inkomensvoorziening een werkervaringsplaats of participatieplaats als bedoeld in artikel 23 respectievelijk artikel 24 van de Participatieverordening 2010 beschikbaar stelt, een begeleidingspremie bieden.

• 2.

  Aan de ontvangst van de begeleidingspremie stelt het college specifieke voorwaarden, in ieder geval ten aanzien van het periodiek overleggen van voortgangsrapportages en het voeren van begeleidingsgesprekken met de deelnemer.

• 3.

  De begeleidingspremie wordt per kwartaal verstrekt voor zover en voor zolang een jongere met een inkomensvoorziening gebruik maakt van de beschikbaar gestelde plaats, waarbij het college op grond van de gestelde voorwaarden de hoogte van de premie vaststelt.

• 4.

  De begeleidingspremie bedraagt maximaal € 500,- per kwartaal.

Motivering:

De werkgever of organisatie waar een jongere met een inkomensvoorziening op grond van de Wij een werkervaringsplaats of participatieplaats invult, kan een begeleidingspremie ontvangen om te voorzien in de kosten die gemoeid gaan met het begeleiden van de jongere. Dit indien dit naar het oordeel van het college noodzakelijk is.

De begeleidingspremie is in eerste instantie niet bedoeld om aan organisaties te verstrekken die een werkleerplaats bieden met stagevergoeding, waarmee de jongere kan voorzien in eigen levensonderhoud en een inkomensvoorziening niet aan de orde is.

Bij de inzet van een werkervaringsplaats of participatieplaats wordt door de klantmanager een trajectplan opgesteld. Indien de begeleidingspremie wordt ingezet, wordt dit opgenomen in het trajectplan. In het trajectplan neemt de klantmanager eveneens de doelstellingen van het traject op. Daarbij zal in ieder geval worden aangegeven op welke wijze de organisatie de begeleiding zal inzetten om de doelen van de deelnemer te helpen behalen. Dit is één van de voorwaarden.

Ook dient tenminste één keer per kwartaal een voortgangsrapportage door de werkgever te worden opgesteld waarvoor het noodzakelijk is begeleidingsgesprekken te voeren met de deelnemer. De begeleiding moet erop gericht zijn de deelnemer te laten stijgen op de re-integratieladder.

Bij de afweging of de begeleidingspremie zal worden ingezet, zal meegenomen worden in hoeverre het noodzakelijk is dat begeleiding door de werkgever wordt geboden en hoe intensief deze begeleiding dient te zijn. Zo zal een deelnemer op trede 1 van de re-integratieladder in de meeste gevallen niet veel begeleiding nodig hebben. Immers, belemmeringen van de deelnemer op trede 1 zijn relatief beperkt en makkelijk oplosbaar. Begeleiding is in mindere mate nodig waardoor de kosten van de begeleiding voor de werkgever nihil of relatief lager liggen dan in het geval van de in te zetten begeleiding voor deelnemers op trede 3 van de re-integratieladder.

De hoogte van de begeleidingspremie bedraagt maximaal € 500,- per drie maanden en wordt na afloop van het kwartaal verstrekt, waarbij door de klantmanager getoetst wordt of de organisatie heeft voldaan aan de voorwaarden zoals deze zijn geformuleerd in het trajectplan. De hoogte is afhankelijk van de noodzaak tot verstrekking en de inspanningen die verwacht worden van de organisatie. Naar gelang de begeleiding intensiever ingezet zal moeten worden, zal de hoogte van de begeleidingspremie ook hoger liggen. Hoe minder begeleiding nodig is, hoe lager de premie vastgesteld zal worden.

Artikel 1.3 Werkgeverspremie

• 1.

  Voor de jongere in de leeftijd van 18 tot 27 jaar met een inkomensvoorziening op grond van de Wij of een werkleeraanbod met een re-integratie-praktijkvergoeding, ontvangt de werkgever die met de jongere een arbeidsovereenkomst aangaat een werkgeverspremie ter hoogte van:

  • a.

    € 3.000 indien een arbeidscontract wordt aangegaan voor zes maanden, of;

  • b.

    € 6.500 indien een arbeidscontract wordt aangegaan voor twaalf maanden.

• 2.

  De ondernemer kan de werkgeverspremie aanvragen:

  • a.

    voorafgaand aan het aangaan van een dienstverband met een uitkeringsgerechtigde, waarbij het college binnen dertien weken dit dienstverband verifieert door middel van inzage in Suwi-net, of;

  • b.

    na het aangaan van het arbeidscontract, waarbij geldt dat de aanvraag om werkgeverspremie binnen dertien weken na het aangaan van het dienstverband door het college moet zijn ontvangen.

• 3.

  De premie wordt in gelijke delen uitbetaald, nadat het college heeft vastgesteld dat het dienstverband voortduurt (d.m.v. inzage in Suwi-net), voor het eerst na afloop van de derde maand na ingang van het arbeidscontract en vervolgens iedere drie maanden zolang het oorspronkelijke arbeidscontract voortduurt.

• 4.

  Indien binnen de termijn van drie maanden het recht op premie komt te vervallen, vindt premiebetaling naar rato plaats voor geheel gewerkte maanden.

• 5.

  Een werkgever krijgt voor het in dienst nemen of houden van dezelfde individuele (voormalig) uitkeringsgerechtigde slechts eenmaal een premie toegekend. Een contract waarvoor premie is toegekend dat met een periode wordt verlengd, komt hierdoor niet in aanmerking voor een verlengde premie.

Motivering:

De hoogte van de werkgeverspremie voor personen met een bijstandsuitkering is gelieerd aan de kosten van een gemiddelde uitkering. Voor jongeren is niet gekozen voor deze systematiek vanwege twee redenen. Ten eerste blijkt uit diverse onderzoeken dat jongeren een grotere kans hebben op werk. Werkgevers hoeven daarom minder te worden gestimuleerd om juist deze groep in dienst te nemen. Ten tweede zijn de kosten die werkgevers hebben bij het in dienst nemen van een jongere lager, mede doordat jongeren minder loon ontvangen. Een gelijke premie zou dan buitenproportioneel zijn. De grens is gelegd bij 27 jaar, waarbij aansluiting is gezocht bij de per 1 oktober 2009 van toepassing zijnde Wet investeren in jongeren (Wij).

De werkgever moet de premie zelf aanvragen. Dit kan op twee momenten, te weten voordat het contract wordt getekend, of achteraf (binnen grenzen). Dit om de drempel zo laag mogelijk te houden. Of er sprake is van een arbeidscontract wordt door de klantmanager van de afdeling WMI geverifieerd via inkijk in Suwinet.

De premie wordt uitbetaald na afloop van iedere drie maanden van het dienstverband, nadat is gebleken dat de persoon nog steeds in dienst is. Als de persoon maar een deel van de driemaanden-termijn in dienst is gebleven, bestaat naar rato recht op uitbetaling. Uitbetaling vindt dan plaats voor geheel gewerkte maanden.

De premie wordt aan de werkgever, ten behoeve van een bepaalde belanghebbende maar één keer toegekend. Dit betekent dat verlenging van een contract geen verlenging van de premie oplevert. De reden hiervoor is dat reguliere arbeidsplaatsen worden ingevuld en geen additionele arbeidsplaatsen worden gecreëerd. De werkgever kan wel wegens het in dienst nemen van (nog) een andere uitkeringsgerechtigde opnieuw premie ontvangen. Vermoedelijk zal dit niet tot gevolg hebben dat iedere zes maanden een andere uitkeringsgerechtigde wordt aangenomen op dezelfde arbeidsplaats, omdat het werven en inwerken van een nieuwe kracht veel investering vereist.

Beleidsregel 2.1.1 Wijziging van norm of toeslag

Uit “Inzoomen op de Wwb” is van overeenkomstige toepassing:

• 1.

  artikel 2.1.1 - Kamerhuurder;

• 2.

  artikel 2.1.2 – Co-ouderschap.

Beleidsregel 2.2.1 Inkomensvoorziening in natura

Het college maakt geen gebruik van de mogelijkheid tot het verlenen van de inkomensvoorziening in natura als bedoeld in artikel 24, vierde lid sub b van de Wij.

Motivering:

Inkomensvoorziening in natura kan worden verstrekt indien belanghebbende niet in staat kan worden geacht tot verantwoorde bestedingen. Het college ziet voldoende mogelijkheden in dat geval de meest elementaire uitgaven door middel van doorbetaling via de uitkering te verrichten. Het is daarom niet noodzakelijk de inkomensvoorziening in natura te verstrekken.

Beleidsregel 2.3.1 Middelen

Uit “Inzoomen op de Wwb” is van overeenkomstige toepassing:

• 1.

  artikel 2.3.1 – Schadevergoeding en giften;

• 2.

  artikel 2.3.2 – Heffingskortingen.

Beleidsregel 3.1.1 Gebruikmaking van de terugvorderingsbevoegdheid

• 1.

  Het college vordert de kosten van de inkomensvoorziening terug in de gevallen die in de artikelen 54 en 55 Wij zijn aangegeven, voorzover zich daar geen andere wettelijke bepalingen of regelingen tegen verzetten.

• 2.

  Beleidsregel 4.1.1, derde tot en met achtste lid (Inzoomen op de Wwb) is overeenkomstig van toepassing.

Motivering:

Terugvordering is opgenomen in de artikelen 54 tot en met 56 van de Wij. In beginsel zijn deze artikelen gelijk aan de artikelen 58 tot en met 60 van de Wwb. Uitzondering hierop zijn de bepalingen die specifiek gaan over de terugvordering van bijzondere bijstand of geldleningen. Artikel 35 van de Wwb is van toepassing indien de jongere bijzondere bijstand aanvraagt. De beleidsregels uit Inzoomen op de Wwb zijn in deze van toepassing. Het verstrekken van geldleningen is binnen de Wij niet mogelijk. De enige uitzondering hierop is de verlening van voorschotten conform artikel 37 van de Wij. Voorschotten worden verleend in de vorm van een renteloze geldlening. Wanneer de inkomensvoorziening na onderzoek wordt toegekend, wordt het voorschot hiermee verrekend. Wanneer het voorschot ten onrechte of tot een te hoog bedrag is verleend, kan dit op grond van artikel 54, eerste lid sub b, van de jongere worden teruggevorderd.

Beleidsregel 3.1.2 Invordering

• 1.

  Het aflossingsbedrag betreft voor een jongere met een inkomensvoorziening het gehele bedrag ineens. Indien dit niet mogelijk is betreft het:

  • a.

    het maandelijks voor beslag vatbare bedrag, en;

  • b.

    de volledige vakantietoeslag, wanneer deze betaalbaar wordt gesteld.

• 2.

  Beleidsregel 4.1.2, derde tot en met zesde lid (Inzoomen op de Wwb) is van overeenkomstige toepassing.

Motivering:

Inning van het vorderingsbedrag ineens is de meest wenselijke vorm van terugbetaling, zowel voor de klant (er is geen lange weg van aflossing), als voor de gemeente (de vordering is direct betaald). Indien betaling ineens niet mogelijk is, wordt de vordering in maandelijkse termijnen afgelost. Wettelijk gezien moet een debiteur minimaal blijven beschikken over een inkomen ter hoogte van de beslagvrije voet. Bij een aflossingsbedrag ter hoogte van het voor beslag vatbare bedrag, blijft de debiteur altijd beschikken over de beslagvrije voet. Bij hanteren van een ander bedrag, of een percentage van de bijstandsnorm, wordt ofwel het risico gelopen dat de debiteur minder overhoudt dan de beslagvrije voet, ofwel dat een vordering met vertraging wordt afgelost. Om dit risico ter vermijden, is gekozen voor het voor beslag vatbare bedrag (zonder vakantietoeslag) als aflossingsbedrag. Dit bedrag wijzigt minimaal twee maal per jaar, wanneer de uitkeringsbedragen worden aangepast.

Aangezien de gemeente zelf de uitkeringen betaalt, is dit uitvoeringstechnisch te overzien.

Volgens het beslagrecht is huursubsidie/huurtoeslag geen passende en toereikende voorliggende voorziening. Dit heeft tot gevolg dat kosten van huur boven een bepaald normbedrag, waarin de huurtoeslag niet voorziet van invloed zijn op de hoogte van het voor beslag vatbare bedrag. Bij de berekening van de aflossingscapaciteit wordt dus rekening gehouden met de kosten van huur boven de normhuur, minus de toegekende huurtoeslag of woonkostentoeslag.

Op deze wijze wordt de werkwijze die voortvloeit uit het beslagrecht gevolgd. Voor de kosten van de ziektekostenverzekering geldt dat eveneens de werkwijze die voortvloeit uit het beslagrecht wordt gevolgd.

Ook de vakantietoeslag wordt als aflossingsbedrag aangemerkt, op het moment dat deze betaalbaar zou worden gesteld. Dit betekent in de maand mei of binnen drie maanden na beëindiging van de uitkering. Voordeel van aflossing via de vakantietoeslag, boven een maandelijks bedrag waarin de vakantietoeslag reeds is meegenomen, is dat de uitkeringsgerechtigde maandelijks over iets meer geld beschikt. Met het bedrag aan vakantietoeslag kan daarnaast een groot deel van de vordering ineens worden afgelost.

Ook vakantietoeslag opgebouwd in een periode voor het ontstaan van de vordering kan, mits nog niet uitbetaald, worden gebruikt voor aflossing van de vordering.

Voor debiteuren zonder gemeentelijke uitkering kost het veel uitvoeringscapaciteit om een aflossingsbedrag te berekenen. Aangezien het inkomen niet bekend is, noch de noodzakelijke uitgaven, moet een volledige draagkrachtberekening worden gemaakt om de maximale aflossingscapaciteit te berekenen. Een eenvoudiger methode is het standaard vaststellen van een aflossingsbedrag. Gekozen is voor € 150 per maand, dit is beperkt hoger dan het voor beslag vatbare bedrag ingeval van de gehuwdennorm. Op deze wijze kan het voor beslag vatbare bedrag enkele jaren worden geïndexeerd, zonder dat het aflossingsbedrag voor mensen zonder uitkering hoeft te worden aangepast. Een beperking hieraan is dat de aflossing maximaal 36 maanden mag duren. Is de vordering hoger dan 36 maanden maal € 150 = € 5400 bruto, dan wordt direct een financieel onderzoek gedaan om de maximale aflossingscapaciteit vast te stellen.

Een dergelijke handelwijze is overeenkomstig het Besluit TICA, een besluit over onder andere terugvordering voor andere sociale zekerheidswetten zoals de WW, WAO en ZW.

Wanneer de debiteur gemotiveerd verzoekt om een financieel onderzoek, kan dit worden uitgevoerd. In de situatie genoemd in het tweede lid onder a, zal echter niet zonder meer om een financieel onderzoek worden verzocht, omdat dit voor de debiteur met zich meebrengt dat hij vele inlichtingen moet overleggen. Indien toch een verzoek wordt gedaan, is vrijwel altijd sprake van een te hoog aflossingsbedrag, zo leert de ervaring.

Bij het financieel onderzoek worden de TREMA-normen als richtlijn gehanteerd, zodat het onderzoek landelijk toetsbare kaders kent. In individuele gevallen kan hier wel gemotiveerd van worden afgeweken.

Dwanginvordering wordt over het algemeen overgedragen aan de deurwaarder. Dit kent als voordelen dat geen sprake is van versnipperde werkzaamheden in de uitvoering en dat invordering, door de kennis en kundigheid van de deurwaarder, doeltreffender plaatsvindt. Uitzondering op overdracht aan de deurwaarder is de situatie dat het college zelf makkelijk kan invorderen, bijvoorbeeld doordat er een stabiele inkomstenomgeving is, die via het Inlichtingenbureau makkelijk is te achterhalen. In ieder geval wordt de invordering zelf afgehandeld indien de gemeente de uitkeringsverstrekkende instantie is, waarbij verrekening met een lopende uitkering kan plaatsvinden.

Beslag op roerende en/of onroerende zaken kan resultaat geven als alle andere vormen van beslag gefaald hebben; gezien de zwaarte van het middel vindt er (naast een bedrijfsmatige afweging en in samenspraak met de deurwaarder) een individuele afweging met een afzonderlijk besluit plaats. Bij verkoop van de roerende goederen of voorafgaand aan beslaglegging op onroerende goederen is vooraf toestemming nodig van het college om dit voor de debiteur ingrijpende besluit met extra waarborgen te omkleden.

Beleidsregel 3.1.3 Brutering van de vordering

Het college gaat niet over tot terugvordering van loonbelasting en premies volksverzekeringen, als bedoeld in artikel 54, vierde lid Wij, tenzij:

• 1.

  De vordering waarop de loonbelasting en premies volksverzekeringen betrekking heeft (mede) is ontstaan door het niet, niet tijdig of onvoldoende nakomen van de verplichtingen uit de Wij en/of uit de gemeentelijke verordeningen als bedoeld in artikel 12 van de Wij, of;

• 2.

  De jongere naderhand met betrekking tot de periode waarover de inkomensvoorziening is verleend, over in aanmerking te nemen middelen als bedoeld in artikel 7 Wij jo., paragraaf 3.4 Wwb beschikt of kan beschikken, waardoor de jongere redelijkerwijs had kunnen weten dat teveel of ten onrechte inkomensvoorziening is verstrekt, en de jongere deze middelen niet heeft aangewend ter aflossing van teveel of ten onrechte verstrekte inkomensvoorziening.

Motivering:

Deze beleidsregel is overeenkomstig met beleidsregel 4.1.4 van Inzoomen op de Wwb. In deze beleidsregel is het eerste lid van beleidsregel 4.1.4 van Inzoomen op de Wwb komen te vervallen. In dit lid is geregeld dat terugvordering van loonbelasting en premies volksverzekeringen mogelijk is indien de vordering is ontstaan door tekortschietend betoond besef van verantwoordelijkheid voor de voorzieningen in het bestaan. Een voorbeeld hiervan is wanneer een maatregel vanwege tekortschietend besef van verantwoordelijkheid met terugwerkende kracht is opgelegd. In de Wij is het begrip ‘tekortschietend besef van verantwoordelijkheid’ echter niet opgenomen. en is het ook niet mogelijk om maatregelen hiervoor op te leggen. ‘

De CRvB heeft reeds diverse uitspraken gedaan op grond waarvan de mogelijkheden van brutering voor het college zijn ingeperkt. Dit houdt in dat in diverse gevallen niet tot brutering mag worden overgegaan, of slechts een deel van de openstaande vordering mag worden gebruteerd. Er bestaat behoefte de jurisprudentie aan te vullen met beleid vanwege een tweetal redenen (uiteraard zonder de jurisprudentie aan te tasten). Ten eerste zijn er situaties waarin volgens jurisprudentie tot brutering mag worden overgegaan, waarbij dit in verhouding tot die gevallen waarin niet gebruteerd mag worden, door het college als onredelijk worden beschouwd. Ten tweede is brutering een arbeidsintensief traject. De jurisprudentie omtrent brutering heeft dit slechts versterkt. Efficiencyoverwegingen liggen daarom mede ten grondslag aan het instellen van dit beleid.

Uitgangspunt van het beleid is dat het college de kosten van verschuldigde loonbelasting en premies volksverzekeringen voor zijn rekening neemt, tenzij het ontstaan van de vordering belanghebbende te verwijten valt. Bij brutering wordt immers een hoger bedrag teruggevorderd dan oorspronkelijk aan die persoon verstrekt.

Dit kan niet altijd volledig worden gecompenseerd via de aangifte inkomstenbelasting. Indien de vordering (of het niet tijdig aflossen) belanghebbende niet te verwijten valt, wordt het daarom als onredelijk gezien tot brutering over te gaan. De situaties waarin toch wordt overgegaan tot brutering van de vordering zijn in het kader van rechtszekerheid voor de belanghebbende in deze beleidsregel omschreven:

Punt 1 geeft aan dat brutering plaatsvindt van een vordering die is ontstaan omdat belanghebbende aan de Wij verbonden verplichtingen en/of verplichtingen voortvloeiend uit de gemeentelijke verordeningen in het kader van de Wwb heeft geschonden.

Onder punt 2 is aangegeven dat indien belanghebbende achteraf middelen ontvangt, hij deze moet reserveren en aanwenden voor het aflossen van een vordering van het college op grond van de Wij. Indien hij dit niet doet, leidt dit immers tot een langere aflossingstermijn en daarmee benadeling van het college. In deze situatie is het niet relevant of brutering voorkomen had kunnen worden indien het ontvangen bedrag was gereserveerd voor aflossing. Reden is dat ook wanneer loonbelasting en premies niet meer verrekend kunnen worden het college wordt benadeeld, omdat een langere aflossingstermijn leidt tot renteverlies aan de zijde van het college en extra uitvoeringskosten (verwerking en monitoring van de aflossingen) in verband met een langere aflossingstermijn.

Het is ook niet noodzakelijk dat er reeds een terugvorderingsbeschikking is afgegeven op het moment dat belanghebbende de middelen ontvangt. Indien belanghebbende redelijkerwijs had kunnen weten dat ontvangst van die middelen zou betekenen dat hij de inkomensvoorziening moet terugbetalen aan het college, wordt hij geacht die middelen te reserveren en aan te wenden voor de aflossing.

Op grond van artikel 4:84 Awb kan uiteraard worden afgeweken van de bepalingen in deze beleidsregel, indien dat voor belanghebbende gevolgen zou hebben die wegens bijzondere omstandigheden onevenredig zijn in verhouding tot de met de beleidsregel te dienen doelen.

Beleidsregel 3.2.1 Verhaal

Ten aanzien van het verhalen van kosten van de inkomensvoorziening is:

• 1.

  paragraaf 6.5 van de Wet werk en bijstand van overeenkomstige toepassing, en:

• 2.

  paragraaf 4.2 van Inzoomen op de Wwb van overeenkomstige toepassing.