Verordening sociaal domein

2.1.2 Doel en procedure

Het doel van de melding is om de hulpvraag met de inwoner te bespreken en te onderzoeken of er hulp nodig is. De gemeente bevestigt de melding per brief of e-mail aan de inwoner en nodigt de inwoner daarbij uit voor een gesprek met een medewerker, tenzij dit niet nodig is (zie 2.3.1 lid 3). In de uitnodiging maakt de gemeente duidelijk waar en wanneer het gesprek plaatsvindt en waarover het gesprek zal gaan. Het gesprek kan bij de inwoner thuis zijn (huisbezoek), als de inwoner dit wil of als dat van belang is voor de hulpvraag. De gemeente geeft informatie over de mogelijkheid om in bepaalde gevallen (bij de Wmo of Jeugdwet) binnen 7 dagen na de melding zelf een plan op te stellen waarin de inwoner uitlegt hoe zijn persoonlijke situatie is en wat hij wil bereiken met zijn vraag (dit noemen we een persoonlijk plan of familiegroepsplan).

2.1.3 Gegevens

De gemeente verzamelt alle gegevens over de situatie van de inwoner die nodig zijn voor het gesprek en het daaropvolgende onderzoek. Als het gaat om gegevens die de gemeente niet zelf kan inzien of verkrijgen, dan vraagt de gemeente aan de inwoner om die gegevens binnen een bepaalde termijn te leveren. Bij de uitnodiging voor het gesprek wordt duidelijk gemaakt welke gegevens dat zijn.

2.2.1 Doel en procedure gesprek

• 1.

  Een medewerker van de gemeente maakt zo snel mogelijk nadat de inwoner zich heeft gemeld een afspraak voor een gesprek over de hulpvraag en informeert de inwoner over de gang van zaken bij dat gesprek. De medewerker zet zich ervoor in, dat dit gesprek binnen 10 werkdagen na de melding plaatsvindt. Het doel van dit gesprek is om een goed beeld te krijgen van het effect dat de inwoner met zijn hulpvraag wil bereiken en van zijn persoonlijke situatie.

• 2.

  De gemeente informeert de inwoner en eventueel zijn mantelzorger dat zij gebruik kunnen maken van kosteloze cliëntondersteuning en/of financiële hulpverlening. Daarbij staat het belang van de inwoner centraal. Het gesprek kan telefonisch plaatsvinden als dat voldoende is om een goed beeld te krijgen van het effect dat de inwoner met zijn hulpvraag wil bereiken en van de persoonlijke situatie van de inwoner. De medewerker kan afzien van een gesprek als een gesprek niet nodig is en de inwoner daarmee instemt.

• 3.

  Bij de start van het gesprek identificeert de inwoner zich met een geldig identiteitsbewijs, tenzij de identiteit al bij de medewerker bekend is. Echter is de medewerker altijd bevoegd om naar een geldig identiteitsbewijs te vragen. Als de inwoner een persoonlijk plan of familiegroepsplan heeft gemaakt, betrekt de medewerker dit bij het gesprek. De inwoner kan iemand (bijvoorbeeld een familielid) vragen om bij het gesprek aanwezig te zijn.

2.2.2 Inhoud gesprek

• 1.

  De medewerker bespreekt met de inwoner welk effect hij wil bereiken. In het gesprek onderzoekt de medewerker voor zover dat nodig is:

  • a.

    de behoefte van de inwoner: wat is er nodig? Denk ook aan in de persoon gelegen factoren, voorkeuren, veiligheid, ontwikkeling en gezinssituatie en het probleem of de hulpvraag;

  • b.

    de persoonlijke situatie en voorkeuren van de inwoner: hoe zien die eruit, hoe kan daarmee rekening worden gehouden en wat betekent dit voor het gewenste effect?

  • c.

    de (on)mogelijkheden van de inwoner: (hoe) kan de inwoner zelf bijdragen aan de oplossing van het probleem?

  • d.

    de omgeving van de inwoner: welke hulp kan het sociale netwerk of kunnen organisaties bieden en hoe kan er met de gemeente worden samengewerkt om de inwoner goed te helpen?

  • e.

    welke hulp er gegeven kan worden: zijn er collectieve voorzieningen, komt iemand in aanmerking voor een bijstandsuitkering? Kan er een pgb worden verstrekt? Moet de inwoner een bijdrage in de kosten betalen?

  • f.

    het gewenste effect van het verzoek van de hulpvraag;

  • g.

    de mogelijkheden om gebruik te maken van een andere voorziening;

  • h.

    de mogelijkheden om hulp te verlenen met gebruikmaking van een overige voorziening;

  • i.

    de mogelijkheden om een individuele voorziening te verstrekken;

  • j.

    hoe een eventuele individuele voorziening wordt afgestemd met andere voorzieningen op het gebied van zorg, onderwijs, maatschappelijke ondersteuning, of werk en inkomen;

  • k.

    hoe rekening zal worden gehouden met het geloof, de levensovertuiging en de culturele achtergrond van de inwoner;

  • l.

    de mogelijkheden om te kiezen voor een pgb, waarbij in begrijpelijke woorden wordt uitgelicht over de gevolgen voor die keuze.

• 2.

  Gaat het om Wmo-hulp, dan betrekt de gemeente ook anderen bij het gesprek, als dat nodig is. Het kan dan gaan om deskundigen, iemand die de inwoner vertegenwoordigt, een mantelzorger(s) of familie. Als de inwoner mantelzorg krijgt, gaat de gemeente na of er maatregelen genomen moeten worden om die mantelzorger te ondersteunen.

• 3.

  Gaat het over een bijstandsuitkering, dan verteld de gemeente ook over de rechten en plichten die van toepassing zijn bij een bijstandsuitkering. De informatiemap wordt overhandigd en de inwoner tekent voor ontvangst. Tevens kijkt de gemeente naar de afstand tot de arbeidsmarkt en welke opdrachten in dat kader alvast meegegeven kunnen worden.

• 4.

  De gemeente kan gebruik maken van de deskundigheid van een onafhankelijk (medisch) deskundige bij onder andere:

  • a.

    vaststelling van de jeugdhulpvraag;

  • b.

    vaststelling van opgroei- en opvoedingsproblemen, psychische problemen en stoornissen;

  • c.

    bepaling van de aard en omvang van de jeugdhulp;

  • d.

    vaststelling van de belastbaarheid in het kader van re-integratie.

2.2.3 Verslag na gesprek

• 1.

  Zo snel mogelijk na het gesprek maakt de medewerker een verslag van het gesprek en de uitkomsten van het onderzoek. Opmerkingen of latere aanvullingen van de inwoner worden aan het verslag toegevoegd.

  • a.

    Bij Jeugd is het verslag onderdeel van het familie groepsplan.

  • b.

    Als het om een bijstandsuitkering gaat, dan gaat het hier om het plan van aanpak met daarin de eerste gemaakte afspraken. Deze wordt ondertekend door de inwoner.

• 2.

  Als het gaat om Wmo-hulp, dan stuurt de medewerker het verslag naar de inwoner, tenzij de inwoner heeft aangegeven dat niet te wensen. De inwoner ondertekent het verslag en stuurt dit naar de gemeente. Als de inwoner het niet eens is met het verslag, kan hij dat daarop aangeven. Als de inwoner hulp-op-maat van de gemeente wil ontvangen, kan hij dit aangeven op het ondertekende verslag. De gemeente ziet het verslag dan als een aanvraag.

• 3.

  Als het om Wmo-hulp gaat, kan de medewerker ook tijdens het gesprek een verslag maken en daarin aangeven wat er nodig is voor de inwoner. Als de inwoner en de medewerker tijdens het gesprek samen vaststellen welke voorziening er nodig is, dan wordt het door de inwoner ondertekende verslag gezien als een aanvraag.

2.3.1 Aanvraag

• 1.

  Na de melding en het onderzoek van de gemeente, kan de inwoner een aanvraag indienen. Het gespreksverslag en een eventueel persoonlijk plan vormen het uitgangspunt voor de beoordeling van een aanvraag. De aanvraag kan schriftelijk of digitaal worden ingediend, via de route die de gemeente daarvoor heeft vastgesteld. Het doel van de aanvraag is te bepalen of de gemeente hulp verleent en welke vorm die hulp dan heeft.

• 2.

  Melding en aanvraag worden op hetzelfde moment gedaan als het gaat om een uitkering voor inwoners van 27 jaar of ouder. Het gesprek met een medewerker vindt dan plaats nadat de aanvraag is ingediend.

• 3.

  De gemeente kan besluiten dat ook voor bepaalde andere vormen van hulp melding en aanvraag op hetzelfde moment worden gedaan. Inwoners kunnen dan bij de melding direct een aanvraag indienen. Een onderzoek en een gesprek over de hulpvraag zijn dan niet nodig.

• 4.

  De gemeente kan bepalen, dat inwoners een aanvraag indienen door middel van een aanvraagformulier. Een ondertekend gespreksverslag kan ook als aanvraagformulier worden beschouwd.

• 5.

  Een aanvraag wordt ingediend bij de gemeente, behalve als het om een aanvraag voor een bijstandsuitkering voor levensonderhoud of een IOAW-uitkering gaat. Die aanvraag wordt digitaal ingediend via www.werk.nl.

2.3.2 Aanvraag voor hulp-op-maat

[Jeugdwet, Wmo, PW, Wgs, Gemeentewet]

• 1.

  Vraagt de inwoner hulp-op-maat, dan gelden in ieder geval de volgende voorwaarden:

  • a.

    De hulp is noodzakelijk om (één van) de doelen van de in 1.1 genoemde wetten te bereiken;

  • b.

    De inwoner heeft geen mogelijkheden om het gewenste effect op eigen kracht te bereiken. Dat is bijvoorbeeld zo, als de inwoner geen gebruik kan maken van voorzieningen die algemeen gebruikelijk zijn. De inwoner kan het gewenste effect ook niet bereiken met gebruikelijke hulp van huisgenoten, met hulp vanuit het sociale netwerk of met behulp van andere voorzieningen of organisaties; en

  • c.

    De hulp past bij het gewenste effect en de persoonlijke situatie van de inwoner.

• 2.

  Voor sommige vormen van hulp zijn er in de wet of in deze verordening extra voorwaarden gesteld.

• 3.

  De hulp-op-maat is niet luxer of duurder dan nodig is en duurt niet langer dan nodig is. De gemeente kiest daarom voor de goedkoopste voorziening die nodig is om het probleem van de inwoner langdurig te verminderen of op te lossen.

• 4.

  De gemeente kan hulp-op-maat weigeren als een inwoner iets (niet) heeft gedaan waardoor de hulpvraag is veroorzaakt, en hij deze hulpvraag had kunnen voorzien.

2.3.3 Advisering

[Gemeentewet, Awb]

De gemeente zorgt ervoor dat de medewerker die een melding of aanvraag behandelt de deskundigheid heeft die nodig is om deze melding of aanvraag goed te kunnen behandelen. Als de medewerker die deskundigheid niet heeft, zorgt de gemeente ervoor dat een deskundige een advies uitbrengt. Dit advies (deskundig oordeel) betrekt de gemeente bij de beoordeling van de aanvraag.

2.3.4 Beoordelen aanvraag

[Jeugdwet, Wmo, PW, IOAW, IOAZ, Wgs, Gemeentewet, Awb]

• 1.

  Bij het beoordelen van de aanvraag betrekt de gemeente alle gegevens die van belang zijn. Het gaat onder meer om gegevens over:

  • a.

    de behoeften van de inwoner;

  • b.

    de (on)mogelijkheden van de inwoner;

  • c.

    de persoonlijke situatie van de inwoner;

  • d.

    de mogelijkheden van het sociale netwerk, andere organisaties en de gemeente.

• 2.

  Om te bepalen of de gemeente hulp verleent, volgt de gemeente de volgende stappen:

Stap 1: De gemeente stelt eerst vast wat de hulpvraag van de inwoner is.

Stap 2: De gemeente stelt hierna vast welke problemen en beperkingen er precies zijn.

Stap 3: De gemeente bepaalt welke hulp nodig is en hoe veel.

Stap 4: De gemeente onderzoekt wat de inwoner zelf kan doen om het probleem op te lossen (eigen kracht), al dan niet met gebruikelijke hulp, hulp van anderen uit het sociale netwerk en van andere voorzieningen of organisaties.

Stap 5: De gemeente bepaalt welke aanvullende hulp nodig is om het probleem op te lossen en het gewenste effect te bereiken.

• 3.

  Voor iedere stap geldt, dat de gemeente de deskundigheid inzet die nodig is om die stap goed te kunnen afronden. Is er bijzondere deskundigheid nodig, dan zet de gemeente die in. De gemeente stelt de inwoner op de hoogte van welke deskundigheid er op welk moment nodig is en ingezet wordt.

2.3.5 Beslistermijn

[Jeugdwet, Wmo, PW, IOAW, IOAZ, Wgs, Gemeentewet, Awb]

• 1.

  De gemeente beslist zo snel mogelijk, maar in ieder geval binnen de wettelijke termijnen, nadat de aanvraag is ontvangen. Gaat het om een aanvraag in het kader van de Wmo, dan beslist de gemeente binnen twee weken nadat de aanvraag is ontvangen, en in ieder geval binnen 8 weken.

• 2.

  De beslistermijn kan schriftelijk worden opgeschoven als de inwoner niet voldoende gegevens heeft verstrekt. Als de gemeente een besluit niet binnen de vastgestelde termijn kan nemen, dan noemt de gemeente een nieuwe termijn waarbinnen het besluit zal worden genomen.

   

2.4.1 Inhoud besluit

[Jeugdwet, Wmo, PW, IOAW, IOAZ, Wgs, Gemeentewet, Awb]

• 1.

  De gemeente stelt een besluit per brief vast en stuurt deze brief naar de inwoner. Het doel van dit besluit is dat de inwoner te weten komt of er wel of geen hulp wordt gegeven. Als de gemeente hulp geeft, staat in het besluit ook of de hulp in natura, in de vorm van een pgb, in geld of op een andere manier wordt gegeven. De gemeente kan de inwoner ook op een andere manier informeren, als de inwoner van de gemeente krijgt, wat hij heeft gevraagd en voor de inwoner duidelijk is wat de gemeente heeft besloten.

• 2.

  Geeft de gemeente hulp in natura, dan wordt in het besluit in ieder geval vastgelegd:

  • a.

    wat de hulp inhoudt en waarvoor de hulp bedoeld is;

  • b.

    wanneer de hulp ingaat en hoe lang de hulp duurt;

  • c.

    hoe en door wie de hulp wordt gegeven, en

  • d.

    welke andere voorzieningen voor de inwoner van belang kunnen zijn;

  • e.

    de plicht om wijzigingen in de situatie en het recht op de hulp in natura aan de gemeente door te geven;

  • f.

    De omvang en het beoogde resultaat.

• 3.

  Geeft de gemeente hulp in de vorm van een pgb, dan wordt in het besluit in ieder geval vastgelegd:

  • a.

    waarvoor het pgb bedoeld is en welk effect daarmee bereikt moet worden;

  • b.

    welke kwaliteitseisen er gelden voor de besteding van het pgb;

  • c.

    hoe hoog het pgb is en hoe dit berekend is;

  • d.

    wanneer het pgb ingaat en wanneer het pgb eindigt;

  • e.

    hoe de besteding van het pgb verantwoord wordt; en

  • f.

    welke andere voorzieningen voor de inwoner van belang kunnen zijn;

  • g.

    de plicht om wijzigingen in de situatie en het recht op de hulp in de vorm van een pgb aan de gemeente door te geven.

• 4.

  Geeft de gemeente hulp in de vorm van geld, dan wordt in het besluit in ieder geval vastgelegd:

  • a.

    voor welk doel het geld wordt gegeven;

  • b.

    wanneer het geld wordt betaald;

  • c.

    hoe vaak het geld wordt betaald; en

  • d.

    welke voorwaarden en verplichtingen er gelden.

• 5.

  De gemeente informeert de inwoner in het besluit ook over een eventuele bijdrage in de kosten.

2.5.1 Jeugdhulp via arts e.a.

[Jeugdwet]

• 1.

  De gemeente zorgt ervoor dat de jeugdige jeugdhulp krijgt, als de huisarts, jeugdarts, medisch specialist, gecertificeerde instelling of jeugdreclassering de jeugdige doorverwijst naar een jeugdhulpaanbieder.

• 2.

  De gemeente stuurt over de jeugdhulp een besluit per brief naar de inwoner. Dit besluit voldoet aan dezelfde eisen als het besluit na een aanvraag bij de gemeente zelf.

2.5.2 Spoedeisende gevallen

[Jeugdwet, Wmo, PW, Wgs]

In spoedeisende gevallen zorgt de gemeente ervoor dat de inwoner de hulp krijgt die nodig is. De gemeente kan dan afwijken van de normale procedure, als dat nodig is. Het kan gaan om de volgende (tijdelijke) hulp in afwachting van een onderzoek van de gemeente:

• a.

  het bieden van hulp en zorg aan ouders en hun kinderen;

• b.

  het vragen van een machtiging aan de kinderrechter voor gesloten jeugdhulp;

• c.

  het bieden van een voorziening voor maatschappelijke ondersteuning;

• d.

  schuldhulpverlening, of

• e.

  het verstrekken van een voorschot op een uitkering die nog niet is toegekend.

Sociale activering

[PW, IOAW, IOAZ]

• 1.

  De gemeente kan een inwoner die behoort tot de doelgroep activiteiten aanbieden in het kader van sociale activering.

• 2.

  Het doel van sociale activering is om inwoners te helpen weer grip op hun leven te krijgen, sociale contacten op te bouwen en moeilijkheden op weg naar werk te overwinnen. De duur van de sociale activering is afhankelijk van onder andere de mogelijkheden en capaciteiten van de inwoner.

3.3.2 Scholing

[PW, IOAW, IOAZ]

• 1.

  De gemeente kan een inwoner die behoort tot de doelgroep kortdurende scholing aanbieden, als die scholing nodig is om de stap te zetten naar passend werk voor het realiseren van een duurzame uitstroom. De scholing duurt niet langer dan nodig is.

• 2.

  De gemeente bepaalt de vorm en de duur van de scholing.

3.3.3 Werkervaringsplaats

[PW, IOAW, IOAZ]

• 1.

  De gemeente kan een inwoner die behoort tot de doelgroep en die weinig kans heeft op werk, een werkervaringsplaats aanbieden. Een werkervaringsplaats duurt maximaal 6 maanden. Deze termijn kan worden verlengd met nog eens maximaal 6 maanden, als daardoor de arbeidskansen worden vergroot.

• 2.

  Het doel van een werkervaringsplaats is om inwoners met behoud van uitkering op een werkplek werkervaring op te laten doen of te leren functioneren in een werkomgeving.

• 3.

  De werkervaringsplek wordt vastgelegd in een plan van aanpak dat de gemeente in overleg met de inwoner maakt. Met de werkgever wordt afgesproken welk doel de werkervaringsplaats heeft, wat de werkzaamheden zijn en hoe de begeleiding plaatsvindt.

• 4.

  Een voorwaarde is dat het werk niet leidt tot verdringing van werknemers bij dezelfde werkgever en ook niet leidt tot oneerlijke concurrentie met andere organisaties.

3.3.4 Participatieplaats

[PW, IOAW, IOAZ]

• 1.

  De gemeente kan een inwoner die algemene bijstand, een IOAW- of IOAZ-uitkering ontvangt en weinig kans heeft op werk een participatieplaats aanbieden. De inwoner moet 27 jaar of ouder zijn. De participatieplaats wordt vastgelegd in een overeenkomst tussen de gemeente, de werkgever en de inwoner.

• 2.

  Het doel van een participatieplaats is om de kans op betaald werk te vergroten. De inwoner kan langdurig met behoud van uitkering op een bepaalde werkplek werken en doet zo werkervaring op. Het moet gaan om werkzaamheden die passend zijn en speciaal voor de inwoner zijn bedacht.

• 3.

  De inwoner kan na iedere 6 maanden een premie van € 100,- ontvangen. Een voorwaarde voor de premie is dat de inwoner voldoende heeft meegewerkt aan het vergroten van zijn kans op werk. De gemeente beoordeelt dit.

3.4.5 Proefplaatsing

[PW, IOAW, IOAZ]

• 1.

  De gemeente kan een inwoner die behoort tot de doelgroep een proefplek gericht op arbeidsinschakeling aanbieden voor zover dit gezien zijn afstand tot de arbeidsmarkt passend is.

• 2.

  Een proefplaatsing duurt maximaal 3 maanden. Deze termijn kan worden verlengd met nog eens maximaal 3 maanden als dat nodig is om een goed beeld te krijgen van de mogelijkheden van de inwoner.

• 3.

  Het doel van de proefplaatsing is om werkgevers te helpen te beoordelen of de inwoner voldoende competenties heeft voor de beoogde arbeidsplaats.

• 4.

  De proefplaatsing wordt vastgelegd in een overeenkomst tussen de gemeente, de werkgever en de inwoner. Daarin wordt opgenomen welk doel de proefplaatsing heeft, wat de werkzaamheden zijn en hoe de begeleiding plaatsvindt.

• 5.

  Een voorwaarde is dat het werk niet leidt tot verdringing van werknemers bij dezelfde werkgever en ook niet leidt tot oneerlijke concurrentie met andere organisaties.

3.4.6 Beschut werk

[PW]

• 1.

  De gemeente biedt een inwoner, die behoort tot de doelgroep, een beschutte werkplek aan, als UWV heeft vastgesteld dat deze inwoner alleen kan werken als het werk en de werkplek zijn aangepast aan de mogelijkheden van die inwoner. Daarbij gelden de voorwaarden die in de Participatiewet zijn genoemd.

• 2.

  De gemeente zet zich ervoor in dat het aantal beschutte werkplekken dat de gemeente volgens het rijk jaarlijks moet realiseren, gerealiseerd wordt.

• 3.

  De inwoner die nog geen beschutte werkplek kan krijgen omdat het voorgeschreven aantal beschutte werkplekken in één jaar al is gerealiseerd, heeft voorrang op personen van wie later is vastgesteld dat zij in aanmerking kunnen komen voor een beschutte werkplek. Zolang er nog geen geschikte werkplek voor de inwoner beschikbaar is, kan het wel zijn dat die andere personen voorgaan.

• 4.

  Het doel van beschut werk is om inwoners die alleen onder aangepaste omstandigheden kunnen werken, een veilige werkplek te bieden.

• 5.

  De gemeente biedt de volgende voorzieningen aan, zodat een inwoner beschut kan werken:

  • a.

    aanpassing van de werkplek of de werkomgeving;

  • b.

    uitsplitsing van taken;

  • c.

    aanpassingen in het werktempo, de arbeidsduur of de werkbegeleiding.

3.4.7 Detacheringsbaan

[PW, IOAW, IOAZ]

• 1.

  De gemeente kan een inwoner, die behoort tot de doelgroep, via een andere organisatie laten werken bij een werkgever. Dit heet detachering. Die detachering wordt vastgelegd in een overeenkomst tussen de gemeente, de werkgever, de andere organisatie en de inwoner.

• 2.

  Het doel van een detacheringsbaan is om de inwoner betaald werk aan te bieden en werkervaring op te doen.

• 3.

  Een voorwaarde is dat de detacheringsbaan niet leidt tot verdringing van andere werknemers bij dezelfde werkgever en ook niet leidt tot oneerlijke concurrentie met andere organisaties.

3.4.8 Hulp bij een leer-werktraject

[PW, IOAW, IOAZ]

De gemeente kan een jongere, die behoort tot de doelgroep, die een leer-werktraject nodig heeft om de stap richting werk te zetten, hulp aanbieden die nodig is voor het volgen van een leer-werktraject. Het moet gaan om jongeren:

• a.

  van 16 of 17 jaar van wie de leerplicht of de kwalificatieplicht, bedoeld in de Leerplichtwet 1969, nog niet is geëindigd, of

• b.

  van 18 tot 27 jaar die nog geen startkwalificatie hebben behaald. Met startkwalificatie wordt bedoeld: een HAVO-, VWO- of MBO2-diploma.

3.4.9 Hulp op de werkplek van een jobcoach

[PW, IOAW, IOAZ]

• 1.

  De gemeente kan een inwoner, die behoort tot de doelgroep, een jobcoach aanbieden of de werkgever daarvoor een vergoeding geven als de inwoner extra begeleiding nodig heeft om zijn werk goed te kunnen doen. Voor externe joboaching zijn voorwaarden vastgelegd in de beleidsregels.

• 2.

  Het doel van de jobcoach is om de werknemer te helpen zijn opgedragen taken te verrichtten.

• 3.

  De gemeente spreekt met de werkgever af hoe de jobcoach wordt ingezet en legt dit vast in een overeenkomst met de werkgever, afgestemd met de werknemer.

3.4.10 Indienstnemingssubsidie

[PW, IOAW, IOAZ]

• 1.

  De gemeente kan een werkgever die een inwoner in dienst neemt een tijdelijke subsidie te geven.

• 2.

  Het doel van deze subsidie is om werkgevers te stimuleren kwetsbare inwoners met een kleine kans op werk in dienst te nemen en extra kosten die werkgevers maken voor het begeleiden van deze inwoners te vergoeden.

• 3.

  De subsidie is maximaal 50% van de loonkosten voor de duur van de arbeidsovereenkomst, maar voor maximaal 12 maanden. Gedurende het jaar wordt de subsidie afgebouwd.

• 4.

  De werkgever moet de subsidie aanvragen voor de ingangsdatum van de arbeidsovereenkomst.

• 5.

  De gemeente bepaalt hoe de subsidie wordt uitbetaald.

• 6.

  Een voorwaarde is dat het werk niet leidt tot verdringing van andere werknemers bij dezelfde werkgever en ook niet leidt tot oneerlijke concurrentie met andere organisaties. De werkgever mag niet gelijktijdig recht hebben op andere subsidies in de loonkosten.

3.4.11 Wettelijke loonkostensubsidie

• 1.

  De gemeente kent de werkgever een wettelijke loonkostensubsidie toe als de werknemer wel kan werken, maar niet het wettelijk minimumloon kan verdienen. Het gaat dan om inwoners, die in het doelgroepenregister voor de banenafspraak staan, omdat UWV dat heeft bepaald, of omdat de gemeente heeft vastgesteld, dat ze dit minimumloon niet kunnen verdienen (via de zgn. ´praktijkroute´).

• 2.

  Het doel van deze subsidie is om werkgevers te stimuleren inwoners met een beperking in dienst te nemen en werkgevers een vergoeding te geven voor productieverlies.

• 3.

  De gemeente stelt vast of het gaat om een inwoner die niet in staat is het wettelijk minimumloon te verdienen.

3.4.12 Vaststellen loonwaarde bij wettelijke loonkostensubsidie

[PW, IOAW, IOAZ]

• 1.

  De gemeente onderzoekt hoe productief de inwoner op de werkplek zal zijn (welke loonwaarde hij heeft). Dit onderzoek wordt door een deskundige uitgevoerd en is gebaseerd op kennis van werknemers met verminderde loonwaarde.

• 2.

  De loonwaarde wordt bepaald aan de hand van het inkomen dat de inwoner op de werkplek zou kunnen verdienen op basis van de cao van de werkgever, afgezet tegen de mogelijkheden van de inwoner om het werk te kunnen doen.

3.4.13 Andere voorzieningen en vergoedingen

[PW, IOAW, IOAZ]

• 1.

  De gemeente kan andere voorzieningen inzetten als dat nodig is om inwoners te helpen aan het werk te gaan of te blijven of om de kans op werk te vergroten.

• 2.

  De gemeente kan de kosten vergoeden die de inwoner moet maken bij deelname aan een voorziening of bij betaald of onbetaald werk.

3.4.15 Vernieuwende projecten

[PW, IOAW, IOAZ]

• 1.

  De gemeente kan afwijken van de bepalingen uit dit hoofdstuk, als dat nodig is om met een experiment te onderzoeken of inwoners sneller of voor een langere periode aan het werk gaan of beter de stap naar werk kunnen zetten.

• 2.

  De duur van zo’n afwijking van de verordening is ten hoogste 3 jaar. Deze periode kan worden verlengd, als de verordening vanwege een succesvol experiment wordt gewijzigd. De duur kan dan worden verlengd tot aan het moment waarop de aangepaste verordening in werking treedt.

3.5.1 Doel van de tegenprestatie

[PW, IOAW, IOAZ]

• 1.

  De gemeente legt een inwoner met een gemeentelijke uitkering een tegenprestatie op als de gemeente dit een passende manier voor de inwoner vindt om iets terug te doen voor de samenleving. De gemeente legt inwoners met een grote kans op werk pas een tegenprestatie op in bijzondere situaties.

• 2.

  Het doel van de tegenprestatie is dat de inwoner zich inzet voor de samenleving als reactie op de inspanningen van de gemeente voor de inwoner en daarnaast actief deelneemt aan de samenleving.

3.5.2 Inhoud van de tegenprestatie

[PW, IOAW, IOAZ]

De werkzaamheden die als tegenprestatie kunnen worden opgedragen:

• a.

  passen bij een plan van aanpak en/of bij de persoonlijke ontwikkeling van de inwoner;

• b.

  zijn geen werkzaamheden die als betaald werk worden gedaan binnen de organisatie waarvoor de inwoner de tegenprestatie uitvoert;

• c.

  leiden niet tot verdringing van werknemers bij dezelfde organisatie;

• d.

  zijn activiteiten die het algemeen belang dienen.

3.5.3 Duur en omvang tegenprestatie

[PW, IOAW, IOAZ]

De tegenprestatie die de gemeente van de inwoner verwacht duurt minimaal 3 maanden per jaar en minimaal 16 uur per week, tenzij er naar het oordeel van de gemeente redenen zijn om een ander aantal uur vast te stellen.

3.5.4 Voorwaarden tegenprestatie

[PW, IOAW, IOAZ]

• 1.

  Bij het opdragen van een tegenprestatie houdt de gemeente rekening met de volgende factoren:

  • a.

    de mogelijkheden en de persoonlijke situatie van de inwoner;

  • b.

    de persoonlijke wensen van de inwoner;

  • c.

    de positie van de inwoner op de arbeidsmarkt, zoals de duur van de werkloosheid;

  • d.

    of de inwoner vrijwilligerswerk doet of activiteiten die maatschappelijk zinvol zijn, en

  • e.

    of de inwoner al deelneemt aan voorzieningen van de gemeente gericht op werk.

• 2.

  De gemeente legt in ieder geval geen tegenprestatie op als de inwoner mantelzorg verleent en dit niet te combineren is met de tegenprestatie.

• 3.

  De gemeente legt geen tegenprestatie op als er geen geschikt werk beschikbaar is voor de inwoner. In dat geval beoordeelt de gemeente binnen 1 jaar opnieuw of er geschikt werk beschikbaar is dat kan worden opgedragen aan de inwoner.

3.6.1 Een ingevulde dag hebben (dagbesteding)

[Wmo]

• 1.

  De gemeente zorgt ervoor dat inwoners die vanwege een beperking onvoldoende in staat zijn om de dag goed in te vullen, hulp-op-maat kunnen krijgen. Zij moeten wel voldoen aan de voorwaarden uit deze verordening (zie de artikelen 2.3.2 en 5.1 van deze verordening).

• 2.

  De hulp-op-maat houdt in dat inwoners mee kunnen doen aan arbeidsmatige, recreatieve of andere begeleide groepsactiviteiten voor een of meer dagdelen per week.

• 3.

  Indien nodig kan vervoer onderdeel uitmaken van de Hulp-op-maat.

3.6.2 Hulp bij deelname aan de samenleving

[Wmo]

• 1.

  De gemeente zorgt ervoor dat inwoners die hulp nodig hebben om sociaal veilig de dag door te komen, hulp-op-maat kunnen krijgen. Zij moeten wel voldoen aan de voorwaarden uit deze verordening. (zie de artikelen 2.3.2 en 5.1 van deze verordening).

• 2.

  De hulp-op-maat houdt in dat inwoners begeleid worden. De begeleiding kan een-op-een of in een groep plaatsvinden. Het betekent, dat de begeleider helpt bij de dagelijkse gang van zaken en de inwoner helpt om op een goede manier met zijn omgeving om te gaan. De begeleider kan ook helpen bij vaak terugkerende activiteiten, zoals het structureren van de dag, het ondersteunen bij het doen van de administratie en bewindvoering. De begeleider neemt deze activiteiten niet volledig over. Maar denk ook aan psychische/emotionele problematiek en coaching in het leren van keuzes maken en het bespreken van situaties.

3.6.3 Verplaatsen in en om de woning

[Wmo]

• 1.

  De gemeente zorgt ervoor dat inwoners die zich vanwege een beperking niet voldoende kunnen verplaatsen in en om de woning, hulp-op-maat kunnen krijgen. De inwoner moet wel voldoen aan de voorwaarden genoemd in de artikelen 2.3.2 en 5.1 van deze verordening.

3.6.4 Verplaatsen dichtbij huis

[Wmo]

• 1.

  De gemeente zorgt ervoor dat inwoners die vanwege een beperking in hun mobiliteit onvoldoende mogelijkheden hebben om binnen redelijke grenzen contact met anderen te hebben, hulp-op maat kunnen krijgen. Zij moeten wel voldoen aan de voorwaarden genoemd in de artikelen 2.3.2 en 5.1 van deze verordening.

• 2.

  De hulp-op-maat houdt in dat inwoners geholpen worden bij het vervoer dicht bij huis zodat ze mee kunnen doen aan het leven van alledag. Die hulp kan bijvoorbeeld bestaan uit het aanbieden van:

  • a.

    Taxi op maat;

  • b.

    een scootmobiel, of

  • c.

    het gebruikmaken van een aangepast vervoermiddel.

• 3.

  Het moet gaan om het zich verplaatsen in de woonomgeving.

   

5.2.1 Geschikte woning

• 1.

  De gemeente zorgt ervoor dat de inwoner hulp-op-maat (woonvoorziening) kan krijgen als het normale gebruik van zijn woning als gevolg van een beperking niet mogelijk is. De inwoner moet wel voldoen aan de voorwaarden genoemd in de artikelen 2.3.2 en 5.1 en in dit artikel.

• 2.

  Een woonvoorziening kan bestaan uit een verhuiskostenvergoeding. Dit is in principe een vast geldbedrag om de inwoner tegemoet te komen in de kosten van verhuizing en inrichting.

• 3.

  Een verhuiskostenvergoeding heeft voorrang op andere woonvoorzieningen, behalve als een verhuiskostenvergoeding voor de inwoner niet de goedkoopste voorziening is die nodig is.

• 4.

  Er zijn uitzonderingen waarbij de gemeente geen hulp-op-maat verstrekt in de vorm van een woonvoorziening. Deze situaties zijn beschreven in de beleidsregels.

5.2.2 Een schone en leefbare woning

• 1.

  De gemeente zorgt ervoor dat de inwoner hulp-op-maat kan krijgen als hij zijn woning niet schoon en leefbaar kan houden als gevolg van een beperking. De inwoner moet wel voldoen aan de voorwaarden genoemd in de artikelen 2.3.2 en 5.1 van deze verordening.

• 2.

  De hulp op maat houdt in dat de inwoner de voorziening ´Hulp bij het huishouden (HH)´ aangeboden krijgt.

• 3.

  Als er in het huishouden van de inwoner minderjarige kinderen zijn, dan kan de hulp-op-maat ook bestaan uit het overnemen van de gebruikelijke zorg voor deze kinderen. Deze hulp is vooral bedoeld om de periode tot er andere hulp is te overbruggen.

5.2.3 Beschermd wonen en begeleid wonen

De gemeente zorgt ervoor dat de inwoner hulp-op-maat kan krijgen in de vorm van beschermd wonen (24/7 uur begeleiding aanwezig) en begeleid wonen (niet 24/7 begeleiding aanwezig) als hij deze woonvorm nodig heeft als gevolg van psychische of psychosociale problemen. De inwoner moet wel voldoen aan de voorwaarden genoemd in de artikelen 2.3.2, 5.1 en 6.3.3 van deze verordening. Beschermd wonen en begeleid wonen kan worden ingezet als dit de inwoner helpt om zichzelf weer te kunnen handhaven in de samenleving. Beschermd wonen kan hierbij nodig zijn om:

• •

  de zelfstandigheid van de inwoner te vergroten en hem beter mee te laten doen in de samenleving.

• •

  het psychosociale functioneren van een inwoner te verbeteren

• •

  een psychiatrisch ziektebeeld te stabiliseren

• •

  maatschappelijke overlast te voorkomen, of

• •

  de inwoner geen gevaar voor zichzelf of zijn omgeving te laten zijn.

5.2.4 Maatschappelijke opvang

De gemeente zorgt ervoor dat de inwoner hulp-op-maat kan krijgen in de vorm van tijdelijke (maatschappelijke) opvang, als de inwoner de thuissituatie heeft verlaten en deze opvang nodig is omdat de inwoner zich niet op eigen kracht kan handhaven in de samenleving als gevolg van psychische of psychosociale problemen. De inwoner moet wel voldoen aan de voorwaarden genoemd in de artikelen 2.3.2 en 5.1 van deze verordening.

5.3.1 Ondersteuning mantelzorger

De gemeente zorgt ervoor dat inwoners die mantelzorg geven, Hulp-op-maat kunnen krijgen als het voor een korte periode niet meer lukt om de mantelzorg vol te houden en de mantelzorg niet overgenomen kan worden door vrijwilligers. De Hulp-op-maat houdt in dat de mantelzorg tijdelijk wordt overgenomen door een professional.

Mantelzorgcompliment

• 1.

  De gemeente bepaalt bij nadere regels waaruit de jaarlijks blijk van waardering voor mantelzorgers van cliënten in de gemeente bestaat.

6.3.1 Voorwaarden

• 1.

  In plaats van hulp in natura kan de inwoner een persoonsgebonden budget (pgb) krijgen als het om Wmo-hulp of jeugdhulp gaat en voldaan is aan de voorwaarden die de Wmo en de Jeugdwet stellen. De inwoner moet gemotiveerd aangeven waarom hij een pgb wil ontvangen in plaats van hulp-op-maat in natura. Hierbij moet de inwoner alle informatie aan de gemeente geven die nodig is. Hieronder valt bijvoorbeeld het doorgeven wie namens de inwoner zijn belangen behartigt of op welke wijze de kwaliteit van de voorziening is gewaarborgd. De inwoner doet dit in een pgb-budgetplan.

• 2.

  De inwoner levert bij de aanvraag voor hulp-op-maat meerdere offertes van leveranciers aan. In deze offerte(s) moet staan hoe hoog de kosten van de dienst of het product zijn. Het tarief dat in de offerte staat mag niet hoger zijn dan wat gebruikelijk is voor die dienst of product. De offerte bevat tenminste de volgende onderdelen: de activiteiten of het product, het tarief, de tijd en indien van toepassing de frequentie van de zorg, en tenslotte de effecten die de inwoner wil bereiken. De offerte maakt onderdeel uit van het pgb-budgetplan.

• 3.

  Bij de Wmo geldt dat de pgb houder niet de pgb hulpverlener kan zijn.

6.3.2 Hoogte en tarief pgb

• 1.

  De hoogte van het pgb is gelijk aan de hoogte van de offerte of het pgb-budgetplan dat de inwoner aanlevert. Er geldt wel een maximumbedrag. Dat is het bedrag dat de gemeente zou betalen aan een gecontracteerde leverancier voor de hulp die nodig is (hulp in natura-tarief). Dit maximumbedrag is besproken met de inwoner en is vastgelegd in het gespreksverslag. Wanneer de offerte hoger is dan dit maximumbedrag, vergoedt de gemeente de meerprijs niet.

• 2.

  De hoogte van een pgb wordt als volgt vastgesteld voor:

[Wmo]

*) van gecontracteerde aanbieders

• 3.

  Als de gemeente geen afspraken heeft gemaakt met een leverancier over het inkopen van de hulp in natura die de inwoner nodig heeft, dan geldt er geen maximumbedrag voor het pgb. De hoogte van het pgb is dan gelijk aan het bedrag dat genoemd is in de offerte of in het pgb budgetplan. Alleen in uitzonderlijke situaties zal hiervan sprake zijn.

• 4.

  Als de inwoner meerdere offertes heeft gekregen voor hulp die hij nodig heeft, kan de inwoner een keuze maken uit die offertes. Voorwaarde is wel, dat de offertes binnen het maximum bedrag vallen waarmee het effect kan worden bereikt dat nodig is.

• 5.

  Uitzonderingen op bovenstaande regels zijn:

  • a.

    Voor hulp-op-maat door iemand uit het sociale netwerk van de inwoner geldt een maximumbedrag van € 15,46 per uur.

6.3.3 Verantwoording en uitbetaling pgb

• 1.

  De gemeente kan de inwoner vragen om duidelijk te maken hoe het pgb is besteed en welke resultaten de hulp voor de inwoner heeft gehad. Voor dat verslag kan de gemeente een formulier verplicht stellen.

• 2.

  Als een inwoner hulp op maat in de vorm van een pgb krijgt, wordt alleen de hulp uitbetaald die geleverd is. Zie hiervoor de beleidsregels.

• 3.

  Het is de inwoner met een indicatie begeleid wonen niet toegestaan om met de aanbieder een vast maandloon overeen te komen dan wel een andersoortige afspraak te maken op basis waarvan uitbetaling door de SVB aan de aanbieder plaatsvindt zonder voorafgaande verplichting van de inwoner tot overlegging aan SVB van een door de inwoner geaccordeerde factuur of specificatie van ingezette zorg.

7.1.1 Wat wil de gemeente?

• 1.

  De gemeente wil dat inwoners met een laag belastbaar inkomen en zonder goede financiële buffer hun noodzakelijke bestaanskosten kunnen betalen en kunnen meedoen aan de samenleving. De gemeente neemt maatregelen om armoede en schulden te voorkomen (preventie).

• 2.

  De gemeente biedt inwoners die moeite hebben om rond te komen of die schulden hebben hulp aan bij het op orde krijgen van hun financiën. Het doel van die hulp is dat inwoners blijvend een gezonde financiële huishouding krijgen.

• 3.

  De gemeente werkt bij het voorkomen en bestrijden van armoede en schulden zoveel mogelijk samen met andere organisatie. De gemeente stimuleert initiatieven van inwoners en organisaties die zijn gericht op het tegengaan van armoede en schulden.

• 4.

  De gemeente legt in een beleidsplan vast hoe het armoedebeleid voor een bepaalde periode ingevuld wordt. De gemeente geeft daarbij aan welke groepen kwetsbare inwoners op welke manier financieel worden ondersteund.

• 5.

  De gemeente richt het armoedebeleid zo in, dat inwoners met een laag inkomen voldoende ondersteund worden en dat betaald werk krijgen niet leidt tot een armoedeval.

• 6.

  De gemeente betrekt bij het maken van het armoedebeleid naast inkomen ook andere leefdomeinen, zoals onderwijs, maatschappelijke ondersteuning en jeugdhulp.

• 7.

  De gemeente zorgt ervoor dat voorzieningen die per maand of per jaar worden verstrekt, na afloop van die periode op een eenvoudige manier opnieuw aangevraagd kunnen worden.

7.2.1 Vangnet

• 1.

  De gemeente biedt bijzondere bijstand actief aan als een financieel vangnet voor inwoners die geen beroep kunnen doen op eigen mogelijkheden of op andere voorzieningen. Bijzondere bijstand is ervoor bedoeld dat inwoners met een laag inkomen en zonder goede financiële buffer:

  • a.

    extra noodzakelijke uitgaven kunnen betalen. Het gaat dan om uitgaven die niet uit het maandelijkse inkomen kunnen worden betaald, en

  • b.

    voldoende mogelijkheden hebben om mee te doen aan maatschappelijke activiteiten.

• 2.

  Bij het beoordelen van een aanvraag voor bijzondere bijstand betrekt de gemeente de kernwaarden en de doelen van het gemeentelijke armoedebeleid die bij artikel 7.1.1 beschreven zijn.

• 3.

  De gemeente maakt zo weinig mogelijk gebruik van bijzondere bijstand in de vorm van een lening.

7.3.1 Doelgroep

• 1.

  De studietoeslag is bedoeld voor de scholier of student die:

  • a.

    voortgezet onderwijs, volwassenen onderwijs of een MBO- HBO- of WO-opleiding volgt;

  • b.

    een tegemoetkoming in de schoolkosten (op grond van hoofdstuk 4 WTOS) of studiefinanciering van DUO krijgt of kan krijgen. Het maakt daarbij niet uit of de studiefinanciering een lening of een gift is;

  • c.

    wel zou kunnen werken, maar

  • d.

    door een beperking met dat werk niet het wettelijk minimumloon kan verdienen.;

  • e.

    geen vermogen heeft boven het bedrag bedoeld in artikel 34 van de wet (PW).

7.3.2 Vaststellen beperking

Nadat de student een aanvraag heeft ingediend, onderzoekt de gemeente of de beperking van de student zo groot is dat hij met werk niet het wettelijk minimumloon kan verdienen. De gemeente doet dat aan de hand van gegevens die zij van de student of van andere instanties heeft gekregen. Als die gegevens niet duidelijk genoeg zijn, vraagt de gemeente aan een deskundige om een advies te geven.

7.3.3 Hoogte en duur van de toeslag

• 1.

  De studietoeslag bedraagt 106,00 per maand en wordt achteraf betaald.

• 2.

  De studietoeslag wordt toegekend voor 12 maanden.

• 3.

  Als de student niet meer aan de voorwaarden voldoet, wordt de studietoeslag beëindigd.

• 4.

  Het bedrag genoemd in het eerste lid wordt jaarlijks geïndexeerd conform de ontwikkelingen van de consumentenprijsindex volgens het Centraal Bureau voor de Statistiek. De bedragen worden naar boven afgerond op hele euro’s.

7.4.1 Doelgroep

• 1.

  De inkomenstoeslag is bedoeld voor een inwoner die in een ononderbroken periode van 36 maanden een inkomen heeft gehad rond de bijstandsnorm.

• 2.

  De inwoner verliest het recht op inkomenstoeslag in ieder geval niet, als het inkomen in de periode van 36 maanden niet hoger is dan 110% van bijstandsnorm.

7.4.2 Hoogte van de toeslag

• 1.

  De inkomenstoeslag is per kalenderjaar:

  • a.

    € 398,- voor een alleenstaande;

  • b.

    € 518,- voor een alleenstaande ouder;

  • c.

    € 576,- voor gehuwden of samenwonenden.

• 2.

  De bedragen genoemd worden jaarlijks geïndexeerd met het percentage waarmee de alimentatiebedragen stijgen. De bedragen worden naar boven afgerond op hele euro’s.

• 3.

  Bij gehuwden en samenwonenden geldt dat als één van de partners geen recht op inkomenstoeslag heeft, de ander het bedrag voor een alleenstaande of alleenstaande ouder krijgt.

7.5.1 Doelgroep

Het kindpakket is bedoeld voor gezinnen (met minderjarige kinderen) die geen financiële mogelijkheden hebben om schoolkosten te betalen of andere kosten die voor de ontwikkeling van het kind belangrijk zijn. Het gaat om gezinnen zonder goede financiële buffer en een laag inkomen.

7.5.2 Inhoud kindpakket

• 1.

  Het college stelt de inhoud van het kindpakket vast, na overleg met uitvoerende partijen, scholen en/of andere organisaties die het gezond opgroeien van kinderen tot doel hebben. Het kindpakket bestaat in ieder geval uit:

  • a.

    een bijdrage in de kosten voor de aanschaf van een computer die nodig is voor het volgen van onderwijs;

  • b.

    een bijdrage in de kosten voor het behalen van het zwemdiploma;

  • c.

    een bijdrage voor het meedoen aan schoolreisjes, excursies, verenigingsuitjes of iets dergelijks.

• 2.

  Het kindpakket is voor kinderen in de leeftijd van nul tot achttien jaar.

• 3.

  Het kindpakket kan worden uitgevoerd door andere organisaties.

• 4.

  De bijdrage van het kindpakket wordt vastgelegd in de beleidsregels.

7.6.1 Collectieve zorgverzekering

[PW]

• 1.

  De gemeente biedt samen met zorgverzekeraar Zilveren Kruis een collectieve zorgverzekering voor inwoners met een laag inkomen aan. Die verzekering geeft recht op een lagere premie voor de basisverzekering en de aanvullende verzekeringen.

• 2.

  De collectieve zorgverzekering is bedoeld voor de inwoner die een laag inkomen en geen goede financiële buffer heeft. Inwoners hebben in ieder geval een laag inkomen als zij een inkomen hebben dat lager is dan 110% van de bijstandsnorm.

• 3.

  De inwoner die meedoet krijgt van de gemeente een bijdrage voor de premie. Zilveren Kruis verrekent deze bijdrage met de premie.

• 4.

  Inwoners die verzekerd zijn bij Zilveren Kruis kunnen zich tijdens het kalenderjaar aanmelden bij de gemeente om mee te doen aan de collectieve zorgverzekering. Inwoners die ergens anders verzekerd zijn kunnen pas het volgende kalenderjaar meedoen. Zij moeten zich voor 31 december van het lopende kalenderjaar aanmelden bij de gemeente.

7.6.2 Bijdrage voor mensen met een chronische ziekte of beperking

[Gemeentewet]

• 1.

  Een inwoner die een chronische ziekte heeft, kan van de gemeente een bijdrage krijgen van € 250,- per jaar. Deze bijdrage is bedoeld voor de extra kosten die een inwoner heeft door zijn ziekte.

• 2.

  De bijdrage is bedoeld voor de inwoner die een laag inkomen en geen goede financiële buffer heeft. Inwoners hebben in ieder geval een laag inkomen als zij een inkomen hebben dat lager is dan 120% van de bijstandsnorm.

• 3.

  De bijdrage is lager voor de inwoner die een tegemoetkoming voor arbeidsongeschikten van UWV ontvangt of personen in de Wet schuldsanering natuurlijke personen hiervoor een correctie ontvangt.

7.6.3 Tegemoetkoming meerkosten personen met een beperking of chronische problemen

[Wmo]

De gemeente kan aan inwoners met een beperking of chronische psychische of psychosociale problemen die daarmee verband houdende aannemelijke meerkosten hebben, en die een inkomen hebben lager dan 120% van het wettelijk minimumloon, een tegemoetkoming vertrekken ter ondersteuning van zelfredzaamheid en participatie.

7.7.1 Samenwerking en toegang

• 1.

  De gemeente werkt samen met andere organisaties om te voorkomen dat inwoners problematische schulden opbouwen.

• 2.

  De gemeente zorgt ervoor dat inwoners op een eenvoudige manier om hulp kunnen vragen bij het vinden van een oplossing voor schulden.

• 3.

  De gemeente informeert inwoners over de hulp die zij kan aanbieden en zorgt ervoor dat die hulp ook echt beschikbaar is.

• 4.

  De gemeente sluit geen enkele inwoner bij voorbaat uit van hulp. Een uitzondering op die regel is de inwoner die geen geldige verblijfstitel heeft.

7.7.2 Schuldhulpverlening en budgetbeheer

• 1.

  De gemeente zorgt ervoor dat de inwoner die hulp kan krijgen bij het oplossen van schulden, die hulp zo snel mogelijk krijgt.

• 2.

  De hulp die de gemeente geeft, past bij het financiële probleem van de inwoner. Eén van de mogelijkheden die de gemeente kan aanbieden is hulp bij het regelen van de inkomsten en uitgaven (budgetbeheer). Budgetbeheer is erop gericht dat de inwoner orde krijgt in de financiële huishouding en daardoor zijn uitgaven kan betalen.

7.7.3 Besluit

• 1.

  De gemeente informeert de inwoner die hulp kan krijgen over de manier waarop de hulp wordt gegeven.

• 2.

  De gemeente stuurt iedere inwoner die geen hulp kan krijgen een brief waarin staat waarom er geen hulp wordt gegeven.

8.1.1 De rol van de gemeente

• 1.

  De gemeente zoekt samen met de inwoner naar een oplossing voor zijn probleem. Gemeente en inwoner gaan daarbij op een respectvolle manier met elkaar om. De gemeente zorgt voor het volgende:

  • a.

    Voor de inwoner is het duidelijk wie er namens de gemeente contact met hem onderhoudt. De gemeente houdt het aantal contactpersonen zo beperkt mogelijk.

  • b.

    De inwoner heeft, om zijn probleem te bespreken, altijd recht op een gesprek op het gemeentehuis of bij de inwoner thuis.

  • c.

    De gemeente helpt de inwoner om zijn probleem bij een andere organisatie te bespreken, als het bieden van hulp bij dit probleem een taak is voor die organisatie.

  • d.

    Er zijn eenvoudige aanvraagformulieren beschikbaar voor de inwoner die een uitkering of voorziening nodig heeft en die wil aanvragen. Het is voor de inwoner duidelijk waar die aanvraagformulieren verkrijgbaar zijn.

  • e.

    De gemeente informeert de inwoner op een passende manier over procedures die worden gevolgd en zorgt ervoor dat deze procedures zo eenvoudig mogelijk zijn.

  • f.

    De gemeente respecteert de privacy van de inwoner.

  • g.

    De gemeente maakt binnen de wettelijke mogelijkheden gebruik van gegevens die al binnen de gemeente aanwezig zijn en vraagt alleen gegevens die nodig zijn voor het beoordelen van de hulpvraag.

• 2.

  De gemeente reageert op een professionele manier op gedrag van de inwoner dat niet geaccepteerd wordt. De gemeente zorgt voor het volgende:

  • a.

    De inwoner wordt op tijd geïnformeerd over:

    • •

      zijn rechten en plichten;

    • •

      wat er van hem wordt verwacht;

    • •

      welk gedrag niet geaccepteerd wordt;

    • •

      wat de reactie van de gemeente is op gedrag dat niet geaccepteerd wordt; en

    • •

      waarom de gemeente tegen het gedrag optreedt.

  • b.

    De gemeente geeft de inwoner de kans om zijn mening te geven vóórdat de gemeente beslist om op het gedrag van de inwoner te reageren.

  • c.

    De reactie van de gemeente op ontoelaatbaar gedrag past bij:

    • •

      de ernst van het gedrag;

    • •

      de mate waarin dat de inwoner verweten kan worden; en

    • •

      de persoonlijke situatie van de inwoner.

  • d.

    De gemeente stuurt de inwoner een brief met daarin duidelijk vermeld wat de gemeente gaat doen als reactie op het gedrag, wat dit precies betekent voor de inwoner en wat de inwoner daartegen kan doen. De gemeente maakt de inwoner ook duidelijk op welke manier hij het gedrag kan aanpassen, zodat de relatie hersteld wordt en de gemeente de dienstverlening zal voortzetten (als die is stopgezet).

8.1.2 De rol van de inwoner

• 1.

  De inwoner is in de eerste plaats zelf verantwoordelijk voor het oplossen van zijn probleem. De gemeente vult de mogelijkheden van de inwoner en zijn sociale netwerk aan als dat nodig is. De inwoner zorgt voor het volgende:

  • a.

    de inwoner gaat eerst na welke mogelijkheden hij zelf heeft om zijn probleem op te lossen (eigen kracht).

  • b.

    als de gemeente hulp verleent werkt de inwoner mee aan de oplossing van zijn probleem.

  • c.

    de inwoner zorgt ervoor dat de hulp van de gemeente niet langer duurt dan nodig is.

• 2.

  De inwoner werkt mee zodat snel duidelijk is op welke manier zijn probleem zo snel mogelijk kan worden opgelost. Dat betekent het volgende:

  • a.

    De inwoner informeert de gemeente zo snel en zo volledig mogelijk over alles wat van belang kan zijn voor het beoordelen van de hulpvraag, de persoonlijke situatie en de rechten en plichten van de inwoner. Dit geldt ook als de hulp al is toegekend.

  • b.

    De gemeente ontvangt alle documenten en bewijsstukken die zij nodig heeft zo snel mogelijk van de inwoner.

  • c.

    De inwoner brengt de gemeente zo snel mogelijk op de hoogte van zijn beperkingen, als die van belang zijn in het contact met de gemeente.

8.2.1 Afstemming op houding en gedrag van de inwoner

[PW, IOAW, IOAZ, Awb]

• 1.

  De gemeente verlaagt een uitkering als dat volgens de regels van de wet en deze verordening past bij de houding of het gedrag van de inwoner.

• 2.

  Bij het nemen van een besluit tot het verlagen van een uitkering houdt de gemeente rekening met:

  • a.

    de ernst van het gedrag;

  • b.

    de mate waarin de inwoner het gedrag verweten kan worden; en

  • c.

    de persoonlijke situatie van de inwoner.

• 3.

  Voordat een uitkering wordt verlaagd, geeft de gemeente de inwoner de kans om zijn mening te geven. De inwoner kan dat op de volgende manier doen:

  • a.

    telefonisch;

  • b.

    in een gesprek met de medewerker op het gemeentehuis;

  • c.

    schriftelijk;

  • d.

    via e-mail.

8.2.2 Geen schuld en verjaring

[PW, IOAW, IOAZ, Awb]

De gemeente verlaagt de uitkering niet als het gedrag van de inwoner meer dan een jaar geleden heeft plaatsgevonden of als het gedrag hem niet te verwijten is.

8.2.3 Ingangsdatum en periode verlaging

[PW, IOAW, IOAZ, Awb]

• 1.

  De gemeente verlaagt de uitkering vanaf de kalendermaand na de maand waarin de gemeente het besluit tot verlaging aan de inwoner per brief bekend heeft gemaakt. Het is zeer goed mogelijk dat de verlaging al in dezelfde maand of over eerdere maanden wordt toegepast. Dat kan als de uitkering voor die maand(en) nog niet is uitbetaald.

• 2.

  Soms kan de gemeente de uitkering niet of maar voor een deel verlagen omdat deze wordt beëindigd. Dan zal de gemeente het overgebleven deel van de verlaging alsnog opleggen als de inwoner binnen 12 maanden na de beëindiging opnieuw een uitkering gaat ontvangen.

8.2.4 Berekening verlaging

[PW, IOAW, IOAZ, Awb]

• 1.

  De verlaging is een percentage van de uitkeringsnorm die van toepassing is op de inwoner.

• 2.

  Als de inwoner maandelijks bijzondere bijstand ontvangt, kan de gemeente de bijzondere bijstand verlagen met een percentage van de bijzondere bijstand. Gaat het om eenmalige bijzondere bijstand, dan kan de gemeente die bijstand weigeren als de bijstand nodig is vanwege verwijtbaar gedrag van de inwoner.

8.2.5 Niet nakomen wettelijke arbeidsverplichtingen

[PW, Awb]

• 1.

  De gemeente verlaagt de uitkering een maand als de inwoner een arbeidsverplichting uit artikel 18, vierde lid, van de Participatiewet niet voldoende nakomt. Die verlaging is 100% van de uitkeringsnorm.

• 2.

  Als een inwoner zich binnen twaalf maanden na bekendmaking van een besluit waarmee een verlaging is toegepast vanwege een gedraging als bedoeld in artikel 18, vierde lid van de wet, opnieuw schuldig maakt aan een verwijtbare gedraging als bedoeld in artikel 18, vierde lid van de wet, bedraagt de verlaging honderd procent van de bijstandsnorm gedurende twee maanden.

8.2.6 Niet nakomen andere arbeidsverplichtingen

8.2.6.1 Gedrag Participatiewet

[PW, Awb]

Gedrag van een inwoner waardoor een verplichting op grond van de artikelen 9, 9a en 55 van de wet niet of onvoldoende wordt nagekomen, worden onderscheiden in de volgende categorieën:

• a.

  eerste categorie:

het zich niet tijdig laten registreren als werkzoekende bij het Uitvoeringsinstituut werknemersverzekeringen of het niet tijdig laten verlengen van de registratie;

• b.

  tweede categorie:

1e. het niet of onvoldoende meewerken aan het opstellen, uitvoeren en evalueren van een plan van aanpak als bedoeld in artikel 44a van de wet;

2e. het onvoldoende nakomen van verplichtingen als bedoeld in de artikelen 9, eerste lid, of 55 van de wet, voor zover het gaat om een belanghebbende jonger dan 27 jaar, gedurende vier weken na een melding als bedoeld in artikel 43, vierde en vijfde lid van de wet, voor zover deze verplichtingen niet worden genoemd in artikel 18, vierde lid van de wet;

3e. het niet of niet tijdig voldoen aan een oproep om op een aangegeven plaats en tijd te verschijnen, in verband met arbeidsinschakeling;

4e. het uit houding en gedrag ondubbelzinnig laten blijken verplichtingen als bedoeld in artikel 9, eerste lid, onderdeel b, van de wet niet te willen nakomen, wat heeft geleid tot het intrekken van de ontheffing van de arbeidsplicht voor een alleenstaande ouder, bedoeld in artikel 9a, eerste lid, van de wet;

5e. het niet of onvoldoende verrichten van een door de gemeente opgedragen tegenprestatie naar vermogen als bedoeld in artikel 9, eerste lid, onderdeel c van de wet;

6e. geen uitvoering geven aan de door de gemeente opgelegde verplichting om ingeschreven te staan bij drie uitzendbureaus;

• c.

  derde categorie:

het niet naar vermogen proberen algemeen geaccepteerde arbeid te verkrijgen in de gemeente van inwoning voor zover dit niet voortvloeit uit een gedraging als bedoeld in artikel 18, vierde lid van de wet.

8.2.6.2 Gedragingen IOAW en IOAZ

[IOAW, IOAZ, Awb]

Gedrag van een inwoner waardoor een verplichting op grond van de artikelen 37 en 38 IOAW of de artikelen 37 en 38 IOAZ niet of onvoldoende wordt nagekomen, worden onderscheiden in de volgende categorieën:

• a.

  eerste categorie:

het zich niet tijdig laten registreren als werkzoekende bij het Uitvoeringsinstituut werknemersverzekeringen of het niet tijdig laten verlengen van de registratie;

• b.

  tweede categorie:

1e. het niet of in onvoldoende mate meewerken aan een onderzoek naar de mogelijkheden tot arbeidsinschakeling;

2e. het niet of onvoldoende gebruik maken van een door de gemeente aangeboden voorziening als bedoeld in de artikelen 36, eerste lid, en 37, eerste lid, onderdeel e IOAW of de artikelen 36, eerste lid, en artikel 37, eerste lid, onderdeel e IOAZ, voor zover dit niet heeft geleid tot het geen doorgang vinden of tot voortijdige beëindiging van die voorziening;

3e. het uit houding en gedrag ondubbelzinnig laten blijken verplichtingen als bedoeld in artikel 37, eerste lid, onderdeel e IOAW of artikel 37, eerste lid, onderdeel e IOAZ niet te willen nakomen, wat heeft geleid tot het intrekken van de ontheffing van de arbeidsplicht voor een alleenstaande ouder, bedoeld in artikel 38, eerste lid IOAW of artikel 38, eerste lid IOAZ;

4e. het niet of onvoldoende verrichten van een door de gemeente opgedragen tegenprestatie naar vermogen als bedoeld in artikel 37, eerste lid, onderdeel f IOAW of artikel 37, eerste lid, onderdeel f IOAZ;

5e. geen uitvoering geven aan de door de gemeente opgelegde verplichting om ingeschreven te staan bij drie uitzendbureaus.

• c.

  derde categorie:

1e. het niet naar vermogen proberen algemeen geaccepteerde arbeid te verkrijgen;

2e. het niet of onvoldoende gebruik maken van een door de gemeente aangeboden voorziening gericht op arbeidsinschakeling als bedoeld in de artikelen 36, eerste lid, en 37, eerste lid, onderdeel e IOAW en de artikelen 36, eerste lid, en 37, eerste lid, onderdeel e IOAZ, voor zover dit heeft geleid tot het geen doorgang vinden of tot voortijdige beëindiging van die voorziening;

3e. gedragingen die de inschakeling in de arbeid belemmeren als bedoeld in

Artikel 20, eerste lid, onder a of b, van de Wet inkomensvoorziening oudere en gedeeltelijk arbeidsongeschikte werkloze werknemers of artikel 20, tweede lid, onder a of b, van de Wet inkomensvoorziening oudere en gedeeltelijk arbeidsongeschikte gewezen zelfstandigen.

8.2.7 Hoogte en duur van de maatregel

• 1.

  De maatregel, bij gedragingen als bedoeld in de artikelen 8.2.6.1 en 8.2.6.2, wordt vastgesteld op:

  • a.

    20% van de bijstandsnorm gedurende één maand bij gedragingen van de eerste categorie;

  • b.

    50% van de bijstandsnorm gedurende één maand bij gedragingen van de tweede categorie;

  • c.

    100% van de bijstandsnorm gedurende één maand bij gedragingen van de derde categorie.

• 2.

  De duur van de maatregel als bedoeld in het eerste lid wordt verdubbeld, indien de inwoner zich binnen twaalf maanden na bekendmaking van een besluit waarbij een maatregel is opgelegd opnieuw schuldig maakt aan een eenzelfde verwijtbare gedraging uit dezelfde of een hogere categorie. Met een besluit waarmee een maatregel is opgelegd, wordt gelijk gesteld het besluit om daarvan af te zien op grond van dringende redenen, als bedoeld in artikel 6, tweede lid.

• 3.

  Indien binnen twaalf maanden na de bekendmaking van het besluit waarbij een maatregel is opgelegd als genoemd in het eerste lid, inwoner zich nog tweemaal schuldig maakt aan een eenzelfde verwijtbare gedraging uit dezelfde of een hogere categorie, dan wordt door de gemeente aan de inwoner een maatregel opgelegd van honderd procent van de bijstandsnorm gedurende maximaal drie maanden. Met een besluit waarmee een maatregel is opgelegd wordt gelijkgesteld het besluit om daarvan af te zien op grond van dringende redenen, bedoeld in artikel 8.2.2.

8.2.8 Stoppen verlaging (inkeerregeling)

[PW, IOAW, IOAZ, Awb]

De gemeente kan de verlaging stoppen (niet uitvoeren) als uit houding en gedrag van de inwoner overduidelijk blijkt dat hij alsnog de arbeidsverplichtingen nakomt. De inwoner moet de gemeente zelf verzoeken om de verlaging te stoppen. Hij kan het verzoek per brief of e-mail indienen nadat het besluit om de uitkering te verlagen is genomen.

8.2.9 Te weinig besef van verantwoordelijkheid

[PW, Awb]

• 1.

  De gemeente verlaagt de uitkering van een inwoner die zich te weinig realiseert dat hij zelf verantwoordelijk is voor zijn eigen levensonderhoud. De verlaging wordt afgestemd op het benadelingsbedrag tenzij dit niet kan worden vastgesteld.

• 2.

  De maatregel wordt vastgesteld op 20% van de bijstandsnorm gedurende één maand indien het benadelingsbedrag niet kan worden vastgesteld.

• 3.

  De maatregel wordt vastgesteld op 100% van de bijstandsnorm gedurende één maand indien sprake is van een benadelingsbedrag.

• 4.

  Indien het bedrag van de maatregel op grond van het derde lid hoger zou zijn dan het benadelingsbedrag, is het bedrag van de maatregel, in afwijking van het derde lid, gelijk aan het benadelingsbedrag doch niet lager dan 20% van de bijstandsnorm.

• 5.

  De duur van de maatregel als bedoeld in het tweede lid en derde lid wordt met één maand verlengd, indien de belanghebbende zich binnen twaalf maanden na bekendmaking van een besluit waarbij een maatregel is opgelegd opnieuw een tekortschietend besef van verantwoordelijkheid voor de voorziening in het bestaan betoont. Met een besluit waarmee een maatregel is opgelegd, wordt gelijk gesteld het besluit om daarvan af te zien op grond van dringende redenen, als bedoeld in artikel 6, tweede lid.

• 6.

  Onder tekortschietend besef voor de voorziening in het bestaan als bedoeld in het eerste lid wordt onder andere verstaan:

  • a.

    het niet alles in het werk stellen om een boedelscheiding tot stand te brengen;

  • b.

    het verkopen van de woning beneden de WOZ-waarde;

  • c.

    het te snel interen van vermogen;

  • d.

    onder bedeling bij echtscheiding;

  • e.

    te late of geen aanvaarding van een voorliggende voorziening;

  • f.

    het door eigen schuld verliezen van het recht op een uitkering;

  • g.

    het feitelijk niet kunnen beschikken over een voorliggende voorziening omdat een bestuurlijke boete daarmee is verrekend zonder rekening te houden met de beslagvrije voet vanwege recidive;

  • h.

    bij nadere overeenkomst afstand doen van door de rechter toegekende alimentatie;

  • i.

    het niet hebben van een op grond van de Zorgverzekeringswet verplichte basisverzekering.

8.2.10 Onacceptabel gedrag

[PW, IOAW, IOAZ, Awb]

• 1.

  Als een inwoner zich zeer ernstig misdraagt tegenover personen en instanties die zijn belast met de uitvoering van de wet als bedoeld in artikel 9, zesde lid van die wet, wordt een maatregel opgelegd van 50% van de bijstandsnorm gedurende één maand.

• 2.

  Als een inwoner zich zeer ernstig misdraagt tegenover de gemeente, onder omstandigheden die rechtstreeks verband houden met de uitvoering van de IOAW of IOAZ, wordt een maatregel opgelegd van 50% van de bijstandsnorm gedurende één maand.

• 3.

  De duur van de maatregel als bedoeld in het eerste en tweede lid wordt verdubbeld, indien de inwoner zich binnen twaalf maanden na bekendmaking van een besluit waarbij een maatregel is opgelegd opnieuw schuldig maakt aan een eenzelfde verwijtbare gedraging.

• 4.

  Met een besluit waarmee een maatregel is opgelegd, wordt gelijk gesteld het besluit om daarvan af te zien op grond van dringende redenen als bedoeld in artikel 8.2.2.

• 5.

  Onder zeer ernstige misdragingen als bedoeld in het eerste en tweede lid wordt onder andere verstaan:

  • a.

    extreem verbaal geweld;

  • b.

    discriminatie;

  • c.

    ernstige intimidatie (uitoefenen van psychische druk);

  • d.

    zaakgericht fysiek geweld (vernielingen);

  • e.

    mensgericht fysiek geweld;

  • f.

    overige/combinatie van agressievormen.

8.2.11 Niet nakomen van andere verplichtingen

[PW, Awb]

• 1.

  Als een inwoner een door de gemeente opgelegde verplichting als bedoeld in artikel 55 van de wet niet of onvoldoende nakomt, wordt een maatregel opgelegd. De maatregel wordt vastgesteld op:

  • a.

    20% van de bijstandsnorm gedurende één maand, bij het niet of onvoldoende nakomen van verplichtingen die strekken tot arbeidsinschakeling;

  • b.

    20% van de bijstandsnorm gedurende één maand, bij het niet of onvoldoende nakomen van verplichtingen die verband houden met de aard en het doel van een bepaalde vorm van bijstand;

  • c.

    40% van de bijstandsnorm gedurende één maand, bij het niet of onvoldoende nakomen van verplichtingen die strekken tot vermindering van de bijstand;

  • d.

    100% van de bijstandsnorm gedurende één maand, bij het niet of onvoldoende nakomen van verplichtingen die strekken tot beëindiging van de bijstand.

• 2.

  Als een inwoner een door de gemeente opgelegde budgetteringsplicht als bedoeld in artikel 57, onderdeel a van de wet niet of onvoldoende nakomt, wordt een maatregel opgelegd van 20% van de bijstandsnorm gedurende één maand.

• 3.

  De duur van de maatregel als bedoeld in het eerste lid wordt verdubbeld, indien de inwoner zich binnen twaalf maanden na bekendmaking van een besluit waarbij een maatregel is opgelegd opnieuw schuldig maakt aan een eenzelfde verwijtbare gedraging. Met een besluit waarmee een maatregel is opgelegd, wordt gelijk gesteld het besluit om daarvan af te zien op grond van dringende redenen, als bedoeld in artikel 6, tweede lid.

• 4.

  Indien binnen twaalf maanden na de bekendmaking van het besluit waarbij een maatregel is opgelegd als genoemd in het eerste lid, de inwoner zich nog tweemaal schuldig maakt aan een eenzelfde verwijtbare gedraging, dan wordt door de gemeente aan de inwoner een maatregel opgelegd van honderd procent van de bijstandsnorm gedurende maximaal drie maanden. Met een besluit waarmee een maatregel is opgelegd wordt gelijkgesteld het besluit om daarvan af te zien op grond van dringende redenen, bedoeld in artikel 8.2.2.

8.2.12 Samenloop van gedragingen

[PW, IOAW, IOAZ, Awb]

• 1.

  Gedrag waardoor de inwoner meerdere verplichtingen uit deze paragraaf niet nakomt, leidt tot één verlaging. De grootste verlaging die van toepassing is voor het gedrag geldt dan, en ook de duur die bij die verlaging hoort.

• 2.

  Als sprake is van meerdere gedragingen die ertoe leiden dat één of meer verplichtingen niet worden nagekomen, wordt voor iedere gedraging een afzonderlijke verlaging opgelegd. Deze verlagingen worden gelijktijdig of - als dat niet mogelijk is - na elkaar opgelegd.

8.2.13 Herhaling (recidive)

[PW, IOAW, IOAZ, Awb]

De duur van de verlaging wordt verdubbeld als de uitkering binnen twaalf maanden na de datum van het besluit waarmee de verlaging is opgelegd opnieuw wordt verlaagd. De duur wordt ook verdubbeld als de gemeente de eerdere verlaging vanwege dringende redenen van de inwoner heeft gewijzigd in € 0,- (nihil). Een verlaging op grond van artikel 8.2.5 kan maximaal 3 maanden worden verlaagd.

8.3.1 Terugvordering en incasso

[PW, IOAW, IOAZ, Gemeentewet]

• 1.

  De gemeente vordert gemeentelijke uitkeringen terug in de gevallen die in de wet zijn beschreven en doet dat volgens de regels van de wet. De gemeente vordert niet terug als terugvordering onaanvaardbare gevolgen heeft voor de inwoner.

• 2.

  Bij de incasso zorgt de gemeente ervoor dat inwoners een inkomen blijven houden dat past bij hun persoonlijke situatie. Dit inkomen is in ieder geval gelijk aan of hoger dan de beslagvrije voet.

• 3.

  De gemeente stelt beleidsregels vast voor de verdere uitvoering van Terugvordering en Verhaal.

8.4.1 Beëindiging voorziening

[Jeugdwet, Wmo, PW, IOAW, IOAZ, Wgs, Gemeentewet]

• 1.

  De gemeente kan een besluit om een voorziening toe te kennen, herzien of intrekken als:

  • a.

    de inwoner onjuiste of onvolledige gegevens heeft verstrekt en het verstrekken van de juiste of volledige gegevens zou tot een ander besluit hebben geleid;

  • b.

    de voorziening niet langer passend of nodig is;

  • c.

    de inwoner zich niet houdt aan voorwaarden en verplichtingen die aan de voorziening zijn verbonden;

  • d.

    de gemeente niet langer kan vaststellen of een voorziening kan worden voortgezet, omdat de inwoner onvoldoende meewerkt aan een onderzoek naar het recht op de voorziening;

  • e.

    de voorziening voor een ander doel wordt gebruikt dan bedoeld;

  • f.

    het om een pgb gaat en het pgb niet binnen zes maanden na uitbetaling is gebruikt om een voorziening te betalen waarvoor het pgb is toegekend.

• 2.

  De gemeente kan een besluit om Wmo-hulp toe te kennen intrekken als de inwoner langer dan 13 weken verblijft in een Wlz-instelling of een instelling in het kader van de Zorgverzekeringswet.

8.4.2. Terugvordering voorziening

[Wmo, Burgerlijk Wetboek, Gemeentewet]

• 1.

  Als de gemeente een besluit om een voorziening toe te kennen heeft ingetrokken omdat de inwoner opzettelijk onjuiste of onvolledige gegevens heeft verstrekt, dan kan de gemeente de geldswaarde van de voorziening die ten onrechte is verstrekt, vorderen van de inwoner.

• 2.

  Als de gemeente een besluit om een voorziening toe te kennen heeft ingetrokken, dan kan deze voorziening van de inwoner worden teruggevorderd als het om een product gaat dat in eigendom of in bruikleen is verstrekt.

8.4.3 Opschorten pgb

[Jeugdwet, Wmo]

De gemeente kan gemotiveerd aan de SVB vragen om de uitbetaling uit het pgb helemaal of gedeeltelijk uit te stellen voor een periode van maximaal dertien weken totdat een besluit is genomen om het pgb weer voort te zetten of in te trekken. Dit kan de gemeente doen als:

• a.

  de inwoner onjuiste of onvolledige informatie heeft verstrekt, terwijl het verstrekken van de juiste of volledige informatie zou hebben geleid tot een andere beslissing van de gemeente;

• b.

  de inwoner niet voldoet aan de voorwaarden die hoorden bij het ontvangen van het pgb; of

• c.

  de inwoner het pgb niet of voor een ander doel heeft gebruikt.

8.5.1 Uitgangspunten

[Jeugdwet, Wmo, PW, IOAW, IOAZ, Wgs, Gemeentewet]

Om de doelen van de wetten te bereiken, is het belangrijk, dat inwoners hun verplichtingen nakomen en dat de gemeente inwoners daarbij helpt. De gemeente doet dat door:

• a.

  professionele dienstverlening en een passende administratieve organisatie;

• b.

  begrijpelijke informatie aan de inwoner te geven over rechten en plichten;

• c.

  procedures zo in te richten, dat de kans op fraude wordt beperkt;

• d.

  inwoners met een bijstandsuitkering op een passende manier te begeleiden op weg naar betaald of onbetaald werk;

• e.

  samen te werken met andere organisaties, zoals UWV, maatschappelijke organisaties en andere gemeenten;

• f.

  inwoners die hun verplichtingen niet nakomen op een passende manier te sanctioneren.

8.5.2 Controle

[Jeugdwet, Wmo, PW, IOAW, IOAZ]

• 1.

  De gemeente controleert regelmatig of de inwoner recht heeft op Hulp-op-maat en of hij de Hulp-op-maat heeft aangevraagd of ontvangt. De gemeente kan daarvoor gebruik maken van:

  • a.

    huisbezoeken: medewerkers van de gemeente gaan langs bij de inwoner en kijken in en om de woning. De gemeente kan een huisbezoek aankondigen, maar dat hoeft niet;

  • b.

    bestandsvergelijkingen: de gemeente vergelijkt de gegevens van de inwoner met de gegevens die bekend zijn over deze inwoner bij andere organisaties, zoals bij UWV, de Belastingdienst en andere gemeenten;

  • c.

    signalen en tips van organisaties of particulieren;

  • d.

    andere passende onderzoeksmethoden.

• 2.

  De controle van de voorzieningen is ook bedoeld om de kwaliteit van de voorziening te beoordelen, de rechtmatigheid en om te kijken of de voorziening op de juiste manier en voor het juiste doel wordt gebruikt.

• 3.

  Bij de controle van uitkeringen en voorzieningen zorgt de gemeente ervoor dat de regels die horen bij de opsporing van strafbare feiten worden nageleefd.

• 4.

  Bij beëindiging van de uitkering of voorziening op verzoek van de inwoner, onderzoekt de gemeente wat de reden is van de beëindiging. De gemeente gaat ook na of de uitkering of voorziening tot de einddatum terecht is verstrekt.

8.5.3. Voorkomen van fraude

[Jeugdwet, Wmo, PW, IOAW, IOAZ]

De gemeente streeft ernaar om fraude te voorkomen (preventie). Daarom informeert de gemeente inwoners op een gepaste manier over rechten en plichten en over de gevolgen van misbruik en oneigenlijk gebruik van uitkeringen en voorzieningen.

8.5.4 Beleidsplan en beleidsverslag

[Jeugdwet, Wmo, PW, IOAW, IOAZ]

• 1.

  De gemeente legt in een beleidsplan vast hoe de gemeente fraudebestrijding aanpakt en ervoor zorgt dat inwoners zich zo goed mogelijk aan de regels houden (handhaving).

• 2.

  In het beleidsplan staat in ieder geval:

  • a.

    wat de gemeente doet om fraude te voorkomen;

  • b.

    wanneer en hoe de gemeente inwoners informeert over rechten en plichten (voorlichting);

  • c.

    welke onderzoeksmethoden wanneer kunnen worden ingezet; en

  • d.

    hoe de gemeente samenwerkt met andere organisaties om fraude tegen te gaan.

• 3.

  De gemeente stelt na afloop van de periode waarvoor het beleidsplan is bedoeld, een beleidsverslag vast. Daarin beschrijft de gemeente of de gestelde doelen voor dat jaar zijn behaald en de redenen waarom dat wel of niet is gebeurd.

8.5.5 Privacy

[Jeugdwet, Wmo, PW, IOAW, IOAZ]

• 1.

  De gemeente stelt voor onderzoeksmethoden die vaak worden toegepast protocollen op. Het gaat in ieder geval om protocollen voor de inzet van huisbezoeken en buurtonderzoeken.

• 2.

  De protocollen moeten ervoor zorgen dat er geen ongeoorloofde inbreuk op het privéleven van inwoners plaatsvindt. De gemeente maakt de protocollen openbaar.

• 3.

  Bij het uitvoeren van onderzoek zorgt de gemeente ervoor dat inbreuk op persoonlijkheidsrechten, zoals op de bescherming van het privéleven, niet verder gaat dan wat noodzakelijk, passend en wettelijk toegestaan is.

8.5.6 Toezichthouders

[Jeugdwet, Wmo, PW, IOAW, IOAZ, Awb]

De gemeente wijst een of meer medewerkers aan die de taak hebben erop toe te zien dat de wetten en de bijbehorende regels worden nageleefd.

9.2.1 Taken en bevoegdheden Adviesraad Sociaal Domein

[Jeugdwet, Wmo, PW, IOAW, IOAZ, Gemeentewet]

• 1.

  De Adviesraad Sociaal Domein adviseert de gemeente over onderwerpen die betrekking hebben op de hoofdlijnen van het beleid Sociaal Domein.

• 2.

  De gemeente zorgt ervoor, dat:

  • a.

    het moment waarop inspraak kan worden gegeven de Adviesraad Sociaal Domein voldoende mogelijkheden geeft om invloed te hebben op plannen van de gemeente met betrekking tot het beleid; en

  • b.

    de Adviesraad Sociaal Domein deskundig wordt ondersteund door een medewerker van de gemeente, om de Adviesraad Sociaal Domein te helpen zijn werk goed te doen.

• 3.

  De Adviesraad Sociaal Domein zorgt ervoor dat adviezen op tijd worden gegeven, zodat de gemeente deze adviezen kan betrekken bij voorgenomen besluiten. Hierbij wordt de volgende termijn gehanteerd:

  • a.

    Twee weken voor zaken van beperkte omvang of waarbij de Adviesraad in het voortraject betrokken is geweest.

  • b.

    Vier weken voor advies voor zaken van grotere omvang dan wel waarbij de Adviesraad niet bij betrokken is geweest.

• 4.

  De Adviesraad Sociaal Domein kan ongevraagd voorstellen doen aan de gemeente over verandering van beleid, regels of de uitvoering daarvan.

• 5.

  De gemeente neemt adviezen van de Adviesraad Sociaal Domein over of wijst de adviezen gemotiveerd af. Gaat het om besluiten van de gemeenteraad, dan worden het advies van de Adviesraad Sociaal Domein en de reactie van de gemeente (burgemeester en wethouders) aan de gemeenteraad gestuurd, zodat deze informatie bij de besluitvorming kan worden betrokken.

• 6.

  De Adviesraad Sociaal Domein kan geen klachten, bezwaarschriften of andere onderwerpen bespreken die over individuele personen gaan.

• 7.

  Ieder lid van de Adviesraad Sociaal Domein kan onderwerpen op de agenda van een vergadering zetten.

• 8.

  De Adviesraad Sociaal Domein en de gemeente kunnen zelf regels maken over de manier waarop de adviesraad zijn werk doet.

• 9.

  De leden van de Adviesraad Sociaal Domein ontvangen jaarlijks een vergoeding voor de werkzaamheden. De totale maximale vergoeding voor de Adviesraad wordt jaarlijks op basis van een ingediende begroting door de gemeente vastgesteld.