| Organisatie | Capelle aan den IJssel |
|---|---|
| Organisatietype | Gemeente |
| Officiële naam regeling | Marktverordening Capelle aan den IJssel 2011 |
| Citeertitel | Marktverordening Capelle aan den IJssel 2011 |
| Vastgesteld door | gemeenteraad |
| Onderwerp | financiën en economie |
| Eigen onderwerp | financiën en economie |
Deze verordening vervangt de Verordening op de warenmarkten gemeente Capelle aan den IJssel 2006.
Gemeentewet, art. 147, 149 en 160
Marktreglement gemeente Capelle aan den IJssel 2011.
Datum inwerkingtreding | Terugwerkende kracht tot en met | Datum uitwerkingtreding | Betreft | Datum ondertekening Bron bekendmaking | Kenmerk voorstel |
|---|---|---|---|---|---|
| 22-09-2011 | nieuwe regeling | 19-09-2011 IJssel- en Lekstreek van 21-09-2011 | 218310 |
Hoofdstuk 2 Bepalingen over vergunningen
Artikel 6 Standplaatsvergunning
Het is verboden een standplaats op een markt in te nemen zonder vergunning van het college.
Hoofdstuk 3 Ver- en gebodsbepalingen
Artikel 9 Wijzigen of treffen voorzieningen
Het is verboden op het marktterrein en bij de uitoefening van de markthandel zelf voorzieningen te
De toegewezen standplaats dient uiterlijk bij de ontruiming van de markt door de standplaatshouder schoon te worden opgeleverd.
Hoofdstuk 4 Straf-, overgangs- en slotbepalingen
Overtreding van het bepaalde bij of krachtens deze verordening kan worden bestraft met een geldboete van de tweede categorie of hechtenis van ten hoogste twee maanden en kan bovendien worden bestraft met openbaarmaking van de rechterlijke uitspraak.
Artikel 14 Intrekking vergunning en uitsluiting
Onverminderd het bepaalde in artikel 8 kan het college een vergunning voor een standplaats of standwerkersplaats, al dan niet voorwaardelijk, intrekken dan wel telkens voor ten hoogste vier achtereenvolgende marktdagen uitsluiten, indien de vergunninghouder of degene die hem bijstaat:
Artikel 16 Onmiddellijke verwijdering
Onverminderd het bepaalde in artikel 125 van de Gemeentewet kan de marktmeester, indien hij dit noodzakelijk acht, een vergunninghouder gelasten zich onmiddellijk van de markt te verwijderen, indien hij:
Met het toezicht op de naleving van het bepaalde bij of krachtens deze verordening zijn belast de bij besluit van het college aangewezen personen zoals bedoeld in artikel 1, onder e.
Artikel 18 Intrekking oude regeling
De Verordening op de warenmarkten voor de gemeente Capelle aan den IJssel 2006 wordt ingetrokken.
Artikel 19 Overgangsbepalingen
Indien voor het tijdstip van inwerkingtreding van deze verordening een aanvraag om vergunning op grond van de Verordening op de warenmarkten voor de gemeente Capelle aan den IJssel 2006 is ingediend en voor het tijdstip van inwerkingtreding van deze verordening niet definitief op de aanvraag is beslist, wordt daarop deze verordening toegepast.
TOELICHTING BIJ DE MARKTVERORDENING 2011
De totstandkoming van de Marktverordening 2011
In 2008 is in het kader van de algehele deregulering van de modelverordeningen door de VNG besloten ook de Modelmarktverordening 2003 te herzien. De (nieuwe) Modelmarktverordening 2008 heeft naast de Capelse Marktverordening 2006 en de praktijkervaringen ten grondslag gelegen aan
Conform het advies van de VNG is de marktverordening ingekort en is een gedeelte van de bepalingen overgeheveld naar het marktreglement.
Uitgangspunten bij deze Marktverordening zijn:
De modelverordening van de VNG is in overleg met het Centraal Overleg Marktaangelegenheden (COM) tot stand gekomen.
Grondslag en belang verordening
Met de inwerkingtreding van de Wet dualisering gemeentebestuur in 2002 zijn in de gemeente de bevoegdheden van de raad en het college ontvlecht.
In het kader van de ontvlechting van raad en college zijn de bestuursbevoegdheden van de Gemeentewet geconcentreerd bij het college en zijn de kaderstellende en controlerende bevoegdheden van de raad versterkt.
Artikel 160 van de Gemeentewet regelt de overheveling van de gemeentewettelijke bestuursbevoegdheden aan het college. Hieronder valt de bevoegdheid om jaarmarkten of gewone marktdagen in te stellen, af te schaffen of te veranderen (artikel 160, eerste lid, aanhef en onder h van de Gemeentewet).
De Marktverordening beoogt de gemeentelijke belangen te beschermen. Het gaat hier om belangen van openbare orde, zedelijkheid en gezondheid, beperking van overlast, regulering van het woon- en leefklimaat en de (verkeers)veiligheid binnen de gemeente. Naast de gemeentelijke belangen, worden ook de belangen van de marktkooplui beschermt. De mogelijkheid van inschrijving op de anciënniteitenlijst en het overschrijven van de vergunning bij overlijden, zijn hier voorbeelden van.
Hoofdstuk 1 van de Marktverordening bevat een aantal algemene bepalingen die betrekking hebben op de markt in zijn geheel. Hoofdstuk 2 regelt onder andere de vereisten die aan marktkooplieden worden gesteld en in hoofdstuk 3 zijn de algemene verplichtingen voor de vergunninghouder genoemd die hij met betrekking tot zijn standplaats in acht moet nemen.
Hoofdstuk 5 bevat de overgangs- en slotbepalingen.
Hoofdstuk 1 Algemene bepalingen
Artikel 1 Begripsomschrijvingen
In dit artikel wordt een aantal begrippen dat in de verordening wordt gehanteerd, gedefinieerd.
Onder c is het begrip vaste standplaats opgenomen. Door gebruik van het woord ‘persoon’ in plaats van het begrip ‘ambtenaar’ bij de begripsomschrijving van marktmeester onder e kan een niet-ambtenaar ook tot marktmeester worden aangewezen. Bij aanwijzing (= mandaat) van een niet-ondergeschikte dient deze (en zijn werkgever) in te stemmen met de mandaatverlening overeenkomstig artikel 10:4 van de Awb.
Artikel 2 Inrichting van de markt en branche-indeling
Op grond van het eerste lid, onder a, stelt het college het aantal standplaatsen en standwerkersplaatsen op de markt vast met onder meer als doel het aantrekkelijk maken van de markt voor de consumenten. Het aantal branches is in principe onbeperkt. Bij de opstelling en indeling van de markt als bedoeld in het eerste lid, onder c, wordt rekening gehouden met de verschillende branches. Voor de orde op de markt is het van belang te bepalen welke materialen (kraam of ook andere verkoopmaterialen) worden toegelaten en waar deze kunnen worden opgesteld. Naast de traditionele (huur)kraam onderscheidt de Centrale Vereniging voor de Ambulante Handel (CVAH) bijvoorbeeld de instantkraam, de verrijdbare kraam en de verkoopwagens. De onder b genoemde afmetingen van de standplaatsen kunnen overigens ook een beperking geven voor bepaalde materialen. Onderdeel f schept de mogelijkheid een maximum aantal standplaatsen per branche toe te laten. Hierdoor wordt bereikt dat op de markt een zo groot mogelijke verscheidenheid aan branches aanwezig is en wordt voorkomen dat te veel kooplieden van één branche op de markt optreden. Hierdoor wordt de markt aantrekkelijker voor de consument.
De Marktverordening bevat een regeling op hoofdlijnen waarbij de meer praktische zaken door het college worden geregeld in het Marktreglement. Op grond van dit artikel wordt de bevoegdheid voor het college geschapen.
Een Marktcommissie bestaat uit een groep mensen die zich bezighoudt met het functioneren van de markt, met afgevaardigden van gemeente en marktkooplieden. Het formuleren van beleid ten aanzien van de markt is als eerste een gemeentelijke taak, evenals de toetsing van het beleid.
De Marktcommissie heeft hierin een adviserende rol.
Artikel 5 Voorschriften en beperkingen
Door aan een vergunning voorschriften en beperkingen te verbinden, kan een verfijning in de gewenste rechtstoestand worden aangebracht. De in het eerste lid genoemde belangen in verband waarmee de vergunning is vereist, zijn de gemeentelijke belangen van openbare orde, zedelijkheid en gezondheid, beperking van overlast, regulering van het woon- en leefklimaat en de veiligheid binnen de gemeente.
Niet-nakoming van voorschriften die aan een vergunning verbonden zijn, kan grond opleveren voor intrekking van de vergunning of voor toepassing van andere bestuursrechtelijke sancties.
De strafbepaling van artikel 12 is eveneens van toepassing.
Hoofdstuk 2 Bepalingen over vergunningen
Artikel 6 Standplaatsvergunning
De vergunning geeft het recht om een standplaats op de markt in te nemen. De vergunninghouder moet voldoen aan de voorschriften en beperkingen die aan de vergunning zijn verbonden (artikel 5). De vergunning is persoonlijk en niet overdraagbaar.
De verkoop van waren op een markt dient uitsluitend te geschieden door degenen aan wie door het college vergunning daarvoor is verleend. Iedere andere wijze van verkopen op markten is verboden.
Het is dwingend vastgelegd dat alleen natuurlijke personen voor een standplaats in aanmerking kunnen komen.
Hiermee wordt voorkomen dat rechtspersonen een overheersende positie op de markt kunnen innemen. Door de koppeling van de vergunning aan een natuurlijk persoon wordt een zo eerlijk mogelijke verdeling van alle marktstandplaatsen in Nederland bereikt.
Uiteraard kan het wel zo zijn dat de natuurlijke persoon een onderneming drijft in de vorm van een rechtspersoon. Ook dan wordt de natuurlijke persoon (de bedrijfsleider) aangemerkt als vergunninghouder. Het is echter niet mogelijk de vergunning op naam van de rechtspersoon te stellen. Daarnaast is onder andere opgenomen dat de aanvrager een inschrijving bij de Kamer van Koophandel, een geldig bewijs van registratie bij het Centraal Registratiekantoor van het Hoofd Bedrijfschap Detailhandel indient bij de vergunningaanvraag.
Artikel 8 Intrekking vaste standplaatsvergunning
Als de in het eerste lid genoemde gronden zich voor doen, wordt altijd tot intrekking van de vaste standplaatsvergunning overgegaan. In het tweede lid worden intrekkingsbevoegdheden (‘kan’ betekent: is bevoegd, dat wil zeggen is niet verplicht) genoemd ten aanzien van de vergunning.
Bij dag- en standwerkersplaatsen ligt intrekking van de vergunning minder voor de hand. Daarom is deze bepaling beperkt tot de vaste standplaatsvergunning. Ten aanzien van dagplaatsen en standwerkersplaatsen zal echter eerder worden overgegaan tot bestuursdwang of onmiddellijke verwijdering op grond van artikel 15.
Hoofdstuk 3 Ver- en gebodsbepalingen
Artikel 9 Wijzigen of treffen voorzieningen
Om onveilige situaties te voorkomen is in dit artikel opgenomen dat het verboden is dat marktkooplieden zelf voorzieningen treffen. Gedacht kan worden aan een voorziening om de kraam te verwarmen bij kou.
Dit artikel spreekt voor zich.
Artikel 11 Tijdstip verlaten markt
Dit artikel is opgenomen om te voorkomen dat de markt minder aantrekkelijk wordt doordat marktkooplieden voor het einde van de markt hun standplaats verlaten.
De markt is uitsluitend bedoeld voor de verkoop van artikelen. Aanvragen voor een standplaats voor het voeren van propaganda kunnen met dit artikel worden afgewezen.
Hoofdstuk 4 Straf-, overgangs- en slotbepalingen
Ten aanzien van de in artikel 12 opgenomen strafbepaling geldt dat van overtreding alleen sprake kan zijn indien de verordening een ge- of verbodsnorm (een verplichtende norm) inhoudt.
Tegen overtredingen van de in deze verordening opgenomen bepalingen, alsmede tegen handelingen die de orde op de markt op enigerlei wijze kunnen verstoren, verdient voor wat de marktkooplieden betreft een administratieve afhandeling de voorkeur.
Artikel 14 Intrekking vergunning en uitsluiting
In artikel 14 worden de gronden genoemd op basis waarvan een vergunning voor een vaste standplaats of standwerkersplaats kan worden ingetrokken of uitsluiting mag plaatsvinden. De zinsnede ‘Onverminderd het bepaalde in artikel 8’ geeft aan dat ook de intrekking op grond van artikel 8 een punitieve sanctie is.
Dit artikel biedt de mogelijkheid om een vaste standplaatshouder of houder van een standwerkersplaats voor maximaal vier marktdagen uit te sluiten van de toewijzing van een dagplaats of een standwerkersplaats. In de beschikking tot uitsluiting moet worden aangegeven om hoeveel dagen het gaat (maximaal vier) en om welke concrete dagen. Het artikel heeft een facultatief karakter. Het hangt van de omstandigheden af of tot intrekking of uitsluiting wordt overgegaan.
In onderdeel c wordt ervan uitgegaan dat het niet betalen van marktgeld een grond kan zijn voor intrekking of schorsing van een standplaatsvergunning voor de markt. De Afdeling overwoog in de uitspraak van 29 juli 1999 (JG 99.0184 m.nt. M. Geertsema) dat ingevolge de Verordening op de straathandel van de gemeente Amsterdam een vergunning voor een vaste standplaats kan worden ingetrokken ‘wegens het niet voldoen aan verplichtingen die voor de vergunninghouder voortvloeien uit de voor die markt geldende heffingsverordening’.
Het moge duidelijk zijn dat deze intrekkings- of uitsluitingsgrond niet lichtvaardig mag worden gebruikt. Het kan wel een oplossing bieden voor (notoire) ‘wanbetalers’.
Artikel 15 Uitsluiting dagplaatshouder of standwerker
In artikel 14 is de intrekking of uitsluiting van een vergunning voor een vaste standplaats of standwerkersplaats geregeld. Intrekking of uitsluiting ligt uiteraard minder voor de hand bij niet-vaste standplaatsen, maar in de praktijk is het van belang gebleken om naast de bevoegdheid tot onmiddellijke verwijdering ook een vergunninghouder van een dagplaats of standwerkersplaats langduriger van de markt te kunnen verwijderen. Dit kan zich bijvoorbeeld voordoen indien een vergunninghouder op de vuist gaat met een andere marktkoopman, de marktmeester, een dagplaatshouder of standwerker.
In dit artikel 15 is dan ook de mogelijkheid opgenomen om in de daarin genoemde gevallen de standwerker of dagplaatshouder uit te sluiten van de loting gedurende maximaal twee jaar.
Het in onderdeel c genoemde kan worden opgenomen ter bestraffing van niet-betalende dagplaatshouders of standwerkers.
Artikel 16 Onmiddellijke verwijdering
In artikel 125 van de Gemeentewet is bepaald dat ter uitvoering van wetten, algemene maatregelen van bestuur en provinciale en gemeentelijke verordeningen het gemeentebestuur de bevoegdheid heeft om bestuursdwang toe te passen. Dit artikel bevat voor het college de bevoegdheidsgrondslag om bestuursdwang toe te passen bij overtreding van de marktverordening en de daarop gebaseerde voorschriften. In de artikelen 5:21 tot en met 5:36 van de Awb worden regels over de besluitvorming omtrent en de toepassing van bestuursdwang (en dwangsom) gegeven. De in artikel 15 geregelde onmiddellijke verwijdering is een vorm van bestuursdwang, waarbij de spoedeisendheid als bedoeld in artikel 5:24, zesde lid, van de Awb wordt verondersteld. Achteraf dient dan het besluit tot het toepassen van bestuursdwang op papier te worden gesteld. Van deze bevoegdheid dient uiteraard alleen in zeer spoedeisende gevallen gebruik te worden gemaakt. Overigens is in artikel 5:23 van de Awb geregeld dat de bepalingen over bestuursdwang niet van toepassing zijn indien wordt opgetreden ter onmiddellijke handhaving van de openbare orde.
Op grond van artikel 4:8 van de Awb dienen belanghebbenden bij toepassing van artikel 10 in beginsel in de gelegenheid te worden gesteld hun zienswijze (mondeling dan wel schriftelijk) kenbaar te maken. Artikel 4:11 Awb bepaalt dat dit horen niet nodig is in spoedeisende situaties.
Onderdeel c is gewijd aan de niet-actieve standwerker. Hiermee kunnen ‘verkapte stille kramers’ aan worden gepakt.
In artikel 5:11 van de Awb wordt aangegeven dat onder toezichthouder wordt verstaan: een natuurlijk persoon, die bij of krachtens een wettelijk voorschrift is belast met het houden van toezicht op de naleving van het bepaalde bij of krachtens enig wettelijk voorschrift. Een persoon die aangewezen is als toezichthouder beschikt in beginsel over alle in afdeling 5.2 van de Awb opgenomen bevoegdheden.
Op grond van artikel 5:14 van de Awb kunnen deze bevoegdheden bij verordening of bij besluit van het college worden beperkt. In dit verband is tevens artikel 5:16a van de Awb van belang. Hierin staat beschreven dat een toezichthouder bevoegd is van personen inzage te vorderen van een identiteitsbewijs als bedoeld in artikel 1 van de Wet op de identificatieplicht.Het ligt voor de hand de marktmeester als toezichthouder aan te wijzen. Door toevoeging van de marktmeester is verzekerd dat deze na beëdiging als opsporingsambtenaar kan fungeren.
Een bepaling over buitengewone opsporingsambtenaren is overbodig en in strijd met Aanwijzing 92 van de Aanwijzingen voor de decentrale regelgeving. Immers, in artikel 142, eerste lid, aanhef en onder c, van het Wetboek van Strafvordering, is onder meer bepaald dat met de opsporing van strafbare feiten als buitengewoon opsporingsambtenaar zijn belast de personen die bij verordeningen zijn belast met het toezicht op de naleving daarvan, een en ander voor zover het die feiten betreft en de personen zijn beëdigd. Aangezien buitengewone opsporingsambtenaren hun aanwijzing aan het Wetboek van Strafvordering ontlenen, is een nadere regeling niet nodig. De aanwijzing als toezichthouder op grond van artikel 26 is de grondslag voor de aanwijzing als buitengewoon opsporingsambtenaar.
De opsporingsbevoegdheid van de buitengewone opsporingsambtenaren beperkt zich tot die zaken waarvoor zij toezichthouder zijn. Zij dienen op grond van het Besluit buitengewoon opsporingsambtenaar aan eisen van vakbekwaamheid en betrouwbaarheid te voldoen en te zijn beëdigd door de procureur-generaal.
Artikel 18 Intrekking oude regeling
Dit artikel spreekt voor zich.
Artikel 19 Overgangsbepalingen
Een overgangsregeling als hier opgenomen, achten wij noodzakelijk voor de rechtszekerheid van de betrokkenen. Het is van belang oude rechten te eerbiedigen.