Beleidsregels maatschappelijke ondersteuning

1.2.1 Melding van een hulpvraag

Iedere belanghebbende kan zich bij de gemeente melden met vragen over problemen op het gebied van welzijn, zorg en wonen met zorg. Op het moment dat belanghebbende van de gemeente hulp vraagt bij het oplossen van problemen op het gebied van welzijn, zorg en wonen met zorg zal er een gesprek plaatsvinden. Een aanmelding voor een dergelijk gesprek kan schriftelijk, elektronisch, mondeling of telefonisch worden gedaan bij de gemeente.

Als een aanmelding is gedaan dient binnen 5 werkdagen een afspraak voor het gesprek gemaakt te worden. Dit is van belang, omdat de belanghebbende direct het gevoel dient te hebben serieus genomen te worden. Een vlotte afspraak duidt daar (onder andere) op. Een aanmelding die daarna gedurende enkele weken blijft liggen zonder enige activiteit rond het maken van een afspraak wekt niet het vertrouwen dat men serieus wordt genomen. Bovendien geeft een aanmelding aan dat betrokkene een probleem ervaart. Het is van belang te laten blijken dat er vaart gezet wordt achter het oplossen van een probleem. En tot slot mag de extra stap van het gesprek niet leiden tot tijdverlies, het gesprek zou moeten leiden tot tijdwinst.

1.2.2 Het gesprek

Tijdens het gesprek wordt - geheel uitgaande van degene die aangeeft behoefte te hebben aan compensatie, verder belanghebbende genoemd - een complete inventarisatie gemaakt. Uitgangspunt is niet de voorziening die een belanghebbende wil aanvragen, maar welk resultaat belanghebbende wil bereiken. Waar heeft belanghebbende een probleem en wat is daarvoor de juiste oplossing. Het zoeken naar de vraag achter de vraag staat daarbij centraal. Deze inventarisatie heeft nadrukkelijk het startpunt bij de belanghebbende en inventariseert tenminste:

a. De beperking, het chronisch psychisch probleem of het psychosociaal probleem dat basis is van de behoefte aan compensatie.

b. De resultaten die belanghebbende wil bereiken op de verschillende levensterreinen.

c. De capaciteit van belanghebbende om (ook uit een oogpunt van kosten) zelf in maatregelen te voorzien en wat belanghebbende inmiddels zelf heeft gedaan om bestaande belemmeringen op te lossen.

d. Mogelijkheden van het netwerk. Tijdens het gesprek zal worden onderzocht of familie, vrienden, buren en dergelijke in staat zijn om (een deel van) de benodigde ondersteuning te bieden. Het behoort ook tot de eigen verantwoordelijkheid van degene die ondersteuning zoekt, om deze mogelijkheden te benutten. Van diegene wordt verwacht dat hij actief op zoek gaat naar die mogelijkheden, indien nodig ondersteund door bijvoorbeeld een medewerker van de gemeente.

e. Voorliggende voorzieningen. Er zijn diverse voorliggende voorzieningen in onze gemeente voorhanden die (een deel van) de noodzakelijke ondersteuning kunnen bieden, zoals maaltijdservice, sociale alarmering, boodschappenbezorgservice van de supermarkten. Bekeken zal worden in hoeverre deze voorzieningen de benodigde ondersteuning of een deel daarvan kunnen bieden.

f. Algemeen gebruikelijke voorzieningen. Ook zal onderzocht worden of de gevraagde ondersteuning (deels) geboden kan worden door voorzieningen die algemeen gebruikelijk zijn. Hierbij valt te denken aan een mobiele telefoon, een eenhendelmengkraan, verhoogd toilet, wasdroger, ramenwasser voor de ramen buiten en dergelijke.

g. (Wettelijk) voorliggende voorzieningen. Ten slotte zal onderzocht worden of de ondersteuning die noodzakelijk is geboden wordt door (wettelijk) voorliggende voorzieningen zoals hulp of voorzieningen op basis van de Algemene Wet Bijzondere Ziektekosten, Zorgverzekeringswet, Wet werk en inkomen en dergelijke.

Als dit allemaal niet leidt tot het bereiken reslutaat zal naar andere oplossingen gezocht moeten worden en komen individuele Wmo-voorzieningen in beeld en leidt het gesprek mogelijk tot een aanvraag voor individuele Wmo-voorziening.

Als er een gesprek heeft plaatsgevonden zal dit na de aanvraag gebeuren. Dus met of zonder gesprek vooraf: er wordt in alle gevallen eerst door een gesprek beoordeeld welke voorliggende algemene, algemeen gebruikelijke en collectieve voorzieningen een oplossing zouden kunnen bieden om het te bereiken resultaat daadwerkelijk te bereiken.

Bij het gesprek zal het begrippenkader van de ICF, de Internationaal Classification of Functions, Disabilities and Health, uitgangspunt zijn. Dit wil niet zeggen dat het ICF op tafel moet komen of dat belanghebbende bekend moet zijn met het ICF. Het ICF zal aan de basis liggen van de lijst met te bespreken punten en de daarbij te gebruiken begrippen. Ook bij de formulering van de te bereiken resultaten is het ICF basis geweest. Het is de wens van de wetgever geweest dat dit zou gebeuren2. Het gesprek zal alleen gevoerd kunnen worden door een persoon die ter plekke uitstekend bekend is: kennis van alle in de regio aanwezige mogelijkheden aan algemene, algemeen gebruikelijke, collectieve en ook individuele voorzieningen is onmisbaar voor het goed voeren van een gesprek. Na dit gesprek moet een gemeente er immers van uit kunnen gaan dat alle voorliggende, door belanghebbende zelfstandig aan te spreken mogelijkheden, bekeken zijn. Mocht de gemeente nadat een aanvraag is ingediend behoefte hebben aan een medisch advies of een onderzoek door een deskundige van een andere discipline, dan vindt dit na het gesprek plaats. Een dergelijk onderzoek past niet in een procedure als het gesprek waarbij belanghebbende en zijn wensen en persoonlijke kenmerken het uitgangspunt zijn en dat niet gericht is op een bepaalde individuele voorziening.

Afwegingskader bij een aanvraag

In lid 1 van artikel 8 van de Verordening is vastgelegd dat het college het verslag van het gesprek tot uitgangspunt van de beoordeling van de vraag welke voorzienignen getroffen gaan worden, dient te nemen. Daarbij gaat het college ook bij de beoordeling van de aanvraag uit van de persoonskenmerken en behoeften van de aanvrager, zoals artikel 4 Wmo voorschrijft. ''Uitgaan van'' betekent dat het college die persoonskenmerken en behoeften als vertrekpunt van het onderzoek en de afweging neemt. Bij het onderzoek zal gekeken worden naar wat nodig is, wat mogelijk is en hoe maatwerk ten aanzien van de te bereiken resultaten mogelijk is.

Het gesprek wordt niet opnieuw gedaan maar er wordt wel getoetst of tijdens het gesprek alle afwegingen en volledig zorgvuldig zijn gemaakt en of nader onderzoek nodig is. Het college moet daarbij eerst vastellen of er sprake is van een compensatieplicht ten aanzien van de aanvrager. Daarbij moet eerst worden vastgesteld of de aanvrager wel woonachtig is in haar gemeente, of ondersteuning langdurig noodzakelijk is (behalve bij Hulp bij het Huishouden). Het college moet vervolgens vaststellen of de aanvrager inderdaad door aantoonbare beperkingen niet of niet voldoende in staat is om op eigen kracht (of met bepaalde hulpmiddelen) de resultaten te bereiken. Daarvoor is soms nader (medisch) onderzoek noodzakelijk. Ook zal nogmaals worden afgewogen of de belanghebbende geen of niet voldoende beroep kan doen op gebruikelijke zorg, mantelzorg, zijn sociale netwerk of vrijwillige (thuis)hulp om de resultaten te bereiken. En worden alle (wettelijk) voorliggende, algemeen gebruikelijke en collectieve voorzienigen die voor betrokkene beschikbaar en in praktijk ook daadwerkelijk bruikbaar zijn, eerst beoordeeld. Dat wil zeggen dat allereerst bekeken moet worden of via deze, in de maatschappij logischerwijs voorhanden voorzieningen, de te bereiken resultaten ook daadwerkelijk bereikt kunnen worden. Dat kan nodig zijn omdat de klant niet weet welke voorzieningen er normaal voorhanden zijn. Als deze voorzieningen toch niet ledien tot het te bereiken resultaat zal naar andere oplossingen gezocht moeten worden en komen individuele voorzieningen ter beoordeling in perspectief.

Afwegingskader

* Het gaat om alle activiteiten teneinde het huis, exclusief de tuin, hobbyruimte en logeerkamer maar inclusief balkon en berging, schoon en leefbaar te houden.

* Allereerst beoordeelt het college of in het gesprek, als dat heeft plaatsgevonden, alle aspecten, zoals voorliggende en algemeen gebruikelijke voorzieningen, meegenomen zijn. Hierbij valt te denken aan bijvoorbeeld het gebruik van de glazenwasser voor het reinigen van de ramen aan de buitenkant, het gebruik van de moderne gebruikelijke schoonmaakhulpmiddelen etc.

* Vervolgens beoordeelt het college of er andere eigen mogelijkheden zijn. Hierbij kan gedacht worden aan de situatie waarin men al jaren op eigen kosten iemand voor deze werkzaamheden inhuurt. Als tegelijk met het optreden van de beperking geen inkomenswijziging heeft plaatsgevonden en er geen aantoonbare meerkosten zijn in relatie tot de handicap, is het oordeel in zijn algemeenheid dat er geen compensatie nodig is, omdat het probleem al opgelost is. Dit is uiteraard anders als aangetoond kan worden dat er zodanige wijzigingen zijn dat het niet meer mogelijk is deze hulp zelf te behalen. Is sprake van een latrelatie, dan zal de gemeente nagaan of en in hoeverre de partner bij kan dragen aan het huishouden.

* Daarnaa beoordeelt het college of er sprake is van gebruikelijke zorg. Van gebruikelijke zorg is sprake indien er een huisgenoot aanwezig is, die in staat kan worden geacht het huishoudelijk werk over te nemen. Dit is nader uitgewerkt in bijlage V van de beleidsregels.

* Als al het voorafgaande niet geleid heeft tot een oplossing van het probleem, zal het college compenseren. Bij dit compenseren wordt als uitgangspunt de systematiek zoals die tot 2007 ook onder de AWBZ werd gehanteerd. Deze systematiek bestaat uit normen uitgedrukt in uren en is indertijd tot stand gekomen in overleg met de toenmalige koepel van zorgaanbieders en is door de Centrale Raad van Beroep als niet-onredelijk aangemerkt. Deze normen zijn bij deze beleidsregels opgenomen in bijlage II.

* De ondersteuning kan door het college worden toegekend in de vorm van Hulp bij het Huishouden voor het helpen bij of het overnemen van schoonmaakactiviteiten. De hulp kan ook bestaan uit het (helpen) organiseren van het huishouden of het aanleren van het zelf (weer) kunnen uitvoeren van deze activiteiten door degene die ondersteuning vraagt of eventuele huisgenoten.

* Deze Hulp bij het Huishouden kan worden toegekend in natura of in de vorm van een Persoonsgebonden budget (Pgb).

* De ondersteuning kan ook worden toegekend in de vorm van speciale hulpmiddelen. Daarbij moet altijd vast staan dat het te bereiken resultaat gerealiseerd zal worden, zodat er sprake is van compensatie.

* Bij Hulp in het Huishouden in natura kent het college de Hulp toe in klassen.

- Klasse 1 (0 tot en met 1,9 uur per week)

- Klasse 2 (2 tot en met 3,9 uur per week)

- Klasse 3 (4 tot en met 6,9 uur per week)

- Klasse 4 (7 tot en met 9,9 uur per week)

- Klasse 5 (10 tot en me 12,9 uur per week)

- Klasse 6 (13 tot en met 15,9 uur per week)

Mocht de behoefte aan hulp enigzins stijgen of dalen binnen de bandbreedte van de toegekende klasse, dan hoeft daarvoor niet opnieuw geïndiceerd en beschikt te worden. Voor de gemeente is dat een administratief voordeel, voor aanvragers ook. Voor zover hulp bij het huishouden nodig is die klasse 6 overstijgt, is het mogelijk additionele uren aan deze hoogste klasse toe te voegen.

* Bij hulp in natura wordt onderscheid gemaakt in HH1 en HH2. De afweging is of de klant zelf in staat is zijn/haar eigen huishouden te organiseren en de regie over het huishouden te voeren. Is de aanvrager hiertoe in staat, dan zal HH1 worden toegekend. is de aanvrager daar niet toe in staat dan zal HH2 worden toegekend. Niet relevant is of betrokkene voorkeur heeft voor één van de vormen maar de aantoonbare beperking.

* Bij hulp in natura wordt omvang van de hulp doorgegeven aan één van de zorgaanbieders waarmee de gemeente een contract heeft afgesloten.

* Met de aanbieders zijn afspraken gemaakt over de prijs en de kwaliteit, maar ook over het signaleren. Met signaleren wordt bedoeld dat de medewerker de situatie van degene die de hulp ontvangen, in de gaten houdt en rapporteert wanneer de situatie verandert. Dit is echter geen ''te bereiken resultaat'' en is daarom ook niet als zodanig opgenomen.

* De klant geeft aan van welke zorgaanbieder hij/zij de toegekende hulp wil ontvangen. Het is belangrijk dat de zorgaanbieder de inhoudelijke opbouw van de indicatie kent. Zo kan voorkomen worden dat activiteiten worden uitgevoerd waarvoor geen hulp is toegekend. De klant maakt met de zorgaanbieder afspraken over de dienstverlening waarbij de toekenning leidend is. Is een klant ontevreden over een zorgaanbieder dan kan de klant overstappen naar één van de andere zorgaanbieders. Ook kan de klant overstappen op een Pgb. Door die keuzevrijheid is een vorm van kwaliteitsgarantie ingebouwd.

* Bij toekenning van een hulpmiddel kent het college het hulpmiddel toe in natura (in bruikleen of in eigendom) of in de vorm van een Pgb en wordt het bedrag van dit Pgb afgegeven als tegenwaarde van de voorziening in natura (zie Besluit MO).

* Ook bij mantelzorgers kan sprake zijn van problemen met een schoon huis. Dit is een afgeleid recht van de verzorgde, zodat geen zelfstandig recht ontstaat. Dit kan in twee situaties het geval zijn. Bij de eerste situatie komt de mantelzorger aantoonbaar niet toe aan een bijdrage tot een schoon en leefbaar huis van de verzorgde. Dat zou kunnen als gevolg van (dreigende) overbelasting. Dan kan op naam van de verzorgde hulp plaats vinden. De tweede situatie betreft het niet toekomen aan het schoonmaken van eigen huis. Daarvan zal alleen sprake zijn bij intensieve mantelzorgondersteuning, bijvoorbeeld bij (onbetaalde) 24-uurs zorg van de ouders voor een zwaar gehandicapt kind of in een terminale situatie.

Afwegingskader

* Uitgangspunt is dat iedereen eerst zelf zorg dient te dragen voor een woning. Daarbij mag er van uit worden gegaan dat rekening wordt gehouden met bekende beperkingen, ook wat betreft de toekomst. Dat betekent ook dat er met bestaande of bekende komende (voorzienbare) beperkingen rekening wordt gehouden. Bij het ouder worden is bijvoorbeeld bekend dat traplopen moeilijker wordt. Het is dan gebruikelijk om tijdig om te zien naar een gelijkvloerse woning en niet pas als de beperkingen er al zijn. Als de woning dan nog niet geschikt is kan het college compenseren.

* Bij de compensatieplicht gaat het vervolgens om beperkingen in het normale gebruik van de woning. Het normale gebruik van de woning omvat de elementaire woonfuncties, dat zijn de activiteiten die de gemiddelde Nederlander in zijn woning in elk geval verricht. Het gaat daarbij om slapen, lichaamsreiniging, toiletgang, het bereiden en consumeren van voedsel, het zich kunnen verplaatsen in de woning. Voor kinderen komt daar bij het veilig kunnen spelen in de woonruimte. Het feit dat alleen problemen bij het normale gebruik van de woning worden gecompenseerd, houdt in dat geen rekening wordt gehouden met voorzieningen met een therapeutisch doel (bijvoorbeeld dialyseruimten, therapeutisch baden).

* Een woning kan zowel een gekochte woning zijn als een huurwoning. Het college compenseert geen beperkingen die zich voordoen in:

- woningen waarin de aanvrager niet zijn hoofdverblijf heeft of zal hebben.

- woningen die niet bestemd en geschikt zijn voor permanente bewoning zoals hotels/pensions, (trekkers) woonwagens, kloosters, tweede woningen, vakantiewoningen, recreactiewoningen, kamerverhuur;

- specifiek op gehandicapten en ouderen gerichte woongebouwen voor wat betreft voorzieningen in gemeenschappelijke ruimten of voorzieningen die voor deze doelgroepen veelal gebruikelijk zijn en die bij nieuwbouw of renovatie meegenomen hadden kunnen worden. Te denken valt daarbij bijvoorbeeld aan beugels, douchezitjes, elektrische deuren etc. Dat wordt gerekend tot de verantwoordelijkheid van de eigenaar/verhuurder.

- In uitzonderingssituaties is er sprake van twee hoofdverblijven in het geval van gehandicapte kinderen van gescheiden ouders, die in co-ouderschap door beide ouders worden opgevoed en daadwerkelijk de ene heflt van de tijd bij de ene ouder wonen en de andere helft van de tijd bij de andere ouder. Alleen in die situatie worden in beide ouderlijke woningen woonvoorzieningen getroffen, als dit in het belang is van het kind. In situaties waarin sprake is van bezoekregelingen geldt de compensatieplicht voor de gemeente waar het kind de meeste tijd verblijft. Als de woningen van de ouders in een dergelijke situatie in twee verschillende gemeenten zijn gesitueerd, rust de compensatieplicht alleen op de gemeente waar de woning van de betreffende ouder is gelegen.

* Het college beoordeelt of in het gesprek, als dat heeft plaatgevonden, alle aspecten, zoals voorliggende en algemeen gebruikelijke voorzieningen, zijn meegenomen. Hierbij valt te denken aan bijvoorbeeld handgrepen, hendelmengkranen, verhoogde 6+ toiletpot, toiletverhogers, verhuizing naar een gelijkvloerse woning gelet op leeftijd etc. Vervolgens beoordeelt het college of er andere eigen mogelijkheden zijn.

* Het college beoordeelt vervolgens wat de goedkoopst compenserende oplossing is om het resultaat te bereiken.

* Het college beoordelt ook of het resultaat: wonen in een geschikt huis, ook te bereiken is via een verhuizing. Hierbij zullen alle aspecten worden meegewogen: financiële consequenties van de verhuizing in relatie met het inkomen, de termijn waarop een woning beschikbaar komt (in verband met de medische verantwoorde termijn), de argumenten pro en contra verhuizing ten aanzien van de betrokkene en argumenten op basis van eventueel aanwezige mantelzorg. Een zeer zorgvuldige afweging van alle argumenten zal aan het besluit ten grondslag worden gelegd. Het is niet mogelijk een uitputtend overzicht te geven van alle mogelijke afwegingsfactoren die een rol kunnen spelen, omdat elke situatie weer anders is. Wel wordt in bijlage IV in grote lijnen een overzicht gegeven van een aantal vaak voorkomende factoren, die afhankelijk van de situatie, een rol kunnen spelen bij de besluitvorming.

* Valt die afweging uit in het voordeel van verhuizing, dan wordt een verhuiskostenvergoeding overwogen. Een tegemoetkoming in de kosten van verhuis- en herinrichtingskosten is bedoeld als goedkoopst-compenserend alternatief voor een woningaanpassing in gevallen waarin de verhuizing niet algemeen gebruikelijk is of voorspelbaar is, gelet op leeftijd, gezins- of woonsituatie. Verhuizingen wegens gezinsuitbreiding zijn in beginsel algemeen gebruikelijk, evenals voorspelbare verhuizingen van senioren. Voor verhuizingen naar AWBZ-instellingen of andere zorginstellingen wordt geen financiële tegemoetkoming verstrekt, evenmin voor verhuizingen naar woningen die niet geschikt of bestemd zijn voor permanente bewoning of bij verhuizing naar een niet geschikte woning.

* Het college verstrekt in beginsel geen tegemoetkoming in de kosten van verhuizing en herinrichting, indien de verhuizing heeft plaatsgevonden voordat op de aanvraag is beschikt.

* Een verhuis- en inrichtingskostenvergoeding kan verstrekt worden aan een persoon buiten de Wmo-doelgroep om een aangepaste woning vrij te laten maken. Alleen als het vrijmaken van de woning op verzoek van het college gebeurt, is er aanspraak op een tegemoetkoming voor verhuis- en herinrichtingskosten.

* Is verhuizen geen mogelijkheid, dan wordt beoordeeld welke woningsaanpassingen/woonvoorzieningen noodzakelijk zijn om het resultaat te bereiken.

* Als een inpandige aanpassing mogelijk is, bijvoorbeeld in de situatie van een ruime benedenverdieping, zal het college allereerst die situatie beoordelen, voordat uitbreiding van de woning aan de orde komt. De goedkoopst compenserende oplossing wordt gekozen.

* Wanneer het gaat om een dure aanbouw bij een woning dan wordt in de weging meegenomen of de mogelijkheid bestaat tot het plaatsen van een losse woonunit. Uiteraard moet de mogelijkheid tot het plaatsen van een losse unit bestaan, bijvoorbeeld doordat er voldoende ruimte is. Daarbij zal het meestal zo zijn dat als er voldoende ruimte is voor het plaatsen van een losse unit als er ook ruimte is voor het plaatsen van een aanbouw. Op dit punt geldt dat de wens van betrokkene een aanbouw te realiseren niet doorslaggevend is: een aanbouw is niet herbruikbaar, een losse unit wel. Het is belangrijk om in de beschikking vast te leggen dat - als de unit niet meer nodig is - dit aan de gemeente gemeld wordt. De gemeente kan er dan voor zorgen dat de unit verwijderd wordt en de woning in de oude staat wordt teruggebracht. De kosten hiervan maken onderdeel uit van de verstrekking van een losse woonunit. Is een losse unit niet mogelijk, of is de aanpassing niet zodanig dat deze afweging gemaakt moet worden, dan kan de stap naar de al dan niet bouwkundige aanpassing worden gemaakt.

* Als het gaat om een aanbouw bij een eigen woning zal het college allereerst beoordelen wat iemand mogelijkheden zijn om uit een oogpunt van kosten zelf in de compenserende voorziening te voorzien. Als het mogelijk is deze aanbouw zelf te financieren, bijvoorbeeld door het afsluiten van een hypotheek, zal eerst naar deze mogelijkheid gekeken worden.

* Uitzondering op het beginsel dat woonvoorzieningen worden verstrekt ter compensatie van problemen bij het normale gebruik van de woning vormt de uitraasruimte. Deze voorziening heeft een specifiek doel, namelijk het tot rust doen komen van personen met een specifieke beperking. Het gaat om een ruimte die alleen ten behoeve van de persoon met een aantoonbare gedragsstoornis noodzakelijk is, om hem/haar tot rust te laten komen. De uitraasruimte is dus uitdrukkelijk niet bedoeld om overlast voor huisgenoten te beperken, hoewel dat wel een neveneffect kan zijn van verstrekking. Met het oog op de beperking, de gedragsstoornis met ernstig gedrag tot gevolg, zal de ruimte in de regel beperkt van omvang zijn. Aanwezige voorzieningen zijn gericht op het doel van de uitraasruimte, het tot rust laten komen. De ruimte moet daarom prikkelarm en veilig zijn, en tevens zijn uitgerust met voorzieningen die toezicht mogelijk maken. Voor zover dat geen technische apparatuur is valt dat onder de woonvoorziening. Op basis van deskundigenadvies (onafhankelijk psycholoog of orthopedagoog) wordt op individuele basis vastgesteld aan welke eisen de uitraasruimte moet voldoen. Waar mogelijk worden bestaande ruimten aangepast.

* Als er sprake is van een aanvraag van een mantelzorgwoning gaat het college ook daarbij uit van de eigen verantwoordelijkheid voor hebben van een woning. Dit kan door zelf een woning te bouwen of te huren die op het terrein nabij de woning van de mantelzorgers kan worden geplaatst. Daarbij is uitgangspunt dat de uitgaven die de verzorgde(n) had(den) voor de situatie van de mantelzorg in de mantelzorgwoning, aan het wonen in deze woning besteed kunnen worden. Daarbij kan gedacht worden aan huur, kosten nutsvoorzieningen, verzekeringen enz. Met die middelen zou een mantelzorgwoning gehuurd kunnen worden. Ook zouden deze middelen besteed kunnen worden aan een lening of hypotheek om een mantelzorgwoning (deels) van te betalen. De gemeente kan adviseren en ondersteunen als het gaat om de nodige vergunningen op het gebied van de ruimtelijke ordening.

* Een verhuiskostenvergoeding wordt in de vorm van een financiële tegemoetkoming toegekend en niet in natura. De tegemoetkoming kan worden besteed aan bijvoorbeeld inhuur van een verhuisbedrijf, huur van een busje, (inhuur van personen voor aanbrengen van) vloerbedekking, behang, gordijnen, verf. De vergoeding is niet bedoeld voor het inrichten van de woning zoals meubilair, apparatuur.).

* Bij een niet-bouwkundige woonvoorziening kent het college het hulpmiddel toe in natura (in bruikleen of in eigendom) of in de vorm van een Pgb en wordt het bedrag van dit Pgb afgegeven als tegenwaarde van de voorziening in natura (zie Besluit MO).

* Een bouwkundige aanpassing aan een woning wordt ingevolge artikel 7 lid 2 Wmo door het college uitbetaald aan de eigenaar van de woning, als financiële tegemoetkoming. Dit gebeurd uitsluitend ná aantoning van gemaakte kosten, conform de kosten zoals die zijn vastgesteld in een door het college goedgekeurde offerte. De beschikking wordt verstuurd aan de aanvrager/belanghebbende met een afschrift aan de eigenaar. Bij grotere bouwkundige aanpassingen aan de woning werkt het college altijd eerst met een programma van eisen, waarmee zo nodig meerdere offertes opgevraagd kunnen worden (zie verder Besluit MO).

* Bij het bepalen van al dan niet bouwkundige woonvoorzieningen houdt het college rekening met de belangen van mantelzorgers, zoals bij tilliften en andere hulpmiddelen die door verzorgenden bediend moeten worden.

* Woningsanering betekent het vervangen van de in de woning aanwezige vloerbedekking en gordijnen door glad, afneembaar materiaal i.v.m. allergie of COPD. Hiervoor gelden de volgende criteria:

- De cliënt heeft een rapport waaruit de medische noodzaak tot sanering blijkt

- De cliënt kon bij aanschaf van het artikel redelijkerwijs niet weten dat hij overgevoelig op bepaalde stoffen reageert en

- De woningsanering betreft in de regel het vervangen van tapijt en gordijnen in het slaapvertrek. De woonkamer kan ook worden gesaneerd als betrokkene jonger is dan vier jaar.

- De normbedragen die worden toegepast bij woningsanering zijn opgenomen in het Besluit MO. Zo ook dat uitgegaan wordt van een afschrijvingstermijn van 5 jaar.

* Voor het verwerven van extra grond ten behoeve van een aanbouw of uitbreiding van een bepaald vertrek indien dit op grond van ergonomische beperkingen noodzakelijk zou zijn, kan een financiële tegemoetkoming verstrekt worden. Het aantal m2 wat voor een financiële tegemoetkoming in aanmerking komt, is gemaximeerd. Zie voor de normering bijlage III van deze beleidsregels.

* De (herstel)kosten van het verwijderen van voorzieningen, bijv. trapliften, zijn voor rekening van de gemeente voor zover deze voorzieningen eigendom zijn van de gemeente. De kosten voor het verwijderen van voorzieningen die in eigendom zijn verstrekt, middels een financiële tegemoetkoming zijn voor rekening van degene aan wie de voorziening was toegekend.

Afwegingskader

* Onder dit resultaat woren gerekend de boodschappen inzake levens- en schoonmaakmiddelen die dagelijks nodig zijn en zonodig de bereiding of klaarzetten van maaltijden.

* Allereerst beoordeelt het college of in het gesprek, als dat heeft plaatsgevonden, alle voorliggende, algemene en algemeen gebruikelijke voorzieningen meegenomen zijn. Hierbij valt te denken aan het gebruik van een boodschappenservice, zowel die beschikbaar gesteld zijn door supermarkten, als die dan zijn opgezet door de gemeente of door vrijwilligersorganisaties. Als het dan gaat om het bereiden van maaltijden kan bekeken worden of vormen van maaltijdvoorziening of het gebruik maken van kant en klare maaltijden mogelijk en bruikbaar zijn.

* Vervolgens zal het college beoordelen of er andere eigen mogelijkheden zijn. Hierbij kan gedacht worden aan de sitautie dat in de omgeving wonende bekenden en/of kinderen gewend of bereid zijn deze boodschappen te doen, maaltijd te bereiden of klaar te zetten. Of een andere vrijwilliger die deze taak op zich wil nemen. Het klaarzetten van bijvoorbeeld de broodmaaltijden en/of drinken kan in veel gevallen vooraf plaatsvinden (bijvoorbeeld door gebruik te maken van een lunchbox of thermoskan oid).

* Daarna beoordeelt het college of er sprake is van gebruikelijke zorg. Zie bijlage V van de beleidsregels Gebruikelijke zorg.

* Als al het voorafgaande niet geleid heeft tot een oplossing van het probleem zal het college compenseren met een individuele voorziening.

* Bij boodschappen is het uitgangspunt: één maal in de week boodschappen doen. Een uitzondering wordt door het college alleen gemaakt als volstrekt helder is dat dit niet in één maal per week mogelijk is.

* De normtijden hiervoor zijn weer de normen zoals voorheen onder de AWBZ gehanteerd en die zijn opgenomen in bijlage II van deze beleidsregels, tenzij de feitelijke situatie tot een andere norm leidt.

* Deze normen worden uitgedrukt in uren.

* Het resultaat: beschikken over goederen voor primaire levensbehoeften, als individuele voorziening, kan door het college in natura als ook via een Persoonsgebonden budget bereikt worden (zie bijlage II van de beleidsregels en Resultaat 1 t.a.v. Hulp bij het huishouden)

* Het college houdt rekening met de belangen van mantelzorgers. Zo kan in geval van dreigende overbelasting een individuele voorziening aan de verzorgde worden toegekend. Deze voorziening kan dan niet - als het een Pgb betreft - door de mantelzorger worden ingevuld: het gaat immers om diens (dreigende) overbelasting. Ook hier gaat het om een afgeleid recht. Het college kan ook op voorhand rekening houden met periodes van afwezigheid van de mantelzorger voor vakantie of anderszins.

Afwegingskader

* Allereerst beoordeelt het college of in het gesprek, als dat heeft plaatsgevonden, alle voorliggende, algemene en algemeen gebruikelijke voorzieningen meegenomen zijn. Hierbij valt te denken aan het gebruik van was- en strijkservice of zelfs aan een wasserij als dat in de lijn van het bestedingspatroon van de aanvrager.

* Vervolgens zal het college beoordelen of er andere eigen mogelijkhedenzijn die benut kunnen worden. Hierbij kan gedacht worden aan de aanschaf door betrokkene van een wasmachine en/of droger. Wat betreft de kleding wordt uitgegaan van een eigen verantwoordelijkheid ten aanzien van de keuze van kleding, die in principe niet hoeft te worden gestreken.

* Daarna beoordeelt het college of er sprake is van gebruikelijke zorg.

Zie bijlage V van de beleidsregels Gebruikelijke zorg. Bij beschikken over schone, draagbare en doelmatige kleding zal het over het algemeen gaan om uitstelbare taken. Alleen als de was niet kan blijven liggen zal dat direct moeten gebeuren. Hier zal dan ondanks de gebruikelijke zorg wel voor gecompenseerd kunnen worden.

* Als al het voorafgaande niet geleid heeft tot een oplossing van het probleem zal het college compenseren met een individuele voorziening.

* De inhoud van het resultaat schone en doelmatige kleding bestaat uit het wassen en drogen daarvan.

* Wat betreft het strijken van kleding worden er geen lakens, theedoeken, zakdoeken en ondergoed etc. gestreken. Wat betreft de kleding wordt uitgegaan van een eigen verantwoordelijkheid ten aanzien van de keuze van kleding, die in principe niet hoeft te worden gestreken.

* Er zal dan met de mantelzorger rekening worden gehouden met het oog op dreigende overbelasting. Zo kan in geval van dreigende overbelasting een individuele voorziening aan de verzorgde worden toegekend. Deze voorziening kan dan niet - als het een Pgb betreft - door de mantelzorger worden ingevuld: het gaat immers om diens (dreigende) overbelasting. Ook hier gaat het om een afgeleid recht. Het college kan ook op voorhand rekening houden met periodes van afwezigheid van de mantelzorger voor vakantie anderszins.

Afwegingskader

Allereerst beoordeelt het college of in het gesprek, als dat heeft plaatsgevonden, alle voorliggende, algemene en algemeen gebruikelijke voorzieningen meegenomen zijn. Hierbij valt te denken aan bijvoorbeeld voorschoolse, tussenschoolse en naschoolse opvang, kinderopvang, opvang door grootouders, buren, etc. etc.

* Ook beoordeelt het college de mogelijkheden van ouderschapsverlof en/of zorgverlof. Het is aan belanghebbende om aan te tonen dat ouderschapsverlof en/of zorgverlof niet mogelijk is.

* Als al het voorafgaande niet geleid heeft tot een oplossing van het probleem, zal het college compenseren met een individuele voorziening.

* Bij tijdelijke opvang gaat het om die tijden dat de partner vanwege werkzaamheden niet thuis is. Dat kan dus gaan om maximaal 40 uur, bij een 40-urige werkweek, plus de noodzakelijke reistijden.

* Bij de toekenning stelt het college bij beschikking vast om welke tijdelijke periode het gaat en op welke wijze gezocht dient te worden naar een definitieve oplossing.

* Ten aanzien van mantelzorgers zal door het college rekening worden gehouden met hun belangen als het gaat om het thuis te zorgen voor kinderen die tot het gezin behoren.

Afwegingskader

* Het gaat om het zich verplaatsen in en om de woning. Dat bekent dat het om verplaatsingen gaat die direct vanuit de woning worden gedaan. Daarom gaat het hier om belanghebbenden die voor het dagelijks zittend verplaatsen zijn aangewezen op een rolstoel. Primair doel is het zittend verplaatsen, omdat lopend verplaatsen niet of onvoldoende mogelijk is, ook met op grond van andere regelingen te verstrekken voorzieningen als looprekken, rollators, wandelstokken en krukken. Aan een dergelijke noodzaak gaat vaak een periode vooraf waarin gebruik wordt gemaakt van andere hulpmiddelen, (ooit) verstrekt op basis van de Zorgverzekeringswet of AWBZ of zelf aangeschaft.

* Allereerst beoordeelt het college of in het gesprek, als dat heeft plaatsgevonden, alle voorliggende, algemene en algemeen gebruikelijke voorzienigen meegenomen zijn. Hierboven zijn al een aantal voorliggende (loop) voorzieningen genoemd. De (elektrisch verstelbare) trippelstoel valt onder de door de Regeling Zorgverzekering te verstrekken voorzieningen.

* Rolstoelen voor het zogenaamde 'incidentele' gebruik, waarbij de rolstoel in de auto wordt meegenomen om elders, bij het winkelen of bij uitstapjes, te gebruiken, vallen niet onder dit te bereiken resultaat maar onde resultaat 7 en 8. Zij zullen dan ook ter beschikking kunnen komen via een algemene voorziening in de vorm van een rolstoelpool als deze aanwezig is.

* De sportrolstoel wordt niet gerekend tot een rolstoel voor het verplaatsen in en rond de woning maar valt ook onder resultaat 8.

* Als er noodzaak bestaat voor een rolstoel voor dagelijks zittend gebruik, zal (eventueel via een medisch en al dan niet ergotherapeutisch advies) door het college een programma van eisen worden opgesteld waaraan de rolstoel moet voldoen.

* In bijlage VI van de beleidsregels zijn de specificaties van de verschillende categorieën rolstoelen opgenomen. Middels het onderzoek zal worden vastgesteld welke categorie rolstoel de goedkoopst compenserende voorziening biedt om de verplaatsingbeperkingen in/om de woning in voldoende mate te compenseren. Naast de aanduiding van de categorie, zal in de beschikking een programma van eisen worden opgenomen waaraan de rolstoel moet voldoen.

* Een rolstoel kan door het college verstrekt worden in natura of in de vorm van een Persoonsgebonden budget (pgb).

* Bij verstrekking in natura kan de leverancier (eventueel samen met (externe) indicatieadviseur) aan de hand van de categorieaanduiding en het programma van eisen een rolstoel selecteren en na passing afleveren bij de aanvrager. Bij verstrekking in natura vallen alle kosten van onderhoud en verzekering onder de verstrekking.

* Bij verstrekking in de vorm van een Pgb zal in de beschikking ook een bedrag zijn opgenomen waarmee de aanvrager zelf een rolstoel kan aanschaffen. Bij een versterkking als Persoonsgebonden budget wordt de rolstoel die betrokkene zou hebben gekregen als voorziening in natura als uitgangspunt genomen (zie Besluit MO). De aanvrager kan aan de hand van de categorieaanduiding en het programma van eisen een geschikte rolstoel selecteren, een offerte ter goedkeuring overleggen en na uitbetaling van het Pgb de voorziening aanschaffen. Het persoonsgebonden budget voor aanschaf van een rolstoel wordt toegekend voor een bepaalde periode (gebruiksduur). Dit is opgenomen in het Besluit MO.

* Ten aanzien van maneltzorgers zal door het college rekening worden gehouden met hun belangen. Dat kan bijvoorbeeld betekenen dat als de mantelzorger niet in staat is de rolstoel te duwen voor dagelijks gebruik, er een ondersteunende motorvoorziening verschaft kan worden.

Afwegingskader

* Allereerst beoordeelt het college of in het gesprek, als dat heeft plaatsgevonden, alle aspecten, zoals voorliggende3 en algemeen gebruikeiljke voorzieningen, meegenomen zijn. Dat kunnen ook fietsen in bijzondere uitvoering zijn, zoals fietsen met trapondersteuning en dergelijke. Of gebruik van een scooter/bromfiets. Gebruik van het openbaar vervoer bereikt en gebruikt kan worden. Als nog gefietst kan worden over grotere afstanden wordt hier ook rekening mee gehouden. Er ligt overigens geen letterlijke relatie met het openbaar vervoer. Het ontbreken van openbaar vervoer in bepaalde gebieden of het opheffen van een buslijn, waardoor een halte op grote(re) afstand komt te liggen, is niet zonder meer een aanleiding te moeten compenseren. Mensen zonder beperking zoals bedoeld in de Wmo, ondervinden daar ook hinder van en moeten dus in andere voorzieningen investeren om in hun vervoersbehoeften te kunnen voorzien.

* Ook beoordeelt het college of er andere mogelijkheden zijn waarmee het resultaat bereikt kan worden. Daarvoor zal allereerst gekeken worden waar de vervoersbehoefte van de aanvrager/betrokkene uit bestaat. De verplaatsingsbehoefte zou mogelijk ook opgelost kunnen worden met een vrijwilliger. Stel dat de aanvrager een probleem heeft om zijn wekelijkse zangkoor te bereiken en een ander koorlid is bereid aanvrager mee te nemen dan is er geen probleem meer dat gecompenseerd moet worden.

* Als al het voorafgaande niet geleid heeft tot een oplossing van het probleem zal het college compenseren met een voorziening.

* Voor het oplossen van problemen met mobiliteit bij een maximale loopafstand van 800 meter wordt altijd eerst gekeken of collectief vervoer (de taxipas) het probleem adequaat kan oplossen. Dat zal het in zeer veel gevallen zo zijn. Uit de jurisprudentie van de Centrale Raad van Beroep blijkt dat in uitzonderlijke situaties collectief vervoer niet adequaat geacht moet worden. Belangrijk is wel dat nadrukkelijk rekening wordt gehouden met de persoonskenmerken en behoeften van de aanvrager/betrokkene zoals: doel en frequentie vervoer, meenemen van kinderen, meenemen van noodzakelijke spullen etc. Bij de beoordeling hiervan zal rekening worden gehouden met het feit dat de voorziening een alternatief is voor het openbaar vervoer.

* Met een systeem voor collectief vervoer of met een andere individuele voorziening dient tenminste een afstand van 1500 km per jaar te kunnen worden afgelegd. Indien daar aanleiding voor is kan het college dit aantal ophogen. Dat kan bijvoorbeeld in het geval dat het gaat om een bovenregionaal contact, dat uitsluitend door de aanvrager zelf bezocht kan worden, terwijl het bezoek vor de aanvrager noodzakelijk is om dreigende vereenzaming te voorkomen. Bij dit aantal kilometers kan het gebruik van een andere, verstrekte, voorziening zoals een scootmobiel, meegeneomen worden hetgeen invloed kan hebben op het aantal kilometers.

* Bij personen met een loopafstand van minder dan 100 meter zal het college beoordelen of naast een voorziening als collectief vervoer ook nog een voorziening voor de zeer korte afstand noodzakelijk is.

* Indien collectief vervoer geen adequaat compenserende oplossing biedt kan het college een andere individuele voorziening verstrekken in de vorm van een voorzieningen in natura of als financiële tegemoetkoming in de kosten van vervoer of persoonsgebonden budget te besteden aan vervoer.

* Voor de verplaatsingen op de korte afstand (<100m) kan gedacht worden aan een scootmobiel of driewielfiets. Of een Pgb om dergelijke voorzieningen aan te schaffen. In bijlage VI van de beleidsregels zijn de specificaties van de verschillende categorieën scootmobielen opgenomen. Welke categorie scootmobiel wordt geïndiceerd hangt o.a. af van de verplaatsingsbehoefte, de afstand naar de noodzakelijke voorzieningen, of wel/niet sprake is van een 'meefietsende' partner en/of andere huisgenoten.

* Bovengenoemde voorzieningen worden verstrekt in de vorm van een voorziening in natura als financiële tegemoetkoming of persoonsgebonden budget te besteden aan vervoer verstrekken.

* Bij het verstrekken van voorzieningen die af te leiden zijn van de auto, beoordeelt het college of er sprake is van meerkosten ten opzichte van de periode voordat de beperkingen ontstonden. Alleen dan komt men in aanmerking voor een individuele voorziening.

* Bij een persoonsgebonden budget is de voorziening die de aanvrager/betrokkene als voorziening in natura zou ontvangen voor het college uitgangspunt voor de hoogte van het bedrag (zie Besluit MO).

* Met de positie van mantelzorgers kan rekening worden gehouden bij het bepalen van de vervoersvoorziening. Zo kan het noodzakelijk zijn dat de mantelzorger meereist (vanwege de noodzaak tijdens het vervoer in te grijpen) zodat het vervoer van de mantelzorger als noodzakelijke begeleider gratis plaats vindt.

* Voorzieningen die gebruikt worden voor deelname aan het verkeer worden niet toegekend als er (ook na training) geen sprake is van voldoende verkeersinzicht en de voorziening voor belanghebbende niet leidt tot een grotere zelfstandigheid.

* Vervoer naar en van medische behandeling of medische controle valt niet onder verplaatsing voor het leven van alle dag. Op basis van de Zorgverzekeringswet (Zvw) hebben verzekerden onder bepaalde omstandigheden recht op zittend ziekenvervoer: rolstoelgebruikers,visueel gehandicapten en mensen die chemokuur, nierdialyse of radiotherapie moeten ondergaan. Daarnaast kan bij de zorgverzekeraar een beroep worden gedaan op de hardheidsclausule waarbij de duur, de frequentie van de vervoersbehoefte en de afstand tot reisduur relevant zijn. De Centrale Raad van Beroep heeft op 28 januari een (WVG)-uitspraak gedaan over een geschil tussen de gemeente Uithoorn en een burger over het zittend ziekenvervoer als mogelijk onderdeel van de zorgplicht van gemeenten nadat de Rijksoverheid. De uitspraak luidt als volgt: ''Vervoersvoorzieningen ten behoeve van (para)medisch consult, behandeling of therapie. Het vervoer van betrokkenen valt onder de zorgplicht van het College (de gemeente), voor zover gereisd moet worden naar bestemmingen die onder het zorgplichtgebied van het College vallen'' (einde citaat). Inmiddels is vast komen te staan dat deze jurisprudentie ook vertaald moet worden naar de compensatieplicht van de Wmo. De compensatieplicht beperkt zich tot vervoer in de regio en alleen voor burgers die sowieso tot de doelgroep van de Wmo behoren en dus voldoen aan de criteria in de Verordening. Deze compensatieplicht wordt als volgt ingevuld:

- Samen met een Wmo-klant eerst onderzoeken of ze geen beroep zouden kunnen doen op de ziektenkostenverzekering of dat er toch iemand is in de eigen sociale omgeving van de klant (eigen verantwoordelijkheid);

- Indien dit niet het geval is zoeken naar een vrijwilliger die mee kan (klant betaalt vrijwilliger een onkostenvergoeding);

- Mocht bovenstaande niet lukken dan, in uitzondering en tijdelijk, gebruik van de collectieve vervoersvoorziening.

Afwegingskader

* Het College beoordeelt altijd eerst of andere, algemeen gebruikelijke, voorliggende en andere gemakkelijk zelf te realiseren voorzienignen mogeilijk zijn.

* Als het gaat om een vervoer-/of verplaatsingsprobleem zal het college eerst beoordelen of dit via het zevende resultaat opgelost kan worden.

* Recreatieve activiteiten worden niet onder sport gerekend. De aanvraag voor een sportrolstoel de natuur in te gaan zal dan ook worden afgewezen. Bij veel gehandicaptensportverenigingen is het mogelijk een sportvoorziening te lenen om uit te proberen of een bepaalde sport die aantrekkelijk lijkt ook bij iemand past. Dit kan nuttig zijn om te voorkomen dat een aangeschafte voorziening uiteindelijk niet of nauwelijks gebruikt wordt.

* Topsport vergt net als bij niet-gehandicapten, vaak hoge uitgaven voor sporthulpmiddelen. Deze regeling is daar niet voor bedoeld. Topsport maakt een beroep op sponsoring mogelijk.

* Een aangepaste sportvoorziening, zoals een rolstoel, kan worden verstrekt als belanghebbende is aangewezen op de sportvoorziening, en aantoonbaar lid is van een (gehandicapten)sportvereniging waar de voorziening voor nodig is en de voorziening bijdraagt aan het kunnen ontmoeten van medemensen en op basis daarvan sociale verbanden kunnen aangaan en er aantoonbaar sprake is van meerkosten van de noodzakelijke voorziening ten opzicht van algemeen gebruikelijke sportvoorzieningen.

* Een sportvoorziening wordt uitsluitend als financiële tegemoetkoming verstrekt. In het bedrag is een deel als bijdrage in de aanschaf van een sportvoorziening bedoeld en een deel voor onderhoud (zie Besluit MO). In uitzonderlijke situaties, waarin bijvoorbeeld een elektrische rolstoel noodzakelijk is voor de sport, kan met behulp van een beroep op de harheidsclausule een hoger bedrag worden verstrekt. Bijvoorbeeld als het inkomen van betrokkene de aanschaf van een elektrische sportrolstoel door middel van een financiële tegemoetkoming niet mogelijk maakt. Een individuele beoordeling is hiervoor noodzakelijk.

* Bewoners van AWBZ-instellingen die ingevolge artikel 5 van de Wet toelating zorginstellingen zijn erkend komen slechts voor een rolstoel in aanmerking als zij vanuit de AWBZ geen rolstoel krijgen. Hiervan is sprake als artikel 154 van het Besluit zorgaanspraken AWBZ van toepassing is. De combinatie verblijf en behandeling, ontvangen in dezelfde instelling, het verblijf in een ziekenhuis en het verblijf in een revalidatiecentrum zijn redenen om een rolstoel uit de AWBZ te ontvangen. Wie in een ziekenhuis of revalidatiecentrum bezig is terug te gaan naar huis moet een rolstoel aanvragen in het kader van de Wmo. Door ontwikkelingen als extramuralisering zijn er steeds meer voorzieningen ontstaan waarbij het niet zonder meer duidelijk of is er sprake van een toegelaten instelling. In die situatie moet worden nagegaan of op betrokken persoon één of meer facetten van de werking van artikel 15. Besluit zorgaanspraken van toepassing is. Hiernaar kan geïnformeerd worden bij de zorgaanbieder of bij het zorgkantoor.

Eigen bijdragen en eigen aandeel

Artikel 15 van de wet biedt de mogelijkheid bij verstrekking van voorzieningen in natura of een persoonsgebonden budget eigen bijdragen te vragen. Artikel 19 van de wet biedt de mogelijkheid de hoogte van financiële tegemoetkomingen af te stemmen op het inkomen van degene aan wie maatschappelijke ondersteuning wordt verleend: het zogeheten eigen aandeel. Verschuldigd is ten aanzien van alle resultaten en dat het college van burgemeester en wethouders in het Besluit maatschappelijke ondersteuning gemeente Hoogezand-Sappemeer de omvang van de eigen bijdrage en het eigen aandeel vast legt.

Onderzoek en advies

Bij toekenning van voorzieningen op grond van de Wvg of bij indicatiestelling ten behove van de functie Huishoudelijke Verzorging AWBZ was het begrip 'medische noodzaak' doorslaggevend. Uit de jurisprudentie van de Centrale Raad van Beroep op beide terreinen blijkt dat die medische noodzaak in de ogen van de Raad aanwezig moet zijn om voorzieningen te verstrekken. Dit uitgangspunt geldt ook onder de Wmo. Onder de Wmo, waar het ook kan gaan om psychische of psychosociale problemen, kan ook een advies van een andere deskundige dan een medicus noodzakelijk zijn. Dit gold onder de Wvg al bij de ''uitraasruimte'' waar soms het advies van een psycholoog of (ortho)pedagoog werd gevraagd. Onder de Wmo zal dit vaker nodig kunnen zijn. Maar of het nu een medicus of een andere deskundige is, het deskundigenadvies is in bepaalde situaties van groot belang. Artikel 25 van de verordening MO biedt de basis voor een zorgvuldig onderzoek.

Motivering van besluiten

* Het College beoordeelt het (medisch) advies en besluit tot (gedeeltelijke) toekenning of afwijzing van de aangevraagde compensatie/voorziening.

* Artikel 26, lid 1 Wmo, dat luidt:

1. De motivering van een beschikking op een aanvraag om een individuele voorziening vermeldt op welke wijze de genomen beschikking bijdraagt aan het behouden en het bevorderen van de zelfredzaamheid en de normale maatschappelijke participatie van mensen met een beperking of een chronisch psychisch probleem en van mensen met een psychosociaal probleem.

Op basis van deze bepaling moet in de beschikking aangegeven worden op welke wijze de genomen beschikking bijdraagt aan het behouden en het bevorderen van de zelfredzamheid en de normale maatschappelijke participatie van betrokkene. Door in de beschikking aan te geven welke mogelijkheden betrokkene krijgt door de toegekende voorziening(en) is voldaan aan de motiveringsopdracht.

Enkele voorbeelden:

Een aanvrager wil graag een rolstoel bij het verplaatsen in en om de woning en hulp bij het huishouden. Uit medisch onderzoek blijkt dat de diagnose gesteld is door de huisarts en dat er nog geen behandeling heeft plaatsgevonden. In deze situatie kan niet zonder meer toegekend worden, omdat daarbij het risico bestaat dat er geen behandeling plaats gaat vinden en er dus afhankelijkheid van zorg en voorzieningen ontstaat terwijl er dus nog behandelmogelijkheden onbenut zijn. De medisch adviseur moet naar de huisarts verwijzen met het advies behandelmogelijkheden te benutten. Hangende die behandelmogelijkheden wordt geen rolstoel noch hulp bij het huishouden toegekend. Mocht betrokkene in behandeling gaan, bijvoorbeeld bij een revalidatiecentrum, dan wordt in overleg met de behandelaren besloten tot een beperkte of tijdelijke inzet van een rolstoel of hulp bij het huishouden, voor zover deze inzet de behandeling niet in de weg staat.

De motivering wordt dan:

Door u is een rolstoel en hulp bij het huishouden aangevraagd. Uit medisch onderzoek is gebleken dat er nog behandelingsmogelijkheden zijn. Het doel van de Wmo is niet aanvragers afhankelijk te maken van voorzieningen, maar te compenseren als duidelijk is dat er geen verbetering mogelijk is. Daarom kennen wij u op dit moment geen rolstoel noch hulp bij het huishouden toe. Mocht uit uw behandeling in overleg met uw behandelaars blijken dat verstrekking past in uw behandelplan, dan kunt u opnieuw contact met ons opnemen, onder overlegging van een verklaring van uw behandelaars.