Aanschrijving investeringsaftrek ingeval toepassing van vervangingsreserve

In geval van aanwending van een vervangingsreserve behoort op basis van geldende jurisprudentie (HR. 24-12-1975, BNB 1976/5I) de investeringsaftrek te worden verleend over het met de vervangingsreserve verminderde investeringsbedrag. De eventuele desinvesteringsbijtelling met betrekking tot het vervreemde bedrijfsmiddel wordt dan berekend over de boekwaarde van dat bedrijfsmiddel.

Ik keur goed dat voor de berekening van de investeringsaftrek als vermeld in (Lwb) als grondslag wordt genomen de kostprijs van het aangeschafte bedrijfsmiddel zonder dat deze is verminderd met de op voet van artikel 10, vierde tot en met zevende lid van de Lib respectievetijk artikel 6, derde tot en met zesde lid van de Lwb gevormde vervangingsreserve ter zake van het vervangen bedrijfsmiddel, mits bij de berekening van de desinvesteringsbijtelling niet de boekwaarde van het afgestane bedrijfsmiddel maar de overdrachtsprijs als grondslag wordt genomen.

Aan deze goedkeuring verbind ik de volgende voorwaarden:

• a.

  Is investeringsaftrek genoten over de kostprijs zonder dat deze is verminderd met de op voet van artikel 10, vierde tot en met zevende lid van de Lib respectievelijk artikel 6, derde tot en met zesde lid van de Lwb gevormde vervangingsreserve ter zake van het vervangen bedrijfsmiddel, dan kan belastingplichtige zich bij desinvestering niet op het standpunt stellen dat hij, bij het bepalen van de hoogte van de desinvesteringsbijtelling, de boekwaarde ten tijde van de inruil als grondslag wenst te hanteren. Als grondslag zal gelden de overdrachtsprijs dan wel de waarde in het economische verkeer.

• b.

  Indien blijkt dat is uitgegaan van een te hoge grondslag voor het berekenen van investeringsaftrek, wordt de belastingplichtige geacht geen verzoek om toepassing van deze aanschrijving te hebben gedaan, zodat de investeringsaftrek alsnog overeenkomstig de jurisprudentie moet worden berekend.

Indien blijkt dat belastingplichtige bij vervreemding van het bedrijfsmiddel ter zake waarvan de investeringsaftrek op basis van de onderhavige aanschrijving in aanmerking is genomen, - in strijd met voorwaarde a - zich alsnog op het standpunt stelt dat de boekwaarde van het vervreemde bedrijfsmiddel de grondslag voor de desinvesteringsbijtelling moet vormen, dan wel indien blijkt dat een situatie zoals beschreven bij voorwaarde b zich heeft voorgedaan, kan gedurende tien kalender (boek-)jaren na het jaar waarin deze situaties zijn geconstateerd, geen beroep op deze aanschrijving worden ingewilligd. Voor de relevante (toekomstige) investeringen zal dan overeenkomstig de geldende jurisprudentie investeringsaftrek worden verleend en desinvesteringsbijtelling worden toegepast. -

De belastingplichtige die in aanmerking wenst te komen voor investeringsaftrek volgens bovenstaande goedkeuring, dient voor elk jaar waarin een dergelijke investering plaatsvindt een volgens bijgevoegd model opgemaakte en ondertekende verklaring over te leggen, onder vermelding van de overigens voor de toepassing van deze aanschrijving van belang zijnde gegevens. Deze verklaring wordt gelijktijdig ingediend met de aangifte inkomstenbelasting of winstbelasting over het jaar waarin de verplichtingen ter zake van de aanschaf van dat bedrijfsmiddel zijn aangegaan. Zonder de bovenvermelde verklaring kan deze aanschrijving niet worden toegepast.

De voorwaarde genoemd onder b alsmede de sancties hierop strekken ertoe misbruik van bovenstaande regeling te voorkomen. Een dergelijk misbruik acht ik bijvoorbeeld aanwezig indien de inruilprijs van het vervangen bedrijfsmiddel doelbewust wordt verhoogd teneinde voor het nieuw aangeschafte bedrijfsmiddel een hoge grondslag voor de berekening van investeringsaftrek te creëren. Dit geldt eveneens indien bij de bepaling van de grondslag voor de berekening van investeringsaftrek doelbewust wordt uitgegaan van de - in sommige branches gebruikelijke - zogenaamde bruto-adviesprijzen, zonder dat rekening gehouden wordt met de - evenzeer gebruikelijke - kortingen die zouden worden verleend indien geen sprake is van inruil. De kortingen worden dan verleend in de vorm van een hogere inruilprijs. Ik wijs hierbij op de uitspraken van het Gerechtshof te Leeuwarden van 11 februari 1983 (BNB 1984/152) en van het Gerechtshof te ‘s-Gravenhage van 17 januari 1984 (VN 1984, blz. 1953), beide gewezen met betrekking tot de in Nederland toen geldende zogenoemde Wir regeling.

Deze aanschrijving kan worden toegepast met ingang van het jaar 1995.