| Overheidsorganisatie | Waterschap Peel en Maasvallei |
|---|---|
| Officiële naam regeling | Legesverordening Waterschap Peel en Maasvallei |
| Citeertitel | Legesverordening Waterschap Peel en Maasvallei 2012 |
| Vastgesteld door | algemeen bestuur |
| Onderwerp | financiën en economie |
| Eigen onderwerp | financiën – belastingen |
Datum ondertekening inwerkingtredingsbesluit: 21-11-2012
Bron bekendmaking inwerkingtredingsbesluit: Regionale dagbladen 17 december 2012
Onbekend.
Geen
Datum inwerking- treding | Terugwerkende kracht tot en met | Datum uitwerking- treding | Betreft | Datum ondertekening Bron bekendmaking | Kenmerk voorstel |
|---|---|---|---|---|---|
| 01-01-2013 | 01-01-2018 | Art. 4, toelichting en tarieventabel | 21-11-2012 Regionale dagbladen 17 december 2012 | 2012.17178 | |
| 04-01-2012 | 01-01-2018 | nieuwe regeling | 04-01-2012 Regionale dagbladen 22 december 2011 | 2011.17393 |
In deze verordening wordt verstaan onder:
Algemene wet: de Algemene wet inzake rijksbelastingen
Invorderingswet: de Invorderingswet 1990;
tabel: de bij deze verordening horende tabel met normen en tarieven voor diensten, verricht door of namens het waterschapsbestuur;
de ambtenaar belast met de heffing en invordering: de ambtenaar van het waterschap, zoals bedoeld in artikel 123, derde lid onder b. en c. van de Waterschapswet;
de aanvrager: de persoon of rechtspersoon die een dienst aanvraagt, zoals opgenomen in de tabel.
Onder de naam "leges" worden rechten geheven betreffende door of namens het waterschapsbestuur verstrekte diensten, zoals nader genoemd in de tabel.
1. Belastingplichtig is de aanvrager van de dienst of degene ten behoeve van wie de dienst is verleend.
2. De belastingplicht ontstaat op het moment dat de aanvrager een dienst aanvraagt.
"Geen leges wordt geheven voor:
1. het verstrekken van documenten;
2. het in behandeling nemen van een aanvraag tot het verlenen van een vergunning die een direct gevolg is van het uitvoeren van een werk door of vanwege het Waterschap Peel en Maasvallei;
3. het in behandeling nemen van een aanvraag tot het verlenen van:
a. een vergunning die betrekking heeft op activiteiten met recreatieve doeleinden, onder de voorwaarde dat deze activiteiten niet bedrijfsmatig en niet met winstoogmerk worden uitgevoerd;
b. een vergunning die betrekking heeft op activiteiten met educatieve doeleinden, onder de voorwaarde dat deze activiteiten niet bedrijfsmatig en niet met winstoogmerk worden uitgevoerd;
c. een vergunning die betrekking heeft op activiteiten die bijdragen aan de doelstellingen van het waterschap.
4. een aanvraag die niet-ontvankelijk wordt verklaard of buiten behandeling wordt gesteld.
1. Het bedrag van de legesnota wordt met 50% verminderd, als de aanvraag wordt ingetrokken voordat is beslist op de aanvraag.
2. Het bedrag van de legesnota wordt met 50% verminderd, als de aanvraag niet wordt gehonoreerd.
De leges worden geheven naar de maatstaven en tarieven zoals vermeld in de tabel.
1. De leges worden geheven in de vorm van een gedagtekende aanslag onder de naam "legesnota".
2. De leges kunnen worden geheven in de vorm van een voorlopige legesnota, gevolgd door een definitieve legesnota. De voorlopige legesnota is niet hoger dan de definitieve legesnota.
3. De legesnota staat op naam van de aanvrager of degene voor wie de dienst is verleend.
1. In afwijking van artikel 9, eerste lid van de Invorderingswet moeten de leges worden betaald:
bij het uitreiken van de legesnota: op het moment van uitreiken;
bij het toezenden van de legesnota: binnen vier weken na dagtekening van de legesnota.
2. De Algemene termijnenwet is niet van toepassing op het eerste lid.
Bij de invordering van leges wordt geen kwijtschelding verleend.
Het dagelijks bestuur kan nadere regels geven over het vaststellen en het invorderen van de leges.
1. Deze verordening met de tabel treedt in werking op 1 januari 2012. De datum van ingang van de heffing is gelijk aan de datum van inwerkingtreding van de verordening.
2. Deze verordening kan worden aangehaald als 'Legesverordening Waterschap Peel en Maasvallei 2012".
Toelichting bij de Legesverordening Waterschap Peel en Maasvallei 2012
Deze toelichting bestaat uit drie delen:
a. algemeen deel;
b. artikelsgewijze toelichting bij de verordening;
c. toelichting bij de tarieventabel.
Algemeen deel
Opzet
In de verordening zijn de materiële en formele belastingbepalingen opgenomen. In een afzonderlijke tabel bij de verordening wordt de omschrijving van de belastbare feiten en tarieven vermeld.
Bevoegdheid
Het waterschap mag leges heffen op grond van artikel 115 Waterschapswet. De leges zijn waterschapsbelastingen. De Algemene wet inzake rijksbelastingen en de Invorderingswet zijn van toepassing.
Inhoud
Het legaliteitsbeginsel en het beginsel van de rechtszekerheid brengen met zich mee dat de belastingverordening in ieder geval de volgende elementen moet bevatten:
de belastingplichtige;
het voorwerp van de belasting;
het belastbaar feit;
de heffingsmaatstaf;
het tarief;
de datum van inwerkingtreding.
Deze elementen zijn ook opgenomen in artikel 111 van de Waterschapswet. De Hoge Raad heeft met name over het tarief geoordeeld dat de verordening duidelijk inzicht moet geven in - d e opbouw vanhet te heffen bedrag (vgl. HR 1 maart 1989, nr. 25996, BNB 1989/127). Ook blijkt dat de Hoge Raad vindt dat de verordening over de andere elementen duidelijk moet zijn.
Karakter leges
Artikel 115 Waterschapswet voorziet niet alleen in de bevoegdheid tot het heffen van rechten voor het genot van door of vanwege het bestuur van het waterschap verstrekte diensten. Dit artikel biedt ook de mogelijkheid rechten te heffen voor het behandelen van verzoeken tot het verlenen van vergunningen of ontheffingen.
Alle kosten die rechtstreeks samenhangen met de dienstverlening komen voor verhaal door middel van legesheffing in aanmerking. Er hoeft echter geen rechtstreeks verband te bestaan tussen de hoogte van de leges die in een individueel geval worden geheven en de kosten die de overheid in dit individuele geval heeft moeten maken.
Uit de jurisprudentie van de Hoge Raad blijkt een ruime uitleg van het begrip leges. De Hoge Raad heeft uitgesproken dat legesheffing niet beperkt hoeven te blijven tot de kosten verbonden aan het op schrift stellen van bij bepaalde administratieve diensten behorende stukken. Het gaat om heffingen die op de vergoeding van die diensten zelf zijn gericht (HR 1 juli 1969, nr. 16165, BNB 1969/185). De administratieve dienst, bestaande uit de enkele verlening van de vergunning is voldoende om leges te kunnen heffen, want de wetgever heeft geen rechtstreeks verband tussen de hoogte van de leges en de omvang van de verrichte dienst willen eisen (HR 4 maart 1981, nr. 20037, BNB 1981/142 en Hof's-Gravenhage van 10 september 1997, nr. 95/2750-E-7).
Dienstverlening
Bij het voorgaande moet worden opgemerkt dat de heffing van leges op twee punten beperkt wordt:
a. de te verhalen kosten moeten rechtstreeks in relatie staan tot de verleende dienst;
b. er moet sprake zijn van dienstverlening.
Ada.
Een aantal kosten is nadrukkelijk van legesheffing uitgesloten. Dit betreft:
de kosten van inspraak, bezwaar en beroep;
kosten in verband met schadevergoedingszaken en toezicht (met uitzondering van de zogenaamde eerste controle)
kosten in verband met het opstellen van een beleidsplan;
kosten in verband met handhaving.
Adb.
Aangenomen mag worden dat de mogelijkheid tot legesheffing een begrenzing vindt in het begrip dienst. Aan dit begrip wordt wel nader inhoud gegeven door te spreken van activiteiten die gericht zijn op de bevordering van het individuele belang van de aanvrager (HR 9 december 1987, nr. 24892, BNB 1988/117). De Waterschapswet spreekt uitdrukkelijk over het behandelen van verzoeken tot het verlenen van vergunningen of ontheffingen. Dat wil zeggen dat legesheffing niet mogelijk is voor het verlenen of wijzigen van een vergunning zonder dat daaraan een verzoek van de aanvrager van de vergunning ten grondslag ligt. Legesheffing is onafhankelijk van het resultaat van de behandeling, dus is legesheffing toegestaan in het geval de vergunning wordt geweigerd. Het heffen van leges in die gevallen waarin ambtshalve vergunningen worden verleend of gewijzigd valt niet binnen de reikwijdte van de verordening. Het is ook niet mogelijk voor straf een extra opslag op de leges in rekening te brengen. Een verschil in tarief kan alleen gerechtvaardigd worden door een andere vorm van dienstverlening en een daarmee samenhangend afwijkend kostenverloop.
Kostendekking en tarieven
De tariefberekening moet een relatie hebben met de kosten die het waterschap voor de dienstverlening maakt. Omdat deze kosten van diverse factoren afhankelijk zijn en sterk uiteen kunnen lopen, zullen deze per waterschap tot verschillende uitkomsten kunnen leiden. Het ministerie van Binnenlandse Zaken heeft in 2010 een Handreiking kostentoerekening leges en tarieven opgesteld. Deze handreiking is als uitgangspunt gehanteerd. Het algemeen bestuur heeft het dekkingspercentage bij vaststelling van de Legesverordening in 2011 gesteld op 50%. De te verwachten kosten van vergunningverlening respectievelijk leggerwijzigingen op verzoek voor 2013 worden geraamd op ruim € 208.950 respectievelijk circa € 75.400. Bij de bepaling van het tarief gaan wij voor 2013 uit van 75 vergunningaanvragen en 25 verzoeken tot leggerwijziging. Om in 2013 tot het gewenste dekkingspercentage van 50% van de kosten van vergunningverlening respectievelijk leggerwijzigingen op verzoek te komen, is een legesopbrengst vereist van € 142.175. Uitgaande van voornoemde 100 prestaties (75 + 25) bedraagt het tarief voor het in behandeling nemen van een aanvraag afgerond € 1.420. Dit tarief wordt vermeerderd met een opslag daar waar het betreft het plaatsen van bouwwerken of kunstwerken in, op, boven, over en onder waterstaatswerken waarvan de bouwkosten € 50.000,- of meer bedragen. Voor werken of werkzaamheden van betrekkelijk eenvoudige aard zijn algemene regels gesteld. Het tarief voor het in behandeling nemen van een verzoek tot wijziging van de legger bedraagt € 1.420.
Artlkelsgewijze toelichting
Artikel 1d
Op grond van de Algemene wet bestuursrecht is het noodzakelijk om deze ambtenaar expliciet te noemen omdat de Waterschapswet bepaalt, dat een aantal bevoegdheden op grond van de Algemene wet inzake de rijksbelastingen, rechtstreeks aan deze ambtenaar worden toegekend (attributie).
Artikel 2
Dit artikel bevat de aanduiding van het belastbare feit: 'verstrekte diensten'. De uitwerking hiervan vindt plaats in de bij de verordening behorende tabel. In het kader van de ontheffing- en vergunningverlening is in deze tabel gekozen voor de verschuldigdheid van de leges bij het in behandeling nemen van de aanvraag en niet voor de verschuldigdheid in het kader van de afgifte van de ontheffing of vergunning.
Artikel 3
Deze bepaling bevat de aanwijzing van de belastingplichtige. De aanvrager van de dienst en degene ten behoeve van wie de dienst wordt aangevraagd zijn beiden hoofdelijk aansprakelijk voor de betaling van de verschuldigde leges.
Artikel 5
Uitgangspunt is dat de leges verschuldigd zijn op het moment dat de aanvrager een dienst aanvraagt. Dat betekent dat ook de leges verschuldigd zijn als een aanvraag tot vergunning wordt geweigerd of als de aanvraag wordt ingetrokken. Artikel 134 van de Waterschapswet geeft de mogelijkheid om in de verordening een vermindering te regelen. Met deze coulancebepaling wordt geregeld, dat in de vermelde gevallen niet het hele legesbedrag in rekening gebracht wordt, maar 50% daarvan.
Artikel 7
De dagtekening van de legesnota is onder meer van belang voor de termijn van zes weken (art. 6:7 en volgende Algemene wet bestuursrecht en art. 22j Algemene wet inzake rijksbelastingen), waarbinnen bezwaar kan worden gemaakt tegen de verschuldigdheid van de leges. In het tweede lid van dit artikel is de mogelijkheid opgenomen om voor de legesheffing met voorlopig gevorderde bedragen te werken.
Artikel 8
De invorderingswet noemt een termijn van zes weken. Hiervan kan worden afgeweken als die afwijking is opgenomen in de verordening.
Toelichting bij de tarieventabel
Met het bepalen van een ondergrens van € 50.000,--, zoals genoemd bij punt 2.2 is uitgegaan van de gedachte dat de meeste (vaak particuliere) voorzieningen onder dit bedrag blijven. Bij projecten met hogere bouwkosten verlangt de complexiteit van de zaak een grotere tijdsinzet. Om te voorkomen dat de legeskosten onevenredig hoog worden, geldt een maximum aan leges van € 23.000,-.Uitgangspunt daarbij is dat ook voor de grootste projecten dit legesbedrag toereikend is. In sommige gevallen zal het nodig zijn om bij het beoordelen van de aanvraag extern advies in te winnen. Hiervoor is een regeling getroffen in Hoofdstuk III. De kosten van een extern advies kunnen samen met het legesbedrag in rekening worden gebracht. Die kosten worden op basis van een begroting aan de aanvrager meegedeeld, voordat de aanvraag verder in behandeling wordt genomen. De aanvrager kan dan nog besluiten om de aanvraag in te trekken. Als de aanvrager de aanvraag handhaaft, wordt deze verder in behandeling genomen. Vervolgens wordt de legesnota, inclusief advieskosten opgelegd.
Tarieventabel, behorend bij de Legesverordening Waterschap Peel en Maasvallei 2012
Nr. | Begripsomschrijving | |
|---|---|---|
1.1 | Bouwkosten (inclusief aanlegkosten): Aannemingsom exclusief omzetbelasting, bedoeld in paragraaf 1, eerste lid, van de Uniforme Administratieve Voorwaarden voor de uitvoering van werken 1989 (UAV 1989), voor het uit te voeren werk, of voor zover deze ontbreekt een raming van de bouwkosten, exclusief omzetbelasting, bedoeld in het normblad NEN 2631, uitgave 1979, of zoals dit normblad laatstelijk is vervangen of gewijzigd. Als het bouwen geheel of gedeeltelijk door zelfwerkzaamheid geschiedt, wordt onder bouwkosten verstaan: de prijs die aan een derde in het economisch verkeer zou moeten worden betaald voor het tot stand brengen van het werk waarop de aanvraag betrekking heeft. | |
Nr. | Onderwerp | Bedrag |
|---|---|---|
2.1 | Het in behandeling nemen van een aanvraag tot het verlenen van een beschikking, waarbij voor één of meerdere werkzaamheden of werken de bij wettelijk voorschrift vereiste verguning wordt gevraagd, voor zover niet nader bepaald in deze tabel. | € 1.420,-- |
2.2 | Het in behandeling nemen van een aanvraag tot het verlenen van een vergunning voor de aanleg van bouwwerken en kunstwerken in, op, boven, over en onder waterstaatswerken, waarvan de bouwkosten € 50.000,-- of meer bedragen. | Basistarief nr. 2.1 vermeerderd met 14 promille van bouwkosten tot totaal legesbedrag van maximaal € 23.000,-- |
2.3 | De op basis van punt 2.1 en punt 2.2. verschuldigde leges mag, voor zover sprake is van een fysieke ingreep in het waterstaatswerk, maximaal 5% bedragen van de bouw- en aanlegkosten van de vergunde activiteit met een minimum van € 250,--. | |
2.4 | Het in behandeling nemen van een aanvraag tot wijzigen van de legger. | € 1.420,-- |
2.5 | Als leges verschuldigd zijn op grond van punt 2.1 of 2.2, beide in combinatie met punt 2.4, dan geldt uitsluitend het op grond van punt 2.1, respectievelijk 2.2 bepaalde tarief. | |
2.6 | De onder de punten 2.1. tot en met 2.4 genoemde bedragen worden verhoogd met € 50,-- per bekendmaking in het kader van procedures als bedoeld in de afdeling 3.4 van de Algemene wet bestuursrecht |
Nr. | Onderwerp | |
|---|---|---|
3.1 | De in hoofdstuk II genoemde bedragen worden verhoogd met 50% van het bedrag van de voorafgaand aan het in behandeling nemen van de aanvraag aan de aanvrager meegedeelde externe advieskosten, blijkend uit een begroting die terzake door of vanwege het dagelijks bestuur is opgesteld. | |
3.2 | Als de werkelijke advieskosten minder bedragen dan het aan de hand van de begroting geraamde bedrag, wordt voor het verschil naar evenredigheid teruggaaf verleend. Deze restitutie vindt plaats binnen een maand nadat de werkelijke kosten zijn bekend geworden. |
Percentage is gekoppeld aan het dekkingspercentage.